Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

IIK 83/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

M. K. (1)

W nocy z 17/18 sierpnia 2018 roku przy ul. (...) w R. uderzył szklaną butelką w głowę M. B., w wyniku czego wymieniony doznał obrażeń ciała w postaci rany tłuczonej okolicy potylicznej głowy o długości 3 cm, powodujących naruszenie prawidłowej czynności narządu ciała na czas nie przekraczający siedem dni, przy czym czynu tego dopuścił się umyślnie, publicznie i bez powodu, okazując przez to rażące lekceważenie porządku prawnego tj. występku z art. 157§2 kk w zw. z art. 57a§1 kk.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.  Wieczór kawalerski oskarżonego M. K. (1) (dalej M. K. (1)) mieszkającego w R., który spędzał na M. w ośrodku (...) w R. wspólnie z bratem M. K. (2) (dalej M. K. (2)) oraz kolegami K. W. (1) (dalej K. W. (1)) i M. M. (1), do którego przyjechali w piątek 17.08.2018 r. z zamiarem spędzenia weekendu.

2.  Rozpalenie w godzinach popołudniowych 17.08.2018 r. po przejeździe do R. przez oskarżonego i osoby mu towarzyszące na terenie ośrodka ogniska, przy którym zjedli kolację oraz spożywali alkohol w postaci piwa, wódki i whisky, a następnie pomiędzy godz. 21:00-22:00 udanie się promenadą ciągnąca się nad jeziorem R. w kierunku lokalu, z którego dochodziły odgłosy muzyki, gdzie przez pewien czas bawili się i pili alkohol, a następnie wyszli po godz. 23:00 z zamiarem powrotu do wynajętego domku, przy czym niektórzy z nich zabrali ze sobą piwo w butelkach zakupione w tym lokalu.

3.  Zatrzymanie się idącego z przodu przed kolegami M. K. (2) w pobliżu zacumowanych do pomostu motorówek, a następnie podejście przez niego do ogrodzenia znajdującego się na przeciwko domu, na piętrze którego na balkonie przebywał jego właściciel pokrzywdzony M. B. pijąc z trzema kolegami drinki, z którymi podjął on rozmowę odnośnie możliwości wynajęcia łódki, zaś gdy poinformowano go, że nie jest to pora na załatwianie takich spraw zaczął im ubliżać i wyzywać ich oraz wszedł przez furtkę na teren posesji.

4.  Wyjście M. B. z P. P. na zewnątrz budynku, a następnie udanie się w kierunku M. K. (2), gdyż pomimo ustnego wezwania do opuszczenia posesji nie zrobił on tego i dopiero widząc ich zareagował wychodząc przez bramkę na chodnik, gdzie przyjął postawę charakterystyczna dla osoby, która chce się bić w związku z czym pokrzywdzony z kolegą udali się za nim uciszając go ponieważ nadal coś wykrzykiwał oraz prosząc żeby odszedł i nie hałasował.

5.  Podbiegniecie w momencie, gdy do M. K. (2) zaczęli zbliżać się pokrzywdzony i P. P. oskarżonego, który stanął obok brata oraz K. W. (1) i M. M. (1), którzy zatrzymali się za nimi, co widząc M. K. (2) prysnął w stronę stojących przed nim mężczyzn posiadanym przy sobie gazem, zaś M. K. (1) w tym czasie zaatakował M. B. trzymaną w ręku butelką z piwem uderzając go w tył głowy w momencie, gdy schylał się on aby osłonić oczy przed gazem powodując ranę tłuczoną okolicy potylicznej tylno-bocznej lewej długości około 3 cm i oblewając piwem, gdyż butelka wypadła mu z ręki stojącego obok P. P., a następnie upadając rozbiła się.

6.  W związku z otrzymanym uderzeniem w głowę i powstałej rany, która mocno krwawiła wycofanie się pokrzywdzonego i P. P. na teren posesji przez znajdującą się w pobliżu bramkę w ogrodzeniu oraz zamknięcie jej żeby uniemożliwić napastnikom ponowne wejście, a następnie pojawienie się na podwórku ich kolegów D. W., Z. P. i A. N., którzy obserwowali zajście z balkonu i widząc jego przebieg wybiegli z domu, przed którym nie było już napastników, gdyż w międzyczasie uciekli .

7.  Wezwanie przez M. B. w związku z tym, że rana na głowie nadal mocno krwawiła pogotowia ratunkowego oraz zawiadomienie przez niego policji, której funkcjonariusze po przyjeździe udali się na teren R. w celu poszukiwania sprawców, co zrobił również pokrzywdzony z kolegami jednak po przyjeździe karetki pogotowia zrezygnował, gdyż poinformowano go, że musi udać się do (...) w G. w celu zaopatrzenia medycznego rany.

8.  Podjęcie przez pokrzywdzonego M. B. następnego dnia poszukiwań sprawcy pobicia oraz osób mu towarzyszących i po ustaleniu, że przebywają oni na terenie OW S. po rozmowie z M. K. (2) i M. M. (1), których rozpoznał gdy zobaczył ich na pomoście z wędkami, zawiadomienie przez niego KPP w G., a następnie po przyjeździe funkcjonariuszy policji zatrzymanie oskarżonego M. K. (1), na którego wskazał, gdy wyprowadzali go z domku jako osobę, która uderzyła go butelką oraz pozostałych osób tj. M. M. (1), K. W. (1), M. K. (2), których również rozpoznał podczas przesłuchania w tym dniu i opisał ich udział w tym zajściu.

