Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 kwietnia 2023 r.

Sąd Rejonowy w Piszu I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: sędzia Anna Lisowska

Protokolant: st. sekr. sąd. Judyta Masłowska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 kwietnia 2023 roku

sprawy z powództwa (...) spółki jawnej z siedzibą w O.

przeciwko (...) Towarzystwu (...) z siedzibą w W.

o zapłatę

o r z e k a:

I.  Zasądza od pozwanego (...) Towarzystwa (...) z siedzibą w W. na rzecz powoda (...) spółki jawnej z siedzibą w O. kwotę 8 585,40 zł (osiem tysięcy pięćset osiemdziesiąt pięć złotych 40/100) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 14.01.2021r. do dnia zapłaty.

II.  Oddala powództwo w pozostałej części.

III.  Zasądza od pozwanego (...) Towarzystwa (...) z siedzibą w W. na rzecz powoda (...) spółki jawnej z siedzibą w O. kwotę 500 zł (pięćset złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu z odsetkami ustawowymi za opóźnienie za czas od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

IV.  Nakazuje zwrócić powodowi (...) spółce jawnej z siedzibą w O. i pozwanemu (...) Towarzystwu (...) z siedzibą w W. kwoty po 100 zł (sto złotych ) z tytułu niewykorzystanej zaliczki.

Sygn. akt I C 129/22

UZASADNIENIE

(...) Spółka jawna z siedzibą w O. wytoczyła powództwo przeciwko (...) Towarzystwu (...) z siedzibą w W. o zapłatę kwoty 17 625,90 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 14 stycznia 2021 roku do dnia zapłaty. Nadto powódka wniosła o zasądzenie na jej rzecz od pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, że w dniu 25 września 2020 roku doszło do zdarzenia, w wyniku którego uszkodzeniu uległ stanowiący własność J. N. samochód marki (...) o nr rej. (...). Sprawca kolizji objęty był ubezpieczeniem OC w pozwanym towarzystwie ubezpieczeń. W dniu 6 października 2020 roku J. N. zawarł z (...) Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą w O. (poprzednikiem prawnym powódki) umowę najmu pojazdu zastępczego. Najem odbywał się po stawce dziennej 350 zł netto i trwał do 23 listopada 2020 roku, tj. 48 dni.

Powódka wskazała, że w dniu 24 listopada 2020 roku wystawiła fakturę VAT za najem pojazdu zastępczego na kwotę 20 664 zł brutto, następnie zawarła z poszkodowanym umowę cesji ww. wierzytelności i wezwała ubezpieczyciela do zapłaty ww. należności. Pozwany uznał roszczenie co do zasady i w dniu 24 grudnia 2020 roku przelał na rachunek bankowy powódki kwotę 3 038,10 zł. Pozwany dokonał weryfikacji stawki najmu do kwoty 190 zł netto (233,70 zł brutto) za dobę z uwagi na fakt, że poszkodowany miał możliwość skorzystania z pomocy pozwanego przy organizacji pojazdu zastępczego i został poinformowany o uznanych przez pozwanego stawkach za dobę najmu pojazdu zastępczego obowiązujących w wypożyczalniach współpracujących z pozwanym. Ponadto, za uzasadniony okres najmu pojazdu zastępczego pozwany uznał 13 dni.

Powódka podniosła, że przy oddawaniu uszkodzonego samochodu do naprawy zachowano należytą staranność w wyborze podmiotu dokonującego naprawy. Co więcej, poszkodowany zwrócił się do pracownika zakładu o określenie przewidywanego czasu naprawy uszkodzonego auta, aby móc wynajmować samochód zastępczy jedynie przez okres rzeczywistego braku możliwości korzystania z własnego auta.

Nadto powódka podniosła, że poszkodowany udzielił pełnomocnictwa współpracującemu z powódką A. P. do zorganizowania pojazdu zastępczego od pozwanego i wskazał swoje preferencje, tj. akceptowane przez siebie warunki najmu pojazdu zastępczego. A. P. skontaktował się w tym celu z infolinią pozwanego i, powołując się na udzielone mu pełnomocnictwo, złożył zlecenie organizacji najmu pojazdu zastępczego. Otrzymał informację, aby oczekiwać na kontakt, który jednak nie nastąpił. W tej sytuacji, zdaniem powódki, w żaden sposób nie można uznać, by złożona poszkodowanemu propozycja najmu pojazdu zastępczego była realna. O zaistniałej sytuacji pełnomocnik poinformował poszkodowanego, który w związku z tym kontynuował umowę najmu zawartą z powódką.

Z uwagi na powyższe, powódka zakwestionowała, że zorganizowany przez pozwanego najem pojazdu zastępczego w rzeczywistości zostałby opłacony we wskazanej przez niego stawce za dobę najmu. Wskazała, że z posiadanej przez nią wiedzy wynika, że stawki wskazywane w informacjach udzielanych poszkodowanym są inne niż stawki stosowane w faktycznym rozliczeniu przez wypożyczalnie współpracujące z pozwanym. Powódka nie ma możliwości samodzielnego uzyskania umów łączących pozwanego ze współpracującymi z nim wypożyczalniami, celem ustalenia rzeczywistych stawek najmu, bowiem żadna ze stron tych umów nie ma interesu w udzielaniu powódce takich informacji.

Pozwany (...) Towarzystwo (...) z siedzibą w W. w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie na jego rzecz od powódki kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

Pozwany zakwestionował okres najmu i wysokość dochodzonej przez powoda dobowej stawki najmu, uznając ją za rażąco zawyżoną. Podkreślił, iż w toku postępowania likwidacyjnego poszkodowany został poinformowany przez pozwanego o możliwości wynajęcia pojazdu zastępczego zorganizowanego przez pozwanego. Nadto został poinformowany, że w przypadku wynajęcia pojazdu zastępczego we własnym zakresie, stawka dobowa zostanie zweryfikowana do stawki obowiązującej w wypożyczalni współpracującej z pozwanym. Pozwany dokonał autoryzacji najmu zlecając jednocześnie jednej ze współpracujących wypożyczalni nawiązanie kontaktu z poszkodowanym. W dniu 8 października 2020 roku z poszkodowanym skontaktował się pracownik wypożyczalni współpracującej, jednak poszkodowany nie był zainteresowany skorzystaniem z oferty. Ponadto, zdaniem pozwanego istotnym jest, że poszkodowany poza uszkodzonym pojazdem posiadał również inne pojazdy w znacznej ilości i nie wykazał, że nie miał możliwości skorzystania z żadnego z nich w miejsce pojazdu uszkodzonego. Z uwagi na powyższe, w ocenie pozwanego, poszkodowany swoim zachowaniem przyczynił się do zwiększenia rozmiaru szkody, a za skutki takiego działania, zgodnie z art. 361 k.c. pozwany odpowiedzialności ponosić nie może.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 25 września 2020 roku w O. na drodze krajowej nr (...) doszło do zdarzenia. Należący do Ł. P. pies rasy wyżeł weimarski wbiegł na drogę wprost przed jadący samochód marki (...) o nr rej. (...), stanowiący własność J. N.. Doszło do zderzenia tego pojazdu z psem. Na skutek powyższego, w ww. pojeździe uszkodzeniu uległy: przednia lampa lewa, zderzak przedni, atrapa zderzaka (tzw. grill), przedni błotnik lewy, ponadto na desce rozdzielczej pojawiły się komunikaty o awarii kierunkowskazów i o otwartej masce.

W dacie opisanego wyżej zdarzenia Ł. P. posiadał ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej, stwierdzone polisą wystawioną przez (...) Towarzystwo (...) z siedzibą w W..

W dniu 28 września 2020 roku poszkodowany J. N. zawiadomił o szkodzie ww. ubezpieczyciela.

(okoliczności bezsporne)

Uszkodzony pojazd marki(...), o nr rej. (...), należy do segmentu (...). Jako jego odpowiednika można kwalifikować pojazdy z segmentu (...) (pojazdy terenowo-rekreacyjne), do którego należy m.in. V. (...).

(okoliczności bezsporne)

Stan ww. pojazdu wskutek zdarzenia z dnia 25 września 2020 roku, eliminował ten pojazd z ruchu po drogach publicznych (urwane mocowanie reflektora lewego, połamana krata wlotu powietrza, urwane mocowania zderzaka przedniego).

