Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 stycznia 2021 roku

Sąd Okręgowy w Krakowie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia (del.) Edyta Żyła

Protokolant: Ewelina Staroń

po rozpoznaniu w dniu 20 stycznia 2021 roku w Krakowie

na rozprawie

sprawy z powództwa: J. N., P. N.

przeciwko: (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w W.

o ustalenie i zapłatę

I.  oddala powództwo główne i ewentualne,

II.  zasądza od powodów J. N., P. N. solidarnie na rzecz strony pozwanej (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w W. kwotę 10.817zł (dziesięć tysięcy osiemset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt I C 1488/20

UZASADNIENIE

Wyroku Sądu Okręgowego w Krakowie

z dnia 27 stycznia 2021r.

Powodowie J. N. oraz P. N. w pozwie z dnia 30 czerwca 2020r. skierowanym przeciwko (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w W. wnieśli o:

1.  stwierdzenie nieważności umowy nr (...) o kredyt mieszkaniowy N. – H. (kredyt hipoteczny przeznaczony na zakup lub zmianę nieruchomości na rynku wtórnym) z dnia 8 grudnia 2010 roku zawartej między powodami J. N. i P. N., a poprzednikiem prawnym strony pozwanej (...) S.A. z siedzibą w W.;

2.  zasądzenie od strony pozwanej (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz powodów J. N. oraz P. N. kwoty 10.175,00 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia wydania wyroku przez Sąd I instancji do dnia zapłaty oraz kwoty 157.750,80 CHF wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia wydania wyroku przez Sąd I Instancji do dnia zapłaty,

Ewentualnie o:

1.  zasądzenie od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz powodów J. N. oraz P. N. kwoty 88.117,36 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 17 czerwca 2020r. do dnia zapłaty;

2.  ustalenie, że strony wiąże umowa nr (...) o kredyt mieszkaniowy N. – H. (kredyt hipoteczny przeznaczony na zakup lub zmianę nieruchomości na rynku wtórnym) z dnia 8 grudnia 2010r. zawarta między powodami J. N. i P. N., a poprzednikiem prawnym pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W. z pominięciem postanowień dotyczących przeliczenia kwoty wypłaconego kredytu z PLN na CHF kursem kupna oraz raty kredytu z CHF na PLN kursem sprzedaży z Tabeli kursów walut obcych pozwanego.

Ponadto powodowie wnieśli o zasądzenie kosztów procesu.

W uzasadnieniu wskazali, że w dniu 8 grudnia 2010r. zawarli z poprzednikiem prawnym strony pozwanej umowę kredytu hipotecznego przeznaczonego na zakup nieruchomości na rynku wtórnym, w kwocie 550.000,00 zł. Kredyt udzielony został w złotych polskich, jednak w celu wykonania umowy kredytu kwota wypłaconego kredytu oraz poszczególne raty przeliczone zostały kursem franka szwajcarskiego. Powodowie wskazali, iż w roku 2008 zamierzali nabyć działkę budowlaną i w związku z tym poszukiwali oferty kredytu hipotecznego. Powodowie nie mieli wystarczającej wiedzy, aby ocenić skutki ekonomiczne kredytu, oczekiwali takiej porady ze strony Banku, jednak jej nie otrzymali. Powodom nie wyjaśniono na czym polegał mechanizm waloryzacji zastosowanie kursów kupna/sprzedaży walut obcych, jakie czynniki wpływają na stosowane przez Bank kursu, w jaki sposób te kursy są ustalane. Powodowie nie zostali poinformowani o ryzyku kursowym, wpływającym na wysokość zobowiązania powodów. Wszelkie przekazywane informacje w związku z oferowanym kredytem sprowadziły się jedynie do zapewnienia ze strony przedstawiciela poprzednika prawnego strony pozwanej, że to najlepszy sposób na pozyskiwanie kredytu. Ponadto powodowie podnieśli, że nie mieli możliwości negocjacji warunków umowy kredytu. W konsekwencji, powodowie zarzucili stronie pozwanej brak indywidualnego uzgodnienia postanowień z konsumentem, niejednoznaczne sformułowanie świadczenia stron, sprzeczność z dobrymi obyczajami i rażące naruszenie interesów konsumenta, przyznanie przez stronę pozwaną jednostronnego prawa do kształtowania wysokości świadczenia powodów, obarczenie powodów ryzykiem wynikającym ze zmiany stopy odsetkowej i kursu walutowego.

W odpowiedzi na pozew (k. 48) strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości wnosząc o zwrot kosztów procesu. Przyznała, że strony łączy umowa o kredyt hipoteczny indeksowany do waluty obcej, na podstawie, której oddała powodom do dyspozycji wskazaną w niej kwotę. Strona pozwana zarzuciła, że roszczenia powodów przedstawione są nie w oparciu o fakty tej konkretnej sprawy, ale w odniesieniu do szeroko rozumianej sytuacji tzw. „frankowiczów”. Ta schematyczność sprawia, że w ogóle nie wzięto pod uwagę następujących faktów, dotyczących indywidualnie powodów. Powodowie w dniu 8 grudnia 2010r. zawarli z Bankiem umowę ramową o współpracy z klientami w zakresie transakcji zawieranych z Departamentem Sprzedaży Produktów S.. Powodowie mieli zatem możliwość negocjowania warunków umowy – z czego świadomie skorzystali. W § 6 ust. 4 pkt 5 części szczególnej umowy strony zawarły indywidualnie uzgodnione postanowienie, przewidujące uruchomienie kredytu według kursu negocjowanego. W konsekwencji, do kredytu powodów nie użyto przy wypłacie kursu tabelowego Banku, ale kurs korzystniejszy – indywidualnie z powodami ustalony. Ponadto strona pozwana wskazała, że powodowie przed zawarciem umowy zostali pouczeni przez Bank o ryzyku kursowym. Powodowie mieli również do wyboru zawrzeć kredyt w PLN albo walucie w jakiej kredytobiorca uzyskuje dochód, jako korzystną alternatywę w stosunku do kredytów walutowych, które mimo atrakcyjnych aktualnie warunków cenowych w długim okresie mogą okazać się droższe na skutek wzrostu kursów walutowych lub zmiany stóp procentowych.

Ponadto strona pozwana zaprzeczyła aby były podstawy do stwierdzenia abuzywności umowy - klauzula ryzyka walutowego sformułowana została w sposób jednoznaczny i zrozumiały, postanowienia umowy co do indeksacji były uzgodnione indywidualnie, powodowie zostali prawidłowo poinformowani o ryzyku kursowym, a odesłanie do bankowej tabeli kursów walut jest zgodne z dobrymi obyczajami i nie narusza interesu konsumenta.

Bezspornym w sprawie jest.

W dniu 8 grudnia 2010r. powodowie zawarli z (...) Bank S.A. z siedzibą w G. (poprzednikiem prawnym (...) S.A. z siedzibą w W.) umowę nr (...) o kredyt mieszkaniowy N. – H. w kwocie 550.000,00 zł na cel mieszkaniowy w kwocie 539.000,00 zł z tego:

a)  finansowanie kosztów zakupu niezabudowanej działki budowlanej położonej w K., działka nr (...) w kwocie 500.000,00 zł

b)  refinansowanie poniesionych kosztów przez kredytobiorcę w kwocie 39.000,000zł.

c)  dowolny cel, w kwocie: 1.100,00 zł (§ 1 pkt 1 (...)).

Kredyt udzielony został w złotych polskich, jednak w celu wykonania umowy kredytu kwota wypłaconego kredytu oraz poszczególne raty przeliczone zostały kursem franka szwajcarskiego. Przedmiotowa umowa składała się z części szczególnej umowy oraz części ogólnej. Okres kredytowania banku został oznaczony od 8 grudnia 2010r. do 20 listopada 2025r. Oprocentowanie kredytu wyniosło 3.06833 %, natomiast marża banku 2,9 % w stosunku rocznym (§ 1 pkt 1,2,3,4 (...)). Całkowity koszt udzielonego kredytu wyniósł szacunkowo 130.031,13 zł w tym: prowizja za udzielenie kredytu w kwocie 10 175,00 zł oraz suma pobranych odsetek w kwocie 119 856,13 zł (§ 2 pkt 1,2).

Zabezpieczeniem spłaty kredytu ustanowiono hipotekę kaucyjną do kwoty 880.000,00 zł ustanowioną na nieruchomości przy ul. (...)m/12A, (...)-(...) K. o wartości 1.524.000,00 zł (§ 3 pkt 1 i 2).

Spłata kredytu miała nastąpić w walucie CHF (§ 5 pkt 3). Jednocześnie Bank zapewnił powodom uruchomienie środków z kredytu po kursie negocjowanym (§6 pkt 4 ppkt 4)

Zgodnie z § 1 (...) kredyt mieszkaniowy (...) udzielony został w walucie PLN. Oprocentowanie kredytu ustalane jest według zmiennej stopy procentowej, stanowiącej sumę odpowiedniej stopy bazowej oraz marży Banku. Ryzyko, związane ze zmienną stopą procentową, ponosi Kredytobiorca. Stopa bazowa odpowiada obowiązującej w ostatnim dniu roboczym przed dniem uruchomienia środków w stawce:

3) L. 3M – w przypadku kredytów indeksowanych do USD lub CHF (§ 2 pkt 3).

Stosownie do § 17 pkt 1. Części Ogólnej Umowy spłata kredytu powinna nastąpić w terminach i kwotach określonych w harmonogramie spłat. Harmonogram spłat ulega aktualizacji każdorazowo w przypadku zmiany oprocentowania kredytu z zastrzeżeniem § 4 ust. 9 oraz wcześniejszej spłaty kredytu, z zastrzeżeniem § 23 ust. 3 pkt 4. W przypadku nieuruchomienia kredytu w miesiącu, w którym podpisano niniejszą umowę, ilość rat może ulec zmniejszeniu, a spłata przebiega zgodnie z harmonogramem spłat. Za datę spłaty uważa się datę wpływu środków na bankowy rachunek obsługi kredytu, określony w (...).

Wraz z zawarciem umowy powodowie złożyli oświadczenia zgodnie z którymi przed zawarciem umowy otrzymali i zapoznali się z treścią wzoru zawieranej umowy oraz ogólnymi warunkami udzielania przez (...) Bank (...) S.A. kredytu mieszkaniowego (...) i wyciągiem z tabeli i opłat i prowizji (...) Bank (...) S.A. dla klientów indywidualnych.

W dniu 2 lutego 2011 roku powodowie zawarli z (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w G. aneks nr (...) do umowy nr (...) z dnia 8 grudnia 2010 r. wprowadzające zmiany w Części Szczególnej Umowy w której zmieniono rozdysponowanie kwoty przyznanego kredytu pomiędzy cele na jaki został zaciągnięty (§1 ust.2), dokonano zmiany rocznej stopy procentowej dla zadłużenia przeterminowanego (§1 ust. 11) oraz zmieniono rozłożenie wysokości wypłacania II transzy kredytu na poszczególne cele (§4 ust.6 pkt.c).

Aneks nr (...) powodowie zawarli w dniu 8 października 2018 roku z (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w W.. Na jego podstawie doszło do zmiany zabezpieczenia hipotecznego z hipotekę kaucyjną do kwoty 880.000,00 zł ustanowioną na nieruchomości przy ul. (...)m/12A, (...)-(...) K. o wartości 1.524.000,00 zł na hipotekę umowną na rzecz (...) Bank (...) S.A. Oddział w Polsce na nieruchomości lokalowej stanowiącej odrębną nieruchomość położoną przy ul. (...) w K. do kwoty 351.740,00 zł oraz przelew wierzytelności pieniężnej z umowy ubezpieczenia w/w nieruchomości.

Ponadto Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

Powodowie J. N. i P. N. w związku z planowanym zakupem działki budowlanej w miejscowości K. poszukiwali możliwości finansowania przedsięwzięcia także z środków uzyskanych z kredytu. Zakup ten był dla powodów inwestycją. Wcześniej zaciągali zobowiązania kredytowe w złotówkach w związku z prowadzoną przez nich działalnością budowaną. Powodowie dowiadywali się o możliwości i warunki zaciągnięcia zobowiązania. Wielokrotnie w tym celu kontaktowali się z (...) Bank (...) S.A. 8 P. Bankową w K., także wielokrotnie odwiedzali placówkę osobiście. Powódka szczególnie skrupulatnie przygotowywała się do zawarcia umowy, prowadziła z pracownikami banku wiele rozmów na temat zaciąganego zobowiązania, zadawała dużo pytań, przygotowywała konieczne dokumenty.

dowód: zeznania powódki J. N., elektroniczny protokół rozprawy z dnia 25 listopada 2020 r., 01:11:19-01:26:50 oraz elektroniczny protokół z rozprawy z dnia 20 stycznia 2021, 00:33:52-01:20:16 (k. 233 – 234, 125 - 126), zeznania A. Ł., elektroniczny protokół rozprawy z dnia 20 stycznia 2021, 00:02:31-00:33:19 (k. 232 – 233), zeznania M. G., elektroniczny protokół rozprawy z dnia 25 listopada 2020 r., 00:11:14-00:39:11 (k. 120 – 122), zeznania powoda P. N., elektroniczny protokół rozprawy z dnia 25 listopada 2020 r., 00:39:11-01:11:19 (k. 122 – 125).

Wcześniej powodom zaprezentowano możliwość zaciągnięcia zobowiązania w złotówkach. Jednak złożone przez nich wnioski od razu wnosiły o przyznanie kredytu walutowego w CHF.

dowód: zeznania M. G., elektroniczny protokół rozprawy z dnia 25 listopada 2020 r., 00:11:14-00:39:11 (k. 120 – 122), zeznania powoda P. N., elektroniczny protokół rozprawy z dnia 25 listopada 2020 r., 00:39:11-01:11:19 (k. 122 – 125).

Zawarcie umowy kredytu zostało poprzedzone wypełnieniem przez powodów dwóch wniosków kredytowych. Powodowie wskazali, iż kredyt jaki chcieliby uzyskać to kwota 550.000,00 zł lub 600.000 zł w okresie kredytowania 180 miesięcy. Środki miały zostać przeznaczone na zakup działki budowlanej, refinansowanie zakupu nieruchomości oraz dowolny cel. Całkowity koszt czynionej przez powodów inwestycji wynosił 2.047.400,00 zł.

We wnioskach kredytowych kredytobiorca mógł wybrać wnioskowaną walutę kredytu, walutę spłaty kredytu, walutę uruchomienia kredytu: PLN, CHF, EUR, USD, DKK, NOK i (...). Powodowie jedynie w walucie uruchomienia kredytu wybrali PLN, w pozostałych CHF.

Powodowie już na etapie składania wniosków kredytowych podpisali oświadczenie, że zostali poinformowali o przez (...) Bank (...) S.A. o ryzyku, wynikającym ze stosowania przy spłacie kredytu zmiennej stopy procentowej i to ryzyko akceptują oraz są świadomi wzrostu stopy procentowej i to ryzyko akceptują. Są świadomi, że ewentualny wzrost stopy procentowej spowoduje wzrost raty kapitałowo – odsetkowej kredytu.

Zostali również poinformowani o ponoszeniu ryzyka wynikającego ze zmiany kursu waluty oraz zmiany wysokości spreadu walutowego, w przypadku zaciągnięcia kredytu indeksowanego do waluty obcej oraz że przyjmują do wiadomości i akceptuję to ryzyko.

Przyjęli do wiadomości, że zmiany kursów walut oraz zmiany wysokości spreadu walutowego w trakcie okresu kredytowania, mają wpływ na wysokość zaciągniętego przez nich zobowiązania z tytułu kredytu, tj. kwotę kredytu do spłaty oraz wysokość raty kapitałowo-odsetkowej.

Ponadto przed zawarciem umowy kredytu w piśmie z dnia 6 grudnia 2010 r. powodowie otrzymali informację dla wnioskodawców o ryzyku zmiennej stopy procentowej, ryzyku kursowym, ryzyku zmiany spreadu walutowego oraz ryzyku zmian cen rynkowych nieruchomości.

W informacji tej strona pozwana przedstawiła różnice między kredytem złotowym a walutowym oraz wynikające z tego zagrożenia i korzyści. By zwizualizować powodom zasady funkcjonowania kredytu walutowego przedstawiła tabelę zawierającą przykłady wpływu zmiany stopy procentowej, kursu waluty, spreadu walutowego na wysokość raty kredytu. Nadto przedstawiono powodom historie zmian stopy referencyjnej L. 3M dla CHF, która w okresie od końca 2008 roku zmalała z poziomu 2,75% do 0,50% i do 2010 roku utrzymywała się na mniej więcej równym poziomie. Jednocześnie wskazano powodom historię zmian kursu franka szwajcarskiego do złotego w okresie od 1 października 2007 r. do 1 lipca 2010 r. Wykres ten wskazywał na występujące wahania wartości kursu waluty zaciąganego przez nich kredytu, który na przestrzeni 3 lat zanotował amplitudę wartości od 2,00 zł do ok. 3.20 zł. Powodowie złożyli oświadczenie o zapoznaniu się z przedstawionymi im informacjami przez kredytodawcę poprzez złożenie własnoręcznych podpisów.

Doradcy kredytowi mieli w tym celu narzędzia informatyczne i tabele symulujące wysokość rat kredytu w przypadku niekorzystnej zmiany poziomu stopy procentowej i w przypadku niekorzystnej zmiany kursu walutowego.

dowód: wnioski o kredyt mieszkaniowy (...) (k. 61 – 72), umowa nr (...)_ (...)-10- (...) o kredyt mieszkaniowy (...) wraz z aneksem nr (...). (k. 19 – 29, 30 - 32), informacja dla wnioskodawców o ryzyku zmiennej stopy procentowej, ryzyku kursowym, ryzyku zmiany spreadu walutowego oraz ryzyku zmian cen rynkowych nieruchomości z dnia 6 grudnia 2010r. (k. 73 – 75) oświadczenie kredytobiorców (k. 76).

J. N. i P. N. ponadto zawarli z poprzednikiem prawnym strony pozwanej w dniu 8 grudnia 2010r. umowę ramową w przedmiocie współpracy z Klientami w zakresie transakcji zawieranych z Departamentem Sprzedaży Produktów S.. Na jej podstawie mieli możliwość korzystania z negocjacji, celem uzyskania korzystniejszego kursu waluty obcej z czego skorzystali podczas składania wniosku z dnia 16 października 2010 r. o wypłatę I transzy kredytu.

dowód : umowa ramowa z dnia 8 grudnia 2010r. wraz z regulaminem transakcji walutowych (k. 90 – 95), oświadczenie z dnia 8 grudnia 2010r. (k. 92), regulamin transakcji walutowych (k. 93 – 95), wniosek o wypłatę I transzy kredytu z dn. 16.12.2010 r. (98-98verte), zeznania M. G., elektroniczny protokół rozprawy z dnia 25 listopada 2020 r., 00:11:14-00:39:11 (k. 120 – 122), zeznania A. Ł., elektroniczny protokół rozprawy z dnia 20 stycznia 2021, 00:02:31-00:33:19 (k. 232 – 233).

Przy zawieraniu umowy kredytowej Bank początkowo proponował powodom zawarcie kredyt w walucie PLN, z uwagi na mniejsze ryzyko wahania kursów walut. Pracownicy banku poinformowali powodów, iż kredyty walutowe są korzystniejsze, albowiem koszty kredytu wyrażone w całości w PLN są o 30 – 50 % droższe. Warunkiem zawarcia umów w obcej walucie było po pierwsze udostępnienie takiej umowy klientom przed jej zawarciem, a następnie podpisanie oświadczenie, że klienci zapoznali się z ryzykiem stopy kursowej.

Powodowie zawarli umowę kredytową indeksowaną do franka szwajcarskiego z uwagi na to, iż kredyty te cieszyły się dużą popularnością i były korzystniejsze niż kredyty wyrażone w PLN. Powódka przed zawarciem umowy kredytu wielokrotnie odwiedziła oddział banku celem analizy ofert kredytowych. Powódka była osobą szczegółową, informowała Bank o wszystkich swoich wątpliwościach, oczekiwała szczegółowego omówienia umowy kredytu.

Podpisując umowę powodowie byli świadomi tego, że pieniądze zostaną im wypłacone w złotówkach i w takiej samej walucie mieli spłacać zobowiązanie. Mieli również świadomość tego, że kwota kredytu będzie waloryzowana w oparciu o walutę CHF.

dowód: zeznania powódki J. N., elektroniczny protokół rozprawy z dnia 25 listopada 2020 r., 01:11:19-01:26:50 oraz elektroniczny protokół z rozprawy z dnia 20 stycznia 2021, 00:33:52-01:20:16 (k. 233 – 234, 125 - 126), zeznania A. Ł., elektroniczny protokół rozprawy z dnia 20 stycznia 2021, 00:02:31-00:33:19 (k. 232 – 233), zeznania M. G., elektroniczny protokół rozprawy z dnia 25 listopada 2020 r., 00:11:14-00:39:11 (k. 120 – 122), zeznania powoda P. N., elektroniczny protokół rozprawy z dnia 25 listopada 2020 r., 00:39:11-01:11:19 (k. 122 – 125).

Środki z kredytu zostały wypłacone powodom w następujących transzach:

- w dniu 17.12.2010r. w wysokości 82 236,84 CHF, co stanowiło równowartość 250.000,00 zł (zastosowany kurs 3,0400),

- w dniu 22.02.2011 w wysokości 99 667,77 CHF, co stanowiło równowartość 300 000,00 PLN (zastosowany kurs 3,0100).

dowód: wniosek o wypłatę transzy kredytu mieszkaniowego (k. 97 – 98), zaświadczenie z dnia 14 stycznia 2020r. (k. 33 - 37).

Powodowie spłacają kredyt we CHF przez cały okres kredytowania.

dowód: zeznania powoda P. N., elektroniczny protokół rozprawy z dnia 25 listopada 2020 r., 00:39:11-01:11:19 (k. 122 – 125) zeznania powódki J. N., elektroniczny protokół z rozprawy z dnia 20 stycznia 2021, 00:33:52-01:20:16 (k. 233 – 234)

Pismem z dnia 4 czerwca 2020r. powodowie wezwali stronę pozwaną do zapłaty kwoty 157.750,80 CHF oraz 10.175,00 zł w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania powołując się na nieważność umowy kredytowej z dnia 8 grudnia 2010r.

dowód: ostateczne przedprocesowe wezwanie do zapłaty z dnia 4 czerwca 2020r. (k. 38 – 39).

Poza okolicznościami, które zostały przez strony przyznane (art. 229 k.p.c.) lub też taką ocenę uzasadniał przebieg całego postępowania (art. 230 k.p.c.), istotne dla sprawy fakty Sąd ustalił w oparciu o dokumenty przedłożone do akt sprawy, których autentyczność i wiarygodność nie budziła wątpliwości Sądu i nie była skutecznie zakwestionowana przez żadną ze stron.

Sąd oparł się także na zeznaniach świadków A. Ł. i M. G., które tut. Sąd uznał za całkowicie wiarygodne, gdyż były one spontaniczne, szczere, a przy tym spójne, logiczne i wzajemnie się uzupełniające co sprawiło, że brak było podstaw do odmowy im wiary.

Za wiarygodne w ograniczonym zakresie tut. Sad uznał zeznania słuchanych w charakterze strony powodowej P. N. i J. N.. Ich zeznania za oparte na prawdzie można uznać jedynie w zakresie okoliczności na jaki cel zaciągali zobowiązanie w Banku oraz że zawarcie umowy kredytu poprzedzone było wielokrotnymi spotkaniami i rozmowami z pracownikami Banku. W szczególności J. N. odwiedzała placówkę w której dopytywała o szczegóły umowy kredytu walutowego. Za wiarygodne uznać także zeznania w których powódka wskazała, że skorzystała z oferty kredytu frankowego, gdyż wszyscy jej znajomi zawierali takie umowy i nie znała nikogo kto miałby jakiekolwiek problemy ze spłatą tak zaciągniętego kredytu. A także braku poczucia pokrzywdzenia zawieraną umową do momentu w którym w mediach zrobiło się głośno na temat problemów z zawartymi umowami indeksowanymi i denominowanymi do waluty frank szwajcarski.

Za niewiarygodne natomiast należy uznać twierdzenia powodów by strona pozwana nie informowała ich o ryzyku kursowym, ryzyku zmiany spreadu walutowego. Powyższe twierdzenia są sprzeczne z zebranym w sprawie materiałem dowodowym oraz zeznaniami wiarygodnych świadków. Przede wszystkim wskazać należy, że już w złożonych przez powodach wnioskach znajdowały się informacje o możliwych ryzykach związanych ze zmianą kursu czy spreadu walutowego. Powodowie prowadzili wiele rozmów z pracownikami poprzednika prawnego pozwanej, w trakcie których szczegółowo zostały im przedstawione korzyści i zagrożenia wynikające z zaciągnięcia kredytu walutowego. Przedstawiono im wizualizacje dotyczące wpływu zmiany kursu waluty, spreadu czy oprocentowania bezpośrednio na wysokość potencjalnej raty jak i przedstawiono wykres kursu franka szwajcarskiego z 3 lat poprzedzających zawarcie umowy z których wynika zmiana jego wysokości w granicach od 2,00 zł do nawet ok. 3.20 zł.

Za niewiarygodne ponadto uznać należy, by pracownicy poprzednika prawnego pozwanej namawiali powodów do zaciągnięcia zobowiązania we franku szwajcarskim. Sposób prowadzenia rozmowy z powodami wskazuje na to, że pracownicy Banku początkowo zaproponowali powodom zaciągnięcie kredytu w PLN z zaznaczeniem ze kredyt zawarty w walucie franka szwajcarskiego jest obecnie korzystniejszy jak idzie o wysokość raty. Pracownicy banku zaznaczyli jednak, iż nie są w stanie określić jaki kurs waluty będzie obowiązywał na przełomie kilku- kilkunastu lat, mogą opierać się jedynie na danych z przełomu kilku poprzednich lat. Co więcej przedstawiono im wykres przedstawiający wahania kursu waluty CHF od roku 2007, gdzie powodowie z łatwością byli w stanie zauważyć, iż kurs franka szwajcarskiego w ciągu trzech lat podniósł się o 1/3 wartości swojej wartości. Za niewiarygodne uznać należy by nie mieli żadnego wpływu na warunki wypłaty kredytu w tym kurs franka szwajcarskiego. Zeznanie to stoi w oczywistej sprzeczności z zawartą przez powodów umową ramową w przedmiocie współpracy z Klientami w zakresie transakcji zawieranych z Departamentem Sprzedaży Produktów S. z dn. 8 grudnia 2010 r.. Na jej podstawie powodowie mieli możliwość skorzystania z negocjacji, celem uzyskania korzystniejszego kursu waluty obcej z czego skorzystali podczas składania wniosku z dnia 16 października 2010 r. o wypłatę I transzy kredytu. Brak jest także uznania za wiarygodne twierdzenia by powodowie działali pod presją czasu i zdecydowali się na kredyt w oparciu o szczątkowe informacje udzielone przez pracowników banku. Przede wszystkim wskazać należy, że powodowie proces przystąpienia do umowy rozpoczęli złożeniem wniosków kredytowych 18 października 2010 r., natomiast do umowy przystąpili dopiero 8 grudnia 2010 r. Jak wskazywali na to sami powodowie oraz wiarygodni świadkowie, małżonkowie N. wielokrotnie byli w placówce poprzednika prawnego pozwanej dopytując o szczegóły, rozmawiając z pracownikami banku o uzyskaniu jak najbardziej korzystnego dla nich finansowania ich inwestycji – zakupu działki o wartości 2.047.400,00 zł, którą w części (ok. 1/4) planowali sfinansować z zaciąganego na ten cel kredytu. Zachowanie powodów, zwłaszcza J. N. przed zawarciem umowy wskazuje na dokładne przemyślenie swojej decyzji i podjęcie samodzielnie, z uwzględnieniem interesujących ja informacji.

Na rozprawie w dniu 20 stycznia 2021 r. tut. Sąd zdecydował się pominąć wniosek o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego, uznając, że zebrana w sprawie dokumentacja jest wystarczająca do ustalenia okoliczności przedmiotowej sprawy istotnych dla jej rozstrzygnięcia. Przeprowadzenie postępowanie dowodowego w tym zakresie oceniono jako nieprzydatne i na podstawie art. 235 ² § 1 pkt. 2 k.p.c. postanowiono o jego pominięciu.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zarówno główne jak i ewentualne nie zasługiwało na uwzględnienie.

W niniejszej sprawie powodowie J. N. i P. N. dochodzili stwierdzenia nieważności umowy nr (...) z dnia 8 grudnia 2010 roku zawartej z poprzednikiem prawnym strony pozwanej (...) S.A. z siedzibą w W. oraz zasądzenia od pozwanej na ich rzecz kwoty 10.175,00 zł oraz kwoty 157.750,80 CHF wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia wydania wyroku przez Sąd I Instancji do dnia zapłaty od każdej z kwot.

Ewentualnie wnieśli o zasądzenie od pozwanej kwoty 88.117,36 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 17 czerwca 2020r. do dnia zapłaty oraz ustalenie, że strony wiąże umowa nr (...) z dnia 8 grudnia 2010r. z pominięciem postanowień dotyczących przeliczenia kwoty wypłaconego kredytu z PLN na CHF kursem kupna oraz raty kredytu z CHF na PLN kursem sprzedaży z Tabeli kursów walut obcych pozwanego.

Ponadto powodowie wnieśli o zasądzenie na ich rzecz od strony pozwanej kosztów procesu.

W przedmiotowej sprawie została zawarta umowa o kredyt, waloryzowany kursem franka szwajcarskiego CHF. Konstrukcja kredytu była taka, że kwota była w umowie wyrażona w PLN, kredyt miał zostać faktycznie wypłacony w złotych, następnie dla celów ustalenia wysokości zobowiązania - przeliczony na walutę (...) która to operacja prowadziła do ustalenia wysokości zobowiązania kredytobiorcy – od kwoty zobowiązania wyrażonej w CHF miały być liczone odsetki, kredyt miał być następnie spłacany w złotych, przy czym każda rata spłacana w złotych miała być kolejno przeliczana na CHF. Wszystkie przeliczenia miały być dokonywane w oparciu o tabele kursów waluty, arbitralnie ustalanych przez bank.

Zdaniem Sądu nie ma podstaw do kwestionowania (co do zasady) możliwości zawierania umów waloryzowanych walutą obcą. Umowy takie nie były sprzeczne z zasadą walutowości, z art 69 ustawy prawo bankowe i zasadą swobody umów – art. 353(1) k.c.

Powodowie zarzucili, że w chwili zaciągania kredytu nie wyjaśniono im na czym polegał mechanizm waloryzacji zastosowania kursów kupna/sprzedaży walut obcych, jakie czynniki wpływają na stosowane przez Bank kursu, w jaki sposób te kursy są ustalane. Nie zostali poinformowani o ryzyku kursowym, wpływającym na wysokość ich zobowiązania. Wszelkie przekazywane informacje w związku z oferowanym kredytem sprowadziły się jedynie do zapewnienia ze strony przedstawiciela poprzednika prawnego strony pozwanej, że to najlepszy sposób na pozyskiwanie kredytu. Zarzucili także, że nie mieli możliwości negocjacji warunków umowy kredytu, brak było indywidualnego uzgodnienia postanowień umowy z konsumentem, niejednoznaczne sformułowanie świadczenia stron, sprzeczność z dobrymi obyczajami i rażące naruszenie interesów konsumenta, przyznanie przez stronę pozwaną jednostronnego prawa do kształtowania wysokości świadczenia powodów, obarczenie powodów ryzykiem wynikającym ze zmiany stopy odsetkowej i kursu walutowego.

Zgodnie z art. 385 ¹ k.c. Postanowienia umowy zawieranej z konsumentem nieuzgodnione indywidualnie nie wiążą go, jeżeli kształtują jego prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy (niedozwolone postanowienia umowne). Nie dotyczy to postanowień określających główne świadczenia stron, w tym cenę lub wynagrodzenie, jeżeli zostały sformułowane w sposób jednoznaczny. (§ 1). Jeżeli postanowienie umowy zgodnie z § 1 nie wiąże konsumenta, strony są związane umową w pozostałym zakresie (§ 2). Nieuzgodnione indywidualnie są te postanowienia umowy, na których treść konsument nie miał rzeczywistego wpływu. W szczególności odnosi się to do postanowień umowy przejętych z wzorca umowy zaproponowanego konsumentowi przez kontrahenta (§ 3). Ciężar dowodu, że postanowienie zostało uzgodnione indywidualnie, spoczywa na tym, kto się na to powołuje (§ 4).

Na podstawie art. 385 ² k.c. oceny zgodności postanowienia umowy z dobrymi obyczajami dokonuje się według stanu z chwili zawarcia umowy, biorąc pod uwagę jej treść, okoliczności zawarcia oraz uwzględniając umowy pozostające w związku z umową obejmującą postanowienie będące przedmiotem oceny.

Zanim Sąd przystąpi do oceny konkretnych postanowień przedmiotowej umowy w kontekście przesłanek z ww przepisu, wskazać należy, że art 385 ¹ k.c. został wprowadzony do polskiego systemu prawnego na skutek implementowania Dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5.04.1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich (Dz.UE L z dnia 21-04-1993). W preambule w/w dyrektywy wskazano, że niezbędne jest ustalenie ogólnych kryteriów oceny nieuczciwego charakteru warunków umowy. Ocena nieuczciwego charakteru warunków umowy, zgodnie z wybranymi ogólnymi kryteriami, zwłaszcza w wypadku działalności dotyczącej sprzedaży czy dostawy o charakterze publicznym, zapewniającej usługi o charakterze powszechnym, przy uwzględnieniu solidarności między użytkownikami, muszą być uzupełnione środkami umożliwiającymi dokonanie ogólnej oceny różnych interesów, co stanowi wymóg działania w dobrej wierze. Przy dokonywaniu oceny działania w dobrej wierze będzie brana pod uwagę zwłaszcza siła pozycji przetargowej stron umowy, a w szczególności czy konsument był zachęcany do wyrażenia zgody na warunki umowy i czy towary lub usługi sprzedawane lub dostarczane były na specjalne zamówienie konsumenta. Sprzedawca lub dostawca spełnia wymóg działania w dobrej wierze, jeżeli traktuje on drugą stronę umowy w sposób sprawiedliwy i słuszny, należycie uwzględniając jej prawnie i uzasadnione roszczenia. Zgodnie z art 3 dyrektywy warunki umowy, które nie były indywidualnie negocjowane, mogą być uznane za nieuczciwe, jeśli stoją w sprzeczności z wymogami dobrej wiary, powodują znaczącą nierównowagę wynikającą z umowy, praw i obowiązków ze szkodą dla kontrahenta. Warunki umowy zawsze zostaną uznane za niewynegocjowane indywidualnie, jeżeli zostały sporządzone wcześniej i konsument nie miał w związku z tym wpływu na ich treść, zwłaszcza jeśli zostały przedstawione konsumentowi w formie uprzednio sformułowanej umowy standardowej. Zgodnie z art 5 w przypadku umów, w których wszystkie lub niektóre z przedstawianych konsumentowi warunków wyrażone są na piśmie, warunki te muszą zawsze być sporządzone prostym i zrozumiałym językiem. Ugruntowany w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości jest pogląd, że aby ustalić, czy nierównowaga pozostaje w sprzeczności z wymogami dobrej wiary należy sprawdzić, czy przedsiębiorca traktujący konsumenta w sposób sprawiedliwy i słuszny mógłby racjonalnie oczekiwać, iż konsument ten przyjąłby warunek w drodze negocjacji.

W przedmiotowej sprawie powodowie wskazując na postanowienia znajdujące się w umowie kredytu oraz regulaminie przewidujące indeksację i zarzucając im abuzywność w istocie sprowadzili swoje żądanie do ustalenia przez Sąd tego, że zaciągnięty przez nich kredyt był kredytem złotówkowym, którego rozliczenie zostało ustalone w franku szwajcarskim za pomocą klauzuli indeksacyjnej (waloryzacyjnej). W ocenie powodów zapisy te miały charakter postanowień niedozwolonych, nie powinny wiązać stron umowy i powodowały konieczność stwierdzenia nieważności takiej umowy.

Stosownie do przywołanego już art. 385 ¹ § 1 k.c., podstawową przesłanką stwierdzenia abuzywności zapisów umowy zawartej przez konsumenta jest ustalenie, czy kwestionowane zapisy dotyczyły głównych świadczeń stron. Jako główne świadczenia stron ustawodawca wskazał przykładowo cenę lub wynagrodzenie. Dokonując wykładni pojęcia głównych świadczeń stron na tle zawartej przez strony umowy, należy odwołać się do Art. 69. 1. ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 prawo bankowe (w brzmieniu wg stanu prawnego na dzień jego udzielania). Zgodnie z powołanym przepisem przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

W ustępie 2 powołanego przepisu wskazano, iż umowa kredytu powinna być zawarta na piśmie i określać w szczególności:

1) strony umowy,

2) kwotę i walutę kredytu,

3) cel, na który kredyt został udzielony,

4) zasady i termin spłaty kredytu,

5) wysokość oprocentowania kredytu i warunki jego zmiany,

6) sposób zabezpieczenia spłaty kredytu,

7) zakres uprawnień banku związanych z kontrolą wykorzystania i spłaty kredytu,

8) terminy i sposób postawienia do dyspozycji kredytobiorcy środków pieniężnych,

9) wysokość prowizji, jeżeli umowa ją przewiduje,

10) warunki dokonywania zmian i rozwiązania umowy

Wskazać należy, że świadczenie kredytodawcy polega na oddaniu do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Niewątpliwie główne świadczenia stron przy tego rodzaju umowie polegają ze strony kredytodawcy na oddaniu do dyspozycji kredytobiorcy środków pieniężnych na określony czas, a świadczenie główne kredytobiorcy na zwrocie tych środków po czasie określonym w umowie wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty. Tylko te świadczenia należą do istoty umowy kredytowej, gdyż bez ich obecności w treści stosunku prawnego, umowa kredytowa traci swój nazwany charakter. Klauzule indeksacyjne zaś dotyczą jedynie specyficznie przyjętej w danych okolicznościach metody rozliczania zaciągniętego kredytu. Poprzez ich wyeliminowanie kredytobiorcy w dalszym ciągu pozostają zobligowani do realizowania swojego świadczenia względem kredytodawcy, z pominięciem pierwotnie przyjętego sposobu rozliczenia konkretnych rat. Należy wskazać, iż na dzień zawarcia przez strony umowy kredytu w ustawie prawo bankowe nie istniało pojęcie kredytu denominowanego, ani kredytu indeksowanego. Pojęcia te zostały wprowadzone dopiero ustawą z dnia 29 lipca 2011 r. o zmianie ustawy - Prawo bankowe oraz niektórych innych ustaw i weszły w życie z końcem sierpnia 2011 r. Należy jednakże zauważyć, iż nawet ta zmiana nie wprowadziła definicji tych pojęć. Ustawa prawo bankowe nie odwołuje się także do innych przepisów celem zweryfikowania tych pojęć.

Nie bez znaczenia jest również okoliczność, że celem wprowadzenia do polskiego porządku prawnego dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich (Dz.U.1993, było zapewnienie konsumentom szerokiej ochrony przed stosowaniem wobec nich niedozwolonych postanowień umownych, co uzasadnia możliwie wąską wykładnię pojęcia ,,głównych świadczeń stron”. Przedstawiony pogląd należy również traktować jako utrwalony w orzecznictwie: wyrok SN z 1 marca 2017 r. IV CSK 285/16, wyrok SN z 14 lipca 2017 r. II CSK 803/16, wyrok SN z 24 października 2018 r. II CSK 632/17).

Uznanie klauzuli indeksacyjnej (waloryzacyjnej) za nieokreślającą świadczenia głównego otwiera możliwość uznania jej za abuzywną niezależnie od tego, czy oceniona zostanie jako jednoznaczna, czy też nie, natomiast decydującym o jej uznaniu za niedozwoloną jest ustalenie czy takie ujęcie postanowienia umownego można uznać za sprzeczne z dobrymi obyczajami oraz rażąco naruszające interesy konsumenta, jak to wskazuje art. 385 ¹ § 1 k.c.

Zgodnie z art. 385 ¹ § 4 k.c., ciężar dowodu w zakresie udowodnienia tego, że postanowienie zostało uzgodnione indywidualnie spoczywa na tym, kto się na taką okoliczność powołuje, a strona pozwana w toku postępowania okoliczność tę udowodniła.

Z ustalonego w sprawie stanu faktycznego bezsprzecznie wynika, że powodowie zgłaszając wniosek o udzielenie kredytu hipotecznego mieli możliwość wyboru zarówno waluty udzielanego kredytu, waluty jego spłaty oraz waluty uruchomionego kredytu. Ponadto zawarli oni w dniu 8 grudnia 2010r. umowę ramową w przedmiocie współpracy z Klientami w zakresie transakcji zawieranych z Departamentem Sprzedaży Produktów S.. Na jej podstawie powodowie mieli możliwość negocjowania warunków realizacji umowy – kursu po jakim zostanie przeliczone kwota kredytu - z czego skorzystali. W §6 pkt 4 ppkt 4 umowy strony zawarły indywidualnie uzgodnione postanowienie przewidujące uruchomienie kredytu wg. kursu negocjowanego. W konsekwencji czego do kredytu powodów przy wypłacie I transzy zastosowano kurs dla nich korzystniejszy, indywidualnie z nimi ustalony, zamiast kursu tabelowego banku.

W przypadku wypłaty transzy kredytu, gdy powodowie negocjowali kurs waluty, brak jest możliwości uznania, że doszło po stronie kredytodawcy do jednostronnego ustalenia kursu waluty i tym samym braku wpływu powodów na ten kurs.

Dodatkowo jak wynika z przeprowadzonego postępowania dowodowego powodowie przez cały okres spłaty kredytu dokonywali oni wpłat na rzecz Banku bezpośrednio w walucie CHF, zgodnie z dokonanym przez nich wyborem na etapie złożenia wniosku kredytowego. Powyższe dodatkowo uniemożliwiało stosowanie przez poprzednika prawnego pozwanej stosowanie do zobowiązania powodów jakichkolwiek tabel kursowych.

Jednocześnie przed zawarciem przedmiotowej umowy owę nr (...)10- (...) o kredyt mieszkaniowy N. – H. z dnia 8 grudnia 2010 r., już na etapie składania wniosków o udzielenie kredytów powodowie zostali poinformowani o ryzyku, wynikającym ze stosowania przy spłacie kredytu zmiennej stopy procentowej, wynikającego ze zmiany kursu waluty oraz zmiany wysokości spreadu walutowego, co bezpośrednio przekłada się na wysokość zaciągniętego przez nich zobowiązania z tytułu kredytu, tj. kwotę kredytu do spłaty oraz wysokość raty kapitałowo-odsetkowej. Poprzednik prawny pozwanej wykazał, że w jasny i precyzyjny sposób wykazał, na czym polegały ryzyka, które następnie powodowie zaakceptowali składając pod oświadczeniami własnoręczne podpisy.

Bank przedstawił jak w/we ryzyka wpływają na zobowiązania wynikające z umowy, jakie wiążą się z tym niebezpieczeństwa oraz jak może zmieniać się koszt umowy i zobowiązania kredytobiorcy. Wskazano, że niezależnie od zmian na rynku nieruchomości koszt kredytu może tak dalece wzrosnąć przy zmianie kursu franka, iż będzie odbiegał, nawet znacznie od wartości zakupionej nieruchomości.

Poprzednik prawny pozwanej nie tylko na etapie składania wniosku kredytowego, ale także podczas licznych wizyt powodów w placówce bankowej oraz rozmów z pracownikami udzielał powodom informacji o ryzyku walutowym, korzyściach oraz niebezpieczeństwach zaciągania kredytu waloryzowanego walutą.

Co więcej przed podpisaniem umowy w piśmie z dnia 6 grudnia 2021 r. powodom przedstawiono informację dla wnioskodawców o ryzyku zmiennej stopy procentowej, ryzyku kursowym, ryzyku zmiany spreadu walutowego oraz ryzyku zmian cen rynkowych nieruchomości. W informacji tej poprzednik prawny pozwanej przedstawił róznice między kredytem złotowym a walutowym oraz wynikające z tego zagrożenia i korzyści. By zwizualizować powodom zasady funkcjonowania kredytu walutowego przedstawiła tabelę zawierającą przykłady wpływu zmiany stopy procentowej, kursu waluty, spreadu walutowego na wysokość raty kredytu. Nadto przedstawiono powodom historie zmian stopy referencyjnej LIBOR 3M dla CHF, która w okresie od końca 2008 roku zmalała z poziomu 2,75% do 0,50% i do 2010 roku utrzymywała się na mniej więcej równym poziomie. Jednocześnie wskazano powodom historię zmian kursu franka szwajcarskiego do złotego w okresie od 1 października 2007 r. do 1 lipca 2010 r. Wykres ten wskazywał na występujące wahania wartości kursu waluty zaciąganego przez nich kredytu, który na przestrzeni 3 lat zanotował amplitudę wartości od 2,00 zł do ok. 3.20 zł. Powodowie z łatwością byli w stanie zauważyć, iż kurs franka szwajcarskiego w ciągu trzech lat podniósł się o 1/3 wartości swojej wartości. Powodowie złożyli oświadczenie o zapoznaniu się z przedstawionymi im informacjami przez kredytodawcę oraz zaakceptowali je poprzez złożenie własnoręcznych podpisów.

Powyższe w ocenie Sądu stanowi właściwe wykazanie powodom jako konsumentom, iż zmiana kursu franka może wpłynąć na zmianę wysokości raty kredytu i jak. Tym samym nie zostały złamane standardy staranności informacyjnej obowiązujące profesjonalne podmioty finansowe, a nakazujące rzetelne i uczciwe przekazywanie informacji o istotnych cechach produktu: jak ryzyko walutowe, uczciwe przekazywanej informacji o charakterze produktu i możliwości spłat.

W tej sytuacji zostały również spełnione wytyczne określone w Rekomendacji S II z 2008 r. dotyczącej dobrych praktyk w zakresie zarządzania ekspozycjami kredytowymi zabezpieczonymi hipotecznie, wydanej przez Komisję Nadzoru Finansowego, która jest instytucją sprawującą nadzór nad bankami, a w szczególności Rekomendacji 19 i 20, zgodnie z którymi bank powinien dołożyć wszelkich starań, aby przekazywane klientom informacje były zrozumiałe, jednoznaczne i czytelne., a w obszarze działalności związanej z ekspozycjami kredytowymi zabezpieczonymi hipotecznie bank powinien stosować zasady profesjonalizmu, rzetelności, staranności oraz najlepszej wiedzy.

Brak także podstaw do przyjęcia, iż praw i obowiązków konsumenta w zasakrzonej umowie zostały ukształtowane w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami i rażąco naruszających jego interesy, W ocenie sądu, jak to już wyżej wskazano, doszło do indywidualnych uzgodnień w zakresie indeksacji CHF zawieranego przez powodów kredytu.

Wskazać nalezy, że powodowie dokonywali skrupulatnej oceny ryzyka i płynących z niego korzyści przed przystąpieniem do zawarcia z poprzednikiem prawnym powoda umowy kredytu. Wielokrotnie byli w placówce bankowej dopytując o szczegóły, rozmawiając z pracownikami banku o uzyskaniu jak najbardziej korzystnego dla nich finansowania ich inwestycji. Środki pochodzące z kredytu zostały przez nich przekazane na inwestycję – zakup działki o wartości 2.047.400,00 zł. Środki te zatem nie były powodom potrzebne w sytuacji konieczności zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych, a stanowiły projekt lokaty posiadanego przez nich kapitału w atrakcyjne położoną nieruchomość. Zachowanie powodów, zwłaszcza J. N. przed zawarciem umowy wskazuje na dokładne przemyślenie swojej decyzji i podjęcie jej pod wpływem zgromadzonych przez nich informacji.

Sąd uznał, iż postanawiania umowy zostały z powodami indywidualnie uzgodnione, zostali poinformowani przez bank zarówno o charakterze umowy, jak i ryzykach z tym związanych, zresztą sami przyznali, iż fakt ich pokrzywdzenia nie wziął się z trudności z realizacją tej umowy, ale z doniesień medialnych. Powodowie zawierali umowę w 2010 r , a wie już po okresie skoku CHF praktycznie 1,2 zł w ciągu trzech lat. Kredyt został przeliczony po stosunkowo korzystnym kursie i jeszcze od tego czasu cały czas jest minimalne oprocentowanie związane z poziomem L.. Od czasu zawarcia umowy CHF zmienił wartość o około 1 zł, zatem wartość wskazaną w przedstawionej powodom symulacji, zmian wartości CHF. Powodowie byli informowani zarówno o ryzyku związanym ze miana kursu, jak i spreedach, oprocentowaniu, mogli się wcześniej zapoznać z umową, mieli zdolność kredytową do zawarcia umowy zarówno w PLN jak i CHF. Zawarli zaskarżoną umowę, gdyż ocenili, ze będzie dla nich korzystna i tańsza mimo związanego z nią ryzyka, o którym byli poinformowani. Zmiany wartości nieruchomości działają tylko na korzyść powodów. Brak podstaw do uznania, iż wiążąca strony umowa jest nieważna lub któreś z jej postanowień jest nieuzgodnione indywidualnie. Uznania, iż dana osoba jest pokrzywdzona zawierając umowę o określonym charakterze, wymaga wskazania zapisów w tej konkretnie umowie, które należało by uznać za abuzywne w stosunku do konkretnej osoby i zbadania indywidualnych warunków zawarcia umowy. Wobec braku podstaw do przyjęcia zapisów umowy za abuzywne powództwo zarówno główne jak i ewentualne musiało ulec oddaleniu o czym Sąd orzekł w pkt I wyroku.

O kosztach postępowania Sąd orzekł w pkt II na podstawie art. 98 § 1 i 3 w zw. z art. 99 k.p.c. tj. przy uwzględnieniu zasady odpowiedzialności z wynik procesu. Strona powodowa jako przegrywająca proces obowiązana jest zwrócić koszty stronie pozwanej. Na koszty w niniejszej sprawie składało się wynagrodzenie pełnomocnika pozwanej wynikające z §2 pkt 7 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U.2015.1800 z dnia 2015.11.05) oraz zwrotu opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.