Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 marca 2023 roku

Sąd Rejonowy w Człuchowie I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący:	sędzia Anna Wołujewicz
Protokolant:	p.o. protokolanta sądowego Łukasz Talarczyk

po rozpoznaniu w dniu 22 lutego 2023 roku w Człuchowie

na rozprawie

sprawy z powództwa D. W. (1)

przeciwko Skarbowi Państwa - Zakładowi Karnemu w C.

o odszkodowanie

oddala powództwo

Sygn. akt I C 426/20

UZASADNIENIE

Powód D. W. (1) wniósł przeciwko pozwanemu Skarbowi Państwa Zakład Karny w C. pozew o zapłatę kwoty 37.000 zł za niezapewnienie odpowiednich warunków bytowych, osadzenie z osobami palącymi, poniżanie poprzez nieodpowiednie warunki w łaźni przez okres 3 m-cy oraz nieposzanowanie godności osobistej jako osoby pozbawionej wolności. W uzasadnieniu wskazał, że 12 września 2019 r. został osadzony w Zakładzie Karnym w C. w pawilonie mieszkalnym (...) w celi nr (...) z dwoma osobami palącymi, które grypsowały (przynależały do więziennej podkultury przestępczej). Podkreślił, że od samego początku, niezależnie od jednostki deklarował, że jest osobą niepalącą, jest po operacji tętniaka aorty piersiowej i ma problemy z chodzeniem z powodu choroby kostnej prawej nogi. Jego zdaniem cela (...) w pawilonie (...) nie była przygotowana na osadzenia jak i cały pawilon. Był on oddany dopiero po remoncie, dwa dni trwało uprzątnięcie celi, nie było włączników świateł, które wraz z gniazdami elektrycznymi założono drugiego dnia. Według powoda wychowawcy z pawilonu (...), w tym A. P. celowo osadził go z osobami palącymi i grypsującymi (T. L. (1) i T. H.), z którymi osadzony był ok. 14 dni. Wielokrotnie żądał zmiany osadzenia albowiem jest osobą niepalącą. Podkreślił, że w okresie gdy przebywał w pawilonie (...) od 12 września 2019 r. do 8 listopada 2019 r. oraz od 27 listopada 2019 r. do 4 grudnia 2019 r. łaźnia nie była dostosowana do warunków bytowych, brak było przegród pomiędzy natryskami, brak było kratek antypoślizgowych oraz brak było siedziska pod prysznicem dla osób starszych lub niepełnosprawnych. Jego zdaniem powyższe sprawiło, że nie zapewniono mu odpowiednich warunków przez co czuł się poniżony i ośmieszony przez dyrekcję ZK C., przez 3 m-ce było łamane jego prawo do poszanowania godności ludzkiej oraz prawo do niekrępującej kąpieli. Według niego był on prowokowany przez wychowawców, kiedy dopominał się o swoje prawa. 4 grudnia 2019 r. został osadzony w pawilonie (...) (pawilon szkolnym oddział na piętrze), pomimo, że nie ubiegał się o przyjęcie do szkoły i chodził o kulach. Szykany polegały na tym, że był przenoszony z pawilonu na pawilon lub co tydzień na inny oddział. Zarówno Dyrektor ZK C. jak i sędzia penitencjarny SO w S. uznał jego skargę dotycząca przesłon w łaźni za zasadną. Podkreślał również, że był szykanowany za składanie skarg, co nie powinno mieć miejsca. Stwierdził również, że został osadzony w warunkach szkodliwych, albowiem na terenie Zakładu Karnego w C. znajduje się pododdział firmy (...) i z komina wydobywa się dużo pyłu i sadzy co utrudnia wietrzenie celi czy oddychanie na placu spacerowym. Ponadto na ul. (...) znajduje się główna firma (...), a przy pawilonach mieszkalnych znajdują się kotły grzewcze oraz 3 kominy z których ulatują trociny w postaci białego pyłu oraz sadza, która zalega na placach spacerowych oraz oknach pawilonów mieszkalnych. Według strony najbardziej narażone na zanieczyszczenie są pawilony (...) (...) i (...). Całodobowo pracuje rębak, który utrudnia zasypianie, a czas przeznaczony na odpoczynek od godziny 22.00 do 6.00 jest zakłócony. Według powoda zakłócając każdego dnia ciszę nocną nie traktuje się go, osoby pozbawionej wolności w sposób humanitarny. Za powyższe wszystkie nieprawidłowości ponosi winę Skarb Państwa.

W odpowiedzi na pozew pozwany Skarb Państwa Zakład Karny w C. wniósł o oddalenie powództwa w całości. Potwierdził, że powód przebywał w pozwanej jednostce od dnia 12 września 2019 r. do dnia 14 września 2020 r., jednakże zaprzeczył aby przebywał w warunkach przeludnienia, a w dniach od 12 września 2019 r. do 23 września 2019 r. był osadzony w pawilonie mieszkalnym (...) w celi nr (...) i w tym czasie przebywał z osobami, które deklarowały się jako osoby niepalące. Wskazany w pozwie T. H. przebywał w celi nr (...) oddziału mieszkalnego A od dnia 13 września 2019 r. do dnia 3 października 2019 r. i w tym czasie deklarował się jako osoba nieużywającą wyrobów tytoniowych (od dnia 13 września 2019 r. do dnia wniesienia pisma osoba ta deklaruje się jako osoba niepaląca). Skazany T. L. (1) przebywał w celi (...) oddziału mieszkalnego (...) od dnia 12 września 2019 r. do dnia 3 października 2019 r. i w tym czasie również deklarował się jako osoba niepalącą, taką deklarację złożył w dniu 21 grudnia 2018 r. i do dnia wniesienia pisma deklaruje się jako osoba nieużywającą wyrobów tytoniowych. Według pozwanego powód nie zgłaszał wychowawcy aby ktoś palił tytoń w celi. Pozwany podkreślił, że powód był traktowany humanitarnie, z poszanowaniem jego godności ludzkiej i przysługujących mu praw. W dniu 4 grudnia 2019 r. ze względów wychowawczych został przemieszczony do oddziału mieszkalnego (...), przy czym wskazano, że oddział mieszkalny (...) położny jest najbliżej oddziału szpitalnego, funkcjonującego w Zakładzie Karnym w C., co z uwagi na stan zdrowia powoda było dla niego korzystne. Zarzut dotyczący uporczywej według powoda zmiany osadzenia stanowiącej odpłatę za pisanie skarg nie zasługuje na uwzględnienie, a także zarzut ten nie został uznany za zasadny przez sędziego penitencjarnego, który go badał. Również zarzut dotyczących warunków bytowych w oddziale mieszkalnym (...) według strony jest niezasadny, albowiem wszelkie usterki i awarie usuwane były niezwłocznie po ich zgłoszeniu. Przyznawano jednak, że przegrody prysznicowe zostały zamontowane w niedługim czasie po otwarciu oddziału mieszkalnego. Zaprzeczono również, aby powód był prowokowany przez któregokolwiek z wychowawców. Zakwestionowano również zarzuty dotyczące inspektora ochrony, pełniącego służbę w tym czasie w oddziale (...). Przyznano, że funkcjonariusz rozmawiał z powodem, a w czasie rozmów wyjaśniał aspekty składanych przez niego wniosków i skarg, a także wyjaśniał, że przysługują mu zarówno prawa jak i obowiązki, które musi wypełniać. Zakwestionowano, aby funkcjonariusz kiedykolwiek zastraszał powoda. Funkcjonariusz ten, jako ówczesny szef działu ochrony nie miał wpływu na rozmieszczenie powoda. Również zakwestionowano zarzut dotyczący gróźb składanych powodowi przez Kierownika D. K., wyjaśniono, że jest on nieprawdziwy, albowiem funkcjonariusz ten nigdy nie groził powodowi sporządzeniem wniosków dyscyplinarnych za pisaniem skarg, nigdy mu nie ubliżał, a prawo do złożenia skarg jest prawem każdego skazanego. Fakt ten również nie został potwierdzony przez sędziego penitencjarnego. Zaprzeczono również zarzutom związanymi z umieszczeniem powoda w celi nr (...) oddział mieszkalnego (...), albowiem skazani wymienieni w pozwie, przebywając w ww. celi deklarowali się jako osoby niepalące. Skazany S. N. przebywał w celi od 5 lutego 2020 r. do dnia 11 marca 2020 r., a od 2 sierpnia 2017 r. do dnia 11 marca 2020 r. deklarował się jako osoba niepaląca. Skazany P. D. przebywał w celi (...) od dnia 11 listopada 2019 r. do dnia 18 lutego 2020 r., a od 20 listopada 2019 r. do dnia 18 lutego 2020 r. deklarował się jako osoba niepaląca. Skazany S. S. przebywał w celi (...) od 18 marca 2020 r. do dnia 20 kwietnia 2020 r., a od 9 lipca 2019 r. do dnia 13 maja 2020 r. deklarował się jako osoba niepalącą, skazany L. N. przebywał w ww. celi od dnia 25 lutego 2020 do dnia 5 czerwca 2020 r., a od 6 lutego 2020 r. do dnia 5 czerwca 2020 r. deklarował się, że nie pali tytoniu. Ponadto z wyjaśnień wychowawców wynika, że powód nie zgłaszał problemów związanych z paleniem tytoniu w trakcie pobytu w celi nr (...). Pozwany wyjaśnił również, że powód miał możliwość korzystania z rozmów telefonicznych na zasadach ogólnych określonych w porządku wewnętrznym. Również zarzut dotyczący dostępu do lekarza nie został uznany przez pozwanego, albowiem powód nie sprecyzował kiedy taki dostęp miał utrudniony, a przyjęcia lekarskie odbywają się według harmonogramu. Nie uznał za zasadny także zarzutu dotyczącego uciążliwego sąsiedztwa firmy (...) położonej obok Zakładu Karnego. Zarzut ten był także badany przez Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w K., który uznał, ze brak jest podstaw do uznania jego zasadności. Podkreślono, że powód odbywając karę pozbawienia wolności złożył ogółem 148 skarg związanych z działalnością pozwanej jednostki. Skargi te były rozpatrywane przez organy zewnętrzne sędziego penitencjarnego, Policję, Ministerstwo Sprawiedliwości, jak również przez organy Służby Więziennej tj Dyrektora jednostki, Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w K., Dyrektora Generalnego Służby Więziennej. Przeprowadzone postępowanie wyjaśniające wykazały zasadność tylko jednego zarzutu dot. braku przesłon w oddziale mieszkalnym (...), ale było to jedynie nieznaczne i krótkotrwałe odstępstwo od przyjętych standardów.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód D. W. (1) w Zakładzie Karnym w C. przebywał w okresie:

- od 12 września 2019r. do 23 września 2019 r. oddział mieszkalny (...), cela (...)

- od 23 września 2019 r. do 8 listopada 2019 r. oddział mieszkalny (...) cela nr (...)

- od 8 listopada 2019 r. do 27 listopada 2019 r. oddział mieszkalny (...), cela nr (...)

- od 27 listopada 2019 r. do 3 grudnia 2019 r. oddział mieszkalny (...) cela nr(...)

- od 3 grudnia 2019 do 4 grudnia 2019 oddział mieszkalny (...) cela nr (...),

- od 4 grudnia 2019 r. do 19 grudnia 2019 r. oddział mieszkalny (...) cela nr (...)

- od 19 grudnia 2019 r. do 23 grudnia 2019 r. oddział mieszkalny(...), cela nr (...)

- od 23 grudnia 2019 r. do 3 stycznia 2020 r. oddział mieszkalny (...)cela nr (...)

- od 3 stycznia 2020 r. do 22 stycznia 2020 r. oddział mieszkalny (...) cela nr (...)

- od 22 stycznia 2020 r. do 23 kwietnia 2020 r. oddział mieszkalny (...) cela nr (...)

- od 23 kwietnia 2020 r. do 29 kwietnia 2020 r. oddział mieszkalny (...), cela nr (...)

- od 29 kwietnia 2020 do 30 kwietnia 2019 r. oddział mieszkalny (...), cela nr (...)

- od dnia 30 kwietnia 2020 do 13 maja 2020 r. oddział mieszkalny (...) cela nr(...)

- od dnia 13 maja 2020 do dnia 14 września 2020 oddział mieszkalny(...) cela nr (...)

b ezsporne, ponadto dowód: przeglądarka pomieszczeń k. 62-64

W takcie osadzenia w dniach 12 września 2019 r. do dnia 23 września 2019 w celi nr(...), pawilonu mieszkalnego (...) powód był osadzony z osobami, które zadeklarowały się jako osoby niepalące tytoniu. Powód nie zgłaszał w trakcie pobytu aby ktokolwiek z współosadzonych palił w celi papierosy.

dowód: notatka k. 65 , notatka k. 82

W grudniu 2019 r. i styczniu 2020 r. powód złożył skargi do Sądu Okręgowego w S. w którym skarżył się, że pomimo zaleceń lekarza został osadzony na piętrze, a także że został osadzony z osobami palącymi pomimo, że jest osobą niepalącą, a jego prośby o zmianę celi były ignorowane. Skarżył się również, że funkcjonariusze pozwanego popierają przynależność do popkultury przestępczej i zmuszają osadzonych do składania oświadczeń, że nie palą papierosów. Po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego sędzia penitencjarny uznał, że zarzuty podnoszone przez powoda nie znajdują potwierdzenia.

dowód: pismo k. 73-75, 76-78

W styczniu 2020 r. powód złożył do Sądu Okręgowego w S. skargę na Dyrektora Zakładu Karnego w C., że w łaźni pawilonu (...) i (...) brakuje przesłon między prysznicami, brak jest siedziska dla osoby niepełnosprawnej i brak kratek antypoślizgowych. Wskazał też że jest przerzucany z celi na celę. W dniu 18 stycznia 2020 r. sędzia penitencjarny dokonał kontroli łaźni w pawilonach (...) i(...), w trakcie której stwierdzono, że na dzień kontroli stanowiska wraz z poszczególnymi prysznicami były oddzielone przesłoną z folii, stanowisko dla osoby niepełnosprawnej z przymocowanym do ściany rozkładanym krzesełkiem, także było oddzielone przesłoną z folii, które to przesłony zostały zamontowane przed kontrolą sędziego penitencjarnego. Z uwagi na fakt, że wcześniej tych przesłon nie było sędzia uznał w tym zakresie skargę za zasadną, ale stwierdził, że istniejące nieprawidłowości zostały wyeliminowane. Wskazał także, że zgodzić się należy, że osadzony może być rozmieszczony zgodnie że swoją grupą i podgrupą klasyfikacyjną zgodnie z at. 110 k.k.w., a zmiany te mogą być podyktowane względami wychowawczymi, nie mogą jednak stanowić odpłaty za np. pisanie skarg, nie mogą być formą znęcania się psychicznego nad osadzonym.

dowód: pismo k. 68-70, notatka k. 71

Zgodnie z treścią § 54 ust. 1 zarządzenia nr 27/2020 Dyrektora Generalnego Służby Więziennej z dnia 13 sierpnia 2010 r. w sprawie gospodarowania składnikami majątkowymi, w zakresie obsługi osób osadzonych w zakładach karnych i aresztach śledczych stanowiska natryskowe powinny być oddzielone ściankami umożliwiając niekrępującą kąpiel osadzonych w nowobudowanych lub remontowanych łaźniach. W Zakładzie Karnym w C. łaźnie w pawilonie(...) nie były remontowane od sierpnia 2010 r.

bezsporne

Powód w trakcie osadzenia w Zakładzie Karnym w C. składał wiele skarg zarówno przeciwko jednostce jak i funkcjonariuszom, które nie zostały potwierdzone przez organy nadrzędne.

dowód: notatka k. 79 : pismo k. 73-75, 76-78, notatka k. 80, pismo k. 81, notatka k. 83 , pismo k. 88, k. 90

W sąsiedztwie Zakładu Karnego w C. znajduje się zakład spółki z o.o. sp. komandytowej (...) z siedzibą w P.. Na wniosek powoda Wojewódzki Inspektorat Ochrony (...) w G. wszczął kontrole przestrzegania przepisów i decyzji administracyjnych w zakresie ochrony środowiska przez ww. podmiot. W czasie trwania kontroli nie stwierdzono nadmiernej emisji substancji pyłowych do środowiska, wykazano jedynie nieprawidłowości w zakresie zlecania wykonania transportu odpadów a także prowadzenia ilościowej i jakościowej ewidencji.

dowód: pismo k.130-131

W Zakładzie Karnym w C. w przypadku stwierdzenia usterek, są one na bieżąco usuwane. W łaźniach znajdują się maty antypoślizgowe, jednakże zdarzają się sytuacje, że taką matę ktoś ukradnie, wówczas gdy komisja porządkowa stwierdzi brak, na bieżąco uzupełniane są brakujące elementy.

dowód: zeznania świadka k. 138v

Powód zwracał się do Dyrektora Zakładu Karnego o wyrażenie zgody na dodatkową łaźnie, dodatkowe masę otrzymywanych paczek, większość tych próśb była opiniowana pozytywnie. Powód występował również z wnioskiem o zatrudnienie w firmie (...), na co uzyskał zgodę.

bezsporne, ponadto dowód wnioski k. 184-191, notatka 199, prośba k. 200

Sąd zważył co następuje:

W ocenie Sądu przedmiotowe powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

W niniejszej sprawie powód D. W. (1) dochodził od Skarbu Państwa Zakładu Karnego w C. zadośćuczynienia w kwocie 37.000,00 zł za warunki pobytu, albowiem musiał korzystać z łaźni, która nie była dostosowana do warunków bytowych, przez co był pozbawiony prawa do niekrępującej kąpieli, osadzany był w celach z osobami palącymi, a z uwagi na fakt, że korzystał ze swojego prawa i pisał skargi był przez to szykanowany przez częste przenoszenie z celi do celi. Jego zdaniem musiał także przebywać w warunkach szkodliwych z uwagi na sąsiedztwo z Zakładem Karny firmy (...), z której kominów wydobywało się bardzo dużo pyłu i sadzy, co utrudnia oddychanie.

Pozwany Skarb Państwa Zakład Karny w C. wniósł o oddalenie powództwa jako bezzasadnego. Zakwestionował wszystkie podnoszone przez powoda zarzuty, przyznając jedynie że w łaźni na oddziale (...) przez krótki, początkowy okres brak było przegród, a przesłony prysznicowe zostały zamontowane w niedługim czasie po otwarciu oddziału, podkreślono jednak, że wszelkie usterki i awarie usuwane były niezwłocznie po ich zgłoszeniu.

Na gruncie prawa polskiego można uzasadniać żądanie powoda z tytułu zadośćuczynienia regulacją wynikającą z art. 23 k.c. i art. 24 k.c. w zw. z art. 448 k.c. i art. 444 k.c., bowiem pozwany zobowiązany jest do zapewnienia powodowi takich warunków bytowych, w których godność ludzka i zdrowie nie doznałyby istotnego uszczerbku.

Obecnie brak jest przepisów rangi międzynarodowej, które regulowałyby ściśle kwestie warunków bytowych osób pozbawionych wolności. Jednakże każde Państwo musi zapewnić osadzonym godziwe warunki odbywania kary pozbawienia wolności. Jest to jeden z podstawowych wymagań demokratycznego państwa prawnego, które znajduje wyraz w normach prawa międzynarodowego. Każda osoba pozbawiona wolności musi być traktowana w sposób humanitarny i z poszanowaniem przyrodzonej godności człowieka ( art. 10 ust. 1 ratyfikowanego przez Polskę Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych z dnia 19 grudnia 1996r. (Dz. U. 1977r., Nr 38, poz. 167). W związku z powyższym nie budzi wątpliwości, że każda osoba pozbawiona wolności ma prawo być osadzona w zakładzie karnym w godziwych i humanitarnych warunkach, gdzie nie jest naruszona godność ludzka. Warunki takie gwarantuje również Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej w art. 40, 41 ust. 4 i art. 47. Niewątpliwe przy ocenie czy doszło do naruszenia dobra osobistego osadzonego, niezbędne jest zbadanie wszystkich jego warunków pobytu w zakładzie karnym

Przesłanką odpowiedzialności za naruszenie dóbr osobistych jest bezprawność tj. sprzeczność z przepisami albo zasadami współżycia społecznego. Zgodnie z treścią art. 24 k.c. działaniem bezprawnym jest każde działanie naruszające dobro osobiste, pod warunkiem, że nie zachodzi żadna okoliczność wyłączająca bezprawność. Takimi okolicznościami wyłączającymi jest działanie w ramach porządku prawnego tj. działanie dozwolone przez przepisy prawa, wykonywanie prawa podmiotowego, zgoda pokrzywdzonego oraz działanie w obronie uzasadnionego interesu. Podkreślić należy, że dobra osobiste wskazane przez powoda nie maja charakteru absolutnego, albowiem pewne niedogodności są związane z pozbawieniem wolności, gdyż istota kary pozbawienia wolności polega na czasowym ograniczeniu dóbr osobistych. Nie budzi jednak wątpliwości, że każde ograniczenie praw jednostki powinno odbywać się w oparciu o przepisy prawa. W związku z powyższym, z uwagi na zastrzeżenia powoda należy rozważyć czy jego zarzuty stanowią naruszenie w/w norm, czy jednak dolegliwości, z którymi nie będzie związana odpowiedzialność pozwanego.

Dla przyjęcia odpowiedzialności za zadośćuczynienia z tytułu naruszenia dóbr osobistych zgodnie z art. 24 k.c. konieczne jest zaistnienie 3 przesłanek, a więc – oprócz bezprawności działania sprawcy – również dwie inne przesłanki tj.:

1.  istnienie dobra osobistego podlegającego ochronie,

2.  jego naruszenie lub zagrożenie.

Samo stwierdzenie bezprawności zachowania jest tylko jedną z trzech przesłanek jego odpowiedzialności. Nie może więc samo przez się prowadzić do odpowiedzialności pozwanego. Odpowiedzialność ta powstaje dopiero z chwilą jednoczesnego spełnienia powyższych trzech przesłanek.

Zgodnie z ogólną zasadą dowodową wyrażoną w art. 6 k.c. i art. 232 k.p.c. w przedmiotowej sprawie ciężar wykazania istnienia dobra osobistego podlegającego ochronie oraz faktu jego naruszenia spoczywał na powodzie jako osobie, która z faktów tych wywodzi określone skutki prawne. Powód mógł wykazać powyższe fakty wszelkimi dowodami. W przypadku zaś skutecznego wykazania naruszenia dobra osobistego pozwany mógłby zwolnić się z odpowiedzialności dopiero poprzez wykazanie, iż jego działanie (zaniechanie) nie miało charakteru bezprawnego – tj. było zgodne z wiążącym go prawem (domniemanie bezprawności działania).

W związku z powyższym należało w niniejszej sprawie rozpoznać każdy zarzut powoda wobec pozwanego. D. W. (1) zarzucał, że pomimo, że jest osobą niepalącą został osadzony przez 14 dni w pawilonie (...) w celi nr (...) z dwoma osobami palącymi. Również na pawilonie (...), przez okres 3 m-cy , w celi (...) był osadzony z osobami palącymi oraz chorymi. Powyższą okoliczność kwestionował pozwany, podkreślając, że powoda osadzano z osobami, które deklarowały się jako osoby niepalące. W związku z powyższym brak jest podstaw aby postawić w tym zakresie zarzut pozwanemu. Nawet gdyby przyjąć, że osadzeni w celi powoda skazani palili wyroby tytoniowe - wbrew zakazowi palenia w celach dla niepalących - to pozwanemu nie można postawić zarzutu z tego tytułu i nie może on ponosić odpowiedzialności za ewentualnie wykroczenia innych skazanych. Powód nie wykazał powyższej okoliczności, że był osadzony z osobami, które złożyły deklaracje, że są osobami palącymi. Natomiast pozwany wykazał, że powód osadzany był z osobami, które zadeklarowały się, że nie palą i w trakcie pobytu w celi nr (...)i (...) nie zgłaszał, aby ktoś używał wyrobów tytoniowych (dowód notatka k. 65 , notatka k. 82)