(dowód: opinia biegłego sądowego z zakresu techniki motoryzacyjnej k. 170)

W dniu 6 października 2020 roku pojazd marki J. (...) o nr rej. (...), postawiony został do (...) w O., któremu poszkodowany zlecił likwidację uszkodzeń powstałych wskutek zdarzenia z 25 września 2020 roku.

Tego samego dnia pomiędzy J. N., a (...) Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą w O. (poprzednikiem prawnym (...) Spółki jawnej z siedzibą w O.) zawarta została umowa najmu pojazdu zastępczego. Poszkodowanemu wynajęty został przynależący do klasy (...) samochód osobowy marki V. (...), po stawce 350 zł netto (430,50 zł brutto) za dobę najmu pojazdu. Stawka ta obejmowała koszt podstawienia pojazdu. Pojazd zastępczy został podstawiony w dniu 6 października 2020 roku do ww. warsztatu naprawczego, któremu zlecono naprawę pojazdu należącego do poszkodowanego.

Tego samego dnia poszkodowany zawiadomił ubezpieczyciela sprawcy szkody o fakcie zawarcia umowy najmu pojazdu zastępczego.

(dowód: umowa najmu pojazdu k. 13-13v; k. 15 i 21; pismo z 06.10.2020r. k. 22; dokumentacja związana ze zleceniem naprawy pojazdu znajdująca się w aktach szkody zapisanych na płycie CD k. 55; zeznania świadka J. N. k. 146; zeznania świadka P. C. k. 212-212v)

W dniu 6 października 2020 roku J. N. udzielił pełnomocnictwa (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością Spółce komandytowej z siedzibą w O. i jej współpracownikowi A. P. do organizacji pojazdu zastępczego od ubezpieczyciela sprawcy szkody i zawarcia umowy najmu pojazdu zastępczego z wypożyczalnią wskazaną przez ubezpieczyciela.

W dniu 8 października 2020 A. P. skontaktował się z infolinią ubezpieczyciela sprawy i, powołując się na udzielone mu pełnomocnictwo, złożył zlecenie najmu pojazdu zastępczego. Konsultant zlecił firmom współpracującym z ubezpieczycielem, organizację poszkodowanemu pojazdu zastępczego. Tego samego dnia zlecenie zostało anulowane wobec ustalenia, że poszkodowany wynajął już pojazd zastępczy w innej firmie.

(dowód: pełnomocnictwa k. 20-21; nagrania rozmów A. P. z konsultantem pozwanego zapisane na płycie CD k. 28; wiadomości e-mail z 08.10.2020r. dotyczące zlecenia firmom współpracującym organizację pojazdu zastępczego poszkodowanemu i dotyczące anulowania zlecenia, znajdujące się w aktach szkody zapisanych na płycie CD k. 55)

W dniu 23 listopada 2020 roku J. N. zwrócił pojazd zastępczy.

Następnego dnia (...) Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą w O. wystawiła fakturę VAT nr (...) za wynajem pojazdu zastępczego na kwotę 20 664 zł brutto (430,50 zł x 48 dni).

Pomiędzy poszkodowanym, a (...) Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą w O. zawarta została umowa cesji wierzytelności, na podstawie której poszkodowany przeniósł na (...) Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą w O. wierzytelność wynikającą ze wskazanej wyżej faktury VAT, przysługującą mu od (...) Towarzystwa (...) z siedzibą w W. z tytułu polisy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej sprawcy szkody.

Pismem z dnia 9 grudnia 2020 roku, doręczonym ubezpieczycielowi w dniu 14 grudnia 2020 roku, (...) Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą w O. poinformowała ubezpieczyciela o cesji wierzytelności i wezwała go do zapłaty kwoty określonej w ww. fakturze VAT.

Ubezpieczyciel uznał swoją odpowiedzialność co do zasady, zakwestionował okres najmu i wysokość dobowej stawki najmu, w konsekwencji czego decyzją z dnia 23 grudnia 2020 roku przyznał i wypłacił (...) Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą w O. kwotę 3 038,10 zł brutto, przyjmując dobową stawkę najmu pojazdu zastępczego w kwocie 190 zł netto (233,70 zł brutto) i uzasadniony okres najmu wynoszący 13 dni liczony od 16.10.2020r. do 28.10.2020r.

