Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 kwietnia 2024 r.

Sąd Rejonowy w Kętrzynie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 19 kwietnia 2024 r. w K.

sprawy z powództwa (...) Towarzystwa (...) S.A. z siedzibą w W.

przeciwko R. W.

o zapłatę

powództwo oddala.

Sygn. akt I C 10/24

UZASADNIENIE

Powód (...) Towarzystwo (...) S.A. z siedzibą w W. pozwem wniesionym w dniu 21.12.2023 r. wniósł o zasądzenie od pozwanego R. W. na rzecz powoda kwoty 12 158,01 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 3 sierpnia 2022 r. do dnia zapłaty oraz zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów postępowania sądowego wraz z odsetkami za opóźnienie , w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych oraz opłaty skarbowej w kwocie 17 zł. W uzasadnieniu żądania powód wskazał, iż w dniu 13 października 2021 r. w miejscowości B. w Niemczech pozwany kierując samochodem marki B. (...) kat.MR’95 E39 numer rejestracyjny : (...) doprowadził do zdarzenia drogowego , w wyniku którego został uszkodzony pojazd C. (...) BlueHdi MR’18 E6.2 XL S. numer rejestracyjny : (...). Pozwany w chwili zdarzenia kierował pojazdem pod wpływem alkoholu. Powód ubezpieczał odpowiedzialność cywilną właściciela pojazdu, którym w dniu zdarzenia poruszał się pozwany. Powód uznał swoją odpowiedzialność za powstałą szkodę. Wysokość szkody została wyliczona na podstawie sporządzonej kalkulacji naprawy uszkodzonych w wyniku zdarzenia szkodowego rzeczy. Wobec ustalenia zarówno wysokości szkody oraz odpowiedzialności powoda wypłacono poszkodowanemu odszkodowanie. Jako podstawę prawną dochodzonego roszczenia powód wskazał art. 43 pkt 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych . Podniósł, iż pomimo wezwań do zapłaty pozwany nie zwrócił powodowi wypłaconego odszkodowania.

Pozwany R. W. nie złożył odpowiedzi na pozew i nie zajął stanowiska w sprawie.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Powód nie udowodnił, że przysługuje mu jakiekolwiek roszczenie względem pozwanego. Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 6 kc ciężar udowodnienia faktu spoczywa na tym, kto z faktu tego wywodzi skutki prawne. Strony zobowiązane są w myśl przepisu art. 232 kpc wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Ciężar udowodnienia faktów uzasadniających objęte pozwem roszczenie spoczywał na powodzie, który winien wykazać wszystkie okoliczności stanowiące podstawę żądania pozwu.

Zgodnie z art. 43 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych z dnia 22 maja 2003 r. Zakładowi ubezpieczeń przysługuje prawo dochodzenia od kierującego pojazdem mechanicznym zwrotu wypłaconego z tytułu ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych odszkodowania, jeżeli kierujący:

1) wyrządził szkodę umyślnie, w stanie po użyciu alkoholu lub w stanie nietrzeźwości albo po użyciu środków odurzających, substancji psychotropowych lub środków zastępczych w rozumieniu przepisów o przeciwdziałaniu narkomanii;

2) wszedł w posiadanie pojazdu wskutek popełnienia przestępstwa;

3) nie posiadał wymaganych uprawnień do kierowania pojazdem mechanicznym, z wyjątkiem przypadków, gdy chodziło o ratowanie życia ludzkiego lub mienia albo o pościg za osobą podjęty bezpośrednio po popełnieniu przez nią przestępstwa;

4) zbiegł z miejsca zdarzenia.

W związku z powyższym powód zobowiązany był udowodnić w niniejszym postępowaniu , iż:

- doszło do zdarzenia powodującego szkodę ,

- powód ponosi za nią odpowiedzialność gwarancyjną na mocy umowy ubezpieczenia oc zawartej z właścicielem ( posiadaczem pojazdu) , którego kierujący wyrządził szkodę ,

- kierujący pojazdem był w stanie po użyciu alkoholu lub w stanie nietrzeźwości (w pozwie powołano się na fakt , iż pozwany – sprawca zdarzenia - był pod wpływem alkoholu) ,

- wysokość szkody,

- fakt wypłaty odszkodowania poszkodowanemu.

W ocenie Sądu powód obowiązkowi temu nie podołał.

