Pełny tekst orzeczenia

ZARZĄDZENIE

6 grudnia 2023 roku

Asesor sądowy Mateusz Janicki – przewodniczący w Sądzie Rejonowym dla miasta stołecznego Warszawy w W. w I Wydziale Cywilnym

w sprawie z powództwa G. O'C.

przeciwko Z. M.

o dopuszczenie do współposiadania nieruchomości

zarz ądza

zwrot pozwu bez wzywania do uzupełnienia jego braków – z uwagi na nieprecyzyjnie sformułowane żądanie pozwu (żądanie usunięcia "innego zabezpieczenia uniemożliwiającego wejście na teren nieruchomości" i "nieczynienia innych, ewentualnych przeszkód i zabezpieczeń w korzystaniu przez powódkę z przedmiotowej nieruchomości", nieprecyzyjne określenie nieruchomości objętej pozwem, dla której nie jest prowadzona księga wieczysta, mianowicie niepodanie powierzchni i nieoznaczenie konkretnych działek ewidencyjnych, jeśli wniosek obejmuje całą albo całe działki ewidencyjne, niezłożenie mapy dla celów sądowych z oznaczeniem konkretnego obszaru, jeśli powództwo nie obejmuje całej działki albo całych działek ewidencyjnych).

UZASADNIENIE

Pełnomocnik powódki będący radcą prawnym w pozwie z 17 listopada 2023 r. wniósł o nakazanie pozwanemu:

- dopuszczenia powódki do współposiadania oraz korzystania z niezabudowanej nieruchomości gruntowej położonej przy ul. (...) w W., dla której Sąd Rejonowy dla Warszawy-Mokotowa w W. prowadzi zbiór dokumentów nr (...), przez wydanie powódce kompletu kluczy, stosownego kodu lub usunięcie innego zabezpieczenia uniemożliwiającego wejście na teren nieruchomości i otwarcie posadowionej na nieruchomości bramy, w terminie 3 dni od uprawomocnienia się wyroku,

- nieczynienia przeszkód w korzystaniu przez powódkę z ww. nieruchomości tj. niedokonywania wymiany zamków w bramie bez zgody powódki, zaprzestania okalania bramy łańcuchem oraz kłódką, do której powódka nie będzie miała dostępu, a także nieczynienia innych ewentualnych przeszkód i zabezpieczeń w korzystaniu przez powódkę z nieruchomości.

W uzasadnieniu wskazano, że nieruchomość objęta wnioskiem została nabyta przez poprzedników prawnych powódki przez „nabycie udziału 15/203 w nieruchomości stanowiącej działkę o powierzchni 20 300 m3”, z jednoczesnym zobowiązaniem do dokonania „działu w naturze”, tak żeby nabywcy otrzymali na wyłączną własność „oddzielną niezabudowaną działkę o powierzchni 1 500 m2”. Wskazano też, że „przedmiot postępowania stanowi nieruchomość gruntowa położona przy ul. (...) w W., dla której prowadzony jest zbiór dokumentów nr (...)”, a w innym miejscu, że „przedmiot współwłasności stron niniejszego postępowania stanowi niezabudowana działka gruntu o powierzchni użytkowej 1 500 m2 wydzielona z powierzchni 2 ha 300 m2m znajdująca się przy ul. (...) w W.”.

Przewodnicz ący zważył, co następuje:

Pozwowi nie można nadać biegu z uwagi na nieprecyzyjnie sformułowane żądanie.

Zgodnie z art. 187 § 1 pkt 1 k.p.c. pozew powinien obligatoryjnie zawierać „dokładnie określone żądanie”.

W przypadku żądania dotyczącego nieruchomości oznacza to, że należy precyzyjnie tę nieruchomość określić. Nieruchomość gruntowa stanowi „część powierzchni ziemskiej stanowiącą odrębny przedmiot własności” (art. 46 § 1 k.c.). Należy więc precyzyjnie wskazać, jakiej „części powierzchni ziemskiej” dotyczy żądanie. Ponieważ dla gruntu, którego dotyczy pozew, nie jest prowadzona księga wieczysta, należy wskazać numer działki ewidencyjnej (numery działek ewidencyjnych) wyodrębnionych w państwowym zasobie geodezyjnym i kartograficznym, ewentualnie – jeśli pozew nie dotyczy części powierzchni ziemskiej pokrywającej się z działkami ewidencyjnymi z państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego – należy grunt, którego dotyczy pozew, oznaczyć na mapie geodezyjnej stanowiącej załącznik do pozwu.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy, zawodowy pełnomocnik określił nieruchomość przez odwołanie się do numeru porządkowego nieruchomości („ul. (...)”) oraz do numeru zbioru dokumentów (nr (...)), a także wskazując powierzchnię (1 500 m2). Rzecz jednak w tym, że:

