Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 czerwca 2023 r.

Sąd Okręgowy w Sieradzu – Wydział I Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: sędzia Dagmara Kos

Protokolant: Iwona Bartel

po rozpoznaniu w dniu 23 czerwca 2023 roku w Sieradzu na rozprawie

sprawy z powództwa B. C. prowadzącej działalność gospodarczą pod nazwą B. C. z siedzibą w Ł.

przeciwko Szpitalowi Wojewódzkiemu im. (...) S. W. w S.

o zapłatę

zasądza od pozwanego Szpitala Wojewódzkiego im. (...) S. W. w S. na rzecz powódki B. C. prowadzącej działalność gospodarczą pod nazwą B. C. z siedzibą w Ł. kwotę 100.000,00 (sto tysięcy) złotych z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 6 stycznia 2022 r. do dnia zapłaty,

w pozostałym zakresie powództwo oddala,

zasądza od pozwanego Szpitala Wojewódzkiego im. (...) S. W. w S. na rzecz powódki B. C. prowadzącej działalność gospodarczą pod nazwą B. C. z siedzibą w Ł. kwotę 10.417,00 (dziesięć tysięcy czterysta siedemnaście) złotych z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty tytułem zwrotu kosztów procesu w tym kwotę 5.400,00 (pięć tysięcy czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt I C 220/22

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 13 kwietnia 2022 r. wniesionym do Sądu Okręgowego w Łodzi powódka B. C., prowadząca działalność gospodarczą pod nazwą B. C. z siedzibą w Ł. wniosła o zasądzenie na jej rzecz od pozwanego Szpitala Wojewódzkiego im. (...) S. W. w S. kwoty 100.000,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w transakcjach handlowych liczonymi za okres od dnia 6 stycznia 2022 r. do dnia zapłaty tytułem odszkodowania w związku z zaniechaniami polegającymi na braku zgłoszenia jej do Narodowego Funduszu Zdrowia jako osoby uprawnionej do otrzymania dodatku do wynagrodzenia dla lekarzy w związku z udzielaniem świadczeń zdrowotnych osobom chorym na COVID – 19 lub podejrzanym o zakażenie wirusem SARS – CoV – 2, pomimo tego, że spełniała ona wszystkie przesłanki do przyznania jej tego dodatku określonego w Poleceniu Ministra Zdrowia z dnia 4 września 2020 r., wydanym w oparciu o art. 10 a ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem (...)19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych zmienionego poleceniami Ministra Zdrowia z dnia 30 września 2020 r. oraz z dnia 1 listopada 2020 r., które to zaniechania skutkowały brakiem przyznania powódce wyżej wymienionego świadczenia dodatkowego, na które składają się kwoty: 10 000,00 zł za październik 2020 r. i po 15 000,00 zł za listopad 2020 r., grudzień 2020 r., styczeń 2021 r., luty 2021 r., marzec 2021 r. i kwiecień 2021 r. Ponadto wniosła ona o zasądzenie na jej rzecz od pozwanego kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa według norm przepisanych wraz z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego za czas od uprawomocnienia się roszczenia, którym je zasądzono, do dnia zapłaty

(pozew- k.5-20)

Postanowieniem z dnia 9 maja 2022 r. wydanym w sprawie sygn. akt I C 718/22 Sąd Okręgowy w Łodzi stwierdził swoją niewłaściwość miejscową i przekazał sprawę do rozpoznania i rozstrzygnięcia Sądowi Okręgowemu w Sieradzu jako właściwemu.

(postanowienie- k.74)

W odpowiedzi na pozew pozwany wnosił o oddalenie powództwa.

(odpowiedź na pozew- k.89-93)

Na rozprawach w dniach 25 listopada 2023 r. i 17 lutego 2023 r. pełnomocnik powódki popierał powództwo a pełnomocnik pozwanego wnosił o jego oddalenie.

(protokół rozprawy z dnia 25 listopada 2022 r. na płycie CD 00:03:17 – 00:04:26- koperta k.1014, protokół rozprawy z dnia 17 lutego 2023 r. na płycie CD 00:01:59 – 00:08:54- koperta k.1014)

Na rozprawie w dniu 23 czerwca 2023 r. pełnomocnik powódki popierał powództwo i wnosił o zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki kosztów zastępstwa procesowego a pełnomocnik pozwanego wnosił o oddalenie powództwa i zasądzenie od powódki na rzecz pozwanego kosztów procesu według norm przepisanych.

