Pełny tekst orzeczenia

L.p.

Numer dokumentu

Data

Netto

VAT

Brutto

1

(...)

25.01.2016

(...),49

37 095.66 ZL

198 381,15 zł

2

(...)

05.02.2016

(...),99

32 013.01 zl

171 200,00 zł

3

(...)

09.02.2016

(...),98

33 939,03 zl

181 500,01 zł

4

(...)

09.03.2016

(...)

23 000,00 zt

123 000,00 zł

5

(...)

28.03.2016

(...).96

16 660,04 zł

89 095,00 zl

6

(...)

29.03.2016

(...),98

21 131,02 zł

113 005,00 zl

7

(...)

30.03.2016

(...),61

10 284,59 zl

55 000,20 zł

8

(...)

30.06.2016

(...),87

15 408,13 zł

82 400,00 zł

9

(...) (...)

31.03.2016

9850

2 265.50 zł

12 115,50 zl

10

(...)

04.04.2016

(...).4

24 112.60 zł

128 950,00 zł

11

(...)

20.04.2016

(...)

14 490,00 zł

77 490,00 zl

12

(...) (...)

30.04.2016

(...)

28 635.00 zł

153 135,00 zł

13

(...) (...)

30.06.2016

(...)

7 406.00 zl

39 606.00 zł

(...).28

266 440,57 zł

1 424 877,85 zł

L.p.

Numer dokumentu

Data

Netto

VAT

Brutto

1

(...)

25.01.2016

(...).49

37 095.66 ZŁ

198 381.15 zł

2

(...)

05.02.2016

(...),99

32 013,01 zł

171 200,00 zł

3

(...)

09.02.2016

(...),98

33 939,03 zł

181 500.01 zł

4

(...)

09.03.2016

(...)

23 000,00 zt

123 000,00 zl

5

(...)

28.03.2016

(...),96

16 660,04 zł

89 095,00 zł

6

(...)

29.03.2016

(...),98

21 131.02 zł

113 005,00 zl

7

(...)

30.03.2016

(...),61

10 284.59 zł

55 000,20 zł

8

(...)

30.06.2016

(...),87

15 408,13 zł

82 400,00 zł

9

(...) (...)

31.03.2016

9850

2 265.50 zł

12 115,50 zł

10

(...)

04.04.2016

(...),4

24 112,60 zł

128 950,00 zł

11

(...)

20.04.2016

(...)

14 490,00 zł

77 490.00 zł

12

(...)

30.04.2016

(...)

28 635,00 zł

153 135,00 zł

13

(...) (...)

30.06.2016

(...)

7 406,00 zł

39 606.00 zł

(...),28

266 440,57 zł

1 424 877.85 zl

L.p.

Numer dokumentu

Data dokumentu

Netto

VAT

Brutto

1

(...)

01.02.2016

162.898,85 zł

37 466. 73 zł

200 365, 58 zł

2

(...)

05.02.2016

(...),53

32 331.22 zł

172 901.75 zł

3

(...)

19.02.2016

(...),13

34 280.61 zł

183 326,74 zł

4

(...)

15.03.2016

(...),43

23 230.33 zł

124 231,76 zł

5

(...)

30.03.2016

(...).11

21 342,42 zł

114 135.53 zł

6

(...)

30.03.2016

(...),98

17 159,83 zł

91 767,81 zł

7

(...)

30.03.2016

(...).93

25 951,11 zł

138 782,04 zł

8

(...)

21.04.2016

(...),81

26 375,21 zł

141 050,02 zł

9

(...)

22.04.2016

(...).69

15 940,31 zł

85 246, 00 zł

10

(...)

02.06.2016

(...),02

32 070,98 zł

171 510 zł

1 157 168,51 zł

266 148.75 zł

1 423 317,23 zł

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 460/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

A. M. (1)

I. w okresie od 1 lutego 2016 r. do grudnia 2016 r. w T. oraz w W., działając wspólnie i w porozumieniu ze Z. P. (prezesem zarządu oraz osobą zajmująca się sprawami gospodarczymi i finansowymi podmiotu (...) Sp. z o.o.), A. Ł. (1) (prezesem zarządu oraz osobą zajmująca się sprawami gospodarczymi i finansowymi podmiotu (...) Sp. z o.o.) oraz V. G. (1) (prezesem zarządu oraz osoba zajmująca się sprawami gospodarczymi i finansowymi podmiotu (...) Sp. z o.o.), działając czynem ciągłym, w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu tego samego zamiaru, z wykorzystaniem tej samej sposobności brała udział w:

1.wystawieniu nierzetelnych faktur VAT przez podmiot (...) Sp. z o.o. na rzecz spółki z o.o. (...) z/s w T., mających świadczyć o rzekomej dostawie towarów, w których podano nieprawdę co do dokonanych transakcji, których w istocie nie było, i tak wystawiono faktury o łącznej wartości 1.424.877,86 złotych:

narażając w ten sposób na uszczuplenie podatek VAT w wysokości 266.440,58 złotych poprzez przedłożenie na ich podstawie (...) (...) deklaracji dla podatku od towarów i usług (...) dotyczących 2016 r., a następnie w przekazaniu ich spółce (...) z/s w T., czym działano z zamiarem aby faktury te zostały zaksięgowane i uwzględnione w złożonych do właściwych urzędów skarbowych deklaracjach VAT-7

oraz posłużeniu się przez podmiot (...) Sp. z o.o. fakturami VAT wystawionymi w sposób nierzetelny przez podmiot (...) Sp. z o.o. i przedłożeniu na ich podstawie(...) w T. deklaracji dla podatku od towarów i usług (...) dotyczących okresu od stycznia do czerwca 2016 r., w których podano nieprawdę co do nabycia od w/w firmy różnego rodzaju towarów oraz usług na łączną kwotę 1.424.877,85 zł brutto, narażając w ten sposób podatek od towarów i usług na uszczuplenie małej wartości 266.440,57 zł. i posłużeniu się n/w fakturami:

II. wystawieniu w sposób nierzetelny przez podmiot (...) Sp. z o.o. faktur VAT na rzecz (...) Sp. z.o.o. mających świadczyć o rzekomej dostawie towarów, w których podano nieprawdę co do dokonanych transakcji, których w istocie nie było, i tak wystawiono:

i przekazaniu ich (...) Sp. z o.o., czym działano z zamiarem aby faktury te zostały zaksięgowane i uwzględnione w złożonych do właściwych urzędów skarbowych deklaracjach VAT-7

oraz posłużeniu się przez podmiot (...) Sp. z o.o. w/w fakturami VAT wystawionymi w sposób nierzetelny przez podmiot (...) Sp. z o.o. i przedłożeniu na ich podstawie Naczelnikowi (...) (...) w W. deklaracji dla podatku od towarów i usług (...) dotyczących okresu od stycznia do czerwca 2016 r., w których podano nieprawdę co do nabycia od w/w firmy różnego rodzaju towarów oraz usług na łączną kwotę 1.423.317,23 zł brutto, narażając w ten sposób podatek od towarów i usług na uszczuplenie małej wartości 266.148,75 zł, czym udzielono w ten sposób pomocy A. Ł. (1) do podania nieprawy w deklaracjach dla podatku od towarów i usług (...) -7 poprzez pomniejszenie podatku należnego o podatek naliczony wynikający z wyżej wymienionych nierzetelnych faktur VAT i narażenia na uszczuplenie należności publicznoprawnej w podatku od towarów i usług w łącznej kwocie 266 148,75 zł, co stanowi małą wartość,

- tj. o czyn z art. 56 § 2 kks w zb. z art. 62 § 2 k.k.s. w zb. z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 56 § 2 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. w zw. z art. 9 § 3 kks przy zastosowaniu art. 8 § 1 k.k.s.

III. w okresie od 1 lutego 2016 r. do grudnia 2016 r. w T. oraz w W., działając wspólnie i w porozumieniu ze Z. P. (prezesem zarządu oraz osobą zajmująca się sprawami gospodarczymi i finansowymi podmiotu (...) Sp. z o.o.), A. Ł. (1) (prezesem zarządu oraz osobą zajmująca się sprawami gospodarczymi i finansowymi podmiotu (...) Sp. z o.o.) oraz V. G. (1) (prezesem zarządu oraz osoba zajmująca się sprawami gospodarczymi i finansowymi podmiotu (...) Sp. z o.o.), działając czynem ciągłym, w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu tego samego zamiaru, z wykorzystaniem tej samej sposobności, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej brała udział w :

1. wystawieniu oraz użyciu dokumentów w postaci 13 faktur VAT pochodzących od podmiotu (...) Sp. z o.o. i opisanych w podpunkcie 1 punktu I niniejszego postanowienia, poświadczających nieprawdę co do okoliczności mających znaczenie prawne tj. co do przeprowadzonych transakcji sprzedaży towarów oraz usług, które w istocie nie miały miejsca;

2. wystawieniu oraz użyciu dokumentów w postaci 10 faktur VAT dla podmiotu (...) Sp. z o.o., które opisano w podpunkcie 2 punktu I niniejszego postanowienia, poświadczających nieprawdę co do okoliczności mających znaczenie prawne, tj. co do przeprowadzonych transakcji sprzedaży towarów, które w istocie nie miały miejsca, osiągając z tego tytułu korzyść majątkową w nieustalonej kwocie,

- tj. o czyn z art. 273 k.k. w zb. z art. 271 § 3 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

V. G. (2) od wielu lat znała A. M. (1). Za namową A. M. (1) V. G. (2) założyła firmę o nazwie(...) w formie spółki z ograniczoną odpowiezialnością. V. G. (2) była prezesem zarządu zaś A. M. (1) faktycznie prowadziłą spółkę gdyż V. nie znała się na prowadzeniu takiej działąlności. A. M. (1) zajmowała się wszelkimi sprawami związanymi z prowadzeniem spółki, wystawiałą faktury VAT, prowadziła księgowość, wykonywała przelewy. Faktury przekazywał do podpisania V. G. (2).

V. G. (2), co najmniej od 1 lutego do grudnia 2016 r., w W., woj. (...) i w T., jako prezes zarządu (...) spółki z o.o., podpisała nierzetelne faktury VAT na rzecz spółki z o.o. (...) z siedzibą w T., mające świadczyć o rzekomej dostawie towarów, w których podała nieprawdę co do dokonanych transakcji, których w istocie nie było. Łączna wartość wystawionych faktur wynosiła 1.424.877,86 zł. Swoim zachowaniem naraziła na uszczuplenie podatek VAT w wysokości 266.440,57 zł poprzez przedłożenie na podstawie tych faktur, (...) (...) deklaracji dla podatku od towarów i usług (...)-7 dotyczących 2016 r., a następnie przekazała je spółce (...) z siedzibą w T.. Faktury te zostały zaksięgowane i uwzględnione w złożonych do właściwych urzędów skarbowych deklaracjach VAT-7 przez spółkę (...).

Spółka (...) została założona przez S. T., który zajmował się fakturami. Czynił to wspólnie z A. M. (1). Z. P. sam nie wystawiał faktur VAT i nie dostarczał ich do biura podatkowego.

Z. P. w okresie od 1 lutego 2016 r. do grudnia 2016 r. w T., jako osoba zajmująca się sprawami gospodarczymi i finansowymi podmiotu (...) Sp. z o.o., posłużył się fakturami VAT wystawionymi w sposób nierzetelny przez podmiot (...) Sp. z o.o. i na ich podstawie przedłożył (...) w T. deklaracje dla podatku od towarów i usług (...)-7 dotyczące okresu od stycznia do czerwca 2016 r., w których podał nieprawdę co do nabycia od ww. firmy różnego rodzaju towarów oraz usług na łączną kwotę 1.424.877,86 zł brutto. W ten sposób naraził podatek od towarów i usług na uszczuplenie w wysokości 266.440,57 zł.

Działając w ten sam sposób Z. P. wystawił w sposób nierzetelny faktury VAT na rzecz (...) Sp. z o.o., której prezesem była A. Ł. (1) a mające świadczyć o rzekomej dostawie towarów, w których podał nieprawdę co do dokonanych transakcji, których w istocie nie było i przekazał je (...) Sp. z o.o., aby faktury te zostały zaksięgowane i uwzględnione w złożonych do właściwych urzędów skarbowych deklaracjach VAT-7 i udzielił w ten sposób pomocy A. Ł. (1) do podania nieprawdy w deklaracjach dla podatku od towaru i usług (...)-7 poprzez pomniejszenie podatku należnego o podatek naliczony wynikający z wyżej wymienionych nierzetelnych faktur VAT i narażenia na uszczuplenie należności publicznoprawnej w podatku od towaru i usług w łącznej kwocie 266 148,75 zł.

A. Ł. (1) była prezesem spółki V. F.. Spółkę założyła za namową koleżanki M. G.. A. Ł. (1) kupiła udziały w spółce, jednak faktycznie kwotę 100.000 zł wyłożyła A. M. (1). A. Ł. (1) podpisywała różne dokumenty na prośbę A. M. (1) i V. G. (2).

A. Ł. (1), w okresie od 24 marca do grudnia 2016 r., w W., jako prezes zarządu oraz osoba zajmująca się sprawami gospodarczymi i finansowymi podmiotu (...) sp. z o.o., działając czynem ciągłym, w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu tego samego zamiaru, z wykorzystaniem tej samej sposobności posłużyła się fakturami VAT wystawionymi w sposób nierzetelny przez podmiot (...) sp. z o.o. i przedłożyła na ich podstawie (...) (...) w W. deklaracje dla podatku od towarów i usług (...)-7 dotyczące okresu od stycznia do czerwca 2016 r., podając w nich nieprawdę co do nabycia od ww. firmy różnego rodzaju towarów oraz usług na łączną kwotę 1.423.317,23 zł brutto, narażając w ten sposób podatek od towarów i usług na uszczuplenie małej wartości 266.148,75 zł.

wyjaśnienia A. M. (1)

444-446, 587-588

zeznania V. G. (2)

323-325, 590v.-591

zeznania Z. P.

143-146,312-313,522-524

zeznania A. Ł. (1)

317-318,530-532

zeznania B. K.

331-332,334-335,594-595

zeznania K. S.

326-327, 596v.

dokumentacja skarbowa

6-23, 75-138, 159-175, 184-305, 463-518

protokół kontroli podatkowej

65-74, 150-158

pismo Banku (...)

356-360

A. M. (1) nie była karana sądownie.

karta karna

431

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

OCena DOWOdów

Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

wyjaśnienia A. M. (1)

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonej A. M. (1). W ocenie Sądu wyjaśnienia te zmierzają do uwolnienia się od odpowiedzialności karnej lub przerzucenia jej inne osoby. Opierając się na zeznaniach V. G. (2), nie sposób nie uznać, iż zarówno świadek jak i oskarżona wspólnie rozpoczęli prowadzenie spółki i obie uczestniczyły w jej prowadzeniu, z tym, że formalnie taką funkcję pełniła V. G.. W ocenie Sądu treść zeznań V. G. wskazuje, że jej rola była podrzędna a jej działaniami kierowała oskarżona A. M. (1). Tym samym stwierdzić trzeba, że to A. M. (1) pełniła rolę kierowniczą w stosunku do V. G. (2), zaś przeciwne twierdzenia stanowiły jedynie przyjętą przez nią linię obrony. Sąd uznał, że wyjaśnienia oskarżonej odnoszące się do rzetelności faktur wystawionych przez spółkę również nie polegają na prawdzie. Kontrola podatkowa przeprowadzona w niniejszej sprawie pozwoliła bowiem jednoznacznie ustalić, że w wyniku działania oskarżonej doszło do wprowadzenia do obrotu nierzetelnych faktur i narażenia podatku VAT na uszczuplenie. Przeciwne twierdzenia oskarżonej zmierzają do uniknięcia przez nią odpowiedzialności karnej i nie znajdują potwierdzenia w logicznych i spójnych ustaleniach kontroli oraz zeznaniach świadków.

zeznania V. G. (2)

Sąd uznał zeznania świadka V. G. (1), która w sposób możliwie dokładny przedstawiła okoliczności związane z prowadzoną spółką oraz udział oskarżonej A. M. (1) w prowadzeniu firmy. Świadek wskazała, że z uwagi na jej długi pobyt za granicą nie znała się na prowadzeniu spółki w Polsce, wszystkim zaś zajmowała się A. M. (1), jej długoletnia przyjaciółka, którą uważała za prężna kobietę biznesu. Świadek wskazała, że to A. M. (1) znalazł spółkę, którą zakupiły, zajmowała się księgowością, finansami, wystawianiem faktur, które przedkładała V. G. (1) do podpisania. Sąd uznał za prawdziwe jej zeznania, z których wynika, iż faktycznie nie zajmowała się funkcjonowaniem spółki. Jednocześnie, w ocenie Sądu, zgodnie z prawdą świadek podała, iż, na polecenie podpisywała dokumenty spółki, faktury czy składała deklaracje podatkowe, gdyż jako prezes musiała to robić. V. G. (1), w odróżnieniu do A. M. (1), nie dysponowała szczegółową wiedzą na temat działalności spółki (...) czy V.. Biorąc pod uwagę powyższe Sąd uznał, iż świadek rzeczywiście mimo, iż była prezesem zarządu oraz osobą zajmującą się sprawami finansowymi spółki, to jej działaniami faktycznie kierowała A. M. (1).

zeznania Z. P., A. Ł. (1)

Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadków Z. P. i A. Ł. (1). Świadkowie w sposób możliwie dokładny przedstawili znane im okoliczności związane z działalnością spółek (...) oraz udział w tej działalności A. M. (1).

Świadek Z. P. wskazał, że spółkę (...) założył S. T., który robił to wspólnie z A. M. (1) a on za "bycie" prezesem spółki otrzymywał 500 złotych miesięcznie. Świadek wskazał, że nie wystawiał faktur na rzecz innych firm, gdyż nie potraf tego robić a wystawianiem faktur czy wykonywaniem przelewów zajmowała się pani M.. Świadek wskazał, że T. przedstawił mu panie, które miały być prezesami spółek (...) i V. i odbyło się w obecności A. M. (1). Świadek wskazał, że nie wiedział do kogo miały trafić faktury wystawione przez M. P.. Sąd nie znalazł podstaw od kwestionowania tych zeznań. Zeznania świadka korespondując z zeznaniami V. G. czy A. Ł. przedstawiając charakter działalności prowadzonej przez A. M. (1).

Podobnie Sąd zweryfikował zeznania świadka A. Ł. (1), która byłą prezesem spółki V. F.. Świadek wskazała, że spółkę zakupiła od znajomej jednak pieniądze wyłożyła A. M. (1). Świadek wskazała, że podpisywała dokumenty na prośbę A. M. (1) i V. G. (1) ale nie wiedziała co to były za dokumenty. Świadek wskazała, że w spółce była tylko formalnie prezesem, z racji zawodu nie znała się na prowadzeniu działalności gospodarczej, a to A. M. (1) i V. G. (1) zajmowały się spółką. Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania tych zeznań.

zeznania B. K.

Sąd uznał, iż nie ma podstaw, by kwestionować wiarygodność twierdzeń B. P. - księgowej w spółce (...). Świadek opierała się na dostarczanej jej dokumentacji i oczywiste jest, że nie miała możliwości zweryfikowania czy faktury dokumentowały czynności, które w rzeczywistości nie miały miejsca. Tym samym odniosła się jedynie do odzwierciedlania w rejestrach faktur dostarczanych jej przez spółkę. Świadek wskazała również, że A. M. (1) miała najwięcej do powiedzenia, miała wiedzę, znała się na rzeczy. Sąd nie miał podstaw do kwestionowania tych zeznań.

zeznania K. S.

Sąd przyznał walor wiarygodności zeznaniom świadka, która w sposób jasny przedstawiła okoliczności związane z pracą dla A. M.. Świadek wskazała, że nie wystawiałą faktur w imieniu spółki, nie miał z nimi styczności. Odnośnie pracy u pani G. świadek wskazała, że pani V. G. (2) gdy była u niej zatrudniona wydawała jej polecenia. Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania zeznań świadka.

dokumentacja skarbowa, karta karna, faktury, umowy,

Nadto Sąd dał wiarę wszelkim innym przeprowadzonym w sprawie dowodom z dokumentów, w szczególności danym o karalności oraz dokumentacji związanej z kontrolą podatkową, w tym fakturom, umowom, ewidencji sprzedaży, a także pozostałym dowodom zawnioskowanym do ujawnienia w akcie oskarżenia. Wszelkie dokumenty zostały pozyskane, sporządzone i przeprowadzone zgodnie z wymogami procedury karnej, a żadna ze stron nie zakwestionowała ich rzetelności ani prawdziwości. Również Sąd nie miał podstaw aby podważyć ich wiarygodność.

Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

A. M. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

W myśl art. 56 § 1 k.k.s., odpowiedzialności karnoskarbowej podlega podatnik, który składając organowi podatkowemu, innemu uprawnionemu organowi lub płatnikowi deklarację lub oświadczenie, podaje nieprawdę lub zataja prawdę albo nie dopełnia obowiązku zawiadomienia o zmianie objętych nimi danych, przez co naraża podatek na uszczuplenie. § 2 owego przepisu wprowadza typ uprzywilejowany tegoż przestępstwa polegający na tym, iż kwota podatku narażonego na uszczuplenie jest małej wartości. Za „małą wartość” w rozumieniu art. 53 § 14 przyjmuje się wartość, która w czasie popełnienia czynu zabronionego nie przekracza dwustukrotności minimalnego wynagrodzenia za pracę za rok w którym doszło do popełnienia czynu, tj. w 2016 roku było to 370.000 zł.

Przepis art. 56 k.k.s. przewiduje cztery typy czynu zabronionego określane w doktrynie i orzecznictwie jako oszustwo podatkowe lub też oszustwo w postępowaniu podatkowym. Konstrukcja określonych w tym przepisie typów czynu zabronionego związana jest ze szczególną instytucją prawa podatkowego określaną mianem tzw. samoobliczenia podatku przez podatnika, który z mocy właściwych przepisów prawa podatkowego zobowiązany jest do przeprowadzenia procedury ustalenia wysokości ciążącego na nim w danym okresie obliczeniowym zobowiązania podatkowego oraz przedstawienia organowi podatkowemu oświadczenia zawierającego dane dotyczące podstawy istnienia oraz wysokości ciążącego na podatniku zobowiązania podatkowego, a także uiszczenia tak ustalonego podatku w przewidzianym w prawie dodatkowym terminie. Regulacja zawarta w art. 56 k.k.s. służy w pierwszej kolejności zagwarantowaniu przestrzegania obowiązków wynikających z prawa podatkowego. Przepis ten określa podstawową konstrukcję z punktu widzenia ochrony mienia Skarbu Państwa lub innych uprawnionych podmiotów w zakresie wynikającym z ekspektatywy uzyskania określonych przysporzeń majątkowych w związku z prawidłowym wykonaniem obowiązków podatkowych. Zakresem ochrony na gruncie art. 56 k.k.s. objęte są wprost instytucje określonego rodzaju podatków, a przez to mienie uprawnionych podmiotów w zakresie związanym z prawidłowym wypełnieniem przez zobowiązanego podatnika obowiązku fiskalnego wynikającego z określonych konstrukcji podatkowych. Stąd też przepis ten kryminalizuje zachowania polegające na narażeniu na uszczuplenie podatku. Z uwagi na fakt, że w znamionach deliktu skarbowego przewidzianego w art. 56 k.k.s. określono dwa alternatywnie ujęte zachowania, tj. podanie nieprawdy lub zatajenie prawdy w deklaracji lub oświadczeniu, pominięto jednak w ustawowym zestawie znamion ogólne znamię oszustwa opisane jako „wprowadzenie w błąd”, konstrukcję z art. 56 k.k.s. zalicza się w piśmiennictwie do kategorii oszustwa podatkowego sensu largo. Z uwagi na brak znamienia „wprowadza w błąd”, dla realizacji znamion strony przedmiotowej wystarczające jest podanie nieprawdy lub zatajenie prawdy w deklaracji lub oświadczeniu, nawet jeżeli zachowanie to nie wywołuje błędu po stronie organu podatkowego, innego uprawnionego organu lub płatnika (por. P. Kardas, G. Łabuda, Kryminalizacja oszustwa podatkowego w prawie karnym skarbowym, Prok. i Pr. 2003, nr 3, s. 62). Przepis art. 56 k.k.s. ma charakter blankietowy, jego treść zawiera bowiem odesłanie do regulacji z zakresu prawa podatkowego, które konkretyzują treść znamion typu czynu zabronionego. Z uwagi na powiązanie przedmiotu ochrony z regulacjami z obszaru danin publicznych ustalenie pełnej i precyzyjnej treści znamion czynów zabronionych przewidzianych w art. 56 k.k.s. wymaga uwzględnienia treści przepisów podatkowych, które szczegółowo konkretyzują znamiona czynu zabronionego. Omawiane przestępstwo może zostać popełnione jedynie umyślnie (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 23 lutego 2006 roku, III KK 267/05). Dla przypisania strony podmiotowej oszustwa podatkowego konieczne jest bowiem stwierdzenie, że sprawca obejmował świadomością i wolą (w postaci chęci lub co najmniej godzenia się) wszystkie elementy strony przedmiotowej tego typu czynu zabronionego (P. Kardas, Komentarz do art. 56 Kodeksu karnego skarbowego [w:] P. Kardas, G. Łabuda, T. Razowski, Kodeks karny skarbowy. Komentarz, WKP 2012).

Z kolei zgodnie z treścią art. 6 § 2 kks dwa lub więcej zachowań, podjętych w krótkich odstępach czasu w wykonaniu tego samego zamiaru lub z wykorzystaniem takiej samej sposobności, uważa się za jeden czyn zabroniony; w zakresie czynów zabronionych polegających na uszczupleniu lub narażeniu na uszczuplenie należności publicznoprawnej za krótki odstęp czasu uważa się okres do 6 miesięcy.

Z kolei przepis art. 62 § 2 kks penalizuje wystawienie w sposób nierzetelny faktury lub rachunku za wykonanie świadczenia albo posłużenie się takim dokumentem. Nierzetelna faktura z art. 62 § 2 k.k.s. to zarówno faktura nieodzwierciedlająca rzeczywistego przebiegu zdarzenia, jak faktura fikcyjna, dokumentująca czynność nieistniejącą. Wystawienie tej ostatniej (fikcyjnej) faktury godzi w prawidłowość ustalenia i wykonania zobowiązań podatkowych wobec Państwa, zwłaszcza gdy podatnik nieświadomy jej fikcyjności wypełnia swe zobowiązania finansowe. Faktura nieprawidłowo stwierdzająca fakty, w szczególności pomniejszająca podatek poprzez bezpodstawność stwierdzenia powinności zwrócenia podatku VAT albo obniżenia podatku należnego o podatek obliczony - godzi w obowiązek podatkowy i przyczynia się do zwiększenia zysku sprawcy o wartość podatku mu zwracanego. ( vide: wyrok SA w Krakowie z 28 kwietnia 2004 r., II AKa 65/2004, KZS 2004, nr 7-8, poz. 64, LexisNexis nr (...)).

Przekładając powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy Sąd uznał, iż zgromadzony materiał dowodowy pozwolił przypisać oskarżonej winę w zakresie zarzucanych jej czynów.

W ocenie Sądu nie ma wątpliwości, że A. M. (1) kierowała popełnieniem czynu zarzucanego w pkt I ppkt 1 i 2 w ten sposób, że brała udział w wystawieniu nierzetelnych faktur przez spółki (...), w których poświadczono nieprawdę co do przeprowadzonych transakcji, niezgodnych ze stanem faktycznym, tj. faktur wystawionych na rzecz M. P. oraz na rzecz V. F., które to faktury za jej namową podpisał Z. P. i V. G. (1) i tym samym wystawili w imieniu (...) i M. P. a następnie przekazała Z. P. i A. Ł. (1), czym działała z zamiarem aby te faktury zostały przez ww. osoby zaksięgowane i uwzględnione w złożonych do urzędu skarbowego deklaracjach VAT-7 i udzieliła w ten sposób pomocy do podania nieprawdy w deklaracjach dla podatku od towaru i usług (...)-7 poprzez zmniejszenie podatku należnego o podatek naliczony wynikający z ww. nierzetelnych faktur VAT i narażenia na uszczuplenie podatku w łącznej kwocie 266.440,58 zł i 266.148,75 zł. Powyższy czyn należało zakwalifikować z art. 9 § 3 kks w zw. z art. 62 § 2 kks w zb. z art. 18 § 3 kk w zw. z art. 56 § 2 kks w zw. z art. 7 § 1 kks w zw. z art. 6 § 2 kks w zw. z art. 8 § 1 kks.

W tej sytuacji Sąd przyjął konstrukcję idealnego zbiegu z art. 8 § 1 kks (wszak w ramach czynu opisanego w punkcie II wyroku przypisano oskarżonej wystawienie nierzetelnych faktur).

Sąd zastosował przepisy Kodeksu karnego skarbowego w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2016 r. z uwagi na to, iż były one korzystniejsze dla oskarżonego z uwagi na wysokość kary grożącej aktualnie za czyny z art. 62 § 2 i § 2a kks.

Art. 271 § 1 kk stanowi, że funkcjonariusz publiczny lub inna osoba uprawniona do wystawienia dokumentu, która poświadcza w nim nieprawdę co do okoliczności mającej znaczenie prawne, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Z kolei art. 271 § 3 kk dotyczy sytuacji, gdy sprawca dopuszcza się czynu określonego w § 1 w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. Czynnością sprawczą czynu zabronionego z art. 271 kk jest "poświadczenie nieprawdy". Polega ono na wystawieniu dokumentu stwierdzającego okoliczności nieistniejące lub przeinaczające, lub też na zatajeniu prawdy, którą należało stwierdzić. Czyn opisany w art. 273 kk polega zaś na używaniu dokumentu określonego w art. 271 lub art. 272 kk.

Przekładając powyższe na grunt niniejszej sprawy Sąd uznał, iż zgromadzony materiał dowodowy pozwolił przypisać oskarżonej winę w zakresie zarzucanej w pkt II czynu (błędnie wskazany w części wstępnej wyroku jako pkt III).

Swoim zachowaniem oskarżona wypełniła znamiona czynu z art. 273 kk w zb. z art. 271 § 3 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 § 1 kk.

Sąd zastosował przepisy Kodeksu karnego w brzmieniu obowiązującym do dnia 23 czerwca 2020 r. z uwagi na to, iż były one korzystniejsze dla oskarżonej z uwagi na treść art. 57b kk.

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

II

A. M. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

A. M. (1)

I

I, ppkt 1 i 2

Zdaniem Sądu orzeczona wobec oskarżonej za czyn przypisany w punkcie I wyroku, tj. przestępstwa skarbowego z art. 56 § 2 kks kara 5.000 złotych grzywny (pięćdziesiąt stawek dziennych po ustaleniu wysokości jednej stawki na kwotę 100 złotych) jest odpowiednia do stopnia społecznego niebezpieczeństwa czynu sprawcy a przede wszystkim spełni swą rolę w zakresie prewencji ogólnej i indywidualnej. Sąd uznał, że charakter czynu a także wysokość wyrządzonej szkody uzasadniały wymierzenie kary grzywny w orzeczonej wysokości. W przekonaniu Sądu wymierzona kara jest w tym wypadku dostatecznie dolegliwa i wystarczająca dla osiągnięcia celów kary, zarówno w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, jak i wpłynie zapobiegawczo i wychowawczo wobec oskarżonego na przyszłość.