Podkreślić należy , iż dla powstania roszczenia zwrotnego, niezależnie od okoliczności wymienionych w art. 43 w/w ustawy , konieczne jest uprzednie wypłacenie przez zakład ubezpieczeń odszkodowania za szkodę, za której naprawienie odpowiadał kierowca. Z datą wypłacenia odszkodowania wygasa, przez zaspokojenie, pierwotna wierzytelność, a w jej miejsce z mocy samego prawa powstaje związane z nią (także w zakresie wysokości) uprawnienie zakładu ubezpieczeń do żądania od kierowcy zwrotu spełnionego świadczenia.

W ocenie Sądu powód nie wykazał w niniejszym postępowaniu przesłanek uzasadniających roszczenie zwrotne przeciwko pozwanemu .

W pierwszej kolejności wskazać należy , iż w Polsce , zgodnie z art. 5 § 1 prawa o ustroju sądów powszechnych , językiem urzędowym jest język polski. Oznacza to , że wszystkie dowody sądy zobowiązane są przeprowadzać w języku polskim. Dotyczy to także dokumentów, w związku z czym dowód z dokumentu sporządzonego w języku obcym sąd przeprowadzi dopiero po przetłumaczeniu go na język polski przez tłumacza przysięgłego. Sąd nie może zatem oprzeć się na dowodzie z dokumentu sporządzonym w języku obcym. Nie zmienia powyższego , iż zgodnie z art. 256 kpc Sąd może zażądać , aby dokument sporządzony w języku obcym był przełożony przez tłumacza przysięgłego. Nieskorzystanie przez Sąd z tego uprawnienia nie może stanowić zarzutu naruszenia przez sąd wskazanego przepisu. To w interesie strony składającej wniosek o dopuszczenie dowodu z dokumentu jest złożenie go w takiej formie , która umożliwia wykorzystanie dokumentu jako materiału dowodowego.

W niniejszej sprawie powód jest profesjonalnym uczestnikiem obrotu w zakresie ubezpieczeń, a w niniejszym postępowaniu reprezentowany jest przez profesjonalnego pełnomocnika, wobec czego winien dołożyć należytej staranności i przedłożyć dowody , na które się powołuje sporządzone w języku polskim lub przełożone na język polski przez tłumacza przysięgłego . Tylko takie dowody dają możliwość podjęcia skutecznej obrony przez pozwanego.

W niniejszej sprawie natomiast powód reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika w przeważającej części przedłożył i powołał się na dowody sporządzone w języku niemieckim nie przedkładając ich przełożenia na język polski przez tłumacza przysięgłego. Dowody te nie mogły być poddane ocenie Sądu. Powyższe dotyczy w szczególności dowodów przedłożonych przez powoda wraz pismem z dnia 13.03.2024 r. (k. 48 – 131, w tym w szczególności zgłoszenia szkody, wyceny szkody, wysokości przyznanego poszkodowanemu odszkodowania, materiałów z prowadzonego przeciwko pozwanemu postępowania w Niemczech) .

W ocenie Sądu powód nie wykazał w szczególności podstaw własnej odpowiedzialności gwarancyjnej w związku ze wskazywaną w pozwie szkodą . Powód nie przedłożył umowy ubezpieczenia obowiązkowego zawartej z właścicielem bądź posiadaczem pojazdu kierowanego przez pozwanego w czasie zdarzenia (polisy oc) , która miała stanowić podstawę odpowiedzialności powoda za zaistniałe zderzanie, zaś twierdzenia pozwu w tym zakresie budzą uzasadnione wątpliwości. Zachodzi bowiem rozbieżność pomiędzy oznaczeniem pojazdu kierowanego przez pozwanego w pozwie a w dowodach przedłożonych wraz z pozwem - w pozwie wskazano, iż pojazd miał numer rejestracyjny (...) , zaś z załączonej kopii wyroku nakazowego (k.16-17) wynika, iż pojazd kierowany przez pozwanego miał numer rejestracyjny (...). Nie wiadomo, który pojazd i na jakiej podstawie powód ubezpieczał.

Powód nie udowodnił też twierdzenia pozwu , iż pozwany w czasie przedmiotowego zdarzenia kierował pojazdem pod wpływem alkoholu.

Z załączonego do pozwu tłumaczenia z języka niemieckiego wyroku nakazowego (nie załączono oryginału dokumentu, którego tłumaczenie przedłożono) wydanego w dniu 03.01.2022 r. przeciwko pozwanemu wynika, iż przypisano mu popełnienie czynu (wykroczenia) nieumyślnego zagrożenia ruchu drogowego polegającego na tym , że w dniu 13.10.2021 r. około godziny 14:56 w B. O. prowadził samochód osobowy marki B. o numerze rejestracyjnym (...), będąc pod wpływem środków odurzających , w stanie niezdolnym do prowadzenia pojazdu. W wyniku niezdolności do prowadzenia pojazdu pod wpływem środków odurzających spowodował wypadek drogowy , w wyniku którego powstały szkody mienia obcego w szacowanej wysokości 100 euro .

Z przedłożonego dowodu wynikają inne okoliczności , niż twierdzenia zawarte w pozwie – tak w zakresie stanu pozwanego w chwili kierowania pojazdem – w pozwie wskazano, iż pozwany w chwili zdarzenia kierował pojazdem pod wpływem alkoholu, podczas, gdy z przedstawionego tłumaczenia wyroku nakazowego ,wynika, iż był on pod wpływem środków odurzających, jak i co do oznaczenia pojazdu kierowanego przez pozwanego - w pozwie wskazano, iż pozwany kierował pojazdem marki B. o numerze rejestracyjnym (...), zaś z przywołanego wyroku nakazowego , iż kierował pojazdem marki B. o numerze rejestracyjnym (...). Powyższe rozbieżności w żaden sposób nie zostały przez powoda wyjaśnione.

Powód nie przedstawił zatem dowodów , iż był zobowiązany do wypłaty odszkodowania poszkodowanemu w związku z przedmiotowym zdarzeniem, nie wykazał wysokości przyznanego odszkodowania, nie przedłożył też dowodu wypłaty odszkodowania poszkodowanemu. Powód nawet nie zawarł w pozwie twierdzenia o wysokości ustalonej szkody i wysokości wypłaconego odszkodowania.

W konsekwencji stwierdzić należy, iż powód nie przedłożył wystarczających dowodów na potwierdzenie, iż przysługuje mu dochodzone pozwem roszczenie wobec pozwanego. Powód nie zawarł w pozwie nawet wszystkich twierdzeń uzasadniających żądanie pozwu.

Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 kpc), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (art. 6 kc). W myśl wskazanych przepisów to strony obowiązane są przedstawiać dowody, a Sąd nie jest władny tego obowiązku nawet wymuszać, ani – poza zupełnie wyjątkowymi sytuacjami – zastępować stron w jego wypełnieniu. Ciężar udowodnienia spoczywa na stronie, a ów ciężar rozumieć należy z jednej strony jako obarczenie strony procesu obowiązkiem przekonania sądu dowodami o słuszności swoich twierdzeń, a z drugiej konsekwencjami zaniechania realizacji tego obowiązku, lub jego nieskuteczności. Tą konsekwencją jest zazwyczaj niekorzystny dla strony wynik procesu.

Powód reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika procesowego, winien przejawiać staranność w wykazaniu zasadności powództwa. Jak wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z 7.11.2007 r. (II CSK 293/07), ciężar udowodnienia faktu należy rozumieć nie tylko jako obarczenie jednej ze stron procesu obowiązkiem przekonania sądu dowodami o prawdziwości swoich twierdzeń, ale również konsekwencjami zaniechania realizacji tego obowiązku lub jego nieskuteczności.

W niniejszej sprawie natomiast powód nie przedłożył dowodów dostatecznie uzasadniających jego roszczenie. W konsekwencji należało stwierdzić, że powód nie udowodnił swojego roszczenia, choć był do tego zobowiązywany.

Nie można było również w przedmiotowej sprawie uznać, że pozwany nie przedstawiając swojego stanowiska w rzeczywistości uznał powództwo. Powód reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika procesowego, winien przejawiać staranność w wykazaniu zasadności powództwa. Brak merytorycznego zaprzeczenia jego twierdzeń przez pozwanego nie zwalniał go od wykazania podstawowych okoliczności wskazujących na zasadność żądania.

Sąd jest zobligowany do uznania twierdzeń powoda przy bezczynności pozwanego jedynie w przypadku braku wątpliwości co do zasadności pozwu. W niniejszej sprawie natomiast powód nie przedłożył dowodów dostatecznie uzasadniających istnienie roszczenia przeciwko pozwanemu. Mając na względzie powyższe okoliczności, powództwo należało oddalić.