1)  brak w ogóle podstaw do twierdzenia, że grunt, o którym mowa w pozwie, jest w ogóle wyodrębniony („stanowi odrębny przedmiot własności” – art. 46 § 1 k.c.), skoro poprzednicy prawni powódki nabyli udział we współwłasności gruntu o powierzchni 20 300 m2, co do którego dopiero planowane było zniesienie współwłasności, o którym brak jakiegokolwiek śladu – tym samym brak podstaw do twierdzenia, że nieruchomość, o której mowa w pozwie, w ogóle istnieje;

2)  gdyby przyjąć roboczo, że nieruchomość oznaczona jako „ul. (...)” stanowi nieruchomość gruntową (odrębny przedmiot własności), to z całą pewnością nie ma 1 500 m2; z powszechnie dostępnych map w tzw. geoportalu (mapy.geoportal.gov.pl) i korzystając z narzędzi tego portalu można sprawdzić, że jako ul. (...) oznaczona jest działka ewidencyjna nr (...) z obrębu 2-03-18 (identyfikator (...)_8. (...).22), która to działka ma ok. 750 m2 powierzchni. Sąsiednia działka nr (...) oznaczona jest jako „ul. (...)”, natomiast sąsiednia działka po drugiej stronie (nr 23) ma powierzchnię ok. 1 678 m2; tym samym oznaczenia nieruchomości z pozwu są wewnętrznie sprzeczne, nieruchomość przy ul. (...) nie ma bowiem 1 500 m2;

3)  gdyby natomiast roboczo przyjąć, że pozew dotyczy nieruchomości, dla której prowadzony jest zbiór dokumentów nr (...), to z kolei nieruchomość, której dotyczy zbiór, nie stanowi ani nieruchomości przy ul. (...), ani nie ma powierzchni 1 500 m2, bowiem zbiór ten prowadzony jest dla nieruchomości o powierzchni 20 300 m2, z której Z. H. w latach 1948-1959 sprzedała szeregowi nabywców (poza rodzicami powódki co najmniej 21 innym osobom wymienionym w zaświadczeniu sądu wieczystoksięgowego z 21.11.2018 r. dołączonym do pozwu) udziały we współwłasności tej nieruchomości.

Mając powyższe na uwadze, wykluczone jest prowadzenie procesu co do nieruchomości, która jest oznaczona w taki sposób, że nie jest możliwe jej jednoznaczne zindywidualizowanie. Powódka reprezentowana przez zawodowego pełnomocnika powinna bowiem była wskazać: albo konkretne numery działek ewidencyjnych (jeśli całych takich działek dotyczy żądanie wydania), albo dokonać ich oznaczenia przez dołączenie stosownej mapy geodezyjnej stanowiącej załącznik do pozwu (jeśli żądanie nie dotyczy w całości konkretnych działek ewidencyjnych). Gdyby uwzględnić żądanie pozwu (stosownie do art. 321 § 1 k.p.c.) w kształcie zaproponowanym przez pełnomocnika powódki, wyrok nie nadawałby się do wykonania. Nie jest tu wystarczające, że z pewnością pozwany wie, o jaki grunt chodzi, rzecz bowiem musi być jasna dla organu, do którego ewentualnie zostałby skierowany do egzekucji tytuł wykonawczy. Wydawanie wyroków, które następnie nie mogą być wykonane z uwagi na ich ogólnikowość, jest nie tylko niedopuszczalne, ale i podważa autorytet wymiaru sprawiedliwości.

Niezależnie od powyższego, żądanie jest nieprecyzyjne również z uwagi na zawarcie w nim żądań „usunięcie innego zabezpieczenia uniemożliwiającego wejście na teren nieruchomości” oraz „nieczynienia innych ewentualnych przeszkód i zabezpieczeń w korzystaniu przez powódkę z nieruchomości”. Uwzględnienie powództwa w takim kształcie czyniłoby wyrok niemożliwym do wykonania, przerzucałoby bowiem na organ egzekucyjny badanie, co jest zabezpieczeniem, co uniemożliwia wejście na teren nieruchomości, co jest przeszkodą w korzystaniu przez powódkę z nieruchomości, a co zabezpieczeniem w korzystaniu przez powódkę z nieruchomości. Tymczasem rolą organu egzekucyjnego jest jedynie zmuszenie dłużnika do wykonania określonego świadczenia tj. działania lub zaniechania, to jest świadczenia precyzyjnie oznaczonego w tytule egzekucyjnym (art. 804 § 1 k.p.c.).

Zgodnie z art. 1301a § 1 i 2 k.p.c. pismo wniesione przez adwokata, które nie może otrzymać prawidłowego biegu wskutek niezachowania warunków formalnych, przewodniczący zwraca bez wezwania do jego poprawienia lub uzupełnienia, w zarządzeniu wskazując braki, które stanowią podstawę zwrotu.

Z. ądzenia:

- odpis zarządzenia z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi powódki adw. R. P. przez umieszczenie w portalu informacyjnym.

W., 8 stycznia 2024 roku asesor sądowy M. J.