A. M. (1)

II

II

Uznając oskarżoną za winną czynu zarzucanego w punkcie II aktu oskarżenia, tj. występku z art. 271 § 1 i 3 kk Sąd orzekł wobec oskarżonej karę w wymiarze 1 roku pozbawienia wolności. Zdaniem Sądu orzeczona kara jest odpowiednia do stopnia społecznego niebezpieczeństwa czynu sprawcy a przede wszystkim spełnią swą rolę w zakresie prewencji ogólnej i indywidualnej. Sąd uznał, że warunki oraz właściwości osobiste oskarżonej i charakter popełnionego przestępstwa uzasadniały wymierzenie właśnie kary pozbawienia wolności. W przekonaniu Sądu wymierzona kara jest w tym wypadku dostatecznie dolegliwa i wystarczająca dla osiągnięcia celów kary, zarówno w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, jak również wpłynie zapobiegawczo i wychowawczo wobec oskarżonej na przyszłość.

Stosownie do treści art. 8 § 2 kks Sąd stwierdził, że wykonaniu nie podlega kara grzywny orzeczona w punkcie I wyroku, tj. za czyn z art. 62 § 2 kks w zb. z art. 18 § 3 kks w zb. z art. 56 § 2 kks w zw. z art. 7 § 1 kks w zw. z art. 6 § 2 kks.

Sąd uznał, że pomimo charakteru przestępstwa przypisanego w punkcie II wyroku istnieją podstawy do warunkowego zawieszenia orzeczonej wobec oskarżonej kary pozbawienia wolności. Sąd doszedł do przekonania, że w stosunku do oskarżonej istnieją przesłanki do zastosowania warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności na okres dwóch lat próby. Sąd wziął pod uwagę fakt, iż skorzystanie z tej instytucji probacyjnej będzie wystarczające dla zapewnienia podstawowego celu niniejszego rozstrzygnięcia, tj. powstrzymywania się oskarżonego przed ponownym naruszaniem prawa. W ocenie Sądu właściwości i warunki osobiste sprawcy uzasadniają przypuszczenie, że sprawca pomimo niewykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności, nie powróci na drogę przestępstwa a naruszenie nałożonych obowiązków skutkować będzie zarządzeniem wykonania kary. Sąd uznał, iż zawieszenie wykonania kary na okres dwóch lat posłuży ewentualnej weryfikacji trafności postawionej w stosunku do oskarżonej prognozy na przyszłość.

W okresie próby Sąd na podstawie art. 72 § 1 pkt 1 kk, zobowiązał oskarżoną do pisemnego informowania Sądu raz na 4 miesiące o przebiegu okresu próby.

A. M. (1)

II

II

Sąd mając na uwadze niedopuszczenie do powstania wrażenia bezkarności sprawcy, wobec którego kara pozbawienia wolności została warunkowo zawieszona, a który działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, zdecydował się na podstawie art. 33 § 2 k.k. wymierzyć oskarżonej karę 200 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 60 złotych.

Ustalając liczbę stawek dziennych Sąd kierował się stopniem społecznej szkodliwości czynu jakiego dopuściła się oskarżona, jak również stopniem zawinienia. Przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej miały znaczenie kryteria majątkowo-osobiste określone w art. 33 § 3 k.k. Uiszczenie kary grzywny w przewidzianej wysokości jest w zasięgu możliwości finansowych oskarżonej.

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

VI

O kosztach sądowych Sąd orzekł na podstawie art. 627 k.p.k. w zw. z art. 633 k.p.k. oraz art. 2 ust. 1 pkt 3 i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych.

Sąd nie znalazł podstaw w niniejszej sprawie do zwolnienia oskarżonej od opłaty sądowej oraz obciążenia wydatkami Skarbu Państwa. Odstępstwo od zasady ponoszenia kosztów sądowych w sprawach z oskarżenia publicznego ma charakter wyjątkowy. Decydując o takim zwolnieniu, sąd jest w szczególności zobowiązany do wskazania okoliczności, na podstawie których ustalił, że uiszczenie kosztów sądowych byłoby zbyt uciążliwe ze względu na jej sytuację rodzinną, majątkową i wysokość dochodów.

Z akt rozpatrywanej sprawy nie wynika, że obciążenie kosztami sądowymi będzie dla oskarżonej nadmiernie uciążliwe. Wysokość kosztów sądowych w niniejszej sprawie nie jest nadmiernie wysoka, biorąc pod uwagę możliwości zarobkowe oskarżonej oraz sytuację osobistą i rodzinną.

W związku z powyższym, można niewątpliwie uznać, że oskarżona będzie miała możliwości pozyskania środków na pokrycie należności sądowych.

Podpis

Sędzia Marcin Czarciński