Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 22 listopada 2021 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. zobowiązał Pocztę Polską S.A. w W. do zwrotu świadczenia za miesiąc grudzień 2020 r. przekazanego na adres J. W. w kwocie 2565,51 zł.

W uzasadnieniu ZUS wskazał, że J. W. zmarła w dniu 11.11.2020 r.

W dniu 1.12.2020 r. Poczta Polska wypłaciła świadczenie emerytalne w kwocie 2565,51 zł.

W toku postepowania reklamacyjnego Poczta Polska nie wskazała informacji umożliwiających identyfikacje osoby, której nienależnie zostało wypłacone świadczenie.

Zgodnie z Prawem Pocztowym w przypadku śmierci adresata kwotę określoną w przekazie pocztowym, której nie można doręczyć adresatowi zwraca się nadawcy.

W związku z powyższym zobowiązał podmiot Poczta Polska S.A. do zwrotu nienależnie wypłaconego świadczenia w kwocie 2565,51 zł.

(decyzja – k. 33-33 verte załączonych do sprawy akt organu rentowego)

Odwołanie od w/w decyzji wniosła Poczta Polska S.A. reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika wnosząc o jej zmianę poprzez zwolnienie od zwrotu nienależnie pobranych świadczeń za miesiąc grudzień 2020 roku w kwocie 2565,51 zł, zarzucając wskazanej decyzji naruszenie art. 138 ust 1 i 2 oraz art. 101 pkt 2 ustawy emerytalnej w zw. z art. 84 ust 1 i 6 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Jednocześnie Poczta Polska wniosła o zwrot kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w zapłacie liczonymi od dnia uprawomocnienia się orzeczenia wydanego w niniejszym postepowaniu do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu odwołująca wskazała, że organ rentowy przed zleceniem przekazu powinien zweryfikować czy są podstawy do wypłaty świadczenia. ZUS miał możliwość skorzystania z bazy PESEL i wszystkie niezbędne dane dotyczące ubezpieczonych są mu bezpośrednio dostępne, dlatego też miał możliwość określenia czy wobec konkretnego podmiotu świadczenie było wciąż należne i w jakiej wysokości. Poczta Polska Spółka Akcyjna dokonała doręczenia świadczenia, G. W. domownikowi, którego listonosz zastał w mieszkaniu adresata J. W. w dniu 1 grudnia 2020 roku. Strona skarżąca dokonała to prawidłowo zgodnie z danymi zlecenia określonymi przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych. Natomiast w ramach wewnętrznego postępowania Poczta Polska wskazała, że nie ma wystarczających instrumentów aby pozyskać dane personalne osoby, która otrzymała świadczenie w dniu 1 grudnia 2020 roku. Poczta nie ma możliwości aby ustalić inne dane niż imię i nazwisko, zatem zarzut wskazany w uzasadnieniu skarżonej decyzji, w jej ocenie był zupełnie bezpodstawny. Przy tym co istotne domownik, który podjął przekaz nie poinformował doręczyciela o śmierci adresata przekazu, J. W.. Wobec powyższego odwołująca Poczta Polska nie neguje, że ZUS ma podstawy do wydania decyzji o zwrocie nienależnie wypłaconego świadczenia, jednakże Poczta Polska nie może być adresatem takiej decyzji, gdyż jest tylko pośrednikiem, a przepisy ustaw dotyczących świadczeń emerytalnych i rentowych nie dają podstawy materialnej do żądania zwrotu od podmiotu zobowiązanego tak określonego jak w skarżonej decyzji.

(odwołanie – k. 3-6)

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie.

ZUS w uzasadnieniu wskazał, że renta rodzinna była wypłacana J. W. w pierwszym terminie płatności.

W ramach postępowania reklamacyjnego ZUS ustalił, że odbiorcą przekazu pocztowego o określonym numerze na kwotę 2565,51 zł (pod adresem: ul. (...), (...)-(...) Z.) był syn J. P. G. W..

Z uwagi na powyższe, w dniu 20.04.2021 r. Zakład wystosował pismo do G. W. na adres: ul. (...), (...)-(...) Z. informujące , że pobrane przez niego świadczenie na kwotę 2565,51 zł jest nienależne za grudzień 2021 roku dla J. W., ponieważ zmarła ona przed jego wypłatą (zgon: 11.11.2020 r.); poproszono o zwrot wymienionej kwoty pieniężnej poprzez wpłatę na określone konto ZUS.

Syn zmarłej W. W. (1) oświadczył, że pieniędzy za grudzień 2020 roku, które były przesłane dla mamy, nie pobrał, a ponadto w ich rodzinie brak osoby noszącej imię G., a bracia nie żyją, w rodzinie brak również kuzyna o imieniu G..

Poczta Polska S.A. w W. pismem z 23.09.2021 r. w odpowiedzi na pismo ZUS z 9.09.2021 r. poinformowała, że nie dysponuje numerem PESEL ani faktycznym adresem zameldowania odbiorcy przekazu pocztowego G. W., który odebrał świadczenie pieniężne adresowane do J. W.; z ustaleń poczynionych z listonoszem, który doręczył świadczenie pieniężne wynika, że kwotę przekazu wypłacił synowi adresata, G. W., który zamieszkiwał wraz z adresatem.

Zważywszy na fakt, że to placówka Poczty Polskiej S.A. w dniu 1.12.2020 roku wypłaciła świadczenie rentowe w kwocie 2565,51 zł, a w toku postępowania reklamacyjnego nie wskazała informacji umożliwiających identyfikację osoby, której nienależnie zostało to świadczenie wypłacone, istnieje podstawa prawna wynikająca z przepisów (...), że w przypadku śmierci adresata, kwotę określoną w przekazie pocztowym, której nie można doręczyć adresatowi, zwraca się nadawcy.

Stąd, zobowiązał Pocztę Polską S.A. do zwrotu nienależnie wypłaconego świadczenia pieniężnego w wymienionej kwocie.

(odpowiedź na odwołanie – k. 18-19)

Na rozprawie w dniu 22 maja 2023 roku pełnomocnik odwołującej Poczty Polskiej S.A. poparł odwołanie, zaś pełnomocnik ZUS wniósł o jego oddalenie.

(końcowe stanowiska stron – rozprawa z dnia 22 maja 2023 roku e-protokół (...):03:18 – 00:03:37 – płyta CD – k. 103)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Poczta Polska S.A. w W. została zarejestrowana w Krajowym Rejestrze Sądowym w dniu 13 sierpnia 2009 roku. Jako przeważającą działalność gospodarcza (kod (...)) wskazano działalność pocztową objętą obowiązkiem świadczenia usług powszechnych (operatora publicznego). Jako siedzibę spółki wskazano: ul. (...), kod (...)-(...) W.. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Poczta Polska S.A. realizuje usługi przekazu pieniężnego.

(wypis z KRS – k. 12-17)

J. W. miała prawo do renty rodzinnej. Świadczenie wypłacał jej Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł..

(okoliczność bezsporna)

J. W. zmarła w dniu 11 listopada 2020 roku.

(okoliczność bezsporna, a nadto dowód: odpis skrócony aktu zgonu – k. 24 załączonych do sprawy akt organu rentowego, zeznania świadka A. W. (1) na rozprawie w dniu 14 grudnia 2022 roku e-protokół (...):05:47 – 00:14:57- płyta CD – k. 64, zeznania świadka W. W. (1) na rozprawie w dniu 14 grudnia 2022 roku e-protokół (...):16:14- 00:25:09 - płyta CD – k. 64, zeznania świadka A. W. (2) na rozprawie w dniu 14 grudnia 2022 roku e-protokół (...):28:31 – 00:43:18 - płyta CD – k. 64)

W dniu 1 grudnia 2020 roku kwestią doręczenia przekazu pocztowego w kwocie 2565,51 zł do adresata J. W. na adres mieszczący się przy ul. (...), (...)-(...) Z. zajmował się listonosz E. P.. Nie był to jego stały rewir. E. P. dokonał doręczenia świadczenia, dorosłemu domownikowi, którego zastał w mieszkaniu adresata J. W.. E. P. nie zażądał od tej osoby okazania żadnego dokumentu potwierdzającego jej tożsamość, typu dowód osobisty. Łącznie tamtego dnia w mieszkaniu przebywały 3 osoby (jedna pani i dwóch panów). Wcześniej E. P. bywał w tym mieszkaniu (...) razy w przedziale 12 miesięcy i dokonywał doręczeń. Przyznał, że nie pytał gdzie jest J. W., natomiast żadna inna osoba będąca wówczas w mieszkaniu nie poinformowała go o jej śmierci.

