Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 407.22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Legionowie z dnia 13 stycznia 2022r. sygn. II K 1033/19

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

D. G.

Oskarżony nie był dotychczas karany

Karta karna

4170

2.1.1.2.

j.w.

Nadal toczy się postępowania karne w sprawie II K 58/19 przed Sądem Okręgowym w Częstochowie.

Fakty odnoszą się wszystkich czynów zarzucanych oskarżonemu aktem oskarżenia wniesionym w niniejszej sprawie .

notatka

4183

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1.

Karta karna

Dowód z dokumentu wystawionego przez właściwy organ w ramach jego kompetencji . Dowód wiarygodny

2.1.1.2.

Notatka

Informacja o tym, że nie zakończyła się sprawa, w której oskarżonemu postawiono zarzut udziału w zorganizowanej grupie przestępczej.

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

3.2.

Apelacja obrońcy zarzuca: obrazę przepisów prawa materialnego, mającą istotny wpływ na treść wydanego orzeczenia, tj.:

a)  art. 61 § k.k.s. poprzez jego zastosowanie, w sytuacji gdy z opisu czynu zarzucanego oskarżonemu, jak również z części dyspozytywnej wyroku nie wynika, aby oskarżony w sposób nierzetelny prowadził księgi podatkowe a więc opis czynu nie zawiera znamion przestępstwa;

b)  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wydania zaskarżonego orzeczenia, mający istotny wpływ na treść wyroku poprzez uznanie, iż czynności sprawczych opisanych w art. 56 § k.k.s. dopuścił się oskarżony D. G., w sytuacji gdy
z wyjaśnień oskarżonego, jak również z zeznań świadków I. K., M. K. oraz M. J. wynika jednoznacznie, iż to nie oskarżony D. G. złożył podpis po deklaracjami, jak również nie on przedłożył dokument do Urzędu Skarbowego, że oskarżony był jedynie firmantem, a więc nie można przypisać oskarżonemu czynu z art. 56 § 1 k.k.s.;

c)  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wydania zaskarżonego orzeczenia mający istotny wpływ na treść wyroku poprzez uznanie, iż oskarżony D. G. posłużył się, poświadczył nieprawdę w fakturach VAT opisanych
w zarzutach, w sytuacji gdy oskarżony D. G. nie wystawiał faktur, nie przekazywał ich, nie posługiwał się
w obrocie gospodarczym, którą to okoliczność wskazał
w swych wyjaśnieniach, a także zostało to potwierdzone przez depozycje świadków: M. J., I. K., M. S. (1) oraz M. K., w sytuacji gdy w aktach sprawy brak jest jakiegokolwiek dowodu świadczącego
o sprawstwie oskarżonego z art. 62 § k.k.s. w tym zakresie – sąd nie poczynił żadnych ustaleń stanu faktycznego;

d)  art. 7 k.p.k. i art. 424 § 1 pkt 1 in fine k.p.k. poprzez naruszenie zasady swobodnej oceny dowodów, wyrażającej się
w sprzecznej z zasadami doświadczenia życiowego i logicznego rozumowania, wybiórczej, bezkrytycznej i jednoznacznie ukierunkowanej na poniesienie odpowiedzialności karnej przez oskarżonego D. G., a w szczególności: wyjaśnień oskarżonego, w których wskazał, iż nie wiedział on, że bierze udział w przestępczej działalności, a także fakt, że to nie on złożył przedmiotowe deklaracje, nie on wystawił oraz posługiwał się fakturami, co powinno prowadzić do wniosku sąd, że oskarżony nie podejmował czynności związanych
z prowadzeniem działalności Spółki;

e)  art. 4 k.p.k. art. 5 § 2 k.p.k. a contrario oraz art. 9 k.p.k. i art. 424 § 1 pkt 1 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. poprzez brak ustalenia stanu faktycznego sprawy, poprzez odmowę waloru wiarygodności zeznaniom świadków: M. S. (2), I. K. oraz M. K., wyłącznie na podstawie, że przeciwko świadkom toczy się inne postępowanie karne,
w sytuacji gdy świadkowie zeznają, że Spółka rzeczywiście prowadziła działalność gospodarczą i nie zajmowała się wyłudzeniem podatku VAT, co z kolei jest istotne w zakresie odpowiedzialności karnej oskarżonego, który nie miał świadomości uczestniczenia w przestępczym procederze, tym bardziej, że Sąd ustalił, że towar rzeczywiście był i następowało jego wydanie;

