Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

wyroku z 17 października 2023 roku

Powód B. Z. (1), reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, wniósł o nakazanie pozwanemu E. Z. (1) wydania powodowi B. Z. (1) kluczy do dwóch drzwi wejściowych do budynku hotelu – restauracji (...) położonego w N. przy ul. (...) w terminie 7 dni od wydania wyroku oraz zakazania pozwanemu dalszego naruszania powoda w posiadaniu budynku hotelu (...). Powód domagał się nadto zasądzenia od pozwanego na jego rzecz kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu powód podał, że w latach 2007-2008 wzniósł nowy budynek hotelu, który stanowi dobudowę do istniejącego wcześniej na działce nr (...) budynku hotelu restauracji (...) o pow. 670 m2. Nowy budynek został wzniesiony na działkach powoda (...)i (...) a częściowo także na działce (...), która wówczas stanowiła własność syna powoda B. J.. Obydwa budynki (stary i nowy) posiadały niezależne oddzielne wejścia i instalacje wewnętrzne. Pozwany E. Z. (1) na podstawie umowy darowizny z 18 lutego 2008 roku nabył wraz z e swoją siostrą M. Z. (1) udziały po ½ części w starej części restauracji i hotelu (...) od brata B. Z. (1) juniora, a następnie M. Z. (1) przekazała swój udział pozwanemu. Według twierdzeń powoda, dobudowany przez niego budynek hotelu posiada osobne drzwi wejściowe usytuowane na działce powoda (...), a między budynkiem starym i nowym na wspólnej ścieżce zostały zamontowane dodatkowe drzwi umożliwiające wejście powodowi do swojej części od strony recepcji hotelu (...), gdzie powód zostawiał czasem klucze. Pomiędzy powodem, a jego synem pozwanym E. Z. (1), według twierdzeń powoda, nie było wcześniej żadnych konfliktów, w związku z czym został on zaskoczony faktem, kiedy w listopadzie 2022 roku nie zastał kluczy w recepcji, chciał wejść do swojej części hotelu, by przed zimą spuścić wodę z kaloryferów, a pozwany zlekceważył jego prośbę odmawiając wydania kluczy. W związku z takim zachowanie pozwanego powód wezwał go do wydania kluczy do dwóch drzwi wejściowych, jednak pozwany odmówił spełnienia żądania, twierdząc, iż powód nie jest posiadaczem nowej części hotelu restauracji (...). Powód w dniu 12 grudnia 2022 roku podjął próbę dostania się do budynku przy pomocy ślusarza, jednakże pozwany nie dopuścił ani ślusarza ani hydraulika, który został wezwany przez powoda w celu zabezpieczenia budynku przed awarią.

Zdaniem powoda, w tym stanie rzeczy doszło do samowolnego pozbawienia powoda posiadania budynku przez pozwanego, a żądanie swe powód oparł na treści art. 344 k.c.

W związku z tym, iż złożenie odpowiedzi na pozew nastąpiło po terminie wyznaczonym (k. 33-34) Sąd zarządzeniem z 19 kwietnia 2023 roku zarządził zwrot odpowiedzi na pozew jako złożonej z uchybieniem terminu oraz wydał wyrok zaoczny uwzględniający żądanie pozwu w całości (k. 41-42).

W dniu 2 maja 2023 roku (k. 46-47) wpłynął sprzeciw pozwanego od wyroku zaocznego z wnioskiem o wstrzymanie rygoru natychmiastowej wykonalności wyroku zaocznego. W odpowiedzi na pozew poniesiono także zarzut zawyżenia wartości przedmiotu sporu (k. 46).

Postanowieniem z dnia 10 maja 2023 roku (k. 51) Sąd zawiesił natychmiastową wykonalność wyroku zaocznego z dnia 19 kwietnia 2023 roku na podstawie art. 346 § 1 k.p.c.

Postanowieniem z 6 lipca 2023 roku (k. 82) Sąd na podstawie art. 25 k.p.c. sprawdził wartość przedmiotu sporu i ustalił ją na kwotę 60.000 złotych, zgodnie z oświadczeniem powoda.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód B. Z. (1) jest ojcem pozwanego E. Z. (1). B. Z. (1) (ojciec) od końca lat siedemdziesiątych prowadził działalność gospodarczą, w tym m.in. od około 1994 roku prowadził przy ul. (...) hotelu i restauracji (...) (obecnie R.). W latach 2007-2008 powód przystąpił do rozbudowy istniejącego budynku hotelowego na podstawie decyzji nr (...) znak (...). (...) z dnia 26 czerwca 2007 roku. Rozbudowa polegała na dobudowaniu do istniejącego budynku hotelu i restauracji nowych pomieszczeń zaplecza oraz pokoi. Nowa część budynku jest połączona wewnątrz ze starą częścią budynku bez widocznego oddzielenia części starej od nowej. W nowej części nigdy nie została uruchomiona faktyczna działalność gospodarcza powoda. Pomieszczenia zaplecza w nowej części były użytkowane przez pozwanego E. Z. (1) jako pomieszczenia pomocnicze dla jego działalności prowadzonej w starej części budynku hotelu i restauracji (...) (obecnie R.). Powód B. Z. (1) nie sprzeciwiał się korzystaniu przez pozwanego z nowej części budynku, wiele lat temu zostawił na recepcji hotelu klucze.

Dowód : wydruk z (...) k. 97, decyzja o pozwoleniu na rozbudowę istniejącego budynku – k. 7, częściowo zeznania świadka L. R. na rozprawie w dniu 25.07.2023 roku nagranie od 00:08:33 k. 108/2 – 109, zeznania powoda B. Z. (1) na rozprawie w dniu 12.09.2023 roku – k. 116/2-117,nagranie od 00:19:02, zeznania świadka Z. K. na rozprawie w dniu 5 października 2023 roku – k. 153-153/2, nagranie od 01:31:39.

Umową darowizny z 12 marca 1990 roku Rep. A nr (...)oraz umową darowizny z 13 maja 1996 roku B. Z. (1) (ojciec) darował B. Z. (1) (juniorowi) m. in. działki, na których zlokalizowano starą część hotelu i restauracji. Następnie aktem notarialnym z 18 lutego 2008 roku Rep. A nr(...) B. J. darował te nieruchomości pozwanemu E. Z. (1) oraz siostrze M. Z. (1) po ½ części. Po kilku latach M. Z. (1) przekazała pozwanemu E. Z. (1) także swój udział w nieruchomości. Obecnie wyłącznym właścicielem działek, na których zlokalizowana jest stara część budynku jest pozwany E. Z. (1).

Od wielu lat pozwany E. Z. (1) w budynku hotelu restauracji (...) prowadzi działalność restauracyjno – hotelową. Z kolei powód B. Z. (1) początkowo „trzymał pieczę” nad działalnością syna, jednak z biegiem czasu stopniowo wycofywał się z jakiejkolwiek działalności. Wobec pracowników Hotelu i restauracji jako osoba decyzyjna, jako pracodawca zawsze traktowany był E. Z. (1). Wszelkie decyzje związane z działalnością hotelu i restauracji podejmował E. Z. (1), bądź jego pierwsza żona E..

Dowód : wydruk z (...) k. 97, kopia wypisu aktu notarialnego – k. 10,-11, oświadczenie o rozwiązaniu umowy kompleksowego dostarczania paliwa gazowego – k. 59, częściowo zeznania świadka L. R. na rozprawie w dniu 25.07.2023 roku nagranie od 00:08:33 k. 108/2 – 109, zeznania powoda B. Z. (1) na rozprawie w dniu 12.09.2023 roku – k. 116/2-117,nagranie od 00:19:02

Po przekazaniu nieruchomości dzieciom powód B. Z. (1) zaprzestał jakiejkolwiek działalności w budynku hotelu i restauracji (...). Do otwarcia nowej części hotelu i restauracji nigdy nie doszło. W 2015 roku B. Z. (1) oprowadzał synową J. Z. (1) i J. Z. (2) po nowej części budynku. Do śmierci żony powód przychodził palić w piecu, później włączył piec gazowy do ogrzewania nowej części. Po śmierci żony w 2016 roku przychodził do budynku restauracji wyłącznie na posiłki, czasem jadał je na kuchni, jeżeli na sali restauracyjnej odbywały się imprezy. Od śmierci żony wizyty powoda w budynku hotelu i restauracji (...) zaczęły sprowadzać się wyłącznie do spożywania posiłków, i coraz częściej, do wywoływania rozmaitych nieporozumień z pracownikami hotelu i restauracji, które źle wpływały na renomę prowadzonej przez pozwanego działalności. Powodowało to między stronami liczne napięcia i spory. W czerwcu 2018 roku powód B. Z. (1) wyrejestrował w (...) jakąkolwiek działalność gospodarczą.

W listopadzie 2022 roku powód złożył w (...) oświadczenie o rozwiązaniu umowy dostarczania gazu do nowej części budynku przy ul. (...). Jednocześnie B. Z. (1) poprosił hydraulika o spuszczenie wody z rur, na co pozwany E. Z. (1) nie wyraził zgody. Powód chciał by z recepcji wydano mu klucze do kotłowni, ale pozwany się na to nie zgodził. W związku z tym B. Z. (1) chciał wymienić zamki w drzwiach prowadzących na nową część budynku, i w tym celu przyjechał do nieruchomości z ślusarzem, ale pozwany mu to uniemożliwił.

Dowód : wydruk z (...) k. 97, decyzja o pozwoleniu na rozbudowę istniejącego budynku – k. 7, kopia wypisu aktu notarialnego – k. 10,-11, oświadczenie o rozwiązaniu umowy kompleksowego dostarczania paliwa gazowego – k. 59, częściowo zeznania świadka L. R. na rozprawie w dniu 25.07.2023 roku nagranie od 00:08:33 k. 108/2 – 109, zeznania powoda B. Z. (1) na rozprawie w dniu 12.09.2023 roku – k. 116/2-117,nagranie od 00:19:02, zeznania świadka T. K. na rozprawie w dniu 12.09.2023 roku – k. 117/2 -118, nagranie od 01:03:16, zeznania świadka Ł. S. – k. 118, nagranie 01:11:56, zeznania świadka H. C. – k. 118-118/2, nagranie od 01:19:34, zeznania świadka P. J. –k. 118/2-119, nagranie od 01:31:32, zeznania świadka K. K. – k. 119, nagranie od 01:41:03, zeznania świadka A. P. – k. 119-119/2, nagranie od 01:51:02, zeznania świadka J. Z. (1) na rozprawie w dniu 5.10.2023 roku – k. 150/2-151, zeznania świadka J. Z. (2) – k. 151, nagranie od 00:20:16, zeznania świadka B. Z. (2) – k. 151-151/2 nagranie od 00:31:55, zeznania świadka J. W. – k. 151/2, nagranie od 00:40:50, zeznania świadka J. Z. (1) – k. 152, od 00:50:03, zeznania świadka M. Z. (2) – k. 152-152/2, nagranie od 01:01:51, zeznania świadka A. Z. – k. 152/2, nagranie od 01:17:01, zeznania świadka M. P. – k. 153, nagranie od 01:22:52, zeznania świadka Z. K. na rozprawie w dniu 5 października 2023 roku – k. 153-153/2, nagranie od 01:31:39, .

Do budynku prowadzi łącznie 5 par drzwi wejściowych, w tym drzwi od nowej części. Nowa i stara część budynku nie są od siebie oddzielone, wejście główne prowadzi wewnątrz także do nowej części budynku. Wewnątrz na nowej części znajduje się zejście do kotłowni również zamykane na klucz. Drzwi główne przy recepcji są otwarte zawsze, każdy może przez nie wejść do budynku hotelu i restauracji. Drzwi prowadzące z parkingu bezpośrednio na nową część są zamykane.

W toku procesu powód wszedł na posesję hotelu i zniszczył postawione przez pozwanego w ogrodzie grill i wędzarnię.

Dowód: częściowo zeznania powoda B. Z. (1) na rozprawie w dniu 12.09.2023 roku – k. 116/2-117,nagranie od 00:19:02, zeznania pozwanego E. Z. (1) na rozprawie w dniu 12.09.2023 roku – k. 117-117/2,nagranie od 00:45:17, zeznania świadka K. K. – k. 119, nagranie od 01:41:03,

Sąd Rejonowy ustalił powyższy stan faktyczny w oparciu o dokumenty urzędowe oraz prywatne przedłożone przez strony niniejszego procesu oraz zeznania stron i świadków zgłoszonych przez strony, a przywołanych w opisie stanu faktycznego sprawy. Sąd co do zasady dał wiarę zeznaniom powoda B. Z. (1), który potwierdził, że klucze do nowej części budynku zostawił na recepcji jeszcze jak się budował nową część budynku. Z niekwestionowanych zeznań stron i świadków wynika, że budowa nowej części budynku trwała w latach 2007-2008. Klucze do budynku powód pozostawił pozwanemu sam wiele lat temu.

Co do zasady Sąd dał wiarę także zeznaniom pozwanego E. Z. (1) oraz świadków zgłoszonych zarówno przez powoda jaki przez pozwanego.

Z zeznań pozwanego oraz świadków - pracowników hotelu i restauracji (...), P. J., K. K., A. P. i M. P. wynika, iż powód B. Z. (1) od kilku lat przychodził do budynku hotelu wyłącznie spożywać posiłki. Nie wykonywał tam żadnych czynności innych niż każdy gość hotelu czy restauracji, który może w każdym momencie przyjść na posiłek, lub zatrzymać się w pokojach hotelowych. Nawet świadek L. R. zeznała, że brat przejął to „od jakiś trzech lat”, co sugeruje, iż powód zaprzestał posiadania nieruchomości wcześniej niż rok przed złożeniem pozwu. Z zeznań świadków J. Z. (1) (k. 150/2) i J. Z. (2) (k. 151) wynika, iż B. Z. (1) miał klucze do nowej części budynku około 2014 -2015 roku gdyż wtedy oprowadzał ich po budynku, i jak sami stwierdzali, otwierał wówczas drzwi i pokazywał im dobudowaną część. Ponadto J. Z. (1) zeznała, że teść palił w budynku drewnem na pewno do śmierci teściowej w 2016 roku. Później uruchomiono piec gazowy, który ogrzewał nową część. Z kolei świadek Z. K., który jak sam podkreślał, czuł się niezręcznie zeznając w sprawie z uwagi na to, iż że szanuje obie strony, zeznał, iż już ponad 10 lat temu, kiedy hotel i restaurację prowadziły E. Z. (2) i M. Z. (1), powód „był tylko gościnnie tam na obiadek”. Ustaleniom tym nie przeczą zeznania świadka J. W., który zeznał, choć zaznaczał, iż nie jest pewien dat, iż jeszcze w 2018-2019 roku był w nowej części budynku z B. Z. (1) w sprawie zmiany ciągu technologicznego w kuchni i uzgodnienia te czynił z powodem. Logicznie oceniając, wizyta ta musiała odbyć się wcześniej, skoro w 2018 roku powód wyrejestrował jakąkolwiek działalność z (...), zatem prowadzenie jakichkolwiek inwestycji po tej dacie przez powoda nie byłoby celowe ani uzasadnione.

Niesporne było nadto między stronami, że pozwany E. Z. (1) w okresie grudnia 2022 stycznia 2023 roku uniemożliwił powodowi spuszczenie wody z instalacji Co w nowej części budynku oraz zabronił wymiany zamków. Okoliczności te potwierdzili także świadkowie T. K. (k. 117/2) i Ł. S. (k. 118), którzy zostali przez powoda poproszeni do dokonania tych czynności.

Świadkowie M. S., J. C. i D. K. nie mieli istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy informacji. Podawali jedynie, że uczestniczyli w pracach budowlanych na nowej części budynku, które miał prowadzić B. Z. (1), co jest okolicznością między stronami niesporną.

Sąd pominął dowód z zeznań świadków B. J., P. Z. i K. Z. – z uwagi na ich cofnięcie.

Sąd dał wiarę dokumentom powołanym przez strony, jako wystawionym przez uprawnione organy, a ich treść nie była przez strony kwestionowana.

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu, powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Podstawę prawną roszczenia powoda stanowi art. 344 k.c., zgodnie z którym przeciwko temu, kto samowolnie naruszył posiadanie, jak i przeciwko temu, na czyją korzyść naruszenie nastąpiło, posiadaczowi przysługuje roszczenie o przywrócenie stanu poprzedniego i o zaniechanie naruszeń. Roszczenie to nie jest zależne od dobrej wiary posiadacza ani od zgodności posiadania ze stanem prawnym, chyba że prawomocne orzeczenie sądu lub innego organu państwowego powołanego do rozpoznania spraw tego rodzaju stwierdziło, że stan posiadania powstały na skutek naruszenia jest zgodny z prawem. Roszczenie wygasa, jeżeli nie będzie dochodzone w ciągu roku od chwili naruszenia.

Do przesłanek sądowej ochrony posiadania należą zatem: 1) posiadanie rzeczy, 2) samowolne naruszenie posiadania, 3) dochodzenie roszczenia w ciągu roku od chwili naruszenia. Przesłanki te muszą być spełnione kumulatywnie, aby powództwo o przywrócenie naruszonego posiadania mogło zostać uwzględnione. W sprawie o przywrócenie naruszonego posiadania sąd bada jedynie okoliczność, czy powód posiadaczem rzecz oraz czy doszło do naruszenia tego posiadania.

Zgodnie z art. 336 k.c. posiadaczem rzeczy jest zarówno ten, kto nią faktycznie włada jak właściciel (posiadacz samoistny), jak i ten, kto nią faktycznie włada jak użytkownik wieczysty, zastawnik, najemca, dzierżawca lub mający inne prawo, z którym łączy się określone władztwo nad cudzą rzeczą (posiadacz zależny). Z powyższej ustawowej definicji wynika, że posiadanie jest stanem faktycznym polegającym na władaniu daną rzeczą. Stan ten cechują dwa elementy: fizyczny ( corpus possessionis) – faktyczne władanie rzeczą oraz psychiczny ( animus rem sibi habendi) – wolę władania rzeczą dla siebie jak właściciel albo jak użytkownik, zastawnik, najemca, dzierżawca lub mający inne prawo, z którym łączy się określone władztwo nad cudzą rzeczą. W piśmiennictwie wskazuje się, że „wola ta wobec otoczenia wyraża się w takim postępowaniu posiadacza, które wskazuje na to, że uważa się on za osobę, której przysługuje do rzeczy określone prawo” (T. A. Filipiak [w:] Kodeks cywilny. Komentarz. Tom II. Własność i inne prawa rzeczowe, wyd. II, red. A. Kidyba, Warszawa 2012, art. 336). Istotą posiadania samoistnego jest wykonywanie uprawnień składających się na treść prawa własności (art. 140 k.c.); korzystanie z nieruchomości z wyłączeniem innych osób, pobieranie pożytków i dochodów, czynienie nakładów, rozporządzanie rzeczą, czy wykonywanie wobec niej czynności faktycznych.

W niniejszej sprawie ustalono, iż powód B. Z. (1) od momentu wybudowania nowej części budynku korzystał z kluczy pozostawionych na recepcji hotelu. Bezspornym zatem jest, że powód pozostawił je tam dobrowolnie. Bezspornym jest również, ze miesiącach grudzień 2022 – styczeń 2023 doszło do sytuacji, w których powód chciał spuścić wodę z rur instalacji CO w nowej części budynku i w tym celu zażądał wydania kluczy do kotłowni znajdującej się na nowej części budynku, na co pozwany nie wyraził zgody. Następnie powód wynajął ślusarza Ł. S., który miał rozwiercić zamki i je wymienić, co pozwany także uniemożliwił.

W ocenie Sądu ze zgromadzonego materiału dowodowego wynika, że w momencie podjęcia przez pozwanego E. Z. (1) działań mających na celu uniemożliwienie powodowi spuszczenia wody z rur i wymiany zamków w nowej części budynku hotelu (...) powód B. Z. (1) nie był jej posiadaczem. Należy podkreślić, co przewijało się w niemal wszystkich zeznaniach świadków, iż od wielu lat powód nie wykonywał żadnego władztwa nad nową częścią budynku hotelu i restauracji. Jego działalność w budynku (którego zresztą stara i nowa część są połączone i nie ma ich widocznego rozdziału), sprowadzała się do wizyt na sali restauracyjnej lub w kuchni w celu spożywania posiłków. Jeszcze wcześniej, kilka lat temu, przez 2016 rokiem powód przychodził do budynku palić w piecu na nowej części, z uwagi na odrębne instalacje, jednak po śmierci swojej żony zaprzestał tego i budynek był ogrzewany piecem gazowym. Zatem ocenić należało, iż przebywanie w budynku hotelu i restauracji w celu spożywania posiłków nie było przejawem manifestowania jego posiadania w jakimkolwiek zakresie. Gdyby przyjąć, że takie działania jak przebywanie w budynku restauracji jako gość restauracji są przejawem posiadania prowadzącego do uzyskania ochrony posesoryjnej, to każdy z klientów restauracji, korzystający z jej usług w miarę regularnie mógłby takie roszczenia konstruować. Należy podkreślić, że jakiekolwiek przejawy posiadania powoda, manifestujące wolę posiadania dla siebie bezspornie miały miejsce, ale ustały wiele lat temu, na pewno dawniej niż rok przed złożeniem pozwu o ochronę posiadania. Powód B. Z. (1) nie wykazał zatem by w okresie roku przed złożeniem pozwu był posiadaczem nieruchomości – nowej części hotelu (...), co mogłoby w okolicznościach sprawy być podstawą udzielenia mu ochrony posesoryjnej.

Co więcej, w ocenie Sądu nie można uznać, iż zachowanie pozwanego polegające na nieudzieleniu powodowi kluczy do nowej części budynku w grudniu 2022 roku – styczniu 2023 roku było zachowaniem samowolnym. Wszak nie można tracić z pola widzenia, że powód, jak sam zeznał wyzbył się tych kluczy dobrowolnie wiele lat temu, tym samym oddając niejako możliwość dysponowania kluczami pozwanemu, który stale w budynku przebywał. Poza sporem bowiem było, co przyznawał sam powód E. Z. (1), jego pierwsza żona E. prowadzili działalność na starej części budynku i pomocniczo korzystali też z nowowybudowanej części, która nie jest w żaden sposób oddzielona od starej.

Podkreślenia wymaga nadto, iż zgodnie z art. 478 k.p.c. w sprawach o ochronę posiadania sąd bada jedynie ostatni stan posiadania i fakt jego naruszenia, niezależnie od dobrej bądź złej wiary posiadacza. Powód w niniejszym procesie niezasadnie skupił się na okolicznościach powstania nowego budynku, tym, że sam go budował, czego w niniejszej sprawie nikt nie kwestionował. Fakt, który także podkreślał powód, iż jest właścicielem nowego budynku, był nieistotny z punktu widzenia roszczenia jakie zostało wywiedzione w niniejszej sprawie przez pełnomocnika i wyraźnie zaznaczone w pozwie jako ochrona posiadania z art. 344 k.c. W sprawach z ochrony posesoryjnej sąd nie bada w ogóle stosunków własnościowych, a jedynie stan posiadania i fakt jego naruszenia. Ochrona posesoryjna nie chroni bowiem prawa, jaki jest własność, ale stan faktyczny, jaki jest posiadanie. I, co wymaga podkreślenia, jest to wyłącznie ochrona tymczasowa. Zatem jeżeli powód chciałby uzyskać przywrócenie mu pełnoprawnych uprawnień właścicielskich winien wytoczyć sprawę o ochronę własności z art. 222 k.c. Dopiero w przypadku uwzględnienia takiego roszczenia powód uzyska pełną ochronę, jakiej, jak wynika z jego zeznań, oczekiwał w niniejszym postępowaniu.

W ocenie Sądu z uwagi na brak wykazania faktu bycia przez powoda posiadaczem nowej części budynku przy ul. (...), co najmniej rok przed wniesieniem pozwu oraz braku samowolności naruszenia posiadania przez pozwanego powództwo o ochronę posiadania podlegało oddaleniu o czym orzeczono w pkt I i II wyroku, uchylając na podstawie art. 347 k.p.c. wydany w sprawie wyrok zaoczny.

O kosztach orzeczono w oparciu o art. 102 k.p.c. z uwagi na szczególną sytuację rodzinna stron. Powód jest ojcem pozwanego, między stronami istnieje konflikt na tle majątkowym. Konieczność zwrotu kosztów na rzecz pozwanego mogłaby generować dodatkowe zarzewie konfliktu między stronami. Dodatkowo powód jako osoba przez wiele lat prowadząca sprawy hotelu i restauracji mógł być subiektywnie przekonany o zasadności swojego roszczenia. Stąd na zasady słuszności Sąd odstąpił od obciążania powoda zwrotem kosztów procesu na rzecz pozwanego E. Z. (1).