Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I C 235/22

Uzasadnienie punktów: II, III i IV wyroku

Powód (...) Bank (...) S.A. w W. wniósł o zasądzenie od pozwanego T. J. kwoty 153.990,31 zł (bez odsetek) tytułem niespłaconego kapitału.

Z pozwu i załączników (niekwestionowane przez pozwanego dokumenty: wyciąg z ksiąg bankowych, umowa kredytu, historia rachunku, wezwanie do zapłaty, wypowiedzenie umowy z potwierdzeniem nadania, dokumentacja rejestrowa banków) wynika bezspornie, że pozwany zawarł z (...) S.A. Oddział
w Polsce (poprzednikiem prawnym powoda) umowę o kredyt bezpieczny z 17.04.2008 roku, na podstawie której zobowiązał się udostępnić pozwanemu środki pieniężne
w ramach odnawialnego limitu kredytowego. Na dzień 30.10.2020 r. kwota zaległości pozwanego z tytułu spłaty udzielonego kredytu wyniosła 19.185,27 zł i była sumą niespłaconych w terminie kwot minimalnych – dlatego pismem z 30.10.2020 r. powód wezwał pozwanego do zapłaty w terminie 14 dni roboczych od doręczenia pod rygorem wypowiedzenia umowy, pouczając o możliwości złożenia wniosku o restrukturyzację zadłużenia, czyli zachowując tryb określony w art. 75c prawa bankowego, co zostało doręczone pozwanemu 5.11.2020 r. (k. 69). Następnie, wobec braku zapłaty, powód pismem z 26.11.2020 r. oświadczył pozwanemu, że wypowiada umowę kredytu (k. 70) i zażądał spłaty zadłużenia, które na dzień wypowiedzenia wynosiło 150.957,65 zł. Doręczenie tego nastąpiło 30.11.2020 r. (k. 71). Powód ponowił wezwanie do zapłaty, przedstawiając już wyższą sumę 153.990,31 zł tytułem niespłaconego kapitału (k. 72).

Powództwo w tej sprawie było kontynuacją elektronicznego postępowania upominawczego VI Nc-e (...), a pozew został tu wniesiony w terminie trzech miesięcy od dnia wydania postanowienia o umorzeniu elektronicznego postępowania upominawczego (k. 149-152).

Uzasadnienie dotyczy wyroku zaocznego w części oddalającej powództwo ponad kwotę 150.957,65 zł (pkt II wyroku), rygoru natychmiastowej wykonalności nadanemu punktowi pierwszemu (pkt III) i kosztów procesu (pkt IV).

Wobec bierności pozwanego Sąd obligatoryjnie wydaje wyrok zaoczny, przyjmując za prawdziwe twierdzenie powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie (…), chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa (art. 339 §2 k.p.c.).

W tej sprawie twierdzenia powoda budzą zasadnicze zastrzeżenia w części przekraczającej kwotę 150.957,65 zł, wskutek których powództwo ponad tę kwotę nie zasługiwało na uwzględnienie.

W ocenie Sądu, w okolicznościach tej konkretnej sprawy milczenia pozwanego nie można uznać za przyznanie twierdzeń przeciwnika (art. 230 k.p.c.) w części wykraczającej poza treść wypowiedzenia umowy kredytowej.

Brak przyznania w tym zakresie oznacza obowiązek udowodnienia, a temu powód nie sprostał.

Po pierwsze, dla wykazania swojego żądania strona powodowa dołączyła do pozwu wyciąg z ksiąg bankowych, który miał stanowić dowód na poparcie wszystkich twierdzeń o istnieniu oraz o wysokości roszczenia. W ocenie Sądu, powód pozostawał w błędnym przekonaniu, że dołączony do pozwu wyciąg stanowić samodzielną i pełną podstawę do dochodzenia roszczenia. Wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z 15 marca 2011 r. wydanym w sprawie P 7/09 (OTK-A 2011/2/12) przepis art. 95 ust. 1 Prawa bankowego został uznany za niekonstytucyjny w zakresie, w jakim nadaje moc prawną dokumentu urzędowego księgom rachunkowym i wyciągom z ksiąg rachunkowych banku w odniesieniu do praw i obowiązków wynikających z czynności bankowych w postępowaniu cywilnym prowadzonym wobec konsumenta.

Sednem oddalenia powództwa ponad kwotę 150.957,65 zł jest fakt, że to ta (tylko ta) kwota została przez powoda wskazana jako wysokość zadłużenia w piśmie
z 26.11.2020 r. wypowiadającym umowę kredytową, doręczonym 30.11.2020 r. Powód nie wyjaśnił i nie udokumentował, na czym polega nadwyżka w wezwaniu do zapłaty
z 16.03.2021 r. Gdyby to był zwykły, typowy kredyt, można by przypuszczać, że chodzi o narastające, niespłacone raty miesięczne wymagalne w ciągu 60 dni od daty wypowiedzenia (do upływu okresu wypowiedzenia), ale ponieważ chodzi tu o dług
z karty kredytowej, nadwyżka ta pozostała niewyjaśnioną przez powoda niewiadomą, skutkującą oddaleniem powództwa w tej części. Obowiązkiem powoda jest podanie twierdzeń i dowodów na poparcie swojego żądania. W tym przypadku zabrakło
i jednych, i drugich. Historia rachunku (k. 16-67) kończy się przed datą wypowiedzenia. Mając na względzie datę wypowiedzenia, nie można stwierdzić, by roszczenie powoda wobec konsumenta było przedawnione choćby w części.

Zgodnie z art. 69 ust. 1 ustawy - Prawo bankowe przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu (podstawa prawna rozstrzygnięcia).

O rygorze natychmiastowej wykonalności orzeczono na podstawie art. 333 §1 pkt 3 k.p.c., a o kosztach procesu - na podstawie art. 98 § 1 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca proces winna zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Do kosztów tych zaliczono należną opłatę od pozwu w kwocie 7.700 zł, wynagrodzenie radcowskie według norm przepisanych 5.400 zł z opłatą od pełnomocnictwa 17 zł i wynagrodzenie radcowskie według norm przepisanych za elektroniczne postępowanie upominawcze 3.600 zł.

sędzia Rafał Kubicki