Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 maja 2014r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 maja 2014r. w S.

odwołania E. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 19 kwietnia 2013 r. Nr (...)

w sprawie E. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala prawo E. K. do emerytury od 10 kwietnia 2013 roku.

Sygn. akt: IV U 656/13 UZASADNIENIE

Decyzją z 19 kwietnia 2013r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.184 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze odmówił E. K. prawa do emerytury wskazując, że ubezpieczony nie udowodnił, iż do dnia 1 stycznia 1999r. osiągnął 15-letni staż pracy w warunkach szczególnych, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Organ rentowy podniósł, że do pracy w szczególnych warunkach nie zaliczono zatrudnienia od 1 lipca 1976r. do 31 sierpnia 1992r. w (...) Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) na stanowisku spawacz-monter konstrukcji stalowych, gdyż zakład pracy nie przytoczył w świadectwie pracy pełnej treści określającej charakter pracy wg rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r.

Odwołanie od w/w decyzji złożył E. K. wnosząc o jej zmianę i ustalenie mu prawa do emerytury. W uzasadnieniu odwołania wskazał, że decyzja organu rentowego jest dla niego krzywdząca i do okresu zatrudnienia w szczególnych warunkach należy zaliczyć okres pracy w (...) Przedsiębiorstwie Budownictwa (...), gdyż pracował wówczas w szczególnych warunkach ,tj. przy spawaniu oraz montowaniu konstrukcji stalowych na wysokości, co mogą potwierdzić świadkowie (odwołanie k.2).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie powołując się na przepisy prawa i uzasadnienie zawarte w zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.4).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony E. K. w dniu (...). ukończył 60-ty rok życia. Uprzednio - w dniu 25 marca 2013r. wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem o ustalenie prawa do emerytury (wniosek o emeryturę z 25 marca 2013r. k.1 akt emerytalnych). Na podstawie przedłożonych do wniosku dokumentów organ rentowy ustalił, że na dzień 1 stycznia 1999r. ubezpieczony udowodnił staż ubezpieczeniowy uzupełniony pracą w gospodarstwie rolnym w wymiarze 25 lat, z czego okresy składkowe wynoszą 21 lat, 4 miesiące i 21 dni, a okresy nieskładkowe 2 lata, 8 miesięcy i 4 dni. Ponadto organ rentowy ustalił, że ubezpieczony nie wykazał, iż do dnia 1 stycznia 1999r. osiągnął staż pracy w warunkach szczególnych w wymiarze 15 lat. Organ rentowy podniósł, że do pracy w szczególnych warunkach nie zaliczono zatrudnienia od 1 lipca 1976r. do 31 sierpnia 1992r. w (...) Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) na stanowisku spawacz-monter konstrukcji stalowych, gdyż zakład pracy nie przytoczył w świadectwie pracy pełnej treści określającej charakter pracy wg rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. (świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach wystawione przez (...) Przedsiębiorstwo Budownictwa (...) k.51 akt rentowych).

Z uwagi na brak wymaganego ustawą stażu pracy w szczególnych warunkach decyzją z 19 kwietnia 2013r. organ rentowy odmówił ubezpieczonemu przyznania emerytury (decyzja z 19 kwietnia 2013r. k.22 akt emerytalnych).

Ubezpieczony był zatrudniony w (...) Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) w S. w okresie od 8 maja 1974r. do 31 sierpnia 1992r., a zatem przez 18 lat, 3 miesiące i 23 dni w pełnym wymiarze czasu pracy, przy czym w okresie od 19 lutego 1985r. do 13 lutego 1986r., a zatem przez 11 miesięcy i 26 dni przebywał na zasiłku rehabilitacyjnym, a w okresach od 16 września 1991r. do 16 listopada 1991r. i od 24 marca 1992r. do 31 sierpnia 1992r., a zatem łącznie przez 7 miesięcy i 7 dni na urlopie bezpłatnym w związku z pracą na budowach eksportowych (świadectwo pracy z 31 sierpnia 1992r. k.6 akt rentowych).

Zgodnie z dokumentacją zawartą w aktach osobowych ubezpieczonego, z chwilą przyjęcia do w/w przedsiębiorstwa ubezpieczony został zatrudniony na stanowisku spawacza, przy czym zawierając w dniu 8 maja 1974r. umowę o pracę ubezpieczony był uczestnikiem Ochotniczych Hufców Pracy. W ramach tej umowy ubezpieczony był zatrudniony do 1 lipca 1976r. W dniu 2 lipca 1976r. ubezpieczony zawarł umowę o pracę na czas nieokreślony na tym samym stanowisku ,tj. spawacza (umowa o pracę z 8 maja 1974r. zawarta między pracodawcą a ubezpieczonym jako uczestnikiem Ochotniczego Hufca Pracy i karta obiegowa przyjęcia do pracy z 8 maja 1974r. k.17-20 części B akt osobowych oraz umowa o pracę z 2 lipca 1976r. na czas nieokreślony na stanowisku spawacza k.11 części B akt osobowych). Na stanowisku tym ubezpieczony był zatrudniony do końca zatrudnienia w w/w przedsiębiorstwie (angaże na stanowisku spawacza k.31-41, 43-44, 52, 54 części B akt osobowych). (...) Przedsiębiorstwo Budownictwa (...) realizowało budowy obiektów przemysłowych. Ubezpieczony pracował jako spawacz – na poziomie ziemi oraz przy montażu konstrukcji stalowych i żelbetonowych na wysokości. Spawał konstrukcje hal, wiat, słupy, balustrady. Było to spawanie elektryczne. Uprawnienia do spawania elektrycznego ubezpieczony nabył po ukończeniu kursu w dniu 2 lutego 1974r., a do spawania gazowego po ukończeniu kursu w dniu 28 grudnia 1979r. (zeznania świadków: P. L. k.15 – nagranie od minuty 11 do 14 i J. J. k.15 – nagranie od minuty 14 do 18 oraz zeznania ubezpieczonego k.15 – nagranie od minuty 18 do 19, k.14-14v – nagranie od minuty 1 do 8 i k.18-18v – nagranie od minuty 1 do 8).

Ubezpieczony nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego (okoliczność niesporna – raport z analizy konta k.10 lat emerytalnych).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie E. K. podlegało uwzględnieniu.

Zgodnie z art.184 ust.1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U.z 2009r. Nr 153, poz.1227 ze zm.) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego przewidzianego w art.32, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy ,tj. w dniu 1 stycznia 1999r. osiągnęli okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn oraz osiągnęli okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art.27 ustawy, a także nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa. W myśl przywołanego wyżej art.32 ust.1 i 4 ustawy pracownikom zatrudnionym w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przysługuje emerytura w wieku 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn, a w myśl przywołanego wyżej art.27 ustawy wymagany okres składkowy i nieskładkowy wynosi co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn. Zgodnie z §4 ust.1 pkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8, poz.43 ze zm.) pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A załącznika do rozporządzenia, nabywa prawo do emerytury w w/w wieku jeżeli ma wymagany okres zatrudnienia (co najmniej 25 lat mężczyzna), w tym co najmniej 15 lat pracy w warunkach szczególnych. Ponadto zgodnie z §2 ust.1 przedmiotowego rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku.

Rozstrzygnięcie niniejszej sprawy wymagało zbadania, czy ubezpieczony spełnia przesłankę wymaganego okresu pracy w szczególnych warunkach. Poza sporem pozostawało bowiem, że ubezpieczony osiągnął wymagany ustawą wiek oraz spełnił przesłankę ogólnego stażu ubezpieczenia. Ubezpieczony podnosił, że posiada 15-letni okres zatrudnienia w szczególnych warunkach z tytułu zatrudnienia w (...) Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) w S.. Przeprowadzone przez Sąd postępowanie dowodowe dało podstawy do ustalenia, że w okresie zatrudnienia w powyższym przedsiębiorstwie trwającym od 8 maja 1974r. do 31 sierpnia 1992r., a zatem 18 lat, 3 miesiące i 23 dni, a po wyłączeniu okresu przebywania na zasiłku rehabilitacyjnym i na urlopach bezpłatnych (łącznie 1 rok, 7 miesięcy i 3 dni – vide: ustalenia faktyczne) przez przeszło 16 lat ubezpieczony stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracował w szczególnych warunkach tj. wykonując prace przy spawaniu konstrukcji stalowych. Praca tego rodzaju zaliczona jest do pracy w warunkach szczególnych o czym stanowi wykaz A dział XIV poz.12 załącznika do w/w rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Należy zauważyć, że w zakwestionowanym przez organ rentowym świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach (k.51 akt rentowych) pracodawca wymienił okres od 1 lipca 1976r. do 31 sierpnia 1992r., niemniej w ocenie Sądu do pracy w szczególnych warunkach należy zaliczyć również okres wcześniejszy ,tj. od 8 maja 1974r. do 30 czerwca 1976r. Jak ustalono wyżej w tym czasie ubezpieczony pozostawał już w zatrudnieniu na stanowisku spawacza w pełnym wymiarze czasu pracy. W chwili zawarcia umowy o pracę z 8 maja 1974r. ubezpieczony był uczestnikiem Ochotniczych Hufców Pracy, ale nie wpływało to na warunki jego zatrudnienia. W tym czasie był już osobą pełnoletnią i posiadał kwalifikacje w zakresie spawania - nabył je 2 lutego 1974r.

W zakresie rodzaju czynności wykonywanych przez ubezpieczonego podczas zatrudnienia we wskazanym przedsiębiorstwie Sąd oparł się na spójnych i logicznych zeznaniach świadków, którzy pracowali w tym samym okresie, co ubezpieczony i widzieli jego pracę, a także na zeznaniach ubezpieczonego i dowodach z dokumentów zawartych w aktach osobowych ubezpieczonego, które nie pozostawiają wątpliwości co do rodzaju wykonywanej przez niego pracy.

Reasumując uznać należało, że ubezpieczony spełnia przesłankę 15 lat pracy w szczególnych warunkach. Mając to na uwadze Sąd na podstawie art.477.14§2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił, że E. K. przysługuje prawo do emerytury od (...). ,tj. od chwili ukończenia przez ubezpieczonego 60. roku życia.