Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 kwietnia 2024 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi – Widzewa w Łodzi, I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Szymon Śniady

Protokolant: sekretarz sądowy Agata Wójciak

po rozpoznaniu 4 kwietnia 2024 roku w Łodzi

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w D.

przeciwko (...) spółce akcyjnej z siedzibą w S.

o zapłatę

oddala powództwo.

Sygn. akt I C 1188/23

UZASADNIENIE

Pozwem z 27 lipca 2023 (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa z siedzibą w D. (dalej jako: D. (...)) wniosła o zasądzenie od (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w S. (dalej jako: E. (...)) kwoty 11027,54 złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 26 maja 2023 roku do dnia zapłaty oraz o zasądzenie od pozwanego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu strona powodowa wskazała, że klient, ubezpieczony
u pozwanego, zlecił jej wykonanie naprawy uszkodzonego 1 kwietnia 2023 roku pojazdu S. (...) o numerze rejestracyjnym (...). Koszty naprawy miały zostać pokryte z polisy OC sprawcy zdarzenia, a pozwana zarejestrowała szkodę pod numerem (...). Po zakończonej naprawie powodowa spółka wystawiła fakturę VAT za wykonanie naprawy pojazdu. Strona pozwana zakwestionowała wysokość stawki za roboczogodzinę. W konsekwencji strona pozwana wypłaciła niższe odszkodowanie, niż koszty naprawy samochodu wynikające z wystawionej faktury VAT. Odsetek ustawowych za opóźnienie powód dochodzi od dnia następującego po terminie płatności określonego w fakturze VAT. Legitymację czynną powód wywodzi z zawartej z poszkodowanym umowy przelewu wierzytelności.

(pozew k. 3-5)

W odpowiedzi na pozew E. (...) wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwana wskazała, iż wypłaciła z tytułu przedmiotowej szkody kwotę 61890,24 zł, co zdaniem pozwanej wyczerpuje w pełni poniesioną szkodę. Pozwana zakwestionowała fakturę i kosztorys wystawione przez powódkę. Jednocześnie wskazano, że pozwana zainicjowała rozmowy ugodowe z powódką.

(odpowiedź na pozew k. 57-60)

W piśmie z 30 października 2023 roku pełnomocnik powódki wniósł o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego i wskazał, że strony wynegocjowały warunki ugody pozasądowej, ale nie został jeszcze sporządzony jej projekt. Nadto podniósł, iż „spodziewane jest podpisanie tej ugody w bieżącym tygodniu”.

(pismo k. 68-70)

Zarządzeniami z 28 listopada 2023 roku oraz z 21 grudnia 2023 roku pełnomocnik powódki został zobowiązany do wskazania, czy w sprawie została zawarta ugoda. Pełnomocnik powódki żadnych z tych zobowiązań nie wypełnił.

(zarządzenie k. 72 i 74)

Pismem z 9 stycznia 2024 roku pełnomocnik pozwanej podniósł, iż strony doszły do porozumienia oraz zawarły ugodę, która został przez pozwaną zrealizowana.

(pismo k. 77)

Pełnomocnik powódki zarządzeniem z 15 stycznia 2024 roku został zobowiązany do ustosunkowania się do pisma pełnomocnika pozwanej z 9 stycznia 2024 roku w terminie 2 tygodni. Pełnomocnik powódki po raz kolejny nie wykonał zobowiązania.

(zarządzenie k. 80, zobowiązanie k. 81, epo k. 82)

Pełnomocnicy stron do zamknięcia rozprawy nie składali już żadnych pism procesowych oraz pomimo prawidłowego zawiadomienia o jej terminie – nie stawili się na niej.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Ł. D. jest właścicielem samochodu osobowego S. (...) o numerze rejestracyjnym (...). Pojazd nie jest samochodem zakupionym w ramach działalności gospodarczej, a jego właściciel nie są płatnikiem podatku VAT. 1 kwietnia 2023 roku doszło do kolizji drogowej, wskutek której pojazd został uszkodzony. Sprawca szkody był ubezpieczony w zakresie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w E. (...). Szkoda została zgłoszona do ubezpieczyciela i zarejestrowana pod numerem (...).

/okoliczności bezsporne oraz oświadczenie k. 14, oświadczenie k. 15, kopia dowodu rejestracyjnego k. 16-17/

3 kwietnia 2023 roku Ł. D. zawarł z D. (...) umowę zlecenia naprawy nr (...) w ramach szkody komunikacyjnej likwidowanej z ubezpieczenia OC sprawcy. Tego samego dnia Ł. D. powodową Spółkę do wystawienia na nich faktur bez podpisu (oraz ewentualnej korekty faktury) i pobierania za nich odszkodowania za szkodę zarejestrowaną pod numerem (...). Również 3 kwietnia 2023 roku Ł. D. zawarł z D. (...) umowę przelewu wierzytelności przysługujących mu w stosunku do E. (...) z tytułu odszkodowania z polisy ubezpieczeniowej sprawcy szkody. Wraz z wierzytelnością na cesjonariusza miały przejść wszelkie związane z nią prawa, w tym roszczenia z tytułu opóźnienia w zapłacie.

/cesja k. 12, upoważnienie k. 13, zlecenie naprawy k. 33, pełnomocnictwa k. 34-35/

8 maja 2023 roku (...) sporządziła kalkulację naprawy nr AZ/053/23, określającą koszty naprawy pojazdu na 73187,83 złotych (z VAT). W sporządzonej kalkulacji zastosowano stawkę za roboczogodzinę w wysokości 260 zł netto.

/kalkulacja naprawy k. 20-32/

11 maja 2023 roku D. (...) wystawiła na rzecz Ł. D. fakturę VAT nr (...) obejmującą koszty naprawy pojazdu w łącznej wysokości 73187,78 złotych brutto, z terminem płatności oznaczonym na 25 maja 2023 roku.

/faktura VAT k. 8-11/

Pozwana przyznała i wypłaciła odszkodowanie w kwocie 61890,24 złotych.

/okoliczności bezsporne/

Pełnomocnicy stron w ich imieniu 29 listopada 2023 roku zawarli ugodę pozasądową, której przedmiotem jest odszkodowanie z tytułu kosztów naprawy, które zgłoszono z umowy ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych o numerze szkody (...).

Strony zgodnie postanowiły, iż tytułem całkowitego zaspokojenia roszczenia ubezpieczyciel wypłaci ponad dotąd wypłaconej kwoty, dodatkowo kwotę 9600 zł tytułem należności głównej oraz kwotę 3805 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego i opłaty skarbowej.

Ubezpieczyciel zobowiązał się wypłacić łącznie kwotę 13405 zł na rachunek powódki z terminie 14 dni od doręczenia oryginału podpisanej ugody, zaś (...) zobowiązała się w terminie 5 dni od wpływu należności na rachunek bankowy wycofać powództwo ze zrzeczeniem się roszczeń w sprawie o sygnaturze akt I C 1188/23 prowadzonej przez Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa w Łodzi.

Strony zgodnie ustaliły, iż zapłata tej kwoty wyczerpuje wszelkie roszczenia główne oraz ubocze wobec Ubezpieczyciela i Sprawy jakie powstały lub mogą powstać w przyszłości ze stosunku prawnego i zdarzenia, objętego szkodą zarejestrowaną pod numerem (...) i objęte postępowaniem o sygnaturze akt I C 1188/23 prowadzonym przez Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa w Łodzi.

(ugoda k. 78)

E. (...) zrealizowała ugodę.

(okoliczność bezsporna)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dowody zaoferowane przez strony. Wobec pozasądowego rozwiązana sporu sąd pominął dowód z opinii biegłego jako nieistorny dla rozstrzygnięcia sprawy.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo podlegało oddaleniu w całości.

Przechodząc do merytorycznej oceny powództwa w pierwszej kolejności należy podkreślić, że legitymacja czynna powodowej spółki nie była kwestionowana i nie budzi wątpliwości.

Zgodnie z treścią art. 509 § 1 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią chyba, że sprzeciwiałoby się to zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Powód przedstawił umowę przelewu wierzytelności, zawartą z poszkodowanym. Zawarte przez powoda umowy przelewu wierzytelności uprawniają ją do dochodzenia bezpośrednio od pozwanego Towarzystwa (...) należności z tytułu poniesionych kosztów naprawy przedmiotowego pojazdu.

Zgodnie z treścią art. 822 k.c., przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba na rzecz której zawarta została umowa ubezpieczenia. Powyższy przepis stanowił podstawę odpowiedzialności strony pozwanej za zdarzenie, w którym uczestniczył pojazd marki M. (...). Warunki odpowiedzialności Pozwanego określa ustawa z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli komunikacyjnych. Zgodnie z art. 34 ust.1 wskazanej wyżej ustawy, z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest między innymi zniszczenie lub uszkodzenie mienia. Zgodnie z regulacją art. 36 ustawy, odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej. Odpowiedzialność zakładu ubezpieczeń ma charakter akcesoryjny, dlatego jej granice wyznaczane są przez zakres pierwotnej odpowiedzialności ubezpieczonego, który z kolei wynika wprost z przepisów ustawy, a w szczególności z art. 361 k.c.

W przedmiotowej sprawie bezspornym między stronami był fakt zaistnienia zdarzenia w wyniku, którego doszło do uszkodzenia samochodu. Bezsporny był również fakt, że w dacie zdarzenia jego sprawca posiadał zawartą z pozwanym Towarzystwem (...) umowę odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych.

Spór stron na początkowym etapie postępowania dotyczył wysokości należnego odszkodowania, jednak w toku sprawy zawarły ugodę pozasądową.

Ugoda pozasądowa, o ile nie stanowią inaczej przepisy szczególne, nie stanowi tytułu egzekucyjnego i jej zawarcie w toku postępowanie nie może prowadzić do umorzenia postępowania jako bezprzedmiotowego na podstawie art. 355 k.p.c., o ile nie jest ono połączone z cofnięciem pozwu przez powoda.

W zależności od treści ugody może jednak wpływać ona na stan faktyczny sprawy, modyfikując treść pierwotnych zobowiązań stron, które ją zawarły. Zawarcie ugody pozasądowej powoduje, iż pierwotna podstawa faktyczna powództwa, jak np. delikt, ulega modyfikacji i przestaje być aktualna. Ugoda pozasądowa jako umowa stron może stanowić podstawę dochodzenia roszczeń w przypadku jej niewykonania (art. 917 k.c.). Strony mogą dochodzić roszczeń w również w postępowaniu wszczętym po zawarciu ugody pozasądowej, czy to wskazując jako podstawę dochodzonego roszczeń właśnie ugodę modyfikującą pierwotny stosunek prawny stron, czy też na podstawie pierwotnego stosunku łączącego strony w przypadku podnoszenia nieważności takiej ugody.

Należy podkreślić, iż w sprawie strony zawarły ugodę, zaś pozwana ją wykonała poprzez zapłatę sumy w niej wskazanej. Strona powodowa nie kwestionowała ważności tej ugody. Jednocześnie strona powodowa oświadczyła w ugodzie, iż jej wykonanie wyczerpuje jej roszczenia związane z przedmiotową szkodą.

Mając na uwadze powyższe powództwo, wobec zawarcia i wykonania przez pozwaną ugody, przestało w toku postępowania posiadać podstawę i jako takie podlegało oddaleniu. Wskazania wymaga, iż sąd wydając wyrok bierze za podstawę stan rzeczy istniejący w chwili zamknięcia rozprawy (art. 316 § 1 k.c.), co oznacza iż wygaśnięcie roszczenia, na skutek jego spełnienia lub modyfikacji w toku postępowania przy jednoczesnym braku cofnięcia lub zmiany powództwa, powoduje konieczność wydania wyroku oddalającego.