Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 16 marca 2021 r. Sąd Rejonowy dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi zasądził od Towarzystwa (...) w W. na rzecz P. K. kwotę 9902,53 złote z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 22 lutego 2020 r. do dnia zapłaty oraz kwotę 2317 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu.

Apelację od tego rozstrzygnięcia złożył pozwany zaskarżając wyrok w całości i zarzucając naruszenie:

Skarżący zarzucił:

1.  Naruszenie art. 709 ⁷ § 1 kc poprzez błędną wykładnię, a w konsekwencji przyjęcie, że naprawienie szkody powstałej w pojeździe (...) na skutek zdarzenia z dnia 25 października 2019 r. stanowi konserwację i naprawę niezbędną do zachowania rzeczy w stanie niepogorszonym, podczas gdy szkoda ta wykracza poza te granice, a zatem obciążają one finansującego i to on posiada status poszkodowanego. Szkoda powstaje z chwilą uszkodzenia pojazdu i nie ma znaczenia późniejsza zmiana posiadacza pojazdu uszkodzonego;

2.  Naruszenie art. 361 § 1 oraz § 2 kc w zw. z art. 36 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych poprzez błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, że pozwany odpowiada za wszystkie koszty poniesione przez poszkodowanego, podczas pozwany odpowiada tylko za szkodę mającą związek przyczynowy z zaistniałym zdarzeniem i tylko w granicach odpowiedzialności cywilnej sprawcy zdarzenia;

3.  Naruszenie art. 822 § 1 kc w zw. z art. 361 § 1 kc w zw. z art. 86 ust 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług poprzez błędną wykładnię polegającą na przyjęciu że zakład ubezpieczeń zobowiązany jest do wypłaty odszkodowania w kwocie brutto, podczas gdy poszkodowany – finansujący jest przedsiębiorcą spełniającym warunki do obniżenia podatku należnego;

4.  Naruszenie art. 822 § 1 kc w zw. z art. 361 § 1 kc w zw. z art. 353 ¹ kc poprzez błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, że strony kształtując umowę leasingu zgodnie z zasadą swobody umów mogły wpłynąć na zakres odpowiedzialności pozwanego, podczas gdy umowa łącząca finansującego z korzystającym nie może mieć wpływu na zakres wysokości szkody;

5.  Naruszenie art. 354 § 2 kc w zw. z art. 362 kc w zw. z art. 826 § 1 kc w zw. z art. 16 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych poprzez pominięcie okoliczności, iż powód zgłosił szkodę po 34 dniach od zdarzenia co wpłynęło na zwiększenie się rozmiaru szkody w konsekwencji mającej obciążać sprawcę szkody oraz pozwanego. Powód zgłaszając szkodę niezwłocznie pozwoliłby na przeprowadzenie czynności likwidacyjnych i naprawczych w listopadzie 2019 r. Powód nie kwestionował, że poszkodowanym był (...) sp. z o.o. i on sam mógł również odliczyć 100 % podatku VAT, wskazywał tylko, że po 24 grudnia 2019 r. po wykupieniu pojazdu nie mógł sam podatku odliczyć;

6.  Naruszenie art. 233 § 1 kpc poprzez dokonanie dowolnej, a nie wszechstronnej oceny dowodów, co doprowadziło do błędów w ustaleniach faktycznych w kluczowym dla sprawy zakresie rozbieżności w materiale dowodowym dotyczącym daty wstawienia uszkodzonego pojazdu do warsztatu naprawczego;

7.  Art. 6 kc poprzez uznanie przez Sąd I instancji, iż powód udowodnił dochodzone roszczenie, nie dopuścił się zaniechań podczas zgłaszania szkody i współdziałaniu przy naprawie pojazdu.

W związku z podniesionymi zarzutami skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego orzeczenia i oddalenie powództwa w całości i zasądzenie kosztów postępowania za obie instancje.

Powód wniósł o oddalenie apelacji i zasądzenie od pozwanego kosztów postępowania apelacyjnego.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja nie jest zasadna, co skutkuje jej oddaleniem.

W pierwszej kolejności wyjaśnienia wymaga, że niniejsza sprawa była rozpoznawana w postępowaniu uproszczonym, a zatem zgodnie z art. 505 ⁹ § 1 ¹ k.p.c. apelację można oprzeć tylko na zarzutach naruszenia prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie lub naruszenia przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć wpływ na wynik sprawy. Natomiast stosownie do art. 505 ¹³ § 2 k.p.c. jeżeli sąd drugiej instancji nie przeprowadził postępowania dowodowego, uzasadnienie wyroku powinno zawierać jedynie wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem przepisów prawa.

W postępowaniu uproszczonym apelacja ma charakter ograniczony, a celem postępowania apelacyjnego nie jest tu ponowne rozpoznanie sprawy, ale wyłącznie kontrola wyroku wydanego przez Sąd I instancji w ramach zarzutów podniesionych przez skarżącego. Innymi słowy, apelacja ograniczona wiąże Sąd odwoławczy, a zakres jego kompetencji kontrolnych jest zredukowany do tego, co zarzuci w apelacji skarżący (tak też Sąd Najwyższy w uzasadnieniu uchwały składu 7 sędziów z dnia 31 stycznia 2008 roku, sygn. III CZP 49/07, publ. OSNC Nr 6 z 2008 r., poz. 55).

Sąd pierwszej instancji przeprowadził prawidłowo postępowanie dowodowe, na podstawie którego dokonał istotnych do rozstrzygnięcia sprawy ustaleń. Powzięte na tej podstawie wnioski nie budzą zastrzeżeń i zasługują na uwzględnienie, zatem ustalenia te Sąd Okręgowy przyjął, jako podstawę swojego rozstrzygnięcia.

Sąd Okręgowy nie stwierdził naruszenia art. 709 ⁷ § 1 kc poprzez błędną wykładnię, a w konsekwencji przyjęcie, że naprawienie szkody powstałej w pojeździe (...) na skutek zdarzenia z dnia 25 października 2019 r. stanowi konserwację i naprawę niezbędną do zachowania rzeczy w stanie niepogorszonym, podczas gdy szkoda ta wykracza poza te granice, a zatem obciążają one finansującego i to on posiada status poszkodowanego.

Zgodnie z treścią powołanego przepisu to leasingobiorca zleca naprawę uszkodzonego na skutek wypadku komunikacyjnego pojazdu mechanicznego i ponosi wydatki z tym związane. Niezrozumiały jest zarzut apelacji, że naprawa pojazdu po wypadku nie mieści się w pojęciu konserwacji i naprawy niezbędnej do zachowania pojazdu w stanie niepogorszonym. W ocenie Sądu Okręgowego dotyczy to bowiem nie tylko przeglądów okresowych, napraw wynikających ze zużycia samochodu, ale również napraw powypadkowych. Kosztów tych z pewnością nie ponosi finansujący, lecz leasingobiorca i to on jest nabywcą usługi opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Jeżeli na skutek zaprzestania wykorzystywania samochodu do działalności gospodarczej nie ma możliwości odliczenia podatku od towarów i usług to odszkodowanie nie może być pomniejszone o podatek VAT.

Rację ma Sąd Rejonowy, że w dniu zakończenia naprawy tj. 24 stycznia 2020 r. powstał obowiązek podatkowy w świetle art. 19a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług z dnia (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) i od tego dnia powód nie ma możliwości odliczenia podatku VAT. Skoro kwota podatku nie została przez pozwaną zwrócona powodowi to jego roszczenie należało uznać za w pełni uzasadnione.

Sąd Okręgowy nie stwierdził naruszenia pozostałych przepisów wskazanych w apelacji i dlatego na podstawie art. 385 kpc oddalił apelację, a o kosztach postępowania apelacyjnego orzekł na podstawie art. 98 kpc.