Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 kwietnia 2014 roku

Sąd Okręgowy w Kielcach IX Wydział Karny-Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Bogna Kuczyńska (spr.)

Sędziowie: SSO Leszek Grzesiak

SSO Ewa Opozda-Kałka

Protokolant: st.sekr.sądowy Dorota Ziółkowska

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Kielcach Augustyna Pindziaka

po rozpoznaniu w dniu 10 kwietnia 2014 roku

sprawy E. G.

oskarżonego o przestępstwa z art. 190 § 1 k.k. przy zast. art. 91 § 1 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Kielcach

z dnia 9 grudnia 2013 roku sygn. akt XII K 632/13

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok uznając apelację za oczywiście bezzasadną;

II.  kosztami procesu związanymi z apelacją prokuratora obciąża Skarb Państwa.

IX Ka 236/14

UZASADNIENIE

E. G. został oskarżony o to, że:

I. w okresie od 14 kwietnia 2012r do 28 kwietnia 2012r w J. Z. gm. P., w krótkich odstępach czasu, dwukrotnie kierował groźby pozbawienia życia wobec J. S., co wzbudziło w zagrożonej uzasadnioną obawę jej spełnienia i tak:

- w dniu 14 kwietnia 2012r w J. Z. gm. P. kierował groźby pozbawienia życia wobec J. S., co wzbudziło w zagrożonej uzasadnioną obawę jej spełnienia;

- w dniu 28 kwietnia 2012r w J. Z. gm. P. kierował groźby pozbawienia życia wobec J. S., co wzbudziło w zagrożonej uzasadnioną obawę jej spełnienia;

to jest o przestępstwo z art. 190 § 1 kk, przy zastosowaniu art. 91 § 1 kk

II. w okresie od 14 kwietnia 2012r do 12 kwietnia 2012r w J. Z. gm. P., w krótkich odstępach czasu dwukrotnie kierował groźby pozbawienia życia wobec Z. Ś., co wzbudziło w zagrożonej uzasadnioną obawę jej spełnienia i tak:

- w dniu 14 kwietnia 2012r w J. Z. gm. P. kierował groźby pozbawienia życia wobec Z. Ś., co wzbudziło w zagrożonej uzasadnioną obawę jej spełnienia;

- w dniu 28 kwietnia 2012r w J. Z. gm. P. kierował groźby pozbawienia życia wobec Z. Ś., co wzbudziło w zagrożonej uzasadnioną obawę jej spełnienia;

to jest o przestępstwo z art. 190 § 1 kk, przy zastosowaniu art. 91 § 1 kk

Wyrokiem z 9 grudnia 2013r Sąd Rejonowy w Kielcach na podstawie art. 17 § 1 pkt 3 kpk w zw. z art. 1 § 2 kk postepowanie przeciwko E. G. o przestępstwa z art. 190 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk umorzył a kosztami sądowymi w trybie art. 632 pkt 2 kpk obciążył Skarb Państwa.

Apelację od powyższego wyroku wywiódł Prokurator Rejonowy Kielce-Zachód w K. zaskarżając wyrok w całości na niekorzyść oskarżonego E. G.. Na podstawie art. 438 pkt 2 i 3 kpk prokurator zarzucił:

I.  Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wydanego wyrok i mający wpływ na jego treść, a polegający na błędnej ocenie przez Sąd I instancji zgromadzonego w niniejszej sprawie materiału dowodowego i mylnym uznaniu, że czyny, których dopuścił się E. G. cechują się znikomym stopniem ich społecznej szkodliwości, gdyż zachowania oskarżonego były wynikiem wieloletniego konfliktu istniejącego pomiędzy stronami, w czasie którego oskarżony i pokrzywdzone zachowywały się wobec siebie w sposób sprzeczny z zasadami współżycia społecznego i w sposób sprzeczny z prawem, poprzez kierowanie słów obelżywych, podczas gdy prawidłowa ocena postępowania E. G. – będącego osobą agresywną wobec swoich sióstr, które w dniu 14.04.2012r i 28.04.2012r wykonywały prace polowe i to on jako pierwszy skierował wobec nich słowa obelżywe i groźby pozbawienia życia, co wzbudziło u pokrzywdzonych – z uwagi na jego agresywne zachowanie- uzasadnioną obawę, że zostaną spełnione i w połączeniu z uprzednio zgłaszanymi przez pokrzywdzone skargami na postepowanie E. G. i prowadzonym postępowaniem przygotowawczym o sygn.. 3 Ds. 1036/09 Prokuratury rejonowej Kielce-Zachód w K. o czyny z art. 157 § 2 kk, art. 190 § 1 kk pozwala na ustalenie, że pokrzywdzone istotnie obawiały się zachowania E. G., który każdorazowo prowokował zdarzenia i spowodował już uprzednio obrażenia ciała pokrzywdzonych, które naruszyły czynności narządów ich ciała na czas trwający nie dłużej niż 7 dni, przy czym to on, a nie pokrzywdzone kierowały groźby pozbawienia życia, oraz działanie jego było celowe, zmierzające do wywołania u pokrzywdzonych uczucia strachu, a w związku z tym zachowanie oskarżonego cechuje się znacznym stopniem społecznej szkodliwości;

II.  Obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na treść wydanego orzeczenia a to art. 7, 167, 366 § 1 kpk – polegającą na nieprzeprowadzeniu wszystkich dowodów niezbędnych w sprawie i niewyjaśnieniu wszystkich istotnych okoliczności sprawy, poprzez pominięcie przez Sąd I instancji dowodu z akt sprawy 3 Ds. 1036/09 Prokuratury Rejonowej Kielce–Zachód w K., albowiem akta tegoż postepowania mają istotne znaczenie dla niniejszego postepowania i zaprezentowania sposobu analogicznego postepowania E. G. wobec pokrzywdzonych, który jest agresywny wobec nich, co uzasadnia, że groźby kierowane wobec nich są realne nie stanowią czynu o znikomym stopniu ich społecznej szkodliwości, skoro w dniu 17.09.2009r spowodował u Z. Ś. i J. S. obrażenia ciała, które spowodowały naruszenie ich czynności narządów ciała na czas trwający nie dłużej niż 7 dni.

W konkluzji prokurator wnosił o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Na rozprawie odwoławczej Prokurator Okręgowy poparł apelację z wyjątkiem zarzutu zawartego w pkt 2.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie.

Na wstępie zaznaczyć trzeba, że prokurator w apelacji nie kwestionował tych ustaleń faktycznych w sprawie, które dotyczyły przebiegu zdarzeń objętych zarzutami aktu oskarżenia. Ustalenia te są prawidłowe, oparte na materiale dowodowym sprawy. Nie budzi również wątpliwości ocena prawna zachowania oskarżonego i kwestia wyczerpania przez niego znamion czynów zabronionych z art. 190 § 1 kk.

Prokurator kwestionował w apelacji wnioski Sądu Rejonowego co do oceny stopnia szkodliwości społecznej czynów oskarżonego. Orzekając w tym zakresie Sąd Rejonowy uwzględnił okoliczności wymienione w art. 115 § 2 kpk. Przede wszystkim sąd uwzględnił sposób i okoliczności popełnienia tych czynów oraz motywację oskarżonego. Prokurator wywodził, że spór pomiędzy E. G. a pokrzywdzonymi związany z postępowaniem o stwierdzenie nabycia spadku nie może stanowić usprawiedliwienia dla oskarżonego. Jednak prokurator pominął, że sąd I instancji wziął pod uwagę nie tylko sam fakt istnienia sporu majątkowego. Jak stwierdził Sąd Rejonowy w czasie tego konfliktu oskarżony i pokrzywdzone zachowywali się wobec siebie w sposób nie tylko sprzeczny z zasadami współżycia społecznego, ale także w sposób sprzeczny z prawem (kierowanie słów wulgarnych i obelżywych). Przedmiotem konfliktu jest nieruchomość wchodząca do masy spadkowej po ojcu oskarżonego i pokrzywdzonych. Oskarżony wypowiadał groźby opisane w akcie oskarżenia pod adresem pokrzywdzonych w związku z uprawą przez nie spornej działki, na co on nie wyrażał zgody. Te okoliczności zdarzeń ustalone i uwzględnione przez Sąd Rejonowy, w tym zachowanie pokrzywdzonych nie były kwestionowane przez skarżącego a zostały pominięte w apelacji.

Sprawa 3 Da (...) Prokuratury Rejonowej Kielce-Zachód w K. nie wnosi do sprawy żadnych okoliczności. Powołując się na tę sprawę prokurator stwierdził jedynie, że prokuratura nadzorowała postępowanie przygotowawcze w sprawie o czyny z art. 157 § 2 kk, art. 190 § 1 kk popełnione na szkodę Z. Ś. I J. S., gdzie osoba podejrzewaną był E. G. a „powyższe postępowanie” było także przedmiotem rozpoznania przez Sąd Rejonowy w Kielcach na mocy postanowienia z 5.01.2010r o sygn.. XII Kp 24/10. Podnosząc te argumenty skarżący pominął istotny fakt, a mianowicie, że postanowieniem z 23.10.2009r prokurator umorzył dochodzenie w sprawie o przestępstwo z art. 157 § 2 kk na szkodę Z. Ś. i J. S. – wobec braku w czynie znamion przestępstwa ściganego z oskarżenia publicznego, a o przestępstwo z art. 190 § 1 kk na szkodę w/w pokrzywdzonych – wobec braku wymaganego wniosku o ściganie pochodzącego od uprawnionej osoby. W świetle powyższego rozstrzygnięcia nie można podzielić stanowiska prokuratora co do znaczenia tego postepowania dla ustaleń w niniejszej sprawie, a zwłaszcza poruszanego w apelacji zachowania E. G. wobec sióstr w dniu 17.09.2009r. Znamienne, że prokurator w apelacji nie skorzystał z inicjatywy dowodowej i nie wnosił o przeprowadzenie dowodu z powołanych akt przez sąd odwoławczy. Nic nie stało na przeszkodzie, aby, jeżeli prokurator wcześniej, w czasie postepowania przed Sądem Rejonowym dostrzegał tak istotne znaczenie sprawy 3 Ds. 1036/09, złożył odpowiedni wniosek dowodowy, albo chociaż poinformował sąd o takiej sprawie. Zasada określona w art. 366 kpk nie zwalnia stron od podejmowania czynności w sprawie.

Reasumując – ocena dowodów przeprowadzona przez Sąd Rejonowy jest prawidłowa. Sąd Rejonowy rozważył wszystkie istotne okoliczności, o których mowa w art. 115 § 2 kpk i wywiódł trafne wnioski co do oceny stopnia szkodliwości społecznej czynów oskarżonego. Skarżący w sposób bardzo wybiórczy odniósł się do dowodów i ustaleń w sprawie.

W tym stanie rzeczy – na podstawie art. 437 § 1 kpk Sąd Okręgowy utrzymał w mocy zaskarżony wyrok.

Apelację, ze względu na treść zarzutów i ich argumentację, należało uznać za oczywiście bezzasadną.

O kosztach procesu za II instancję orzeczono na podstawie art. 636 § 1 kpk.

SSO L. Grzesiak SSO B. Kuczyńska SSO E. Opozda-Kałka