Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 10 grudnia 2021 r. (...) w H. wniosła przeciwko M. S. (1) i M. R. (1) o zapłatę solidarnie kwoty 6570,83 EUR wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 27 marca 2021 r. do dnia zapłaty, kwoty 316,22 zł tytułem rekompensaty za koszty odzyskiwania należności wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 27 kwietnia 2021 r. do dnia zapłaty, a także kosztów procesu według norm przepisanych.

Powódka dochodzi od pozwanych częściowo nieopłaconej faktury VAT z tytułu wykonanej na rzecz pozwanych usługi transportu morskiego.

Nakazem zapłaty z dnia 21 grudnia 2021 r. Sąd orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

Obaj pozwani wnieśli sprzeciwy od ww. nakazu zapłaty, zaskarżają nakaz zapłaty w całości, wnosząc o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie kosztów procesu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

M. S. (1) i M. R. (1) prowadzą działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej o nazwie (...) s.c. M. R., M. S.. Pozwani zlecili powódce (...) w H. Niemcy (pop. (...)) wykonanie usługi obsługi transportu morskiego towarów na trasie z Y. (C.) do H. (Niemcy), udzielając powódce stosownego pełnomocnictwa do przeprowadzenia odprawy celnej.

Zawarcie umowy poprzedzały rozmowy stron, m. in. za pośrednictwem korespondencji e-mail, na temat notorycznej zmiany stawek stosowanych armatorów w związku z bardzo trudną sytuacją na rynku frachtu morskiego, co nakazuje oczekiwać do 15 grudnia 2021 r. W trakcie trwającej w grudniu 2020 r. wymiany wiadomości e-mail pomiędzy przedstawicielem powódki a pozwanym M. R. (1), który dopytywał, jak się kształtują frackty pod względem ceny, informowano pozwanych o znacznym wzroście stawek frachtu, które mogą oscylować nawet do 10 000 USD. Finalnie wiadomością e-mail z dnia 19 stycznia 2021 r. powódka przesłała pozwanemu M. R. (1) obowiązujące na ten tydzień stawki frachtu. W odpowiedzi wiadomością e-mail z tego samego dnia pozwany potwierdził stawki.

Dowód:

- wydruk korespondencja e-mail, 110-118, 126-127, płyta CD k. 59, 89;

- pełnomocnictwo k. 4;

Powódka wykonała na rzecz pozwanych obsługę zleconego transportu, wobec czego dnia 26 marca 2021 r. wystawiła na rzecz pozwanych fakturę na łączną kwotę 9570,83 EUR, z 7 - dniowym terminem płatności, którego pozwani nie opłacili w zakreślonym terminie.

Dowód:

- rachunek nr (...) k. 3;

- korespondencja e-mail. k. 118v.-121;

W odpowiedzi na monity powódki dotyczące braku płatności faktury VAT, pozwany M. R. (1) w mailu z 7 kwietnia 2021 r. oświadczył, iż faktura VAT za fracht zostanie opłacona w ciągu kilku dni, najprawdopodobniej do końca tygodnia.

Dowód:

- korespondencja e-mail k. 118, 125v.

Wiadomością e-mail z dnia 22 kwietnia 2021 r. pozwani oświadczyli, iż w związku z przestojem wielu gałęzi gospodarki spowodowanych pandemią, mają problemy finansowe, informując, że tego samego dnia przelali na rzecz powódki kwotę 1000 EUR, zaś pozostałą kwotę będą spłacać w miarę posiadanych środków, nawet codziennie.

W odpowiedzi powódka zwróciła się do pozwanych o nadesłanie potwierdzenia przelewu na kwotę 1000 EUR albowiem powódka już udzieliła pozwanemu prolongaty terminu, a nadto pokryła za pozwaną część kosztów dot. opłat portowych.

Dowód:

- wiadomość e-mail z dnia 22 kwietnia 2021 r. k. 7v.-8, 125;

Wiadomością e-mail z dnia 30 kwietnia 2021 r. powódka bezskutecznie wzywała pozwanych o dokonanie dalszej płatności należności.

Dowód:

- wiadomość e-mail z dnia 30 kwietnia 2021 r. k. 7, 124;

Wiadomością e-mail z dnia 21 maja 2021 r. powódka zwróciła się do pozwanych o zapłatę kwoty 7570,83 euro, która nie została uregulowana mimo deklaracji pozwanych.

Nadto powódka zwróciła się o udzielnie pilnej odpowiedzi, której brak spowoduje przekazanie sprawy do działu windykacji.