(zeznania świadka E. P. na rozprawie w dniu 14 grudnia 2022 roku e-protokół (...):43:48 – 00:53:57 – płyta CD – k. 64)

Na przekazie pocztowym – potwierdzeniu wypłaty/odbioru widnieje podpis: W. i w nawiasie imię G. (dopisane przez listonosza E. P., które usłyszał od osoby odbierającej świadczenie)– jako osoby, której Poczta Polska S.A. miała dokonać doręczenia przedmiotowego świadczenia w dniu 1 grudnia 2020 roku, na adres: ul. (...), (...)-(...) Z..

(oryginał potwierdzenia odbioru w kopercie k. 41)

Organ rentowy w piśmie z dnia 20 kwietnia 2021 roku zwrócił się do G. W. na adres: (...), (...)-(...) Z. informując, że pobrane świadczenie opiewające na kwotę 2565,51 zł jako nienależne pobrane za grudzień 2021 roku dla J. W. winno zostać zwrócone na konto ZUS ponieważ zmarła ona przed jego wypłatą.

(pismo – k. 28 załączonych do sprawy akt organu rentowego)

W odpowiedzi na w/w pismo ZUS W. W. (1) (syn J. W.) wskazał, że renty rodzinnej za grudzień 2020 roku wypłacanej J. W. nie pobrał. Nadmienił również, że w ich rodzinie brak jest osoby noszącej imię G.. Bracia nie żyją, w rodzinie brak jest kuzyna o imieniu G..

(pismo – k. 29 załączonych do sprawy akt organu rentowego, zeznania świadka W. W. (1) na rozprawie w dniu 14 grudnia 2022 roku e-protokół (...):16:14- 00:19:50 - płyta CD – k. 64)

W piśmie z dnia 23 września 2021 roku odwołująca Poczta Polska S.A. wskazała, że nie dysponuje numerem PESEL ani faktycznym adresem zameldowania G. W..

(pismo – k. 8, k. 31 załączonych do sprawy akt organu rentowego)

W dniu 22 listopada 2021 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. wydał zaskarżoną decyzję.

(decyzja – k. 33-33 verte załączonych do sprawy akt organu rentowego)

Świadkowie: A. W. (1), W. W. (1), A. W. (2) zamieszkiwali w tym samym budynku co zmarła J. W..

(zeznania świadka A. W. (1) na rozprawie w dniu 14 grudnia 2022 roku e-protokół (...):05:47 – 00:13:05- płyta CD – k. 64, zeznania świadka W. W. (1) na rozprawie w dniu 14 grudnia 2022 roku e-protokół (...):16:14- 00:25:09 - płyta CD – k. 64, zeznania świadka A. W. (2) na rozprawie w dniu 14 grudnia 2022 roku e-protokół (...):28:31 – 00:35:18 - płyta CD – k. 64)

Świadkowie W. W. (1) i A. W. (2) zgodnie wskazali, że nie znają żadnej osoby o imieniu G.. Osoba o taki imieniu wedle ich wiedzy nie zamieszkuje również pod adresem ul. (...), (...)-(...) Z..

(zeznania świadka W. W. (1) na rozprawie w dniu 14 grudnia 2022 roku e-protokół (...):25:09 – 00:28:31 - płyta CD – k. 64, zeznania świadka A. W. (2) na rozprawie w dniu 14 grudnia 2022 roku e-protokół (...):28:31 – 00:35:18 - płyta CD – k. 64)

Świadkowie A. W. (1), W. W. (1), A. W. (2) nie mieli wiedzy na temat tego kto w dniu 1 grudnia 2020 roku był odbiorcą przekazu pocztowego na kwotę 2565,51 zł skierowanego do adresata - zmarłej w dniu 11 listopada 2020 roku J. W. na adres mieszczący się przy ul. (...), (...)-(...) Z..

