Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 czerwca 2023 r.

Sąd Rejonowy w Grudziądzu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 7 czerwca 2023 r. w Grudziądzu

na rozprawie

sprawy z powództwa M. D.

przeciwko (...) S.A. w W.

o zapłatę

oddala powództwo;

zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 1217 zł (jeden tysiąc dwieście siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

Sygn. akt I C 1172/21

UZASADNIENIE

wyroku

M. D. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) S.A. w W. kwoty 2.217,04 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwoty 1.635,42 zł od dnia 19 sierpnia 2021 r. do dnia zapłaty oraz od kwoty 480 zł od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Powód wniósł także o zasądzenie na jego rzecz kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu powód podniósł, że w drodze cesji nabył prawo do dochodzenia od pozwanego odszkodowania z tytułu szkody komunikacyjnej. Powód twierdził, że pozwany wypłacił poszkodowanym z tego tytułu kwotę 1.062,13 zł, ale łączny koszt naprawy jest wyższy i wynosi 2.697,55 zł, dlatego powodowi należy się dopłata odszkodowania w kwocie 1.635,42 zł. Kwota ta została w pozwie powiększona o koszt wykonania kalkulacji naprawy przez rzeczoznawcę majątkowego na zlecenie powoda w wysokości 480 zł oraz o skapitalizowane odsetki za opóźnienie od kwoty 1.635,42 zł za okres od dnia 9 lipca 2020 r. do dnia 18 sierpnia 2021 r. w kwocie 101,62 zł.

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości. W uzasadnieniu wskazał, że brak jest podstaw do uwzględnienia powództwa, albowiem wysokość wypłaconego odszkodowania w całości rekompensuje powstałą szkodę. Pozwany zaznaczył, że złożył poszkodowanej propozycję naprawienia jej pojazdu w jednym z warsztatów sieci naprawczej pozwanego za cenę przyznaną przez pozwanego tytułem odszkodowania, jednakże poszkodowana z tej propozycji nie skorzystała (k. 41-43 akt).

Na rozprawie pozwany zarzucił, że umowa przelewu wierzytelności nie została skutecznie zawarta, gdyż z jej paragrafu 2 wynika, że wynagrodzenie cedenta wynosiło 200 zł, a umowa miała być uznana za zawartą z chwilą przekazania wynagrodzenia, tymczasem z załącznika do pozwu wynika, że przekazano poszkodowanemu wynagrodzenie w kwocie 162 zł (k. 141 akt).

Sąd Rejonowy ustalił i zważył, co następuje:

W dniu 6 czerwca 2020 roku doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki M. (...) nr rej. (...) należący do A. i R. R.. Ubezpieczycielem odpowiedzialności cywilnej sprawcy szkody był pozwany. Po zgłoszeniu szkody pozwany zlecił kalkulację naprawy pojazdu poszkodowanych i na jej podstawie wypłacił poszkodowanym w czerwcu 2020 r. odszkodowanie w wysokości 1.062,13 zł. Przy wydaniu decyzji o wysokości odszkodowania pozwany złożył poszkodowanej propozycję naprawienia jej pojazdu w jednym z warsztatów sieci naprawczej pozwanego za sumę przyznaną przez pozwanego tytułem odszkodowania. Poszkodowana z tej propozycji nie skorzystała.

dowody: akta szkody – k. 51 akt

decyzja o wypłacie odszkodowania – k.18 akt

kalkulacja naprawy sporządzona przez pozwanego – k. 19-20 akt

Uszkodzony w dniu 6 czerwca 2020 r. pojazd marki M. został wyprodukowany w 2003 r. Został kupiony przez małżonków A. i R. R. w kwietniu 2019 r. od osoby, która kupuje, naprawia i sprzedaje auta. Był kupiony jako bezwypadkowy, miał w złym stanie podłogę i został w tym zakresie naprawiony przez nabywców. Wymieniali oni też klocki hamulcowe, olej i pasek rozrządu z pompą. W chwili zdarzenia samochód był sprawny i nie posiadał uszkodzeń. W dniu 6 czerwca 2020 r. uszkodzeniu uległy lewe tylne drzwi. A. R. naprawiła auto w ten sposób, że zakupiła przez Internet używane, oryginalne drzwi w tym samym kolorze od takiego samego modelu auta, a jej szwagier, który jest mechanikiem zamontował te drzwi. Za tę usługę poszkodowana zapłaciła. Pieniędzy, które otrzymała od pozwanego, wystarczyło na naprawę auta po kolizji z 6 czerwca 2020 r. Naprawa przywróciła auto do stanu sprzed kolizji. W dniu 14 kwietnia 2021 roku poszkodowani sprzedali naprawione auto za cenę 900 zł, czyli za taką samą kwotę, za jaką go zakupili.

dowody: zeznania świadka A. R. - k. 73-73v akt

umowa sprzedaży auta z 14.04.2021 r. – k. 77 akt

W dniu 26 maja 2021 r. poszkodowani zawarli z powodem umowę cesji wierzytelności z tytułu odszkodowania za szkodę z dnia 6 czerwca 2020 r. W umowie cedenci oświadczyli, że w stosunku do sprawcy zdarzenia komunikacyjnego z dnia 6 czerwca 2020 r. i jego ubezpieczyciela w zakresie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje im wierzytelność obejmująca szkodę rzeczową w pojeździe marki M. o numerze rejestracyjnym (...). Cedenci oświadczyli ponadto, że wierzytelność ta istnieje, jest wymagalna i wolna od obciążeń. Wynagrodzenie za wierzytelność określono na 200 zł brutto. Wskazano, że umowę uznaję się za zawartą z chwilą przekazania przez cesjonariusza wynagrodzenia dla cedenta.

W oświadczeniu dołączonym do umowy cesji cedenci wskazali, że kwota dotychczas wypłacona w ramach likwidacji szkody w wysokości 1.062,13 zł nie była wystarczająca do przywrócenia pojazdu do stanu sprzed zdarzenia z 6 czerwca 2020 r.

Na poczet wynagrodzenia dla cedentów powód uiścił kwotę 166 zł w dniu 1 czerwca 2021 r.

Zgodnie z kalkulacją naprawy sporządzoną na zlecenie powoda koszt naprawy pojazdu marki M. (...) wynosi 2.697,55 zł. Koszt wykonania kalkulacji wyniósł 480 zł.

dowody: umowa cesji wierzytelności – k. 21 akt

oświadczenie cedentów z 26.05.2021 r. = k. 23 akt

potwierdzenie przelewu kwoty 166 zł – k. 24 akt

kalkulacja naprawy z dnia 9 sierpnia 2021 r. – k. 26-31 akt

faktura na kwotę 480 zł – 32 akt

Według opinii biegłego P. L. (1) wysokość kosztów naprawy pojazdu marki M. (...) w związku z uszkodzeniami powstałymi w zdarzeniu z dnia 6 czerwca 2020 r. wynosi 2.808,23 zł według cen części z czerwca 2020 r., przy czym uwzględnia to jedynie części nowe i oryginalne oferowane przez producenta pojazdu, albowiem w zakresie uszkodzonych elementów i zakwalifikowanych do wymiany alternatywne części zamienne jakości ,,O i (...) nie były oferowane.

dowód: opinia biegłego P. L. - k. 101-112 akt

Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadka A. R., gdyż zeznawała ona spontanicznie, zgodnie ze swoją wiedzą, a brak było podstaw do uznania, aby celowo ukrywała jakieś fakty lub mijała się z prawdą. Częściowo jej zeznania znalazły potwierdzenie w umowie sprzedaży auta. Sąd podzielił opinię biegłego P. L. (1), gdyż nie była kwestionowana przez strony. Brak było podstaw do podważania prawdziwości dokumentów prywatnych zgromadzonych w aktach sprawy i aktach szkodowych.

W ocenie sądu powód nie udowodnił istnienia spornego roszczenia. Z okoliczności sprawy wynika, że poszkodowana naprawiła uszkodzony pojazd za kwotę mieszczącą się w świadczeniu wypłaconym przez pozwanego. Następnie poszkodowani sprzedali pojazd za taką samą kwotę, za jaką go kupili. Poszkodowani nie ponieśli więc wyższej szkody niż kwota wypłacona przez pozwanego. Już po sprzedaży naprawionego auta, dnia 26 maja 2021 roku poszkodowani zawarli z powodem umowę cesji o zbyciu wierzytelności z tytułu powstałej w pojeździe szkody. Z okoliczności sprawy nie wynika jednak, aby poszkodowani w jakikolwiek sposób kwestionowali decyzję związaną z przyznaniem odszkodowania przez ubezpieczyciela, a tym samym nie domagali się od pozwanego wypłaty dalszych świadczeń. Poszkodowana zeznała, że naprawiła auto za kwotę wypłaconą przez ubezpieczyciela. Poszkodowani nie mieli zatem wierzytelności o wypłatę dalszej części odszkodowania od ubezpieczyciela i nie mogli jej skutecznie zbyć, zwłaszcza po sprzedaży auta. Poszkodowani niezgodnie z prawdą złożyli więc przy cesji wierzytelności oświadczenie, że kwota wypłacona przez ubezpieczyciela nie była wystarczająca do przywrócenia pojazdu do stanu sprzed wypadku oraz że wierzytelność o wypłatę dalszego odszkodowania przez ubezpieczyciela istnieje. Bardziej wiarygodne jest w tym zakresie zeznanie poszkodowanej przed sądem jako świadka, albowiem składała je pod rygorem odpowiedzialności karnej.

Ze względu na zaistniały w sprawie stan faktyczny – naprawę auta po szkodzie, która przywróciła je do stanu poprzedniego i sprzedaż auta za taką samą cenę, za jaką poszkodowani go nabyli, powód powinien udowodnić, że odszkodowanie wypłacone poszkodowanym nie było wystarczające do naprawy pojazdu. W sytuacji, gdy poszkodowany nie podejmuje żadnych działań celem zweryfikowania przyznanej mu kwoty odszkodowania, a jednocześnie naprawia w całości uszkodzony pojazd, to powód, który jest nabywcą wierzytelności powinien udowodnić to, że kwota naprawy przewyższyła kwotę wypłaconego odszkodowania w ramach ubezpieczenia. Poszkodowana sama stwierdziła, iż naprawa za kwotę przyznaną przez ubezpieczyciela przywróciła pojazd do pełnej sprawności, a auto było nadal użytkowane, po czym zostało sprzedane. W tej sytuacji poszkodowanym nie należała się dopłata ponad kwotę wypłaconą przez ubezpieczyciela, a zatem nie mogli oni skutecznie dokonać cesji wierzytelności z tytułu tej dopłaty. Takie stanowisko reprezentuje obecnie Sąd Okręgowy w Toruniu, wyrażając je np. w wyrokach z 30 grudnia 2022 r. w sprawie VIII Ca 1010/22 i z 9 stycznia 2023 r. w sprawie VIII Ca 1006/22.

Należy zaznaczyć, że celem odszkodowania jest naprawienie szkody poniesionej przez poszkodowanego. Odszkodowanie ma służyć wyrównaniu uszczerbku w majątku poszkodowanego. Co do zasady to poszkodowany ma największą wiedzę i zasób informacji dotyczących rozmiaru doznanego uszczerbku i dokonanej naprawy. W związku z tym, iż poszkodowany naprawił w całości pojazd w kwocie ubezpieczenia, którą otrzymał od pozwanego, sąd orzekł o oddaleniu powództwo w całości na mocy art. 6, art. 361 § 1 i 2 oraz art. 363 § 1 i 2 k.c.

Brak było podstaw do zasądzenia na rzecz powoda również kwoty 480 zł z tytułu zwrotu kosztów kalkulacji naprawy zleconej przez powoda, gdyż nie obejmowała tego umowa cesji z dnia 26 maja 2021 r., a powód poniósł ten koszt w ramach prowadzonej działalności gospodarczej polegającej na nabywaniu i dochodzeniu wierzytelności z tytułu szkód komunikacyjnych, dlatego nie był to celowy, racjonalny i ekonomicznie uzasadniony wydatek w ramach odszkodowania za uszkodzenie pojazdu.

Nie był zasadny zarzut pozwanego, że umowę cesji należy traktować jako niezawartą, gdyż wynagrodzenie cedentom zostało wypłacone, tyle że w kwocie netto, a więc po odjęciu podatku od ustalonej w umowie cesji kwoty 200 zł.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu. Żądanie pozwu nie zostało uwzględnione, dlatego należało zasądzić od powoda zwrot kosztów procesu na rzecz pozwanego. Z tego względu sąd zasądził od powoda na rzecz pozwanego kwotę 1.217 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, na które składy się: opłata na rzecz radcy prawnego – 900 zł (§ 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych – Dz.U. z 2018 r. poz. 265), opłata skarbowa od pełnomocnictwa – 17 zł (k. 45 akt) i 300 zł jako zwrot zaliczki na biegłego (k. 79 akt).

O odsetkach za opóźnienie od kosztów procesu orzeczono na mocy art. 98 § 1 ¹ k.p.c.