(protokół rozprawy z dnia 23 czerwca 2023 r. na płycie CD 00:01:06 – 00:21:27- koperta k.1014)

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Powódka jest lekarzem neurologiem i prowadzi działalność gospodarczą w zakresie udzielania świadczeń medycznych pod nazwą B. C. z siedzibą w Ł.. W dniu 29 maja 2020 r. powódka zawarła z pozwanym Szpitalem Wojewódzkim im. (...) S. W. na okres od 1 czerwca 2020 r. do 30 września 2021 r. umowę nr (...) o udzielanie zamówienia na świadczenia zdrowotne. Na podstawie tej umowy pozwany udzielił powódce zamówienia w postaci lekarskich świadczeń zdrowotnych w Oddziale Neurologicznym/Udarowym. Zgodnie z tą umową (§ 1 ust. 2 umowy) powódka zobowiązana była do udzielania świadczeń zdrowotnych w Oddziale Neurologicznym/Udarowym wg przyjętego harmonogramu sporządzanego przez pozwanego określającego miejsce, dni i godziny udzielania świadczeń a w przypadkach nagłych zagrożenia życia lub zdrowia niezwłocznie, zgodnie z potrzebami pozwanego. Ponadto powódka była zobowiązana do wykonywania w uzasadnionych przypadkach innych czynności związanych z zawartą umową (§ 1 ust. 4 umowy).

(bezsporne, zeznania powódki B. C.- protokół rozprawy z dnia 23 czerwca 2023 r. na płycie CD 00:05:16 – 00:06:09 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 25 listopada 2022 r. na płycie CD 00:07:34 – 00:56:03- koperta k.1014, wydruk z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej- k.24, kserokopia umowy- k.29-36)

Głównym miejscem świadczenia przez powódkę usług medycznych był Oddział Neurologiczny/Udarowy. Ponadto udzielała ona konsultacji neurologicznych na Izbie Przyjęć i Szpitalnym Oddziale Ratunkowym i innych oddziałach szpitalnych w tym Oddziale Covidowym. Na Oddziale Neurologicznym/Udarowym powódka pracowała w podstawowych godzinach od 7.30 do 15.00 i pełniła tam też dyżury, które w dniach powszednich trwają od 15.00 do 7.30 a w dniach świątecznych od 7.30 do 7.30. Powódka ma w miesiącu około 7 – 8 dyżurów medycznych. Podczas jednego takiego dyżuru jest wzywana na konsultacje na Szpitalnym Oddziale Ratunkowym około 5 – 8 razy.

(bezsporne, zeznania świadków: M. K.- protokół rozprawy z dnia 25 listopada 2022 r. na płycie CD 00:57:10 – 01:29:50- koperta k.1014, M. F.- protokół rozprawy z dnia 25 listopada 2022 r. na płycie CD 01:30:20 – 01:55:46- koperta k.1014, A. K.- protokół rozprawy z dnia 17 lutego 2023 r. na płycie CD 00:14:05 – 00:46:29- koperta k.1014, zeznania powódki B. C.- protokół rozprawy z dnia 23 czerwca 2023 r. na płycie CD 00:05:16 – 00:06:09 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 25 listopada 2022 r. na płycie CD 00:07:34 – 00:56:03- koperta k.1014)

Pozwany został zakwalifikowany jako tzw. szpital II poziomu zabezpieczenia COVID – 19.

(bezsporne, kserokopia wykazu- k.57)

W okresie od października 2020 r. do maja 2021 r. każdy pacjent przyjmowany na Szpitalny Oddział Ratunkowy miał wykonywany przesiewowy test antygenowy w kierunku zakażenia wirusem SARS – CoV – 2. Nawet jeśli wynik takiego testu wykonanego u pacjenta był dodatni a pacjent potrzebował pilnej konsultacji neurologicznej to neurolog był wzywany na konsultację i przeprowadzał u niego proces diagnostyczny. W sytuacji, gdy na Szpitalny Oddział Ratunkowy trafiał pacjent udarowy, który miał dodatni wynik testu, to wzywany był do niego neurolog, który bądź przeprowadzał tylko konsultację bądź był jedynym lekarzem, który takiego pacjenta zaopatrywał. Jeśli na Szpitalnym Oddziale Ratunkowym pojawiał się pacjent ze skierowaniem na Oddział Neurologiczny, to wzywany był do niego lekarz neurolog, który decydował o jego przyjęciu do szpitala bądź nie. Powódce zdarzało się konsultować na Szpitalnym Oddziale Ratunkowym takich pacjentów.

(zeznania świadków: M. K.- protokół rozprawy z dnia 25 listopada 2022 r. na płycie CD 00:57:10 – 01:29:50- koperta k.1014, M. F.- protokół rozprawy z dnia 25 listopada 2022 r. na płycie CD 01:30:20 – 01:55:46- koperta k.1014, A. K.- protokół rozprawy z dnia 17 lutego 2023 r. na płycie CD 00:14:05 – 00:46:29- koperta k.1014, zeznania powódki B. C.- protokół rozprawy z dnia 23 czerwca 2023 r. na płycie CD 00:05:16 – 00:06:09 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 25 listopada 2022 r. na płycie CD 00:07:34 – 00:56:03- koperta k.1014)

Na Oddział Neurologiczny/Udarowy trafiali w tym czasie pacjenci, którzy po negatywnym wyniku testu Abbota czekali tam na wynik testu PCR. Do czasu uzyskania wyniku tego testu byli oni izolowani w salach pojedynczych lub wieloosobowych. Gdy wynik testu PCR takich pacjentów okazywał się pozytywny, byli oni przenoszeni na Oddział Covidowy a jeśli nie było tam miejsca, nadal byli leczeni na Oddziale Neurologicznym/Udarowym. Zdarzało się też, że infekcje covidowe rozwijały się u pacjentów hospitalizowanych w tym oddziale. W okresie od października 2020 r. do maja 2021 r. miały miejsce tego typu przypadki.

(zeznania świadków: M. K.- protokół rozprawy z dnia 25 listopada 2022 r. na płycie CD 00:57:10 – 01:29:50- koperta k.1014, M. F.- protokół rozprawy z dnia 25 listopada 2022 r. na płycie CD 01:30:20 – 01:55:46- koperta k.1014, A. K.- protokół rozprawy z dnia 17 lutego 2023 r. na płycie CD 00:14:05 – 00:46:29- koperta k.1014, zeznania powódki B. C.- protokół rozprawy z dnia 23 czerwca 2023 r. na płycie CD 00:05:16 – 00:06:09 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 25 listopada 2022 r. na płycie CD 00:07:34 – 00:56:03- koperta k.1014)

W tym czasie powódka konsultowała też pacjentów przebywających na innych oddziałach szpitalnych w izolacji do czasu uzyskania przez nich wyniku testu PCR. Zdarzało się, że później okazywało się, że byli oni zakażeni wirusem SARS – CoV – 2.

(zeznania świadków: M. K.- protokół rozprawy z dnia 25 listopada 2022 r. na płycie CD 00:57:10 – 01:29:50- koperta k.1014, M. F.- protokół rozprawy z dnia 25 listopada 2022 r. na płycie CD 01:30:20 – 01:55:46- koperta k.1014, A. K.- protokół rozprawy z dnia 17 lutego 2023 r. na płycie CD 00:14:05 – 00:46:29- koperta k.1014, zeznania powódki B. C.- protokół rozprawy z dnia 23 czerwca 2023 r. na płycie CD 00:05:16 – 00:06:09 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 25 listopada 2022 r. na płycie CD 00:07:34 – 00:56:03- koperta k.1014)

Przed wykonywaniem czynności medycznych u pacjentów, mających pozytywny wynik testu lub czekających na wynik testu Abbota, personel medyczny, w tym powódka, ubierał się w specjalną odzież ochronną tzw. strój kosmonauty. Miesięcznie powódka mogła się w nią przebierać 20 – 30 razy. Przy wykonywaniu czynności u pacjentów mających negatywny wynik testu Abbota a czekających na wynik testu PCR stosowane były słabsze środki ochrony osobistej.

(zeznania świadków: M. K.- protokół rozprawy z dnia 25 listopada 2022 r. na płycie CD 00:57:10 – 01:29:50- koperta k.1014, zeznania powódki B. C.- protokół rozprawy z dnia 23 czerwca 2023 r. na płycie CD 00:05:16 – 00:06:09 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 25 listopada 2022 r. na płycie CD 00:07:34 – 00:56:03- koperta k.1014)

Poleceniem z dnia 30 września 2020 r. Minister Zdrowia zmienił z dniem 1 października 2020 r. swoje polecenie z 4 września 2020 r. skierowane do Narodowego Funduszu Zdrowia i polecił mu przekazanie podmiotom leczniczym umieszczonym w wykazie wykonującym działalność leczniczą w rodzaju świadczenia szpitalne, w stosunku do których minister właściwy do spraw zdrowia albo wojewoda wydał polecenie albo decyzję polecające: 1) realizację świadczeń opieki zdrowotnej na rzecz pacjentów z potwierdzonym zakażeniem SARS – CoV – 2 (szpital III poziomu), 2) realizację świadczeń opieki zdrowotnej w związku z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID – 19 poprzez zapewnienie w podmiocie leczniczym łóżek dla pacjentów z podejrzeniem oraz łóżek dla pacjentów z potwierdzonym zakażeniem SARS – CoV – 2 (szpital II poziomu), środków finansowych z przeznaczeniem na przekazanie osobom wykonującym zawód medyczny uczestniczącym w udzielaniu świadczeń zdrowotnych i mającym bezpośredni kontakt z pacjentami z podejrzeniem lub zakażeniem wirusem SARS – CoV – 2 dodatkowego świadczenia pieniężnego wypłacanego miesięcznie według zasad określonych w złączniku do tego polecenia, na podstawie umowy lub porozumienia.

(bezsporne, polecenia- k.58-62, k.63-64)

W dniu 20 października 2020 r. Narodowy Fundusz Zdrowia i pozwany zawarli umowę, na mocy której pozwany zobowiązał się
do comiesięcznego wypłacania dodatkowego świadczenia pieniężnego osobom wykonującym zawód medyczny uczestniczącym w udzielaniu świadczeń zdrowotnych i mającym bezpośredni kontakt z pacjentami z podejrzeniem lub zakażeniem wirusem SARS – CoV – 2. Zgodnie z treścią tej umowy wysokość dodatkowego świadczenia powinna być równa 50 % wynagrodzenia danej osoby wykonującej zawód medyczny uczestniczącej w udzielaniu świadczeń zdrowotnych i mającej bezpośredni kontakt z pacjentami z podejrzeniem lub zakażeniem wirusem SARS – CoV – 2 oraz nie wyższa niż 10.000,00 zł. Po zmianie umowy aneksem nr 1 z dnia 19 listopada 2020 r. i aneksem nr 2 z dnia 15 stycznia 2021 r., dodatkowe świadczenie, jakie miał wypłacać pozwany, miało wynosić 100% wynagrodzenia osoby wykonującej zawód medyczny uczestniczącej w udzielaniu świadczeń zdrowotnych i mającej bezpośredni kontakt z pacjentami z podejrzeniem lub zakażeniem wirusem SARS – CoV – 2, nie więcej niż 15 000,00 zł.

(bezsporne, kserokopie umowy z aneksami- k.988-997)

Poleceniem z dnia 1 listopada 2020 r. Minister Zdrowia zmienił z tym dniem swoje polecenie z 4 września 2020 r. skierowane do Narodowego Funduszu Zdrowia poprzez przyznanie świadczenia dodatkowego: osobom, które uczestniczą w udzielaniu świadczeń zdrowotnych i mają bezpośredni kontakt z pacjentami z podejrzeniem i z zakażeniem wirusem SARS – CoV – 2 wykonującym zawód medyczny w podmiotach leczniczych – szpitalach II i III poziomu, osobom, które udzielają świadczeń zdrowotnych w jednostkach systemu Państwowego Ratownictwa Medycznego lub w izbach przyjęć oraz osobom, które wykonują czynności diagnostyki laboratoryjnej w tych podmiotach.

(bezsporne, kserokopia polecenia- 65-68)

Powódka w październiku 2020 r. przepracowała łącznie 290 godzin za co wystawiła pozwanemu fakturę nr (...) opiewającą na kwotę 31.900,00 zł brutto. W tym czasie miała kontakt z jedną pacjentką zakażoną wirusem SARS – CoV – 2, która przebywała na Oddziale Neurologicznym Z. M. od 15 października 2020 r. do 24 października 2020 r. W listopadzie 2020 r. powódka przepracowała łącznie 282 godziny za co wystawiła pozwanemu fakturę nr (...) na kwotę 31.020,00 zł brutto. W tym miesiącu miała kontakt na Oddziale Neurologicznym z sześcioma pacjentami zakażonymi wirusem SARS – CoV – 2 – W. M. przebywającym tam od 27 listopada 2020 r. do 1 grudnia 2020 r., S. K. przebywającą tam od 16 listopada 2020 r. do 23 listopada 2020 r., E. P. przebywającym tam od 10 listopada 2020 r. do 11 listopada 2020 r., M. S. przebywającym tam od 9 listopada 2020 r. do 21 listopada 2020 r., H. F. przebywającą tam od 9 listopada 2020 r. do 22 listopada 2020 r. i C. Ł. przebywającym tam w dniu 9 listopada 2020 r. W grudniu 2020 r. powódka przepracowała łącznie 286,5 godziny za co wystawiła pozwanemu fakturę nr (...) na kwotę 31.515,00 zł brutto. W tym czasie miała ona kontakt z dwoma pacjentami zakażonymi wirusem SARS – CoV – 2, którzy przebywali na Oddziale Neurologicznym – M. N. przebywającą tam od 29 grudnia 2020 r. do 30 grudnia 2020 r. i Z. S. przebywającym tam od 19 grudnia 2020 r. do 22 grudnia 2020 r. W styczniu 2021 r. powódka przepracowała łącznie 265 godzin, za co wystawiła pozwanemu fakturę nr (...) na kwotę 29.150,00 zł brutto. W tym czasie miała kontakt z jednym pacjentem zakażonym wirusem SARS – CoV – 2 Z. G., który przebywał na Oddziale Neurologicznym od 9 stycznia 2021 r. do 19 stycznia 2021 r. W lutym 2021 r. powódka przepracowała łącznie 267,5 godziny, za co wystawiła pozwanemu fakturę nr (...) na kwotę 29.425 zł brutto. W tym czasie miała kontakt z jednym pacjentem zakażonym wirusem SARS – CoV – 2 J. N., który przebywał na Oddziale Neurologicznym od 4 lutego 2021 r. do 6 lutego 2021 r. W marcu 2021 r. powódka przepracowała łącznie 273,5 godziny, za co wystawiła pozwanemu fakturę nr (...) na kwotę 32.340,00 zł brutto. W tym czasie miała kontakt z jedną pacjentką zakażoną wirusem SARS – CoV – 2 H. S., która przebywała na Oddziale Neurologicznym od 9 marca 2021 r. do 10 marca 2021 r. W kwietniu 2021 r. powódka przepracowała łącznie 266,5 godziny, za co wystawiła pozwanemu fakturę nr (...) na kwotę 29.315,00 zł brutto. W tym czasie miała kontakt z dwiema pacjentkami zakażonymi wirusem SARS – CoV – 2, które przebywały na Oddziale Neurologicznym – B. H. przebywającą tam w dniu 16 kwietnia 2021 r i E. M. – M. przebywającą tam od 6 kwietnia 2021 r. do 10 kwietnia 2021 r. W październiku 2020 r. powódka odbyła 20 konsultacji na Izbie Przyjęć, w listopadzie 2020 r. 21 konsultacji na Izbie Przyjęć, w grudniu 2020 r. 25 konsultacji na Izbie Przyjęć, w styczniu 2021 r. 17 konsultacji na Izbie Przyjęć, w lutym 2021 r. 14 konsultacji na Izbie Przyjęć, w marcu 2021 r.19 konsultacji na Izbie Przyjęć i w kwietniu 2021 r. 16 konsultacji na Izbie Przyjęć.

(zeznania powódki B. C.- protokół rozprawy z dnia 23 czerwca 2023 r. na płycie CD 00:05:16 – 00:06:09 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 25 listopada 2022 r. na płycie CD 00:07:34 – 00:56:03- koperta k.1014, kserokopie faktur- k.40-46, kserokopia dokumentacji medycznej- k.152-970, zestawienie konsultacji- koperta k.979)

Zarządzeniem nr (...) Dyrektora Szpitala Wojewódzkiego im. (...) S. W. w S. z dnia 5 lutego 2021 r. ustalono grupy personelu szpitala kwalifikujące się do dodatkowego wynagrodzenia 100 %, nie więcej niż 15.000,00 zł w związku z udzielaniem świadczeń zdrowotnych w bezpośrednim kontakcie z pacjentem COVID – 19/SARS – CoV – 2. Osobami tymi w myśl tego zarządzenia były osoby wykonujące zawody medyczne zatrudnione w ramach umowy o pracę oraz osoby, z którymi zawarto umowy na wykonywanie świadczeń zdrowotnych, udzielające świadczeń w bezpośrednim kontakcie z pacjentem COVID – 19/SARS – CoV – 2, pracujące w Szpitalnym Oddziale Ratunkowym, Oddziale Obserwacyjno – Zakaźnym I, Oddziale Obserwacyjno – Zakaźnym II, Oddziale Anestezjologii i Intensywnej Terapii (dotyczyło to pacjentów z ciężką niewydolnością oddechową), Izbie Przyjęć w Centrum Psychiatrycznym w W. oraz w Oddziale Psychiatrycznym Obserwacyjno – Zakaźnym w Centrum Psychiatrycznym w W. a ponadto technicy radiologii udzielający świadczeń
w bezpośrednim kontakcie z pacjentem COVID – 19/SARS – CoV – 2 oraz pozostały personel medyczny zatrudniony na innych oddziałach, z zastrzeżeniem, że praca w bezpośrednim kontakcie z pacjentem COVID – 19/SARS – CoV – 2 nie miała charakteru incydentalnego na danym oddziale w danym miesiącu, za co przyjmuje się udzielanie powyżej 10 % w skali oddziału świadczeń zdrowotnych w bezpośrednim kontakcie z pacjentem COVID – 19/SARS – CoV – 2, wyliczanym zgodnie z proporcją: osobodni pacjentów COVID – 19/SARS – CoV – 2 / wszystkie osobodni oddziału.

(bezsporne, zarządzenie- k.37)

Pozwany nie zgłosił powódki Narodowemu Funduszowi Zdrowia do otrzymania dodatku do wynagrodzenia w związku z udzielaniem świadczeń zdrowotnym osobom chorym na COVID – 19 lub podejrzanym o zakażenie wirusem SARS – CoV – 2 w miesiącach październik 2020 r. – kwiecień 2021 r. i nie otrzymała ona dodatkowego świadczenia za te miesiące. W miesiącach tych nie korzystała ona ze zwolnień lekarskich i nie miała przerw w pracy dłuższych niż tydzień. Po wniesieniu przez powódkę odwołania od tej decyzji pozwany w piśmie z dnia 12 kwietnia 2021 r. poinformował ją, iż uznano, że jej praca w bezpośrednim kontakcie z pacjentem COVID – 19/SARS – CoV – 2 miała charakter incydentalny.

(bezsporne, zeznania świadka J. A.- protokół rozprawy z dnia 17 lutego 2023 r. na płycie CD 00:46:29 – 01:05:58- koperta k.1014, zeznania powódki B. C.- protokół rozprawy z dnia 23 czerwca 2023 r. na płycie CD 00:05:16 – 00:06:09 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 25 listopada 2022 r. na płycie CD 00:07:34 – 00:56:03- koperta k.1014, kserokopia pisma pozwanego- k.39, informacja- k.129)

W maju 2021 r. powódka świadczyła u pozwanego usługi medyczne na takich samych zasadach jak w okresie od października 2020 r. do kwietnia 2021 r. W tym miesiącu powódka złożyła oświadczenie na potrzeby ustalenia uprawnień do dodatku covidowego na druku będącym załącznikiem do Zarządzenia nr (...) Dyrektora Szpitala Wojewódzkiego im. (...) S. W. w S. z dnia 27 maja 2021 r. Za ten miesiąc otrzymała ona świadczenie dodatkowe.

(bezsporne, A. K.- protokół rozprawy z dnia 17 lutego 2023 r. na płycie CD 00:14:05 – 00:46:29- koperta k.1014zeznania powódki B. C.- protokół rozprawy z dnia 23 czerwca 2023 r. na płycie CD 00:05:16 – 00:06:09 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 25 listopada 2022 r. na płycie CD 00:07:34 – 00:56:03- koperta k.1014, kserokopia zarządzenia z załącznikiem- k.101-104)

Pismem z dnia 16 grudnia 2021 r. pełnomocnik powódki wezwał pozwanego do zapłaty powódce odszkodowania w kwocie 100.000,00 zł w związku z zaniechaniami polegającymi na braku zgłoszenia jej do Narodowego Funduszu Zdrowia jako osoby uprawnionej do otrzymania dodatku do wynagrodzenia dla lekarzy w związku z udzielaniem świadczeń zdrowotnych osobom chorym na COVID – 19 lub podejrzanym o zakażenie wirusem SARS – CoV – 2 w terminie 14 dni od dnia doręczenia tego pisma. Wezwanie do zapłaty doręczone zostało pozwanemu w dniu 22 grudnia 2021 r. Pismem z dnia 10 stycznia 2022 r. pełnomocnik pozwanego odmówił powódce wypłaty żądanej przez nią kwoty.

(bezsporne, kserokopia wezwania do zapłaty z pełnomocnictwem - k.47-51, kserokopia dowodu nadania wezwania- k.52, kserokopia zwrotnego potwierdzenia odbioru wezwania- k.53, kserokopia odpowiedzi na wezwanie z pełnomocnictwem- k.54-56).

Ustaleń stanu faktycznego Sąd dokonał w oparciu o korespondujące ze sobą zeznania powódki i świadków jak również w oparciu o złożone do akt dokumenty, których treści strony nie kwestionowały.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

W przedmiotowej sprawie powódka dochodziła od pozwanego odszkodowania w związku z jego zaniechaniami polegającymi na braku zgłoszenia jej do Narodowego Funduszu Zdrowia jako osoby uprawnionej do otrzymania dodatku do wynagrodzenia dla lekarzy w związku z udzielaniem świadczeń zdrowotnych osobom chorym na COVID – 19 lub podejrzanym o zakażenie wirusem SARS – CoV – 2, pomimo tego, że spełniała ona wszystkie przesłanki do przyznania jej tego dodatku, które to zaniechania skutkowały brakiem przyznania jej świadczenia dodatkowego. Podstawą jej roszczenia były art. 416 kc w zw. z przepisami ustawy z 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID – 19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz poleceniami Ministra Zdrowia z dnia 4 września 2020 r., 30 września 2020 r. i 1 listopada 2020 r.

Na podstawie wskazanych poleceń Ministra Zdrowia, Narodowy Fundusz Zdrowia miał przekazywać podmiotom leczniczym umieszczonym w wykazie, o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem (...)19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (tekst jedn. Dz.U. z 2021 r. poz. 2095, ze zm.) dodatkowe środki finansowe z przeznaczeniem na przyznanie osobom wykonującym zawód medyczny uczestniczącym w udzielaniu świadczeń zdrowotnych i mającym bezpośredni kontakt z pacjentami z podejrzeniem lub zakażeniem wirusem SARS – CoV – 2 dodatkowego świadczenia pieniężnego wypłacanego miesięcznie na podstawie umowy lub porozumienia.

Bezspornym było w przedmiotowej sprawie, iż pozwany szpital był umieszczony w tymże wykazie jako szpital II poziomu zabezpieczenia. Był on bowiem podmiotem leczniczym, któremu polecono realizację świadczeń opieki zdrowotnej w związku z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID – 19 poprzez zapewnienie w nim łóżek dla pacjentów z podejrzeniem oraz łóżek dla pacjentów z potwierdzeniem zakażeniem wirusem SARS – CoV – 2. Ponadto poza sporem pozostawało to, iż powódka wykonywała zawód medyczny u pozwanego i uczestniczyła w udzielaniu u niego świadczeń zdrowotnych. Bezspornym też było to, że na Oddziale Neurologiczno/Udarowym, na którym pracowała powódka, byli hospitalizowani pacjenci zakażeni wirusem SARS – CoV – 2. Spór natomiast dotyczył tego czy powódka miała bezpośredni kontakt z pacjentami z podejrzeniem lub zakażeniem wirusem SARS – CoV – 2 oraz czy jej ewentualny kontakt z takimi pacjentami był wystarczający, aby uznać, że przysługuje jej prawo do uzyskania dodatkowego świadczenia. Pozwany twierdził bowiem, że dodatkowe świadczenie nie przysługuje osobom wykonującym zawód medyczny i udzielającym świadczeń zdrowotnych, których kontakt z pacjentami z podejrzeniem lub zakażeniem wirusem SARS – CoV – 2 jest incydentalny.

Powódka udzielała świadczeń zdrowotnych na Oddziale Neurologiczno/Udarowym, Izbie Przyjęć oraz Szpitalnym Oddziale Ratunkowym i innych oddziałach. Celem jej działań było udzielenie pomocy medycznej pacjentom, którzy trafiali do szpitala i tej pomocy potrzebowali niezależnie od tego, czy byli oni zakażeni wirusem SARS – CoV – 2 czy też nie. Konieczność szybkiego podjęcia działań medycznych nie zawsze pozwalała powódce na oczekiwanie na wynik testu pacjenta na obecność wirusa. Z dokumentacji medycznej Oddziału Neurologiczno/Udarowego wynika, iż powódka w okresie od października 2020 r. do kwietnia 2021 r. miała styczność z 14 pacjentami zakażonymi wirusem SARS – CoV – 2. Z zeznań powódki i korespondujących z nimi zeznań świadków M. K., M. F. i K. K., którzy udzielali świadczeń medycznych na podobnych zasadach jak powódka, wynikało, że powódka udzielając świadczeń zdrowotnych miała kontakt nie tylko z zakażonymi pacjentami przebywającymi na Oddziale Neurolgiczno/Udarowym ale też z innymi osobami, które były zakażone wirusem SARS – CoV – 2 lub co do których istniało podejrzenie, że są zakażone tym wirusem. Miało to miejsce podczas przeprowadzania przez nią konsultacji pacjentów na Szpitalnym Oddziale Ratunkowym, w Izbie Przyjęć, na Oddziale Covidowym i na innych oddziałach szpitalnych.

Zdaniem Sądu w przedmiotowej sprawie zostało wykazane ponad wszelką wątpliwość, że powódka udzielając świadczeń zdrowotnych u pozwanego miała bezpośrednią styczność z osobami zakażonymi wirusem SARS – CoV – 2. Wskazuje na to złożona dokumentacja medyczna oraz zeznania powódki i świadków M. K., M. F. i K. K.. Jednocześnie Sąd nie podzielił poglądu pozwanego, że styczność powódki z pacjentami zakażonymi wirusem SARS – CoV – 2 lub co do których istniało podejrzenie zakażenia tym wirusem, była incydentalna. Powódka w każdym miesiącu od października 2020 r. do kwietnia 2020 r. miała styczność z pacjentami zakażonymi wirusem SARS – CoV – 2, którzy przebywali na Oddziale Neurologiczno/Udarowym. Miała też ona w tym czasie kontakt z pacjentami na Izbie Przyjęć, na Szpitalnym Oddziale Ratunkowym, i innych oddziałach szpitalnych, którzy byli zakażeniu wirusem SARS – CoV – 2 bądź co do których w momencie udzielania świadczeń medycznych przez powódkę zachodziło podejrzenie, że mogą być zakażeni tym wirusem co potwierdzało się w późniejszym czasie po otrzymaniu wyniku testu PCR. Jednocześnie nie można nie zauważyć, że z uwagi na specjalizację powódki i objawy neurologiczne wywoływane przez wirus SARS – CoV – 2, jej kontakt z pacjentami zarażonymi lub mogącymi być zarażonymi nie był incydentalny lecz codzienny, o czym świadczy liczba przeprowadzanych przez nią w każdym z tych miesięcy konsultacji na Izbie Przyjęć.

Choć powódka spełniała wymogi do przyznania jej dodatkowego świadczenia, pozwany na skutek dokonanej przez niego błędnej interpretacji przepisów w okresie od października 2020 r. do kwietnia 2021 r. nie zgłaszał jej do Narodowego Funduszu Zdrowia jako uprawnionej do tego dodatkowego świadczenia, przez co pozbawił ją tych świadczeń wyrządzając jej tym samym szkodę.

Gdyby powódka została zgłoszona do Narodowego Funduszu Zdrowia jako osoba uprawniona do dodatkowego świadczenia za październik 2020 r., to biorąc pod uwagę wysokość jej dochodów, otrzymałaby w tym miesiącu świadczenie dodatkowe w wysokości 10.00,00 zł. W pozostałych miesiącach od listopada 2020 r. do kwietnia 2021 r. otrzymałaby ona świadczenie dodatkowe w wysokości po 15.000,00 zł za każdy z tych miesięcy.

Ponieważ powódka wykazała, iż na skutek zaniechań pozwanego doznała szkody majątkowej o wykazanej przez nią wysokości 100.000,00 zł Sąd zasądził na jej rzecz od pozwanego tę kwotę tytułem odszkodowania.

Powódka wezwała pozwanego do zapłaty kwoty dochodzonej pozwem w wezwaniu do zapłaty, które odebrał on w dniu 22 grudnia 2021 r. wyznaczając mu termin 14 dni na spełnienie tego świadczenia. Jej roszczenie stało się więc wymagalne z tym dniem. Wobec tego na podstawie art. 481 § 1 kc w zw. z art. 455 kc Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powódki ustawowe odsetki za opóźnienie od kwoty 100.000,00 zł od dnia 6 stycznia 2022 r. a w pozostałym zakresie żądanie zasądzenia odsetek oddalił jako niezasadne. Zgodnie bowiem z art. 7 ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych (tekst jedn. Dz.U. z 2023 r., poz. 711) odsetki ustawowe za opóźnienie w transakcjach handlowych nie przysługują, jeśli dłużnikiem jest podmiot publiczny a pozwany jest podmiotem publicznym.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1, 1 ¹ i 3 kpc kierując się zasadą odpowiedzialności za wynik procesu i zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 10.417,00 zł, na którą to kwotę złożyły się opłata od pozwu w kwocie 5.000,00 zł, wynagrodzenie pełnomocnika powódki w kwocie 5.400,00 zł ustalone stosownie do treści § 2 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. z 2015 r. poz. 1800 ze zm.) i opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17,00 zł.