Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 240/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

5

CZĘŚĆ WSTĘPNA

Oznaczenie zapadłego wyroku

Wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie wydany w dniu 2 sierpnia 2019 roku w sprawie sygn. akt XVIII K 232/18

Podmiot wnoszący apelację

☐ prokurator

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

x obrońcy

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny- pełnomocnik wnioskodawcy

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

x na korzyść

☐ na niekorzyść

X w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

x

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

x

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

x

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

x

zmiana

Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać fakt.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać fakt.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Wskazać fakt

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu.

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Wskazać fakt

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu.

STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzuty

Zarzuty zawarte w apelacji obrońcy oskarżonego J. Z.:

I. obraza przepisów postępowania, która mogła mieć wpływ na treść zaskarżonego wyroku art. 7 k.p.k w zw. z art. 410 k.p.k. w zw. z art. 4 k.p.k:

- polegające na uznaniu, iż treść zarejestrowanych rozmów, zeznania funkcjonariuszy Policji P. i G. prowadzący obserwacje oskarżonego od 3 miesięcy oraz ujawnienie przy J. Z. kwoty pieniędzy bez żadnych wątpliwości pozwala na ustalenie jego udziału w zdarzeniu na szkodę H. J., w szczególności zwerbowanie przez oskarżonego D. H., który po odebraniu pieniędzy od P. D. (1), zawiózł je do mieszkania oskarżonego, gdzie w to miejsce również przyjechał N. S., a brak ujawnienia w miejscu zamieszkania oskarżonego jak i przy osobie oskarżanego N. S. całej kwoty może być wynikiem wcześniejszego jej wywiezienia przez inne osoby opuszczające mieszkanie pomimo, iż nie doszło nigdy do zidentyfikowania głosu oskarżonego w wyniku badania przez biegłego, funkcjonariusze policji składając depozycje opierają się na szeroko rozumianej wiedzy operacyjnej bez jej skonkretyzowana, obserwacja nie mogła być prowadzona tak długi czas albowiem oskarżony na wolności przebywał półtora miesiąca, przywiezienie pieniędzy przez D. H. jest wynikiem jedynie domysłów tak samo jak prawdopodobne wywiezienie ich z mieszkania przez osoby które nie były kontrolowane co w sytuacji prowadzonej obserwacji jest całkowicie nieprawdopodobne;

- poprzez przyjęcie przez Sąd Okręgowy, iż kwota ujawniona u J. Z. podczas zatrzymania w wysokości 4400 złotych jest zbliżona do 10% kwoty uzyskanej z przestępstwa na szkodę H. J. co koresponduje z zeznaniami funkcjonariuszy Policji odnośnie podziału pieniędzy uzyskanych z przestępstw przez osoby oskarżone pomimo, iż w/w okoliczności sposobu podziału miały zostać uzyskane w wyniku działań operacyjnych bez wskazania ewentualnego ich źródła, w szczególności przy istnieniu i załączeniu materiałów z kontroli operacyjnych, co rodzi konstatacje, iż przekazane okoliczności przez policjantów są wynikiem „ dopasowania” określonego sposobu działania na skutek ujawnionych kwot u J. Z. i N. S.;

- uznanie przez Sąd I instancji, iż wyjaśnienia oskarżonego J. Z. w zakresie pochodzenia znalezionych przy nim pieniędzy są z pewnością nieprawdziwe z uwagi na sprzeczność z zeznaniami samego J. O. przy czym wnioskowanie jawi się jako błędne, albowiem ustalona kwota spłaty 500 złotych miesięcznie nie była spłacana w 2016 roku a dopiero w 2017 kiedy oskarżony opuści Areszt Śledczy po uchyleniu tymczasowego aresztowania w przedmiotowej sprawie, stwierdzenie o pozostałej kwocie do spłaty zostało złożone w dniu przesłuchania świadka, a same pomylenie miejsc przekazania pożyczki jest całkowicie nieistotne albowiem świadek O. w trakcie przesłuchania sam nie był pewien gdzie to miało miejsce, a okolicznościach udzielenia pożyczki oskarżonemu wspominał on w swoich wyjaśnieniach podczas posiedzenia o zastosowanie środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania w 2015 roku;

Zarzuty zawarte w apelacji obrońcy oskarżonych M. S. (1), K. S. i M. S. (2):

I. Obraza prawa materialnego przez jego wadliwą interpretację i niewłaściwe zastosowanie w tym:

- art. 299 § 1 k.k. przez wadliwe uznanie, że wiedza oskarżonych M. S. (1). K. S. i M. S. (2) o bliżej niesprecyzowanych i niezindywidualizowanych przestępstwach oszustw bez ustalenia ich podstawowych znamion przedmiotowych, w tym co najmniej dal tych oszustw, ich fazy (usiłowanie czy dokonanie), korzyści uzyskanych w ich wyniku może doprowadzić do przypisania im przestępstw prania brudnych pieniędzy.

II. Obraza przepisów postępowania karnego, mającego wpływ na treść orzeczenia:

- art. 7 k.p.k. przez dowolną ocenę zebranego w sprawie materiału dowodowego w postaci:

wyjaśnień oskarżonych M. S. (1) i M. S. (2), dowodów z informacji uzyskanych z ZUS i urzędów skarbowych i bezpodstawne przyjęcie, że nie odprowadzanie podatków od uzyskiwanych dochodów, nie podleganie ubezpieczeniu społecznemu świadczy jednoznacznie, że posiadane przez oskarżonych środki pochodziły z przestępstw z art. 286k.k..

wyjaśnień oskarżonych wskazujących, że wysyłane za granicę środki były przeznaczone na zakup kożuchów zbywanych w Polsce i przyjęcie tej wersji za niewiarygodną przy całkowitym zbagatelizowaniu okoliczności, że znaczna wysokość przesyłanych środków nie świadczy o dochodzie, a o obrocie (przychodzie), który jest wielokrotnie wyższy od dochodu przy tego typu działalności;

- opinii biegłego z zakresu fonoskopii przez arbitralne stwierdzenie że nagrane podczas kontroli operacyjnej głosy pochodzą od K. S., M. S. (1) i M. S. (2), w sytuacji gdy opinia tego we wszystkich przypadkach nie potwierdza.

- art. 424 § 1 i 2 k.p.k. przez brak wskazania w uzasadnieniu wyroku na jakie przestępstwa były źródłem korzyści, które następnie byty transferowane za granicę przez M. S. (1), K. S. i M. S. (2):

- błąd w ustaleniach faktycznych stanowiących podstawę wyroku i przyjęcie że wszystkie środki pieniężne będące przedmiotem transferu pochodziły z przestępstw i bez wątpienia oskarżeni mieli tego świadomość;

- rażącą niewspółmierność kary w stosunku do stopnia winy wyrażająca się w wymierzeniu oskarżonym M. S. (1) i K. S. bezwzględnych kar pozbawienia wolności, a M. S. (2) kary czterech lat pozbawienia wolności.

Zarzuty zawarte w apelacji obrońcy oskarżonego R. K. (1):

I. Obraza prawa procesowego mającą wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie:

- art. 7 k.p.k. poprzez dowolną, a nie swobodną ocenę dowodów polegającą na przyjęciu, że informacje z firmy (...), informacje o zakupionym bilecie firmy (...) oraz zeznania K. O. (2) dowodzą, że środki płatnicze będące przedmiotem przekazów i przewozów przez R. K. (1) zostały uzyskane w wyniku przestępstw doprowadzenia osób fizycznych do niekorzystnego rozporządzenia mieniem przez P. M., K. M. oraz inne nieustalone osoby, podczas gdy z w/w dowodów wynika jedynie w jakiej dacie oskarżony R. K. (1) korzystał usług przywołanej firmy (...) w celu przelania pieniędzy na zakup kożuchów, w żadnej mierze dowody nie wskazują na pochodzenie tak przelewanych środków;

- art. 7 k.p.k. poprzez dowolną, a nie swobodną ocenę dowodów polegającą na odmowie wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego R. K. (1), w zakresie w jakim wskazywał na brak świadomości co do rzekomo nielegalnego źródła pochodzenia pieniędzy przesyłanych przez niego na zakup kożuchów, podczas gdy twierdzenia oskarżonego są logiczne i konsekwentne, nadto nie zostały zaprzeczone innymi dowodami;

- art. 5 § 2 k.p.k. dokonanie przez Sąd I instancji oceny dowodów prowadzącej do uzasadnionych wątpliwości, co świadomości oskarżonego R. K. (1) o nielegalnym pochodzeniu pieniędzy przesyłanych przez niego do osób przebywających na terenie Wielkiej Brytanii, przy czym wątpliwości tych Sąd nie usunął w trakcie postępowania dowodowego, a mimo to rozstrzygnął je na niekorzyść oskarżonego, niezgodnie z zasadą hi dublopro reo;

- błąd w ustaleniach faktycznych, mający wpływ na treść wydanego orzeczenia, polegający na niesłusznym stwierdzeniu przez Sąd, iż oskarżony R. K. (1) dopuścił się czynów zarzucanych mu aktem oskarżenia, podczas gdy brak jest dowodów mogących wskazywać by pieniądze przesyłane przez oskarżonego poza granice RP za pośrednictwem firmy (...) pochodziły z nielegalnych źródeł, także by oskarżony miał wiedzę na ten temat;

- błąd w ustaleniach faktycznych, mający wpływ na treść wydanego orzeczenia, polegający na niesłusznym stwierdzeniu przez Sąd, że przez fakt wspólnego zamieszkiwania R. K. (1) z M. S. (1) i przekazywania jej telefonu dzwoniącym na jego numer rozmówcom, przesądza o wiedzy oskarżonego o rzekomo nielegalnym źródle pochodzenia pieniędzy przesyłanych na zakup kożuchów, podczas gdy brak jest dowodu mogącego potwierdzić powyższe ustalenia Sądu I instancji;

- rażąca niewspółmierność kary polegającą na wymierzeniu oskarżonemu (dotychczas niekaranemu) surowej kary za zarzucane mu przestępstwa w wymiarze 3 lat pozbawienia wolności i 300 stawek dziennych grzywny przy przyjęciu, iż jedna stawka równa jest kwocie 100 zł, a w konsekwencji nieadekwatnej do stopnia do stopnia winy oskarżonego, który to pozostawał w uzasadnionym okolicznościami przeświadczeniu, iż pieniądze przez niego przesyłane do Wielkiej Brytanii nie pochodziły z przestępstwa.

Zarzuty zawarte w apelacji obrońcy oskarżonego P. D. (1):

I. Obraza przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia, tj.:

- art 4 k.p.k., art 7 k.p.k. i art. 410 k.p.k. poprzez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, przejawiającej się w uznaniu, że:

a) wykonanie połączeń telefonicznych z brytyjskiego nr +44 744 86 58 301 do oskarżonego, a także A. J. jednoznacznie świadczy o udziale P. D. (1) w przestępstwie na szkodę A. J., albowiem wskazane ustalenie Sądu stanowi wyraz dowolności w interpretacji dowodów, ponieważ zgodnie z zasadami logiki i doświadczenia życiowego wskazanego wniosku nie można jednoznacznie wysnuć z podanych powyżej faktów;

b) z treści rozmów wynika, iż oskarżony brał udział w przestępstwie popełnionym na szkodę H. J., albowiem wskazane ustalenie Sądu stanowi wyraz dowolności w interpretacji dowodów, ponieważ zgodnie z zasadami logiki i doświadczenia życiowego wskazanego wniosku nie można jednoznacznie wysnuć z podanych powyżej faktów;

c) lokalizacje logowania telefonu o nr (...) wskazują na udział oskarżonego w przestępstwach w dniach 12 i 19 lutego 2016 r. popełnionych na szkodę A. J. oraz H. J., albowiem wskazane ustalenie Sądu stanowi wyraz dowolności w interpretacji dowodów, ponieważ zgodnie z zasadami logiki i doświadczenia życiowego wskazanego wniosku nie można jednoznacznie wysnuć z podanych powyżej faktów,

- art. 624 § 1 k.p.k. poprzez zasądzenie na rzecz Skarbu Państwa od oskarżonego opłaty i wydatków poniesionych w sprawie, w sytuacji, gdy zaistniały podstawy do uznania, że uiszczenie ich byłoby dla P. D. zbyt uciążliwe, a ponadto przemawiają za powyższym względy słuszności.

II. Błąd w ustaleniach faktycznych, który miał wpływ na treść orzeczenia, a polegający na błędnym uznaniu, iż oskarżony posiadał zamiar udziału z zarzucanych mu czynach stypizowanych w art. 286 § 1 k.k., podczas gdy zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie pozwalał na dokonanie wskazanych ustaleń, tym samym Sąd Okręgowy błędnie zatem ustalił, iż P. D. (1) dopuścił się popełnienia w.w. przestępstw.

III. Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na jego treść, polegający na przyjęciu, że cele kary nie zostaną spełnione pomimo odstąpienia od wymierzenia kary umorzenia postępowania w zakresie czynu stypizowanego w art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii na podstawie art. 59 k.k. oraz zastosowania przepadku zabezpieczonych środków odurzających, albowiem nie można abstrahować od okoliczności popełnienia przestępstwa, ponieważ jego popełnienie zostało ujawnione przy okazji ujawniania dopuszczenia się przez oskarżonego innych przestępstw o większym ciężarze gatunkowym, podczas gdy społeczna szkodliwość czynu oskarżonego, okoliczności popełnienia tego przestępstwa, potrzeby o charakterze prewencji indywidualnej i ogólnej pozwalają na zastosowanie instytucji z art. 59 k.k.

IV. Rażąca niewspółmierność orzeczonej kary, albowiem Sąd błędnie określił wagę i znaczenie okoliczności obciążających i łagodzących dla wymiaru kary, podczas gdy prawidłowa ocena okoliczności sprawy, właściwości i warunków osobistych oskarżonego, jego zachowania po popełnieniu przestępstwa uzasadnia wymierzenie kary łagodniejszej.

Zarzuty zawarte w apelacji obrońcy oskarżonych N. S. i D. H.:

I. Obraza przepisów postępowania mającą wpływ na treść wydanego orzeczenia, a mianowicie:

- art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. poprzez uznanie, iż treść rozmów telefonicznych zarejestrowanych i utrwalonych na nośnikach pamięci znajdujących się w aktach sprawy, zeznania funkcjonariuszy policji G. i P. prowadzących obserwacje D. H., N. S., J. Z. i P. D. (1), ujawnione w chwili zatrzymania przy D. H. i N. S. kwoty pieniężne stanowią niebudzący wątpliwości dowód współdziałania w popełnieniu przez D. H. i N. S. wraz z innymi osobami oszustwie na szkodę H. J., przez zwerbowania „odbieraka" P. D. (1), nadzorowania jego działań, odbieranie od wymienionego pieniędzy wyrzuconych wcześniej przez pokrzywdzoną do śmietnika, następnie przewiezienie kwoty 45 tys. zł. do miejsca zamieszkania J. Z. celem podzielenia pomiędzy beneficjentów oszustwa, w sytuacji gdy brak jest w aktach sprawy sporządzonej przez specjalistę z zakresu fonoskopii opinii w zakresie rozpoznania głosów osób, których rozmowy zostały utrwalone, policjanci A. G. i T. P. swoje zeznania opierali na posiadanej wiedzy operacyjnej, której źródła nie chcieli zdradzić, w miejscu zamieszkania J. Z. jak i przy jego osobie oraz innych osobach zatrzymanych w mieszkaniu J. Z. jak i N. S. nie ujawniono kwoty pieniężnej, którą wedle wiedzy posiadanej przez wymienianych wyżej funkcjonariuszy policji miał przywieźć D. H.;

II. Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia mający wpływ na jego treść, polegający na uznaniu, iż oskarżony N. S. i D. H. dopuścili się popełnienia zarzucanych im przestępstw w sytuacji gdy prawidłowo oceniony materiał dowodowy powinien prowadzić Sąd meriti do przekonania, iż brak jest dostatecznie przekonywujących dowodów sprawstwa zarzuconych moim mandantom czynów.

☐ zasadne

☐ częściowo zasadne

x niezasadne

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny lub niezasadny.

Wnioski

W apelacji obrońcy oskarżonego J. Z.:

- o zmianę wyroku co do oskarżonego R. P. poprzez uniewinnienie od przypisanych mu czynów.

W apelacji obrońcy oskarżonego M. S. (1), K. S. i M. S. (2):

- o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonych K. S., M. S. (1) i M. S. (2) od zarzucanych im czynów;

- o uchylenie wyroku odnośnie reprezentowanych przeze mnie oskarżonych i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania;

- o zmianę zaskarżonego wyroku przez złagodzenie kary orzeczonych wobec M. S. (1), K. S. i M. S. (2);

- przywrócenie terminu do złożenia apelacji w imieniu M. S. (2);

- o zasądzenie wynagrodzeniu za pomoc prawną udzieloną oskarżonej K. S. z urzędu w II instancji.

W apelacji obrońcy oskarżonego R. K. (1):

- o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od dokonania przypisanych mu aktem oskarżenia czynów, a w konsekwencji zmianę zaskarżonego wyroku w pkt XVIII wyroku, poprzez przejęcie kosztów procesu na rachunek Skarbu Państwa;

- o uznanie oskarżonego za winnego zarzucanych mu aktem oskarżenia czynów i wymierzenie mu kary pozbawienia wolności w dolnych granicach ustawowego zagrożenia i zastosowanie wobec oskarżonego warunkowego zawieszenia tak orzeczonej kary, nadto wnoszę o nieorzekanie wobec oskarżonego kary grzywny.

- o zwolnienie oskarżonego R. K. (1) od ponoszenia kosztów sądowych w postępowaniu apelacyjnym.

W apelacji obrońcy oskarżonego P. D. (1):

- o zmianę wyroku w zaskarżonej części poprzez:

a) uniewinnienie oskarżonego od przypisanych w pkt VI i VII rubrum wyroku,

b) odstąpienie od wymierzenia kary na podstawie art. 59 k.k. w zakresie przypisanego oskarżonemu czynu w pkt XI rubrum wyroku,

v) zwolnienie oskarżonego z konieczności ponoszenia na rzecz Skarbu Państwa kosztów procesu.

- o zmianę wyroku Sądu Okręgowego poprzez wymierzenie oskarżonemu kary łagodniejszej.

- o zasądzenie kosztów udzielonej pomocy prawnej z urzędu w postępowaniu odwoławczym.

W apelacji obrońcy oskarżonych N. S. i D. H.:

- o zmianę wyroku Sądu pierwszej instancji w zakresie dotyczącym D. H. i N. S. poprzez uniewinnienie oskarżonych od wszystkich zarzuconych im czynów.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadne

x niezasadne

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny lub niezasadny.

Wskazać wszystkie okoliczności, które sąd uwzględnił z urzędu, niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów (art. 439 k.p.k., art. 440 k.p.k.).

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności.

ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy.

Sąd Apelacyjny zważył co następuje: apelacje złożone przez obrońców oskarżonych w sprawie niniejszej okazały się bezzasadne i wnioski w nich zawarte nie mogły zostać uwzględnione. Jedynie apelacja obrońcy oskarżonej K. S. spowodowała, iż wyrok w stosunku do tej oskarżonej został zreformowany.

Na wstępie stwierdzić należy, iż zarzuty sformułowane w apelacjach obrońców oskarżonych, a dotyczące sfery gromadzenia ( art. 410 kpk) jak i oceny dowodów (art. 7 kpk) nie są zasadne. Sąd I instancji w sposób właściwy oparł swoje ustalenia na całokształcie ujawnionego i zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, a i ten materiał , zgodnie z regułami określonymi przez art. 7 kpk – ocenił. Uzasadnienie pisemne, w sposób bardziej niż drobiazgowy pozwala na prześledzenie toku rozumowania Sądu Okręgowego , który szczegółowo opisał, którym dowodom dał wiarę, a którym nie i dlaczego tak uczynił. Z całym więc przekonaniem odrzucić należy argumenty uzasadniające , w ocenie apelujących, uchybienia sądu I instancji w zakresie treści art. 424 kpk. Z tych też powodów zarzuty dotyczące błędów w ustaleniach faktycznych zasadne nie były.

