Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 27 listopada 2012 roku, znak (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. po rozpatrzeniu wniosku z dnia 8 października 2012 roku odmówił H. W. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 20 listopada 2012 roku ubezpieczona nie została uznana za niezdolną do pracy, wobec czego brak jest podstaw do przyznania renty z tytułu niezdolności do pracy.

/decyzja – k. 20 II plik akt ZUS/

W dniu 21 grudnia 2012 roku H. W. złożyła odwołanie od powyższej decyzji, wnosząc o jej zmianę i przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy oraz
wniosła o dopuszczenie dowodu z opinii biegłych lekarzy neurologa, pulmonologa i kardiologa. Wskazała że orzeczenie komisji lekarskiej i w konsekwencji decyzja Zakładu Ubezpieczeń Społecznych są dla niej krzywdzące, gdyż cierpi na liczne schorzenia, a pomimo prowadzonego leczenia stan jej zdrowia nie uległ poprawie lecz pogorszeniu. Podniosła,
iż lekarze prowadzący badania wstępne nie wyrażają zgody na podjęcie przez nią zatrudnienia, wskazując, iż posiada przeciwwskazania do pracy przy maszynach w ruchu, na wysokości oraz przy obsłudze pojazdów mechanicznych. Wskazała, że z zawodu jest masarzem-wędliniarzem, a schorzenia na jakie cierpi eliminują ją trwale z możliwości zarobkowania.

/odwołanie – k. 2/

W odpowiedzi na odwołanie z dnia 15 stycznia 2013 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. wniósł o jego oddalenie, podnosząc argumentację zawartą
w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

/odpowiedź na odwołanie – k. 3/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni H. W. urodziła się w dniu (...). Posiada wykształcenie zasadnicze zawodowe specjalne. Z zawodu jest masarzem, wędliniarzem.

/okoliczności bezsporne/

H. W. pracowała jako wędliniarz, wagowa wagi kontrolnej, referent sekcji zaopatrzenia, operator wtryskarki, strażnik.

/świadectwo pracy – k. 7-8 plik I akt ZUS, świadectwa pracy - k. 4, k. 5, k. 6 plik II akt ZUS, zaświadczenie - k. 11, k. 23-24 plik II akt ZUS/

W dniu 8 października 2012 roku wnioskodawczyni złożyła wniosek o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

/wniosek – k. 1-2 plik II akt ZUS/

Lekarz Orzecznik ZUS po przeprowadzeniu bezpośredniego badania wnioskodawczyni i dokonaniu analizy dokumentacji medycznej, rozpoznał u niej dychawicę oskrzelową bez istotnego upośledzenia sprawności wentylacyjnej w okresie wydolności oddechowej, kontrolowane farmakologicznie nadciśnienie tętnicze, przewlekłe zapalenie żołądka i jelit oraz zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa bez upośledzenia sprawności ruchowej. Orzeczeniem
z dnia 5 listopada 2012 roku Lekarz Orzecznik ZUS uznał, że wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy.

/orzeczenie Lekarza Orzecznika ZUS – k. 13 plik II akt ZUS, opinia lekarska Lekarza Orzecznika ZUS – k. 89-90 dokumentacji orzeczniczo- lekarskiej ZUS/

W dniu 5 listopada 2012 roku wnioskodawczyni złożyła sprzeciw od orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS wskazując na jego niezgodność ze stanem faktycznym jej zdrowia
i zdolnością do pracy.

/sprzeciw – k. 91 dokumentacji orzeczniczo- lekarskiej ZUS/

Komisja Lekarska ZUS po przeprowadzeniu bezpośredniego badania wnioskodawczyni i dokonaniu analizy dokumentacji medycznej rozpoznała u wnioskodawczyni astmę oskrzelową/ (...) bez cech upośledzenia wentylacji w badaniu klinicznym i gazometriach, zredukowane nadciśnienie tętnicze, przewlekłe wrzodziejące zapalenie jelita grubego w okresie remisji oraz zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa bez upośledzenia sprawności ruchowej i bez objawów korzeniowych. Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 20 listopada 2012 roku uznała, że wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy.

/orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS – k. 16 plik II akt ZUS, opinia lekarska Komisji Lekarskiej ZUS – k. 96-97 dokumentacji orzeczniczo- lekarskiej ZUS/

W wyniku powyższego orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 20 listopada 2012 roku, organ rentowy decyzją z dnia 27 listopada 2012 roku, znak (...), odmówił H. W. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

/decyzja – k. 20 plik II akt ZUS/

W badaniu sądowo-neurologicznym rozpoznano u wnioskodawczyni zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego z zespołem bólowym, bez objawów korzeniowych. Stwierdzony zespół bólowy kręgosłupa przebiega u niej bez objawów korzeniowych, nie ogranicza funkcji narządu ruchu w stopniu powodującym niezdolność o pracy. Rozpoznane schorzenia z zakresu neurologii nie powodują u badanej niezdolności do pracy zgodniej z kwalifikacjami.

/pisemna opinia biegłego sądowego neurologa B. S. – k. 8 – 9 odwrót/

W badaniu sądowo-pulmonologicznym rozpoznano u wnioskodawczyni astmę oskrzelową, o przebiegu klinicznym umiarkowanym/łagodnym z dobrą reakcją na stosowane leki wziewne, co potwierdza dodatnia próba rozkurczowa, z umiarkowaną obturacją oskrzeli
w badaniach spirometrycznych, w okresie zachowanej wydolności oddechowej, co potwierdzają badania gazometryczne i stan kliniczny, bez istotnych zaostrzeń wymagających hospitalizacji lub intensyfikacji leczenia ambulatoryjnego. W obecnym stopniu zawansowania rozpoznane schorzenie nie narusza sprawności organizmu wnioskodawczyni, w stopniu powodującym długotrwałą niezdolność do pracy zarobkowej. Z punktu widzenia pulmonologa wnioskodawczyni jest zdolna do pracy.

/pisemna opinia biegłego sądowego specjalisty z zakresu pulmonologii – A. M. – k. 11-12/

W badaniu sądowo – kardiologicznym stwierdzono u wnioskodawczyni nadciśnienie tętnicze bez objawów zajęcia serca, leczone ambulatoryjnie, które nie obniża sprawności wnioskodawczyni w stopniu powodującym niezdolność do pracy z punktu widzenia kardiologa.

/pisemna opinia biegłego sądowego specjalisty z zakresu kardiologii B. L. G. –. (1)
k. 18-19 odwrót/

W badaniu sądowo – gastroenterologicznym stwierdzono u wnioskodawczyni wrzodziejące zapalenie jelita grubego w okresie remisji, przewlekłe zapalenie błony śluzowej żołądka oraz wrzód opuszki dwunastnicy w wywiadzie (1991 rok). Schorzenia przewodu pokarmowego przebiegają u badanej bez powikłań, nie upośledzają stanu jej odżywienia, wskaźnik (...) wynosi 23,4 (norma 21-25). Leczona jest ambulatoryjnie w typowy sposób,
a od 1991 roku nie wymagała hospitalizacji. Badaniem przedmiotowym jamy brzusznej poza tkliwością wzdłuż przebiegu jelita grubego, nie stwierdza się odchyleń od stanu prawidłowego. W dokumentacji leczenia ambulatoryjnego brak jest adnotacji odnośnie zgłaszanych przez badaną codziennych wymiotów. W badaniach dodatkowych nie stwierdza się niedokrwistości, stężenie żelaza, aktywność aminotransferaz, wskaźnik (...) w normie. Aktualnie wrzodziejące zapalenie jelita grubego jest w okresie remisji. W ostatnich latach nie stwierdzono u badanej czynnego owrzodzenia opuszki dwunastnicy. Z punktu widzenia gastroenterologa wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy z powodu schorzeń przewodu pokarmowego.

/pisemna opinia biegłego sądowego specjalisty z zakresu gastroenterologii M. Ł. –
k. 38-39 odwrót/

Orzeczeniem (...) do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności
w P. z dnia 19 marca 2014 roku ustalono u H. W. lekki stopień niepełnosprawności na stałe, wnioskodawczyni legitymuje się orzeczeniem o lekkim stopniu niepełności od 2009 roku.

/orzeczenie o stopniu niepełnosprawności – k. 42 – 42 odwrót, e-protokół z dnia 2 czerwca 2014 roku; niesporne - dodatkowo oświadczenie pełnomocnika wnioskodawczyni – 5 min. 1 sek. – płyta CD k. 48/

Powyższych ustaleń Sąd Okręgowy dokonał na podstawie zgromadzonych dokumentów w aktach sprawy, aktach rentowych oraz opinii biegłych specjalistów z zakresu: neurologii, pulmonologii, kardiologii oraz gastroenterologii. Opinie te są wiarygodne i zostały sporządzone przez biegłych o specjalnościach właściwych z punktu widzenia schorzeń, na jakie cierpi wnioskodawczyni, w oparciu o analizę przedłożonej dokumentacji lekarskiej
i bezpośrednie badanie skarżącej. Biegli określili schorzenia występujące u badanej i ocenili ich znaczenie dla jej zdolności do pracy, odnosząc swą ocenę do kwalifikacji zawodowych wnioskodawczyni. Opinie biegłych, co do konkluzji są zbieżne z orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS, zostały wyczerpująco uzasadnione, a końcowe wnioski orzecznicze wynikają w sposób logiczny z treści opinii. W ocenie Sądu nie ma podstaw do tego by podważać wiarygodność i moc dowodową opinii biegłych, a kwestia zdolności do pracy odwołującej się została dostatecznie wyjaśniona.

Dowód z opinii biegłego ma szczególny charakter, a mianowicie korzysta się z niego
w wypadkach wymagających wiadomości specjalnych. Do dowodów tych nie mogą więc mieć zastosowania wszystkie zasady o prowadzeniu dowodów, a w szczególności art. 217 § 1 k.p.c. W konsekwencji nie można przyjąć, że Sąd obowiązany jest dopuścić dowód z kolejnych biegłych w każdym wypadku, gdy złożona opinia jest niekorzystna dla strony. Sąd ma obowiązek dopuszczenia dowodu z opinii kolejnych biegłych lub z opinii instytutu, jedynie wtedy gdy zachodzi tego potrzeba, a więc wówczas gdy opinia złożona już do sprawy zawiera istotne braki, względnie też nie wyjaśnia istotnych okoliczności (wyrok Sądu Najwyższego
z dnia 15 lutego 1974r. II CR 817/73, nie publ).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie nie jest zasadne i podlega oddaleniu.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2013 roku Nr 1440, ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1.  jest niezdolny do pracy;

2.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3.  niezdolność do pracy powstała w wymienionych okresach składkowych lub nieskładkowych albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

W myśl art. 57 ust. 2 warunku, o którym mowa w przepisie ust. 1 pkt 3 art. 57, nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

W myśl art. 12 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne (art. 13 ust. 1).

Warunki wskazane w art. 57 w/w ustawy muszą być spełnione łącznie by istniały podstawy do przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

W odniesieniu do odwołującej się nie został spełniony warunek niezdolności do pracy. Na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego, a w szczególności opinii biegłych specjalistów z zakresu: neurologii, pulmonologii, kardiologii i gastroenterologii Sąd ustalił,
że występujące u wnioskodawczyni schorzenia nie powodują niezdolności do pracy.

Jak wynika z opinii biegłego specjalisty z zakresu neurologii u wnioskodawczyni rozpoznano zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego z zespołem bólowym, bez objawów korzeniowych. Stwierdzony zespół bólowy kręgosłupa przebiega bez objawów korzeniowych, nie ogranicza funkcji narządu ruchu w stopniu powodującym niezdolność o pracy. Z neurologicznego punktu widzenia wnioskodawczyni jest zdolna do pracy zgodnej z posiadanym poziomem kwalifikacji zawodowych.

W badaniu sądowo-pulmonologicznym u wnioskodawczyni rozpoznano astmę oskrzelową, o przebiegu klinicznym umiarkowanym/łagodnym z dobrą reakcją na stosowane leki wziewne, co potwierdza dodatnia próba rozkurczowa, z umiarkowaną obturacją oskrzeli
w badaniach spirometrycznych, w okresie zachowanej wydolności oddechowej,
co potwierdzają badania gazometryczne i stan kliniczny, bez istotnych zaostrzeń wymagających hospitalizacji lub intensyfikacji leczenia ambulatoryjnego. W obecnym stopniu zawansowania rozpoznane schorzenie nie narusza sprawności organizmu wnioskodawczyni,
w stopniu powodującym długotrwałą niezdolność do pracy zarobkowej. Z punktu widzenia pulmonologicznego wnioskodawczyni jest zdolna do pracy zgodnej z posiadanym poziomem kwalifikacji zawodowych.

W badaniu sądowo – kardiologicznym stwierdzono u wnioskodawczyni nadciśnienie tętnicze bez objawów zajęcia serca, leczone ambulatoryjnie, które nie obniża sprawności wnioskodawczyni w stopniu powodującym niezdolność do pracy. Z kardiologicznego punktu widzenia wnioskodawczyni jest zdolna do pracy zarobkowej zgodnej z posiadanym poziomem kwalifikacji zawodowych.

W badaniu sądowo – gastroenterologicznym stwierdzono u wnioskodawczyni wrzodziejące zapalenie jelita grubego w okresie remisji, przewlekłe zapalenie błony śluzowej żołądka oraz wrzód opuszki dwunastnicy w wywiadzie (1991 rok). Schorzenia przewodu pokarmowego przebiegają u badanej bez powikłań, nie upośledzają stanu jej odżywienia. Jest ona leczona jest ambulatoryjnie w typowy sposób, a od 1991 roku nie wymagała hospitalizacji. Badaniem przedmiotowym jamy brzusznej poza tkliwością wzdłuż przebiegu jelita grubego, nie stwierdzono odchyleń od stanu prawidłowego. W ostatnich latach nie stwierdzono
u badanej czynnego owrzodzenia opuszki dwunastnicy. Z gastroenterologicznego punktu widzenia wnioskodawczyni jest zdolna do pracy zarobkowej zgodnej z posiadanym poziomem kwalifikacji zawodowych.

Opinie biegłych zostały doręczone zarówno pełnomocnikowi organu rentowego jak
i wnioskodawczyni. Odwołująca wskazała jedynie, że opinie biegłych: neurologa, pulmonologa i kardiologa są dla niej krzywdzące, nie precyzując jednak żadnych zarzutów.

Sąd podzielił opinie biegłych specjalistów z zakresu: neurologii, pulmonologii, kardiologii i gastroenterologii uznając, że są one pełne, jasne i nie prowadzą do sprzecznych wniosków.

Opinia biegłego może być oceniona przez Sąd i podważona dowodem z innej opinii. Ubezpieczony, jak każda strona w procesie, w myśl art. 6 k.c. winien dowodzić swoich racji,
a nie tylko przedstawiać poglądy. W konsekwencji w sprawie nie pojawiły się argumenty, które mogłyby budzić wątpliwość Sądu, co do jednoznaczności wskazanych opinii.

Z ustaleń Sądu wynika, że wnioskodawczyni mimo stwierdzonych u niej schorzeń, jest zdolna do wykonywania pracy, zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami.

W tym miejscu wskazać należy, że na stanowisko Sądu co do poprawności
i wiarygodności opinii biegłych, nie ma wpływu treść orzeczenia o niepełnosprawności (...) do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności. Orzeczenie powyższe wskazuje jedynie na określony stan zdrowia wnioskodawczyni, nie zaś na jego wpływ na zdolność skarżącej do pracy zarobkowej.

Pojęcie niepełnosprawności na gruncie ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych nie pokrywa się z pojęciem niezdolności do pracy w rozumieniu ustawy emerytalnej. W wyroku z dnia 20 sierpnia 2003 roku (II UK 386/02 OSNP 2004/12/213), Sąd Najwyższy, odnosząc się do obu pojęć wskazał, iż na gruncie obowiązującego prawa nie ma podstaw do ich utożsamiania. Różnice występują zarówno
w płaszczyźnie definicyjnej (pojęcie niezdolności do pracy, zawarte w ustawie o emeryturach
i rentach z FUS jest inne niż pojęcie niepełnosprawności, zawarte w ustawie o rehabilitacji zawodowej i społecznej osób niepełnosprawnych), jak i w zakresie orzekania o każdym z tych stanów. Są one też przesłanką do przyznania innego rodzaju świadczeń (uprawnień). Niepełnosprawność sama przez się nie zawsze uniemożliwia świadczenie pracy.

Sąd Okręgowy stoi na stanowisku, iż gdyby ustawodawca chciał utożsamiać niezdolność do pracy i niepełnosprawność, to po pierwsze nie ustanowiłby dwóch odrębnych trybów ustalania tych kwestii, a w sytuacji ich współistnienia, wprowadziłby ewentualną zależność obu ustaleń. Tymczasem zależność taka wynika z art. 5 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych
(t.j. Dz. U. z 2011r., Nr 127, poz. 721) i dotyczy wyłącznie orzeczenia lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych ustalającego niezdolność do pracy.

Ostatecznie należy dodać, że zaskarżona decyzja zawiera wszystkie wymagane elementy, wskazane w art. 107 k.p.a., a organ rentowy dokonał wszechstronnego i wnikliwego zbadania przedmiotowej sprawy.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie wnioskodawczyni.

ZARZĄDZENIE

odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi wnioskodawczyni wraz z pouczeniem o prawie, sposobie i terminie do wniesienia apelacji.

09.06.2014r.