(zeznania świadka A. W. (1) na rozprawie w dniu 14 grudnia 2022 roku e-protokół (...):05:47 – 00:14:57- płyta CD – k. 64, zeznania świadka W. W. (1) na rozprawie w dniu 14 grudnia 2022 roku e-protokół (...):16:14- 00:25:09 - płyta CD – k. 64, zeznania świadka A. W. (2) na rozprawie w dniu 14 grudnia 2022 roku e-protokół (...):28:31 – 00:43:18 - płyta CD – k. 64 )

Z punktu widzenia grafologii w podpisie o treści (...) figurującym na przekazie pocztowym - potwierdzeniu wypłaty/odbioru (...) z ZUS II O/Ł., w dniu 1.12.2020 r., wystawionym na dane J. W. - nie stwierdzono cech pisma typowych dla:

a) W. W. (1),

b) E. P.,

c) A. W. (2),

d) A. W. (1),

- co sugeruje eliminację tych osób z wykonawstwa ww. podpisu kwestionowanego.

(pisemna opinia biegłego z zakresu grafologii – k. 68-77)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów znajdujących się w aktach sprawy oraz w aktach rentowych, których prawdziwość i autentyczność nie była kwestionowana przez żadną ze stron, jak również na podstawie zeznań powołanych w sprawie świadków. Sąd obdarzył wiarą zeznania świadków jako, że są one konkretne świadkowie udzielili wyczerpującej odpowiedzi na każde z pytań postawionych im przez strony. Ustalając stan faktyczny Sąd oparł się także na opinii biegłego z zakresu grafologii. Podkreślenia wymaga nadto okoliczność, że do ww. opinii biegłego strony nie wniosły zarzutów (pomimo zakreślenia siedmiodniowego terminu na ustosunkowanie się do opinii, zgłoszenie ewentualnych zastrzeżeń). Według Sądu powyższy materiał dowodowy jest przekonujący oraz rzetelny. Dlatego uznać go należało za wiarygodną podstawę ustaleń faktycznych.

Sąd Okręgowy w Łodzi zważył, co następuje:

Odwołanie okazało się w pełni uzasadnione, gdyż zaskarżona decyzja została wydana bez podstawy prawnej.

Zgodnie z treścią przepisu art. 130 ust. 1 ustawy 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U.2022.0.504.), świadczenia wypłaca się za miesiące kalendarzowe w dniu ustalonym w decyzji organu rentowego jako termin płatności świadczeń z uwzględnieniem ust. 4 i 5, chyba że umowy międzynarodowe stanowią inaczej.

Z kolei w myśl przepisu ust. 2 i 2a tego artykułu, świadczenia wypłaca się osobom uprawnionym z uwzględnieniem ust. 3: w formie bezgotówkowej na wskazany przez osobę uprawnioną jej rachunek płatniczy prowadzony w kraju lub wydany w kraju jej instrument płatniczy w rozumieniu ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1907, 1814 i 2140), za pośrednictwem podmiotów prowadzących działalność w zakresie doręczania świadczeń. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do osób sprawujących opiekę prawną nad osobami uprawnionymi do emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy oraz osób sprawujących opiekę nad osobami, o których mowa w art. 131 ust. 1.

Ponadto, zgodnie z regulacją art. 101 pkt 2 ustawy emerytalnej, prawo do świadczeń ustaje ze śmiercią osoby uprawnionej. Z przepisem tym koreluje norma art. 136a ust. 2 ww. ustawy w razie śmierci emeryta lub rencisty wstrzymanie wypłaty świadczenia następuje od miesiąca przypadającego po miesiącu, w którym zmarł emeryt lub rencista.

Z zestawienia art. 101 pkt 2, art. 136a ust. 2 i art. 138a ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych wynika, że emerytura lub renta za miesiąc, w którym nastąpił zgon świadczeniobiorcy jest świadczeniem należnym, a jego przelew na rachunek w banku, bądź wypłata osobie uprawnionej do jego odbioru za życia emeryta lub rencisty (nawet po dniu śmierci emeryta lub rencisty) była prawidłowa.

Stosownie do art. 37 ust. 2 pkt 3a ustawy Prawo pocztowe z dnia 23 listopada 2012 r. (Dz.U.2022.0.896) przesyłka pocztowa, jeżeli nie jest nadana na poste restante, może być także wydana ze skutkiem doręczenia osobie pełnoletniej zamieszkałej razem z adresatem, jeżeli adresat nie złożył w placówce pocztowej zastrzeżenia w zakresie doręczenia przesyłki rejestrowanej lub przekazu pocztowego pod adresem wskazanym na przesyłce pocztowej, przekazie pocztowym lub w umowie o świadczenie usługi pocztowej.

W myśl przepisów powoływanej ustawy wypłata świadczeń następuje w cyklach miesięcznych w dniu ustalonym w decyzji organu rentowego jako termin płatności świadczeń w sposób przewidziany w ustawie.

Zgodnie z treścią przepisu art. 138 ust. 1 ustawy emerytalnej, osoba, która nienależnie pobrała świadczenia, jest obowiązana do ich zwrotu.

Zgodnie z treścią ustępu drugiego tego samego artykułu, za nienależnie pobrane świadczenia uważa się: świadczenia wypłacone mimo zaistnienia okoliczności powodujących ustanie lub zawieszenie prawa do świadczeń albo wstrzymanie wypłaty świadczeń w całości lub w części, jeżeli osoba pobierająca świadczenia była pouczona o braku prawa do ich pobierania (pkt 1); świadczenia przyznane lub wypłacone na podstawie fałszywych zeznań lub dokumentów albo w innych przypadkach świadomego wprowadzenia w błąd przez osobę pobierającą świadczenia (pkt 2).

Okolicznością, o której mowa w art. 138 ust. 2 pkt 1, powodującą ustanie prawa do świadczeń stanowi śmierć osoby uprawnionej, co stanowi konsekwencję art. 101 ust. 1 pkt 2 ustawy emerytalnej.

Odnosząc powyższe do realiów niniejszej sprawy, wskazać należy J. W. zmarła w dniu 11 listopada 2020 roku, a wraz z jej zgonem ustało prawo do pobieranej przez nią renty rodzinnej. Wobec braku informacji o zgonie uprawnionej, organ rentowy przekazał w w/w świadczenie J. W. w kwocie 2565,51 zł za miesiąc grudzień 2020 r. Doręczeniem zajmował się pracownik Poczty Polskiej S.A. w dniu 1 grudnia 2020 roku E. P., który co do zasady nie pracował w rejonie, ul. (...), (...)-(...) Z.. Nie był to jego stały rewir. Z poczynionych przez Sąd ustaleń faktycznych wprawdzie wynika, że na przekazie pocztowym – potwierdzeniu wypłaty/odbioru widnieje podpis: W. i w nawiasie imię G., które dopisał jak sam wskazywał listonosz E. P. i które to usłyszał od osoby odbierającej świadczenie, jednak całokształt zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w tym ani zeznania świadków, ani przeprowadzona przez biegłego z zakresu grafologii ekspertyza z zakresu kryminalistycznych badań identyfikacyjnych rękopisów nie doprowadziła do ostatecznego wyjaśnienia, kto tak naprawdę złożył podpis na przedmiotowym przekazie pocztowym. Wnioski wypływające z opinii biegłego grafologa stanowią o tym, że w podpisie o treści (...) figurującym na przekazie pocztowym - potwierdzeniu wypłaty/odbioru (...) z ZUS w dniu 1.12.2020 r., wystawionym na dane J. W. - nie stwierdzono cech pisma typowych, dla: W. W. (1), E. P., A. W. (2), A. W. (1), co automatycznie eliminowało te osoby z kręgu osób, które mogły złożyć podpis na wspomnianym przekazie. Zatem w toku niniejszego postepowania nie udało się ustalić kto w istocie dokonał odbioru świadczenia skierowanego do adresata zmarłej w dniu 11 listopada 2020 roku J. W..

Wobec powyższego, Sąd Okręgowy rozpoznający niniejszą sprawę stoi na stanowisku, że skoro przeprowadzone postępowanie nie doprowadziło do wykazania, że to pracownik Poczty Polskiej E. P. złożył podpis na przekazie pocztowym, to nie sposób uznać, że odwołująca Poczta Polska jest adresatem spornej decyzji ZUS.

Sąd Okręgowy podziela w tym zakresie pogląd wyrażony w Wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 19 grudnia 2018 r. (sygn. III AUa 315/17, LEX nr 2630544) i przyjmuje go jako własny, że ,,przepis art. 138 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, definiuje pojęcie nienależnie pobranego świadczenia w rozumieniu ust. 1. I choć w doktrynie rozróżnia się świadczenia nienależnie pobrane od świadczenia nienależnego, to jednak w każdym przypadku, obowiązek zwrotu świadczenia spoczywa na osobie, która nienależnie pobrała świadczenie - faktycznie stała się jego odbiorcą. Treść art. 138 ustawy emerytalnej jest więc jednoznaczna, ustawodawca nie zalicza do osób (podmiotów) nienależnie pobierających świadczenie osób, podmiotów, które pełnią jedynie rolę przekaźnika świadczenia. Wyjątek od tej zasady zawarty jest w art. 138a ustawy emerytalnej. Obowiązek zwrotu organom rentowym kwot świadczeń przekazanych za miesiące następujące po miesiącu, w którym nastąpiła śmierć świadczeniobiorcy obciąża banki i spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe. Jedynie w tym przypadku, na warunkach określonych w ustawie emerytalnej i w ustawie prawo bankowe organ rentowy, w razie odmowy zwrotu (z jakichkolwiek przyczyn) jest uprawniony do wydania decyzji obciążającej, która - po uprawomocnieniu się - będzie stanowić podstawę do ściągnięcia żądanych kwot w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Innych wyjątków, w tym dla też innych instytucji pełniących rolę przekaziciela przesyłek, w tym pieniężnych (emerytur, rent, innych świadczeń z ubezpieczenia społecznego), ustawa emerytalna nie przewiduje. Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie dysponuje na gruncie przepisów ustawy emerytalnej oraz ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych prawem wydania decyzji administracyjnej w stosunku do jak na gruncie niniejszej sprawy Poczty Polskiej S.A. zobowiązującej ją do zwrotu nienależnie wypłaconych świadczeń w trybie art. 138 ustawy emerytalnej i art. 84 ust. 6 ustawy systemowej. W każdym z tych przypadków, ustawodawca ustanawiając obowiązek zwrotu nienależnie pobranego świadczenia kieruje bowiem ten obowiązek do osoby, która je pobrała. Jakakolwiek inna interpretacja, nie znajduje uzasadnienia w treści cytowanych przepisów”.

W przedmiotowej sprawie spór koncentrował się na kontroli prawidłowości decyzji administracyjnej, nie zaś na kwestii ewentualnej odpowiedzialności cywilnej odwołującej się Poczty Polskiej S.A., gdyż ta biorąc pod uwagę zarówno okoliczności faktyczne sprawy, jak i sam stan prawny nie może stanowić przedmiotu analizy przy uwzględnieniu trybu i procedury charakterystycznej dla analizowanych świadczeń. Jakiekolwiek nawiązywanie do przesłanek odpowiedzialności cywilnej w niniejszej sprawie nie może mieć miejsca.

Zatem w oparciu o w/w stanowisko wyrażone przez Sąd Apelacyjny w Warszawie w uzasadnieniu wyroku z dnia 19 grudnia 2018 r. (sygn. III AUa 315/17), w pełni zasadną jest konkluzja, że w tej konkretnej sprawie możliwym jest rozważanie podstawy odpowiedzialności wyłącznie na gruncie ustawy emerytalnej, a ta w stosunku do odwołującej się na gruncie zaprezentowanych norm nie występuje.

Mając na uwadze powyższe, sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzekł o zmianie zaskarżonej decyzji w sposób opisany w pkt 1 sentencji wyroku.

W przedmiocie kosztów procesu Sąd orzekł w pkt 2 sentencji wyroku na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. i zasądził od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddziału w Ł. na rzecz Poczty polskiej S.A. w W. kwotę 180 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego – stosownie do treści § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U.2018.0.265).

/Jacek Chrostek/