Pełny tekst orzeczenia

Formularz (...)

Sygnatura akt

II K 252/23

Jeżeli został złożony wniosek o uzasadnienie wyroku jedynie co do rozstrzygnięcia o karze i o innych konsekwencjach prawnych, można wypełnić część 3–8 formularza

USTALENIE FAKTÓW

Wyroki wydane wobec skazanego

Lp.

Sąd, który wydał wyrok albo wyrok łączny

Data wyroku albo wyroku łącznego

Sygnatura akt sprawy

1.

Sąd Rejonowy w Toruniu

27 marca 2012 r.

II K 162/12

2.

Sąd Rejonowy w Toruniu

20 marca 2013 r.

II K 155/13

3.

Sąd Rejonowy w Toruniu

10 maja 2016 r.

VIII K 1699/14

1.2. Inne fakty

1.2.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.2.1.1.

D. K. został skazany prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 27 marca 2012 r., sygn. akt: II K 162/12 na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności za czyn z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii popełniony w dniu 27 października 2011 r., której wykonanie sąd warunkowo zawiesił na okres 3 lat tytułem próby. Postanowieniem z 18 maja 2013 r. zarządzono wykonanie warunkowo zawieszonej kary. D. K. odbył karę w całości.

Karta karna

k. 8

1.2.1.2.

D. K. został skazany prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 20 marca 2013 r., sygn. akt: II K 155/13 na karę łączną 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie sąd warunkowo zawiesił na okres 5 lat tytułem próby, za czyny z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii popełniony w okresie od listopada 2012 r. do 20 grudnia 2012 r. i z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii popełniony w dniu 20 grudnia 2012 r. Postanowieniem z dnia 22 czerwca 2016 r. zarządzono wykonanie warunkowo zawieszonej kary.

Karta karna

k. 8v.

akta II K 155/13

1.2.1.3.

D. K. został skazany prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 10 maja 2016 r., sygn. akt: VIII K 1699/14 na karę łączną 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie sąd warunkowo zawiesił na okres 5 lat tytułem próby, za czyny z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii popełniony w okresie od lutego 2014 r. do 22 września 2014 r. i z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii popełniony w dniu 22 września 2014 r. Postanowieniem z dnia 7 marca 2018 r. zarządzono wykonanie warunkowo zawieszonej kary.

Karta karna

k. 8v.

akta VIII K 1699/14

1.2.1.4.

D. K. odbywa karę pozbawienia wolności wymierzoną w sprawie o sygn. akt: II K 155/13 w systemie zwykłym – aktualnie nie jest zainteresowany indywidualnym programem oddziaływania. Skazany bezkrytycznie wypowiada się na temat popełnionych przestępstw oraz trybu życia przed zatrzymaniem. Jego zachowanie w trakcie odbywanej kary należy określić jako zmienne, nie był nagradzany regulaminowo, natomiast był raz karany za niewykonanie polecenia przełożonego. Skazany właściwie funkcjonuje w oddziale mieszkalnym, relacje ze współosadzonymi układa zgodnie, bezkonfliktowo, nie sprawia większych problemów natury wychowawczej. Deklaruje przynależność do nieformalnych struktur podkultury przestępczej.

opinia o skazanym

k. 13-15

1.2.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

Ocena Dowodów

Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.2.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.2.1.1.

1.2.1.2.

1.2.1.3.

Karta karna

Dokument urzędowy został sporządzony w prawnie przewidzianej formie, przez odpowiednie organy w zakresie ich kompetencji, przez co należy uznać go za wiarygodny. Jego prawdziwość nie budzi wątpliwości – dokument jest rzetelny, natomiast strony w tym zakresie nie wnosiły żadnych zastrzeżeń.

1.2.1.2.

wyrok znajdujący się w aktach sprawy II K 155/13

Dokument urzędowy, nie był kwestionowany przez strony.

1.2.1.3.

wyrok znajdujący się w aktach sprawy VIII K 1699/14

Dokument urzędowy, nie był kwestionowany przez strony.

1.2.1.4.

opinia o skazanym

Dokument przygotowany przez uprawnioną osobę i w należyty sposób. Strony nie zgłaszały zastrzeżeń co do jego treści i wiarygodności.

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów

(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.2.1 albo 1.2.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

PODSTAWa KARY ŁĄCZNEJ

Lp.

Sąd, który wydał wyrok albo wyrok łączny, data wydania wyroku albo wyroku łącznego i sygnatura akt sprawy

Kary lub środki karne podlegające łączeniu

3.1.

Sąd Rejonowy w Toruniu, 20 marca 2013 r., sygn. akt: II K 155/13

kara łączna 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności

3.2.