Dowód:

- korespondencja e-mail z dnia 21 maja 2021 r. k. 6, 6v., 123-124;

W odpowiedzi wiadomością e-mail z dnia 25 maja 2021 r. pozwani poinformowali powódkę, iż siedziba spółki pozwanych jest w trakcie przeprowadzki do innego obiektu, zaś zwłoka w odpowiedzi wynika z braku Internetu w nowej lokalizacji. Nadto sytuacja spółki jest ciężka i brakuje płynności finansowej, jednakże tego samego dnia wpłacona zostanie kwota 1000 EUR.

Dowód:

- wiadomość e-mail z dnia 25 maja 2021 r. k. 5v.-6, 123;

Wiadomością e-mail z dnia 1 lipca 2021 r. powódka bezskutecznie wezwała pozwanych do zapłaty dalszej kwoty 6570,83 EUR.

Dowód:

- wiadomość e-mail z dnia 1 lipca 2021 r. k. 5;

Pismem z dnia 27 października 2021 r. powódka wezwała pozwanych do zapłaty kwoty 6570,83 EUR tytułem pozostałej należności wynikającej z faktury VAT z dnia 26 marca 2021 r., wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 27 marca 2021 r. do dnia zapłaty oraz kwoty 316,22 zł tytułem rekompensaty za koszty odzyskiwania należności, wszystko w terminie 3 dni.

Dowód:

- pismo z dnia 27 października 2021 r. k. 9, 11;

- dowód nadania i wydruk śledzenia k. 9v.-10, 11v.-12;

Pismem z dnia 18 stycznia 2022 r. pozwany M. R. (1) zwrócił się do powódki z wnioskiem o korektę rachunku nr (...) jako wystawionego niezgodnie z ustaleniami stron, na kwotę 9570,83 euro, podczas gdy umówiona kwota wynagrodzenia wynosiła 3500 EUR, nadto uiszczono kwotę 3000 EUR. Pozwany wniósł o dokonanie korekty rachunku co do kwoty 6070,83 euro.

Dowód:

- pismo z dnia 18 stycznia 2022 r. k. 46;

- dowód nadania k. 46v.;

Stan faktyczny był w niniejszej sprawie zasadniczo bezsporny i został ustalony w głównej mierze na podstawie dowodów z dokumentów prywatnych przedłożonych przez powódkę, w tym obszernej korespondencji e-mail, której prawdziwości pozwani ostatecznie nie kwestionowali. Sąd na rozprawie pominął wniosek dowodowy pozwanych o ich przesłuchanie wobec nieusprawiedliwionego niestawiennictwa, zważywszy że pozwanych reprezentował ówczesny pełnomocnik, który wnosił o kontynuowanie rozprawy pod nieobecność pozwanych i nie zgłaszał żadnych zastrzeżeń w tym przedmiocie.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Powódka dochodziła od pozwanych roszczenia tytułem należnego wynagrodzenia w związku z wykonaniem umowy polegającej na obsłudze transportu drogą morską na trasie Y. (C.)- H. (Niemcy). Powódka umowę wykonała, wobec czego wystawiła na rzecz pozwanych fakturę VAT, której pozwani nie uregulowali w całości.

Z uwagi na charakter zleconych powódce czynności związanych z organizacją transportu morskiego w ocenie sądu podstawę roszczenia powódki stanowił art. 794 k.c. dotyczący umowy spedycji, zgodnie z którym spedytor zobowiązuje się za wynagrodzeniem w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do wysyłania lub odbioru przesyłki albo do dokonania innych usług związanych z jej przewozem (§ 1). Spedytor może występować w imieniu własnym albo w imieniu dającego zlecenie (§ 2). Zgodnie z ustalonym stanem faktycznym powódka wysokość wynagrodzenia powódki odnosiła się wprost do stawek stosowanych przez armatorów, a w myśl art. 153 Kodeksu morskiego, który ma zastosowanie do przewozu towarów w żegludze morskiej statkami handlowymi, wysokość frachtu określa umowa. W braku umowy fracht oblicza się na podstawie stawek stosowanych w miejscu i w czasie załadowania

Sprzeciwiając się żądania pozwu pozwany M. R. (1) zakwestionował roszczenie co do zasady jak i wysokości, kwestionując wysokość ustalonego wynagrodzenia i podnosząc, iż strony ustaliły należne powódce wynagrodzenie na kwotę 3500 EUR. Nadto pozwany zarzucił, że pozwany nigdy nie potwierdził kwoty roszczenia, zaś z uwagi na zdarzenia losowe spółka pozwanych popadła w krótkotrwałe problemy finansowe. Finalnie mimo zgłoszonych zastrzeżeń, strony nie zweryfikowały wysokości należnego powódce wynagrodzenia.

Pozwany M. S. (1), który także zakwestionował ww. nakaz w całości, również podniósł, iż zawierając umowę z powódką, strony ustaliły należne wynagrodzenie w kwocie 3500 EUR. Rozbieżność miedzy umówioną kwotą wynagrodzenia a kwotą wskazaną w fakturze VAT miała być zdaniem pozwanego przedmiotem wyjaśnień prowadzonych przez pozwanego z powódką, zaś pozwany odmówił zapłaty tak wysokiego wynagrodzenia.

W świetle zgromadzonego materiału dowodowego oraz ustalonego stanu faktycznego zarzuty pozwanych dotyczące ustalenia z powódką innej aniżeli wskazanej w fakturze VAT stawki wynagrodzenia oraz zakwestionowania wysokości frachtu na etapie przedprocesowym nie znalazły uzasadnienia i nie zasługiwały na uwzględnienie.

Po pierwsze, przed zawarciem umowy, na skutek ogłoszonej na świecie pandemii wirusa (...)2 stawki frachtu dla przewozów droga morską ulegały dynamicznym zmianom, o czym powódka nieustannie informowała pozwanego M. R. (1) i pozwany również miał świadomość znacznego wzrostu stawek stosowanych przez armatorów, co wprost wynika z korespondencji e-mail stron. Finalnie, po przedstawieniu stawek w dniu 19 stycznia 2201 r. wiadomością z tego samego dnia pozwany M. R. (1) oświadczył, iż akceptuje nadesłane stawki. Tym samym, nie sposób przyjąć, aby strony ustaliły inne, aniżeli wynikające z obowiązujących w transporcie morskim stawek wynagrodzenie. Bowiem z korespondencji poprzedzającej zawarcie umowy oraz po wykonaniu umowy wynika wprost coś przeciwnego.

Po drugie, brak jest jakichkolwiek dowodów na okoliczność zakwestionowania przez pozwanych wystawionej faktury VAT, przeciwnie - z przedłożonej przez powódkę korespondencji wynika deklaracja spełnienia zobowiązania przez pozwanych ze wskazaniem przejściowych trudności finansowych. Na żadnym etapie korespondencji mailowej, w której powódka monitowała pozwanych do zapłaty zaległej faktury, pozwani nie podnosili bowiem niezgodności wystawionej faktury z umową stron i dokonywali częściowych spłat.

Po trzecie, przedłożone przez pozwanego M. R. (1) przykładowe faktury VAT dotyczą usług wykonanych w grudniu, a więc przed styczniem 2021 r., kiedy to nastąpił wzrost stawek, które pozwany ostatecznie zaakceptował.

Dlatego w ocenie sądu wniosek pozwanych o korektę sporządzony dnia 18 stycznia 2022 r. został sporządzony i przedłożony jedynie na potrzeby procesu, w związku z wydanym dnia 21 grudnia 2021 r. nakazem zapłaty, albowiem na etapie przedprocesowym żaden z pozwanych nie kwestionował wysokości faktury VAT, a wręcz przeciwnie, obiecywał dalszą spłatę, o czym była mowa powyżej. Wobec nieusprawiedliwionego niestawiennictwa pozwanych na rozprawie w dniu 30 listopada 2022 r. pozwani sami pozbawili się możliwości skonfrontowania swoimi zeznaniami dowodów zaoferowanych przez powódkę.

Stąd zasądzono od pozwanych solidarnie na rzecz powódki kwotę 6570,83 euro tytułem pozostałej części należnego powódce wynagrodzenia.

Na uwzględnienie zasługiwała również kwota 316,22 zł tytułem rekompensaty za koszty odzyskiwania należności, zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych, mając na uwadze liczne monity kierowane do pozwanych o zapłatę zaległej faktury.

Orzeczenie o odsetkach uzasadnienie znalazło w art. 481 k.c.

Dlatego uwzględniono powództwa w całości, o czym orzeczono w pkt I wyroku.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu znajduje podstawę prawną w art. 98 § 1 k.p.c. Pozwani przegrali sprawę w całości, a zatem winni są zwrócić powódce koszty procesu w łącznej kwocie 5156 zł, na którą to kwotę składają się: 1539 zł tytułem opłaty od pozwu, 17 zł, opłata skarbowa od udzielonego pełnomocnictwa oraz 3600 zł tytułem wynagrodzenia zawodowego pełnomocnika będącego radcą prawnym w stawce minimalnej adekwatnie do wartości sporu.

W tym stanie rzeczy orzeczono, jak w pkt II sentencji.

Sygn. akt XI GC 66/22

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...) M. R. (1), (...) (...)

4.  (...) (...) M. R. (1);

5.  (...) M. S. (1) (...) (...)