Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

14 sierpnia 2024 r.

Sąd Rejonowy Poznań-Stare Miasto w P., I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: asesor sądowy M. P.

Protokolant: Emilia Kalinowska

po rozpoznaniu

na rozprawie 30 lipca 2024 r. w P.

sprawy z powództwa Miasta P.

przeciwko K. M., M. M.

o zapłatę

I.  Oddala powództwo,

II.  Kosztami procesu obciąża w całości powoda i z tego tytułu zasądza od powoda na rzecz pozwanego 917 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku.

asesor sądowy M. P.

UZASADNIENIE

Pozwem z 5 marca 2024 r. Miasto P. wniosło o ustalenie stawki procentowej opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste nieruchomości przy ul. (...) w P., w udziale wynoszącym 3/100 części związanym z prawem własności lokalu nr (...) na poziomie 3%, co skutkuje, iż roczna opłata przekształceniowa wynosi 3237,07 zł i obowiązuje od 1 styczni 2019 r. Równocześnie wniesiono o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

W odpowiedzi na pozew M. M. i K. M. wnieśli o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu.

W dalszym toku strony podtrzymały swoje stanowiska.

STAN FAKTYCZNY

Miasto P. było właścicielem nieruchomości gruntowej przy ul (...) nowowiejskiego 14A, dla której Sąd Rejonowy Poznań-Stare Miasto w P. prowadzi KW nr (...), zaś m.in. pozwani byli użytkownikami wieczystymi. Z dniem 1 stycznia 2019 r. ww. nieruchomość uległa przekształceniu. Pozwani są właścicielami nieruchomością lokalową nr 2, dla której Sąd Rejonowy Poznań-Stare Miasto w P. prowadzi KW nr (...). Udział w nieruchomości gruntowej związany z własności nieruchomości lokalowej wynosi 3/100. Lokal nr (...) w budynku przy ul. (...) jest wykorzystywany na cele prowadzenia działalności gospodarczej.

Bezsporne , KW nr (...) oraz (...)

OCENA DOWODÓW

Dokonując ustaleń stanu faktycznego Sąd miał na uwadze, że każda ze stron w procesie cywilnym ma obowiązek wskazywania dowodów dla stwierdzenia faktów, z których wywodzi skutki prawne (art. 232 k.p.c., art. 3 k.p.c.) oraz wypowiedzenia się co do twierdzeń strony przeciwnej dotyczących okoliczności faktycznych (art. 210 § 2 k.p.c.), a nadto kierował się obowiązującą w procesie cywilnym zasadą wyrażoną w art. 230 k.p.c., iż gdy strona nie wypowie się co do twierdzeń strony przeciwnej o faktach, Sąd - mając na uwadze wyniki całej rozprawy - może te fakty uznać za przyznane, przy czym zgodnie z art. 229 k.p.c. fakty przyznane nie wymagają dowodu.

Sąd dał wiarę dokumentom, z których dowód został przeprowadzony, ich wartości dowodowej nie kwestionowała bowiem żadna ze stron, a Sąd nie znalazł żadnych podstaw, by czynić to z urzędu. Dokumenty prywatne, stosownie do art. 245 k.p.c., stanowiły dowód tego, że osoby, które je podpisały, złożyły oświadczenia w nich zawarte. Dodatkowo treść dokumentów znajdowała potwierdzenie w zeznaniach świadków i nie była też kwestionowana przez strony.

STAN PRAWNY

W ocenie Sądu Rejonowego, powództwo było bezzasadne i podlegało oddaleniu.

Z dniem 1 stycznia 2019 r. na mocy ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego gruntów zabudowanych na cele mieszkaniowe w prawo własności tych gruntów (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 386; dalej: ustawa przekształceniowa) doszło do przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności. Dotychczasowe opłaty roczne za użytkowanie wieczyste zmieniły się w opłatę przekształceniową. W niniejszej sprawie nieruchomość lokalowa nr 2 przy ul. (...) była wykorzystywana nie na cele mieszkalne, lecz prowadzono w niej działalność gospodarczą, w związku z czym stawka opłaty rocznej zamiast 1% powinna wynosić 3%. Jednakże art. 21 ust. 3 ustawy przeskztałceniowej: Jeżeli w dniu przekształcenia obowiązywała stawka procentowa niezgodna z faktycznym sposobem użytkowania gruntu, właściwy organ, po tym dniu, ustala tę stawkę, stosując odpowiednio przepis art. 73 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Zawarte w ww. przepisie odesłanie kieruje tylko do art. 73 ust. 2 u.g.n. Jeżeli po oddaniu nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste nastąpi trwała zmiana sposobu korzystania z nieruchomości, powodująca zmianę celu użytkowania wieczystego, z wnioskiem o zmianę celu użytkowania wieczystego występuje właściwy organ albo użytkownik wieczysty. W dacie opublikowania ustawy przekształceniowej obowiązywał jednak już art. 73 ust 2a u.g.n., który umożliwia stosowanie ust. 1 i2 art. 73 u.g.n. odpowiednio do udziału w prawie użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej, w przypadku zmiany sposobu korzystania z lokalu. W istocie bowiem zmianie nie uległ sposób korzystania z udziału w nieruchomości gruntowej powiązanym z lokalem, albowiem nie sposób wręcz mówić o sposobie korzystania z takiego udziału, tylko wykorzystanie samego lokalu. W ustawie przekształceniowej ustawodawca nie zdecydował się na odesłanie do pełnej treści art. 73 u.g.n., a tylko do jego ust. 2. Tym samym, nie jest możliwe zastosowanie przepisu wprost dotyczącego stanu faktycznego zaistniałego w sprawie. Wykładnia art. 73 ust. 2 u.g.n. w taki sposób, który umożliwiałby realnie zastosowanie ust. 2a byłaby interpretacją contra legem, polegającą na zastosowaniu reguł wykładni systemowej i funkcjonalnej uzupełniającej świadomą decyzję ustawodawcy pomijającą całe uregulowanie art. 73 ust 2a-2g u.g.n. Taka zaś wykładnia jest niedopuszczalna.

Mając na uwadze powyższe, orzeczono jak w pkt I sentencji.

KOSZTY PROCESU

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 1 ¹ k.p.c. w pkt II wyroku. Powód przegrał spór w całości, wobec czego jest zobowiązany do poniesienia kosztów procesu w całości. Na koszty złożyły się 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa oraz 917 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego zgodnie z § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1964 z późn. zm.).

Asesor sądowy M. P.