Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 stycznia 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Katowicach I Wydział Cywilny

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 30 stycznia 2013 r. w Katowicach

na rozprawie

sprawy z powództwa Towarzystwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w U.

przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej (...) w U.

o uchylenie uchwały

na skutek apelacji powódki

od wyroku Sądu Okręgowego w Bielsku-Białej

z dnia 26 lipca 2012 r., sygn. akt I C 164/12

1)  oddala apelację;

2)  zasądza od powódki na rzecz pozwanej 197 (sto dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem kosztów postępowania apelacyjnego.

I A Ca 842/12

UZASADNIENIE

Powódka – Towarzystwo (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w U. wniosła o uchylenie uchwały numer (...), podjętej przez pozwaną – Wspólnotę Mieszkaniową (...) w U. w dniu 16 kwietnia 2012 roku.

W uzasadnieniu powódka podniosła, że zaskarżona uchwała nie może się ostać albowiem narusza, jago zdaniem, art. 140 kodeksu cywilnego. Uchwała ta, podjęta w drodze indywidualnego zbierania głosów, dotyczy przeznaczenia nadwyżki opłat za wodę, nie dotyczy zatem kosztów zarządu wspólnoty mieszkaniowej. Pieniądze stanowiące nadwyżkę nie są zatem współwłasnością ani wspólnoty ani jej członków, są własnością poszczególnych właścicieli lokali, których wpłaty nadwyżkę utworzyły, stąd błędne przyjęcie, że do podjęcia uchwały wymagana większość wynosi 0,5001/1. Zdaniem powódki, nawet gdyby przyjąć, że nadwyżka stanowi współwłasność, zastosowanie miałby art. 199 k.c. jako że do rozporządzania rzeczą wspólną oraz do innych czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu, potrzebna jest zgoda wszystkich współwłaścicieli.

W odpowiedzi na pozew pozwana wniosła o oddalenie powództwa.

W uzasadnieniu pozwana podała, że zaskarżona uchwała jest zgodna z prawem i dotyczy różnicy pomiędzy wskazaniem licznika głównego, a wskazaniami liczników indywidualnych. Liczniki indywidualne zostały rozliczone z właścicielami. Uchwała dotyczy tylko licznika głównego obejmującego zużycie w częściach wspólnych nieruchomości, ewentualne przecieki i różnice w bezwładności odczytów poszczególnych liczników. Nadwyżka będzie w przyszłości przeznaczona na ewentualną dopłatę za wodę lub fundusz remontowy.

Zaskarżonym wyrokiem Sąd Okręgowy w Bielsku-Białej oddalił powództwo.

Sąd ten ustalił, jako okoliczność bezsporną, że doszło do podjęcia zaskarżonej uchwały w sprawie „różnicy pomiędzy sumą zużyć z liczników indywidualnych, a zużyciem z licznika głównego za 2011 rok (wskazania liczników wodnych)”. Zgodnie z tą uchwałą różnica pomiędzy sumą zużyć z liczników indywidualnych, a zużyciem z licznika głównego za 2011 rok zostanie przeznaczona na pokrycie kosztów utrzymania nieruchomości wspólnej w roku 2012. Za podjęciem uchwały głosowało 0,6651 członków wspólnoty, przeciw było 0,2908 tych członków, przy wymaganej większości 0,5001.

W oparciu o te ustalenia Sąd Okręgowy uznał, że brak jest podstaw do przyjęcia, aby nadwyżka wpłat za wodę pozwana miała zwrócić właścicielom i że stanowi ona własność poszczególnych współwłaścicieli, a wiec zastosowanie ma art. 199 k.c. Sąd pierwszej instancji podkreślając, że nadwyżka wynikała z odczytu wskazania licznika głównego należącego do wspólnoty, a nie odczytów indywidualnych, podzielił i zaprezentował stanowisko Sądu Apelacyjnego w Katowicach wyrażone w wyroku z dnia 2 października 2009 roku (sygn. akt I A Ca 514/09), z którego wynika, że wspólnota mieszkaniowa jest uprawniona do podejmowania decyzji o przeznaczeniu części uzyskanego majątku na określony uchwałą cel, jeżeli jest on związany z zarządzaniem nieruchomością wspólną i utrzymywaniem jej w należytym stanie.

W apelacji od tego wyroku powódka zarzuciła dokonanie błędnych ustaleń faktycznych przez przyjęcie, że powstała nadwyżka z zaliczek za dostarczoną wodę stanowi koszt zarządu Wspólnoty Mieszkaniowej, a w konsekwencji naruszenie przepisów chroniących prawo własności, w tym art. 140 k.c.

W oparciu o ten zarzut, powódka wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku i uwzględnienie powództwa oraz zasądzenie na jej rzecz kosztów procesu za obie instancje.

W odpowiedzi na apelację i piśmie procesowym z dnia 21 listopada 2012 roku, pozwana wniosła o oddalenie apelacji i zasądzenie kosztów postępowania apelacyjnego.

Sąd Apelacyjny zważył co następuje:

Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności, odnosząc się do zarzutu apelacji dotyczącego błędnych ustaleń faktycznych poczynionych przez Sąd Okręgowy należy wskazać, że ustalenia te sprowadzają się wyłącznie do powtórzenia treści uchwały pozwanej Wspólnoty Mieszkaniowej zaskarżonej przez powódkę i nie wynika z nich, iż nadwyżka z zaliczek za dostarczoną wodę stanowi koszt zarządu tej wspólnoty. Niezależnie od tego stwierdzić należy, poszerzając w ten sposób ustalenia faktyczne w sprawie (art. 382 k.p.c.), że w istocie potrzeba podjęcia zaskarżonej uchwały wyniknęła z okoliczności wskazanych przez stronę pozwaną na rozprawie przed Sądem pierwszej instancji w dniu 19 lipca 2012 roku. Z przedstawionych tam okoliczności wynika, że zaskarżona uchwała dotyczy nie nadwyżki opłat (zaliczek na poczet kosztów zarządu), a różnicy pomiędzy odczytami liczników indywidualnych, a zużyciem licznika głównego w sytuacji, gdy liczniki indywidualne za rok 2011 zostały rozliczone (zwrot nadpłat i ściągnięcie niedoborów) i doszło do niezrozumiałego wyniku rozliczenia licznika głównego i sumy liczników indywidualnych, co pozwala na przyjecie, że licznik główny został uszkodzony. Nie jest bowiem możliwe aby wskazania licznika głównego, obejmujące także zużycie wody w częściach wspólnych nieruchomości i tak zwane przecieki oraz różnice w bezwładności liczników, były niższe od sumy wskazań liczników indywidualnych. Skoro zatem po pierwsze, właściciele poszczególnych lokali zostali rozliczenie za dostawy wody w roku 2011, po drugie zaszła ta niezrozumiała sytuacja, z której może wyniknąć konieczność korekty rozliczenia się pozwanej Wspólnoty z przedsiębiorstwem wodociągowym, nie może być mowy o wadliwości i niezgodności z prawem zaskarżonej uchwały.

Abstrahując zatem od poglądów przytoczonych przez Sąd pierwszej instancji wyrażonych przez Sąd Apelacyjny w Katowicach w wymienionym wyroku z dnia 2 października 2009 roku, które należy podzielić, w tej sprawie zasadnicze znaczenie mają podniesione wyżej okoliczności faktyczne.

Biorąc zatem pod uwagę, że doszło do rozliczenia opłat za wodę za rok 2011 w pozwanej Wspólnocie, w ramach którego właściciele poszczególnych lokali otrzymali zwrot nadpłaconych w zaliczkach na koszty zarządu opłat z tego tytułu (bądź zostali zobowiązani do wyrównania niedoborów), doszło do realizacji tego, na czym opiera swoje roszczenie powódka wskazując na przepisy o własności (art. 199 k.c. i art. 140 k.c.). Natomiast ta szczególna i specyficzna sytuacja, dotycząca przyczyn powstałej różnicy pomiędzy wskazaniami głównego wodomierza i sumy wodomierzy indywidualnych, powoduje, że podjęcie zaskarżonej uchwały, odnoszącej się, co także nie jest bez znaczenia, do kwoty nie przekraczającej 600 złotych, było zgodne z interesem całej Wspólnoty i nie może być uznane za sprzeczne z prawem (art. 13 ust. 1 oraz art. 14 i art. 15 ust. 1 ustawy o własności lokali).

Z tych względów Sąd Apelacyjny, na podstawie art. 385 k.p.c. oddalił apelację, o kosztach postępowania apelacyjnego rozstrzygając w oparciu o przepisy art. 98 § 1 k.p.c. i § 10 ust. 1 pkt 1 w związku z § 12 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu.