Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

16 września 2023 roku

Sąd Rejonowy dla miasta stołecznego Warszawy w W. w I Wydziale Cywilnym w składzie:

Przewodniczący: asesor sądowy Mateusz Janicki

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym 16 września 2023 roku w W.

sprawy z powództwa wspólnoty mieszkaniowej nieruchomości przy ulicy (...) w W.

przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością spółce komandytowej z siedzibą w W.

o zapłatę

postanawia

1.  umorzyć postępowanie;

2.  zasądzić od pozwanej na rzecz powódki 3 021,50 zł (trzy tysiące dwadzieścia jeden złotych pięćdziesiąt groszy) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty tytułem zwrotu kosztów procesu;

3.  zwrócić powodowi 544,50 zł (pięćset czterdzieści cztery złote pięćdziesiąt groszy) z opłaty od pozwu.

UZASADNIENIE

Ponieważ pozwana zaspokoiła dochodzoną należność po wytoczeniu powództwa, wcześniej będąc w zwłoce i kwestionując swoje zadłużenie, sąd uznał, że powód, który cofnął pozew, jest stroną wygrywającą, i zgodnie z art. 98 § 1 i 3 k.p.c. pozwana obowiązana jest zwrócić mu koszty procesu. Na koszty te złożyły się: opłata od pozwu (w części niepodlegającej zwrotowi tj. 604,50 zł), opłata skarbowa od złożonego dokumentu pełnomocnictwa (17 zł) oraz wynagrodzenie pełnomocnika (2 400 zł).

Wynagrodzenie pełnomocnika zostało ustalone zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (tj. według stawki należnej za prowadzenie sprawy w postępowaniu upominawczym). Sąd miał bowiem na uwadze, że pozwany uregulował całe zadłużenie przed upływem terminu na zaskarżenie nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym. We wniesionym sprzeciwie powołał się wyłącznie na uregulowanie zadłużenia. Tymczasem powód reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika mimo uregulowanie zadłużenia w zasadniczej części 2 maja 2023 r., a w pozostałej części – 31 maja 2023 r. i (co do odsetek) 26 czerwca 2023 r., dopiero 11 września 2023 r. cofnął pozew. Rzeczywista potrzeba prowadzenia sporu sądowego z pozwaną ograniczała się zatem do wniesienia pozwu w postępowaniu upominawczym, i jeszcze przed zaskarżeniem przez pozwaną nakazu pozew powinien być, przy zachowaniu wymaganej od strony postępowania staranności i lojalności, cofnięty. Tymczasem zaskarżenie przez pozwaną nakazu zapłaty po uregulowaniu całego dochodzonego zadłużenia miało na celu uniemożliwienie powstania tytułu egzekucyjnego (jakim jest prawomocny nakaz zapłaty – por. art. 777 § 1 pkt 1 k.p.c.) stwierdzającego nieistniejącą (bo wygasłą wskutek zapłaty) wierzytelność. Również w razie cofnięcia pozwu przed wniesieniem sprzeciwu od nakazu zapłaty sąd orzekłby o zwrocie kosztów procesu (art. 108 § 1 k.p.c.).

Tym samym, mając na uwadze, że zwrotowi podlegają wyłącznie koszty „niezbędne do celowego dochodzenia praw” (art. 98 § 1 k.p.c.), sąd ustalił wynagrodzenie wg stawki właściwej dla postępowania upominawczego.

Na marginesie należało też zważyć, że nielojalność powoda, który mimo zaspokojenia roszczenia, nie cofnął pozwu, stanowi o „szczególnie uzasadnionym wypadku” w rozumieniu art. 102 k.p.c., co również uzasadniałoby, nawet przy uznaniu zwiększonego wynagrodzenia pełnomocnika powoda za koszt „niezbędny i celowy”, zasądzenie zwrotu kosztów procesu według stawki właściwej dla postępowania upominawczego.

O zwrocie opłaty sąd orzekł zgodnie z art. 79 ust. 1 pkt 3 lit. a w zw. z art. 79 ust. 3 u.k.s.c.

ZARZĄDZENIE

1.  odpis postanowienia z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi powoda – r. pr. J. P. przez umieszczenie w portalu informacyjnym;

2.  akta przedstawić z korespondencją albo za 21 dni z potwierdzeniem doręczenia.

W., 23 października 2023 roku asesor sądowy Mateusz Janicki