Zeznania świadków:

K. W. (1)

M. M. (1)

M. K. (2)

Wyjaśnienia oskarżonego M. K. (1)

Zaświadczenie Urzędu Miasta R.

Zeznania świadków:

K. W. (1)

M. M. (1)

M. K. (2)

Wyjaśnienia oskarżonego M. K. (1)

Zeznania świadków:

K. W. (1)

M. M. (1)

M. K. (2)

M. B.

P. P.

D. W.

Z. P.

A. N.

Wyjaśnienia oskarżonego M. K. (1)

Zeznania świadków:

M. B.

P. P.

D. W.

Z. P.

A. N.

Zeznania świadków:

M. B.

P. P.

D. W.

Z. P.

A. N.

M. M. (1)

K. W. (1)

Odpis karty informacyjnej (...) w G.

Opinia biegłego z zakresu medycyny

Opinia UW-M w O.

Zeznania świadków:

M. B.

P. P.

D. W.

Z. P.

A. N.

M. M. (1)

K. W. (1)

Zeznania świadków:

M. B.

P. P.

D. W.

Z. P.

A. N.

Odpis karty zlecenia wyjazdu zespołu ratownictwa medycznego

Odpis karty informacyjnej (...) w G.

Zeznania świadków:

M. B.

P. P.

D. W.

Z. P.

A. N.

Notatka urzędowa

Protokoły zatrzymania

Tablice poglądowe

k. 411-412 oraz k. 35v-37 i k. 109-109v w części odczytanej w trybie art. 391§1 kpk

k. 413-413v oraz k. 39v-40 i k. 111-111v w części odczytanej w trybie art. 391§1 kpk

k. 464v-465 oraz k. 45v i k. 110-11 w części odczytanej w trybie art. 391§1 kpk

k. 58v, k. 105-106 w części odczytanej w trybie art. 389§1 kpk

k. 72

j/w

j/w

j/w

j/w

j/w

j/w

j/w

k. 345v-346 oraz k. 3 w części odczytanej w trybie art. 391§1 kpk

k. 11-12 , k. 107v-108 w części odczytanej w trybie art. 391§1 kpk

k. 16-17 i k. 108-108v w części odczytanej w trybie art. 391§1 kpk

k. 414 oraz k. 19v, k. 83-83v, k. 83v-84 załącznika adresowego w części odczytanej w t trybie art. 391§1 kpk

k. 455v oraz k. 23-24 i k. 113-114 załącznika adresowego w części odczytanej w trybie art. 391§1 kpk

j/w

j/w

j/w

j/w

j/w

j/w

j/w

j/w

j/w

j/w

j/w

k. 413-413v

k. 36 w części odczytanej w trybie art. 391§1 kpk

k. 4

k. 71

k. 474-483

j/w

j/w

j/w

j/w

j/w

j/w

j/w

j/w

j/w

j/w

j/w

j/w

k. 177 załącznika adresowego

j/w

j/w

j/w

j/w

j/w

j/w

k. 1

k. 26-27, k. 28, k. 29, k. 30

k. 7-10

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

M. K. (1)

W nocy z 17/18 sierpnia 2018 roku przy ul. (...) w R. uderzył szklaną butelką w głowę M. B., w wyniku czego wymieniony doznał obrażeń ciała w postaci rany tłuczonej okolicy potylicznej głowy o długości 3 cm, powodujących naruszenie prawidłowej czynności narządu ciała na czas nie przekraczający siedem dni, przy czym czynu tego dopuścił się umyślnie, publicznie i bez powodu, okazując przez to rażące lekceważenie porządku prawnego tj. występku z art. 157§2 kk w zw. z art. 57a§1 kk.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1.  Twierdzenie oskarżonego M. K. (1), że nie on był sprawcą uderzenia butelką w głowę pokrzywdzonego M. B. oraz że został on uderzony butelka przypadkowo, gdy wyślizgnęła się ona z ręki K. W. (1), który chciał oblać go i towarzyszącego mu kolegę piwem.

Wyjaśnienia oskarżonego M. K. (1)

k. 105v-106, k. 107-107v

1.OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Ad. 1

Ad. 2

Ad. 3

Ad. 4

Ad. 5

Ad. 6

Ad. 7

Ad. 8

Zeznania świadków:

K. W. (1)

M. M. (1)

M. K. (2)

Wyjaśnienia oskarżonego M. K. (1)

Zaświadczenie Urzędu Miasta R.

Zeznania świadków:

K. W. (1)

M. M. (1)

M. K. (2)

Wyjaśnienia oskarżonego M. K. (1)

Zeznania świadków:

K. W. (1)

M. M. (1)

M. K. (2)

M. B.

P. P.

D. W.

Z. P.

A. N.

Wyjaśnienia oskarżonego M. K. (1)

Zeznania świadków:

M. B.

P. P.

D. W.

Z. P.

A. N.

Zeznania świadków:

M. B.

P. P.

D. W.

Z. P.

A. N.

M. M. (1)

K. W. (1)

Odpis karty informacyjnej (...) w G.

Opinia biegłego z zakresu medycyny

Opinia UW-M w O.

Zeznania świadków:

M. B.

P. P.

D. W.

Z. P.

A.

N.

M. M. (1)

K. W. (1)

Zeznania świadków:

M. B.

P. P.

D. W.

Z. P.

A. N.

Odpis karty zlecenia wyjazdu zespołu ratownictwa medycznego

Odpis karty informacyjnej (...) w G.

Zeznania świadków:

M. B.

P. P.

D. W.

Z. P.

A. N.

Notatka urzędowa

Protokoły zatrzymania

Tablice poglądowe

Z wyjaśnień oskarżonego M. K. (1) zamieszkałego w R., zeznań jego brata M. K. (2) oraz kolegów M. M. (1) i K. W. (1) wynika, że w piątek 17.08.2018 r. przyjechali na M. do Ośrodka (...). Ich przyjazd miał związek z wieczorem kawalerskim M. K. (1), który zamierzał spędzić w towarzystwie brata i kolegów w nadchodzący weekend. Wyjaśnieniom oskarżonego oraz zeznaniom w/w świadków w tej części sąd dał wiarę, gdy są one zgodne.

Jako dokument urzędowy nie budzi również wątpliwości wiarygodność zaświadczenia UM R., z którego wynika, że oskarżony jest zameldowany w tym mieście.

Bezspornym jest, co wynika z wyjaśnień oskarżonego oraz zeznań świadków K. W. (1), M. M. (1) i M. K. (2), że po przyjeździe w godzinach popołudniowych 17.08.2018 r. do OW S. zorganizowali oni ognisko, podczas którego zjedli kolację oraz spożywali alkohol w postaci piwa, wódki i whisky. Z zeznań M. K. (2), który był kierowcą samochodu którym jechali do R., wynika nadto, że jego brat i koledzy już podczas podróży w aucie wypili około 0,7 litra wódki F.. M. M. (1) zeznał natomiast, że podczas podróży z wyjątkiem kierowcy on i dwaj pozostali koledzy jak to określił „degustowali piwo”. Następnie pomiędzy godz. 21:00-22:00, co również wszyscy potwierdził nie mając jedynie pewności odnośnie czasu, słysząc odgłosy muzyki dochodzące z pobliskiego lokalu położonego nad jeziorem R., nad którym położony jest również ośrodek (...), udali się promenadą ciągnąca się wzdłuż jeziora w jego kierunku. Gdy dotarli do tego lokalu zatrzymali się w nim pijąc alkohol i bawiąc się. Lokal ten opuścili po godz. 23:00 z zamiarem powrotu do wynajętego domku, do którego szli ponownie promenadą. Niektórzy z nich co wynika z zeznań M. M. (1) i M. K. (2) wychodząc z lokalu zabrali ze sobą kupione w nim piwo w butelkach. M. M. (1) w złożonych zeznanych przyznał, że miał butelkę piwa o nazwie T., nie był natomiast pewny czy koledzy również wzięli ze sobą butelki z piwem. Z zeznań M. K. (2) wynika natomiast, że każdy z nich wziął, gdy wychodzili po piwie butelkowym. Również w tej części zdaniem sądu nie ma powodu aby kwestionować wiarygodność zeznań powyższych świadków i wyjaśnień oskarżonego, zaś ich wątpliwości należy tłumaczyć stanem nietrzeźwości.

Po wyjściu z lokalu oskarżony, jego brat M. K. (2) oraz koledzy K. W. (1) i M. M. (1) idąc promenadą początkowo szli razem, a następnie M. K. (2), który szedł jako pierwszy w pewnej odległości od nich zatrzymał się w pobliżu pomostu, przy którym były przycumowane łódki motorowe. Widząc na przeciwko dom oraz znajdujące się na balkonie, na piętrze tego budynku osoby, podszedł do ogrodzenia tej posesji i zapytał czy można wynająć motorówkę. Zeznania M. K. (2) w tej części potwierdzili jego koledzy oraz przebywający na balkonie właściciel budynku pokrzywdzony M. B. i towarzyszący mu P. P., D. W. i A. N.. Przyznali oni nadto, że na balkonie przebywali już jakiś czas pijąc drinki jednocześnie dodali, że nie były to duże ilości alkoholu. Z zeznań M. B., co potwierdzili pozostali jego koledzy wynik nadto, że zwrócił on mu uwagę, iż nie jest to pora na załatwianie takich spraw. Wówczas M. K. (2) zdenerwował się i zaczął wyzywać ich będąc Ś. od ciuli proponując, że zapłaci 10 euro za przewiezienie łódką. M. B., który co wynika ze złożonych przez niego zeznań rzeczywiście zajmuje się w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wynajmowaniem sprzętu pływającego, konsekwentnie zwracał mu uwagę żeby uspokoił się i prosił żeby oddalił się, gdyż jest to prywatna posesja. Rozmowa , jaka wywiązała się miedzy nimi była coraz głośniejsza, gdyż obaj zaczęli podnosić głos, co potwierdzili w złożonych zeznaniach zarówno pokrzywdzony, jak i osoby towarzyszące mu na balkonie, ale także Z. P. również kolega i gość M. B., który w tym czasie spał i krzyk M. K. (2) obudził go w związku z czym wyszedł na balkon. M. K. (2) pomimo zwracanej mu uwagi nadal kierował pod adresem osób będących na balkonie wyzwiska oraz obelgi i idąc wzdłuż ogrodzenia doszedł do otwartej furtki, przez którą wszedł na teren posesji. Widząc to pokrzywdzony, co przyznał w złożonych zeznanych używając wulgarnego zwrotu zażądał aby opuścił ją. Zarówno z zeznań M. B. jak i jego kolegów wynika nadto, że agresywne zachowanie M. K. (2) mogło wskazywać na to, że jest on pod wpływem alkoholu. Zeznania pokrzywdzonego i przebywającym z nim na balkonie kolegów, a także Z. P., który po przebudzaniu dołączył do nich są spójne, wzajemnie uzupełniają się i tworzą logiczną oraz przekonująca całość, co mając na uwadze sąd dał im wiarę.

W związku tym, że M. K. (2) pomimo żądania opuszczenia posesji nie zrobił tego nadal kierując pod adresem osób przebywających na balkonie wyzwiska i obelgi M. B. z P. P. postanowili wyjść z budynku i wyprosić go z posesji. Ze złożonych przez pokrzywdzonego, P. P., D. W., Z. P. i A. N. zeznań wynika, że gdy obaj po wyjściu z budynku szli w kierunku M. K. (2) wówczas zaczął on wycofywać się i po chwili przez furtkę wyszedł na chodnik, gdzie przyjął postawę charakterystyczną dla osoby, która chce się bić. M. B. i P. P. wyszli za nim na zewnątrz posesji przez cały czas prosząc go żeby nie hałasował i poszedł sobie. Zeznaniom wszystkich wyżej wymienionych świadków sąd również dał wiarę z powodów, które wskazano wyżej.

W momencie, gdy pokrzywdzony i P. P. zbliżyli się do M. K. (2) przez cały czas prowadząc z nim dyskusje w pewnej chwili, jak wynika ze złożonych przez nich zeznań podbiegł do niego i stanął obok oskarżony M. K. (1), jego brat zaś za nim dwaj koledzy K. W. (1) i M. M. (1), którzy stanęli w pewnej odległości za ich plecami. Wówczas jak wynika nie tylko z zeznań marka B. i P. P. ale także z zeznań D. W., Z. P. i A. N., którzy stojąc na balkonie obserwowali przebieg tego zdarzenia, M. K. (1) prysnął gazem z pojemnika, który posiadał przy sobie w kierunku pokrzywdzonego i jego kolegi. Schylając się w reakcji na działanie gazu, który dostał się tylko do jednego oka M. B. drugim zauważył, że stojący przed nim oskarżony zamachnął się i trzymaną w ręku butelką uderzył go w tył głowy w okolice potyliczną tylno-boczną lewą. Następnie zawartość butelki, która po uderzeniu wypadła oskarżonemu z ręki oblała P. P., zaś butelka upadając rozbiła się. Uderzanie butelką, które zadał pokrzywdzonemu oskarżony widział nie tylko P. P., którego przed działaniem gazu ochroniły okulary, ale również ich koledzy stojący na balkonie. Nie mieli oni żadnych wątpliwości, że zadał je oskarżony M. K. (1). Następnego dnia po okazaniu m.in. jego wizerunku rozpoznał go zarówno pokrzywdzony jak i jego koledzy P. P., D. W., Z. P. i A. N.. Również w tej części zeznania powyższych świadków są spójne, wzajemnie uzupełniają się oraz tworzą logiczną i przekonująca całość dlatego sąd dał im wiarę. Pośrednio znalazły one potwierdzenie w zeznaniach M. M. (1) złożonych po raz drugi przed sądem. Wynika z nich, że gdy pokrzywdzony wyszedł z domu z kolegą i zbliżali się oni do M. K. (2), to początkowo dyskutowali z nim, a następnie jak twierdził, doszło miedzy nimi do szarpaniny. Dodał, że wówczas podbiegli do nich oskarżony M. K. (1) oraz K. W. (1) i stanęli w jego obronie (zeznania k. 413). Wprawdzie zeznań tych po odczytaniu złożonych poprzednio zarówno w postępowaniu przygotowawczym jak i przed sądem po raz pierwszy rozpoznający sprawę nie potwierdził, jednak co do wiarygodności jego zeznań w tej części sąd wypowie się w dalszej części uzasadnienia. To, że oskarżony był w tym czasie w pobliżu brata M. K. (2) stojącego za nim w odległości 1-2 metrów potwierdził również świadek K. W. (1). Ze złożonych przez niego zeznań wynika nadto, że rzekomo widział jak w kierunku pokrzywdzonego leciała jakaś butelka rzucona przez kogoś, kogo nie potrafi wskazać oraz że gdy następnie uciekali zaczął kichać, gdyż wydawało mu się, że ktoś użył gazu i tym razem twierdząc, że nie widział kto i kiedy.

Obrażenia jakich doznał M. B. zostały opisane w karcie informacyjnej (...) w G., do którego został przewieziony karetką pogotowia oraz w opinii biegłego z zakresu medycyny M. S. sporządzonej na etapie postępowania przygotowawczego i przez (...) w O. Wydział Lekarski. Zdaniem biegłych opisane obrażenia w postaci rany tłuczonej okolicy potylicznej głowy długości 3cm skutkowały naruszeniem czynności narządów ciał trwającym nie dłużej niż 7 dni. Zarówno dokumentacja medyczna jak i opinie biegłych w szczególności ustalenia odnośnie charakteru doznanych przez M. B. obrażeń nie budzą żadnych wątpliwości.

Po uderzeniu, które marek B. otrzymał w głowę butelką zadanym mu przez stojącego przed nim oskarżonego zaczął on wycofywać się w kierunku bramki w ogrodzeniu. Również P. P. udał się za nim i gdy weszli na posesję pokrzywdzony zamknął bramkę żeby uniemożliwić ponowne wejście napastników. Wówczas, jak wynika ze złożonych przez nich zenan, zauważyli wychodzących z domu kolegów, którzy do tej pory byli na balkonie. Potwierdzili to w złożonych zeznaniach D. W., Z. P. i A. N., którzy obserwując przebieg zajścia, w szczególności widząc, ze M. B. został uderzony butelką w głowę wybiegli z domu żeby pomóc mu i P. P., jednak gdy byli już na podwórku okazało się, że napastnicy w międzyczasie uciekli, co potwierdzili w złożonych zeznaniach M. M. (1) i K. W. (1). Jak z powyższego wynika, także w tej części opis przebiegu zdarzeń zawarty w zeznaniach wskazanych wyżej świadków jest przekonujący i tym samym wiarygodny.

Wątpliwości nie budzą również zeznania pokrzywdzonego i jego kolegów odnośnie dalszego przebiegu zdarzeń. Wynika z nich mianowicie, że w związku z tym, iż rana na głowie M. B. bardzo krwawiła wezwano pogotowie ratunkowe i zawiadomiono policję. Po przyjeździe funkcjonariuszy policji i wysłuchaniu przez nich relacji z przebiegu zajścia udali się oni na teren R. w celu poszukiwania sprawców. Także pokrzywdzony z kolegami postanowili pójść promenada w kierunku, w którym uciekli napastnicy, jednak zaniechali dalszych poszukiwań gdy przyjechała karetka pogotowia i ratownicy medyczni zdecydowali, że M. B. musi udać się z nimi do (...) w G. w celu zaopatrzenia medycznego rany, gdyż wymagała ona zszycia.

Czynności podjęte przez ratowników medycznych pogotowia ratunkowego zostały opisane w karcie zlecenia wyjazdu zespoły ratownictwa medycznego, w której odnotowano, że „pacjent został uderzony butelką w głowę i potraktowany gazem”. Bezspornym jest, co wynika z karty informacyjnej (...) w G., że ranę tłuczoną okolicy potylicznej długości 3 cm oczyszczono i zszyto, a następnie założono opatrunek. Wiarygodność powyższych dokumentów medycznych nie budzi żadnych wątpliwości.

Następnego dnia w godzinach porannych co wynika z zeznań M. B. postanowił on na własną ręka poszukać napastników i gdy dowiedział się, że mogą oni przebywać na terenie ośrodka (...) udał się do niego. Już po wejściu na teren ośrodka zobaczył dwóch mężczyzn z wędkami idących w kierunku pomostu i nie miał wątpliwości, że jedne z nich to ten, który zaczął awanturę, a następnie użył gazu zaś drugi jego kolega, który również uczestniczył w tym zajściu jednak nie był tym, który uderzył go butelką. Po rozmowie z nimi poinformował ich że wzywa policje co też uczynił. Zawiadomił również kolegów, którzy byli z nim poprzedniego wieczoru o tym gdzie są napastnicy i przyjechali oni na teren ośrodka żeby pilnować ich i nie pozwolić na ponowną ucieczkę, co potwierdzili oni w złożonych zeznanych.

Po przyjeździe funkcjonariuszy policji mł. asp. M. J. i asp. sztab. M. M. (2), którzy wezwali za pośrednictwem dyżurnego KPP w G. grupę dochodzeniowo-śledczą wylegitymowano i zatrzymano przebywających w budynku nr (...) M. K. (3), K. W. (1), M. M. (1) i M. K. (2). Następnie już na terenie KPP w G. sporządzono zdjęcia sygnaliotyczne zatrzymanych osób i na ich podstawie tablice poglądowe, które posłużyły do okazania ich wizerunków pokrzywdzonemu i jego kolegom podczas przesłuchania, o czym była mowa wyżej. Nadmienić przy tym należy, że M. B., co wynika ze złożonych przez niego zeznań, gdy przyjechali funkcjonariusze policji i wyprowadzali z domku osoby zatrzymane, wskazał na M. K. (1) ubranego wówczas w czarną koszulkę z napisem B. S., na co zwrócił również uwagę podczas okazania jego wizerunku, gdy następnie był przesłuchiwany jako sprawcę uderzenia go butelką w głowę. W złożonych wówczas zeznaniach stwierdził jednak, że w nocy gdy zaatakował go był on ubrany w koszulkę koloru niebieskiego, co podkreślił używając słowa „chyba” gdyż nie był tego pewien. Dodał, że gdy zabierali go policjanci miał na sobie czarna koszulkę z napisem B. S.. Nadmienić przy tym należy, że oskarżonego jako osobę, która uderzyła M. B. butelką w głowę podczas okazania jego wizerunku na tablicy poglądowej rozpoznali również P. P., D. W., Z. P. i A. N.. Pokrzywdzony i jego koledzy rozpoznali także bez żadnych wątpliwości wizerunek jego barta M. K. (2) twierdząc, że to on rozpoczął awanturę i następnie użył gazu, a także K. W. (2). Jedynie odnośnie M. M. (1) jego wizerunku nie rozpoznali P. P., Z. P. i A. N., co potwierdza jedynie wiarygodność tego, że był on najmniej aktywny podczas tego zajścia, co sam podkreślił w złożonych zeznaniach i w tej części sąd dał mu wiarę.

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Ad. 1

Wyjaśnienia oskarżonego M. K. (1)

Wyjaśnieniom oskarżonego złożonym zarówno na etapie postępowania przygotowawczego jak i przed sądem po raz pierwszy rozpoznającym sprawę, w części w której nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu sąd nie dał wiary. Przesłuchany po raz pierwszy twierdził, że gdy brata popychał mężczyzna w okularach, który zszedł z jeszcze jednym z balkonu zza jego pleców poleciała butelka, która uderzyła w głowę tego drugiego. Przyznał, że po tym uderzeniu osoby te zaczęły się cofać. Również on z kolegami, jak wyjaśnił oddalił się wówczas z tego miejsca, tym bardziej, że po chwili wybiegł jakaś kobieta z psem, którego zaczęła szczuć go na nich krzycząc bierz ich. W wyjaśnieniach złożonych przed sądem utrzymywał natomiast, że gdy zobaczył pokrzywdzonego i jego kolegę na deptaku, którzy byli w pobliżu jego brata wtedy podszedł do nich. Dodał, że w tym czasie podszedł do nich także K. W. (1) i gdy jego brat kłócił się z kolegą pokrzywdzonego i przepychał z nim chciał on oblać ich piwem z butelki, która wyślizgnęła się mu i przez przypadek uderzyła M. B.. Nadmienić przy tym należy, że w zeznanych złożonych przed sądem po raz pierwszy K. W. (1) twierdził, że butelką, która uderzyła w pokrzywdzonego rzucił ktoś z jego lewej strony. Przyznał, że stał wówczas naprzeciwko pokrzywdzonego zaś oskarżony i M. M. (1) stali za nimi. Dodał, że fizycznie nie było możliwości żeby butelką tą rzucił któryś z nich, tym bardziej, że nie mieli oni jak twierdził w rękach butelek oraz że butelki nie miał żaden z nich, czemu zaprzeczyli w złożonych zeznaniach M. M. (1) i M. K. (2). Przyznał natomiast, że oskarżony podejrzewa go o rzucenie tą butelką, co uznał w związku z tym, że jak twierdził był najbliżej pokrzywdzonego za naturalne. Po złożeniu tych zeznań wystąpił z wnioskiem o ponowne przesłuchanie go (wniosek k. 58 załącznika adresowego), w którym wskazał, że przyznaje się do nieumyślnego spowodowania obrażeń u pokrzywdzonego o co niesłusznie został oskarżony M. K. (1). Składając uzupełniające zeznania twierdził, że nieumyślnie chcą oblać pokrzywdzonego piwem wypuścił z ręki butelkę i uderzyła go ona w głowę. Początkowo jak zeznał nie chciał żeby ktokolwiek z nich poniósł konsekwencje i w związku z tym nie przyznał się do tego, że butelka wypadła mu z ręki uderzając pokrzywdzonego. W zeznaniach złożonych przed sądem obecnie rozpoznającym sprawę dokładnie opisał w jaki sposób chciał oblać piwem pokrzywdzonego i jego kolegę i jak wypadła mu ona z ręki uderzając w tył głowy pokrzywdzonego, który stał na przeciwko jego osoby. Wskazane przez niego okoliczności uderzenia były powodem wydania ustnej opinii uzupełniającej przez biegłego z zakresu medycyny lekarza specjalistę chirurgii ogólnej M. S. powołanego na etapie postępowania przygotowawczego (k. 466v-467), który ostatecznie stwierdził, że nie potrafi ustosunkować się do tego czy obrażenia których doznał pokrzywdzony mogły powstać w okolicznościach wskazanych przez K. W. (1). W związku z tym powołano w charakterze biegłego Wydział Nauk Medycznych (...) w O.. W sporządzonej opinii biorący udział w jej wydaniu specjalista medycyny sądowej dr. n. med. P. E. nie miał żadnych wątpliwości, że opisany przez świadka K. W. (1) mechanizm powstania rany tłuczonej głowy u pokrzywdzonego można praktycznie wykluczyć. W ocenie biegłego powstanie rany w następstwie uderzenia w owłosioną skórę na czubku głowy swobodnie spadającej z wysokości 20-50 cm butelki nawet częściowo wypełnionej piwem jest mało prawdopodobne i taki mechanizm można praktycznie wykluczyć. Biegły nie miał natomiast wątpliwości, że opisane przez pokrzywdzonego okoliczności w jakich otrzymał uderzenie butelką w głowę, które zadał mu stojący na przeciwko jego osoby mężczyzna jest nie tylko prawdopodobne, ale że wręcz płytka rana okolicy potylicznej mieści się w kategoriach typowego następstwa takiego uderzenia. Opinię powyższą zarówno odnośnie charakteru doznanych przez pokrzywdzonego obrażeń jak i mechanizmu ich powstania oraz jej wnioski końcowe sąd w pełni podzielił uznając, że jest ona jasna, pełna i wewnętrznie niesprzeczna, a nadto poparta logiczną i przekonująca argumentacją wynikającą z posiadanej wiedzy specjalistycznej biegłego biorącego udział w jej wydaniu. Mając na uwadze ustalenia powyższej opinii w części dotyczącej mechanizmu powstania obrażeń głowy pokrzywdzonego sąd nie dał wiary w tej części również zeznaniom K. W. (1) oraz M. K. (2) i M. M. (1), którzy popadając w szereg sprzeczności dotyczących przebiegu zdarzeń z ich udziałem próbowali uwiarygodnić taką wersję kierując się źle pojętą lojalnością koleżeńską.

Zdaniem sądu nie ulega wątpliwości, że wyjaśnienia oskarżonego w tej części stanowią przyjętą linię obrony całkowicie sprzeczną z zeznaniami pokrzywdzonego oraz świadków P. P., D. W., Z. P. i A. N., a tym samym uznać należy je za gołosłowne i zmierzające do uniknięcia odpowiedzialności za zarzucany mu czyn.

Za niemające znaczenia dla ustalenia faktów dotyczących zarzutu stawianego aktem oskarżenia poza potwierdzeniem tego, że z polecenia dyżurnego KPP w G. następnego dnia tj. 18.08.2018 r. udali się do ośrodka (...), uznać należy zeznania M. J. (k. 560v) i M. M. (2) (k. 560v). Niczego istotnego nie wniosły także zeznania świadków J. H. (k. 347v) i K. N. (k. 347-347v) , których zgodnie ze wskazaniem sądu odwoławczego przesłuchano na okoliczności dotyczące przeprowadzenia czynności okazania na etapie postępowania przygotowawczego.

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1

M. K. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Do znamion występku z art. 157§2 kk należy skutek w postaci naruszenia czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia trwający nie dłużej niż siedem dni. W przypadku powyższego czynu zabronionego ważny jest także minimalny czas trwania tego naruszenia, ponieważ pozwala on odróżnić to przestępstwo od naruszenia nietykalności cielesnej z art. 217 kk. Tak więc przestępstwo z art. 157§2 kk można przypisać tylko tej osobie, która spowodowała konkretne obrażenia powodując naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia trwający nie dłużej niż siedem dni. Można popełnić je tylko umyślnie, ale w obu postaciach zamiaru tj. w zamiarze bezpośrednim i ewentualnym. Sprawca musi więc obejmować swoją świadomością przynajmniej możliwość spowodowania skutku określonego jako naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia, przy czym przyjmując, że postać tego naruszenia nie musi być skonkretyzowana w jego świadomości, a zatem przybrać może postać tzw. zamiaru ogólnego, należałoby oczekiwać, że będzie sobie zdawał sprawę, że jego zachowanie powoduje skutek łagodniejszy (krótkotrwały) lub cięższy (trwający dłużej) (patrz m.in. Kodeks karny, Część szczególna, Komentarz pod red. I. W. Giezek, LEX 2014).

W świetle omówionego wyżej materiału dowodowego, który sąd obdarzył przymiotem wiarygodności nie ulega wątpliwości, że zachowaniem opisanym w akcie oskarżenia oskarżony M. K. (1) w pełni wyczerpał znamiona występku z art. 157§2 kk w podanym wyżej rozumieniu. Jego wina i okoliczności popełnienia tak przypisanego mu czynu zdaniem sądu nie budzą najmniejszej wątpliwości.

Czynu zarzucanego aktem oskarżenia polegającego na umyślnym zamachu na zdrowie oskarżony niewątpliwie dopuścił się publicznie i bez powodu okazując przez to rażące lekceważenie porządku prawnego w rozumieniu art. 115§21kk. Przyjęcie, że działanie ma charakter chuligański wymaga ustalenia, że przebiegało w warunkach określonych we wskazanym wyżej przepisie. Łącznie zgodnie z tym przepisem musza być spełnione następujące warunki:

1. sprawca musi dopuścić się występku określonego typu należącego do kategorii wymienionych w tym przepisie;

2. sprawca musi działać publicznie;

3. musi działać bez powodu lub z oczywiście błahego powodu;

4. poprzez swoje zachowanie okazywać rażące lekceważenie porządku prawnego.

To, że oskarżony uderzając butelką w głowę pokrzywdzonego dopuścił się występku polegającego na umyślnym zamachu na zdrowie zdaniem sądu jest bezsporne i tym samym spełniony został warunek pierwszy.

Przed odniesieniem się do drugiego z wymienionych warunków, tj. publiczności działania przede wszystkim ponieść należy, że wymaganie to jest spełnione, gdy bądź ze względu na miejsce działania, bądź ze względu na okoliczności i sposób działania sprawcy jego zachowanie się jest lub może być dostępne(dostrzegalne) dla nieokreślonej liczby osób, przy czym sprawca mając świadomość tej możliwości, co najmniej się na to godzi(porusza m.in. uchwała składu siedmiu sędziów SN z dn.20.09.1973r., OSN KW 1973, z. 11, poz. 132). W uchwale powyższej, która nadal zachowuje swoją aktualność, wskazuje się na potrzebę tego, aby ustalając znamiona publiczności działania, rozróżniać działanie publiczne pod względem przedmiotowym, gdy ze względu na miejsce i sposób działania może ono dojść do wiadomości nieokreślonej liczby ludzi (niezależnie od rzeczywistego nastąpienia skutku), jak i pod względem podmiotowym polegającym na świadomości sprawcy, że jego działanie dojdzie lub może dojść do wiadomości nieokreślonej liczby ludzi, a sprawca chce tego lub możliwość taką przewiduje i na nią się godzi. Okoliczność, że określony czyn dokonany został w miejscu publicznym, tj. dostępnym bez specjalnego zezwolenia bliżej nieokreślonemu kręgowi osób, jak podniósł to Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 26.03.1973 r. w sprawie RW 279/73(OSN KW z 1973, z. 7-8, poz. 101), nie stanowi wprawdzie sama przez się wystarczającej podstawy do ustalenia, że sprawca działał publicznie, jednakże w wypadku gdy jest to miejsce ogólnie dostępne, a nadto gdy czynu dokonano w takich warunkach, w których możliwość bezpośredniego dostrzeżenia przestępnego zachowania się sprawcy jest ze strony postronnych osób w pełni realna, przyjąć należy, że działał on publicznie. Czynu zarzucanego aktem oskarżenia z art. 157§2 kk stanowiącego występek polegający na umyślnym zamachu na zdrowie zdaniem sądu oskarżony dopuścił się publicznie, gdyż jego zachowanie pod względem przedmiotowym i podmiotowym miało taki charakter. Zdarzenie to miało miejsce na promenadzie, po której pomimo później pory poruszała się nieustalona liczba osób, głównie turystów. Spełnione zostały również dwa pozostałe warunki, a mianowicie oskarżony działał bez powodu i swoim zachowaniem okazał rażące lekceważenie porządku prawnego. O braku powodu do działania mówi się wtedy, gdy nie istnieje świadomy, racjonalny motyw działania, gdy działaniu brak wszelkich racji, co w przypadku czynu oskarżonego wydaje się oczywiste i nie wymaga dalszego omówienia. Również oczywistym jest, że okazał on rażące lekceważenie porządku prawnego podejmując bezprawne zachowania i nie licząc się z interesem jednostkowym pokrzywdzonego.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

--------------

-------------

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

--------------

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

--------------

--------------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

--------------

☐

3.4. Umorzenie postępowania

--------------

--------------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

--------------

☐

3.5. Uniewinnienie

--------------

--------------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

--------------

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. K. (1)

1

2

4

3

1

2

4

3

Uznając oskarżonego za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu aktem oskarżenia sąd na podstawie art. 157§2 kk w zw. z art. 57a§1 kk skazał go na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Wymierzając powyższą karę sąd miał na uwadze jako okoliczności obciążające niewątpliwie wysoki stopień zawinienia oskarżonego wynikający z popełnienia zarzucanego mu czynu z winy umyślnej z zamiarem bezpośrednim oraz społecznej szkodliwości wyrażającej się w rodzaju i charakterze naruszonego dobra w postaci zdrowia, rozmiarze wyrządzonej i grożącej szkody, a także sposobie i okolicznościach popełnienia tego czynu w stanie nietrzeźwości.

Jako okoliczność przemawiającą na korzyść oskarżonego sąd miał na uwadze jego dotychczasową niekaralność (dane o karalności k. 571), a w konsekwencji uznał, że nie zachodzi konieczność orzeczenia wobec niego kary bezwzględnej pozbawienia wolności i że spełnione zostały przesłanki określone w art. 69§1, 2 i 4 kk. W związku z powyższym, a także mając na uwadze przepis art. 70§1 kk sąd warunkowo zawiesił wykonanie tak orzeczonej kary pozbawienia wolności tytułem próby na okres roku, który mając na uwadze czas jaki upłynął od popełnienia przestępstwa jest wystarczający dla osiągniecia celów w zakresie wychowawczego i zapobiegawczego oddziaływania na jego osobę. Realizując powyższe cele na podstawie art. 72§1 pkt 1 kk zobowiązano oskarżonego do informowania sądu co 6 miesięcy o przebiegu okresu próby.

Uwzględniając natomiast cele w zakresie właściwej represji karnej na podstawie art. 71§1 kk w zw. z art.. 33§1 i 3 kk orzeczono grzywnę w wysokości 50 stawek dziennych przyjmując, że jedna stawka dzienna równa się kwocie 20 złotych. Ustalając wysokość jednaj stawki dziennej sąd miał na uwadze sytuację majątkowa i osobistą oskarżonego.

Zdaniem sądu tak wymierzona kara pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, nałożony obowiązek i orzeczona grzywna są współmierne do stopnia zawinienia oskarżonego oraz społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu, a nadto winna przyczynić się do osiągniecia celów w zakresie wychowawczego i zapobiegawczego oddziaływania na jego osobę oraz w zakresie szeroko rozumianej prewencji ogólnej.

Mając na uwadze rozmiar doznanego przez pokrzywdzonego obrażenia oraz związane z nimi cierpienie fizyczne i psychiczne sąd uznał, że orzeczenie zadośćuczynienia w kwocie wskazanej przez pełnomocnika jest znacznie utrudnione, gdyż poza jego zeznaniami i opiniami biegłych z zakresu medycyny nie przedstawiono żadnych innych dowodów, które miałyby uzasadniać tak dochodzona kwotę zadośćuczynienia. W związku z tym sąd na podstawie art. 46§2 kk zasądził na rzecz M. B. nawiązkę w kwocie 3000 zł uznając, że częściowo zadośćuczyni ona krzywdę, którą oskarżony wyrządził mu. Nadmienić należy, iż nie pozbawia to pokrzywdzonego możliwości dochodzenia odszkodowania i zadośćuczynienia w wyższej kwocie w odrębnym procesie cywilnym.

1.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

------------

------------

------------

------------

1.inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

------------

1.KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

5

O opłacie i kosztach sądowych w pozostałym zakresie orzeczono jak w pkt 5 wyroku na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 2, art. 3 ust. 2 Ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych i art. 627 kpk nie znajdując podstaw do zwolnienia oskarżonego z obowiązku uiszczenia powyższych należności sądowych na rzecz Skarbu Państwa.

1.Podpis