f)  a to przepisu art. 4 k.p.k. art. 5 § 2 k.p.k. art. 7 k.p.k. art. 410 k.p.k. art. 424 k.p.k. polegające na dowolnej, sprzecznej z zasadami prawidłowego rozumowania i nie opartej na wiedzy
i doświadczeniu życiowym ocenie całości zebranego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności poprzez dowolną a nie swobodną analizę zebranego w sprawie materiału dowodowego w postaci zeznań świadków: M. ( prawidłowo M.) S., I. K. oraz M. K., którym Sąd winien przydać walory wiarygodności, w sytuacji gdy zeznania te są spójne, jasne oraz konsekwentne i w korelacji
z wyjaśnieniami oskarżonego D. G. dają całkowicie inny obraz na przebieg zdarzenia, co winno mieć wpływ na ocenię przez Sąd wiarygodność świadków, a co mogło mieć wpływ na treść wyroku;

g)  rażącą niewspółmierność kary orzeczonej wobec oskarżonego D. G. wyrażającą się w nieprawidłowym zastosowaniem przez Sąd I instancji art. 53 § 1 i 2 k.k. poprzez nieuwzględnienie dyrektywy wymiaru kary takich jak: zachowanie się oskarżonego przed i po popełnieniu czynu, jego uprzednia niekaralność, a w szczególności warunków osobistych sprawcy- przede wszystkim brak wykształcenia oskarżonego ( wbrew twierdzeniom Sądu oskarżony posiada wykształcenie średnie a nie wyższe) wyolbrzymienie okoliczności takich jak: stopień społecznej szkodliwości czynu, cele prewencji indywidualnej i generalnej, co doprowadziło do wymierzenia oskarżonemu kary nie odpowiadającej celom
i nieuwzględnienie innych dyrektyw wymiaru kary, nakazującym zwrócić uwagę na okoliczności czynu, złożone przez oskarżonego wyjaśnienia, nieutrudnianie postępowania karnego, podczas gdy wymierzenie kary w dolnych granicach ustawowego zagrożenia byłoby wystarczające dla celów kary oraz prewencji ogólnej i szczególnej, jak również mając na względzie dyspozycję art. 37 a k.k.;

h)  na podstawie art. 440 k.p.k. wydany wobec oskarżonego wyrok jawi się jako rażąco niesprawiedliwy, bowiem nie uwzględnia wszystkich łagodzących okoliczności, a uzasadnienie orzeczenia wymierzonej kary nie wyjaśnia w sposób kompleksowy powodów orzeczenia tak surowej kary, a także Sąd meriti pomija istotne dla wymiaru kary okoliczności łagodzące takie jak: dotychczasowa postawa oskarżonego, niekaralność i jego warunki osobiste oraz sytuację rodzinną – oskarżony ma na utrzymaniu trójkę dzieci;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzuty apelacji obrońcy nie są zasadne.

Materiał dowodowy zebrany w niniejszej sprawie oceniony, przy zastosowaniu zasad logicznego rozumowania, wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego,
wskazuje na winę oskarżonego w ramach postawionych mu zarzutów.

Ad. A

Sąd I instancji nie naruszył prawa materialnego tj. art. 61 § 1 k.k.s.

Informacje, jakie podmioty mają obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych określa ustawa o rachunkowości w art. 2 ust. 1. Obowiązek ten dotyczy między innymi spółek handlowych -osobowych i kapitałowych.

Oskarżony zakładając Spółkę z o.o. (...) wiedział o tym, że będzie musiał prowadzić księgi rachunkowe. Jak wynika z zeznań świadka M. K.- księgowej, rachunkowość spółki prowadziła na zlecenie jej założyciela. Podstawą prowadzenia ksiąg są zaewidencjonowane faktury. Jak wynika z prawidłowych ustaleń sądu I instancji oskarżony godził się na to, że nie odzwierciedlają one faktycznych transakcji gdyż taki wniosek wynika z analizy działalności gospodarczej nie tylko Spółki (...) ale także wynikach kontroli skarbowych w spółkach, z którymi (...) przeprowadzała transakcje handlowe. Oskarżony, jak wykazał sąd l instancji godził się na to, że (...) jest spółką, która uczestniczy w łańcuchu firm mających na celu wyłudzenia podatku VAT.

Oskarżony podejmował decyzje mające realny wpływ na działalności Spółki (...). Przede wszystkim założył tę spółkę podpisując akt notarialny a następnie organizował jej strukturę. Przyjął do pracy świadków M. J. i I. K., którym wyznaczył zakres obowiązków służbowych. Świadkowie w imieniu Spółki (...) wystawiały faktury
i kontaktowały się z księgową M. K.. Jak wynika z zeznań M. J. ( k- 2907v tom 15 bez okładki), potwierdzonych na rozprawie (k- 3927v) -płatności za zakupiony towar dla (...) były dokonywane przez D. G. lub M. S. (1).

W zarzutach postawionych oskarżonemu użyto słów „bezprawne ewidencjonowanie”, co oznacza także nierzetelne prowadzenia ksiąg rachunkowych. „Nierzetelnie” oznacza niezgodnie z prawdą. Do tej kategorii należy ewidencjonowanie pustych faktur, czyli takich które nie odzwierciedlają faktycznych transakcji gospodarczych. Przestępstwa z art. 56 § 1 k.k.s. z art. 61 § 1 k.k.s. i z art. 62 § 2 k.k.s. są przestępstwami umyślnymi. Mogą zostać popełnione
w dwóch postaciach zamiaru, także z zamiarem ewentualnym. Zgodnie z art. 4 § 2 k.k.s. czyn zabroniony popełniony jest umyślnie jeżeli sprawca ma zamiar jego popełnienia, to jest chce go popełnić albo przewidując możliwość jego popełnienia na to się godzi. Odpowiedzialność oskarżonego wyznacza także art. 9 § 3 k.k.s. bowiem za przestępstwa skarbowe odpowiada, jak sprawca ten kto faktycznie zajmuje się sprawami gospodarczymi, w szczególności finansowymi spółki. Oskarżony, jak wynika z cytowanych zeznań świadka M. J., dokonywał płatności w ramach działalności handlowej spółki (...), co oznacza faktyczne zajmowanie się sprawami finansowymi spółki. To, że decyzje finansowe przede wszystkim podejmowały
w Spółce (...) inne osoby nie wyklucza z tej grupy oskarżonego, gdyż faktycznie zajmował się sprawami finansowymi (...) np. podczas nieobecności M. S. (1) i A. S.. Oskarżony godził się na to, że Spółka (...) będzie wystawiała puste faktury, które nie będą odzwierciedlać faktycznych transakcji gospodarczych w celu wyłudzenia podatku VAT. Wniosek ten wynika z następujących okoliczności: był prezesem zarządu Spółki (...)
w okresie zarzutów, kontaktował się z osobami, które miały organizować łańcuch firm wyłudzających podatek VAT jak A. S. i M. S. (1). Wiedział, że Spółka (...) nie ma magazynów, ani środków transportu a prowadziła działalność gospodarczą na szeroką skalę . Ponadto Spółka (...) nie miała żadnego kontaktu z towarem, którym handlowała zaś z kontrahentami kontaktowała się tylko za pośrednictwem Internetu.

Ad. B

To, że oskarżony nie złożył podpisu pod deklaracjami VAT oraz to, że nie złożył fizycznie deklaracji VAT do urzędu skarbowego nie oznacza, że nie można przypisać mu winy popełnienia oszustw podatkowych, o jakich mowa w art. 56 § 1 k.k.s. Złożenie deklaracji podatkowych przez spółkę handlową, jaką była (...) jest wpisane w zakres jej działalności gospodarczej, o czym oskarżony musiał wiedzieć już w momencie zakładania tej spółki. Jednak godził się na to, że deklaracje, które zostały złożone do urzędu skarbowego są oparte na nieprawdziwych danych gdyż podstawą deklaracji były puste faktury wystawiane przez Spółkę (...), które nie odzwierciedlały faktycznych transakcji gospodarczych. Oskarżony godził się na to, że takie działania mają na celu narażenie należności publicznoprawnych na uszczuplenie. Wniosek ten wynika z kontroli skarbowych przeprowadzonych w Spółce (...) oraz w spółkach z nią współpracujących. Oskarżony został zwerbowany do założenia dwóch spółek: (...) i (...) przez osoby, których jak twierdzi wcześniej nie znal, był prezesem zarządu obu
z nich. Nie miał żadnego przygotowania praktycznego do prowadzenia działalności gospodarczej na tak szeroką skalę. W okresie zarzutów Spółka (...) handlowała ołowiem, cynkiem, olejem z pestek dyni, kawą, armaturą przemysłową oraz telefonami komórkowymi. Jak wynika z zeznań świadków M. J. i I. K. oskarżony w okresie zarzutów stale przebywał w siedzibie Spółki (...). Kontaktował się z M. S. (3), który jak wynika z zeznań świadków: M. K., M. J. i I. K. wystawiał faktury i miał także dostęp do kont bankowych spółki. Oskarżony wiedział o tym, że Spółka (...) nie posiada magazynów ani środków transportu a prowadziła działalność handlową na szeroką skalę. Do spółki nie był dostarczany towar a z kontrahentami nawiązywano współpracę mailowo i także przez Internet dostarczano faktury. Towar widniejący na fakturach z reguły bez dzielenia - w całości, był sprzedawany dalej. Na niektóre faktury Spółka (...) nie uzyskała zapłaty, ale nie monitowała takiego kontrahenta o wywiązanie się z umowy poprzez zapłatę zaległych należności- znacznych kwot pieniędzy. Natomiast spisywano porozumienia co do kompensaty. Porozumienia nie były zawierane pomiędzy stronami transakcji lecz wyznaczano do zapłaty różnych kontrahentów, którzy nie byli wobec siebie jednocześnie dłużnikami
i wierzycielami. Takie działania odbiegają od standardów zachowania podmiotów gospodarczych, co świadczy o fikcyjnej działalności Spółki (...).

Z przeprowadzonych kontroli skarbowych wynika ponadto, że podmioty, od których Spółka (...) miała rzekomo dokonywać nabycia towarów nie prowadziły rzeczywistej działalności gospodarczej. Faktycznie nie kupowały ani nie sprzedawały żadnych towarów, których zakup udokumentowano fakturami, dla których źródłem pochodzenia były faktury wystawione przez podmioty pośredniczące między znikającymi podatnikiem. Te podmioty były łańcuchem firm uczestniczących w fikcyjnych transakcjach wygenerowanych jedynie w celu uwiarygodnienia obrotu towarem. Działały w zorganizowany sposób a łańcuchy transakcji, których miały one rzekomo dokonać były z góry ustalone. Nie miały te podmioty żadnego kontaktu z towarem, który był przedmiotem obrotu. Towar nie był dzielony i z reguły w całości, trafiał do brokera.

Podmioty krajowe nie magazynowały towaru, nie zatrudniały pracowników, nie dysponowały żadnym zapleczem logistycznym do prowadzenia działalności gospodarczej w jakichkolwiek rozmiarach. Osoby firmujące nie interesowały się towarem i nie miały żadnej wiedzy o tym towarze. Z tych powodów należy dojść do wniosku, że oskarżony co najmniej godził się na to, że Spółka (...), której był prezesem zarządu w okresie zarzutów, uczestniczy w łańcuchu firm wyłudzających podatek VAT poprzez wystawianie pustych faktur, które następnie posłużyły do złożenia deklaracji VAT w urzędzie skarbowym.

Ad. C

Jak wynika z materiału dowodowego faktury wystawiały M. J. i I. K. na polecenie M. K. i M. S. (1). Płatności za zakupiony towar były dokonywane przez D. G. i M. S. (1). ( k- 2907v). Jak wynika z zeznań świadka M. J. oskarżony przychodził do firmy codziennie. Znał sprawy Spółki (...). Przyjmował ją do pracy. Określił zakres jej obowiązków. Oskarżony kontaktował się z A. S.
i M. S. (3) w sprawach dotyczących działalności handlowej Spółki (...). Podobnie zeznała świadek I. K. (k- 2895 tom 15 bez okładki) Tak więc, oskarżony godził się na to, że wystawiane przez Spółkę (...) faktury są nierzetelne gdyż nie odzwierciedlają faktycznych transakcji. Zajmował się także sprawami finansowymi tej spółki dokonując płatności. Spółka (...) wystawiała puste faktury nie dokumentujące rzeczywistego zdarzenia gospodarczego, które były wykorzystane do naliczenia należnego podatku VAT. Tym samym oskarżony, będący w okresie zarzutów prezesem zarządu tej spółki godził w obowiązki podatkowe i odpowiada za przestępstwo skarbowe z art. 62 § 2 k.k.s. Jak wynika z zeznań świadka M. K. (k- 3579- 3580 tom 18 )”W 2013 r. do biura przyszedł A. S. zapytał czy poprowadzę spółkę jego znajomego. Powiedział, że M. S. (1) pracuje na W., że kupują towar na giełdach i chce wejść z tym towarem na polski rynek. Za kilka dni przyjechał oskarżony D. G. ze swoim znajomym. D. G. przyniósł dokumenty. Ten co mu towarzyszył powiedział, że będzie D. G. pomagał. Pierwsze dokumenty przywiózł do jej biura M. S. (1). Potem dowiedziała się, że D. G. związany jest ze spółką (...). Potem D. G. zatrudnił do pomocy M. J. i I. K.. One przygotowywały dokumenty dla D. G.. One spotykały się z A. S.
i M. S. (3). Ustalała z paniami dlaczego pieniądze są płacone na inne konta
i brakuje faktur. Wysyłała zestawienia sald rozrachunków z kontrahentami do biura. Przelewy na rzecz (...) robił M. S. (1). A. S. uznał, że należy rozliczyć niektóre transakcje na podstawie porozumienia. W 2013-2014 przekazała D. G., że firma na dużą stratę finansową. D. G. został usunięty z (...)”. Jak wynika z zeznań M. J. (k- 3928 tom XX) oskarżony uczestniczył w rozmowach na temat kompensat i wiedział, że tworzone są takie dokumenty.

Z powyższych zeznań wynika, że oskarżony był zaangażowany w działalność Spółki (...). Założył także Spółkę (...), od której (...) miała kupować towary. Jak ustalono w trakcie kontroli skarbowych (...) nie mogła sprzedawać towarów do (...) gdyż nimi nie dysponowała. Wniosek ten wynika z następujących okoliczności: (...) nie miała żadnego zaplecza technicznego. Nie posiadała środków transportu. Prowadziła wirtualne biuro na terenie Wielkiej Brytanii. Na podstawie wskazanych okoliczności należy wyprowadzić wniosek, że oskarżony nie był tylko firmantem lecz aktywnie uczestniczył w działalności (...) a więc godził się na to, że założona przez niego Spółka (...) wpisuje się w łańcuch firm mających na celu uwiarygodnienie fikcyjnego obrotu towarami w celach wyłudzenia podatku VAT.

Ad. D.

Oskarżony zatrudnił osoby, które wystawiały faktury w spółce (...) i I. K.. Godził się na to, że są to faktury puste czyli nie odzwierciedlające faktycznych transakcji. Wiedział, że będą przekazane M. K. do rozliczenia podatku VAT. Godził się na to, że są nierzetelne, co zostało omówione w punktach poprzednich.

Należy wskazać, iż obrońca błędnie przyjmuje, że sąd I instancji ustalił, że miały miejsce dostawy towarów do Spółki (...). Wręcz przeciwnie sąd I instancji ustalił, że nie miały miejsca dostawy a obrót odbywał się tylko na papierze. ( k-4103)

Ad. E

Oskarżony godził się na to, że faktury Spółki (...) nie odzwierciedlają rzeczywistych transakcji. Także druga założona przez niego Spółka (...) była spółką wystawiającą puste faktury, co wynika z ustaleń kontroli skarbowej. To, że toczy się postępowanie w sprawie II K 58/19 Sądu Okręgowego w Częstochowie, w której oskarżonemu postawiono zarzut uczestnictwa w zorganizowanej grupie przestępczej mającej na celu wyłudzenia podatku VAT nie jest argumentem przesądzającym o winie oskarżonego w niniejszej sprawie. Ustalenia co do winy oskarżonego należy opierać na materialne dowodowym zgromadzonym w aktach rozpoznawanej sprawy. Dowodami, w istotny sposób obciążającymi oskarżonego są wyniki kontroli skarbowych przeprowadzonych w Spółce (...), a także kontrole przeprowadzone
w spółkach handlujących z (...) oraz faktury i deklaracje podatkowe. Ocenę wiarygodności świadków M. S. (1), M. J., I. K., czy M. K. należy dokonać zgodnie z zasadami określonymi w art. 7 k.p.k. czyli także mając na uwadze, to że ze względu na toczącą się sprawę karną przeciwko wskazanym osobom, ich zeznania nie mogą zostać uznane za w pełni szczere. Jako argument przemawiający za słusznością takiego stanowiska należy wskazać, że pośrednio świadkowie obciążaliby samych siebie w toczącym się procesie karnym przed Sądem Okręgowym w Częstochowie. Jednak najistotniejsze
w procesie dowodzenia winy oskarżonego są dokumenty w postaci przeprowadzonych kontroli skarbowych, które jednoznacznie wskazują na rolę Spółki (...), której prezesem zarządu
w okresie zarzutów był oskarżony, uczestniczącej w łańcuchu firm obracających pustymi fakturami w celu wyłudzenia podatku VAT. Zeznania świadków zostały ocenione pod kątem danych ujawnionych w przeprowadzonych kontrolach skarbowych. Tym samym nie zostały naruszone art. 4 k.p.k. art. 5 § 2 k.p.k. a contrario oraz art. 9 k.p.k. i art. 424 § 1 pkt 1 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k.

Ad. F.

Sąd I instancji nie naruszył art. 5 § 2 k.p.k., art. 7 k.p.k.; art. 410 k.p.k. art. 424 k.p.k. Ocena dowodów dokonana przez sąd I instancji nie jest dowolna gdyż znajduje oparcie
w dokumentach w postaci szczegółowych kontroli skarbowych przeprowadzonych w Spółce (...), fakturach tej spółki, kontrolach skarbowych przeprowadzonych w firmach współpracujących ze Spółką (...), deklaracjach VAT oraz zeznaniach świadków. Dopiero ten cały materiał dowodowy pozwala na wyprowadzenie wniosku o tym, że oskarżony jako prezes zarządu (...) brał aktywny udział w działalności gospodarcze tej spółki, chociaż
w mniejszym stopniu niż M. S. (1) czy A. S.. Wniosek ten wynika
z następujących okoliczności. Oskarżony przychodził codziennie do pracy w Spółce (...). Prowadził rozmowy handlowe z M. S. (3) i A. S. - mającymi rozeznanie w łańcuchu firm wyłudzających podatek VAT. Oskarżony zatrudnił pracowników do (...) i ustalał ich obowiązki służbowe. Dokonywał płatności za faktury. Okoliczności te świadczą o tym, że co najmniej godził się na to, że założona przez niego Spółka (...) wystawia puste faktury, które zostaną wykorzystane do złożenia deklaracji VAT i uczestniczy w łańcuchu firm dokonujących wyłudzenia podatku VAT. Ocenie zostały poddane wszystkie zgromadzone w sprawie dowody. Natomiast zeznania świadków zostały ocenione w kontekście dowodów z dokumentów.

Ad. G i H.

Sąd odwoławczy nie podziela zarzutu rażącej niewspółmierności kary. Okoliczności takie jak brak wykształcenia wyższego, dotychczasowa niekaralność, wychowywanie dzieci, złożenie wyjaśnień czy też nieutrudnianie postępowania karnego, nie równoważą okoliczności obciążających takich jak: wielomilionowe narażenie na uszczuplenie należności publicznoprawnych i zorganizowany sposób działania. Szczegółowo do orzeczenia o karze sąd odwoławczy odniósł się w części uzasadnienia dotyczącej zarzutu apelacji prokuratora.

Wniosek

1. o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od popełnienia obu zarzucanych mu czynów;

2.o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez orzeczenie wobec oskarżonego D. G. kary w dolnej granicy ustawowego zagrożenia;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wnioski są niezasadne.

Uniewinnienie oskarżonego nie znajduje uzasadnienia w zgromadzonych przez sąd I instancji dowodach. Materiał dowodowy oceniony zgodnie z art. 7 k.p.k. wskazuje na popełnienie przez oskarżonego oszustw podatkowych poprzez wystawianie przez Spółkę (...), której był prezesem zarządu w okresie zarzutów pustych faktur w celu wyłudzenia podatku VAT.

Zarzut złagodzenia kary nie jest zasadny z powodów omówionych w części uzasadnienia dotyczącej zarzutu apelacji prokuratora.

Zarzut Apelacji prokuratora

- rażąca niewspółmierność wymierzonych oskarżonemu D. G. kar pozbawienia wolności za przypisane mu przestępstwa w pkt 1 i 2 aktu oskarżenia w wymiarze odpowiednio 10 miesięcy pozbawienia wolności i 300 stawek dziennych grzywny z ustaleniem wysokości jednej stawki na kwotę 100 zł oraz kary 6 miesięcy pozbawienia wolności i 200 stawek dziennych grzywny z ustaleniem wysokości jednej stawki na kwotę 100 zł , co w konsekwencji doprowadziło do wymierzenia rażąco niewspółmiernej kary łącznej 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniu jej wykonania na okres 3 lat próby
i kary łącznej grzywny 400 stawek dziennych z ustaleniem wysokości jednej stawki na kwotę 100 zł będącej wynikiem niedostatecznego uwzględnienia okoliczności obciążających tj. stopnia winy sprawcy oraz wysokiego stopnia społecznej szkodliwości czynów, co powoduje, że kara ta nie spełnia wymogów w zakresie prewencji ogólnej oraz szczególnej i nie zaspokaja społecznego poczucia sprawiedliwości jak również potrzeby kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa;

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Zarzut jest częściowo zasadny.

Zgodnie z art. 53 § 7 k.k.s. przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu zabronionego sąd bierze się pod uwagę rodzaj i charakter zagrożonego lub naruszonego dobra, wagę naruszonego przez sprawce obowiązku finansowego, wysokość uszczuplonej lub narażonej na uszczuplenie należności publicznoprawnej, sposób i okoliczności popełnienia czynu zabronionego, jak również postać zamiaru, motywację sprawcy, rodzaj naruszonej reguły ostrożności i stopień jej naruszenia.

Oceniając pod tym kątem wymierzone oskarżonemu kary jednostkowe - pozbawienia wolności i grzywny należy stwierdzić, że są dostosowane do zawinienia. Kary jednostkowe, zarówno pozbawienia wolności jak i grzywny są karami mieszczącymi się w średnim zakresie sankcji. Na wymiar kar jednostkowych na wskazanym poziomie ma przede wszystkim wpływ fakt, że oskarżony nie organizował działalności przestępczej polegającej na stworzeniu łańcucha firm, wystawiających puste faktury w celu uwiarygodnienia obrotu gospodarczego służącego do wyłudzenia podatku VAT tylko przystąpił do tego łańcucha zakładając firmę (...) także uczestniczącą w procesie wyłudzania podatku VAT i godził się na taki zakres tej działalności. Natomiast brak jest przesłanek do warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej wobec oskarżonego kary łącznej jednego roku pozbawienia wolności gdyż warunkowe zawieszenie kary następuje wtedy gdy jest to wystarczające dla osiągnięcia celów kary. Warunkowe zawieszenie wykonania oskarżonemu kary łącznej nie spełnia żadnego z celów kary. Kara ma bowiem spełnić szereg celów, w tym zapobiegawczych i wychowawczych ale także służy kształtowaniu świadomości prawnej społeczeństwa. Należy wskazać, iż są w niniejszej sprawie okoliczności szczególnie obciążające, którym sąd I instancji nie nadał odpowiednej rangi. To przede wszystkim wysokość należności publicznoprawnych narażonych na uszczuplenie sięgających wielomilionowych kwot ale także zorganizowany sposób działania w ramach łańcucha firm, które powstały po to aby wyłudzić zwrot tego podatku. Także motywacja oskarżonego zasługuje na potępienie gdyż dopuścił się czynów w celu osiągnięcia nienależnego zysku, kosztem należności Skarbu Państwa, które powinny zostać przeznaczone na cele wspólne dla całego społeczeństwa. W tej sytuacji jedyna okoliczność łagodząca czyli fakt dotychczasowej niekaralności oskarżonego, nie równoważy wskazanych okoliczności obciążających, które skutkowały zaostrzeniem wymiaru kary.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku w części dotyczącej wymiaru kary w pkt II, III i IV poprzez wymierzenie oskarżonemu za każdy z przypisanych mu czynów w pkt I i II kar po 2 lata pozbawienia wolności i wymierzenie kary grzywny w wymiarze po 300 stawek dziennych z ustaleniem wysokości jednej stawki w kwocie 100 zł oraz orzeczenie kary łącznej w wymiarze 3 lat pozbawienia wolności; kary łącznej grzywny w wymiarze 500 stawek dziennych z ustaleniem wysokości jednej stawki w kwocie 100 zł;

