Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 grudnia 2023 roku

Sąd Rejonowy w Chełmnie Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: sędzia Julita Preis

Protokolant: sekr. sąd. Barbara Urtnowska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 listopada 2023 roku w C.

sprawy z powództwa (...) (...) (poprzednio (...) (...)) z siedzibą w G.

przeciwko A. K.

o zapłatę

orzeka:

I.  Oddala powództwo.

II.  Zasądza od powoda (...) (...) z siedzibą w G. na rzecz pozwanej A. K. kwotę 3630,60 zł (trzy tysiące sześćset trzydzieści złotych sześćdziesiąt groszy) z tytułu kosztów procesu z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia uprawomocnienia się niniejszego orzeczenia do dnia zapłaty.

I C 116/23

UZASADNIENIE

Powód (...) (...) z siedzibą w G. w pozwie z dniu 03 lutego 2023 r. skierowanym przeciwko pozwanej A. K. domagał się zasądzenia od pozwanej na jego rzecz kwoty 14 562,56 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od kwoty 14563,00 zł od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz zasądzenia zwrotu kosztów procesu : opłaty sądowej, opłaty skarbowej od pełnomocnictwa i kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Powód wniósł powód o rozpoznanie sprawy w postępowaniu upominawczym.

W uzasadnieniu swego żądania powód wskazał, że przedmiotowa wierzytelność powstała w wyniku zawarcia przez stronę pozwaną z (...) Finanse S.A. z siedzibą w P. (wierzycielem pierwotnym ) w dniu 10.09.2014 r. umowy pożyczki nr (...) na podstawie której pozwana otrzymała określoną w umowie kwotę pieniężną

Pomimo precyzyjnie ustalonych w umowie zasad zwrotu pożyczonej kwoty, strona pozwana nie wywiązała się z warunków umowy. Ponieważ strona pozwana nie dokonywała spłaty ' pożyczki zgodnie z ustaleniami umownymi, umowa została wypowiedziana i stała się wymagalna z dniem 29.10.2019 r. W dniu 15.02.2022 r. została zawartą pomiędzy (...) Finanse S.A. z siedzibą w P., a (...) (...) umowa cesji wierzytelności. Pożyczkodawca zbył wierzytelność, przysługującą wobec strony pozwanej, a wynikającą z umowy pożyczki nr (...). Tym samym powód uzyskał czynną legitymację procesową w niniejszym postępowaniu. Strona pozwana została poinformowana o zmianie wierzyciela w trybie art. 509 Ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny. Ponadto powód wskazał, że strona pozwana dokonała wpłat w łącznej kwocie 1 236,78. Wpłaty te zostały uwzględnione przy ustalaniu wartości przedmiotu sporu w niniejszej sprawie. Łączna wartość przedmiotowej wierzytelności, na dzień przygotowania pozwu wynosi 14 562,56 zł, na co składają się poszczególne kwoty: 6 944,55 zł - suma niespłaconego kapitału udzielonej pożyczki, .

7 618,01 zł - suma odsetek karnych i umownych za opóźnienie . Zgodnie z postanowieniami umowy o pożyczkę odsetki za opóźnienie naliczane są w wysokości nieprzekraczającej dwukrotności odsetkowych ustawowych za opóźnienie. Odsetki za opóźnienie zgodnie z treścią umowy były wymagalne w terminie płatności danej raty pożyczki do dnia przed dniem sporządzenia pozwu. Żądanie pozwu przedstawia się następująco :14 562,56 PLN - zobowiązanie strony pozwanej na dzień sporządzenia pozwu wraz z dalszymi odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia wytoczenia powództwa do dnia zapłaty.

Powód oświadczył, że zgodnie z art. 187 § 1 pkt 3 k.p.c. podjął próbę pozasądowego rozwiązania sporu poprzez pisemne wezwanie pozwanego do zapłaty. W zakreślonym w wezwaniu do zapłaty terminie, pozwana nie wypowiedział się co do zamiaru pozasądowego rozwiązania sporu.

Powód wniósł pierwotnie do Sądu Rejonowego Lublin-Zachód w Lublinie, w dniu 22 listopada 2022 r. pozew o zapłatę od pozwanej A. K. kwoty 14.415,72 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Sprawa została zarejestrowana pod sygnaturą VI Nc–e (...). W sprawie tej powód dochodził roszczeń z umowy pożyczki o nr (...) . Dnia 14 grudnia 2022 r. w sprawie został wydany nakaz zapłaty w postepowaniu upominawczym . Postanowieniem z dnia 13 stycznia 2023r. Referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym Lublin – Zachód w Lublinie wobec skutecznego wniesienia sprzeciwu i utraty mocy nakazu zapłaty z dnia 14 grudnia 2022 r. umorzył postępowanie w całości i stwierdził, że każda ze stron ponosi koszty procesu związane ze swym udziałem w sprawie (k. 44 - 51 akt).

Pozwana A. K. w odpowiedzi na pozew z dnia 23 czerwca 2023 r. wniosła o oddalenie powództwa w całości i o obciążenie powoda kosztami postępowania według norm przepisanych, dodatkowo także kosztami nadania odpowiedzi na pozew , dowodem nadania przesyłki do pełnomocnika strony przeciwnej oraz opłatą od pełnomocnictwa.

Pozwana podniosła zarzuty : niewykazania legitymacji czynnej do wytoczenia powództwa, niewykazania istnienia roszczenia - zarówno w zakresie należności głównej, jak i w zakresie należności ubocznych, przedłożenia dokumentów w kserokopiach, niepoświadczonych za zgodność z oryginałem, braku postawienia roszczenia w stan wymagalności, brak skutecznego wypowiedzenia umowy, przedwczesności powództwa i zastosowania niedozwolonych klauzul abuzywnych nieobowiązujących konsumenta.

W uzasadnieniu swego stanowiska pozwana wskazała , iż strona powodowa nie udowodniła zasadności zgłoszonych pretensji. Strona powodowa nie wykazała, że nabyła roszczenie przeciwko stronie pozwanej. Z fragmentów umowy cesji złożonych do akt nie wynika bowiem, że jej przedmiotem była wierzytelność przeciwko stronie pozwanej. Pozwana powołała uregulowanie art. 509 § 1 k.c. i wskazała , że o ważnej i skutecznej umowie cesji wierzytelności można mówić wówczas, gdy dotyczy ona wierzytelności już istniejącej (pod pewnymi warunkami również wierzytelności przyszłej) i gdy powyższa czynność prawna nie sprzeciwia się obowiązującym przepisom, umowie łączącej dłużnika i zbywcę wierzytelności lub właściwości zobowiązania, z którego wierzytelność będąca przedmiotem przelewu wynika. W ocenie pozwanej okoliczności faktyczne budzą uzasadnione wątpliwości, a jednocześnie powód nie przedstawił żadnych wiarygodnych dowodów, na podstawie których możliwe byłoby ustalenie, że w istocie nabył od wierzyciela pierwotnego wierzytelność wobec pozwanej , ponieważ złożone do akt sprawy dokumenty nie zostały poświadczone za zgodność z oryginałem, a tym samym nie mogą one stanowić podstawy jakichkolwiek ustaleń faktycznych. Uwzględnienie żądania powoda uzależnione jest zatem od ustalenia, iż umowa przelewu wierzytelności zawarta pomiędzy nim a poprzednim wierzycielem była zarówno ważna jak i skuteczna.

operacyjnych. Dalej pozwana podniosła , że powód jako dowód istnienia wierzytelności wobec pozwanej nie przedstawił w oryginale bądź poświadczonego za zgodność z oryginałem dokumentu wypowiedzenia umowy lub wezwania do zapłaty. Ponadto, dokument wypowiedzenia umowy nie został podpisany. Wbrew twierdzeniom powoda wypowiedzenie umowy nie doszło do pozwanej w taki sposób, aby mogła zapoznać się z jego treścią.

Wobec powyższego nie można wywnioskować kiedy nastąpią skutki tego oświadczenia woli, a więc kiedy nastąpi ukształtowanie prawa wynikającego z umowy pożyczki.

W konsekwencji, powód nie sprostał wymaganiom określonym przepisami prawa i nie wykazał zasadności, wymagalności, jak i wysokości dochodzonego pozwem roszczenia, wobec czego , w ocenie pozwanej , powództwo powinno ulec oddaleniu ( k. 60 -67 akt ).

Powód w piśmie procesowym z dnia 04 lipca 2022 r. potrzymał żądanie pozwu , dołączył nowe dowody i ustosunkował się do zarzutów pozwanej ( k. 72 – 90 akt ).

Z dniem 29 września 2023 r. weszła w życie zmiana prawa w zakresie zamiany nazewnictwa funduszy, wskutek której obecna nazwa powoda to (...) (...) z siedzibą w G..

Do zamknięcia rozprawy stanowiska stron nie uległy zmianie.

Po zamknięciu rozprawy w dniu 29 listopada 2023 r. powód w dniu 07 grudnia 2023r. ( data nadania pisma w Urzędzie Pocztowym W. (...) ) złożył pismo procesowe z dnia 06 grudnia 2023 r. do którego dołączył historię spłat dłużnika ( k. 126 – 146 akt) .

Sąd ustalił, co następuje:

Dnia 10 września 2014 r. r. została zawarta pomiędzy (...) spółką komandytową z siedzibą w P. , wpisaną do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego pod numerem KRS (...) (Pożyczkodawcą ) a A. K. ( Pożyczkobiorcą ) umowa pożyczki pieniężnej nr (...). W umowie określono , że kwota do wypłaty wynosi 6000,00 zł , całkowita kwota pożyczki wynosi 7812,00 zł , koszt ubezpieczenia wynosi 1440,00 zł , opłata przygotowawcza wynosi 372,00 zł , oprocentowanie ( 13 % w stosunku rocznym ) wynosi 628,64 zł . Łączne zobowiązanie do spłaty określone zostało w umowie w pkt. 1 I na kwotę 8440,64 zł . Czas trwania umowy określono na 62 tygodnie . Pożyczka miała być spłacana tygodniowo, pierwsza rata w wysokości 136,10 zł i pozostałe raty w wysokości 136,14 zł czyli łącznie ustalone w umowie pożyczki raty wynosiły 8440,64 zł. W umowie wskazano , że roczna stopa oprocentowania pożyczki jest zmienna w okresie obowiązywania umowy, wysokość rocznej stopy oprocentowania pożyczki ulega zmianie w przypadku zmiany wysokości odsetek maksymalnych, o których mowa w art. 359 § 2 k.c. W umowie wskazano też , że każdorazowo w przypadku opóźnienia Pożyczkobiorcy w spłacie danej raty „. p. może naliczyć odsetki za opóźnienie w wysokości maksymalnej tj. nieprzekraczającej czterokrotności w stosunku rocznym w wysokości stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego oraz podjąć działania mające na celu zwrot P. przez Pożyczkobiorcę. Umowa przewidywała , że , w przypadku gdy Pożyczkobiorca opóźnia się ze spłatą kwoty równej dwóm pełnym ratom pożyczki Pożyczkodawca może wezwać do zapłacenia zaległych rat w terminie 7 dni od doręczenia wezwania pod rygorem wypowiedzenia umowy pożyczki, a w przypadku braku zapłaty może wypowiedzieć umowę z zachowaniem 5-dniowego okresu wypowiedzenia, biegnącego od dnia doręczenia wypowiedzenia.

A. K. nie potwierdziła otrzymania kwoty pożyczki , ani w formie gotówki , ani w formie karty przepłaconej .

dowód: umowa pożyczki nr (...) – k.25 – 28.

(...) Finanse S.A. siedzibą w P. ( KRS (...) ) pismem z dnia 30 sierpnia 2019 r. przesłał A. K. wypowiedzenie umowy pożyczki nr (...). Pismo doręczono A. K. dnia 11 września 2019 r.

dowód: potwierdzona kopia wypowiedzenia z dnia 30 sierpnia 2019 r. wraz z potwierdzeniem jego doręczenia pozwanej – k.86 – 87 .

Dnia 15 lutego 2022 r. (...) Finanse S.A. siedzibą w P. ( KRS (...)) – Zbywca - zawarł z (...) (...) z siedzibą w G. ( Nabywcą ) umowę przelewu wierzytelności. W § 2 ust. 1 umowy Zbywca oświadczył , że przysługują mu istniejące, bezsporne, niezabezpieczone hipotecznie wierzytelności pieniężne (zwane dalej (...) ) w stosunku do osób fizycznych, nieprowadzących działalności gospodarczej (zwanych dalej „Dłużnikami "), wynikające z tytułu zawartych pożyczek spłacanych tygodniowo lub związane z odstąpieniem od tych umów przez dłużników na które składają się wierzytelności wymagalne na dzień zawarcia umowy i wierzytelności niewymagalne, które staną się wymagalne w roku 2022. Wierzytelności zostały określone w Załączniku nr 4 - Wykaz Wierzytelności do umowy w formie papierowej oraz szczegółowo w formie zabezpieczonego zapisu elektronicznego utrwalonego na nośniku elektronicznym lub umieszczonym na serwerze (...) , sporządzonych według stanu na 13.08.2021 r. W § 2 ust. 3 i 4 umowy Zbywca oświadczył, że przelewa na Nabywcę wierzytelności, wymienione w Załączniku nr 4 do umowy, za cenę i na warunkach określonych w niniejszej umowie, a Nabywca oświadcza, że przelew Wierzytelności przyjmuje na warunkach określonych w umowie . Ustalono , że wraz z wierzytelnościami określonymi w ust. 1 § 2 , na Nabywcę przechodzą wszelkie związane z nimi prawa, w tym zwłaszcza roszczenia o dalsze należne odsetki, koszty procesu, koszty zastępstwa procesowego, koszty egzekucyjne, koszty zastępstwa w postępowaniu egzekucyjnym oraz prawa wynikające z umów pożyczek, prawo do samodzielnego wypowiedzenia umów pożyczek, z których wierzytelności wynikają oraz wszelkie wpływy związane ze spłatą wierzytelności lub zwrotem jakichkolwiek kosztów lub zaliczek na poczet kosztów dochodzenia wierzytelności uzyskane przez Zbywcę po dacie rozliczenia . § 6 ust. 1 a umowy stanowił , że wierzytelności przechodzą na Nabywcę według stanu na dzień rozliczenia, z chwilą wpłaty przez Nabywcę kwoty rozliczenia .

W załączniku nr 4 do umowy przelewu wierzytelności z dnia 15 lutego 2022 r. wskazano pod poz. 7389 , że umową przelewu wierzytelności została objęta także wierzytelność w stosunku do A. K. wynikająca z umowy pożyczki nr (...) z dnia 10 września 2014 r.

(...) Finanse S.A. siedzibą w P. złożył oświadczenie dnia 30 marca 2022 r., że wierzytelności objęte umową z dnia 15 lutego 2022 r. wobec spełnienia warunków wskazanych w umowie dnia 25 lutego 2022 r. zostały skutecznie przeniesione na Nabywcę .

dowody: potwierdzona kopia umowy przelewu wierzytelności z dnia 15 lutego 2022 r. wraz z aneksem z dnia 17 maja 2022 r. k. 11- 22, potwierdzona kopia oświadczenia z dnia 30.03. (...). – k. 29 i 83 - 84 akt, wyciąg z załącznika nr 4 do umowy z dnia 15.02.2022 r. – k. 21 , kopia załącznika nr 4 do umowy przelewu wierzytelności – k. 81.

W piśmie skierowanym do pozwanej z dnia 20 kwietnia 2022 r. powód zawiadomił o nabyciu wierzytelności z umowy pożyczki nr (...) zawartej przez pozwaną z (...) Finanse S.A. siedzibą w P. i wezwał ją do zapłaty kwoty zadłużenie tejże umowy - 13 938,91 zł.

dowód: zawiadomienie o cesji wierzytelności– k. 34

Sąd zważył, co następuje:

Powyższych ustaleń Sąd dokonał w oparciu o wyżej wymienione dokumenty przedłożone przez stronę powodową, którym dał w całości wiarę. Zgodnie z art. 77 ³ k.c. dokumentem jest nośnik informacji umożliwiający zapoznanie się z jego treścią. Art. 243 ² k.p.c. stanowi, że dokumenty znajdujące się w aktach sprawy lub do nich dołączone stanowią dowody bez wydawania odrębnego postanowienia, a zgodnie z art. 243 ¹ k.p.c. przepis ten stosuje się do dokumentów zawierających tekst, umożliwiających ustalenie ich wystawców.

Zgodnie z treścią art. 720 k.c., przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Z kolei w myśl art. 3 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim (tj. Dz. U. z 2023 r. poz. 1028 ) przez umowę o kredyt konsumencki rozumie się umowę o kredyt w wysokości nie większej niż 255.550,00 zł albo równowartość tej kwoty w walucie innej niż waluta polska, który kredytodawca w zakresie swojej działalności udziela lub daje przyrzeczenie udzielenia konsumentowi, przy czym za umowę o kredyt konsumencki uważa się między innymi umowę pożyczki.

Zgodnie z art. 6 § 2 k.p.c. strony są obowiązane przytaczać wszystkie fakty i dowody bez zwłoki, aby postępowanie mogło być przeprowadzone sprawnie i szybko. Powód powinien zatem już w pozwie przedstawić wszystkie fakty, z których wywodzi swoje roszczenie oraz dowody dla ich wykazania. Z kolei pozwany, jeżeli kwestionuje żądanie pozwu, powinien już w pierwszym piśmie przygotowawczym przedstawić fakty, na których opiera swoje zarzuty i dowody dla wykazania tych faktów. Niezależnie od obowiązku przedstawiania faktów i dowodów, każda ze stron ma obowiązek wypowiedzieć się co do twierdzeń strony przeciwnej, wyszczególniając fakty, które przyznaje oraz te, którym zaprzecza. Obowiązek ten strony powinny wypełnić składając pisma przygotowawcze (art. 127 § 1 k.p.c.) lub w toku rozprawy (art. 210 § 2 k.p.c.), o ile zostanie wyznaczona. Należy nadmienić , że ogólnikowe stwierdzenie, że strona "kwestionuje wszystkie twierdzenia strony przeciwnej, za wyjątkiem tych, które przyznaje" lub równoznaczne, nie spełnia wymogów, wynikających z powołanych przepisów i oznacza brak wypowiedzenia się co do twierdzeń wyraźnie niezaprzeczonych i może uzasadniać uznanie ich za milcząco przyznane (art. 230 k.p.c.).

Powód wywodził swe roszczenia z umowy pożyczki nr (...) z dnia 10 września 2014 r zawartej przez pozwaną z (...) Finanse S.A. siedzibą w P. . Jednakże umowa pożyczki zawarta przez pozwaną A. K. dnia 10 września 2014 r. nr (...) , której potwierdzona kopia została załączona do pozwu ( k. 25 – 28) została zawarta nie z (...) Finanse S.A. siedzibą w P. ( KRS (...) – informacja odpowiadająca odpisu pełnemu z Rejestru przedsiębiorców wg stanu na dzień 29.11.2023 r. – k. 99 – 106 ) , a z (...) spółką komandytową z siedzibą w P. ( KRS (...) - informacja odpowiadająca odpisu pełnemu z Rejestru przedsiębiorców wg stanu na dzień 29.11.2023 r. – k. 107 – 115 ). Są to dwa odrębne podmioty.

Pozwana zarzucała powodowi brak legitymacji czynnej i wskazać należy, iż zarzut ten okazał się zasadny. W ocenie Sądu zaoferowany przez stronę powodową materiał dowodowy nie jest wystarczający do wykazania, iż powód nabył ona ze skutkiem prawnym wierzytelność wobec pozwanej wynikającą z umowy pożyczki z dnia 14 września 2014 r. Należy wskazać, że zgodnie z dyspozycją art. 509 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią, chyba, że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, a w szczególności roszczenie o zaległe odsetki. W wyniku przelewu wierzytelności przechodzi na nabywcę ogół uprawnień przysługujących dotychczasowemu wierzycielowi, który w ten sposób zostaje wyłączony ze stosunku zobowiązaniowego jaki wiązał go z dłużnikiem. Przedmiotem przelewu jest natomiast wierzytelność tj. prawo podmiotowe wierzyciela do żądania od dłużnika świadczenia.

Powód złożył do akt sprawy umowę przelewu wierzytelności z dnia 15 lutego 2022 r. zawartą przez niego z (...) Finanse S.A. siedzibą w P. ( KRS (...)) , której przedmiotem była wierzytelność z umowy pożyczki nr (...) . Jednakże nie przedłożył żadnego dowodu , z którego wynikałoby , że wierzytelność ta przysługiwała zbywcy czyli (...) Finanse S.A. siedzibą w P. . Nie ten podmiot zawierał bowiem z pozwaną przedmiotową umowę pożyczki , a (...) spółka komandytową z siedzibą w P. , wpisana do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego pod numerem KRS (...). Tym samym powód nie wykazał, by wierzytelność objęta niniejszym pozwem mu przysługiwała . Sąd wziął pod uwagę to, że jeżeli wierzytelność jest stwierdzona pismem, przelew tej wierzytelności powinien być również pismem stwierdzony (art. 511 k.c.).

Całość powyższych rozważań prowadzi do wniosku, iż strona powodowa nie wykazała swojej legitymacji procesowej , co zarzucała pozwana.

Dodatkowo należy stwierdzić , że należność z umowy pożyczki nr (...) jest przedawniona . Umowa z dnia 10 września 2014 r. została zawarta na 62 tygodnie i tym samym kończyła się z dniem 18 listopada 2015 r. , z tym dniem wszystkie nieuiszczone przez pozwaną raty pożyczki były już wymagalne . Z informacji powoda zawartej w piśmie z dnia 04 lipca 2023 r. wynika też , że jedyne wpłaty dokonywane przez pozwaną na poczet należności z przedmostowej umowy pożyczki miały miejsce w maju i czerwcu 2015 r. Wypowiedzenie z dnia 30 sierpnia 2019 r. dokonane przez (...) Finanse S.A. siedzibą w P. nie miało żadnych skutków , raz , że było dokonane przez podmiot , którego uprawnienia do wierzytelności z tej umowy pożyczki nie zostały wykazane, to nadto w tymże dniu roszczenia były przedawnione .

Ustawą z 13 kwietnia 2018 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 1104) istotnie zmodyfikowano zasady przedawnienia cywilnoprawnych roszczeń majątkowych. Zgodnie z dodanym art. 117 § 2 ¹ k.c. po upływie terminu przedawnienia przedsiębiorca nie może domagać się zaspokojenia roszczenia przysługującego przeciwko konsumentowi. W rezultacie już z chwilą upływu terminu przedawnienia (a nie podniesienia zarzutu przedawnienia) następuje przekształcenie roszczenia w zobowiązanie niezupełne (naturalne). W konsekwencji wierzyciel nie może domagać się przymusowej realizacji swojego roszczenia. W praktyce zmiana ta oznacza, że jeśli przedmiotem sporu jest roszczenie przysługujące przeciwko konsumentowi, a pozwana niewątpliwie zawarła umowę pożyczki dnia 10.09.2014 r. jako konsument , sąd obowiązany jest z urzędu badać, czy upłynął termin przedawnienia takiego roszczenia. Dodatkowo, stosownie do art. 117 ¹ k.c., tylko w wyjątkowych przypadkach sąd może, po rozważeniu interesów obu stron, nie uwzględnić upływu terminu przedawnienia roszczenia przysługującego przeciwko konsumentowi, jeżeli wymagają tego względy słuszności, które w niniejszej sprawie nie występowały. Znaczenie mają też przepisy przejściowe, które odnoszą się do kwestii przedawnienia roszczeń powstałych przed wejściem w życie nowelizacji (tj. przed 9 lipca 2018 r.) . Co do zasady, do roszczeń takich zastosowanie mają nowe reguły dotyczące przedawnienia roszczeń (art. 5 ust. 1 nowelizacji). Ustawodawca wprowadził jednak szczególną regulację intertemporalną dotyczącą roszczeń skierowanych przeciwko konsumentom. Zgodnie z nią w przypadku takich roszczeń, których termin przedawnienia już upłynął, a nie został podniesiony zarzut przedawnienia, z dniem wejścia w życie ustawy następują skutki przedawnienia (art. 5 ust. 4 nowelizacji). Oznacza to, że od 9 lipca 2018 r. przedawnienie takiego roszczenia jest brane przez sąd pod rozwagę bez względu na zarzut pozwanego (art. 117 § 2 ¹ k.c.) .

Art. 118 k.c. stanowi , że jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi sześć lat, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata. Jednakże koniec terminu przedawnienia przypada na ostatni dzień roku kalendarzowego, chyba że termin przedawnienia jest krótszy niż dwa lata , a do 09 lipca 2018 r. stanowił , że jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej termin przedawnienia wynosi lat dziesięć , a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej – trzy lata.

Tak więc przedawnienie roszczeń umowy pożyczki nr (...) z dnia 10 września 2014 r. nastąpiło z dniem 18 listopada 2018 r.

Mając na uwadze powyższe Sąd stwierdził , że żądanie powoda jest niezasadne i w pkt. I sentencji orzeczenia powództwo oddalił .

O kosztach procesu Sąd orzekł w pkt II sentencji wyroku na podstawie art. 98 k.p.c. zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu. Na koszty zasądzone od powoda na rzecz pozwanej składała się : koszty zastępstwa procesowego pozwanej ustalone zgodnie z §2 pkt. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych w kwocie 3600,00 zł , uiszczona opłata skarbowa od pełnomocnictwa i wydatki związane z przesyłką pocztową 2 x 6,80 zł.

Sędzia Julita Preis

I C 116/23

ZARZĄDZENIE

1.  (...) B. K. (...) .

2.  (...)

3.  (...)

(...)

C., (...).