Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

W pozwie z 30 grudnia 2021 r. powódka (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w restrukturyzacji w Z. wniosła w postępowaniu nakazowym o nakazanie pozwanemu J. D. zapłaty kwoty 97.727,37 zł wraz z odsetkami za opóźnienie w transakcjach handlowych od następujących terminów i kwot:

- 20.933,09 zł od dnia 28 maja 2019 r. do dnia zapłaty,

- 841,32 zł od dnia 28 maja 2019 r. do dnia zapłaty,

- 7.564,56 zł od dnia 30 maja 2019 r. do dnia zapłaty,

- 3.179,55 zł od dnia 30 maja 2019 r. do dnia zapłaty,

- 4.859,43 zł od dnia 26 czerwca 2019 r. do dnia zapłaty,

- 19.272,64 zł od dnia 26 czerwca 2019 r. do dnia zapłaty,

- 17.416,44 zł od dnia 26 czerwca 2019 r. do dnia zapłaty,

- 889,91 zł od dnia 26 czerwca 2019 r. do dnia zapłaty,

- 7.949,29 zł od dnia 16 lipca 2019 r. do dnia zapłaty,

- 5.175,27 zł od dnia 28 lipca 2019 r. do dnia zapłaty,

- 3.989,43 zł od dnia 3 września 2019 r. do dnia zapłaty,

- 3.774,78 zł od dnia 3 września 2019 r. do dnia zapłaty,

- 1.459,03 zł od dnia 21 grudnia 2019 r. do dnia zapłaty,

- 422,63 zł od dnia 31 grudnia 2019 r. do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu powódka wskazała, że pozwany zakupił u niej towary pończosznicze na łączną kwotę 100.288,62 zł i dokonał jedynie częściowej zapłaty faktury VAT nr (...) w kwocie 2.561,25 zł. Należności stwierdzone fakturami VAT nr: (...) z dnia 28 marca 2019 r., (...) z dnia 28 marca 2019 r., (...) z dnia 30 marca 2019 r., (...) z dnia 30 marca 2019 r., (...) z dnia 26 kwietnia 2019 r., (...) z dnia 26 kwietnia 2019 r., (...) z dnia 26 kwietnia 2019 r., (...) z dnia 26 kwietnia 2019 r., (...) z dnia 16 maja 2019 r., (...) z dnia 28 maja 2019 r., (...) z dnia 04 lipca 2019 r., (...) z dnia 04 lipca 2019 r., (...) z dnia 21 października 2019 r., (...) z dnia 31 października 2019 r. nie zostały przez pozwanego w całości zapłacone. Powódka wezwała pozwanego do zapłaty zaległości, wezwanie pozostało jednak bez odpowiedzi.

Nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu upominawczym w sprawie XVIII GNc 20/22 tut. Sąd orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwany wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie od powódki na rzecz pozwanego kosztów postępowania według norm przepisanych.

W uzasadnieniu podniósł, iż roszczenie objęte żądaniem pozwu nie znajduje żadnych podstaw faktyczno-prawnych, nie zostało też przez powódkę dostatecznie udowodnione. Pozwany zaprzeczył, aby otrzymał towar wskazany w dokumentach dostaw. Wskazał również, że podpisy na dokumentach nie są jego, a powódka nie przedstawiła żadnego upoważnienia do odbioru towaru przez osoby trzecie, inne niż pozwany. Podniósł również zarzut przedawnienia roszczenia.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w restrukturyzacji w Z. prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie sprzedaży towarów pończoszniczych.

W ramach tej działalności powódka sprzedawała pozwanemu wyroby pończosznicze. Pozwany składał zamówienia według bieżących potrzeb, minimum raz w miesiącu. Większość zamówień składana była telefonicznie przedstawicielowi handlowemu, przez żonę pozwanego. Podczas rozmowy zamawiany towar był dokładnie określany (rozmiar, grubość, kolor, ilość). Przedstawiciel handlowy wprowadzał zamówienie do systemu i przekazywał na magazyn. Magazyn szykował towar i wysyłał do klienta. Towar był dostarczany przez kuriera. Do towaru zawsze załączony był dokument dostawy z asortymentem wysłanego towaru. Nie zdarzało się by zamówienia wracały jako nieodebrane. Faktury były przesyłane z działu handlowego drogą mailową.

Dowód: - odpis pełny z KRS powódki k. 9-19,

- zeznania świadka M. K. k. 167-168.

W toku współpracy stron powódka wystawiła na rzecz pozwanej szereg faktur VAT:

- (...) z dnia 28 marca 2019 r. na kwotę 23.494,34 zł, z terminem płatności do 27 maja 2019 r.,

- (...) z dnia 28 marca 2019 r. na kwotę 841,32 zł, z terminem płatności do 27 maja 2019 r.,

- (...) z dnia 30 marca 2019 r. na kwotę 7.564,56 zł, z terminem płatności do 29 maja 2019 r.,

- (...) z dnia 30 marca 2019 r. na kwotę 3.179,55 zł, z terminem płatności do 29 maja 2019 r.,

- (...) z dnia 26 kwietnia 2019 r. na kwotę 4.859,43 zł, z terminem płatności do 15 czerwca 2019 r.,

- (...) z dnia 26 kwietnia 2019 r. na kwotę 19.272,64 zł, z terminem płatności do 25 czerwca 2019 r.,

- (...) z dnia 26 kwietnia 2019 r. na kwotę 17.416,44 zł, z terminem płatności do 25 czerwca 2019 r.,

- (...) z dnia 26 kwietnia 2019 r. na kwotę 889,91 zł, z terminem płatności do 25 czerwca 2019 r.,

- (...) z dnia 16 maja 2019 r. na kwotę 7.949,29 zł, z terminem płatności do 15 lipca 2019 r.,

- (...) z dnia 28 maja 2019 r. na kwotę 5.175,27 zł, z terminem termin płatności do 27 lipca 2019 r.,

- (...) z dnia 4 lipca 2019 r. na kwotę 3.989,43 zł, z terminem płatności do 2 września 2019 r.,

- (...) z dnia 4 lipca 2019 r. na kwotę 3.774,78 zł, z terminem płatności do 2 września 2019 r.,

- (...) z dnia 21 października 2019 r. na kwotę 1.459,03 zł, z terminem płatności do 20 grudnia 2019 r.,

(...) z dnia 31 października 2019 r. na kwotę 422,63 zł, z terminem płatności do 30 grudnia 2019 r.

Towar ujęty w ww. fakturach został dostarczony pozwanemu.

Dowód: - faktury VAT k. 21-23, 26-27, 30-31, 33, 35-37, 39-40, 42, 44, 47, 49, 51-52,

54-55, 57, 59,

- dokumenty WZ k. 24-25, 28, 32, 34, 38, 41, 43, 45, 48, 50, 52, 53, 56, 58,

- dokument dostawy k. 60.

Przed wytoczeniem powództwa pozwany nie zgłaszał powódce żadnych zastrzeżeń co do ww. towaru, jego kompletności, jak również poprawności wystawienia faktur VAT i dokumentów WZ.

- zeznania świadka M. K. k. 167-168

Pozwany miał problemy finansowe. Celem ustalenia spłaty zadłużenia spotkał się z jednym z dyrektorów powódki. Strony w drodze ustnych ustaleń ustaliły harmonogram spłat.

Dowód: - zeznania świadka M. K. k. 167-168.

Pozwany dokonał jedynie częściowej zapłaty faktury VAT nr (...) w kwocie 2.561,25 zł, a należności stwierdzone fakturami VAT nr: (...) z dnia 28 marca 2019 r., (...) z dnia 28 marca 2019 r., (...) z dnia 30 marca 2019 r., (...) z dnia 30 marca 2019 r., (...) z dnia 26 kwietnia 2019 r., (...) z dnia 26 kwietnia 2019 r., (...) z dnia 26 kwietnia 2019 r., (...) z dnia 26 kwietnia 2019 r., (...) z dnia 16 maja 2019 r., (...) z dnia 28 maja 2019 r., (...) z dnia 04 lipca 2019 r., (...) z dnia 04 lipca 2019 r., (...) z dnia 21 października 2019 r., (...) z dnia 31 października 2019 r. – w ogóle nie zostały przez niego uregulowane.

Bezsporne

Pismem z 3 grudnia 2021 r., doręczonym pozwanemu 23 grudnia 2021 r., powódka wezwała bezskutecznie pozwanego do zapłaty 97.727,37 zł wraz z odsetkami za opóźnienie w transakcjach handlowych, szczegółowo wymienionymi w tym piśmie.

Dowód: - wezwanie do zapłaty z 3 grudnia 2021 r. wraz z dowodem nadania i doręczenia k. 61-63.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Powódka wywodziła swoje roszczenie z umów sprzedaży. Jak stanowi art. 535 § 1 k.c., przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

W ocenie Sądu powódka sprostała ciężarowi udowodnienia okoliczności przemawiających za istnieniem oraz wysokością zgłoszonych roszczeń, przedstawiając faktury VAT, dokumenty WZ i dokument dostawy dotyczący zamówienia (...) oraz zgłaszając dowód z zeznań świadka M. K.. Świadek potwierdził, że strony współpracowały ze sobą w spornym okresie, opisał mechanizm składania zamówień towaru przez pozwanego, wystawiania faktur i dostarczania towaru do magazynu pozwanego.

Sąd nie znalazł podstaw do odmowy wiarygodności zeznaniom tego świadka. Brak też było podstaw do kwestionowania autentyczności dokumentów dołączonych do pozwu.

Dowody te korelują ze sobą i w połączeniu z domniemaniami faktycznymi (art. 231 k.p.c.) są wystarczającą podstawą wniosku, że pozwany w ramach stałej współpracy zakupił i odebrał uprzednio zamówiony u powódki towar.

Zauważyć trzeba, iż pozwany jedynie negował autentyczność podpisów na dokumentach potwierdzających dostarczenie towaru, pozostając jednak biernym co do wyjaśnienia pozostałych okoliczności sprawy. Tymczasem nie można pominąć, iż na załączonych do pozwu dokumentach WZ oraz dokumencie dostawy opatrzonym numerem zamówienia (...) widnieje firmowa pieczęć pozwanego. Pozwany nie kwestionował jej autentyczności, trudno zaś przyjąć by osoby postronne dysponowały bez jego woli i wiedzy przedmiotową pieczęcią. Ponadto pozwanego cechuje pewna niekonsekwencja. Pozwany podważa bowiem wydanie mu m.in. towarów ujętych w fakturze (...) z dnia 28 marca 2019 r. twierdząc, iż tego towaru nie otrzymał, w sytuacji gdy za przedmiotową fakturę dokonał częściowej zapłaty przed wytoczeniem niniejszego powództwa.

Przed procesem pozwany nie kwestionował podstaw faktycznych wystawienia przez powódkę faktur wymienionych w pozwie, nie zwracał się o skorygowanie którejś z nich. Dostawa towarów na etapie przedsądowym także nie była podważana przez pozwanego. Pozwany zaniechał złożenia odpowiedzi na wezwanie do zapłaty, czego należało oczekiwać w przypadku, gdyby nie doszło do dostawy towaru.

Podsumowując, powódka wykazała swoje roszczenie co do zasady, jak i co do wysokości.

Nietrafny okazał się również zarzut przedawnienia roszczenia.

Zgodnie z art. 544 k.c., roszczenia z tytułu sprzedaży dokonanej w zakresie działalności przedsiębiorstwa sprzedawcy, roszczenia rzemieślników z takiego tytułu oraz roszczenia prowadzących gospodarstwa rolne z tytułu sprzedaży płodów rolnych i leśnych przedawniają się z upływem lat dwóch. Koniec terminu przedawnienia przypada na ostatni dzień roku kalendarzowego, w którym upływa dwuletni termin przedawnienia (art. 118 zdanie drugie k.c.).

Termin zapłaty wynikający z najdawniej wymagalnych faktur objętych powództwem to 27 maja 2019 r., zatem termin przedawnienia w odniesieniu do tych roszczeń kończyłby się w dniu 31 grudnia 2021 r. Tym samym powódka wnosząc powództwo 30 grudnia 2021 r. skutecznie przerwała bieg tego terminu. Podkreślenia wymaga, że wprawdzie zarządzeniem z dnia 21 stycznia 2022 r. pozew został zwrócony z uwagi na to, iż nie oznaczono daty wymagalności roszczenia, jednakże braki formalne pozwu zostały usunięte w terminie tygodniowym, stąd pozew - na mocy art. 130 ^1a § 3 k.p.c. - uznać należało za wniesiony z datą pierwotną. Zarzut przedawnienia był zatem bezzasadny.

O odsetkach orzeczono zgodnie z żądaniem pozwu, na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy z 8 marca 2013 r. o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych (tekst jednolity z dnia 10 marca 2023 r. (Dz.U. z 2023 r. poz. 711). W okolicznościach niniejszej sprawy nie budziło wątpliwości, że wiążące strony umowy sprzedaży stanowiły transakcje handlowe w rozumieniu art. 4 pkt 1 ww. ustawy.

Konsekwencją uwzględnienia powództwa było rozstrzygnięcie o kosztach procesu na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. Na koszty procesu podlegające zwrotowi powódce składa się opłata sądowa od pozwu w kwocie 4.887 zł, wynagrodzenie pełnomocnika procesowego w kwocie 5.400 zł ustalone na podstawie § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (tekst jedn. Dz.U. z 2018 r., poz. 265) oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł.