Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

14 czerwca 2024 r.

Sąd Rejonowy Poznań - Stare Miasto w P. Wydział I Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: Asesor sądowy M. P.

Protokolant: protokolant sądowy P. D.

po rozpoznaniu 14 czerwca 2024 r. w P.

na rozprawie

sprawy z powództwa Dyrektora Wojewódzkiego Urzędu Pracy w P.

przeciwko (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P.

o zapłatę

I.  Zasądza od pozwanego na rzecz powoda 6000 zł (sześć tysięcy złotych) wraz z odsetkami jak dla zaległości podatkowych liczonymi od kwot:

a.  4000 zł od 28 lipca 2021 r. do dnia zapłaty

b.  2000 zł od 26 sierpnia 2021 r. do dnia zapłaty,

II.  Kosztami procesu obciąża w całości pozwanego i z tego tytułu zasądza od pozwanego na rzecz powoda 1800 zł tytułem kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku.

Asesor sądowy M. P.

UZASADNIENIE

Pozwem z 31.08.2023 r. Dyrektor Wojewódzkiego Urzędu Pracy w P., reprezentowany przez radcę prawnego, wniósł o zasądzenie od (...) sp. z o.o. kwoty 6.000 zł z odsetkami w wysokości jak dla zaległości podatkowych liczonymi: od 2.000 zł od 28.07.2021r. do dnia zapłaty, od 2.000 zł od 28.07.2021r. do dnia zapłaty, od 2.000 zł od 26.08.2021r. do dnia zapłaty, oraz wniósł o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

W uzasadnieniu podał, że wnioskiem z 29.06.2021r. pozwany wniósł o przyznanie świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (dalej: FGŚP) na dofinansowanie wynagrodzenia pracowników. Pozwany wnioskował o przyznanie kwoty w wysokości 6.000 zł. Wniosek został rozpatrzony pozytywnie, a wnioskowana kwota wypłacona w trzech transzach. Świadczenia na rzecz pozwanego zostały wypłacone na podstawie art. 15gga ustawy z dnia 2 marca 2020r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem CO\/1D-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych. Po zakończeniu okresu, na który udzielono dofinansowanie, pozwany nie rozliczył otrzymanych środków. Wobec tego, pismem z 30.05.2022r., został wezwany do złożenia rozliczenia otrzymanych środków. Pozwany nie wykonał obowiązków wynikających z łączącej strony umowy i nie złożył rozliczenia. Mając to na względzie, powód wezwał pozwanego do zwrotu całości otrzymanych środków wraz z odsetkami. Pozwany nie odpowiedział na wezwanie. Niniejszym pozwem powód domaga się zwrotu przedmiotowej kwoty. Wskazał, że roszczenie jest wymagalne od 9 listopada 2022r., tj. od dnia następującego po upływie 14 dni od otrzymania wezwania do zapłaty. Powód wyjaśnił odnośnie żądania odsetkowego, że zgodnie z art. 15gga ust. 20 ustawy, środki podlegające zwrotowi na podstawie ust. 16-19 zwracane są wraz z odsetkami w wysokości określonej jak dla zaległości podatkowych, liczonymi od dnia przekazania środków.

Nakazem zapłaty w postepowaniu upominawczym z 08.12.2023 r., sygn. akt VII Nc 1738/23, referendarz sądowy Sądu Rejonowego Poznań – Stare Miasto w P. orzekł zgodnie z żądaniem powoda.

Od wydanego nakazu zapłaty, (...) sp. z o.o. wniosła sprzeciw.

W uzasadnieniu wskazała, że prowadzi klub, pizzerię oraz restaurację, i wszystkie te lokale podlegają pod kod (...) 55.10.A, czyli branżę która w związku z ogłoszeniem w kraju stanu epidemii podlegały całkowitemu zamknięciu lub czasowym bądź trwałym ograniczeniem możliwości działalności. Niemożność prowadzenia działalności, wiązała się z brakiem zysków, a wiązało się to z ogromnymi kosztami utrzymania tych działalności. Wyjaśniono, że z uwagi na brak regularnych powstało przedmiotowe zadłużenie. Spółka przyznała, że skorzystała z pomocy oferowanej przez Wojewódzki Urząd Pracy w P. na jednego pracownika. Wskazała, że za rozliczenie zeznań podatkowych, plików jpk, spraw związanych z ZUS, kadrami oraz dotacjami, odpowiedzialne jest biuro rachunkowe. Spółka zaprzeczyła, aby miała informacje o tym jakoby otrzymane świadczenie nie zostało rozliczone. Wskazała, że pracownik, na którego przyznane było świadczenie, jest nadal zatrudniony w spółce, a wobec tego otrzymana kwota powinna zostać prawidłowo rozliczona. Pozwana spółka zaznaczyła, że chce polubownie zakończyć spór, dlatego wnosi o przekazanie sprawy do mediacji.

W odpowiedzi na sprzeciw, powód zaprzeczył, aby pozwana spółka dokonała rozliczenia środków przyznanych ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. Wskazał, że pozwana spółka nie złożyła żadnych dokumentów poza tymi z 29.06.2021 r.

STAN FAKTYCZNY

(...) sp. z o.o. z s. w P., wnioskiem z 29.06.2021r. nr (...)- (...), o przyznanie świadczeń na podstawie art. 15gga albo aktów wykonawczych wydanych na podstawie art. 15ggb ust. 1 ustawy covid-19 na rzecz ochrony miejsc pracy ze środków funduszu gwarantowanych świadczeń pracowniczych na dofinansowanie wynagrodzenia pracowników, wniosła do Wojewódzkiego Urzędu Pracy w P., reprezentowanego przez Dyrektora, o przyznanie z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (dalej: FGŚP) środków na wypłatę świadczeń począwszy od (...) dla 1 pracownika za okres 3 miesięcy z przeznaczeniem na dofinansowanie wynagrodzenia w łącznej kwocie 6.000 zł.

Wniosek został rozpatrzony pozytywnie.

W związku z tym, na podstawie umowy o świadczenia na rzecz ochrony miejsc pracy o numerze tożsamym z numerem wniosku o wypłatę świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy ze środków funduszu gwarantowanych świadczeń pracowniczych, zawartej pomiędzy Dyrektorem Wojewódzkiego Urzędu Pracy a przedsiębiorcą - (...) sp. z o.o. z s. w P. (beneficjentem), (...) przekazał beneficjentowi środki FGŚP na wypłatę świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy ze środków FGŚP określone we wniosku, na dofinansowanie wynagrodzeń pracowników (§ 1 ust. 1 umowy). Środki, zgodnie z umową, miały zostać przekazane beneficjentowi w transzach (liczba transz odpowiadała liczbie miesięcy wskazanych przez beneficjenta we wniosku), na rachunek wskazany we wniosku (§ 1 ust. 2 i 3 umowy). Dofinansowanie wynosiło miesięcznie 2000 zł do wynagrodzenia jednego pracownika objętego wykazem pracowników, o którym mowa w § 3 ust. 2 umowy, z uwzględnieniem wymiaru czasu pracy (§ 1 ust. 4 umowy). Dofinansowanie stanowiło pomoc publiczną, mającą na celu zaradzenie poważnym zaburzeniom w gospodarce, o której mowa w Komunikacie Komisji -Tymczasowe ramy środków pomocy państwa w celu wsparcia gospodarki w kontekście trwającej epidemii (...)19 (§ 1 ust. 5 umowy).

Zgodnie z § 2 umowy, beneficjent zobowiązał się wykorzystać środki, o których mowa w § 1 ust. 1, na warunkach określonych w umowie, zgodnie z celem na jaki je uzyskał, określonym we wniosku (ust. 1). Beneficjent zobowiązał się, że pracownikom, których wynagrodzenie jest dofinansowane ze środków, o których mowa w § 1 ust. 1, nie wypowie umowy o pracę z przyczyn niedotyczących pracownika w okresie objętym dofinansowaniem (ust. 2). Zakaz dotyczył także osób zatrudnionych na podstawie umowy o pracę nakładczą lub umowy zlecenie albo innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z ustawą z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, a także osób, które wykonują pracę zarobkową na podstawie innej niż stosunek pracy na rzecz pracodawcy będącego rolniczą spółdzielnią produkcyjną lub inną spółdzielnią zajmującą się produkcją rolną, jeżeli z tego tytułu podlegają obowiązkowi ubezpieczenia emerytalno-rentowego (ust. 3). Beneficjent zobowiązał się powiadamiać Dyrektora Wojewódzkiego Urzędu Pracy w terminie 7 dni od dnia powzięcia informacji o zmianie mającej wpływ na wysokość wypłacanej transzy środków, a polegającej na:

1) rezygnacji ze wsparcia;

2) rozwiązaniu umowy o pracę z pracownikiem w okresie dofinansowania wynagrodzenia tego pracownika (ust. 4).

Beneficjent zobowiązał się dokonać rozliczenia otrzymanego dofinansowania i złożyć dokumenty potwierdzające wykorzystanie środków zgodnie z przeznaczeniem w terminie 30 dni od zakończenia okresu dofinansowania (ust. 5). Beneficjent zobowiązał się do zwrotu niewykorzystanych środków w terminie 30 dni od zakończenia okresu dofinansowania (ust. 6). Beneficjent zobowiązał się do poddania się kontroli Dyrektora Wojewódzkiego Urzędu Pracy (ust. 7).

W myśl § 3 umowy, do rozliczenia, o którym mowa w § 2 ust. 5, beneficjent powinien dołączyć: dokumenty potwierdzające prawidłowość wykorzystania środków, o których mowa w §1 ust. 1; dokumenty potwierdzające zatrudnienie pracowników, na wynagrodzenia których otrzymał dofinansowanie, przez okres wskazany w § 2 ust. 2 (ust. 1). Beneficjent na żądanie Dyrektora Wojewódzkiego Urzędu Pracy zobowiązał się dostarczyć „Wykaz pracowników uprawnionych do świadczeń wypłacanych z FGSP'’ sporządzony wg wzoru (ust. 2).

Zgodnie z § 4 umowy, osoby upoważnione przez Dyrektora Wojewódzkiego Urzędu Pracy miały prawo przeprowadzenia kontroli u beneficjenta w zakresie przestrzegania postanowień umowy, wydatkowania środków, o których mowa w § 1 ust. l, zgodnie z warunkami określonymi w umowie i we wniosku oraz w zakresie właściwego udokumentowania i wykorzystania tych środków (ust. 1). Beneficjent zobowiązał się do okazania wszelkiej dokumentacji związanej z wykonaniem umowy i wydatkowaniem środków oraz do złożenia stosownych wyjaśnień, na żądanie osób przeprowadzających kontrolę (ust. 2). Kontrola mogła być przeprowadzona w terminach, o których mowa w § 2 ust. 2 oraz w okresie 3 lat po zakończeniu okresu pobierania świadczeń (ust. 3). Kontrola mogła być przeprowadzona w siedzibie beneficjenta lub w Wojewódzkim Urzędzie Pracy (ust. 4).

W § 5 umowy wskazano, że w przypadku wykorzystania przez beneficjenta środków, o których mowa w § 1 ust. 1 niezgodnie z przeznaczeniem, pobrania środków nienależnie lub w nadmiernej wysokości beneficjent zobowiązany był do zwrotu tej części pomocy, która została wykorzystana niezgodnie z przeznaczeniem, pobrana nienależnie lub w nadmiernej wysokości (ust. 1). W przypadku złożenia przynajmniej jednego z oświadczeń, o których mowa w art. 15gga ust.6 pkt 2-7 ustawy, z zastrzeżeniem § 2 rozporządzenia, niezgodnie ze stanem faktycznym, lub nie poddania się kontroli beneficjent był obowiązany do zwrotu całości otrzymanej pomocy (ust. 2). W przypadku niewywiązania się przez beneficjenta z obowiązku określonego w § 2 ust. 2, beneficjent zobowiązany był do zwrotu całego dofinansowania otrzymanego do wynagrodzenia tego pracownika (ust. 3). Beneficjent, który nie wywiązał się z obowiązku określonego w § 2 ust. 5 w związku z § 3 ust. 1 lub w § 2 ust. 6, był obowiązany do zwrotu całości otrzymanej pomocy, jeżeli nie wywiązał się z tych obowiązków, mimo wezwania i wyznaczenia dodatkowego terminu przez Dyrektora Wojewódzkiego Urzędu Pracy (ust. 4). Beneficjent dokonać miał zwrotu środków, o którym mowa w ust. 1 - 4, wraz z odsetkami w wysokości określonej jak dla zaległości podatkowych, liczonymi od dnia przekazania środków, na rachunek bankowy Wojewódzkiego Urzędu Pracy, z którego otrzymał środki (ust. 5). W przypadku złożenia fałszywego oświadczenia, że beneficjent nie naruszył ograniczeń, nakazów i zakazów w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej ustanowionych w związku z wystąpieniem stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii, określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 46a i art. 46b pkt 1-6 i 8-12 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz. U. z 2020 r. poz. 1845, z późn. zm.), beneficjent był obowiązany do zwrotu całości otrzymanej pomocy wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie, liczonymi od dnia przekazania środków (ust. 6).

W sprawach nieuregulowanych w umowie, miały zastosowanie przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740) oraz ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem zwalczaniem (...)-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020 r. poz. 1842, z późn. zm.) (§ 7 umowy).

W § 8 umowy, strony zawarły klauzulę prorogacyjną, w myśl której wszelkie spory powstałe w wyniku realizacji umowy strony zobowiązały się rozwiązywać polubownie, a w sytuacji gdy nie będzie to możliwe, poddadzą spór rozpoznaniu przez sąd właściwy miejscowo dla siedziby Wojewódzkiego Urzędu Pracy.

Zgodnie z umową, wnioskowana kwota została wypłacona (...) sp. z o.o. z s. w P. w trzech transzach: 28.07.2021 r. – 2000 zł, 28.07.2021 r. – 2000 zł i 26.08.2021 r. – 2000 zł.

Świadczenia na rzecz spółki zostały wypłacone na podstawie art. 15gga ustawy z dnia z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem (...)19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (dalej: ustawa covidowa).

Dowód : bezsporne, a ponadto - wniosek z 29.06.2021r. k. 7-8, umowa k. 9-11, 43-45, potwierdzenia przelewów k. 12-14, formularz z 29.06.2021 r. k. 41-42, wydruk z systemu (...) k. 46

Po zakończeniu okresu, na który udzielono dofinansowanie, wbrew obowiązkom wynikającym z umowy, spółka nie rozliczyła się z otrzymanych środków.

Wobec tego, pismem z 30.05.2022r. skierowanym do (...) sp. z o.o., wicedyrektor Wojewódzkiego Urzędu Pracy w P. wskazał, że beneficjent zobowiązany jest do rozliczenia otrzymanego dofinansowania w terminie do 30 dni od zakończenia okresu dofinansowania, a dotychczas nie odnotowano rozliczenia przekazanego dofinansowania, tj. nie zostały złożone dokumenty potwierdzające prawidłowość wykorzystania środków oraz dokumenty potwierdzające zatrudnienie pracowników, na których przekazano świadczenia. Dlatego, wezwał spółkę do rozliczenia otrzymanych środków, w dodatkowym terminie 30 dni, od momentu otrzymania pisma, pod rygorem zwrotu całości otrzymanych środków z odsetkami. Nadmienił, że jeśli ze złożonego rozliczenia wynikać będzie kwota do zwrotu, to należy ją zwrócić na konto (...) wraz z odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia, w którym należało złożyć rozliczenie. Wskazał, że w przypadku braku rozliczenia dofinansowania w wyznaczonym terminie, beneficjent będzie zobowiązany do zwrotu całości otrzymanych środków wraz z odsetkami w wysokości określonej jak dla zaległości podatkowych, liczonymi od dnia przekazania środków.

Mimo skierowanego wezwania, spółka, nie wykonała obowiązków wynikających z łączącej strony umowy i nie złożyła rozliczenia.

Z uwagi na powyższe, pismem z 21.10.2022r. wezwano spółkę do zwrotu całości otrzymanych środków w kwocie 6000 zł wraz z odsetkami w wysokości określonej jak dla zaległości podatkowych, do naliczenia których zobowiązany jest beneficjent, za okres od dnia przekazania każdej z transz do dnia zapłaty włącznie, w terminie 14 dni od dnia otrzymania niniejszego wezwania.

Korespondencja została odebrana 25.10.2022 r.

Spółka nie odpowiedziała na wezwanie.

Roszczenie stało się wymagalne od 9.14.2022 r.

Dowód : kopia pisma z 30.05.2022r. k. 15, kopia wezwania z 21.10.2022r. wraz z potwierdzeniem odbioru k. 16-17

OCENA DOWODÓW

Dokonując ustaleń stanu faktycznego Sąd miał na uwadze, że każda ze stron w procesie cywilnym ma obowiązek wskazywania dowodów dla stwierdzenia faktów, z których wywodzi skutki prawne (art. 232 k.p.c., art. 3 k.p.c.) oraz wypowiedzenia się co do twierdzeń strony przeciwnej dotyczących okoliczności faktycznych (art. 210 § 2 k.p.c.), a nadto kierował się obowiązującą w procesie cywilnym zasadą wyrażoną w art. 230 k.p.c., iż gdy strona nie wypowie się co do twierdzeń strony przeciwnej o faktach, Sąd - mając na uwadze wyniki całej rozprawy - może te fakty uznać za przyznane, przy czym zgodnie z art. 229 k.p.c. fakty przyznane nie wymagają dowodu.

Zebranym w sprawie dokumentom Sąd przypisał znaczenie jakie wynika z art. 245 k.p.c. i z art. 243 ¹ k.p.c. w zw. z art. 245 k.p.c. w przypadku kopii dokumentów i wydruków, w których było możliwe ustalenie ich wystawców. Ponadto wskazać trzeba, że wydruki komputerowe mogą stanowić dowód w postępowaniu cywilnym. Powszechnie przyjmuje się, ze wydruki komputerowe stanowią, bowiem "inny środek dowodowy", o którym mowa w art. 308 k.p.c. i art. 309 k.p.c., gdyż wymieniony tam katalog ma charakter otwarty. Jakkolwiek nie można przyjąć, że oświadczenie zawarte w wydruku komputerowym jest zgodne z rzeczywistym stanem rzeczy, to należy przyjąć, że przedmiotowy środek dowodowy świadczy o istnieniu zapisu komputerowego określonej treści w chwili dokonywania wydruku (por. wyrok SA w Krakowie z 8 lutego 2013 r., I ACa 1399/12, LEX nr 1362755, postanowienie SA we Wrocławiu z 12 października 2012 r., I ACz 1810/12, LEX nr 1223511). Podkreślić należy, że walor dowodowy przyznaje się wydrukom z poczty elektronicznej (wiadomość e-mail zawarta w wydruku komputerowym, nie jest dokumentem w rozumieniu art. 244 k.p.c. i art. 245 k.p.c., natomiast może być uznana za "inny środek dowodowy" w rozumieniu art. 309 k.p.c.).

Dowody, w oparciu o które ustalono stan faktyczny sprawy Sąd uznał za wiarygodne.

Sąd dał wiarę dokumentom, z których dowód został przeprowadzony, ich wartości dowodowej nie kwestionowała bowiem żadna ze stron, a Sąd nie znalazł żadnych podstaw, by czynić to z urzędu. Fakt, że żadna ze stron nie kwestionowała treści kserokopii dokumentów znajdujących się w aktach sprawy, pozwolił natomiast na potraktowanie tych kserokopii – na podstawie art. 231 k.p.c. – jako dowodów pośrednich istnienia dokumentów o treści im odpowiadającej.

STAN PRAWNY

Powództwo podlegało uwzględnieniu w całości.

Powód domagał się zasądzenia od pozwanej 6.000 zł z odsetkami w wysokości jak dla zaległości podatkowych liczonymi: od 2.000 zł od 28.07.2021r. do dnia zapłaty, od 2.000 zł od 28.07.2021r. do dnia zapłaty, od 2.000 zł od 26.08.2021r. do dnia zapłaty. Powód wywodził roszczenie z faktu skorzystania przez pozwaną spółkę ze świadczenia na rzecz ochrony miejsc pracy ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych na dofinansowanie wynagrodzenia pracowników w przypadku znacznego obniżenia przychodu przedsiębiorcy w następstwie wystąpienia (...)19 obejmującego przyznanie środków od (...) dla 1 pracownika za okres 3 miesięcy z przeznaczeniem na dofinansowanie wynagrodzenia pracownika w łącznej kwocie 6000 zł. Wskazał, że pozwany nie złożył rozliczenia, w tym nie złożył go mimo wezwania.

Powyższe roszczenie strona powodowa wywodzi z art. 15gga ustawy z dnia 2 marca 2020r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem (...)19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U.2024.340 t.j., dalej ustawa covidowa).

Zgodnie z art. 15gga ust. 1 przedsiębiorca w rozumieniu art. 4 ust. 1 lub 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, który na dzień 30 września 2020 r. prowadził działalność gospodarczą, oznaczoną według Polskiej Klasyfikacji Działalności ( (...)) 2007, jako rodzaj przeważającej działalności, kodami 47.71.Z, 47.72.Z, 47.81.Z, 47.82.Z, 47.89.Z, 49.39.Z, 56.10.A, 56.10.B, 56.21.Z, 56.29.Z, 56.30.Z, 59.11.Z, 59.12.Z, 59.13.Z, 59.20.Z, 59.14.Z, 74.20.Z, 77.21.Z, 79.90.A, 82.30.Z, 85.51.Z, 85.52.Z, 85.53.Z, 85.59.A, 85.59.B, 86.10.Z w zakresie działalności leczniczej polegającej na udzielaniu świadczeń w ramach lecznictwa uzdrowiskowego, o którym mowa w art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych (Dz. U. z 2023 r. poz. 151, 1688 i 1692), lub realizowanej w trybie stacjonarnym rehabilitacji leczniczej, 86.90.A, 86.90.D, 90.01.Z, 90.02.Z, 90.04.Z, 91.02.Z, 93.11.Z, 93.13.Z, 93.19.Z, 93.21.Z, 93.29.A, 93.29.B, 93.29.Z, 96.01.Z, 96.04.Z, i którego przychód z tej działalności w rozumieniu przepisów podatkowych uzyskany w jednym z trzech miesięcy poprzedzających miesiąc złożenia wniosku był niższy w następstwie wystąpienia (...)19 co najmniej o 40% w stosunku do przychodu uzyskanego w miesiącu poprzednim lub w analogicznym miesiącu roku poprzedniego, może zwrócić się z wnioskiem o przyznanie świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych na dofinansowanie wynagrodzenia pracowników w rozumieniu art. 15g ust. 4.

Dofinansowanie wynosi miesięcznie 2000 zł do wynagrodzenia jednego pracownika, z uwzględnieniem wymiaru czasu pracy (art. 15gga ust. 4).

Dofinansowanie jest udzielane na podstawie umowy o świadczenia na rzecz ochrony miejsc pracy i przysługuje przez łączny okres 3 miesięcy kalendarzowych, przypadających od miesiąca złożenia wniosku (art. 15gga ust. 11).

Dofinansowanie przekazywane jest w transzach miesięcznych (art. 15gga ust. 13).

Do obowiązków przedsiębiorcy, który zawarł umowę o świadczenia na rzecz ochrony miejsc pracy, należy:

1) niewypowiadanie umowy o pracę pracownikom z przyczyn niedotyczących pracownika przez okres objęty dofinansowaniem;

2) powiadamianie dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy w terminie 7 dni od dnia powzięcia informacji o zmianie mającej wpływ na wysokość wypłacanej transzy środków;

3) rozliczenie otrzymanego dofinansowania i złożenie dokumentów potwierdzających wykorzystanie środków zgodnie z przeznaczeniem w terminie 30 dni od zakończenia okresu dofinansowania;

4) zwrot niewykorzystanych środków w terminie 30 dni od zakończenia okresu dofinansowania;

5) poddanie się kontroli dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy (art. 15gga ust. 15).

Dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy wzywa przedsiębiorcę, który nie wywiązał się z obowiązku określonego w ust. 15 pkt 3 lub 4, do wywiązania się z niego w wyznaczonym przez siebie dodatkowym terminie. Przedsiębiorca, który nie wywiąże się z tego obowiązku w dodatkowym terminie, jest obowiązany do zwrotu całości otrzymanej pomocy (art. 15gga ust. 19).

Środki podlegające zwrotowi na podstawie ust. 16-19 zwracane są wraz z odsetkami w wysokości określonej jak dla zaległości podatkowych, liczonymi od dnia przekazania środków (art. 15gga ust. 20).

W sprawach dotyczących zawierania, realizacji lub rozwiązywania umów, o których mowa w ust. 11, dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywany (art. 15gga ust. 24).

Podstawę prawną żądania pozwu stanowi zatem art. 405 k.c. w zw. z art. 410 § 2 k.c. Art. 410 § 2 k.c. stanowi, że świadczenie jest nienależne, jeżeli ten, kto je spełnił, nie był w ogóle zobowiązany lub nie był zobowiązany względem osoby, której świadczył, albo jeżeli podstawa świadczenia odpadła lub zamierzony cel świadczenia nie został osiągnięty, albo jeżeli czynność prawna zobowiązująca do świadczenia była nieważna i nie stała się ważna po spełnieniu świadczenia. Zgodnie z art. 405 k.c. kto bez podstawy prawnej uzyskał korzyść majątkową kosztem innej osoby, obowiązany jest do wydania korzyści w naturze, a gdyby to nie było możliwe, do zwrotu jej wartości.

Dla uwzględnienia żądania pozwu w tym zakresie konieczne było łączne wykazanie obydwu przesłanek, tj. faktu spełnienia świadczenia i faktu ustania podstawy świadczenia, a ciężar dowodu co do tych okoliczności, spoczywał na stronie powodowej. Stosownie bowiem do treści art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne.

Strona powodowa w niniejszej sprawie temu obowiązkowi sprostała przedkładając na poparcie swych twierdzeń dokumenty, których treści strona pozwana w żaden sposób nie kwestionowała.

Kierując się powyższym, Sąd przede wszystkim stwierdził, że stan faktyczny sprawy nie był w zasadzie pomiędzy stronami sporny. Pozwana spółka przyznała i nie kwestionowała tego, że otrzymała od powoda środki na wypłatę świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy ze środków FGŚP określone we wniosku, na dofinansowanie wynagrodzeń pracowników. Nie kwestionowała przyznanej kwoty dofinansowania i dat jej przyznania w 3 transzach. Nie kwestionowała otrzymania wezwania do rozliczenia otrzymanego dofinansowania w dodatkowym terminie wyznaczonym przez powoda. Pozwana spółka twierdziła jedynie, iż nie jest jej wiadomym, aby świadczenie nie zostało rozliczone. Na te okoliczność nie przedstawiła jednak żadnego dowodu, tj. nie przedstawiła dokumentów, aby wbrew temu co twierdzi powód, w myśl ww. regulacji (art. 15gga ust. 15 pkt 3 ustawy covidowej) i zgodnie z zawartą umową, faktycznie rozliczyła otrzymane dofinansowanie i złożyła dokumenty potwierdzające wykorzystanie środków zgodnie z przeznaczeniem w terminie 30 dni od zakończenia okresu dofinansowania.

Dokonanie tego rozliczenia, zgodnie z ustawą covidową i umową zawartą z powodem, stanowiło obowiązek pozwanej spółki, jako przedsiębiorcy, który zawarł umowę o świadczenia na rzecz ochrony miejsc pracy.

Konsekwencja uchybienia temu obowiązkowi jest natomiast jednoznaczna i wynika wprost z ustawy covidowej, jak też z zawartej z powodem umowy. W takiej sytuacji przedsiębiorca, który nie wywiązał się z tego obowiązku w dodatkowym terminie wyznaczonym w wezwaniu przez dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy, jest obowiązany do zwrotu całości otrzymanej pomocy. Taka sytuacja miała miejsce w analizowanej sprawie i strona pozwana okoliczności tej skutecznie nie podważyła.

Z powyższych względów Sąd uwzględnił roszczenie powoda w całości i orzekł jak w pkt I wyroku.

W odniesieniu do zasądzonych odsetek Sąd kierował się treścią cyt. wyżej art. 15gga ust. 20 ustawy covidowej.

KOSZTY PROCESU

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1, § 1 ¹ i § 3 i § 4 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. w II wyroku.

Ponieważ powód wygrał spór w całości, Sąd włożył na stronę pozwaną obowiązek zwrotu wszystkich kosztów.

Na koszty po stronie powoda złożyło się natomiast wynagrodzenie pełnomocnika w wysokości 1800 zł ustalone na podstawie § 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1935). Taką też kwotę Sąd zasądził od strony pozwanej na rzecz powoda. Od kosztów procesu powodowi należą się również odsetki ustawowe za opóźnienie liczone od daty uprawomocnienia się wyroku.

Asesor sądowy M. P.