Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 kwietnia 2023 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący Sędzia Maciej Flinik

Protokolant – starszy sekretarz sądowy Marta Walińska

po rozpoznaniu w dniu 17 kwietnia 2023 r. w Bydgoszczy

na rozprawie

odwołania: A. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

z dnia 2 sierpnia 2022 r., znak:(...)

w sprawie: A. K.

przeciwko: Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy w związku z chorobą zawodową

1/ zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. z dnia 2 sierpnia 2022 roku, w ten sposób, że ubezpieczona ma prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w związku z chorobą zawodową od 31 maja 2022 roku na stałe,

2/ stwierdza, że organ rentowy ponosi odpowiedzialność za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji,

3/ zasądza od pozwanego organu rentowego na rzecz ubezpieczonej kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego.

Sędzia Maciej Flinik

Sygn. akt VI U 2256/22

Uzasadnienie do pkt 2 wyroku z dnia 17 kwietnia 2023 r.

W punkcie 2 wyroku z dnia 17 kwietnia 2023 r. Sąd Okręgowy zgodnie z treścią przepisu art. 118 ust. 1a ustawy o emeryturach i rentach z FUS z urzędu orzekł w przedmiocie odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji. Zdaniem sądu, biorąc pod uwagę okoliczności przedmiotowej sprawy zaistniały podstawy do stwierdzenia odpowiedzialności pozwanego . Konkluzje komisji lekarskiej ZUS , a wcześniej lekarza orzecznika ZUS , dotyczące stanu zdrowia ubezpieczonej A. K. i przekładania się tegoż stanu zdrowia na jej zdolność do pracy okazały się wadliwe. Biegła sądowa otolaryngolog - foniatra doszła w tym zakresie do zupełnie odmiennych wniosków stwierdzając , że ubezpieczona jest częściowo niezdolna do pracy . Wskazała, że organ rentowy brak długotrwałej niezdolności do pracy ustalił w trybie zaocznym ( nie badając ubezpieczonej ) , co przy uwzględnieniu charakteru schorzeń, na które cierpi ubezpieczona ( objawiających się wprost również na zewnątrz - w codziennym funkcjonowaniu badanej ) z pewnością nie pomogło w poczynieniu prawidłowych ustaleń co do jej stanu zdrowia i zdolności do pracy. Co więcej biegła trafnie zwróciła uwagę na okoliczność, iż przyczyną odmowy stwierdzenia długotrwałej niezdolności do pracy ubezpieczonej przez lekarza orzecznika ZUS nie był jej stan zdrowia ( czyli ustalenie, czy jest ona w stanie przy istniejących u niej schorzeniach wykonywać pracę zgodną z dotychczasowymi kwalifikacjami ) , a sam fakt pobierania przez ubezpieczoną emerytury . Gdyby podzielić powyższe stanowisko lekarzy orzeczników ZUS , bezrefleksyjnie zaadaptowane przez autora zaskarżonej decyzji ( które w istocie legło u jej podstaw ) , orzekanie organu rentowego w przedmiocie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy związanej z chorobą zawodową w sytuacji osoby korzystającej z prawa do emerytury byłoby bezprzedmiotowe . Takiego obowiązku organu rentowego i uprawnienia ubezpieczonych do ubiegania się o prawo do renty z tytułu choroby zawodowej pomimo korzystania z prawa do emerytury nikt jednak nie kwestionuje, co wydaje się oczywistym w świetle przepisów określających zasady pobierania tego rodzaju świadczeń w zbiegu. Ustalenie częściowej niezdolności ubezpieczonej do pracy było zatem możliwe już na etapie postępowania przed organem rentowym w oparciu o materiał dowodowy , którym pozwany dysponował. W konsekwencji orzeczono jak w punkcie 2 wyroku .

Sędzia Maciej Flinik