Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Powód A. D. wniósł o zasądzenie od strony pozwanej kwoty
25 000 zł tytułem zadośćuczynienia z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 7 maja 2020 r. do dnia zapłaty oraz kosztów procesu według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego i opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

W uzasadnieniu pozwu podał, że 28 marca 2020 r. jako pasażer uczestniczył w wypadku komunikacyjnym, którego sprawca poruszał się pojazdem ubezpieczonym na mocy umowy ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej u strony pozwanej. Sprawcą wypadku był K. D., kierujący samochodem marki S. nr rej. (...), który stracił panowanie nad pojazdem i zjechał z drogi, uderzając w przydrożne drzewa, kierowca zginął na miejscu. Wskazał, że w wyniku tego wypadku doznał obrażeń ciała m. in. w postaci złamania kręgu szyjnego kręgosłupa, złamania kręgów odcinka piersiowego kręgosłupa, stłuczenia klatki piersiowej, złamania zatoki szczękowej, złamania kości nosowych, urazu zębów i złamania mostka, które spowodowały konieczność jego leczenia i rehabilitacji. Powód podniósł, że na skutek wypadku zdiagnozowano u niego zespół stresu pourazowego, nadto do chwili obecnej odczuwa negatywne dolegliwości fizyczne wypadku, jak drżenie rąk, przeskakiwanie prawego barku, przeskakiwanie nadgarstków, przeskakiwanie kręgu szyjnego, stałe napięcie mięśni odcinka szyjnego kręgosłupa, brak swobodnego poruszania szyją, skurcze prawej nogi, brak czucia na skórze w okolicach prawego barku, pogorszenie wzroku – astygmatyzm, ból prawego kciuka, promieniowanie odcinka lędźwiowego. Podał, że dodatkowo posiada liczne blizny na twarzy, rękach i nogach, co powoduje u niego znaczny dyskomfort. W toku postępowania likwidacyjnego strona pozwana przyznała i wypłaciła powodowi 29 484 zł tytułem zadośćuczynienia oraz 2 603,35 zł tytułem odszkodowania, przy uwzględnieniu 24% uszczerbku na zdrowiu powoda. Zdaniem powoda wysokość przyznanego zadośćuczynienia jest nieadekwatna do doznanej przez niego krzywdy.

Powód pismem procesowym z dnia 5 października 2023 r. rozszerzył żądanie pozwu i wniósł o zasądzenie od strony pozwanej kwoty 65 516 zł tytułem zadośćuczynienia z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 7 maja 2020 r. do dnia zapłaty.

Strona pozwana B. (...) ( Spółka (...)) z siedzibą w R., wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego i kosztów opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. Pozwana przyznała, że udzielała ochrony ubezpieczeniowej z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej sprawcy wypadku komunikacyjnego z udziałem powoda. Podniosła, że wypłaciła powodowi w toku postępowania likwidacyjnego 29 484 zł tytułem zadośćuczynienia oraz kwotę 3 224,44 zł tytułem odszkodowania. Zdaniem pozwanej kwota wypłaconego w toku postępowania likwidacyjnego zadośćuczynienia uwzględnia stopień cierpień fizycznych i psychicznych, ich intensywność, czas trwania, ewentualną nieodwracalność oraz wiek poszkodowanego. Zaprzeczyła, by powód na skutek wypadku doznał uszczerbku na zdrowiu psychicznym, podlegającego rekompensacie pieniężnej, a także aby pogorszenie wzroku powoda miało związek z wypadkiem. W ocenie strony pozwanej świadczenia dotychczas wypłacone powodowi w całości rekompensują wszelkie następstwa wypadku z dnia 28 marca 2020 r.

Strona pozwana w piśmie procesowym z dnia 17 października 2023 r., w odpowiedzi na rozszerzenie powództwa, wniosła o oddalenie powództwa również co do kwoty, o którą powód zwiększył żądanie pozwu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 28 marca 2020 r. powód uczestniczył w wypadku drogowym, którego sprawca poruszał się pojazdem ubezpieczonym na mocy umowy ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u strony pozwanej. Sprawcą wypadku był K. D., kierujący samochodem marki S. nr rej. (...), który stracił panowanie nad pojazdem i zjechał z drogi uderzając w przydrożne drzewa, następstwem czego kierowca poniósł śmierć na skutek doznanych obrażeń ciała. W chwili zdarzenia w dniu 28 marca 2020 r. powód miał 22 lata. Powód w chwili wypadku podróżował jako pasażer pojazdu i miał zapięte pasy bezpieczeństwa.

Bezsporne.

Bezpośrednio po wypadku powód został przewieziony do (...) Centrum Medycznego S.A. w P., gdzie po przeprowadzeniu badań diagnostycznych stwierdzono u niego liczne, stabilne złamania w obrębie szyjnego i piersiowego odcinka kręgosłupa, obustronne stłuczenie płuc, złamanie mostka oraz liczne złamania w obrębie twarzoczaszki. Powód przebywał w szpitalu od 28 marca 2020r. do 8 kwietnia 2020 r. Przy wypisie ze szpitala zalecono mu konsultację ortodontyczną, konsultację w poradni chirurgicznej, kontrolę neurochirurgiczną, stosowanie leków przeciwbólowych, zakaz dźwigania, bezwzględne noszenie kołnierza ortopedycznego, ochronę od pracy na 1,5 miesiąca, kontrolę w poradni lekarza rodzinnego oraz stosowanie środków farmakologicznych.

Z uwagi na przebyty w wyniku wypadku z dnia 28 marca 2020 r. uraz, w dniu 8 kwietnia 2020 r. oraz 14 października 2020 r. powód odbył konsultacje u specjalisty ortodonty, pozostając w tym okresie w trakcie leczenia ortodontycznego.

Powód pozostawał pod opieką Poradni Neurochirurgicznej (...) Centrum Medycznego w P., w której odbył wizytę w dniu 14 maja 2020 r.

W dniu 27 maja 2020 r. przeprowadzono u powoda badania radiologiczne RTG kręgosłupa szyjnego, które wykazało zniesienie fizjologicznej lordozy oraz cechy niestabilności w zakresie segmentu C6-C7 z retropozycją C7 o około 3-4 mm.

Z powodu zaburzeń stresowych – pourazowych powód konsultowany był przez psychologa, który stwierdził u powoda wystąpienie objawów psychologicznych charakterystycznych dla zaburzenia stresowego pourazowego.

Dowód:

- karta informacyjna leczenia szpitalnego – k. 14-15

- skierowanie do poradni specjalistycznej – k. 16

- karta informacyjna leczenia szpitalnego – k. 17-20

- skierowanie do poradni specjalistycznej – k. 36

- skierowanie do pracowni diagnostycznej – k. 37, 38

- informacja dla lekarza kierującego – k. 39

- wynik badania – k.43

- informacja lekarza specjalisty ortodonty – k. 48

- opinia psychologiczna – k. 52-53

Przed zdarzeniem powód był studentem na kierunku ekonomia, studiował zaocznie, podjął także zatrudnienie na podstawie umowy na okres próbny, mieszkał we W.. Wynajęte mieszkanie opłacał samodzielnie z zarobionych pieniędzy. Był osobą energiczną, sprawną fizycznie, nie miał problemów z poruszaniem się, uprawiał sporty – narciarstwo, piłkę nożną, tenisa. Powód nie powrócił do dawnej sprawności. Do dnia dzisiejszego powód odczuwa skutki wypadku. Ma dolegliwości bólowe, ograniczenia ruchowe, nie może dźwigać, zbyt długo siedzieć, bolą go plecy.

Po wypadku powód przez 12 dni przebywał w szpitalu. Po powrocie ze szpitala do domu, powodem opiekowali się rodzice. W domu powód był uzależniony od pomocy osób trzecich, matka powoda gotowała mu papki, robiła zastrzyki, opatrunki. Powód po wypadku zamknął się w sobie, bardzo mało wychodził, wszystko go frustrowało, przeżywał śmierć przyjaciela.

Dowód:

- zeznania świadka U. D. – k. 108-108v

- zeznania świadka W. D. – k.108v-109

- przesłuchanie powoda – k. 109-109v

W wyniku wypadku z 28 marca 2020 r. powód z punktu widzenia neurologicznego doznał urazu twarzoczaszki, kręgosłupa szyjnego, piersiowego, mostka i klatki piersiowej. Uraz twarzoczaszki – złamanych kości leczony zachowawczo skutkował dolegliwościami bólowymi w jej obrębie, naruszeniem zębów oraz zaburzeniami adaptacyjnymi. Nigdy nie wymagał leczenia neurologicznego. Uraz odcinka szyjnego skutkował złamaniem wyrostków kostnych w obrębie kręgów C6 i C7 i skutkował bólowym ograniczeniem ruchomości kręgosłupa szyjnego, drętwieniami barku. Uraz klatki piersiowej skutkował złamaniem mostka, stłuczeniem płuc i urazem odcinka piersiowego kręgosłupa. Uraz kręgosłupa piersiowego ze złamaniem blaszek granicznych (...)- (...) skutkował bólami w odcinku piersiowym kręgosłupa utrudniających swobodne funkcjonowanie, powodujących napięcia i wzmożone napięcia mięśni pleców. Z powodów neurologicznych długotrwały uszczerbek na zdrowiu z tytułu omawianego wypadku wynosi 1% i dotyczy utrzymujących się zaburzeń czucia w zakresie dermatomów C6-iC7 na lewym barku (dotyczy drugiego punktu rozpoznania neurologicznego). Nie należy w przyszłości spodziewać się nowych następstw neurologicznych omawianego wypadku. Z powodów neurologicznych ubytków powód nie wymagał pomocy osób trzecich po wypadku.

Powód w związku z wypadkiem komunikacyjnym z dnia 28 marca 2020 r. doznał objawów zespołu stresu pourazowego. Czas trwania tych zaburzeń wynosi około jednego roku, czyniąc je długotrwałymi. W wyniku wypadku komunikacyjnego doszło u powoda do naruszenia stanu emocjonalnego, który pogorszył funkcjonowanie powoda w życiu osobistym, osłabiając efektywność funkcjonowania w życiu społecznym, towarzyskim, zawodowym i powodując zmniejszenie poczucia satysfakcji życiowej, aktywności fizycznej, psychicznej i umysłowej powoda, zmniejszyły poziom jego zainteresowań, satysfakcję z życia osobistego, przyczyniły się do ograniczenia jego kontaktów towarzyskich, a także osłabiły zdolność efektywnego rozwiązywania problemów życiowych. Powód musiał zrezygnować ze swoich ambicji i aspiracji zawodowych w postaci służby mundurowej. Powód ze względu na w/w zaburzenia wymagał specjalistycznego leczenia, korzystania ze zwolnień lekarskich, pomocy i wsparcia ze strony osób trzecich. Przejściowo ograniczona była jego samodzielność życiowa. Doznał bolesnej straty drogiego mu przyjaciela. Rokowanie na przyszłość odnośnie stanu zdrowia jest pomyślne, gdyż wyżej wymienione zaburzenia już prawie się wycofały bez intensywnej psychoterapii.

W wyniku zdarzenia z dnia 28 marca 2020 r. powód doznał urazu odcinka szyjnego kręgosłupa z subkompresją górnej blaszki granicznej trzonu kręgu C7 ze złamaniem przednio – górnej krawędzi, złamaniem wyrostka kolczystego kręgu C6, złamaniem wyrostka stawowego dolnego lewego kręgu C6 oraz przyległego wyrostka stawowego górnego C7 po stronie lewej, z pourazową niestabilnością w zakresie segmentu C6-C7 z retropozycją C7 o około 3-4 mm, złamania górnych blaszek granicznych trzonów kręgów (...), (...), (...) z deformacją trzonu kręgu (...), stłuczenia obu płuc, złamania górnej części mostka, złamania ściany tylno – bocznej zatoki szczękowej lewej z przemieszczeniem odłamu, stanu po wieloodłamowym złamaniu kości nosa z przemieszczeniem. Wszystkie z powyższych urazów wiązały się dla powoda z wystąpieniem cierpień fizycznych. Przez pierwsze dni po wypadku z całą pewnością były to dolegliwości o znacznym nasileniu, które z czasem ulegały samoograniczeniu. Na skutek zdarzenia z dnia 28 marca 2020 r. w punktu widzenia specjalisty ortopedii i traumatologii narządu ruchu powód dostał stałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 27% wynikającego z: 2% złamanie mostka, 10% uszkodzenie kręgosłupa w odcinku szyjnym z ograniczeniem ruchomości w zakresie rotacji lub zginania powyżej 20°5% izolowane uszkodzenie wyrostków kolczystych kręgosłupa szyjnego, 10% uszkodzenie kręgosłupa w odcinku piersiowym i lędźwiowym z ograniczeniem ruchomości w zakresie rotacji powyżej 20° lub zginania do 50 cm. W wyniku zdarzenia z dnia 28 marca 2020 r. powód doznał mnogich złamań w obrębie kręgosłupa (odcinek szyjny i piersiowy). Przebyte złamania pozostawiły trwałe następstwa w układzie ruchu powoda. W odcinku szyjnym powstała pourazowa niestabilność segmentu C6/C7, doszło do trwałej deformacji kręgu C7. W odcinku piersiowym doszło do złamań kompresyjnych sąsiadujących kręgów (...)- (...) z deformacją kręgu (...). Następstwem wymienionych urazów jest ograniczenie ruchomości w zakresie zginania. Powstała niestabilność w odcinku szyjnym kręgosłupa jest przyczyną dolegliwości bólowych i może podrażniać korzenie nerwów rdzeniowych co skutkuje np. zaburzeniami czucia kończyn górnych. Wymienione symptomy mogą obecnie nie występować, jednak w przyszłości w miarę rozwoju zmian degeneracyjnych niestabilność może się pogłębiać, a powód zacznie odczuwać nasilone dolegliwości bólowe. Z całą pewnością dojdzie do powstania wtórnych zmian zwyrodnieniowych w obrębie kręgosłupa, nie da się przewidzieć jak bardzo pogorszy to stan zdrowia powoda. Z pewnością powód będzie wymagał okresowej kontroli ortopedycznej. Doznane przez powoda urazy, a zwłaszcza urazy kręgosłupa, wymagały od powoda znacznego ograniczenia aktywności życiowej, prowadzenia oszczędzającego trybu życia, całkowitego zrezygnowania z aktywności fizycznej. Powód po wypadku, przez około 2 miesiące, wymagał pomocy osób trzecich w codziennym funkcjonowaniu, zwłaszcza przy takich czynnościach jak robienie zakupów, przygotowywanie posiłków, utrzymanie porządku czy transport na wizyty lekarskie. W wyniku zdarzenia z dnia 28 marca 2020 r. doszło do trwałych zmian w organizmie powoda. W związku z tym powód będzie w przyszłości wymagał okresowej kontroli ortopedycznej. Może wymagać również okresowego usprawniania. Doznany przez powoda uraz trwale uszkodził wymienione w rozpoznaniu struktury anatomiczne kręgosłupa. Z pewnością dojdzie do powstania wtórnych zmian zwyrodnieniowych. Proces leczenia powoda należy uznać za prawidłowy. Powód nie powróci do sprawności sprzed wypadku.

Powód w dniu 28 marca 2020 r., w wyniku wypadku komunikacyjnego doznał obrażeń w zakresie twarzoczaszki i jamy ustnej w postaci: 1) złamania ściany tylno – bocznej lewej zatoki szczękowej z przemieszczeniem odłamu pośredniego do światła zatoki; 2) wieloodłamowego złamania kości nosa z przemieszczeniem; 3” ran skóry twarzy; 4) złamania w obrębie szkliwa i zębiny koron zębów – 21 (centralnego lewego siekacza szczęki) i 31 (centralnego lewego siekacza żuchwy), złamania w obrębie szkliwa koron zębów – 13 (prawego kła szczęki), 11 (centralnego prawego siekacza szczeki), 23 (lewego kła szczęki), 33 (lewego kła żuchwy), 42 (bocznego prawego siekacza żuchwy), 43 (prawego kła żuchwy) oraz 5) zwichnięcia częściowego zębów – 14 (prawego pierwszego przedtrzonowca szczeki), 13 (prawego kła szczęki), 12 (bocznego prawego siekacza szczęki), 11 (centralnego prawego siekacza szczęki), 21 (centralnego lewego siekacza szczeki), 22 (bocznego lewego siekacza szczęki), 23 (lewego kła szczęki), 24 (lewego pierwszego przedtrzonowca szczeki), 33 (lewego kła żuchwy), 32 (bocznego lewego siekacza żuchwy), 31 (centralnego lewego siekacza żuchwy), 41 (centralnego prawego siekacza żuchwy), 42 (bocznego prawego siekacza żuchwy), 43 (prawego kła żuchwy). Złamanie piramidy nosa wiązało się z obecnością dolegliwości bólowych, obrzękiem tkanek miękkich oraz zaburzeniem jego drożności. Dolegliwości te mogą trwać 2-4 tygodni, co jest uzależnione od siły urazu, miejsca przyłożenia, indywidualnej odpowiedzi pacjenta. Złamanie ściany zatoki wygoiło się bez interwencji chirurgicznej, bez pozostawienia istotnych klinicznie zaburzeń morfologiczno – czynnościowych. Tego rodzaju uraz wiąże się zwykle z obecnością wydzieliny z nosa, obrzękiem błony śluzowej, a także obecnością uczucia tkliwości i parestezji utrzymujących się do 4 tygodni. Gojenie złamania szczęki trwało 4-6 tygodni. Zwiększonej ruchomości zębów – do momentu ich ponownego ustabilizowania aparatami ortodontycznymi – towarzyszyły dolegliwości bólowe podczas przyjmowania pokarmów stałych utrzymujące około 4 tygodni. Złamanie tkanek twardych w obrębie koron zębów wiązało się z ich wrażliwością – przede wszystkim na bodźce termiczne, chemiczne i mechaniczne towarzyszące przyjmowaniu pokarmów. Dolegliwości te ustąpiły po kilku miesiącach – po wykonaniu rekonstrukcji brzegów siecznych zębów 11, 21, 31 materiałem kompozytowym. U powoda doszło do trwałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 5%. Bliźnie zlokalizowanej w obrębie powłok twarzy w okolicy podoczodołowej prawej odpowiada trwały uszczerbek na zdrowiu w wysokości 1%. Uszkodzeniu nosa odpowiada trwały uszczerbek na zdrowiu w wysokości 3%, zaś wygojonemu złamaniu szczęki z przemieszczeniem bez towarzyszących zaburzeń odpowiada trwały uszczerbek na zdrowiu w wysokości 1%. Z kolei w zakresie uzębienia trwały uszczerbek na zdrowiu wynosi 0%. Podjęte przez powoda leczenie stomatologiczne było w pełni zasadne. Leczenie stomatologiczne następstw wypadku komunikacyjnego z dnia 28 marca 2020 r. zostało zakończone. Powód nie wymaga dalszego leczenia w tym zakresie. Biorąc pod uwagę skutki wypadku w zdrowiu powoda jakie mogą powstać w przyszłości należy wskazać ograniczoną żywotność wykonanych zachowawczo – stomatologicznych rekonstrukcji w obrębie siekaczy centralnych (wynoszącą kilka – kilkanaście lat). W aspekcie stomatologicznym – w okresie powypadkowym – przez okres około 4 tygodni powód potrzebował pomocy osób trzecich w zakresie przygotowania posiłków, w wymiarze około 2 godzin dziennie. Biorąc pod uwagę całokształt obrażeń twarzoczaszki – po wypadku powód był niezdolny do pracy i nauki na studiach przez okres około 4-6 tygodni. Przebieg terapii powoda obejmował zachowawcze leczenie niepowikłanych złamań nosa oraz szczęki, a także zachowawczo – stomatologiczną rekonstrukcję złamanych brzegów siecznych trzech zębów. Powód podjął więc adekwatne do powypadkowych obrażeń czynności w procesie leczenia i rehabilitacji. Urazy w obrębie twarzoczaszki doznane przez powoda wskutek wypadku zostały całkowicie wyleczone.

W wyniku wypadku z dnia 28 marca 2020 r. nie doszło u powoda bezpośrednio do urazu narządu wzroku. O. po wypadku powód nie konsultował się. W związku z tym nie stwierdzono trwałego uszczerbku na zdrowiu powoda.

Dowód:

- opinia biegłego sądowego z zakresu neurologii S. R. – k. 124-126

- opinia biegłego sądowego z zakresu psychologii A. K. – k. 143-152

- opinia biegłego sądowego z zakresu (...) – k. 165-171

- opinia biegłego sądowego z zakresu stomatologii zachowawczej i endodoncji M. D. – k.185-190

- opinia uzupełniająca biegłego sądowego z zakresu (...) – k. 197-198

- opinia biegłego sądowego z zakresu chorób oczu D. P. – k. 204-206

Powód zgłosił szkodę stronie pozwanej w zakresie zadośćuczynienia 14 kwietnia 2020r., która po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego przyznała mu na podstawie decyzji z 6 maja 2020 r., decyzji z dnia 7 lipca 2020 r., decyzji z dnia 14 sierpnia 2020 r., decyzji z dnia 23 września 2020 r. 29 484 zł tytułem zadośćuczynienia, 2 245,52 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia i dojazdów na leczenie, 1 170 zł tytułem zwrotu kosztów opieki osoby trzeciej oraz 430 zł tytułem zwrotu kosztów uszkodzonych rzeczy, przyjmując 24% trwały uszczerbek na zdrowiu powoda.

Bezsporne.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało uwzględnieniu w całości.

W przedmiotowej sprawie poza sporem pozostawał fakt zaistnienia w dniu 28 marca 2020 r. wypadku komunikacyjnego z udziałem powoda. Strona pozwana jako ubezpieczyciel sprawcy zdarzenia przyjęła swoją odpowiedzialność, zakwestionowała jednak zasadność roszczenia dochodzonego pozwem, uznając je za wygórowane oraz uznała 24% trwały uszczerbek na zdrowiu powoda.

Podstawą rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie był przepis art. 445 § 1 k.c. w zw. z art. 444 § 1 k.c., zgodnie z którym w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia Sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Pojęcie „sumy odpowiedniej” w istocie ma charakter niedookreślony, niemniej jednak w judykaturze wskazane są kryteria, którymi należy się kierować przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia. Zadośćuczynienie ma mieć przede wszystkim charakter kompensacyjny, wobec czego jego wysokość nie może stanowić zapłaty symbolicznej, lecz musi przedstawiać jakąś ekonomicznie odczuwalną wartość. Jednocześnie wysokość ta nie może być nadmierną w stosunku do doznanej krzywdy, ale musi być „odpowiednia” w tym znaczeniu, że powinna być - przy uwzględnieniu krzywdy poszkodowanego - utrzymana w rozsądnych granicach, odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa.

Ustalenie, czy podawane przez powoda dolegliwości pozostają w związku przyczynowym z przedmiotowym wypadkiem drogowym wymagało wiadomości specjalnych dlatego też Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych z zakresu neurologii, ortopedii i traumatologii narządu ruchu, stomatologii zachowawczej i endodoncji oraz psychologii i chorób oczu.

Sąd podzielił wnioski zawarte w wydanych przez biegłych opiniach, które są rzetelne, fachowe, logiczne, poparte bezpośrednimi badaniami powoda oraz analizą jego dokumentacji medycznej. O wysokim poziomie merytorycznym opinii świadczy nadto brak zastrzeżeń stron co do ich treści.

Z ustaleń dokonanych przez biegłych z zakresu ortopedii i traumatologii narządu ruchu, neurologii, stomatologii i psychologii wynika, że w wyniku zdarzenia z dnia 28 marca 2020 r. powód doznał rozległych i wielonarządowych obrażeń, w tym złamania kręgosłupa w różnych jego odcinkach, obrażeń w zakresie twarzoczaszki i jamy ustnej, w tym uszkodzenia kości twarzy, nosa oraz zębów. Powód doznał wskutek tego tragicznego wypadku objawów zespołu stresu pourazowego. Następstwem doznanych urazów było wielomiesięczne, bardzo bolesne leczenie i rehabilitacja. Doznane przez powoda urazy, a zwłaszcza urazy i złamania kręgosłupa, wymagały od powoda znacznego ograniczenia aktywności życiowej, prowadzenia oszczędzającego trybu życia, całkowitego zrezygnowania z aktywności fizycznej. Powód po wypadku przez około 2 miesiące wymagał pomocy osób trzecich w codziennym funkcjonowaniu, zwłaszcza przy takich czynnościach jak robienie zakupów, przygotowywanie posiłków, utrzymanie porządku czy transport na wizyty lekarskie. W wyniku zdarzenia z dnia 28 marca 2020 r. doszło do trwałych zmian w organizmie powoda. W związku z tym powód będzie w przyszłości wymagał okresowej kontroli ortopedycznej. Może wymagać również okresowego usprawniania. Doznany przez powoda uraz trwale uszkodził wymienione w rozpoznaniu struktury anatomiczne kręgosłupa. Z pewnością dojdzie do powstania wtórnych zmian zwyrodnieniowych. U powoda wskutek wypadku drogowego doszło do trwałego uszczerbku na zdrowiu w łącznej wysokości 33 %. Poza bolesnymi urazami, powód doznał poważnego urazu psychicznego. W wypadku, w którym uczestniczył śmierć poniósł jego przyjaciel. Czas trwania zaburzeń psychicznych związanych z traumą był długotrwały, gdyż wynosił około jednego roku. W wyniku wypadku komunikacyjnego doszło u powoda do naruszenia stanu emocjonalnego, który pogorszył funkcjonowanie powoda w życiu osobistym, osłabiając efektywność funkcjonowania w życiu społecznym, towarzyskim, zawodowym i powodując zmniejszenie poczucia satysfakcji życiowej, aktywności fizycznej, psychicznej i umysłowej powoda, zmniejszyły poziom jego zainteresowań, satysfakcję z życia osobistego, przyczyniły się do ograniczenia jego kontaktów towarzyskich, a także osłabiły zdolność efektywnego rozwiązywania problemów życiowych. Powód musiał zrezygnować ze swoich ambicji i aspiracji zawodowych w postaci służby mundurowej.

Rozstrzygając niniejszą sprawę Sąd oparł się również na zeznaniach świadków U. D. i W. D. oraz powoda, które były wiarygodne, logiczne i spójne z pozostałymi dowodami. Z zeznań tych w sposób jednoznaczny wynika, że na skutek doznanych w wypadku urazów powód utracił swoją aktywność i samodzielność, albowiem przez okres około 2 miesięcy wymagał pomocy osób trzecich przy wykonywaniu podstawowych czynności. Powodowi nie tylko towarzyszyły znaczne dolegliwości bólowe i ograniczenia ruchomości, ale również trudności ze snem związane z przeżywanym zespołem stresu pourazowego.

Należy podnieść, że odczuwany przez poszkodowanego w wypadku drogowym ból ma zawsze charakter subiektywny i indywidualny, trudno zatem uznać, jaka była skala bólu odczuwanego przez powoda w związku z doznanymi urazami. Nie ulega jednak wątpliwości, że urazy, w szczególności mnogie złamania w obrębie kręgosłupa, a także złamania w obrębie twarzoczaszki, ruchomość zębów, złamania tkanek twardych w obrębie koron zębów były dla powoda źródłem cierpienia fizycznego i psychicznego i niewątpliwie mogły powodować ograniczenia w jego funkcjonowaniu w początkowym okresie po wypadku. O natężeniu bólu i niemożności należytego wykonywania wszystkich czynności przez powoda świadczy m. in. szybkość i intensywność podjętego leczenia specjalistycznego. Powód do dnia dzisiejszego odczuwa skutki wypadku, urazy jakich doznał doprowadziły do powstaną trwałych i nieodwracalnych zmian w jego organizmie. Powód nie powróci do sprawności sprzed wypadku.

Wymaga podkreślenia, że celem zadośćuczynienia jest naprawienie szkody niemajątkowej – tzw. krzywdy czyli cierpień fizycznych (takich jak ból) i cierpień psychicznych stanowiących ujemne uczucia przeżywane w związku z cierpieniami fizycznymi lub następstwami uszkodzenia ciała albo rozstroju zdrowia w postaci zeszpecenia czy wyłączenia z normalnego życia. Z przeprowadzonego postępowania dowodowego wynika, że powód doznał ujemnych skutków zdarzenia z 28 marca 2020 r., które przejawiały się znacznymi dolegliwościami bólowymi i czasowym wyłączeniem go z życia codziennego, a skutki te mają charakter trwały. Powód nie powróci do stanu zdrowia sprzed wypadku.

Po przeprowadzeniu postępowania dowodowego Sąd uznał, że rozmiar i stopień nasilenia cierpień fizycznych i psychicznych, jakie powód odczuwał w związku z doznanymi licznymi ciężkimi urazami, skutkującymi trwałym uszczerbkiem na jego zdrowiu w łącznej wysokości 33% uzasadnia przyznanie mu 95 000 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę w wyniku wypadku z 28 marca 2020 r. Skoro powodowi wypłacono dotychczas 29 484 zł, należało zasądzić, zgodnie z żądaniem pozwu, dalszą kwotę 65 516 zł tytułem zadośćuczynienia. Zdaniem Sądu kwota powyższa zasądzona na rzecz powoda tytułem zadośćuczynienia, będzie dla niego odpowiednią rekompensatą za doznaną przez niego krzywdę.

Wobec powyższego Sąd zasądził od strony pozwanej na rzecz powoda 65 516 zł tytułem zadośćuczynienia wraz z ustawowymi odsetkami z opóźnienie liczonymi od 16 maja 2020r. do dnia zapłaty

O należnych odsetkach ustawowych od zgłoszonego roszczenia orzeczono w oparciu o art. 481 § 1 k.c. i art. 455 k.c., a także mając na uwadze treść art. 14§1 UOC, w myśl którego zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie. Z akt sprawy wynika, że powód zgłosił szkodę w zakresie należnego mu zadośćuczynienia 15 kwietnia 2020 r. i zażądał zapłaty zadośćuczynienia w kwocie 100000 zł, zatem 30 – dniowy termin do wypłaty świadczenia w całości upłynął 15 maja 2020 r., stąd pozwana pozostawała w opóźnieniu ze spełnieniem świadczenia od 16 maja 2020r. Stąd powództwo o część odsetek liczonych od 7 do 15 maja 2020 r. podlegało oddaleniu.

O kosztach orzeczono zgodnie z art. 100 zd.2 k.p.c., przyjmując że powodowi należy się zwrot kosztów postępowania w całości w wysokości 11 193 zł. Na koszty te składały się: opłata sądowa od pozwu – 3276 zł, wykorzystana zaliczka na poczet wynagrodzenia biegłych sądowych – 2 500 zł oraz koszty zastępstwa procesowego wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa – 5 417 zł. Jednocześnie zwrócono stronie pozwanej 602,34 zł tytułem nadpłaconej i niewykorzystanej zaliczki.

Z/

Odnotować;

Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi strony pozwanej.

K.. 14 dni.