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Wniosek jest częściowo zasadny.

Sąd odwoławczy zmienił wyrok w części dotyczącej kary poprzez uchylenie rozstrzygnięcia
o warunkowym zawieszeniu wykonania kary pozbawienia wolności. O zmianie wyroku zadecydowały okoliczności obciążające takie jak: wysokość należności publicznoprawnych narażonych na uszczuplenie sięgających wielomilionowych kwot; zorganizowany sposób działania w ramach łańcucha firm, które powstały po to aby wyłudzić zwrot podatku VAT; motywacja oskarżonego zasługująca na potępienie gdyż dopuścił się czynów w celu osiągnięcia nienależnego zysku, kosztem należności Skarbu Państwa, które powinny zostać przeznaczone na cele wspólne dla całego społeczeństwa. Ponadto oskarżony nie spłacił tych należności.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

0.1Wina

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Materiał dowodowy, oceniony, zgodnie z art. 7 k.p.k. wskazuje na popełnienie przez oskarżonego zarzucanych mu czynów poprzez wystawianie przez Spółkę (...), której był prezesem zarządu w okresie zarzutów pustych faktur w celu wyłudzenia podatku VAT.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

0.0.1Zmiana w zakresie kary poprzez uchylenie punków dotyczących warunkowego zawieszenia wykonania kary łącznej.

Zwięźle o powodach zmiany

Wyrok został zmieniony w zakresie kary poprzez uchylenie punktu V o warunkowym zawieszeniu wykonania kary łącznej pozbawienia wolności i zakresie punktu VI o oddaniu oskarżonego pod dozór kuratora. Sąd odwoławczy stwierdził, że brak jest przesłanek do warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej wobec oskarżonego kary łącznej jednego roku pozbawienia wolności gdyż warunkowe zawieszenie kary następuje wtedy gdy jest to wystarczające dla osiągnięcia celów kary. Kara powinna spełniać szereg celów, w tym zapobiegawczych i wychowawczych ale także służyć kształtowaniu świadomości prawnej społeczeństwa. Należy wskazać, iż są w niniejszej sprawie okoliczności szczególnie obciążające, którym sąd I instancji nie nadał odpowiednej rangi. To przede wszystkim wysokość należności publicznoprawnych narażonych na uszczuplenie sięgających wielomilionowych kwot ale także zorganizowany sposób działania w ramach łańcucha firm, które powstały po to aby wyłudzić zwrot tego podatku. Także motywacja oskarżonego zasługuje na potępienie gdyż dopuścił się czynów
w celu osiągnięcia nienależnego zysku, kosztem należności Skarbu Państwa, które powinny zostać przeznaczone na cele wspólne dla całego społeczeństwa. W tej sytuacji jedyna okoliczność łagodząca czyli fakt dotychczasowej niekaralności oskarżonego, nie równoważy wskazanych okoliczności obciążających, które skutkowały zaostrzeniem wymiaru kary.

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

Sąd odwoławczy zasądził od oskarżonego opłatę za obie instancje w kwocie 180 zł zwalniając go od pozostałych kosztów - na podstawie art. 627 k.p.k. i art. 635 k.p.k.

Opierając się na wyjaśnieniach oskarżonego, który pracuje (k- 3006 tom 15)

sąd odwoławczy uznał, iż kwotę opłaty będzie w stanie uiścić bez uszczerbku dla utrzymania siebie i swojej rodziny.

7.  PODPIS

SSO Ludmiła Tułaczko SSO Agnieszka Wojciechowska -Langda SSO Tomasz Morycz

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wina i kara

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

Uchylenie

☒

zmiana

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

kara

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

Uchylenie

☒

zmiana