Sąd Rejonowy w Toruniu, 10 maja 2016 r., sygn. akt: VIII K 1699/14

kara łączna 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności

Zwięźle o powodach połączenia kar lub środków karnych z wyjaśnieniem podstawy prawnej

Należy podkreślić, że w okresie, w którym popełniane były przez skazanego czyny zabronione, za które został następnie skazany, jak też w czasie, w którym te wyroki zapadały, a ponadto w czasie orzekania w przedmiocie wyroku łącznego, obowiązywały różne stany prawne regulujące zasady wymiaru kary łącznej.

D. K. został skazany:

1.  prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 27 marca 2012 r., sygn. akt: II K 162/12 na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności za czyn z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii popełniony w dniu 27 października 2011 r., której wykonanie sąd warunkowo zawiesił na okres 3 lat tytułem próby. Postanowieniem z 18 maja 2013 r. zarządzono wykonanie warunkowo zawieszonej kary. D. K. odbył karę w całości ;

2.  prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 20 marca 2013 r., sygn. akt: II K 155/13 na karę łączną 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności za czyny z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii popełniony w okresie od listopada 2012 r. do 20 grudnia 2012 r. i z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii popełniony w dniu 20 grudnia 2012 r.

3.  prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 10 maja 2016 r., sygn. akt: VIII K 1699/14 na karę łączną 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności za czyny z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii popełniony w okresie od lutego 2014 r. do 22 września 2014 r. i z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii popełniony w dniu 22 września 2014 r.

W obowiązującym stanie prawnym (od dnia 24 czerwca 2020 r.), przepis art. 85 § 1 kk, stanowi, że jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, sąd orzeka karę łączną, biorąc za podstawę kary z osobna wymierzone za zbiegające się przestępstwa.

Sąd analizował w kolejności chronologicznej, daty wydania poszczególnych wyroków oraz daty popełnianych przez skazanego czynów. W przedmiotowej sprawie D. K. popełnił przestępstwa z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w okresie od lutego 2014 r. do 22 września 2014 r. i z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w dniu 22 września 2014 r. (sygn. akt: VIII K 1699/14), a zatem po tym jak zapadł wyrok Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 20 marca 2013 r. (sygn. akt: II K 155/13), co uniemożliwiało orzeczenie kary łącznej na podstawie obecnie obowiązującej regulacji.

Z tych samym względów nie znajdowała zastosowania regulacja w brzmieniu do dnia 30 czerwca 2015 r., bowiem przepis art. 85 kk stanowił, że jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, sąd orzeka karę łączną, biorąc za podstawę kary z osobna wymierzone za zbiegające się przestępstwa.

W przedmiotowej sprawie w zakresie orzeczenia kary łącznej znajduje zastosowanie przepis art. 4 § 1 k.k., który stanowi, że jeżeli w czasie orzekania obowiązuje ustawa inna niż w czasie popełnienia przestępstwa, stosuje się ustawę nową, jednakże należy stosować ustawę obowiązującą poprzednio, jeżeli jest względniejsza dla sprawcy.

Od dnia 1 lipca 2015 r. zgodnie z treścią art. 85 § 1kk, jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, sąd orzeka karę łączną. Ustawa z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 396), wprowadzająca przedmiotowe zmiany, wskazywała, że przepisów rozdziału IX ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, chyba że zachodzi potrzeba orzeczenia kary łącznej w związku z prawomocnym skazaniem po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy (art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw).

D. K. został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 10 maja 2016 r., sygn. akt: VIII K 1699/14, a zatem po wejściu w życie wyżej wskazanych zmian. W konsekwencji Sąd na mocy art. 4 § 1 kk w związku z art. 85 § 1 kk i art. 86 § 1 kk w brzmieniu obowiązującym do 23 czerwca 2020 r. połączył kary pozbawienia wolności orzeczone wobec D. K. w sprawach II K 155/13 i VIII K 1699/14 i w ich miejsce orzekł karę łączną 2 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności.

Kara 10 miesięcy pozbawienia wolności orzeczona prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 27 marca 2012 r., sygn. akt: II K 162/12 nie podlegała połączeniu z uwagi na to, że 28 września 2014 r. wykonano karę pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego. Nadto wszystkie przestępstwa wymienione w pozostałych wyrokach popełnione zostały po dacie wyroku w sprawie II K 162/12.

WYMIAR KARY

Przytoczyć okoliczności, które sąd uwzględnił przy wymiarze kary łącznej

Sąd na mocy art. 4 § 1 kk w związku z art. 85 § 1 kk i art. 86 § 1 kk w brzmieniu obowiązującym do 23 czerwca 2020 r. połączył kary pozbawienia wolności orzeczone wobec D. K. w sprawach II K 155/13 i VIII K 1699/14 i w ich miejsce orzekł karę łączną 2 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności.

Uwzględniając reguły wymiaru kary łącznej w brzmieniu obowiązującym do 23 czerwca 2020 r., w ocenie sądu sytuacja skazanego pozwala na wydanie wyroku łącznego i połączenie kar jednostkowych, przy uwzględnieniu dyspozycji art. 85a k.k., który stanowi, że orzekając karę łączną, sąd bierze pod uwagę przede wszystkim cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Ponadto sąd uwzględnił dyrektywy sądowego wymiaru kary określone w art. 53 k.k.

W brzmieniu obowiązującym do 23 czerwca 2020 r., zgodnie z dyspozycją art. 86 § 1 kk, sąd wymierza karę łączną w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy, nie przekraczając jednak 810 stawek dziennych grzywny, 2 lat ograniczenia wolności albo 20 lat pozbawienia wolności; karę pozbawienia wolności wymierza się w miesiącach i latach. Wobec tego w przedmiotowej sprawie kara łączna pozbawienia wolności mogła być orzeczona w wymiarze od 1 roku i 8 miesięcy do 2 lat i 10 miesięcy .

Okolicznościami łagodzącymi uwzględnionymi przy ustalaniu wymiaru kary było co do zasady przeciętne zachowanie skazanego w zakładzie karnym.

Jako okoliczność obciążającą Sąd uwzględnił natomiast uprzednią karalność skazanego oraz bezkrytyczny stosunek do popełnionych przestępstw oraz trybu życia przed zatrzymaniem, a także karalność za niewykonanie polecenia przełożonego. Z tych powodów Sąd nie mógł zastosować tak zasady pełnej kumulacji jak i zasady pełnej absorpcji.

Zdaniem Sądu kara łączna 2 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności będzie wystarczająca do osiągniecia wobec skazanego celów zapobiegawczych i wychowawczych. Jednocześnie orzeczona kara w odpowiedni sposób wpływa na kształtowanie świadomości prawnej społeczeństwa. Trzeba także zaznaczyć, że jest to kara, która nie przekracza stopnia winy i społecznej szkodliwości przestępstw, których dopuścił się skazany.

Wymiar Środka karnego

Przytoczyć okoliczności, które sąd uwzględnił przy łącznym wymiarze środka karnego

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA Zawarte w WYROKU łĄCZNym

Zwięźle o powodach uzasadniających inne rozstrzygnięcia z wyroku łącznego, w tym umorzenie postępowania, zaliczenie okresów na poczet kary łącznej

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

Na mocy art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej kary łącznej sąd zaliczył okres zatrzymania od 20 grudnia 2012 r., godz. 8.15 do 21 grudnia 2012 r. godz. 12.30, od 10 maja 2022 r. do 13 września 2022 r. oraz okres dotychczas odbytej kary w sprawie II K 155/13 począwszy od 8 lutego 2023 r. godz. 18.20.

III.

Pozostałe nie podlegające połączeniu rozstrzygnięcia sąd pozostawił do odrębnego wykonania, bowiem zgodnie z art. 576 § 1 kpk z chwilą uprawomocnienia się wyroku łącznego, wyroki podlegające połączeniu nie ulegają wykonaniu w zakresie objętym wyrokiem łącznym.

IV.

Na mocy art. 572 k.p.k. Sąd umorzył postępowanie w przedmiocie połączenia kary w sprawie II K 162/12, bowiem stosowanie przepisów ustawy karnej w brzmieniu obowiązującym do 23 czerwca 2020 r., nie pozwalało na połączenie orzeczonej kary pozbawienia wolności z uwagi na to, że została ona w całości wykonana.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

V.

Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. M. S. kwotę 240,00 zł powiększone o stawkę podatku VAT tytułem zwrotu kosztów obrony z urzędu udzielonej skazanemu. Sąd uwzględnił treść wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 23 kwietnia 2020 r., sygn. akt: SK 66/19, w którym Trybunał Konstytucyjny stwierdził, że § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu jest niezgodny z art. 64 ust. 2 w związku z art. 31 ust. 3, art. 32 ust. 1 zdanie drugie i art. 92 ust. 1 zdanie pierwsze Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

VI.

Z uwagi na charakter wyroku - na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 123), jak również z uwagi sytuację finansową skazanego, jego zobowiązania finansowe i pobyt w zakładzie karnym, kosztami związanymi z wydaniem wyroku łącznego Sąd obciążył Skarb Państwa.

PODPIS