Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 sierpnia 2024 r.

Sąd Rejonowy w Jędrzejowie I Wydział Cywilny w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 1 sierpnia 2024 r. w Jędrzejowie na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Niestandaryzowanego Funduszu Wierzytelności Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą we W.

przeciwko K. C.

o zapłatę

oddala powództwo

Sygn. akt I C 149/24

UZASADNIENIE

WYROKU zaocznego z dnia 1 sierpnia 2024 roku

W dniu 29 kwietnia 2024 roku do tut. Sądu wpłynął pozew (...) Niestandaryzowanego Funduszu Wierzytelności Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego we W. przeciwko K. C. o zapłatę kwoty 1256,83 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie i kosztami procesu. W uzasadnieniu swego żądania strona powodowa wskazała, że kwota roszczenia wynika z umowy pożyczki jaką zawarł pozwany z (...) Sp. z o.o. w dniu 25 maja 2023 roku nr (...). Strona powodowa wskazała nadto, że wierzytelność przeciwko pozwanemu nabyła na podstawie umowy cesji wierzytelności z dnia 15 listopada 2023 roku, a na kwotę objętą żądaniem składają się kwota 1000 zł tytułem należności głównej, kwota 108,20 zł tytułem należności ubocznych naliczonych przez pierwotnego wierzyciela i kwota 148,63 zł tytułem skapitalizowanych odsetek.

Pozwany nie zajął stanowiska w sprawie.

Roszczenie strony powodowej było przedmiotem postępowanie przed Sądem Rejonowym w Lublinie w sprawie sygn. akt VI Nc- e 311967/24, który postanowieniem z dnia 2 kwietnia 2024 roku stwierdził brak podstaw do wydania nakazu zapłaty i umorzył postępowanie (k.40 - 48).

Sąd ustalił co następuje:

W dniu 25 maja 2023 roku (...) Sp. z o.o. dokonało przelewu kwoty 1000 zł a jako odbiorcę kwoty wskazano pozwanego oraz nr pożyczki (...).

Strona powodowa i (...) na Malcie zawarły w dniu 28 czerwca 2023 roku umowę ramowego cyklicznego przelewu wierzytelności, a w dniu 15 listopada 2023 roku umowę przelewu wierzytelności nr (...). W ramach umów strony ustaliły zasady dokonywania przelewu wierzytelności pomiędzy stronami. W załączniku do umowy z dnia 15 listopada 2023 roku wskazano dane pozwanego, a także datę zawarcia umowy –25 maja 2023 roku i nr umowy (...).

W dniu 19 kwietnia 2024 roku został sporządzony wyciąg z ksiąg rachunkowych (...) Niestandaryzowanego Funduszu Wierzytelności Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego we W., w którym wskazano, że w księgach Funduszu widnieje zadłużenie przeciwko K. C. w kwocie 1256,83 zł z umowy pożyczki gotówkowej nr (...), co do wierzytelności nabytej od (...) umową z dnia 15 listopada 2023 roku.

Dowód: umowa ramowa cyklicznego przelewu wierzytelności i umowa przelewu wierzytelności (k.11 -18 ), załącznik (k. 19 ), ksiąg z ksiąg rachunkowych (k. 10), formularz informacyjny (k. 24 - 33), regulamin promocji pożyczka promocyjna (k. 20 -23), potwierdzenie transakcji (k. 35).

Sąd zważył co następuje:

W ocenie Sądu powództwo nie jest zasadne.

Zgodnie z art. 339 § 1 i 2 kpc jeżeli pozwany nie stawi się na wyznaczone posiedzenie albo mimo stawienia się nie bierze udziału w rozprawie, Sąd wyda wyrok zaoczny przyjmując za prawdziwe twierdzenia powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie
i pismach procesowych doręczonych pozwanemu, chyba, że budzą one wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa.

Niezależnie od wynikającego z przytoczonego wyżej domniemania o prawdziwości twierdzeń powoda z rzeczywistym stanem prawnym, Sąd ma obowiązek ustosunkowania się do twierdzeń strony powodowej z punktu widzenia ich zgodności z rzeczywistym stanem prawnym. W przypadku wątpliwości Sąd nie może wydać wyroku zaocznego opierającego się jedynie na twierdzeniach strony powodowej, ale zobowiązany jest do przeprowadzenia postępowania dowodowego w celu wyjaśnienia wątpliwości (wyrok SN z dnia 8 maja 1998 roku I CKU 34/98 legalis 338741).

