Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 września 2023 roku

Sąd Okręgowy w Sieradzu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: sędzia Tomasz Choczaj

Protokolant: Justyna Raj

po rozpoznaniu w dniu 11 września 2023 roku w Sieradzu

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Bank S.A. z siedzibą w W.

przeciwko P. W.

o zapłatę

zasądza od pozwanego P. W. na rzecz powoda (...) Bank S.A.
z siedzibą w W. kwotę:

181 651,39 zł (sto osiemdziesiąt jeden tysięcy sześćset pięćdziesiąt jeden złotych 39/100) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie
od dnia 14 grudnia 2022 roku do dnia zapłaty,

14 500,00 zł (czternaście tysięcy pięćset złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku do dnia zapłaty.

Sygn. akt I C 169/23

UZASADNIENIE

(...) Bank S.A. z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie od P. W. kwoty 181 651,39 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie
od dnia wniesienia pozwu w elektronicznym postępowaniu upominawczym
do dnia zapłaty, w tym kwoty: 167 671,82 zł tytułem kapitału, 10 689,89 zł tytułem odsetek umownych, 3 289,68 zł tytułem odsetek karnych. Ponadto wniósł
o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa prawnego, kosztów postępowania poniesionych w elektronicznym postepowaniu upominawczym oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa wraz z odsetkami ustawowymi
za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

Zarządzeniem z 27 marca 2023 r. Przewodniczący stwierdził brak podstaw do wydania nakazu zapłaty i skierował sprawę do postępowania zwykłego.

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda na jego rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa prawnego.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

W dniu 21 maja 2019 r. strony zawarły umowę o kredyt konsolidacyjny
nr (...) na kwotę 199 980,76 zł, która miała być spłacona w 120. równych miesięcznych ratach kapitałowo-odsetkowych. Rzeczywista roczna stopa oprocentowania na dzień zawarcia umowy wynosiła 11,80 %, (dowód: umowa
-k. 17 - 27; wydruk wpłat - k. 29 - 34; wyciąg z ksiąg banku - k. 10).

Umowę podpisał pozwany, natomiast za bank - pełnomocnik K. K., (dowód: umowa kredytu - k. 17 - 27; wydruk wpłat - k. 29 - 34; wyciąg z ksiąg banku - k. 10).

Część kredytu w wysokości 88 000,00 zł miała być przeznaczona
na potrzeby konsumpcyjne kredytobiorcy; część w wysokości 102 181,70 zł
na sfinansowanie zobowiązań kredytobiorcy z tytułu mowy kredytu kredyt niecelowy oraz studencki nr (...) na rachunek prowadzony w (...) Bank S.A.; część w wysokości 9 799,06 zł na koszty prowizji za udzielenie kredytu, (dowód: umowa kredytu - k. 17 - 27; wydruk wpłat - k. 29 - 34 ; wyciąg z ksiąg banku - k. 10) .

W § 7 ust. 1 powyższej umowy postanowiono, że w przypadku
niespłacenia przez kredytobiorcę w terminie wynikającym z umowy albo spłacenia w niepełnej wysokości stanowi w całości lub w części niespłaconej zadłużenie przeterminowane poczynając od dnia następnego po terminie spłaty wynikającym z umowy. O powstaniu zadłużenia przeterminowanego bank miał informować pożyczkobiorcę, a także pozostałe osoby będące dłużnikami banku
z tytułu prawnego zabezpieczenia spłaty kredytu w pierwszej kolejności poprzez wiadomości wysyłane drogą elektroniczną (sms, mail, bankowość internetowa) oraz poprzez kontakty telefoniczne z kredytobiorcą. Bank ponadto miał wysyłać monity pisemne. Pierwszy monit miał być wysyłany nie wcześniej niż w 2 dniu występowania zadłużenia przeterminowanego. W sytuacji, gdy zadłużenie przeterminowane nie zostało uregulowane, mógł zostać wysłany kolejny monit, nie wcześniej niż w 31 dniu występowania zadłużenia przeterminowanego.
W przypadku dalszego braku spłaty, nie wcześniej niż w 60 dniu występowania zadłużenia przeterminowanego, bank mógł wysłać kolejny monit. W sytuacji nieuregulowania zadłużenia, pomimo działań podjętych przez bank, bank miał prawo wypowiedzieć umowę i po upływie okresu wypowiedzenia, w sytuacji dalszego występowania zadłużenia przeterminowanego wystąpić na drogę sądową celem uzyskania tytułu wykonawczego na podstawie którego nastąpi wszczęcie egzekucji komorniczej wobec pożyczkobiorcy. Wypowiedzenie omowy miało być poprzedzone wezwaniem do zapłaty przewidzianym art. 75c ust. prawa bankowego, tj. wezwaniem kredytobiorcy do dokonania spłaty zaległości
w terminie 14 dni roboczych od daty otrzymania wezwania, w przypadku niedotrzymania przez pożyczkobiorcę warunków udzielenia kredytu albo w razie utraty przez kredytobiorcę zdolności kredytowej. Jeżeli należności nie zostaną uregulowane w całości w wyznaczonym terminie, jak również w sytuacji, w której złożony przez kredytobiorcę wniosek o restrukturyzację zadłużenia zostanie odrzucony, bank miał prawo wypowiedzieć umowę. W trakcie całego postępowania windykacyjnego bank dopuścił także możliwość stosowania windykacji terenowej oraz przekazania prowadzenia czynności windykacyjnych zewnętrznym podmiotom, specjalizującym się w dochodzeniu należności. Bank zastrzegł sobie prawo obciążenia kredytobiorcy kosztami powstałymi w wyniku niewywiązania się kredytobiorcy z postanowień umowy: odsetkami od zadłużenia przeterminowanego, ewentualnymi kosztami sądowymi, egzekucyjnymi zgodnie
z powszechnie obowiązującymi przepisami oraz opłatami za prowadzenie monitoringu, (dowód: umowa - k. 17 - 27; wydruk wpłat - k. 29 - 34 ; wyciąg
z ksiąg banku - k. 10) .

Umowa miała ulec rozwiązaniu z zachowaniem trzydziestodniowego terminu wypowiedzenia bądź w każdym czasie - za porozumieniem stron. Bank miał prawo wypowiedzieć umowę w przypadku zaistnienia jednej z przesłanek: niedotrzymania przez pożyczkobiorcę warunków udzielenia kredytu, utraty przez kredytobiorcę zdolności kredytowej. W przypadku wypowiedzenia umowy, kredytobiorca był zobowiązany do spłaty całości zadłużenia wraz
z należnymi odsetkami i prowizjami najpóźniej do ostatniego dnia okresu wypowiedzenia, liczonego od dnia doręczenia wypowiedzenia, (dowód: umowa
- k. 17 - 27; wydruk wpłat - k. 29 - 34 ; wyciąg z ksiąg banku - k. 10) .

Kredyt został wypłacony 21 maja 2019 r. Pozwany podjął spłatę przedmiotowego zobowiązania, której z czasem zaprzestał. Ostatnia wpłata pozwanego na rzecz powoda miała miejsce w maju 2022 r. w wysokości 2 808,21 zł, (dowód: wydruk wpłat - k. 29 - 34) .

Po zaprzestaniu przez pozwanego regularnej spłaty kredytu, powód wystosował do niego pismo z 12 sierpnia 2022 r. zatytułowane „Ostateczne wezwanie do zapłaty przed wypowiedzeniem umowy”, podpisane przez menadżera M. G.. W treści tego pisma powód poinformował pozwanego o wysokości jego zaległości z tytułu umowy objętego postępowaniem w kwocie 4 744,86 zł i wezwał go do dokonania w terminie 14 dni roboczych, licząc od dnia otrzymania tego pisma, spłaty tej zaległości oraz poinformował go o możliwości złożenia w terminie 14 dni roboczych, licząc od dnia otrzymania tego pisma, wniosku o restrukturyzację zadłużenia. Jednocześnie poinformował on w tym piśmie, że jeśli pozwany nie skorzysta ze wskazanych w nim uprawnień, umowa ta zostanie wypowiedziana. Pismo to zostało doręczone pozwanemu 17 sierpnia 2022 r. W piśmie z 21 września 2022 r. strona powodowa reprezentowana przez pełnomocnika D. L., która złożyła na nim własnoręczny podpis, poinformowała pozwanego, że wypowiada mu umowę o kredyt konsolidacyjny
nr (...) z zachowaniem trzydziestodniowego okresu wypowiedzenia rozpoczynającego się od dnia doręczenia tego pisma. Powód powiadomił też
w nim pozwanego, że kwota jego zaległości na dzień sporządzenia wypowiedzenia wynosiła 11 050,66 zł. Pismo to nie zostało odebrane przez pozwanego, po dwukrotnym awizowaniu, wróciło do nadawcy. Strona powodowa wystosowała do pozwanego przedsądowe wezwanie do zapłaty, podpisane przez pełnomocnika M. C., wymagalnego zadłużenia z tytułu umowy kredytu konsolidacyjnego nr (...) wynoszącego 179 175,29 zł
w terminie 7 dni pod rygorem wystąpienia na drogę postępowania sądowego, (dowód: kserokopia ostatecznego wezwania do zapłaty z wydrukiem danych przesyłki - k. 77 - 79; kserokopia wypowiedzenia umowy z kserokopią zwrotu przesyłki - k. 74 - 76; kserokopia przedsądowego wezwania do zapłaty - k. 39).

W dniu 22 lutego 2023 r. powód wystawił wyciąg z ksiąg bankowych,
w którym wskazał, że posiada wierzytelność w stosunku do pozwanego z tytułu umowy kredytu w wysokości 188 244,14 zł, na którą składa się: kapitał
w wysokości 167 671,82 zł; odsetki umowne w wysokości 10 689,89 zł; odsetki karne w wysokości 3 402,23 zł; odsetki ustawowe za opóźnienie w wysokości 4 209,20 zł oraz opłaty w wysokości 2 271,00 zł, (dowód: wyciąg z ksiąg banku
- k. 10) .

Do chwili obecnej pozwany nie uregulował zadłużenia wynikającego
z przedmiotowej umowy, (bezsporne) .

Powyższy stan faktyczny został ustalony na podstawie z dokumentów znajdujących się w aktach sprawy, które Sąd uznał w całości za wiarygodne.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Mając na uwadze zebrany w sprawie materiał dowodowy należy stwierdzić, że powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Zgodnie z treścią art. 353 § 1 zd. 1 k.c. zobowiązanie polega na tym,
że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia, a dłużnik powinien świadczenie spełnić. Natomiast art. 69 ust. 1 prawa bankowego stanowi, że przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem
na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej
na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Pozwany kwestionował żądanie pozwu, podniósł, iż powód nie udowodnił, że pozwany zawarł z nim umowę, kwestionował wyciąg z ksiąg banku oraz
to, że otrzymał wezwanie do zapłaty. Podniósł zarzut wadliwego wypowiedzenia umowy.

Zgodnie z treścią art. 6 k.c., ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Przepis ten określa reguły dowodzenia, tj. przedmiot dowodu oraz osobę, na której spoczywa ciężar udowodnienia faktów mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy. Zaznaczyć też trzeba,
że przy rozpoznawaniu sprawy na podstawie przepisów kodeksu postępowania cywilnego rzeczą sądu nie jest zarządzenie dochodzeń w celu uzupełnienia
lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie, ani też sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia
z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych
dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 232 k.p.c.). Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 k.p.c.), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne. Zaprzeczenie dokonane przez stronę procesową powoduje, że istotne dla rozstrzygnięcia sprawy okoliczności stają
się sporne i muszą być udowodnione. W razie ich nieudowodnienia sąd oceni
je na niekorzyść strony, na której spoczywał ciężar dowodu, chyba że miał możność przekonać się o prawdziwości tych twierdzeń na innej podstawie.

