Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 czerwca 2024 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 10 czerwca 2024 r. w Toruniu

na rozprawie

sprawy z powództwa B. M.

przeciwko (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W.

o zapłatę

I. oddala powództwo;

II. zasądza od powoda B. M. na rzecz pozwanego (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. kwotę 900 zł (dziewięćset złotych) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 1736/23 T., dnia 21 czerwca 2024 roku

UZASADNIENIE

Powód B. M. pozwem z dnia 22 listopada 2023 roku wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) Spółka Akcyjna w W. kwoty 1 710 złotych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 7 września 2023 roku do dnia zapłaty tytułem naprawienia szkody, a także zasądzenia od pozwanego na rzecz Schroniska (...) w T. prowadzonego przez Stowarzyszenie (...) poprzez wpłatę kwoty 1000 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 7 września 2023 roku do dnia zapłaty tytułem świadczenia pieniężnego za naruszenie dóbr osobistych powoda. Powód zażądał również zasądzenia kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Uzasadniając roszczenie powód wskazał, że zakupił w sklepie (...) spółka z o.o. produkt o nazwie E. pets gryzak dla psa 1 szt. Kilka dni po zakupie gryzaka podczas jego użytkowania przez psa powoda jego element odpadł i utknął w przełyku zwierzęcia zwężając światło przełyku i powodując u psa trudności w oddychaniu oraz w prawidłowym funkcjonowaniu układu pokarmowego. Usunięcie fragmentu gryzaka z przełyku psa wymagało leczenia weterynaryjnego. Powód poniósł koszty usług weterynaryjnych i zabiegu chirurgicznego w wysokości 1500 złotych i koszty wizyty u weterynarza w wysokości 210 złotych. Powód podał, że ubezpieczony sprzedawca nie dochował należytej staranności w przedmiocie kontroli sprzedawanego produktu, który nie posiadał właściwości określonego rodzaju ze względu na cel w umowie oznaczony bądź wynikający z okoliczności lub jego przeznaczenia. Zdaniem powoda odpowiedzialność sprzedawcy produktu jest bezsporna, ponieważ to na nim spoczywał obowiązek weryfikacji oraz kontroli czy sprzedawany gryzak jest przedmiotem bezpiecznym w standardowym użyciu przez zwierzę. Powód podkreślił, że dokonanie zakupu gryzaka oraz użytkowanie go zgodnie z przeznaczeniem doprowadziło do zagrożenia życia psa powoda, a tym samym poniesienia przez niego kosztów leczenia. Powód domagał się również zapłaty kwoty 1000 złotych z tytułu naruszenia jego dóbr osobistych w postaci jego więzi ze zwierzęciem. Powód uzasadniając to roszczenie podniósł, że zadławienie się przez jego psa fragmentem gryzaka, a także konieczność podjęcia kroków ratujących jego życie, przejście zabiegu chirurgicznego oraz monitorowanie zdrowia psa po zabiegu połączone z podawaniem mu leków spowodowało u powoda strach i obawę o życie psa.

W dniu 27 grudnia 2023 roku Przewodniczący wydał zarządzenie o zwrocie pozwu. Następnie na skutek wniesionego w dniu 15 lutego 2024 roku przewodniczący zarządzeniem z dnia 23 lutego 2024 roku uchylił zaskarżone zarządzenie z dnia 27 grudnia 2023 roku w przedmiocie zwrotu pozwu.

Pozwany (...) Spółka Akcyjna w W. – reprezentowany przez pełnomocnika będącego radcą prawnym – wniósł odpowiedź na pozew i żądając oddalenia powództwa oraz zasądzenia kosztów procesu od powódki podał, że kwestionuje powództwo co do zasady i co do wysokości. Pozwany wskazał, że w 2023 roku posiadałzawartą z (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ogólnej, potwierdzoną polisą nr (...), do której zastosowanie mają postanowienia Ogólnych warunków ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ogólnej ustalone uchwałą Zarządu (...) SA nr (...). Pozwany podniósł, że na mocy § 10 ust. 3 pkt 4 OWU ochrona ubezpieczeniowa nie obejmuje roszczeń dotyczących dóbr osobistych innych niż życie i zdrowie człowieka. W tym zakresie, podkreślił pozwany, roszczenie pozwu w zakresie, w jakim powód dochodził zapłaty na rzecz wskazanego podmiotu świadczenia z tytułu naruszenia jego dóbr osobistych nie może być uwzględnione co do zasady, jak i co do wysokości. Jeśli chodzi o roszczenie o odszkodowanie, pozwany podniósł, że zaprzecz twierdzeniom powoda, że ubezpieczony sprzedał powodowi wadliwy towar, którego rzekome wady doprowadziły do jego rozkawałkowania i połknięcia przez psa jednej z jego części. Pozwany zaprzeczył, że rozkawałkowanie gryzaka było efektem wady zakupionego przez powoda towaru. Pozwany zaprzeczył też, że uszkodzenie gryzaka było rezultatem niewłaściwej jakości rzeczy. Pozwany podniósł, że nie są znane okoliczności, w jakich doszło do mechanicznego uszkodzenia gryzaka w taki sposób, że jedna z jego części została połknięta przez psa. Zdaniem pozwanego powyższe okoliczności przesądzają o tym, że nie istnieje normalny związek przyczynowy pomiędzy działaniem ubezpieczonego, a leczeniem psa. Oprócz tego pozwany podniósł, że postanowienie umowy ubezpieczenia, a mianowicie § 10 ust. 3 pkt 3 OWU wyłącza odpowiedzialność pozwanego z tytułu roszczeń wynikających z rękojmi, gwarancji lub z przepisów o prawach konsumenta oraz szkód, które mogłyby być zaspokojone na podstawie tych przepisów z zastrzeżeniem postanowień klauzul nr 19, 20 i 21 określonych w załączniku nr 1 do OWU, o ile zakres ochrony ubezpieczeniowej został rozszerzony o te klauzule. Pozwany wskazał też, że w umowie ubezpieczenia przewidziano franszyzę redukcyjną w kwocie 2334 zł, która przewyższa wysokość roszczeń powoda. OWU przewiduje, że wysokość odszkodowania pomniejsza się o kwotę franszyzy redukcyjnej.

Powód pismem z dnia 17 kwietnia 2024 roku cofnął pozew w części - w zakresie punktu 2 pozwu zasądzenia świadczenia pieniężnego na rzecz Schroniska (...) w T. oraz w zakresie kwoty 710 złotych roszczenia wymienionego w punkcie 1 pozwu. Żądanie pozwu zostało ograniczone do kwoty 1000 złotych tytułem odszkodowania. Powód podnosił, że w polisie ubezpieczonej podlimit odpowiedzialności pozwanej wynosi 1000 złotych w związku z czym domaga się zasądzenia tej kwoty z tytułu nienależytego wykonania przez ubezpieczonego (...) spółka z o.o. umowy sprzedaży wadliwego gryzaka, na skutek którego wadliwości doszło do wyrządzenia szkody kupującemu. Na kwotę tę składała się kwota 210 złotych uiszczona przez powoda jako koszt wizyty weterynaryjnej w dniu 16 marca 2023 roku oraz 790 złotych odszkodowania za koszt zabiegu usuwania fragmentu gryzaka z przełyku psa. Postanowieniem z dnia 7 maja 2024 roku Sąd umorzył postępowanie w zakresie, w jakim powód cofnął pozew.

Sąd ustalił co następuje:

Powód w dniu 27 lutego 2023 roku zakupił w sklepie należącym do sieci (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością produkt w postaci gryzaka dla psa.

Bezsporne, a nadto dowód: potwierdzenie wykonania transakcji – k. 26

Powód jest właścicielem psa. W marcu 2024 roku pies powoda połknął fragment gryzaka. Fragment ten utkwił w przełyku psa. W efekcie doszło do zwężenia światła przełyku, co spowodowało u psa trudności w oddychaniu, dławienia się oraz zwracania przyjmowanego pokarmu.

Bezsporne, a nadto dowód: kopia karty wizyty w Przychodni (...) – k. 16, zeznania powoda B. M. na rozprawie w dniu 10 czerwca 2024 roku – k. 124v znacznik czasowy od 00:15:20 do 00:21:30

Powód zabrał psa do weterynarza, który ustalił, że w przełyku psa znajduje się kawałek zabawki. Weterynarz poinformował powoda, że leczenie będzie kosztowało 1500 złotych. Taki był koszt zabiegu chirurgicznego polegającego na wyjęciu z przełyku psa fragmentu gryzaka.

Bezsporne, a nadto dowód: kopia paragonu wraz z kopią karty wizyty w Przychodni (...) – k. 16, zeznania powoda B. M. na rozprawie w dniu 10 czerwca 2024 roku – k. 124v znacznik czasowy od 00:15:20 do 00:21:30

Powód poniósł też koszt wizyty weterynaryjnej w dniu 16 marca 2023 roku w kwocie 210 złotych.

Bezsporne, a nadto dowód: kopia paragonu fiskalnego – k. 17

W roku 2023 pozwany (...) Spółka Akcyjna w W. miał zawartą z (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Ł. umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ogólnej nr (...). Polisa obowiązywała w okresie od 1 stycznia 2023 roku do dnia 31 grudnia 2023 roku. Suma gwarancyjna na jeden wypadek ubezpieczeniowy i wszystkie wypadki ubezpieczeniowe wynosiła 9 336 520 PLN, natomiast franszyza redukcyjna wynosiła 2 334 PLN. W punkcie 4 polisy wskazano także, że zakresu ubezpieczenia został rozszerzony m.in. w zakresie OC za produkt (klauzula nr 18). Zgodnie z ust. 7 polisy do umowy ubezpieczenia mają zastosowanie ogólne warunki ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ogólnej, ustalone uchwałą Zarządu (...) SA nr (...) z dnia 1 grudnia 2020 r. (w dalszej części uzasadnienia nazywane: OWU). W ustępie 9 polisy wskazano, że przed zawarciem umowy ubezpieczony otrzymał ogólne warunki ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ogólnej ustalone uchwałą Zarządu (...) SA nr (...) z dnia 1 grudnia 2020 r. oraz dokument zawierający informacje o produkcie ubezpieczeniowym. W § 6 pkt 4 OWU zawarto definicję franszyzy redukcyjnej. Zgodnie z jej treścią jest to ustalona w umowie ubezpieczenia procentowo, kwotowo lub kwotowo-procentowo wartość pomniejszająca odszkodowanie z tytułu zajścia każdego wypadku ubezpieczeniowego; franszyza redukcyjna nie ma zastosowania do zwrotu kosztów, o których mowa w § 13 ust. 2 oraz do szkód na osobie. W § 6 pkt 15 OWU zawarta jest z kolei definicja producenta, zgodnie z którą producentem jest przedsiębiorca, który wytwarza lub wprowadza do obrotu produkt, a także jego przedstawiciel oraz każda osoba, która występuje jako wytwórca, umieszczając na produkcie bądź do niego dołączając swoje nazwisko, nazwę, znak towarowy bądź inne odróżniające oznaczenie; za producenta uważa się również importera oraz sprzedawcę w sytuacji, gdy obowiązujące przepisy prawa nakładają na niego odpowiedzialność producenta. W § 10 ust. 3 pkt 4 OWU wskazano, że ochrona ubezpieczeniowa nie obejmuje roszczeń dotyczących naruszenia dóbr osobistych innych niż życie i zdrowie człowieka. Z kolei § 10 ust. 3 pkt 3 OWU wskazuje, że ochrona ubezpieczeniowa nie obejmuje roszczeń wynikających z rękojmi, gwarancji lub z przepisów o prawach konsumenta oraz szkód, które mogłyby być zaspokojone na podstawie tych przepisów z zastrzeżeniem postanowień klauzul nr 19, 20 i 21 określonych w załączniku nr 1 do OWU, o ile zakres ochrony ubezpieczeniowej został rozszerzony o te klauzule. Zgodnie z § 25 ust. 7 OWU, odszkodowanie wypłacane jest z uwzględnieniem podlimitów odpowiedzialności oraz franszyz redukcyjnych ustalonych w umowie ubezpieczenia. W § 25 ust. 10 OWU wskazano, że jeżeli w umowie ubezpieczenia nie ustalono franszyzy redukcyjnej dla określonej klauzuli dodatkowej, odszkodowanie za szkody z zakresu ubezpieczenia objętego tą klauzulą wypłacane jest bez pomniejszania odszkodowania o wartość franszyzy z zastrzeżeniem ust. 9. W załączniku nr 1 do OWU znalazły się klauzule dodatkowe. Klauzula nr 18 przewiduje rozszerzenie zakresu odpowiedzialności o szkody wyrządzone przez producenta w związku z wprowadzeniem produktu do obrotu (OC za produkt).

Dowód: Polisa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ogólnej nr (...) – k. 81-82, oświadczenia do polisy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ogólnej – k. 83, Ogólne warunki ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ogólnej – k. 84-93

Pismem z dnia 7 kwietnia 2023 roku pełnomocnik powoda zwrócił się do (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Ł. z wezwaniem do zapłaty kwoty 2710 złotych, w tym 1710 złotych tytułem odszkodowania oraz 1000 złotych tytułem zadośćuczynienia za naruszenie dóbr osobistych powoda. W uzasadnieniu wezwania do zapłaty wskazano, że kilka dni po zakupie gryzaka w sklepie (...) podczas użytkowania gryzaka, część przedmiotu oderwała się i utknęła w przełyku psa. Wskazano też, że możliwość rozpadnięcia się gryzaka wskazuje, że produkt był niebezpieczny, ponieważ może doprowadzić do niewydolności układu pokarmowego i oddechowego zwierzęcia, a w rezultacie do jego śmierci. Wiadomością e-mail z dnia 27 kwietnia 2023 roku pracownik (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Ł. poinformował pełnomocnika powoda, że w związku z otrzymanym wezwaniem do zapłaty z dnia 7 kwietnia 2023 roku, szkoda została 20 kwietnia 2023 roku przekazana do (...) S.A., gdzie spółka (...) posiada polisę ubezpieczeniową. Pismem z dnia 26 lipca 2023 roku pełnomocnik powda ponownie skierował do (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Ł. wezwanie do zapłaty kwoty 2710 złotych. (...) Spółka Akcyjna w W. także został wezwany przez pełnomocnika powoda do zapłaty kwoty 2 710 złotych pismem z dnia 4 lipca 2023 roku.

Dowód: kopia wezwania do zapłaty z dnia 7 kwietnia 2023 rok – k. 27-28, wiadomość e-mail z dnia 27 kwietnia 2023 roku – k. 32, kopia ostatecznego przedsądowego wezwania do zapłaty z dnia 26 lipca 2023 roku – k. 31-32, kopia wezwania do zapłaty z dnia 4 lipca 2023 roku – k. 44-45

Pozwany zarejestrował szkodę pod numerem (...). Decyzją z dnia 18 lipca 2023 roku pozwany odmówił przyznania powodowi odszkodowania. Uzasadniając swoją decyzję pozwany podniósł, że nie zostały wykazane przesłanki odpowiedzialności cywilnej przewidziane na gruncie kodeksu cywilnego. Wskazano też, że ubezpieczony nie przedłożył dokumentów wskazujących na fakt spełnienia wszystkich przesłanek odpowiedzialności odszkodowawczej oraz określających wysokość roszczenia. W decyzji powołano się na postanowienia ogólnych warunków ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ogólnej, ustalone uchwałą Zarządu (...) SA nr (...) z dnia 1 grudnia 2020 r. Decyzją z dnia 30 sierpnia 2023 roku (...) Spółka Akcyjna w W. ponownie odmówił przyznania odszkodowania. Uzasadniając decyzję pozwany wskazał, że z informacji uzyskanych od ubezpieczonego, firmy (...) sp. z o.o. wynika, że producentem gryzaka jest forma (...) sp. z o.o. sp. k. Dalej w uzasadnieniu podano, że ubezpieczony wyjaśnił, że każdy produkt podczas wykładania na sale sprzedaży jest weryfikowany pod kątem zupełności i ewentualnej wadliwości. Jeśli gryzak byłby w jakikolwiek sposób nadłamany, a jego konstrukcja naruszona, pracownicy nie dopuściliby konkretnego egzemplarza do sprzedaży. Ubezpieczony zwraca również uwagę, że nie ma również możliwości zweryfikowania co się działo z produktem od momentu sprzedaży do momentu zdarzenia. Z wyjaśnień producenta wynika, że zabawki dla zwierząt nie wymagają atestów. Producent sprawdził jakość gryzaków i nie potwierdza aby produkt był wadliwy. Jest to pierwsza reklamacja dotycząca tego produktu .. (...) decyzji z dnia 30 sierpnia 2023 roku pozwany również powołał się na postanowienia ogólnych warunków ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ogólnej, ustalone uchwałą Zarządu (...) SA nr (...) z dnia 1 grudnia 2020 r.

Dowód: decyzja z dnia 18 lipca 2023 roku – k. 47, decyzja z dnia 30 sierpnia 2023 roku – k. 48

Sąd zważył co następuje.

Sąd oparł ustalenia faktyczne na dokumentach, które zostały dostarczone przez obie strony postępowania. Nie były one kwestionowane co do wiarygodności, sąd także nie znalazł podstaw, by ich wiarygodność kwestionować. Dostarczone dokumenty przedstawiają przebieg postępowania likwidacyjnego prowadzonego przez ubezpieczyciela. Dokument dołączony do pozwu w postaci potwierdzenia wykonania operacji bankowej potwierdza fakt zakupu gryzaka dla psa przez powoda, poza tym była to okoliczność bezsporna. Dokumenty dostarczone przez strony miały walor dokumentów prywatnych stanowiących dowód tego, że osoba, która go podpisała, złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie (art. 245 k.p.c.). Bezsporne między stronami było to, że pies powoda zadławił się fragmentem zakupionego gryzaka. Bezsporne było też to, że powód jest właścicielem tego psa. Bezsporne były również fakty, iż powód poniósł koszty leczenia weterynaryjnego psa wynikająca z zakrztuszenia się przez psa fragmentem gryzaka, jak również wysokość tychże kosztów. Bezsporne było nadto, że pozwanego łączyła z (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Ł. umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej oraz warunki ubezpieczenia wynikające zarówno z treści umowy, jak i ogólnych warunków ubezpieczenia.

Sąd za wiarygodne uznał także zeznania powoda B. M.. Jego zeznania potwierdzone są w znacznej mierze przez dokumenty dołączone do pozwu, a nadto powód jako właściciel psa musiał mieć pełną wiedzę na temat przebiegu jego leczenia. Sąd pominął dowód z przesłuchania stron wnioskowany w punkcie 5 pozwu na podstawie art. 235 ² § 1 pkt 2 k.p.c. w zakresie faktów dotyczących doznanych przez psa obrażeń oraz cierpień powoda tym związanych. Powód cofnął ze skutkiem prawnym pozew w zakresie roszczeń o zapłatę świadczenia pieniężnego za naruszenie jego dóbr osobistych, więc przeprowadzenie dowodu w tym zakresie jawi się jako zbędne.

W związku z cofnięciem pozwu przez powoda w zakresie roszczeń z tytułu naruszenia jego dóbr osobistych, mając na względzie postulowaną zwięzłość uzasadnień wyroków (art. 327 ¹ § 2 k.p.c.) - brak jest podstaw do przedstawiania szczegółowych rozważań odnoszących się do wskazanej problematyki.

Sporne pomiędzy stronami było to czy ubezpieczony sprzedał powodowi wadliwy towar, to czy wady tkwiące w sprzedanym gryzaku doprowadziły do jego rozkawałkowania i w efekcie zakrztuszenia psa, a także zakres odpowiedzialności ubezpieczyciela względem powoda na podstawie łączącej pozwanego z ubezpieczonym polisy ubezpieczeniowej.

Zgodnie z art. 805 § 1 i § 2 k.c. przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się w zakresie swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający się zobowiązuje się zapłacić składkę. Świadczenie ubezpieczyciela polega w szczególności na zapłacie – przy ubezpieczeniu majątkowym – określonego odszkodowania za szkodę powstałą wskutek przewidzianego w umowie wypadku. Sąd zważył, że warunki ubezpieczenia określa zakład ubezpieczeń w tzw. ogólnych warunkach ubezpieczenia. Z chwilą doręczenia ubezpieczonemu ogólnych warunków ubezpieczenia stają się one integralną częścią umowy i należy je stosować. W przedmiotowej sprawie z załączonej do odpowiedzi na pozew polisy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ogólnej nr (...) wynikało, że przed zawarciem umowy ubezpieczonemu doręczone zostały ogólne warunki ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ogólnej, ustalone uchwałą Zarządu (...) SA nr (...) z dnia 1 grudnia 2020 r. W niniejszej sprawie zastosowanie miały właśnie wymienione powyżej Ogólne Warunki Ubezpieczenia (dalej: OWU).

Zgodnie z treścią przepisu art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Stosownie zaś do treści przepisu art. 3 k.p.c. strony i uczestnicy postępowania obowiązani są dawać wyjaśnienia co do okoliczności sprawy zgodnie z prawdą i bez zatajania czegokolwiek oraz przedstawiać dowody. Przepis art. 232 k.p.c. stanowi natomiast, że strony zobowiązane są wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Powód domagając się odszkodowania od ubezpieczyciela na podstawie umowy ubezpieczenia ze sprzedawcą towaru powinien wykazać, że sprzedany produkt był wadliwy już w momencie sprzedaży. W ocenie Sądu powód nie sprostał ciężarowi dowodu i nie zdołał udowodnić, że sprzedany gryzak w dacie sprzedaży miał wadę, przez którą gryzak rozpadł się w czasie używania go przez psa. Powód nie zaoferował w zasadzie żadnego dowodu, który by potwierdzał te twierdzenia. Nie wiadomo w jakim stanie był gryzak w dacie jego sprzedaży, nie wiadomo w jaki sposób był używany do momentu zadławienia się nim przez psa, ani w jakim stanie gryzak znajdował się w momencie gdy fragment gryzaka odpadł i utknął w przełyku zwierzęcia. Pozwany w toku procesu konsekwentnie zaś zaprzeczał, że ubezpieczony sprzedał powodowi wadliwy towar. Zgodnie z treścią art. 822 § 1 k.c., przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Zakres odpowiedzialności ubezpieczyciela nie może być szerszy od zakresu odpowiedzialności ubezpieczonego. To ograniczenie nie działa w drugim kierunku, gdyż odpowiedzialność ubezpieczyciela może być węższa, niż ubezpieczonego, na przykład z powodu określonych ograniczeń umownych. Przesłanką powstania obowiązku zapłacenia przez ubezpieczyciela, w granicach określonych umową ubezpieczenia, odszkodowania poszkodowanej osobie trzeciej jest istnienie cywilnoprawnej odpowiedzialności ubezpieczonego, którego obciąża zobowiązanie o charakterze odszkodowawczym. Powód nie zdołał wykazać w przedmiotowym postępowaniu, że ubezpieczony, czyli (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Ł. ponosi odpowiedzialność za szkodę, której doznał powód w postaci kosztów leczenia psa. Brak jest w sprawie dowodów wskazujących na istnienie normalnego związku przyczynowego pomiędzy działaniem ubezpieczonego w postaci sprzedaży gryzaka a leczeniem psa. Zgodnie z treścią art. 361 § 1 k.c., zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. Zgodnie z art. 415 k.c., kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia. Powód nie wykazał natomiast winy ubezpieczonego. Brak jest dowodu na to, że ubezpieczony nie dopełnił obowiązku kontroli czy sprzedany produkt był produktem bezpiecznym w użyciu przez psa.

Powód zdawał się też sugerować odpowiedzialność ubezpieczonego, a w konsekwencji pozwanego ubezpieczyciela na zasadzie odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez producenta w związku z wprowadzeniem od obrotu produktu. Powód podnosił, że w polisie ubezpieczonej podlimit odpowiedzialności pozwanej wynosi 1000 złotych w związku z czym domaga się zasądzenia tej kwoty. Ubezpieczony nie był jednak producentem gryzaka dla psa zakupionego przez powoda, również w świetle definicji producenta zawartej w OWU. Interpretacja pojęcia „producent” zaproponowana przez powoda w piśmie procesowym z dnia 17 kwietnia 2024 roku powodowałaby, że za producenta należałoby uważać w zasadzie każdego sprzedawcę. W § 6 pkt 7 OWU wskazano, że odpowiedzialnością za produkt jest odpowiedzialność cywilna za szkody powstałe na skutek wady produktu oraz dostarczenia produktu innego niż został zamówiony. Ponownie zresztą powód nie wykazał, by zakupiony przez niego gryzak w dacie jego zakupu miał jakiekolwiek wady albo że był innym przedmiotem niż został zamówiony. Nadto należy zauważyć, że nawet gdyby przyjąć odpowiedzialność ubezpieczyciela na podstawie polisy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ogólnej oraz klauzuli nr 18 (OC za produkt), to podstawą prawną odpowiedzialności ubezpieczonego byłyby przepisy dotyczące odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny. Zgodnie z treścią art. 449 ¹ § 1 k.c., kto wytwarza w zakresie swojej działalności gospodarczej (producent) produkt niebezpieczny, odpowiada za szkodę wyrządzoną komukolwiek przez ten produkt. Przepis ten przewiduje jednak odpowiedzialność producenta produktu, a nie sprzedawcy. Oprócz tego zgodnie z art. 449 ² k.c., producent odpowiada za szkodę na mieniu tylko wówczas, gdy rzecz zniszczona lub uszkodzona należy do rzeczy zwykle przeznaczanych do osobistego użytku i w taki przede wszystkim sposób korzystał z niej poszkodowany. Trudno mówić o psie, z którego wyleczeniem wiąże się szkoda majątkowa powoda do osobistego użytku przez powoda, jako o rzeczy zwykle przeznaczanej do osobistego użytku, wobec czego brak jest również po stronie powoda szkody na mieniu, za którą ubezpieczony mógłby odpowiadać. Ponadto, zgodnie z treścią art. 449 ⁷ § 2 k.c., odszkodowanie na podstawie art. 449 ¹ nie przysługuje, gdy szkoda na mieniu nie przekracza kwoty będącej równowartością 500 euro. W przedmiotowej sprawie natomiast, zakładając nawet odpowiedzialność ubezpieczonego za szkodę na mieniu powoda, to szkoda której naprawienia dochodził powód nie przekraczała kwoty będącej równowartością 500 euro. Szkoda niematerialna w postaci cierpień wywołanych cierpieniami psa, której mógłby doznać powód nie ma w tym kontekście znaczenia. Poza tym, jak już wspomniano wcześniej, powód nie wykazał, że produkt, który mu sprzedano, w postaci gryzaka dla psa był w momencie jego sprzedaży dotknięty wadami, również takimi, które mogłyby spowodować wyrządzenie przez ten produkt szkody na mieniu. Ponownie zatem, skoro ubezpieczony nie ponosi odpowiedzialności względem powoda, nie ponosi jej również pozwany ubezpieczyciel.

Powód w piśmie procesowym z dnia 17 kwietnia 2024 roku wskazał, że „wnosi o zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda 1.000,00 zł tytułem nienależytego wykonania przez ubezpieczoną (...) Sp. z o.o. umowy sprzedaży wadliwego gryzaka, na skutek którego to wadliwości doszło do wyrządzenia szkody kupującemu”. To sugeruje, że odpowiedzialności ubezpieczonego upatruje w art. 471 k.c. przewidującym odpowiedzialność kontraktową. Zgodnie z jego treścią, dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Ponownie jednak brak jest podstaw do przyjęcia, że ubezpieczony nienależycie wykonał zobowiązanie ciążące na nim jako sprzedawcy. Zgodnie z art. 535 k.c., przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Strona powodowa nie wykazała, że w dacie sprzedaży rzecz w postaci gryzaka dla psa miała wady, ani że istnienie tej wady spowodowało rozkawałkowanie gryzaka i w efekcie zakrztuszenie się jego fragmentem przez psa powoda. W tej sytuacji nie sposób mówić o wykazaniu odpowiedzialności kontraktowej ubezpieczonego, a co za tym idzie ubezpieczyciela.

Niezależnie od powyższego nawet gdyby ubezpieczony ponosił odpowiedzialność za szkodę powoda, to tej odpowiedzialności nie ponosiłby pozwany. W zakresie ewentualnej odpowiedzialności ubezpieczonego z tytułu rękojmi za wady rzeczy sprzedanej, należy zauważyć, że zgodnie z treścią § 10 ust. 3 pkt 3 OWU, ochrona ubezpieczeniowa nie obejmuje roszczeń wynikających z rękojmi, gwarancji lub z przepisów o prawach konsumenta oraz szkód, które mogłyby być zaspokojone na podstawie tych przepisów z zastrzeżeniem postanowień klauzul nr 19, 20 i 21 określonych w załączniku nr 1 do OWU, o ile zakres ochrony ubezpieczeniowej został rozszerzony o te klauzule. Polisa ubezpieczenia nr (...) łącząca pozwanego z (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Ł. nie przewidywała ochrony ubezpieczeniowej w zakresie klauzul nr 19, 20 i 21. Pozwany zatem nie odpowiada za ewentualne roszczenia, które powód mógłby zgłosić w stosunku do ubezpieczonego z tytułu rękojmi, gwarancji lub z przepisów o prawach konsumenta oraz szkód, które mogłyby być zaspokojone na podstawie tych przepisów. Powód mógłby natomiast zgłosić szkodę w stosunku do ubezpieczonego z tytułu rękojmi za wady rzeczy. Powód podnosi wszak w pozwie, że poniósł szkodę dokonując zakupu gryzaka, co wskazuje, że zdaniem powoda szkodę poniósł on przez to, że zawarł umowę sprzedaży z ubezpieczonym nie wiedząc o istnieniu wady zakupionego gryzaka dla psa. W ten sytuacji powód mógłby skorzystać z uprawnień z tytułu rękojmi (art. 556 ¹ k.c., art. 561 k.c.). W takiej sytuacji powód mógłby żądać naprawienia szkody zgodnie z treścią art. 566 § 1 k.c. Oprócz tego należy zaznaczyć, że w umowie ubezpieczenia przewidziano franszyzę redukcyjną w wysokości 2 334 złotych. Franszyza redukcyjna to wartość pomniejszająca odszkodowanie z tytułu zajścia każdego wypadku ubezpieczeniowego (§ 6 pkt 4 OWU). Wbrew twierdzeniom powoda jednak franszyza redukcyjna miałaby zastosowanie niezależnie od tego czy przewidziano osobną wartość tej franszyzy w poszczególnych postanowieniach umowy przewidujących rozszerzenie zakresu ubezpieczenia. W § 27 ust. 7 OWU wskazano, że odszkodowanie wypłacane jest z uwzględnieniem podlimitów odpowiedzialności oraz franszyz redukcyjnych ustalonych w umowie ubezpieczenia. W § 25 ust. 10 OWU wskazano, że jeżeli w umowie ubezpieczenia nie ustalono franszyzy redukcyjnej dla określonej klauzuli dodatkowej, odszkodowanie za szkody z zakresu ubezpieczenia objętego tą klauzulą wypłacane jest bez pomniejszania odszkodowania o wartość franszyzy z zastrzeżeniem ust. 9. Franszyza redukcyjna według umowy ubezpieczenia w wysokości 2 334 złotych jest przewidziana dla każdego rodzaju odpowiedzialności za wyjątkiem odpowiedzialności z tytułu OC najemcy nieruchomości (klauzula nr 7), dla której przewidziano klauzulę redukcyjną w wysokości 7 002 złotych. Nawet zatem przy przyjęciu, że pozwany odpowiada za szkodę doznaną przez powoda, to biorąc pod uwagę jej zakres, pozwany nie byłby zobowiązany do zapłaty powodowi jakiejkolwiek sumy z uwagi na zredukowanie o wartość franszyzy redukcyjnej odszkodowania do zera. Niemniej jednak, jak już wcześniej wskazywano, powód nie wykazał odpowiedzialności ubezpieczonego, wobec czego brak było podstaw, by uznać, że ubezpieczyciel odpowiada za szkodę.

Niezależnie zatem od tego czy powód upatruje podstawy odpowiedzialności ubezpieczonego w reżimie odpowiedzialności kontraktowej czy deliktowej, powód nie wykazał związku przyczynowego pomiędzy doznaną szkodą a działaniem ubezpieczonego. Tym samym powód nie wykazał, że ubezpieczony odpowiada za szkodę, a w efekcie brak jest również podstaw, by uznać, że odpowiada za nią pozwany ubezpieczyciel.

Mając na uwadze wszystkie powyższe okoliczności, orzeczono o oddaleniu powództwa w punkcie I wyroku.

O kosztach procesu Sąd orzekł w punkcie II wyroku w oparciu o zasadę odpowiedzialności za wynik procesu, tj. na podstawie art. 98 § 1, 1 ¹ i § 3 k.p.c. oraz art. 99 k.p.c. Jako, że pozwany wygrał proces w całości, zatem powód obowiązany jest zwrócić mu, zgodnie z żądaniem, koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Należy przy tym zwrócić uwagę na fakt, iż powód cofnął pozew w części pismem z dnia 17 kwietnia 2024 roku. Cofnięcie pozwu należy poczytywać za przegraną w procesie w tej części, w której powód cofnął pozew. Zupełnie nieprzekonujące są argumenty powoda wskazujące, że pozwany w toku postępowania likwidacyjnego nie wskazał powodowi, że w umowie ubezpieczenia łączącej pozwanego z ubezpieczonym przewidziano franszyzę redukcyjną, a nadto powód nie był poinformowany o wyłączeniu odpowiedzialności pozwanego z tytułu naruszenia dóbr osobistych powoda na skutek deliktu bądź rękojmi. Po pierwsze w sprawie nie zachodzi szczególnie uzasadniony przypadek z art. 102 k.p.c., na który powołuje się powód – powód był w sposób precyzyjny pouczany o podstawach decyzji odmawiających przyznania odszkodowania, a także o sposobie dochodzenia swoich roszczeń. Pozwany spełnił w tym zakresie obowiązek informacyjny nakładany na niego przez ustawy. Poza tym podstawą odmowy wypłaty odszkodowania wcale nie było zastosowanie franszyzy redukcyjnej, tylko uznanie przez ubezpieczyciela, że ubezpieczony nie ponosi winy za szkodę powoda. Po drugie, powód w tym samym piśmie procesowym, w którym cofnął częściowo pozew neguje skuteczność działania franszyzy redukcyjnej w zakresie roszczenia, co do którego nie cofnął pozwu. Po trzecie, w każdej z decyzji o odmowie wypłaty odszkodowania wskazywano jako podstawę prawną postanowienia Kodeksu cywilnego oraz ogólne warunki ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ogólnej ustalone uchwałą Zarządu (...) SA nr (...) z dnia 1 grudnia 2020 roku. Wystarczyłoby, aby powód bądź jego pełnomocnik przed wytoczeniem powództwa zapoznali się z treścią ogólnych warunków ubezpieczenia dostępnych na stronie internetowej pozwanego towarzystwa ubezpieczeń (por. art. 15 ust. 4 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej – t.j. Dz.U. z 2024 r., poz. 838), by dowiedzieć się o wyłączeniu odpowiedzialności pozwanej z tytułu naruszenia dóbr osobistych powoda. Poza tym powód wytaczając powództwo godzi się na ryzyko przegranej w procesie, a w ocenie Sądu powód niezależnie od wyłączenia odpowiedzialności nie wykazał zasadności swojego roszczenia, ani nie wykazał przesłanek odpowiedzialności zarówno pozwanego ubezpieczyciela, jak i ubezpieczonego. W tej sytuacji Sąd uznał, że powód przegrał proces w całości – zarówno w zakresie, w którym cofnął pozew, jak i w części, w której pozwu nie cofnął i co do której sąd orzekł w punkcie I wyroku. Na koszty poniesione przez pozwanego składa się koszt zastępstwa procesowego określony na podstawie § 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (T.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 1935 ze zm.) w wysokości 900 złotych i tę kwotę Sąd zasądził od powoda na rzecz pozwanego. Kwota ta została zasądzona wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty, zgodnie z treścią brzmieniem art. 98 § 1 ¹ k.p.c., w myśl którego, od kwoty zasądzonej tytułem zwrotu kosztów procesu należą się odsetki, w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, za czas od dnia uprawomocnienia się orzeczenia, którym je zasądzono, do dnia zapłaty.