W związku z wątpliwościami dotyczącymi legitymacji strony powodowej, a także istnieniem samej wierzytelności, Sąd przeprowadził postępowanie dowodowe polegające na analizie dołączonych do akt sprawy dokumentów i doszedł do przekonania, że powództwo nie jest zasadne.

Zgodnie z art. 509 §1 kc wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na rzecz osoby trzeciej, chyba, że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

Na podstawie wskazanego przepisu przelew wierzytelności jest umową, na podstawie której dotychczasowy wierzyciel przenosi wierzytelność ze swojego majątku do majątku osoby trzeciej, a przedmiotem przelewu jest wierzytelność istniejąca, którą cedent może swobodnie rozporządzać i która jest w dostateczny sposób oznaczona (zindywidualizowana). W tym zakresie konieczne jest wyraźne określenie stosunku zobowiązaniowego, którego elementem jest zbywana wierzytelność. Wymaga się zatem oznaczenia stron tego stosunku zobowiązaniowego oraz przedmiotu świadczenia (wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 15 października 2015 roku sygn. akt I ACa 492/15 LEX nr 184218; wyrok SN z dnia 11 maja 1999 r. III CKN 423/98 Biuletyn Sądu Najwyższego 2000/1 str. 1).

W ocenie Sądu obowiązkiem strony powodowej było wykazanie, że(...) Niestandaryzowany Fundusz Wierzytelności Fundusz Inwestycyjny Zamknięty we W. nabył konkretną wierzytelność przeciwko pozwanemu z umowy pożyczki z dnia 25 maja 2023 roku nr (...) wskazanej w pozwie, wysokość nabytej wierzytelności i istnienie samej wierzytelności.

Podstawą dochodzenia przeciwko pozwanemu kwoty objętej żądaniem pozwu w ocenie strony powodowej były umowy ramowa cyklicznego przelewu wierzytelności z dnia 28 czerwca 2023 roku, umowa przelewu wierzytelności nr (...) z dnia 15 listopada 2023 roku wraz z załącznikiem i wyciąg z ksiąg rachunkowych Funduszu.

W ocenie Sądu te dokumenty nie są wystarczające do uznania, że strona powodowa nabyła konkretną, zindywidualizowaną wierzytelność przeciwko pozwanemu wskazaną
pozwie, a nadto nie stanowią dowodu wysokości zobowiązania pozwanego, albowiem dokumenty te dotycząc jedynie zawarcia umowy przelewu wierzytelności pomiędzy stroną powodową a (...). Brak było natomiast umowy przelewu wierzytelności pomiędzy pierwotnym wierzycielem wskazanym w pozwie, czyli (...) Sp. z o.o. a (...) wraz z załącznikami, z których wynikałoby, że pierwotny wierzyciel zbył wierzytelność przeciwko pozwanemu z umowy z dnia 25 maja 2023 roku nr (...). Zatem strona powodowa nie wykazała, że nabyła skutecznie wierzytelność przeciwko pozwanemu ze wskazanej umowy pożyczki.

W ocenie Sądu tylko ciąg umów przelewu wierzytelności począwszy od pierwotnego wierzyciela aż do strony powodowej z załącznikami łącznie mogłyby być niewątpliwym dowodem na to, że strona powodowa nabyła konkretną wierzytelność przeciwko pozwanemu z umowy pożyczki z dnia 25 maja 2023 roku nr (...).

Należy zważyć, że sam wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu nie był także dowodem potwierdzającym legitymacje strony powodowej i wysokość wierzytelności, albowiem nie korzysta on z waloru dokumentu urzędowego, a jedynie jest dokumentem prywatnym potwierdzającym określony zapis w księgach rachunkowych funduszu (wyrok TK z dnia 11.07.2011 roku P 1/11 (...) Seria (...) 2011 nr 6 poz. 53; wyrok Sadu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 25 lipca 2015 roku I ACa 824/14 legalis 1213577).

Zapisy z ksiąg rachunkowych bez odniesienia do konkretnych dokumentów, w tym wypadku ciągu umów przelewu wierzytelności i szczegółowych załączników do nich, a także źródła istnienia zobowiązania pozwanego (umowa pożyczki), nie mogły być dowodem przemawiającym za zasadnością żądania pozwu.

Dowodem potwierdzającym zawarcie umowy przelewu wierzytelności pomiędzy pierwotnym wierzycielem a (...) nie mogła być kopia pisma z dnia 17 września 2023 roku (k. 55). Należy wskazać, że pismo to zostało złożone jedynie w kserokopii, bez dokumentu upoważnienia dla osoby, która je sporządziła, a także bez dowodu doręczenia go pozwanemu i bez wykazania, że (...) było uprawnione w imieniu (...) Sp. z o. o. do sporządzenia takiego pisma. Nadto
z pisma tego nie wynikały warunki zawartej ewentualnej umowy przelewu wierzytelności.
Jak wskazano wyżej dowodem taki mogłaby być jedynie umowa przelewu wierzytelności z załącznikiem konkretyzującym nabywaną wierzytelność pomiędzy pierwotnym wierzycielem a (...).

Niezależnie od powyższego strona powodowa nie wykazała, że faktycznie doszło do zawarcia umowy pożyczki z dnia 25 maja 2023 roku nr (...), albowiem taka umowa nie została w ogóle złożona chociażby w wydruku z dowodem jej zawarcia w sposób określony w przepisach o kredycie konsumenckim ( art. 5 pkt 13 ustawy z dnia 12 maja 2011 i art. 15). Tym samym strona powodowa nie wykazała wysokości wierzytelności oraz tego, jakie były warunki umowy oraz pomiędzy jakimi stronami mogło dojść co zawarcia takiej umowy.

Do ważności umowy pożyczki zawartej w drodze elektronicznej nie jest wymagana forma pisemna, co wynika z treści przepisu art. 29 ust. 1 wskazanej ustawy, zgodnie z którym umowa o kredyt konsumencki powinna być zawarta w formie pisemnej, chyba że odrębne przepisy przewidują inną szczególną formę. Z przepisu tego nie wynika zatem, aby forma pisemna została zastrzeżona pod rygorem nieważności, a zatem należało przyjąć, że zastrzeżenie formy pisemnej, zgodnie z przepisem art. 73 § 1 kc, zostało zastrzeżone jedynie pod rygorem dowodowym (wyrok Sądu Okręgowego w Krakowie z dnia 12 grudnia 2017 roku II Ca 2448/17 legalis 2052181).

Do przyjęcia, że doszło do zawarcia umowy o kredyt konsumencki, zgodnie z treścią art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1997 roku Prawo bankowe, wystarczy przedłożenie umowy na innym trwałym nośniku w postaci elektronicznej (wyrok Sądu Okręgowego w Świdnicy z dnia 14 maja 2019 roku II Ca 180/19 legalis 2159273; komentarz do art. 29 ustawy o kredycie konsumenckim pod red. Osajda) oraz dowodu doręczenia tej umowy konsumentowi stosownie do art. 29 ust. 2 wskazanej ustawy o kredycie konsumenckim. Doręczenie to może nastąpić w dowolny sposób w tym również w drodze elektronicznej, przy czym na pożyczkodawcy ciąży udowodnienie faktu doręczenia konsumentowi takiej umowy (Wyrok Sądu Rejonowego Łódź – Widzew z dnia 15 października 2020 roku II C 516/20 legalis 249501; wyrok Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 17 września 2020 roku II Ca 771/20 legalis 2494149)

Zdaniem Sądu strona powodowa nie przedłożyła żadnego wiarygodnego dowodu, z którego wynikałoby, że pozwany i (...) Sp. z o.o. zawarli taką umowę pożyczki i jakie były jej warunki, nadto czy pozwany wyraził zgodę na warunki umowy pożyczki na jakie powołała się strona powodowa, a nadto nie złożyła żadnego dowodu, że takie dokumenty, jak umowa i formularz informacyjny zostały przesłane pozwanemu i doręczone mu tak, aby mógł się z nimi zapoznać i ostatecznie zaakceptować. Nadto strona powodowa nie przedłożyła żadnego dokumentu, z którego wynikałoby, że pozwany zarejestrował się w systemie do udzielania i złożył wniosek o zawarcie umowy pożyczki.

Dowodem na zawarcie umowy pożyczki z dnia 25 maja 2023 roku nr (...) nie mógł być też wydruk przelewu k. 34, albowiem brak było wiarygodnych dowodów, że konto na jakie została przekazana kwota wskazana w tym wydruku należało faktycznie do pozwanego.

Z uwagi na powyższe powództwo oddalono.