W pierwszej kolejności należy podnieść, iż sprawie powód udowodnił,
iż strony zawarły przedmiotową umowę o kredyt. Załączył do akt kserokopię umowy oraz zestawienie spłat, z którego wynika, że pozwany przystąpił do spłaty kredytu. Z zasad doświadczenia życiowego i zasad logiki wynika, że gdyby pozwany nie zawarł umowy z powodem, to nie przystąpiłby do spłacania kredytu.

W dalszej kolejności należy stwierdzić, że powód wykazał swoje roszczenie dokumentami złożonymi do sprawy. Wysokość zobowiązania potwierdza umowa
i wyciąg z ksiąg bankowych, a także zestawienie wpłat. Natomiast pozwany
nie przedstawił dowodu, z którego wynikałoby, że wierzytelność nie istnieje lub jest niższa niż dochodzona.

Z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, że bank prawidłowo wypowiedział umowę kredytu, wcześniej wzywając pozwanego
do zapłaty i informując go o możliwości złożenia wniosku o restrukturyzację. Przedstawił na to stosowne pisma i dowody ich doręczenia. Trzeba dodać,
że w momencie złożenia oświadczenia o wypowiedzeniu pozwany nie wykonywał warunków umowy - opóźniał się w spłacie swojego zobowiązania, co wynika
z wezwania do zapłaty. Należy także zauważyć, że z treści oświadczenia
o wypowiedzeniu jednoznacznie wynika, że bank wypowiedział umowę o kredyt. Nawet gdyby uznać hipotetycznie, że wypowiedzenie zastrzegało warunek,
to jednak zostało przez powoda uczynione na korzyść pozwanego, dawało
mu bowiem możliwość doprowadzenia do kontynuacji stosunku kredytowego,
co w przypadku wypowiedzenia bezwarunkowego nie byłoby możliwe. Z tego samego względu oświadczenie banku nie mogło stwarzać jakiejkolwiek niepewności w sytuacji prawnej pozwanych, (patrz: wyrok Sądu Najwyższego
z 8 września 2016 r., II CSK 750/15 i wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi
z 5 września 2017 r, I ACa 102/17).

Z uwagi na to, że pozwany nie spełnił swojego świadczenia wobec banku, Sąd orzekł, jak w pkt 1 a wyroku, na podstawie art. 353 k.c., art. 354 k.c., art. 487 k.c. i 471 k.c. w zw. z uregulowaniami zawartymi w umowie o kredyt, a także
w zw. z art. 69 prawa bankowego.

O odsetkach Sąd orzekł, jak w sentencji wyroku, zasądzając je zgodnie
z żądaniem pozwu - na podstawie art. 481 i 482 k.c. i w zw. z uregulowaniami zawartymi w umowie o kredyt.

O kosztach procesu należnych powodowi orzeczono, jak w sentencji wyroku, na podstawie art. 98 § 1 i § 3 k.p.c. Za stronę przegrywającą sprawę uznać należało pozwanego, z tego też względu zasądzono od niego kwotę
14 500,00 zł, na którą składa się kwota: 9 083,00 zł tytułem opłaty stosunkowej od pozwu (w tym kwota 2 271,00 zł opłaty uiszczonej w elektronicznym postępowaniu upominawczym), kwota 5 400,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego, która została ustalona na podstawie § 2 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku
w sprawie opłat za czynności radców prawnych (tekst jedn., Dz. U. z 2023 r., poz. 1935) i kwota 17,00 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.