Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt: I C 265/23

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 stycznia 2024 roku

Sąd Rejonowy w Głubczycach I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:

SSR Krzysztof Chruszczewski

Protokolant:

starszy sekretarz sądowy Monika Bliźnicka

po rozpoznaniu w dniu 16 stycznia 2024 roku

sprawy z powództwa (...) z siedzibą w Z. (...)

przeciwko M. P.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego M. P. na rzecz powoda (...) z siedzibą w Z. (...) kwotę 12 486,56 zł (dwanaście tysięcy czterysta osiemdziesiąt sześć złotych 56/100) z odsetkami umownymi w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie liczonymi od kwoty 10 971,46 zł od dnia 28 lutego 2023 roku do dnia zapłaty.

2.  zasądza od pozwanego M. P. na rzecz powoda (...) z siedzibą w Z. (...) kwotę 4 367,00 zł (cztery tysiące trzysta sześćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 3 600,00 zł (trzy tysiące sześćset złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia prawomocności wyroku do dnia zapłaty.

Sygn. akt I C 265/23

UZASADNIENIE

Powód (...) z siedzibą w Z. (...) wniósł o zasądzenie od pozwanego M. P. kwoty 12 486,56 zł z wraz z odsetkami umownymi w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie, liczonymi od kwoty 10 971,46 zł od dnia 28 lutego 2023 roku do dnia zapłaty oraz zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

Nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu upominawczym w sprawie sygn. akt I Nc 335/23 dnia 31 października 2023 roku Referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym w Głubczycach orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

We wniesionym sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwany M. P. podniósł zarzuty braku legitymacji procesowej czynnej po stronie powoda, stosowanie niedozwolonych klauzul umownych, niewykazanie przez powoda zasadności roszczenia, nieważność umowy pożyczki oraz przedwczesność powództwa.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 8 czerwca 2021 roku (...) sp. z o.o. w W. (dawniej (...) sp. z o.o.) zawarła z M. P. umowę pożyczki nr (...) kwoty 11 000,00 zł. Pożyczka miała być spłacana w 34 ratach miesięcznych w kwotach po 699,86 zł. Ponieważ pozwany M. P. nie dokonywał spłat pożyczki zgodnie z ustalonym harmonogramem pożyczkodawca pismem z dnia 13 lutego 2023 roku dokonał wypowiedzenia umowy pożyczki nr (...). Wierzytelność objęta żądaniem pozwu stała się wymagalna z dniem 27 lutego 2023 roku. Pierwotny wierzyciel (...) sp. z o.o. w W. umową z dnia 16 lutego 2023 roku dokonał cesji tej wierzytelności na rzecz (...) z siedzibą w Z. (...).

/ dowód: dokumenty k. 8 - 62 i k. 70 - 71 akt /

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo (...) z siedzibą w Z. (...) skierowane przeciwko pozwanemu M. P. zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Stan faktyczny w sprawie ustalił Sąd w oparciu o przedstawione przez powoda dowody z dokumentów, których rzetelność i wiarygodność nie budzi żadnych wątpliwości.

Odnosząc się do zarzutów zgłoszonych przez pozwanego M. P. to przede wszystkim należy stwierdzić, że okolicznością bezsporną w niniejszej sprawie jest fakt, iż pozwanego M. P. łączyła z (...) sp. z o.o. w W. umowa pożyczki kwoty 11 000,00 zł o numerze (...) z dnia 8 czerwca 2021 roku. Umowa pożyczki zawarta została na odległość za pośrednictwem elektronicznych środków porozumiewania w ramach zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość. Wobec skutecznego wypowiedzenia przez pożyczkodawcę tej umowy wierzytelność z tej umowy stała się wymagalna dnia 27 lutego 2023 roku. Pierwotny wierzyciel (...) sp. z o.o. w W. umową z dnia 16 lutego 2023 roku dokonał cesji tej wierzytelności na rzecz (...) z siedzibą w Z. (...).

Dlatego też w ocenie Sądu chybiony jest podniesiony przez pozwanego zarzut braku po stronie powoda legitymacji procesowej czynnej.

W realiach niniejszej sprawy należy także uznać, że powód (...) z siedzibą w Z. (...) w oparciu o przedłożone dokumenty należycie wykazał także zasadność zgłoszonego roszczenia oraz jego wymagalność.

Zawierając z pierwotnym wierzycielem umowę pożyczki przy wykorzystaniu środków bezpośredniego porozumiewania się na odległość pozwany M. P. zarejestrował się na portalu pożyczkodawcy, podając wszystkie swoje dane osobowe, w tym numer rachunku bankowego do przelewu pożyczki wraz z wnioskiem o udzielenie pożyczki złożonym online. Przed przekazaniem kwoty pożyczki pożyczkodawca zobowiązał pozwanego M. P. do złożenia oświadczenia o zapoznaniu się z całą dokumentacją towarzyszącą tej umowie pożyczki oraz oświadczenia o zaakceptowaniu wszystkich warunków w niej przedstawionych, a oświadczenie złożone przez niego w formie elektronicznej stało się skuteczne z chwila jego złożenia na portalu internetowym.

Zgodnie przepisem art. 720 k.c. przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy a biorący pożyczkę zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy. Głównymi świadczeniami stron w przypadku umowy pożyczki to po stronie pożyczkodawcy udostępnienie określonych środków finansowych do korzystania na określony okres czasu a po stronie pożyczkobiorcy zwrot tych środków w umówionym terminie.

Zasadne zatem było roszczenie o zapłatę należności głównej i naliczonych odsetek zgłoszone przez powoda w pozwie. Skoro pozwany M. P. zaciągnął zobowiązanie pożyczkowe i otrzymał środki pieniężne do dyspozycji to winien je wierzycielowi zwrócić w umówionym terminie. W oparciu o przedłożone dokumenty należy uznać, że powód (...) z siedzibą w Z. (...) w sposób właściwy wykazał stan zadłużenia pozwanego M. P. objęty skierowanym przeciwko niemu pozwem.

Dlatego też podniesiony przez pozwanego M. P. zarzut niewykazania zasady i wysokości dochodzonego roszczenia nie zasługiwał na uwzględnienie.

W ocenie Sądu chybiony i zupełnie gołosłowny jest także podniesiony przez pozwanego M. P. zarzut stosowania przez powoda klauzul niedozwolonych.

Nie wzbudziły też wątpliwości Sądu okoliczności związane z prawidłowością cesji. Powód wykazał dokumentami przysługiwanie wierzytelności pierwotnemu wierzycielowi oraz prawidłowość umowy cesji.

Postawę prawną wytoczonego powództwa stanowi przepis art. 471 § 1 k.c., w myśl którego, dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Dlatego też mając powyższe ustalenia i rozważania na względzie Sąd zasądził od pozwanego M. P. na rzecz powoda (...) z siedzibą w Z. (...) kwotę 12 486,56 zł z odsetkami umownymi w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie liczonymi od kwoty 10 971,46 zł od dnia 28 lutego 2023 roku do dnia zapłaty.

Rozstrzygnięcie o kosztach postępowania uzasadniają przepis art. 98 k.p.c. oraz przepis art. 108 k.p.c.

.