(dowód: umowa najmu pojazdu k. 13-13v; faktura VAT k. 14; umowa cesji wierzytelności k. 16; pismo z 09.12.2020r. wraz z dowodem doręczenia znajdujące się w aktach szkody zapisanych na płycie CD k. 55; decyzja pozwanego z 23.12.2020r. znajdująca się w aktach szkody zapisanych na płycie CD k. 55; potwierdzenie przelewu k. 24)

W dacie najmu przez poszkodowanego ww. pojazdu zastępczego, dobowe stawki najmu pojazdu z segmentu (...) w województwie (...) zawierały się w przedziale od 162 zł do 450 zł netto (od 199 do 554 zł brutto).

Uzasadniony technologicznie oraz organizacyjnie czas trwania naprawy uszkodzeń w pojeździe marki J. (...) o nr rej. (...), powstałych na skutek zdarzenia z dnia 25 września 2020 roku, wynosił 27 dni.

(dowód: opinia biegłego sądowego z zakresu techniki motoryzacyjnej k. 166-174)

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 822 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Przesłankami odpowiedzialności odszkodowawczej są: zaistnienie zdarzenia, z którym przepis prawny łączy odpowiedzialność odszkodowawczą, powstanie szkody oraz adekwatny związek przyczynowy pomiędzy zdarzeniem i szkodą. W przypadku wystąpienia wymienionych przesłanek naprawienie szkody, przez podmiot do tego zobowiązany, powinno polegać na przywróceniu w majątku poszkodowanego stanu rzeczy naruszonego zdarzeniem wyrządzającym szkodę, nie może przewyższać jednak wysokości faktycznie poniesionej szkody.

Okoliczności zdarzenia zaistniałego w dniu 25 września 2020 roku i odpowiedzialność pozwanego towarzystwa ubezpieczeń za szkodę powstałą w wyniku tego zdarzenia, pozostawały poza sporem. Spór koncentrował się na ustaleniu istnienia przedmiotowej wierzytelności, zasadności najmu przez poszkodowanego pojazdu zastępczego, na ustaleniu, czy poszkodowany miał obowiązek nająć pojazd zastępczy od firmy współpracującej z pozwanym, oferującej akceptowaną przez ubezpieczyciela stawkę dobową najmu pojazdu, na ustaleniu, czy zastosowana przez powódkę dobowa stawka najmu została zawyżona w stosunku do stawek rynkowych oraz na ustaleniu uzasadnionego okresu najmu.

Nie budzi wątpliwości Sądu, iż odpowiedzialność ubezpieczyciela z tytułu umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, obejmuje celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki na najem pojazdu zastępczego. Oczywistym przy tym jest, iż nie wszystkie wydatki, pozostające w związku przyczynowym ze zdarzeniem powodującym szkodę, mogą być refundowane, istnieje bowiem obowiązek wierzyciela zapobiegania szkodzie i zmniejszania jej rozmiarów. Na dłużniku ciąży w związku z tym obowiązek zwrotu wydatków celowych i ekonomicznie uzasadnionych, pozwalających na wyeliminowanie negatywnych dla poszkodowanego następstw, niedających się wyeliminować w inny sposób, z zachowaniem rozsądnej proporcji między korzyścią wierzyciela a obciążeniem dłużnika. W orzecznictwie ugruntowany jest pogląd, że za celowe i ekonomicznie uzasadnione mogą być – co do zasady – uznane wydatki poniesione na najęcie pojazdu zastępczego tego samego typu co uszkodzony i na czas niezbędny do naprawy albo zakupu nowego pojazdu.

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w postaci: zeznań świadka J. N., opinii biegłego sądowego z zakresu techniki motoryzacyjnej, umowy najmu pojazdu zastępczego i faktury VAT za najem, wykazał jednoznacznie, że najem pojazdu w niniejszym przypadku był uzasadniony i doszło do powstania z tego tytułu długu. Powołany w sprawie biegły sądowy z zakresu techniki motoryzacyjnej stwierdził, że stan przedmiotowego pojazdu wskutek zdarzenia z dnia 25 września 2020 roku, eliminował ten pojazd z ruchu po drogach publicznych (urwane mocowanie reflektora lewego, połamana krata wlotu powietrza, urwane mocowania zderzaka przedniego). W aktach sprawy znajduje się dokumentacja potwierdzająca, że pojazd poszkodowanego postawiony był do warsztatu naprawczego w dniu 6 października 2020 roku. Świadek J. N. zeznał, że samochód był mu potrzebny w życiu codziennym, zaś pozostałe posiadane przez niego pojazdy były niesprawne albo wykorzystywane w firmie. Wszystko powyższe legło u podstaw zawarcia przez poszkodowanego umowy najmu pojazdu zastępczego, czego dowodem jest znajdująca się w aktach sprawy umowa najmu i faktura VAT.

W kwestii podważanej przez pozwanego stawki za najem ponad kwotę 190 zł netto za dobę, należy zaaprobować pogląd, że poszkodowany co do zasady ma możliwość wyboru dowolnej oferty spośród takich, w których stawka czynszu najmu pozwanego nie przekracza rażąco cen rynkowych (oferowanych na rynku lokalnym). Ponadto, poszkodowany co do zasady nie ma obowiązku poszukiwania sprzedawcy oferującego najtańsze usługi. Przypisanie poszkodowanemu naruszenia obowiązku współpracy z ubezpieczycielem jest możliwe jedynie wtedy, gdy świadomie lub przez niedbalstwo skorzystał on z usług droższych, np. w sytuacji, kiedy zostanie wykazane, że poszkodowany, znając podmiot wynajmujący pojazdy po cenach niższych, wynajął pojazd zastępczy tam, gdzie wynajmowano je drożej. Zarzut ten mógłby zatem wchodzić w grę tylko w razie wykazania świadomości i niedbalstwa poszkodowanego przy skorzystaniu z podmiotu stosującego stawki wygórowane (i to rażąco).

Z akt sprawy ani z akt szkody nie wynika, czy i kiedy doszło do poinformowania poszkodowanego przez ubezpieczyciela o możliwości wynajmu pojazdu zastępczego w wypożyczalni współpracującej z ubezpieczycielem, w akceptowanej przez ubezpieczyciela stawce za dobę wynajmu. Z akt szkody wynika natomiast, iż poszkodowany podjął próbę najmu pojazdu zastępczego od pozwanego ubezpieczyciela, który wprawdzie zlecił firmom z nim współpracującym organizację poszkodowanemu pojazdu zastępczego, lecz tego samego dnia zlecenie zostało anulowane wobec ustalenia, iż poszkodowany wynajął już pojazd zastępczy w innej firmie.

W ocenie Sądu Rejonowego, czynności podejmowane przez pozwanego na etapie likwidacji szkody nie spełniają w żadnym stopniu przesłanki wystosowania do poszkodowanego propozycji co do kwestii najmu zastępczego. Oświadczenie ubezpieczyciela nie musi wprawdzie zawierać wszystkich elementów ewentualnej umowy zawartej za jego pośrednictwem, musi natomiast wskazywać na pewne elementy, które pozwolą drugiej stronie podjąć określone działania celem minimalizacji szkody. Ubezpieczyciel powinien udowodnić, że propozycja ta określała warunki najmu pozwalające na podjęcie poszkodowanemu decyzji o skorzystaniu z niej. Tym samym nie jest wystarczające powołanie się na samą wysokość stawki, bez podania innych warunków interesujących poszkodowanego.

Reasumując, uznać należy, iż obowiązek współdziałania stron w zakresie dotyczącym likwidacji szkody związanej z najmem zastępczym, wymaga wyraźnej inicjatywy ze strony ubezpieczyciela, większej aktywności, niż aktywność sprowadzająca się do poinformowania o akceptowalnej stawce za najem, szczególnie w przypadku, gdy poszkodowany korzysta już w pojazdu zastępczego zaoferowanego przez inny podmiot.

Powołany w sprawie na wniosek stron biegły sądowy z zakresu techniki motoryzacyjnej w sporządzonej na piśmie opinii stwierdził jednoznacznie, że zastosowana przez powódkę stawka najmu przedmiotowego pojazdu zastępczego mieściła się w granicach dobowych stawek stosowanych na rynku lokalnym.

Wobec powyższych okoliczności, nie sposób zdaniem Sądu przypisać poszkodowanemu naruszenia obowiązku współpracy z ubezpieczycielem i świadomego lub przez niedbalstwo skorzystania z usług droższych.

Odnosząc się natomiast do ustalenia uzasadnionego czasu trwania najmu pojazdu zastępczego, powołany w sprawie biegły sądowy stwierdził, że uzasadniony technologicznie oraz organizacyjnie czas trwania naprawy uszkodzeń w przedmiotowym pojeździe powstałych na skutek zdarzenia z dnia 25 września 2020 roku, wynosił 27 dni.

Sąd w pełni podzielił opinię biegłego, bowiem spełniała ona stawiane jej wymogi, odzwierciedlała staranność i wnikliwość w badaniu zleconego zagadnienia, odpowiadała w sposób wyczerpujący, stanowczy i zrozumiały na postawione pytania, a przytoczona na ich uzasadnienie argumentacja jest w pełni przekonująca. Zauważyć należy, iż opinia biegłego podlega, jak i inne dowody, ocenie według art. 233 § 1 k.p.c, lecz odróżniają je szczególne kryteria oceny. Stanowią je zgodność z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziom wiedzy biegłego, podstawy teoretyczne opinii, sposób motywowania oraz stopień stanowczości wyrażonych w niej wniosków. W ocenie Sądu opinia biegłego M. Z. sporządzona została zgodnie z wymaganiami fachowości i niezbędną wiedzą specjalną. Jest rzetelna i logiczna.

Dowody przedstawione w niniejszej sprawie, tj.: umowa najmu pojazdu zastępczego, faktura VAT wraz z umową cesji i zeznania świadka J. N. – świadczą o tym, że w sprawie doszło do zaciągnięcia przez poszkodowanego zobowiązania i powstania długu z tytułu czynszu najmu pojazdu zastępczego.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie powołanych przepisów oraz art. 817 § 1 k.c. i art. 481 § 1 i 2 k.c., Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 8 585,40 zł (27 dni x 430,50 zł = 11 623,50 zł – 3 038,10 zł = 8 585,40 zł) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 14 stycznia 2021 roku do dnia zapłaty i oddalił powództwo w pozostałej części.

Pozwany otrzymał wezwanie do zapłaty przedmiotowego odszkodowania w dniu 14 grudnia 2020 roku, dlatego żądanie pozwu zasądzenia odsetek od dnia następnego po upływie 30 dni od dnia doręczenia pozwanemu tego wezwania, zdaniem Sądu uznać należy za zasadne.

O kosztach procesu, wobec jedynie częściowego uwzględnienia żądań pozwu, Sąd rozstrzygnął na podstawie art. 100 k.p.c., biorąc pod uwagę wygranie sprawy przez powódkę w 50%. Koszty poniesione przez powódkę wyniosły łącznie 4 617 złotych, na co składają się: kwota 1 000 złotych tytułem opłaty sądowej od pozwu, kwota 17 złotych tytułem opłaty skarbowej od udzielonego pełnomocnictwa i kwota 3 600 złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego. Zatem 50% ze wskazanej wyżej kwoty wynosi 2 308,50 zł. Natomiast koszty poniesione przez pozwanego wyniosły łącznie 3 617 złotych, na co składa się: kwota 3 600 złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego i kwota 17 złotych z tytułu opłaty skarbowej od udzielonego pełnomocnictwa. Pozwany wygrał sprawę w 50%, stąd należna mu kwota wynosi 1 808,50 zł. Sąd dokonał kompensacji kosztów i zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 500 zł (2 308,50 zł – 1 808,50 zł).

Koszt wynagrodzenia powołanego w sprawie biegłego sądowego wyniósł 800 zł i w całości pokryty został z wpłaconych przez strony zaliczek (po 500 zł). Na podstawie art. 80 ust. 1 w zw. z art. 84 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tj. Dz.U. z 2020r., poz. 755), Sąd zwrócił powódce i pozwanemu kwotę po 100 złotych tytułem niewykorzystanej zaliczki.