Kolejny zarzut powoda dotyczył osadzenia go w celi nr (...) w pawilonie (...), pawilonie który został oddany po remoncie, a który nie był dostosowany do zamieszkania albowiem dwa dni trwało uprzątniecie celi, w której dopiero, na drugi dzień dostarczono włączniki świateł oraz gniazda elektryczne. Również powyższej okoliczności powód nie wykazał, ponadto nie wykazał, że nawet gdyby powyższe zdarzenie miało miejsce to jakie konkretne jego dobro osobiste zostało naruszone i w jakim zakresie, gdyż sam przyznał, że cela został uprzątnięcia w ciągu 2 dni, a włączniki świateł i gniazda elektryczne zamontowano na drugi dzień.

Następny zarzut dotyczył osadzenia w pawilonie (...), oddanym po remoncie, pomimo, że łaźnia nie była dostosowana do warunków bytowych, gdyż nie było przegród między natryskami i brak było kratek antypoślizgowych i brak było siedziska pod prysznicem dla osób starszych lub niepełnosprawnych. Zdaniem strony brak odpowiednich warunków spowodowało, że czuł się poniżony i ośmieszony przez dyrekcję Zakładu Karnego w C., albowiem przez 3 miesiące łamane było jego prawo do poszanowania godności oraz prawo do niekrępującej kąpieli. Wprawdzie pozwany przyznał, że taka okoliczność miała miejsce jednakże trwało to krótko i przesłony zostały założone. Powód nie przedstawił jakiegokolwiek środka dowodowego, który potwierdziły jakie dobra osobiste i w jakim zakresie zostały naruszone. Wskazał tylko, że czuł się poniżony przez dyrekcję Zakładu Karnego w C.. Nie przedstawił w swoich wyjaśnieniach okoliczności, by powyższe było dla niego dotkliwe i w jakim zakresie. Podkreślić należy, że jak wynika z materiału dowodowego administracja zakładu karnego stała się na bieżąco usuwać nieprawidłowości i przesłony zostały założone.

Powód nie wykazał ponadto, że został osadzony – wbrew zaleceniom lekarskim - na pawilonie (...), pawilonie szkolnym który znajduje się na piętrze. Zdaniem strony z zaleceń lekarza wynika, że powinien być osadzony na parterze. Brak jest jakiegokolwiek dowodu, że w stosunku do powoda takie zalecenia były wydane, a pozwany postąpił wbrew tym zaleceniom.

Niewątpliwe rację ma powód podkreślając, że prawo do złożenia skarg jest prawem każdego osadzonego i z tego tytułu nie można mu czynić żadnych zarzutów, zwłaszcza nie można go szykanować. Jednakże w niniejszym postępowaniu nie wykazał on, że za zgłaszanie skarg był szykowany, przez przenoszenie z celi na celę, odmowy codziennej realizacji telefonów, odmowy doprowadzenia do lekarzy, odmowy kierowania próśb do dyrekcji. Brak jest jakiegokolwiek dowodu także w tym zakresie. Przeciwnie z materiału dowodowego wynika, że prośby składane przez powoda co do zasady były uwzględniane ( dowód wnioski k. 184-191, notatka 199, prośba k. 200).

