Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt: I C 222/24

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 czerwca 2024 r.

Sąd Rejonowy w Grudziądzu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:

sędzia Andrzej Antkiewicz

Protokolant:

starszy sekretarz sądowy Monika Kopczyńska

po rozpoznaniu w dniu 14 czerwca 2024 r. w Grudziądzu na rozprawie

sprawy z powództwa (...) w W.

przeciwko K. S.

o zapłatę

1.  oddala powództwo;

2.  zasądza od powoda na rzecz pozwanej kwotę 3617 zł (trzy tysiące sześćset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu, z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

Sygn. akt I C 222/24

UZASADNIENIE

Powód wniósł pozew przeciwko K. S. o zapłatę kwoty 11 346,23 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu.

Pozew zawiera uzasadnienie (k. 4-6). Do pozwu dołączono kopie: niepodpisanej przez pozwaną umowy pożyczki gotówkowej, niepodpisanego przez pozwaną wniosku o udzielenie pożyczki, harmonogramu płatności rat, wezwania do zapłaty, pisma o rozwiązaniu umowy za wypowiedzeniem, książeczki nadawczej, szczegółowego rozliczenia wpłat na rachunek pożyczki i zawiadomienia o przelewie wierzytelności, a także poświadczone przez radcę prawnego – pełnomocnika powoda odpisy umowy przelewu wierzytelności i załącznika do tej umowy w postaci wykazu wierzytelności wobec pozwanej.

W odpowiedzi na pozew pozwana K. S. wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz o zasadzenie od powoda na rzecz pozwanej kosztów procesu według norm przepisanych. Odpowiedź na pozew zawiera uzasadnienie (k. 77-84). Pozwana podniosła następujące zarzuty:

1)  nieudowodnienie istnienia, wysokości oraz daty wymagalności wierzytelności dochodzonej pozwem, brak udowodnienia roszczenia co do wysokości, jak i co do zasady,

2)  brak wykazania wysokości należności głównej i odsetek naliczonych przez wierzyciela pierwotnego i powoda,

3)  naruszenie art. 385 1 § 1 k.c. przez zamieszczenie i posłużenie się przez wierzyciela pierwotnego w umowie niedozwolonymi klauzulami umownymi, które są sprzeczne z zasadami współżycia społecznego i dobrymi obyczajami, a dodatkowo uniemożliwiają prawidłowe wyliczenie roszczenia, a które nie były indywidulanie ustalone z pozwaną, a rażąco naruszają jej interes,

4)  brak legitymacji czynnej powoda,

5)  brak wykazania skutecznego wypowiedzenia umowy bankowej, skutkujący brakiem wymagalności roszczenia w dacie wskazanej w pozwie, co w konsekwencji prowadzi również do wadliwego wyliczenia jego wysokości.

Pozwana zarzuciła, że przedstawiona przez powoda kopia dotyczy projektu umowy i nie jest umową, jest niekompletna, a co za ty, idzie, nie może stanowić wystarczającego dowodu na jej zawarcie i ewentualne niewykonanie przez pozwaną. Strona pozwana zarzuciła brak umocowania osoby generującej potwierdzenie zawarcia umowy do działania w imieniu banku. Zaznaczyła, że na przedstawionej ,,umowie” brakuje nawet pieczęci banku. Pozwana kwestionowała wiarygodność wszelkich danych zawartych w kopiach dokumentów złożonych przez powoda. Wniosła o zobowiązanie powoda na zasadzie art. 129 § 1 k.p.c. do przedstawienia oryginałów dokumentów, na które powód się powołuje, w szczególności oryginału umowy pożyczki z dnia 27 sierpnia 2015 r. oraz innych załączników pozwu, w celu weryfikacji jej treści, gdyż można domniemywać, że powód nie posiada oryginału umowy. Nadto wniosła o zobowiązanie powoda na podstawie art. 3 k.p.c. i art. 232 k.p.c. do wyjaśnienia, na jakiej podstawie i w jaki sposób została obliczona wysokość całkowitego kosztu pożyczki w łącznej wysokości 17.773,35 zł, na co przeznaczono kwoty opłat i jaki był związek ich wysokości z umową pożyczki, pod rygorem negatywnych skutków procesowych, o których mowa w art. 233 § 2 k.p.c.

Sąd rozpoznał sprawę w postępowaniu uproszczonym (k. 1).

Sąd uwzględnił wniosek pozwanej i zobowiązał pełnomocnika powoda do przedłożenia oryginałów dokumentów, na które powód się powoływał w terminie 14 dni pod rygorem ich pominięcia oraz do przedstawienia żądanych przez pozwaną wyjaśnień w terminie 14 dni pod rygorem negatywnych skutków procesowych, o których mowa w art. 233 § 2 k.p.c.

Pełnomocnik powoda odebrał wezwanie sądowe w dniu 16 maja 2024 r., jednakże nie przedłożył żądanych oryginałów dokumentów ani wyjaśnień,

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

Strona powodowała nie wykazała zasadności i wysokości dochodzonego roszczenia. Do pozwu dołączono jedynie kopie projektu umowy pożyczki i kopię wniosku o udzielnie pożyczki wypełnionego na nazwisko pozwanej. Dokumenty te zostały zakwestionowane przez stronę pozwaną. Nie wykazują one okoliczności, na które powołał się powód, tj. zawarcia przez bank umowy pożyczki i przekazania jej pozwanej. Z dołączonej kopii umowy pożyczki nie wynika też, aby została zawarta w formie elektronicznej. Strona powodowa nie wykazała również tego, że osoba, która podpisała umowę pożyczki w imieniu banku, była umocowana do jego reprezentacji. Wobec zakwestionowania kopii wypowiedzenia umowy pożyczki i nieprzedstawienia jego oryginału lub chociażby odpisu poświadczonego przez radcę prawnego, strona powodowa nie wykazała również faktu rozwiązania umowy i wymagalności roszczenia. Powódka nie udowodniona zatem istnienia i wysokości roszczenia zgodnie z rozkładem ciężaru dowodu wyrażonym w art. 6 k.c.

Gdyby natomiast uznać, że strona powodowa wykazała zaciągnięcie pożyczki przez pozwaną, to zaznaczyć należy, że w ocenie Sądu orzekającego brak byłoby podstaw do uznania, że zastrzeżona w umowie prowizja bankowa w kwocie 3.978,65 zł była wygórowana i to w sposób rażący (art. 385 1 § 1 k.c.). Brak byłoby również zastrzeżeń co do zastrzeżonych w umowie pożyczki odsetek umownych (art. 359 § 2 1 k.c.).

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 99 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c., a składają się na nie: opłata na rzecz radcy prawnego wg norm przepisanych (§ 2 punkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych – Dz.U. z 2018 roku poz. 265 ze zm.) i opłata skarbowa od pełnomocnictwa procesowego.

O odsetkach ustawowych za opóźnienie od kosztów procesu orzeczono na mocy art. 98 § 1 1 k.p.c.