Przechodząc do szczegółowych kategorii zarzutów zacząć należy od powtarzającego się w apelacjach obrońców oskarżonych (N. S., D. H., J. Z.) zarzutu obrazy art. 193 par. 1 kpk w zw. z art. 4 kpk w zw. z art. 7 kpk, poprzez oparcie ustaleń faktycznych dotyczących użytkowania przez oskarżonych telefonów o wskazanych numerach bez przeprowadzenia opinii fonoskopijnych . Istotnie sporządzona w sprawie opinia fonoskopijna ( k 1548 i następne akt postępowania) dotyczy oskarżonych R. K. (1), M. S. (1) , oraz M. S. (2), P. M. i K. M.. Ekspertyza obejmowała analizy kwalifikacyjne nagrań wskazanych rozmów telefonicznych dowodowych i rejestrowanych wypowiedzi osób prowadzących rozmowy oraz nagrań wypowiedzi porównawczych (utrwalone wypowiedzi podczas przesłuchań). Ekspertyza potwierdziła tożsamość mówców, tj R. K. (1), M. S. (1), oraz P. M.. Ekspertyza pozwoliła na identyfikację głosów części oskarżonych, co do których wniesiono w tej sprawie apelacje, dalsze zaś ustalenia wynikają niewątpliwie z analizy treści nagranych rozmów. Z ekspertyzy wynika iż posługująca się numerem (...) kobieta zwracała się do M. S. (1) słowem „mamo’, analiza treści wypowiedzi wskazuje, że była to K. S.. Zidentyfikowano także w wyniku analizy treści wypowiedzi E. K.. Mężczyzną użytkującym nr (...) był N. S.. Pamiętać należy iż dalszych prawidłowych ustaleń faktycznych pozwalających uznać , że rozmowy prowadzone były przez poszczególnych oskarżonych dokonał sąd okręgowy na podstawie przyporządkowania określonych numerów telefonów komórkowych ich posiadaczom, a to wobec faktu, iż telefony te, albo karty sim, czy też rusztowania do tych kart tzw. wyłamki znalezione zostały w trakcie przeszukań pomieszczeń i osób, nie bez znaczenia jest także i to, że osoby te były objęte podsłuchem telefonicznym w trakcie popełniania przestępstw i treści rozmów nie budzą żadnych wątpliwości co do ich działania, a także podczas działań poprzedzających dokonanie czynów, a obrazujących sposób działania całej grupy. Obszerny fragment pisemnych motywów zaskarżonego orzeczenia ( vide k 8-25) zawiera analizę nagrań rozmów telefonicznych z przyporządkowaniem numerów telefonów oskarżonych, wymowa tej oceny dowodów jest dla sądu odwoławczego oczywista. Nie budzi wątpliwości iż osobami tymi byli D. H. ( nr (...)), P. D. (1) nr (...)), J. Z. ( nr (...))

Dodać należy iż identyfikację oskarżonych wspiera nie tylko analiza rozmów, ale i analiza faktów nie dotyczących bezpośrednio popełniania przestępstw, ale np. wizyt w sądzie (vide sesja nr 716) gdzie D. H. informuje , ze właśnie wchodzi do sądu co zostało potwierdzone jego udziałem w rozprawie przed SR dla W-wy P.. Przyporządkowanie numerów telefonów nie tylko oskarżonych ale i ujawnionych pokrzywdzonych świadczy o udziale oskarżonych w dokonywaniu tych przestępstw ( vide P. D. (1) A. J., numer łączący -brytyjski nr telefonu tzw. telefonisty, ). Pamiętać należy także o miejscach logowania poszczególnych numerów telefonów, co pozwoliło na dodatkowe uszczegółowienie i doprecyzowania działania poszczególnych oskarżonych. I tak np. telefon oskarżonego P. D. (1) logował się w tych samych miejscach co telefon pokrzywdzonej H. J.. Ważna jest także konfiguracja czasowa wykonywanych przez oskarżonych połączeń, co w kontekście treści rozmów opisujących dynamiczną sytuację odbierania kolejnych kopert z pieniędzmi zostawionymi w określonym przez oskarżonych miejscu przez pokrzywdzonych, stanowi także istotny dowód sprawstwa D. H., J. Z. i P. D. (1). W tym miejscu jedynie dla porządku wywodu wspomnieć należy o zeznaniach pokrzywdzonych którzy zostali ujawnienie w sprawie, ich depozycje uzupełniają ustalony prawidłowo stan faktyczny a także potwierdzają ustalenia co do roli poszczególnych oskarżonych. Wszystkie te dowody oceniane nie osobno, ale we wzajemnym powiązaniu w sposób nie budzący wątpliwości pozwoliły na udowodnienie nie tylko sposobu działania oskarżonych ale i ich ról w przestępczym procederze. Ocenę tych dowodów sąd odwoławczy w całości podziela, zarzuty zaś apelacji nie dostarczyły tego typu argumentacji, która skutecznie mogłaby obalić ustalenia Sądu i instancji.

Jedyna modyfikacja wyroku nastąpiła w stosunku do oskarżonej K. S., a to na skutek złożonych przed sądem apelacyjnym wyjaśnień , a także treści pisma Prokuratury Okręgowej w Warszawie o współpracy oskarżonej z organami ścigania. Wyjaśnienia oskarżonej w sposób oczywisty wskazują na udział poszczególnych osób, wymienionych w jej depozycjach, w przestępczym procederze, a w szczególności przekazywaniu pieniędzy uzyskanych z przestępstwa za granicę. To spowodowało reformę wyroku wobec tej oskarżonej, nie karanej uprzednio, co do wymierzonej kary, zarówno co do jej wysokości jak i zastosowania dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia jej wykonania i obniżenia kwoty orzeczonej grzywny. Natomiast niezasadne są zarzuty dotyczące rażąco surowych kar wymierzonych pozostałym oskarżonym. Orzeczone kary są adekwatne do stopnia szkodliwości społecznej czynów przypisanych oskarżonym, a ten jest bardzo wysoki. Oskarżeni wykorzystywali wiek i stan orientacji społecznej pokrzywdzonych, którzy stawali się łatwymi ofiarami oszustw i tracili majątki stanowiące dorobek całego życia, bez osób przekazujących pieniądze pochodzące z przestępstw za granicę, sprawcy, jak słusznie skonstatował Sąd Okręgowy, nie mogli by się cieszyć owocami oszustw. Postulaty obniżenia orzeczonych kar, zarówno pozbawienia wolności jak i grzywny wobec powyższego nie mogły być uwzględnione.

Z powyższych powodów Sąd Apelacyjny orzekł , jak w wyroku.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany.

Jedyna modyfikacja wyroku nastąpiła w stosunku do oskarżonej K. S., a to na skutek złożonych przed Sądem Apelacyjnym wyjaśnień , a także treści pisma Prokuratury Okręgowej w Warszawie o współpracy oskarżonej z organami ścigania. Wyjaśnienia oskarżonej w sposób oczywisty wskazują na udział poszczególnych osób, wymienionych w jej depozycjach, w przestępczym procederze, a w szczególności przekazywaniu pieniędzy uzyskanych z przestępstwa za granicę. To spowodowało reformę wyroku wobec tej oskarżonej, nie karanej uprzednio, co do wymierzonej kary, zarówno co do jej wysokości jak i zastosowania dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia jej wykonania i obniżenia kwoty orzeczonej grzywny

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

Nie dotyczy.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia.

4.

Konieczność warunkowego umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i warunkowego umorzenia ze wskazaniem podstawy prawnej warunkowego umorzenia postępowania.

5.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia z wyroku

Lp.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

Koszty Procesu

Wskazać oskarżonego.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

Pkt 5 wyroku

PODPISY

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

Uchylenie

☐

Zmiana

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

Uchylenie

☐

Zmiana

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

3

Podmiot wnoszący apelację

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

Uchylenie

☐

Zmiana

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

4

Podmiot wnoszący apelację

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

Uchylenie

☐

Zmiana

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

5

Podmiot wnoszący apelację

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

Uchylenie

☐

Zmiana