Również nie został wykazany przez powoda zarzut osadzenia go w warunkach szkodliwych z uwagi na fakt, że w pobliżu Zakładu Karnego znajduje się firma (...), która zanieczyszcza środowisko. Przeciwnie Sąd ustalił, ze na wniosek powoda Wojewódzki Inspektorat Ochrony (...) w G. wszczął kontrole przestrzegania przepisów i decyzji administracyjnych w zakresie ochrony środowiska przez ww. podmiot. W czasie trwania kontroli nie stwierdzono nadmiernej emisji substancji pyłowych do środowiska, wykazano jedynie nieprawidłowości w zakresie zlecania wykonania transportu odpadów a także prowadzenia ilościowej i jakościowej ewidencji ( dowód: pismo k.130-131).

Podkreślić należy, ze powód wprawdzie złożył wniosek dowodowy o przesłuchanie świadków I. S., S. N., P. D., K. J., oddziałowych z oddziału (...) ( wniosek k. 123), jednakże pomimo wezwania nie uzupełnił braków formalnych ww. wniosku dowodowego przez wskazanie tezy dowodowej (wezwanie postanowieniem z dnia 24 listopada 2021 r. k. 209,k. 213, doręczone k. 215), w związku z czym postanowieniem z dnia 22 lutego 2023 r. Sąd pominął na mocy ar. 235 ^{( 2) ( )} § 1 k.p.c. wniosek powoda w tym przedmiocie (k. 377).

W związku z powyższym w ocenie Sądu D. W. (1) nie zaoferował jakiegokolwiek dowodu, który potwierdzałby jego zarzuty zawarte w pozwie, a dotyczące pobytu w pozwanym zakładzie karnym. Pomimo pouczenia o ciążących na nim obowiązkach (por. zarządzenie k. 42, k. 43k. 116 , pismo k. 161-163, pouczenie przewodniczącego k. 172,) nie wskazał skutecznie żadnych dowodów.

W związku z powyższym w ocenie Sądu brak jest podstaw do tego, aby w sposób jednoznaczny stwierdzić, iż pobyt w celach Zakładu Karnego w C. w okresie pobytu powoda naruszał w jakikolwiek sposób jego dobra osobiste.

Podkreślić należy, że materiał dowodowy zaproponowany przez pozwanego, który zaprzeczał okolicznościom wywodzonym przez powoda, potwierdzał, iż powód przede wszystkim odbywał karę pozbawienia wolności w Zakładzie Karnym w C. zgodnie z obowiązującymi przepisami, a jakikolwiek uchybienia były niezwłocznie usuwane. Analizując uzasadnienie pozwu oraz treść wyjaśnień powoda stwierdzić należy, że poza ogólnikowymi twierdzeniami na temat naruszenia jego dóbr osobistych i argumentacją na rzecz tych twierdzeń, nie powołał żadnych dowodów na fakty mogące stanowić przesłankę do szczegółowych ustaleń w przedmiocie skutków umieszczenia go w przedmiotowych celach, konkretnego wpływu tego osadzenia na jego zdrowie, czy psychikę. Dla oceny, czy doszło do naruszenia cytowanych na wstępie przepisów konieczne jest uwzględnienie wszystkich warunków pobytu skazanego. Dopiero ustalenie, że przeważająca większość elementów składających się na ogół warunków i rygorów pobytu podlega negatywnej kwalifikacji może stanowić ich naruszenie (por. wyrok SA w Gdański , sygn. akt I ACa 21/09).

W związku z powyższym okoliczności, na które powołał się powód, nie stanowią podstawy do uznania zasadności pozwu, do stwierdzenia, że naruszono jego jakiekolwiek dobro osobiste. Powód nie wykazał żadnych okoliczności, które mogłyby stanowić podstawę dochodzonego roszczenia. Nadmienić należy, nawet gdy warunki odbywania kary pozbawienia wolności nie były dla powoda komfortowe i nie zawsze miał zachowaną prywatność w takim zakresie jaką by sobie życzył, to należy mieć na uwadze, że pozbawienie wolność wiąże się z ograniczeniem przestrzeni życiowej, prywatności. W ocenie Sądu stan faktyczny niniejszej sprawy nie wykazał aby ograniczenia i niedogodności związane z pobytem w pozwanym zakładzie karnym były szczególnie dotkliwe naruszały dobra osobiste powoda.

Wobec powyższego przedmiotowe powództwo zostało oddalone.