Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 kwietnia 2023 roku

Sąd Rejonowy w Grudziądzu II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Zbigniew Krzyżanowski

Protokolant: st. sekr. Sąd. Marta Czech

w obecności Prokuratora: apl. M. F.

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17.04.2023r sprawy karnej:

M. H.

c. B. i A. z domu G., ur. (...)
w G., obywatelstwa polskiego, PESEL: (...), niekaranej

oskarżonej o to, że:

W okresie od 31 listopada 2021 roku do 14 kwietnia 2022 roku w G. działając na szkodę H. T. (1), dokonała przywłaszczenia mienia w postaci mebli, sprzętów RTV i AGD, zlewu kuchennego, telewizora marki M., lampy nocnej, lampy wiszącej, kołdry, dwóch poduszek, narzuty na łóżko wraz z dwiema poduszkami, kompletu talerzy na 12 osób, karnisza oraz rzeczy osobistych w postaci odzieży i obuwia o łącznej wartości nie mniejszej niż 4.080 złotych oraz telefonu komórkowego i skrzynki wraz z narzędziami o łącznej wartości 140 złotych na szkodę J. B. (1),

tj. o przestępstwo z art. 284 § 1 kk

o r z e k ł:

I.  Oskarżoną M. H. uznaje za winną popełnienia zarzucanego jej w akcie oskarżenia czynu, tj. występku z art. 284 § 1 kk i za czyn ten na mocy tego przepisu, po zastosowaniu art. 37a § 1 kk wymierza jej karę 100 (stu) stawek dziennych grzywny, po przyjęciu jednej stawki dziennej za równoważną kwocie 15 (piętnastu) złotych;

II.  Na podstawie art. 46 § 1 kk zobowiązuje oskarżoną M. H.
do zapłaty na rzecz pokrzywdzonych:

a)  H. T. (1) kwoty 4.080 zł (cztery tysiące osiemdziesiąt złotych),

b)  J. B. (1) kwoty 140 zł (sto czterdzieści złotych),

tytułem częściowego naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem;

III.  Zasądza od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa opłatę w kwocie 150 (sto pięćdziesiąt) złotych oraz obciąża ją wydatkami poniesionymi w toku postępowania w kwocie 70 (siedemdziesiąt) złotych.

UZASADNIENIE

M. H. jest rozwiedziona, matką dwójki dzieci, z zawodu kucharzem. Jest właścicielką dwóch mieszkań. Utrzymywała się z pracy zawodowej zarabiając ok. 3 000 zł. Nie była uprzednio karana.

( dowód : dane osobowe k. 65, karta karna k. 72,)

W dniu 28 kwietnia 2021 roku zawarła z J. B. (1) umowę najmu mieszkania położonego w G. przy ulicy (...) na czas określony – 3 miesięcy z możliwością przedłużenia okresu najmu.

(dowód: kopia umowy k.5-6, umowa k. 23, wyjaśnienia osk. M. Ś.-H. k.132v, zeznania św. J. B. k.132v.)

Do wynajętego mieszkania wprowadził się J. B. (1), który wspólnie z partnerem oskarżonej znieśli do piwnicy część mebli z kuchni będących własnością oskarżonej, pozostawiając dwie szafy w przedpokoju. Umeblowanie wynajętego mieszkania miało już należeć do wynajmującego. J. B. (1) wspólnie ze swoją partnerką H. T. (1) zaczęli gromadzić sprzęty do mieszkania. Część z nich zakupili od innych osób – stół z 6 krzesłami oraz szafki do kuchni wraz z kuchenką gazową. H. T. (1) ze swojego poprzedniego mieszkania w którym zamieszkiwała z matką przeniosła łóżko, mały telewizor M. i dwie szafki nocne. Ponadto wyposażenie do kuchni, rzeczy osobiste, firany na okna, materac łóżkowy, kołdrę, lampę stojącą, stoliczek, krzesła do kuchni, dywaniki i suszarkę do prania. (...) do kuchni pomagał przewozić i wnosić do mieszkania bratanek H. P. T. na początku jesieni.

(dowód: zeznania św. J. B. k. 134, H. T. k.137, K. K. k. 135, P. T. k. 134v)

Czynsz za wynajmowane mieszkanie był osobiście odbierany przez oskarżoną każdego miesiąca. Po upływie okresu najmu tj pod koniec lipca 2021 r. doszło do przedłużenia umowy w sposób dorozumiany - bez sporządzenia stosownego aneksu lub nowej umowy. Pieniądze należne z tytułu czynszu i opłat oskarżona odbierała zazwyczaj od J. B. (1) i dwukrotnie od H. T. (1) i żadnych problemów z tego tytułu nie było.

(dowód : wyjaśnienia osk. M. Ś.-H. k. 132v-133, zeznania św. H. T. k.137, J. B. k. 134)

Pod koniec listopada 2021 r. oboje wynajmujący uzyskali informację, że mogą pojechać do (...) do pracy na okres 3 miesięcy. Wówczas H. T. (1) poprosiła swoją córkę – C. J. (1) oraz koleżankę K. K. (2) o sprawowanie nadzoru nad mieszkaniem. W tym celu wręczyła im klucze od mieszkania i oświadczyła swojej córce, że ta będzie opłacała czynsz oskarżonej zaznaczając, że czynsz za grudzień ma ona zapłacić dopiero w styczniu z uwagi na brak finansów. Sama wraz z J. B. (1) wyjechała do pracy nie informując o tym fakcie oskarżonej.

( dowód : zeznania H. T. k.137, C. J. k. 135v-136, K. K. k. 135)

W grudniu 2021 oskarżona sms-em powiadomiła H. T. (1) o konieczności opłaty czynszu i jednocześnie otrzymała od zarządzającej wspólnotą mieszkaniową S. C. informacje o konieczności odczytu wskazań liczników w mieszkaniu celem ustalenia stosownej odpłatności za tzw. media. C. wskazała także ,że mimo kilku prób nikogo w mieszkaniu nie zastała. Obie kobiety uzgodniły termin i obie udały się do mieszkania. Najpierw pukały do drzwi a następnie oskarżana otworzyła mieszkanie własnym kluczem. Po wejściu okazało się, że zastały w mieszkaniu nieznaną im kobietę. Po rozmowie kobietą okazała się K. K. (2), której oskarżona powiedziała o zaległościach w płatnościach z tytułu czynszu. Po spisaniu liczników oskarżona i C. opuściły mieszkanie. Po kilku dniach okazało się, że liczniki były źle spisane i C. ponownie udała się wraz z oskarżoną i jej partnerem do mieszkania. Wówczas partner oskarżonej wymienił zamki wejściowe do mieszkania.

(dowód : zeznania św. S. C. k. 136v, K. K. k. 135)

Córka H. T. (1) w styczniu 2022 r nie uiściła żadnych opłat za mieszkanie wynajęte przez B., pomimo wydanej dyspozycji przez matkę a tłumaczyła swoją bezczynność w tym zakresie faktem pobytu ze swoim dzieckiem w szpitalu. Po opuszczeniu szpitala dowiedziała się od swojej matki, że mieszkanie zostało wystawione w sieci internetowej jako lokal do wynajęcia i zakazała płacenia czynszu.

(dowód : zeznania św. C. J. k, 136, H. T. k. 137)

Faktycznie pod koniec stycznia oskarżona wyniosła na śmietnik przed blokiem meble wyposażenia kuchni, łóżko z materacem i szafki nocne. Jednocześnie wraz ze swoim partnerem spotkała przed mieszkaniem K. K. (2) której oświadczyła, aby ta zabrała rzeczy osobiste T. „albo ich nie będzie”. K. odmówiła zabrania tych przedmiotów. Mieszkanie faktycznie znalazło się jako lokal do wynajęcia wraz z opisem na stronach internetowych.

(dowód : zeznania św. K. K. k.135v, wyjaśnienia oskarżonej k.133v, oferta k. 15.)

W lutym 2022 roku J. B. (1) oraz H. T. (1) powrócili z (...). Do wynajmowanego mieszkania nie powrócili. Wzajemne kontakty stron wynajmu mieszkania nie dochodziły do skutku z uwagi na brak odbioru połączeń telefonicznych i brak odpowiedzi na wysyłane smsy. Pokrzywdzona zatrudniła prawnika, który w dniu 7 lutego. 2022r. wysłał pod adres mieszkania wezwanie do wydania rzeczy.

( dowód : zeznania św. H. T. k. 137, kopia sms k. 20, pismo k. 16-19)

Oskarżona M. H. w toku postępowania przygotowawczego nie przyznała się tak do winy jak i do czynu składając wyjaśnienia w gruncie rzeczy opisujące cywilnoprawną stronę relacji z pokrzywdzoną i J. B. z naciskiem na brak wywiązywania się przez stronę umowy z obowiązku płacenia opłat czynszowych, porzucenia mieszkania i wyjazdu poza granice kraju. W toku postępowania przed Sądem swoje oświadczenie ograniczyła do przyznania faktu wyniesienia z mieszkania przedmiotów nie należących do niej a do T. oraz B. wskazując na ich wyrzucenie na śmietnik przed blokiem. Lakonicznie wymieniła jedynie meble kuchenne, łóżko oraz szafki nocne uzasadniając swoją decyzję w tym zakresie panującym w mieszkaniu bałaganem i zarobaczeniem.

Zdaniem Sądu jej wyjaśnienia w tym zakresie absolutnie potwierdzają fakt postąpienia z cudzymi rzeczami ruchomymi jak ze swoją własnością i potraktowaniem ich w sposób niezgodny z prawem co wypełnia dyspozycję przestępstwa opisanego w art. 284 kk, nie zależnie od motywacji ( o charakterze cywilnym i ewentualnymi roszczeniami w tym zakresie) jaką kierowała się sama oskarżona. Zeznania słuchanych świadków zasługują na wiarę, nie są sprzeczne z wersją podaną przez oskarżoną co do faktu pozbycia się cudzej własności z wynajmowanego mieszkania i zdecydowanie obalają przyjętą linię obrony mającą na celu wykazanie braku własnej odpowiedzialności i pomniejszenie swojego udziału w zdarzeniu jak i uzyskanie korzystnego dla siebie orzeczenia i pozostawania w błędnym przeświadczeniu , że oskarżona działała zgodnie z prawem.

Tak więc, dowody zgromadzone w sprawie nakazywały przypisanie oskarżonej M. H. odpowiedzialności za występek kwalifikowany z art. 284 § 1 k.k.

Przestępstwo przewidziane w art. 284 § 1 k.k. jest zagrożone karą pozbawienia wolności do lat 3.

Zdaniem Sądu kara wolnościowa – grzywny przy zastosowaniu art. 37a§ 1 kk wymierzona oskarżonej jest adekwatna do stopnia jej zawinienia, społecznej szkodliwości czynu oraz bierze pod uwagę cele wychowawcze i zapobiegawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do oskarżonej. Wysokość tej kary nie przekracza przyczynienia się sprawcy do zdarzenia jak i jej udziału w dziejących się dynamicznie okolicznościach.

Sąd uznał za zasadne wymierzenie sprawcy kary w wymiarze 100 stawek dziennych grzywny .

Kara ta wraz z obowiązkiem naprawienia szkody pokrzywdzonym wobec oskarżonej znajduje odzwierciedlanie w fakcie działania z niskich pobudek. W świetle tych okoliczności nie ulegało zatem wątpliwości, że dla powstrzymania oskarżonej przed popełnieniem kolejnych, podobnych przestępstw za konieczne należy uznać wymierzenie kary w orzeczonym wymiarze.

W ocenie Sądu kara w zestawieniu z orzeczonym obowiązkiem zdaje się wreszcie czynić zadość wskazaniom prewencji ogólnej, a mianowicie uzmysławia ona tak oskarżonej jak i społeczeństwu, że popełnianie takich przestępstw spotyka się z reakcją organów wymiaru sprawiedliwości.

O kosztach w sprawie orzeczono na podstawie art. 626 § 1 k.p.k.