Pełny tekst orzeczenia

S
ygn. akt I C 129/22

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 maja 2022 roku

Sąd Okręgowy w Sieradzu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: sędzia Elżbieta Sadowska - Augustyniak

Protokolant: Justyna Raj

po rozpoznaniu w dniu 31 maja 2022 roku w Sieradzu

na rozprawie

sprawy z powództwa R. K.

przeciwko Bankowi (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W.

o ustalenie

ustala nieistnienie umowy pożyczki numer (...) z dnia 13 grudnia2021 roku zawartej pomiędzy powodem R. K. a pozwanym Bankiem (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w W.;

zasądza od pozwanego Banku (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda R. K. kwotę 7.867 zł (siedem tysięcy osiemset sześćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z ustawowymi odsetkami od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty, w tym kwotę 6.750 zł (sześć tysięcy siedemset pięćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego, również w postępowaniu zażaleniowym.

Sygn. akt I C 129/22

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 7 kwietnia 2022 roku (data wpływu do sądu) wniesionym przeciwko Bankowi (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W., powód R. K. wniósł o ustalenie, że umowa pożyczki numer (...)
z dnia 13 grudnia 2021 r. zawarta pomiędzy powodem R. K. a pozwanym Bankiem (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W., nie istnieje, względnie, że umowa ta jest nieważna oraz zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych oraz odsetek od tych kwot w terminach i wysokościach przepisanych
art. 98 § l¹k.p.c.

(pozew – k. 3 – 8v.).

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości jako bezzasadnego, zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oświadczając, że kwestionuje twierdzenia strony powodowej przedstawione w pozwie,

(odpowiedź na pozew – k. 67 – 69).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 8 grudnia 2021 r. powód przeglądał F.. W pewnym momencie
na tablicy pojawił się post na temat sposobów na inwestowanie oszczędności w akcje (...) SA poprzez wykupienie akcji-cegiełki o wartości 900 zł. Nieraz już „rzuciło mu się
w oczy” ogłoszenie kupienia cegiełki - akcji (...) za kwotę 900 złotych. Wcześniej nie zwracał na to uwagi, bo nie miał środków, ale dostał 14 emeryturę. Podał na stronie internetowej swoje dane, imię i nazwisko oraz numer telefonu. Po kilku godzinach zadzwoniła do niego osoba podająca się za konsultanta (...). Powód nie pamięta jak ta osoba dokładnie się przedstawiła. Osoba ta powiedziała, że powód musi wpłacić
wartość 200 dolarów na konto i stwierdziła, że powód będzie zakładał rachunek inwestycyjny, odnośnie PKN (...), to jest wykupu akcji. Rozmówca zapytał powoda czy ma doświadczenie w tego typu kwestiach. Powód powiedział, że nie i wtedy konsultant stwierdził, że będzie mu przydzielony pełnomocnik, który poprowadzi go przez całą inwestycję. Przedstawił się, nazwiskiem (...). W dniu 9 grudnia 2021 roku zadzwonił do powoda ww. konsultant i odpowiedział na wszystkie pytania powoda. Wydawał się powodowi osobą kompetentną.. Później zadzwonił jeszcze około dwa razy. Powód uzgadniał z nim niektóre rzeczy, na przykład czy ma dostawać rozliczenia z jego rachunku co miesiąc, czy co 3 miesiące.

(dowód: zeznania powoda - k. 94 – 94 verte i nagranie rozprawy z 31 maja 2022 r. - płyta - koperta - k. 96, minuta od 00:03:52 do 00:07:50 w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami - k. 57 – 58 verte i nagraniem z rozprawy z 26 kwietnia 2022 r.
- płyta - koperta - k. 96, minuta od 00:04:47 do 00:48:30).

W dniu 13 grudzień 2021 roku ww. konsultant zadzwonił do powoda i mówił o inwestowaniu przez niego środków. Powód wpłacił 200 dolarów (895 złotych) na konto, które mu podał konsultant. W tym dniu rozmowa dotyczyła konta powoda. Po półgodzinie rozmowy konsultant powiedział, że zadzwoni do niego przedstawiciel banku (...) SA, w którym ma rachunek bieżący. Powiedział też, że przedstawiciel będzie prosił, żeby powód autoryzował wzięcie na siebie jakiejś pożyczki. Powód przestraszył się i powiedział konsultantowi, że nie będę autoryzował pożyczki, bo żadnej nie brał. Powód wszedł wtedy na konto bankowe internetowe, około godziny 14 i stwierdził, że wpłynęła na to konto kwota 69.080 złotych pożyczki. Kilka minut po wpłynięciu tej pożyczki, ktoś wyprowadził z jego konta dwa przelewy po 15.000 złotych czyli 30.000 złotych. Powód miał wtedy limit dzienny 1000 złotych,

Po tym zdarzeniu powód szybko się wylogował, zadzwonił na infolinię Banku (...) SA, żeby zablokować kartę i konto bankowe, co też nastąpiło. Powód nie wie czy transakcja za 38.000 zł nie doszła do skutku dlatego, bo zablokował konto czy dlatego, że ktoś ustawił na jego koncie limit dzienny 40.000 złotych, a miesięczny 50.000 złotych,

W tym samym dniu – 13 grudnia 2021 roku – pół godziny czy godzinę po incydencie powód poszedł do Banku (...) S.A. Oddziału w Z.. Rozmawiał wtedy z kasjerką, która poprosiła kierowniczkę oddziału i złożył pozwanemu pisemną reklamację, w której opisał całą sprawę. Po jakimś czasie dostał odpowiedz z banku, że po ich stronie było wszystko w porządku i wszystko było autoryzowane. W banku nie wiedzieli, czy powód może zwrócić 40.000 zł na poczet spłaty pożyczki. Później okazało się, że tak i wtedy środki te zostały przelane na konto banku. Z działu bezpieczeństwa pozwanego banku nikt do powoda się nie odezwał,

Pieniądze w łącznej kwocie 30.000 zł z konta powoda zostały przelane na konto w banku internetowym (...). Powód nie wie na czyje konto zostały przelane te środki pieniężne, nie zna osób, które dostały przelewy po 15000 złotych. Nie wie kto ich dokonywał. Wie, że poszły na konto w ww. banku, ale nie wie dla kogo. Powód nie miał konta R.. Nie wiedział, że coś takiego istnieje. Nie wie co oznacza skrót (...). Nie wie czym jest sformułowanie 3D S.. Nie wie czy to jest aplikacja, czy coś innego,

Powód poszedł na policję złożyć zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa. Z powodu niewykrycia sprawców, postępowanie zostało umorzone. Powód nie zaskarżył tego orzeczenia. Prokuratura zabezpieczyła numery telefonu, ale do niczego to nie doprowadziło,

Powód nie ma aplikacji w telefonie, jeżeli chodzi o pozwany bank. Ma tylko konto internetowe w komputerze, z którego robił przelewy. Jak wrócił z policji, to okazało się,
że jakieś kody z banku zostały smsem do niego wysłane w tym samym dniu, w którym udzielono pożyczki. Nie stwierdził tego na bieżąco, bo nie podejrzewał, że to jest możliwe.
Asystent, który miał mu pomagać w inwestowaniu, kazał mu zainstalować na telefonie
i na komputerze aplikację A. D. mówiąc, że będzie mu to potrzebne do prowadzenia rachunku akcji. Powód tę aplikacje ściągnął i zainstalował. Nie pamięta dokładnie którego dnia. Ta aplikacja jest ogólnie dostępna, ściągnął ją ze sklepu (...),

Pozwany bank dysponuje adresem email powoda. Powód dostał smsem informację
o zawarciu umowy pożyczki 13 grudnia 2021 roku, o godzinie 14:12. Dostał też smsa
z hasłem dostępu. Jak wrócił z policji to sprawdził maila i były tam jakieś wiadomości
z dokumentami od pozwanego banku,

Powód nie był świadomy do czego służy aplikacja A. D.. Dowiedział się tego jak już była wzięta na jego dane pożyczka. Okazało się, że aplikacja ta pozwalała oszustom czy hakerom na wgląd do jego komputera, czy telefonu. Wtedy powód usunął aplikację z komputera i telefonu, ale było już za późno. Podczas kontaktu z oszustami powód nie udział im informacji odnośnie loginu czy hasła do konta bankowego,

Powód żadnej pożyczki od pozwanego by nie zaakceptował. Pieniądze nie były mu potrzebne. Nie występował on o żadną pożyczkę od czasu jak jest w pozwanym banku, to jest około 20 lat. Nikt z banku nie weryfikował zdolności kredytowej powoda. Powód czuje się pokrzywdzony. Suma pożyczki jest dla niego bardzo duża i nie wyobraża sobie, żeby teraz miał to spłacać. Powód nie miał żadnych celów inwestycyjnych, na które mógłby zaciągnąć pożyczkę. Powód zwrócił na rzecz banku kwotę 40.000 zł,

Powód ma całe środki z emerytury dla siebie, bo innych dochodów nie ma. Utrzymuje się z emerytury w kwocie 2.600 zł miesięcznie. Mieszka razem z żoną, ale nie wie w jakiej wysokości ma ona emeryturę. Powód robi wszystkie opłaty, a żona kupuje jedzenie. Na opłaty powód wydaje ok. 1.000 zł, a na leki ok. 300 - 400 zł, bo ma cukrzycę, która jest nieuleczalna. Wizyty lekarskie odbywa w ramach NFZ. Nie ma innych stałych obciążeń,

Z treści załączonej do akt sprawy umowy wynika, min., że „UMOWA POŻYCZKI (...) Nr (...) została zawarta 13-12-2021 r. pomiędzy Bankiem (...) S.A. (dalej my), a Pożyczkobiorcą: imię i nazwisko: R. K., seria i nr dokumentu tożsamości: (...) miejsce zamieszkania: UL. SPACEROWA 97/66, 98-220 ZDUŃSKA WOLA. W treści umowy wskazano, że aby była ona czytelniejsza posługiwano się formą bezpośrednią i wskazano, że bank ma siedzibę w W., przy ul. (...) (kod pocztowy: 00-844), a pozostałe jego dane to: KRS: (...), rejestr przedsiębiorców prowadzony przez Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy, XIII Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego, NIP: 526 00 06 841, wysokość kapitału zakładowego i wpłaconego: 262 470 034 zł. Dalej w treści umowy wskazano, że pożyczkobiorca akceptuje tę Umowę w (...), w trybie określonym w „Regulaminie rachunków bankowych Banku (...) S.A. dla osób –fizycznych " i tym samym składa oświadczenie woli o zawarciu z bankiem (...) - zgodnie z postanowieniami art. 7 ustawy Prawo bankowe. Podniesiono, że niektóre wyrazy w Umowie napisane są dużymi literami. Oznacza to, że bank zdefiniował te wyrazy w treści Umowy, a dodatkowe informacje, strona umowy znajdzie w ramkach - są to, wyjaśnienia
i przykłady. W treści umowy wskazano, że bank udziela pożyczki 78500,00 zł (słownie siedemdziesiąt osiem tysięcy pięćset złotych i zero groszy zł) (dalej: Kwota pożyczki)
- na okres od 13-12-2021 r. do 13-12-2030 r. (dalej: Okres obowiązywania Umowy). Umowa obowiązuje od dnia jej zawarcia do dnia, w którym strona spłaci wszystkie należności, jakie z niej wynikają. Jeśli któraś ze Stron odstąpi od Umowy lub ją wypowie, postanowienia Umowy w zakresie spłaty należności będą obowiązywały do czasu ich całkowitego uregulowania. Pożyczki udzielamy na: cel konsumpcyjny - przelewem 69080,00 zł na rachunek nr (...), prowizję za udzielenie pożyczki - kwotę pożyczki automatycznie pomniejszymy o 9420,00 zł prowizji. Pożyczkę wypłacimy do 5 dni
od zawarcia Umowy, gdy ustanowisz wszystkie prawne zabezpieczenia spłaty pożyczki. Całkowita kwota pożyczki wynosi 69080,00 zł i jest kwotą pożyczki przeznaczonej na cel konsumpcyjny. Prawne zabezpieczenie spłaty pożyczki to pełnomocnictwo do dysponowania przez nas rachunkiem oszczędnościowo-rozliczeniowym nr (...) (dalej: (...)). Jeśli ustanowisz, zmienisz lub zwolnisz prawne zabezpieczenie pożyczki, ponosisz koszty z tym związane”. Na umowie nie widnieje żaden podpis,

(dowód: umowa pożyczki - k. 25 - 28 verte)

Z treści pełnomocnictwa wynika, że „Ja niżej podpisany udzielam Bankowi (...) Spółka Akcyjna, z siedzibą w W. przy ul. (...), zwanemu dalej Bankiem, pełnomocnictwa do potrącania z rachunku bankowego numer (...) prowadzonego przez Bank dla R. K. (...) (Imię i nazwisko oraz prawnie wymagane dane dotyczące posiadacza rachunku) zwanego dalej (...) wierzytelności z tytułu pożyczki wynikających
z umowy Nr (...) z dnia 13-12-2021 r. (zwanej dalej (...)) oraz do dokonywania wypłat środków pieniężnych z Rachunku w celu spłaty rat pożyczki zgodnie z postanowieniami Umowy, jak też w zakresie niespłaconej w całości lub w części wymagalnej pożyczki wraz z odsetkami za opóźnienie, prowizją i innymi należnościami Banku z tytułu pożyczki albo wymagalnych wobec mnie należności Banku na okoliczność odstąpienia przeze mnie od Umowy. W związku z powyższym zrzekam się prawa
do odwołania niniejszego pełnomocnictwa oraz zobowiązuję się do nieustanawiania, do czasu wygaśnięcia niniejszego pełnomocnictwa, innych pełnomocników umocowanych
do dysponowania Rachunkiem w celu zabezpieczenia roszczeń osób trzecich wobec mnie jako mocodawcy. Niniejsze pełnomocnictwo wygasa w przypadku dokonania, zgodnie
z Umową, zmiany Rachunku do dokonywania spłat na inny rachunek lub całkowitej spłaty wszelkich kwot należnych Bankowi z tytułu pożyczki” Na pełnomocnictwie nie widnieje żaden podpis,

(dowód: pełnomocnictwo - k. 29).

Powyższy stan faktyczny jest w większej części bezsporny, gdyż został ustalony
na podstawie dokumentów, które nie były negowane przez strony.

Sąd ustalił przebieg zdarzeń związanych z niniejszą sprawą również na podstawie zeznań powoda, którym dał pełen walor wiarygodności z uwagi na ich spójność i jasność. Ponadto zeznania te nie były negowane przez stronę pozwaną.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Zgodnie z przepisem art. 189 k.p.c. powód może żądać ustalenia przez sąd istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa, gdy ma w tym interes prawny.

Z brzmienia tego przepisu wynika, że warunkiem uzyskania na jego podstawie ochrony prawnej jest wykazanie istnienia interesu prawnego oraz istnienia bądź nieistnienia danego stosunku prawnego bądź prawa.

Interes prawny w rozumieniu art. 189 k.p.c. jest kategorią obiektywną, wyrażającą się w obiektywnej potrzebie uzyskania wyroku odpowiedniej treści, podkreślić należy, że powód taką potrzebę wykazał.

W orzecznictwie i piśmiennictwie utrwalony jest pogląd, że interes prawny występuje wtedy, gdy sam skutek, jaki wywoła uprawomocnienie się wyroku ustalającego, zapewni powodowi ochronę jego prawnie chronionych interesów, czyli definitywnie zakończy spór istniejący lub prewencyjnie zapobiegnie powstaniu takiego sporu w przyszłości,
a jednocześnie interes ten nie podlega ochronie w drodze innego środka.

Żądanie zmierzające do ustalenia nieistnienia stosunku prawnego, jego podstawę faktyczną mogą stanowić w szczególności takie okoliczności faktyczne, które wskazują na to, że mająca być źródłem tego stosunku czynność prawna (np. umowa) w ogóle nie została dokonana (np. z powodu tego, że nie zostało złożone oświadczenie woli lub nie zostały złożone oświadczenia woli). Zarówno nieważność czynności prawnej, jak i jej nieistnienie (brak tej czynności) powodują, że stosunek prawny, który miałby z czynności prawnej wynikać, nie powstaje, a zatem nie istnieje, (tak: Sąd Najwyższy w wyroku z 6 listopada 2015 roku, sygn. akt II CSK 56/15).

Powód w sprawie przedłożył umowę pożyczki z dnia 13 grudzień 2021 roku, w której wymieniony jest jako pożyczkobiorca, a której faktycznie nie zawierał. Ponadto, na umowie i pełnomocnictwie nie widnieje żaden jego podpis, zaś z jego wyjaśnień wynika bezsprzecznie, że padł ofiarą oszustwa internetowego. Twierdzenie powoda w tym temacie nie budzą wątpliwości w świetle jego zeznań.

Zgodnie z art. 60 k.c. wola osoby dokonującej czynności prawnej może być wyrażona przez każde zachowanie się tej osoby, które ujawnia jej wolę w sposób dostateczny, w tym również przez ujawnienie tej woli w postaci elektronicznej. Złożenie oświadczenia może być zarówno jednostkową czynnością, jak i całym procesem zachowań podmiotu składającego
to oświadczenie, o ile w oparciu o całokształt okoliczności można podmiotowi składającemu oświadczenie przypisać zamiar wywołania określonych skutków prawnych.

Zgodnie z art. 70 k.c., umowę poczytuje się za zawartą w chwili otrzymania przez składającego ofertę oświadczenia ojej przyjęciu. Do skutecznego i ważnego zawarcia umowy niezbędne jest zatem złożenie zgodnych oświadczeń woli przez obie jej strony.

W okolicznościach sprawy bezspornym jest, że powód nie miał zamiaru brania jakiejkolwiek pożyczki, pieniądze nie były mu potrzebne oraz to, że nie występował o żadną pożyczkę.

Powyższe powoduje, że powód wykazał istnienie stosunku zobowiązaniowego między stroną pozwaną a nieustalonym pożyczkobiorcą, dowodząc jednocześnie, że to nie on był stroną umowy. Powód nie tylko nie składał oferty, ani też żadnej nie przyjmował.

Skoro zatem powód nie składał oświadczenia woli wyrażającej wolę zawarcia umowy pożyczki to nie zawierał żadnej umowy pożyczki, co oznacza to, że taka umowa formalnie nie istnieje. Jest to odmienna sytuacja od tej, gdy umowa została podpisana, ale z określonych przyczyn jest nieważna. Umowa, jako dwustronna czynność prawna, dochodzi bowiem
do skutku w wyniku złożenia zgodnych oświadczeń wyrażających wolę jej zawarcia. Nawet wtedy, gdyby do zawarcia umowy przez inną osobę doszło w wyniku posłużenia się kradzionym czy znalezionym dowodem osobistym, ten fakt nie obciąża go jakąkolwiek odpowiedzialnością.

Powód nigdy nie złożył oświadczeń woli w przedmiocie zawarcia umowy objętej powództwem. Nie wiedział on ponadto jakie czynności na jego urządzeniu podjęła nieustalona osoba. Ponadto prawie wszystkie operacje od wniosku o pożyczkę, poprzez zwiększenia limitów, przelewy wyprowadzające pieniądze z konta powoda, nie były potwierdzane przez niego. To nieustalona osoba, w jakiś jej tylko znany sposób, przejęła kontrolę i dokonała autoryzacji transakcji.

Ponadto w sprawie powód podjął wszelkie możliwe kroki celem wyjaśnienia zaistniałej sytuacji, m.in. udał się do banku oraz do organów ścigania, a także zwrócił część pożyczki, tzn. tą która nie została przelana na inne konta przez nieustalone osoby.

W związku z powyższym należy wskazać, że czym innym jest odpowiedzialność klienta banku za niezachowanie należytej staranności w dysponowaniu loginami
do bankowości elektronicznej, a czym innym stwierdzenie, czy umowy zawarte
za pośrednictwem bankowości elektronicznej istnieją. Wprawdzie z art. 7 prawa bankowego wynika, że oświadczenia woli związane z dokonywaniem czynności bankowych mogą być składane elektronicznie, ale nie zmienia to faktu, że do zawarcia umowy konieczne jest złożenia oświadczenia woli, tj. podjęcie zachowania skierowanego na wywołanie określonego i zamierzonego przez stronę skutku prawnego, związanego z dokonywaną czynnością. Zatem przy ocenie faktu braku zawarcia umów pożyczek nie stosuje się art. 40 i n. ustawy
o usługach płatniczych, tylko przepisy części ogólnej kodeksu cywilnego dotyczące składania oświadczeń woli, (tak: Sąd Okręgowy w Świdnicy w wyroku w sprawie o sygn. akt II Ca 798/19).

Nie sposób zatem w okolicznościach sprawy przyjąć, że powód skutecznie zaciągnął zobowiązanie u strony pozwanej, co do których pozwana utrzymuje, że jest ono ważnie zawarte.

Uwagę sądu zwrócił również fakt, że bank udzielił pożyczki bez zbadania zdolności kredytowej. Powód o dość niewielkich dochodach uzyskał dość pokaźne, jak na niego, środki pieniężne bez wymogu złożenia podpisu pod umową czy też zweryfikowania jego tożsamości. Skoro zatem bank decyduje się na ryzyko wypłaty pieniędzy bez weryfikacji zdolności spłaty kontrahenta, to winien ponieść tego konsekwencje. Tym bardziej bulwersujące jest to, że to bank domaga się wykonania umowy od osoby którą oszukano.

Nie jest także uzasadnione stanowisko strony pozwanej, że powodowi służy roszczenie o zapłatę. Powód bowiem nie zawarł umowy i dlatego nie może domagać się zapłaty, ani od banku, ani od nieustalonych osób trzech które to środki uzyskały,
gdyż pieniądze z tytułu pożyczki nie przysługiwały powodowi, nie były jego własnością.
Nie doszło zatem do sytuacji o jakiej mowa art. 720 § 1 k.c.

Reasumując, należy dojść na marginesie do wniosków, że nawet jeśli klient nieświadomie przyczynił się do przejęcia kontroli nad rachunkiem bankowym hakerowi to nie wyraził zgody na wykonywanie przelewów bankowych ani zaciąganie zobowiązań kredytowych; to bank odpowiada za bezpieczeństwo rachunków bankowych i środków pieniężnych zgromadzonych na rachunkach bankowych; każda podejrzana czy nietypowa transakcja winna być zauważona przez pracowników banku i zabezpieczona do czasu kontaktu z faktycznym właścicielem rachunku bankowego.

Z tych też wszystkich względów sąd orzekł, jak w pkt 1 wyroku, na podstawie
art. 189 k.p.c.

O kosztach procesu sąd orzekł jak w punkcie 2 wyroku, na podstawie
art. 98 § 1 - 3 k.p.c., kierując się zasadą odpowiedzialności za wynik procesu, który powód wygrał w całości. Dlatego sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę łączną 7867 zł, na która składa się: opłata sądowa od pozwu w wysokości 1000 zł, opłata sądowa
od zażalenia 100 zł; wynagrodzenie profesjonalnego pełnomocnika po stronie powodowej
w postępowaniu głównym i zażaleniowym w kwotach odpowiednio 5400 zł oraz 1350 zł
– ustalone na podstawie § 2 pkt 6 oraz § 2 pkt 6 w zw. z § 10 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2015 r., poz. 1800 ze zm., powiększone o opłatę skarbową
od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł.

I C 129/22

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE