Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V Kz 650/23

POSTANOWIENIE

Dnia 5 lipca 2023 roku

Sąd Okręgowy w Łodzi w V Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Damian Krakowiak

Protokolant: st. sekr. sąd. Sylwia Kurek

przy udziale Prokuratora Ewy Małolepszej-Kiryczuk

po rozpoznaniu w sprawie J. S.

podejrzanego o czyny z art. 286 § 1 k.k. zw. z art. 12 § 1 k.k.

z zażalenia prokuratora

na postanowienie Sądu Rejonowego dla Łodzi – Widzewa w Łodzi z dnia 31 maja 2023 roku

o zwrocie sprawy prokuratorowi w celu uzupełnienia dochodzenia

na podstawie art. 437 § 1 k.p.k.

postanawia

utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie.

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 31 maja 2023 roku Sąd Rejonowy dla Łodzi –Widzewa w Łodzi na podstawie art. 344a §1 k.p.k. zwrócił sprawę prokuratorowi.

Zażalenie na powyższe orzeczenie złożył prokurator, zaskarżając je w całości oraz zarzucając relewantną obrazę przepisów postępowania, tj. art. 344a § 1 k.p.k., polegająca na przyjęciu, że akta sprawy wskazują na istotne braki postępowania przygotowawczego i wnosząc o uchylenie postanowienia.

Sąd zważył, co następuje:

Zażalenie nie jest zasadne, a podniesione zarzuty nie zasługują na uwzględnienie.

Sąd rejonowy nie naruszył dyspozycji art. 344a k.p.k.

Nie ma racji Prokurator, twierdząc, że decyzja organu a quo ”zmierza (…) w swej istocie nie do uzupełnienia dochodzenia lecz do rozszerzenia zarzutów postawionych oskarżonemu”.

Skarżący pomija fakt, iż oskarżonego skonfrontowano z zarzutem dokonania czynu ciągłego (art. 12 § 1 k.k.).

Czyn ciągły to w istocie kompleks zachowań tej samej osoby, składających się na jedno przestępstwo.

„W przypadku czyny ciągłego (art.12) mamy do czynienia z jednym czynem zabronionym i jednym przestępstwem. Czas popełnienia takiego czynu, ze wszystkimi tego konsekwencjami w sferze odpowiedzialności karnej, należy ustalać na czas dokonania ostatniego aktu działania sprawcy składającego się na czyn ciągły” ( Uzasadnienie rządowego projektu Kodeksu karnego w: Nowe kodeksy karne z 1997 r. z uzasadnieniami, Warszawa 1997).

Przy takim ujęciu oczekiwanie Sądu I instancji, że w zarzucie zostają ujawnieni wszyscy pokrzywdzeni i zostanie określona całość szkody nie jest niczym innym jak oczekiwaniem zrealizowania celów postepowania przygotowawczego w postaci wyjaśnienia okoliczności sprawy (w tym dokładnego określenia zarzucanego oskarżonemu czynu ze wskazaniem czasu, miejsca sposobu jego popełniania, wysokości powstałej szkody) oraz zebrania i utrwalenia dowodów w niezbędnym zakresie (art. 297 § 1 pkt 1, 4, 5 k.p.k. w zw. z art. 332 §1 pkt 2 k.p.k.).

Zasadnie Sąd rejonowy zwrócił uwagę, że na przestępczym rachunku bankowym rejestrowano także inne wpłaty za „kurtkę”, przy czym chodziłoby o tę samą kurtkę, którą wielokrotnie oferowano do sprzedaży.

Brak w akcie oskarżenia dokładnego określenia zarzucanego oskarżonemu czynu ze wskazaniem czasu, miejsca, sposobu i okoliczności jego popełnienia oraz skutków stanowi podstawę to zwrotu sprawy prokuratorowi ( wyrok SN z 23.06.1980 r., II KR 207/80, OSNPG 1981/1, poz. 18).

Prawdą jest, co podniesiono, że organ postępowania przygotowawczego jest dominus litis postępowania i sam „podejmuje decyzje w kwestii zarzutu, jaki należy przedstawić podejrzanemu”.

Postawiony zarzut powinien jednak odpowiadać wymogom przepisu art. 332 § 1 pkt 2 k.p.k., a nie da się dokładnie określić czasu, sposobu, okoliczności czynu i liczby pokrzywdzonych bez przesłuchania tych ostatnich.

„Niezrozumiała” jest argumentacja skarżącego, według której, „sąd zdaje się zapominać, iż jest uprawniony do zmiany kwalifikacji prawnej, gdyż nie jest związany opisem czynu i jego kwalifikacją prawną”.

Sąd rejonowy nie zakwestionował przyjętej kwalifikacji, a jedynie dostrzegł, że „gdy postępowanie dotyczy przestępstwa popełnionego w warunkach czynu ciągłego, szczególnie istotne staje się prawidłowe i wyczerpujące ustalenie kręgu osób pokrzywdzonych oraz rozmiarów wyrządzonej przestępstwem szkody” (k. 120).

Przecież z konstrukcji czynu ciągłego wynika, że prawomocne skazanie za przestępstwo popełnione czynem ciągłym stwarza stan materialny prawomocności w stosunku do okresu objętego skazaniem do jednostkowych zachowań, które nie zostały objęte opisem czynu i rodzi tym samym powagę rzeczy osądzonej ( postanowienie SN z 4.6.2019r., IV KK 126/19).

V Kz 650/23

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE