Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I C 196/22

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 marca 2024 roku

Sąd Rejonowy w Golubiu-Dobrzyniu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: sędzia Krzysztof Rogalewicz

Protokolant: sekretarz sądowy Agnieszka Malinowska-Sobotka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 marca 2024 roku w G.-D.

sprawy z powództwa (...) sp. z o.o. z siedzibą w T.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda (...) sp. z o.o. z siedzibą w T. kwotę 3.626,28 zł (trzy tysiące sześćset dwadzieścia sześć złotych dwadzieścia osiem groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie poczynając od dnia 18 grudnia 2021 roku do dnia zapłaty,

2.  oddala powództwo w pozostałym zakresie,

3.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda (...) sp. z o.o. z siedzibą w T. kwotę 1.596,78 zł (tysiąc pięćset dziewięćdziesiąt sześć złotych siedemdziesiąt osiem groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie poczynając od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

sędzia

Krzysztof Rogalewicz

I C 196/22

UZASADNIENIE

Powód (...) sp. z o.o. z siedzibą w T. wniósł o zasądzenie od pozwanego kwoty 5.082,03 złote, z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 18 grudnia 2021 roku do dnia zapłaty (pozew – k. 4-9).

Pozwany (...) S.A. w W. wniósł o oddalenie powództwa (sprzeciw od nakazu zapłaty - k. 44-49).

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

W dniu 10 grudnia 2021 roku w wyniku zdarzenia drogowego uszkodzeniu uległ samochód R. (...) o numerze rejestracyjnym (...), należący do D. D. (1). Sprawcą była kierująca innym pojazdem, która cofając uderzyła w pojazdu poszkodowanej. W wyniku kolizji uszkodzone w tym samochodzie zostały przednie elementy pojazdu, w szczególności: zderzak wraz z listwami ozdobnymi, kratka zderzaka, kratka nawiewu, reflektor przeciwmgielny lewy, lewa lampa jazdy dziennej, prowadnice i mocowania zderzaka.

Poszkodowana kupiła R. (...) jako auto nowe w salonie powoda w 2014 roku. W chwili uszkodzenia było to pojazd siedmioletni, o przebiegu ok. 74.000 km. Nie był wcześniej uszkodzony, miał jedynie lekkie zarysowanie na jednych z drzwi.

Po kolizji samochód został oddany do salonu (...) w T. prowadzonego przez powoda celem dokonania naprawy. Następnie D. D. (1) zawarła z (...) sp. z o.o. z siedzibą w T. umowę przelewu wierzytelności, przysługującej jej wobec pozwanego, wynikającej z opisanego zdarzenia drogowego.

Powód wykonał naprawę pojazdu wystawiając fakturę na kwotę 12.269,41 złotych.

Po zgłoszeniu szkody pozwany przeprowadził postępowanie likwidacyjne wypłacając powodowi odszkodowanie w kwocie 7.187,38 złotych (zlecenie naprawy pojazd – k. 18-19, faktura – k. 20-21, kalkulacja powoda – k. 22-28, pismo (...) S.A. i kalkulacja pozwanego - k. 55-63, zeznania świadka D. D. – k. 91-92, umowa przelewu wierzytelności – k. 15).

Koszt naprawy tego pojazdu przy użyciu nowych, oryginalnych części w autoryzowanym warsztacie wyniósł 10.813,66 złote (opinia biegłego z dziedziny techniki samochodowej P. L. – k. 114-118, jego zeznania – k. 149).

Powód wniósł o zasądzenie od pozwanego kwoty 5.082,03 złote, to jest różnicy pomiędzy kwotą 12.269,41 złotych, na którą została wystawiona faktura, a wypłaconą przez ubezpieczyciela kwotą 7.187,38 złotych (pozew – k. 4-9).

Pozwany (...) S.A. w W. wniósł o oddalenie powództwa. Według niego kwota wypłacona została ustalona prawidłowo. Powód został on też poinformowany o możliwości dokonania naprawy pojazdu w sieci naprawczej (...). Zdaniem pozwanego roszczenia oparte są o koszty zawyżone, odbiegające od przeciętnych, a ponadto kalkulacja zawiera koszty nie pozostające w bezpośrednim związku z naprawą pojazdu. Po sporządzeniu opinii przez biegłego i jego przesłuchaniu pozwany w całości zaakceptował stanowisko biegłego (sprzeciw od nakazu zapłaty - k. 44-49, oświadczenie pełnomocnika pozwanego – k. 149)

Zgodnie z treścią art. 435 § 1 Kc prowadzący na własny rachunek przedsiębiorstwo lub zakład wprawiany w ruch za pomocą sił przyrody ponosi odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek przez ruch przedsiębiorstwa lub zakładu, chyba że szkoda nastąpiła wskutek siły wyższej, albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności. Odpowiedzialność przewidzianą w tym artykule ponosi również samoistny posiadacz mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody - art. 436 § 1 Kc. W wyniku zawarcia umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej przez posiadacza mechanicznego środka komunikacji ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony - art. 822 § 1 Kc. W myśl art. 822 § 4 Kc uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela.

Odpowiedzialność odszkodowawcza pozwanego co do zasady nie była przez niego kwestionowana. Przeprowadził postępowanie likwidacyjne wypłacając odszkodowanie. Sporna była jego wysokość.

Należy uznać, że samochód poszkodowanej był pojazdem bezwypadkowym, w dobrym stanie technicznym. Jego wartość podnosił też stosunkowo niewielki przebieg, średnio około 10.000 km na rok. Poszkodowana nie była sprawcą kolizji. W zaistniałej sytuacji dla właściciela udział auta w kolizji może istotnie wpłynąć na wartość pojazdu, zwłaszcza w przypadku jego sprzedaży. Taki oczywisty spadek wartości w ocenie potencjalnych nabywców może być zniwelowany udokumentowaną naprawą w autoryzowanej stacji obsługi danej marki. Zatem decyzję co do wyboru warsztatu naprawczego z sieci R. należy ocenić jako w pełni racjonalną. Naprawa została przeprowadzona zgodnie z zasadami określonymi przez producenta pojazdu, czego pozwany nie kwestionował, przy użyciu oryginalnych części, których zastosowanie, biorąc pod uwagę wiek i stan pojazdu, nie budzi wątpliwości.

Zasadnicze rozbieżności co do kosztów robocizny zostały przeanalizowane przez biegłego. Wykazał on, że zastosowana przez wykonawcę stawka za robociznę była średnią stawką w porównaniu z badanymi innymi autoryzowanymi stacjami obsługi. Zatem stawkę powoda nie można uznać za wygórowaną, za to pozwalającą na wykonanie usługi przez osobę o odpowiednim profesjonalnych umiejętnościach i doświadczeniu.

Pozwany w swojej kalkulacji przyjął stawkę roboczogodziny na poziomie 55 % stawki powoda.

Sąd uznał twierdzenia pozwanego co do stawek roboczogodziny za zmierzające do zaniżenia odszkodowania. Proponowanie wykonania specjalistycznej usługi za kwotę prawie o połowę mniejszą świadczyć może jedynie o możliwości wykonania usługi nie zapewniającej odpowiednich standardów co jakości i fachowości wykonania. Zastosowanie tak znacząco niskich stawek nie daje podstaw do przyjęcia, iż praca zostanie wykonana zgodnie z wszelkimi zasadami, mającymi wpływ na jakość i trwałość naprawy. Musi to budzić uzasadnione wątpliwości właściciela pojazdu, którego samochód został uszkodzony. W konsekwencji uznać należy, że naprawa pojazdu w warsztacie nie należącym do sieci (...), do czego poszkodowany ma przecież prawo, jest rozwiązaniem obiektywnie uzasadnionym. W niniejszej sprawie, biorąc pod uwagę omówiony wyżej stan techniczny pojazdu, jego bezwypadkową historię oraz niski przebieg za w pełni uzasadnioną uznać należy też decyzję o naprawie pojazdu w (...).

Sąd nie uznał jednak części czynności wskazanych w kalkulacji powoda za uzasadnione.

W swojej kalkulacji do kosztów naprawy pojazdu powód zaliczył: opróżnienie i napełnienie układu chłodzenia, opróżnienie i napełnienie układu klimatyzacji, koszty administracyjne, mycie samochodu przed i po naprawie, ozonowanie samochodu przed i po naprawie i barwienie tapicerki na łączną kwotę 1.257,87 złotych.

Biegły uznał, iż brak jest podstaw do zaliczenia tych czynności i ich kosztów do kosztów naprawy pojazdu. Część tych czynności uznał za zbędne, nie mające związku z naprawą. Co więcej, niektóre z nich według z technicznego punktu widzenia nie powinny być wykonywane bezpośrednio po naprawie.

Kwestionując opinię biegłego powód wielokrotnie powoływał się na rekomendacje Ogólnopolskiej Motoryzacyjnej Rady (...) zalecającej wykonywanie wyżej opisywanych czynności (pismo – k. 128-133).

Sąd przychylił się do stanowiska biegłego. Jego opinia została sporządzona w sposób profesjonalny. Jest jasna i jednoznaczna. Wskazane wyżej dodatkowe czynności albo nie miały bezpośredniego związku z naprawą uszkodzeń powstałych w wyniku kolizji opisanej wyżej, albo przekraczały zwykły zakres wykonywanych w takich okolicznościach czynności, jak ozonowanie czy barwienie tapicerki. Inne, takie jak mycie pojazdu czy koszty administracyjne, są elementem kosztów wpływających na wycenę poszczególnych czynności naprawczych.

Rekomendacje na które powołuje się powód są, zdaniem sądu, wewnętrznymi zaleceniami przedsiębiorców wykonujących naprawy pojazdów. Ogólnopolskiej Motoryzacyjnej Rady (...) nie można bowiem uznać za niezależną organizację ekspercką, której rekomendacje byłyby obiektywne, biorące pod uwagę uzasadnione interesy obydwu stron. Do takich wniosków skłania ustalenie sposobu powołania i działalności (...), na rekomendacje której wielokrotnie powoływał się powód. W skład (...) wchodzi kilka organizacji przemysłu samochodowego i dealerów, w tym Związek (...), którego członkiem jest powód (dane ogólnie dostępne w Internecie).

Mamy zatem do czynienia z organizacją stworzoną, między innymi, przez przedsiębiorców wykonujących naprawy pojazdów (w tym powoda), którzy na podstawie de facto własnych rekomendacji domagają się dodatkowych kosztów w związku z naprawą pojazdu. Koszty te, jak już wskazano wyżej, nie mieszczą się w uzasadnionych kosztach naprawy pojazdów, będących podstawą ustalenia wysokości odszkodowania za wyrządzone szkody.

Dlatego sąd, w oparciu o opinię biegłego, zasądził od (...) Spółki Akcyjnej siedzibą w W. na rzecz (...) sp. z o.o. z siedzibą w T. kwotę 3.626,28 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie poczynając od dnia 18 grudnia 2021 roku do dnia zapłaty, oddalając powództwo w pozostałym zakresie.

Ponadto sąd, biorąc pod uwagę wynik procesu, zasądził od pozwanego na rzecz powoda, na podstawie art. 98 § 1, 1 1 i 3 Kpc w zw. z art. 99 Kpc, kwotę 1.596,78 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie poczynając od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

Powód wygrał sprawę w 71,4 %. Na koszty powoda składają się: opłata od pozwu w kwocie 400 złotych, koszty zastępstwa procesowego w kwocie 1.800 złotych - § 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 1935), opłata skarbowa w kwocie 17 złotych oraz poniesione przez powoda koszty opinii biegłego w kwocie 750 złotych. Na koszty pozwanego składają się: koszty zastępstwa procesowego w kwocie 1.800 złotych - § 2 pkt 4 w/w rozporządzenia oraz opłata skarbowa w kwocie 17 złotych. Zasądzona kwota kosztów stanowi różnicę pomiędzy kosztami należnymi stronom.

sędzia

Krzysztof Rogalewicz