Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 20 czerwca 2023 r.

Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie III Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący – sędzia Sebastian Otto

po rozpoznaniu w dniu 20 czerwca 2023 r. na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa G. C., A. Z. i A. R.

przeciwko P. F.

o zapłatę

w przedmowie skargi na orzeczenie referendarza sądowego z 21 marca 2023 r. w sprawie o sygn. akt I Nc 2180/17

postanawia:

1.  na podstawie art. 359 k.p.c. uchylić postanowienie referendarza sądowego w Sądzie Rejonowym Szczecin – Centrum w Szczecinie z 21.03.2023r. (I Nc 2180/17) pkt 1.

2.  na podstawie art. 398 [22] §3 k.p.c. stwierdzić, że punkt 2 powyższego postanowienia stracił moc;

3.  umorzyć postępowanie.

Sygn. akt III Nc 1332/23

UZASADNIENIE

postanowienia z 20 czerwca 2023 r.

Postanowieniem z 2 grudnia 2020 r. postępowanie w sprawie zostało zawieszone. Postanowienie to nie zostało zaskarżone.

Pismem z 14 stycznia 2021 r. powód wniósł o podjęcie postępowania.

Postanowieniem z 25 lipca 2022 r. odmówiono podjęcia postępowania. Postanowienie to nie zostało zaskarżone.

Pomimo, że to dnia wydania tego postanowienia upłynął termin do umorzenia postępowania z art. 182 k.p.c., to postępowanie nie zostało wówczas umorzone, co było działaniem nieprawidłowym. Art. 182 k.p.c. zobowiązuje Sąd do umorzenia postępowania po upływie okresów w nim wskazanych. W niniejszej sprawie od zawieszenia postępowania do postanowienia z 25 lipca 2022 r. upłynął ponad rok. W konsekwencji dalsze działania tak powoda, jak i Sądu I instancji, nie mogą być skuteczne, gdyż prowadziłyby do naruszenia art. 182 k.p.c. Wskazać należy, że pismo powoda z 9 sierpnia 2022 r. nie zawiera w sobie wniosku o podjęcie postępowania. Wniosek ten jest zatem nieskuteczny. Postanowieniem z 21 marca 2023 r. postępowanie zostało nieprawidłowo podjęte. Nie nastąpiło to na wniosek powoda, gdyż jw. wskazano takowego nie złożył, a w celu umorzenia postępowania. Sąd orzekający w niniejszej sprawie nie podziela praktyki orzeczniczej, w której postępowania zawieszone i umarzane na podstawie art. 182 k.p.c. są podejmowane przed ich umorzeniem i dlatego postanowienie to (punkt 1 postanowienia z 21 marca 2023 r.) uchylił. Na skutek wniesionej skargi utracił moc punkt 2 postanowienia z 21 marca 2023 r. – powód wyraźnie wskazał, że wnosi skargę na postanowienie „umarzające”, nie zaś na całość postanowienia z 21 marca 2023 r.

Podsumowując, wszystkie podnoszone w skardze zarzuty nie mają znaczenia w sprawie. Niezależnie bowiem od przyjętej koncepcji postępowanie powinno zostać umorzone najpóźniej 3 grudnia 2021 r. Niemniej wskazać należy, że wniosek z 14 stycznia 2021 r. został prawomocnie rozpoznany postanowieniem z 25 lipca 2022 r., co skarżący pomija. Wniosek złożony 9 sierpnia 2022 r. staje się zatem nieskuteczny, jako oczywiście spóźniony. Umorzenie postępowania na podstawie art. 182 k.p.c. następuje po upływie wskazanych w tym przepisie okresów, a wnioski złożone po ich upływie nie mogą wywołać skutku prawnego, nawet jeśli do czasu ich złożenia postępowanie nie zostało umorzone. Prowadziłoby to bowiem do sytuacji, w której sytuacja procesowa stron zależałaby od czasu podjęcia czynności w sprawie. Natomiast odnośnie art. 180 k.p.c. wskazać należy, że podjęcie postępowania zawieszonego na podstawie art. 177 §1 pkt 6 k.p.c. wymaga złożenia wniosku i to wniosku skutecznego oraz we właściwym terminie, co wynika z art. 182 §1 pkt 1 k.p.c. Dywagacje powoda nad stosowaniem przepisów sprzed, czy po nowelizacji z listopada 2019 r. stają się w konsekwencji bezprzedmiotowe. Powód zarzuca także, że jego wniosek z 14 stycznia 2021 r. został rozpoznany dopiero 25 lipca 2022 r. Uwaga ta, jakkolwiek słuszna, o tyle niezrozumienie budzi niezaskarżenie postanowienia z 25 lipca 2022 r. Termin do umorzenie postępowania w sprawie biegł od 2 grudnia 2020 r., złożony w terminie wniosek został prawomocnie rozpoznany, a do upływu terminu kolejny wniosek nie został złożony.

Mając na uwadze powyższe należało orzec, jak w sentencji postanowienia.