Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 listopada 2023 roku

Sąd Rejonowy w Sopocie Wydział I Cywilny, w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Anna Potyraj

Protokolant: Weronika Piskorz

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 listopada 2023 roku

sprawy z powództwa R. G. (mianownik G.)

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w S.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w S. na rzecz powoda R. G. kwotę 1664,77 zł (tysiąc sześćset sześćdziesiąt cztery złote i siedemdziesiąt siedem groszy) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 07 września 2023 roku do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w S. na rzecz powoda R. G. kwotę 1117 zł (tysiąc sto siedemnaście złotych) z tytułu zwrotu kosztów procesu z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty;

III.  nakazuje ściągnąć od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w S. na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Sopocie kwotę 228,36 zł (dwieście dwadzieścia osiem złotych i trzydzieści sześć groszy) z tytułu wydatków wyłożonych tymczasowo ze Skarbu Państwa.

Sygnatura akt I C 566/23

UZASADNIENIE

Powód R. G. domagał się zasądzenia od pozwanego (...) S.A. w S. kwoty 1.664,77 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz zasądzenia od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu powód wskazał, iż w dniu 28.06.2023 r. doszło do kolizji drogowej, w wyniku której uszkodzeniu uległ pojazd marki S. (...) o nr rej. (...). Sprawca kolizji był ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w pozwanym zakładzie ubezpieczeń. W związku z zaistniałym zdarzeniem drogowym powód został zmuszony do skorzystania z najmu pojazdu zastępczego, holowania oraz parkingu strzeżonego. Łączny koszt poniesiony przez powoda za te usługi wyniósł 4.913,85 zł. W toku postępowania likwidacyjnego pozwany wypłacił powodowi łączną kwotę 3.229,40 zł tytułem odszkodowania. Na wartość dochodzonego roszczenia w niniejszej sprawie składają się kwoty niewypłaconego odszkodowania za: najem pojazdu w kwocie 1.223,20 zł oraz koszty parkingu strzeżonego w kwocie 441,57 zł.

(pozew – k. 4-7)

Nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu upominawczym z dnia 20 września 2023 roku Referendarz Sądowy Sądu Rejonowego w Sopocie uwzględnił żądanie pozwu w całości.

(nakaz zapłaty – k. 22)

Pozwany - (...) S.A. w S. - zaskarżył powyższy nakaz zapłaty w całości, wnosząc o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda na jego rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu sprzeciwu pozwany wskazał, iż złożył poszkodowanemu propozycję udostepnienia pojazdu zastępczego. W dokumencie tym konkretnie wskazano klasy pojazdów, modele i obowiązujące stawki. Wobec powyższego poszkodowany miał czas na zapoznanie się z propozycją pozwanego, jej analizę oraz ewentualny kontakt z E. Hestią. Poszkodowany nie był jednak zainteresowany propozycją pozwanego. Pozwany przyznał powodowi odszkodowanie z tytułu najmu pojazdu zastępczego w kwocie 2 024,00 zł za okres 22 dni najmu, weryfikując stawkę dobową do kwoty 92,00 zł brutto. Stawka zastosowana przez pozwanego jest stawką, za którą poszkodowany mógł wynająć pojazd zastępczy w sieci współpracujących z pozwanym wypożyczalni. Odnosząc się do roszczenia powoda z tytułu parkowania uszkodzonego pojazdu pozwany wskazał, że zweryfikował kwotę parkowania do kwoty 492,00 zł. Kwota ta odpowiada średnim stawkom rynkowym na lokalnym rynku w przypadku usługi długoterminowej. Poszkodowany korzystał z parkingu przez 23 dni. Zdaniem pozwanego poszkodowany w okolicznościach sprawy nie zdecydowałby się na parkowanie pojazdu przez okres 23 dni, parkując pojazd w przeliczeniu na dobry, gdyby jego koszty miał pokryć ze środków własnych, a przyjęty przez pozwanego koszt parkowania według miesięcznego abonamentu jest bardziej ekonomiczny. Poszkodowany miał możliwość skorzystania z usługi parkowania w niższych stawkach, nawet jeżeli nie wiedział przy podejmowaniu decyzji o parkowaniu na jak długi okres parking będzie wykorzystywany, to mógł umówić się z udostępniającym miejsce do parkowania powodem, że będzie na bieżąco informował o czasie parkowania i jeśli okres będzie dłuższy, to umówić się na koszt miesięczny parkowania. Takie rozliczenie zaproponować mógł także wynajmujący miejsce do parkowania powód.

(sprzeciw – k. 26-33)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 28 czerwca 2023 r. we W. doszło do kolizji drogowej, w wyniku której uszkodzony został pojazd marki S. (...) o nr rej. (...), stanowiący własność R. G..

Sprawca szkody ubezpieczony był w zakresie odpowiedzialności cywilnej u pozwanego (...) S.A. w S..

(okoliczności niesporne)

Bezpośrednio po kolizji pojazd powoda nie nadawał się do dalszej jazdy. Uszkodzona została tylna klapa pojazdu oraz prawy bok pojazdu, łącznie z drzwiami pasażera. W dacie wypadku, prócz pojazdu marki S., powód posiadał jeszcze drugi samochód, niemniej jednak był on uszkodzony i nie nadawał się do jazdy. Powód zdecydował się na skorzystanie z usług firmy (...) w celu zorganizowania holowania uszkodzonego pojazdu, przechowywania go na parkingu strzeżonym oraz wynajmu pojazdu zastępczego. Dane firmy (...) powód wyszukał w Internecie. Pojazd powoda został przewieziony z miejsca kolizji na parking strzeżony do warsztatu w (...).

(dowód: zeznania powoda R. G. – k. 61v-62, 63, zeznania świadka A. B. – k. 61-61v. k. 63; faktura VAT – k. 11, protokół – k. 20)

W dniu 28 czerwca 2023 r. powód R. G. zawarł z A. B. prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą (...) w L. umowę najmu pojazdu zastępczego marki C. (...) o nr rej. (...) w okresie od 28 czerwca 2023 r. do 19 lipca 2023 r. Strony ustaliły czynsz najmu pojazdu zastępczego na kwotę 147,60 zł brutto (120 zł netto).

(dowód: umowa najmu – k. 12-13v, załącznik – k. 14, protokół zdawczo-odbiorczy – k. 14v)

Od dnia 28 czerwca 2023 r. do dnia odkupienia wraku uszkodzonego pojazdu przez oferenta, tj. do dnia 20 lipca 2023 r. (23 dni) uszkodzony pojazd przechowywany był na parkingu strzeżonym prowadzonym przez firmę (...).

W tym czasie powód nie miał możliwości przechowywania pojazdu w innym miejscu, a pojazd wymagał parkingu strzeżonego, ponieważ był uszkodzony w taki sposób, że nie było możliwości jego zamknięcia.

(dowód: zeznania powoda R. G. – k. 61v-62, 63; zeznania świadka A. B. – k. 61-61v, 63; faktura VAT – k. 11, protokół – k. 20 )

Zgłoszenia szkody w imieniu powoda dokonywał A. B.. W dniu 30 czerwca 2023 r. pozwany poinformował o przyjęciu zgłoszenia szkody. Wraz z informacją o przyjęciu szkody pozwany za pośrednictwem wiadomości e-mail wysłanej na adres A. B. poinformował o możliwości udostępnienia pojazdu zastępczego. Do wiadomości dołączono informację o klasie pojazdów, obowiązujących stawkach czynszu najmu oraz pouczenie, że w razie wynajęcia pojazdu zastępczego we własnym zakresie stawka czynszu najmu będzie podlegać weryfikacji do stawek stosowanych przez firmy współpracujące z pozwanym.

R. G. także weryfikował stawki najmu pojazdu zastępczego na podstawie danych zawartych w Internecie i stwierdził, że stawki oferowane przez firmę (...) nie odbiegają od ofert innych podmiotów trudniących się najmem pojazdów. Poszkodowany uzyskał od firmy (...) informację o braku dziennego limitu kilometrów oraz braku konieczności uiszczenia kaucji w razie najmu pojazdu zastępczego. Dodatkowo R. G. potrzebował wynająć pojazd zastępczy od ręki, z uwagi na trwający wówczas okres sianokosów. Poszkodowany potrzebował sprawny pojazd także w celu wykonywania czynności życia zawodowego i rodzinnego. Poszkodowany mieszka na wsi, gdzie nie ma nawet sklepu nocnego. Poszkodowany potrzebował samochodu do codziennego funkcjonowania. Dlatego też zdecydował się na kontynuowanie najmu na warunkach uzgodnionych z A. B..

(dowód: zeznania R. G. – k. 61v-62, 63; zeznania świadka A. B. – k. 61-61v, 63; oświadczenie – k. 16)

W związku z wykonanymi usługami holowania pojazdu z miejsca wypadku na teren strzeżonego parkingu w (...) w dniu 28 czerwca 2023 r., najmem pojazdu zastępczego w okresie od 28 czerwca 2023 r. do 19 lipca 2023 r. oraz przechowywaniem uszkodzonego pojazdu na parkingu strzeżonym w okresie od 28 czerwca 2023 r. do 19 lipca 2023 r., w dniu 20 lipca 2023 r. A. B. wystawił poszkodowanemu fakturę VAT nr (...) na kwotę łączną 4 913,85 zł. Na wskazaną kwotę składały się:

1.  holowanie pojazdu z miejsca wypadku w (...) – ryczałt do 20 km – 615,00 zł brutto,

2.  dojazd z bazy (...) na miejsce kolizji – 0,00 zł,
transport pojazdu z miejsca wypadku do warsztatu (parking) w (...) – 118,08 zł brutto,

3.  wynajem pojazdu zastępczego od 28.06.2023 r. do 19.07.2023 r. – 3247,20 zł brutto,

4.  przechowywanie pojazdu na parkingu strzeżonym od 28.06.2023 r. do 19.07.2023 r. – 933,57 zł brutto.

(dowód: faktura VAT – k. 11-11v)

Szkoda w pojeździe poszkodowanego została uznana przez pozwanego w toku postępowania likwidacyjnego za szkodę całkowitą.

(okoliczności niesporne)

Po przyznaniu odszkodowania za szkodę w pojeździe poszkodowany zlecił naprawę drugiego posiadanego samochodu i po jego naprawie, zdał auto zastępcze. Trwało to ok. 7 dni od otrzymania odszkodowania.

(dowód: zeznania R. G. – k. 61v-62, 63)

Decyzją z dnia 25 lipca 2023 r. pozwany poinformował o przyznaniu odszkodowania w kwocie łącznej 3229,40 zł, na które składały się:

1.  kwota 713,40 zł brutto tytułem zwrotu kosztów holowania,

2.  kwota 492,00 zł brutto tytułem zwrotu kosztów przechowywania pojazdu na strzeżonym parkingu,

3.  kwota 2024,00 zł tytułem zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego.

W zakresie kosztów holowania pozwany wskazał, że uwzględnione w fakturze VAT stawki usług przewyższają ceny stosowane na rynku, w związku z czym koszt holowania został zweryfikowany do poziomu rynkowego 5 zł netto za 1 km.

W zakresie kosztów przechowywania pojazdu na parkingu pozwany wskazał, że zweryfikował koszt parkowania z 933,57 zł brutto do kwoty 492,00 zł odpowiadającej miesięcznemu abonamentowi.

W zakresie zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego pozwany wskazał, że dokonał weryfikacji stawki dobowej najmu pojazdu z 120 zł netto do 92 zł brutto biorąc pod uwagę cenniki kontrahenta pozwanego, który współpracuje z renomowanymi wypożyczalniami o ogólnopolskim zasięgu działania, oferując pełną gamę modeli, gdzie cena najmu pojazdu klasy B wynosi 92 zł brutto. Pozwany zaakceptował jednocześnie okres najmu pojazdu zastępczego wskazany w fakturze VAT (22 dni).

(dowód: decyzja – k. 17-19)

Sąd zważył, co następuje:

Ustalając stan faktyczny Sąd oparł się wyłącznie na dowodach dotychczas już wymienionych. Sąd uznał za w pełni wiarygodne dokumenty dołączone do akt sprawy, albowiem zostały sporządzone przez umocowane do tego podmioty w formach prawem przewidzianych, a ich prawdziwość i autentyczność nie była kwestionowana przez strony. Sąd w szczególności uwzględnił przedłożone przez powoda faktury VAT oraz umowę najmu pojazdu zastępczego, czyniąc je podstawą swoich ustaleń faktycznych.

Sąd dał wiarę dowodom w postaci korespondencji stron w toku postępowania likwidacyjnego dołączonej do pism procesowych obydwu stron. Na ich podstawie Sąd ustalił przebieg postępowania likwidacyjnego, w szczególności datę przyjęcia przez pozwanego zgłoszenia szkody i zakres uwzględnienia żądań powoda w toku postępowania likwidacyjnego przez pozwanego ubezpieczyciela. Powyższe dokumenty nie były kwestionowane przez żadną ze stron pod względem ich autentyczności i wiarygodności.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadka A. B. w całości. Świadek pamiętał okoliczności sprawy, złożył szczegółowe, wyczerpujące zeznania. Świadek potwierdził fakt zawarcia z poszkodowanym umowy najmu pojazdu zastępczego, czas najmu pojazdu zastępczego, zastosowaną dobową stawkę czynszu najmu pojazdu, jak również okoliczności holowania i parkowania pojazdu. Świadek potwierdził także, że pozwane towarzystwo ubezpieczeń przesłało informację o możliwości najmu pojazdu zastępczego za pośrednictwem pozwanego, którą to informację świadek przekazał poszkodowanemu. Sąd nie miał podstaw do odmowy powyższym zeznaniom wiarygodności. Zeznania świadka znalazły bowiem potwierdzenie w zeznaniach powoda R. G., fakturach VAT wystawionych przez firmę (...) i dokumentacji dot. przechowywania uszkodzonego pojazdu na parkingu strzeżonym znajdującej się w aktach sprawy.

Sąd uznał za wiarygodne w całości zeznania powoda R. G., które były szczegółowe, rzeczowe i wewnętrznie spójne, a nadto zbieżne z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie, w tym z zeznaniami świadka A.. Powód wskazywał, że pojazd po kolizji nie nadawał się do jazdy. Dlatego zdecydował się zadzwonić do świadka A. B., który zaproponował mu wynajęcie pojazdu zastępczego, usługę holowania pojazdu, zabezpieczenie pojazdu na strzeżonym parkingu jak i pomoc w załatwieniu formalności związanych ze zgłoszeniem likwidacji szkody. Powód tłumaczył, że pojazd osobowy był mu wówczas potrzebny w celach prywatnych i zawodowych, a także w związku z trwającym wówczas okresem sianokosów. Powód wskazywał także, że weryfikował stawki najmu pojazdu oferowane przez świadka A. B. i uznał, że są one zbliżone. Sąd nie miał podstaw do odmowy wiary zeznaniom powoda w tym zakresie, ponieważ były one szczere i konkretne, a nadto nie zostały podważone w toku postępowania dowodowego.

W świetle zgromadzonego materiału dowodowego w ocenie Sądu powództwo podlegało uwzględnieniu w całości.

W niniejszej sprawie bezsporny między stronami był fakt zaistnienia kolizji drogowej w dniu 28 czerwca 2023 r. jak i odpowiedzialność (...) S.A. w S. za szkodę w pojeździe marki S. (...) o nr rej. (...). Nie było kwestionowane również zawarcie przez powoda umowy najmu pojazdu zastępczego z A. B. prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą (...) w L.. Kwestią sporną między stronami była wysokość stawki za najem pojazdu zastępczego, bowiem pozwany nie kwestionował uzasadnionego okresu najmu pojazdu zastępczego wynoszącego 22 dni. W zakresie kosztów przechowywania pojazdu powoda na parkingu strzeżonym pozwany stanął na stanowisku, że koszt ten winien zamknąć się w kwocie 492,00 zł brutto tj. kwocie odpowiadającej średnim stawkom rynkowym miesięcznego abonamentu za parkowanie.

Zgodnie z art. 822 § 1 i 2 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia. Przepisy kodeksu cywilnego (art. 361-363 k.c.) precyzują, iż zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. W sytuacji gdy poszkodowany przyczynił się do powstania lub zwiększenia szkody, obowiązek jej naprawienia ulega odpowiedniemu zmniejszeniu stosownie do okoliczności, a zwłaszcza do stopnia winy obu stron. Ponadto w myśl art. 19 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U.2021.854 t.j. ) poszkodowany w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczeń bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń. Jak stanowi art. 34 wyżej wskazanej ustawy, z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia.

Bezspornym jest, iż na skutek kolizji z dnia 28 czerwca 2023 roku i uszkodzenia pojazdu poszkodowany utracił możliwość korzystania z uszkodzonego pojazdu. Utrata tego uprawnienia właścicielskiego jest niewątpliwie uszczerbkiem majątkowym. Koszty najmu pojazdu zastępczego za okres pozbawienia możliwości korzystania z uszkodzonego pojazdu, są stratą poszkodowanego związaną przyczynowo-skutkowo z kolizją.

W niniejszej sprawie poszkodowany wykorzystywał uszkodzony pojazd do wykonywania czynności życia codziennego, w szczególności w celu dojazdów do miejsca prawy i wykonywania czynności życia codziennego. Z oświadczenia poszkodowanego wynika również, że nie dysponował wówczas żadnych innym, sprawnym pojazdem osobowym, który mógłby wykorzystać w miejsce pojazdu uszkodzonego, a dopiero za pieniądze uzyskane z odszkodowania przywrócił sprawność innego posiadanego pojazdu i wówczas zakończył najem pojazdu zastępczego.

Odnosząc się do wysokości kosztów wynajmu pojazdu zastępczego, Sąd zważył, że zastosowana przez firmę (...) w L. stawka najmu pojazdu zastępczego w kwocie 147,60 zł brutto za dobę mieściła się w granicach stawek rynkowych, czego pozwany nie kwestionował.

Pozwany stał na stanowisku, że umożliwił poszkodowanemu najem pojazdu zastępczego po niższej stawce 92,00 zł brutto. W ocenie Sądu ta okoliczność nie została jednak wykazana. Pozwany wykazał jedynie, że powiadomił pełnomocnika poszkodowanego o możliwości organizacji takiego najmu przez podmioty z nim współpracujące, natomiast nie wykazał, że w tym okresie, w tym wypadku taki najem był realnie możliwy do zorganizowania. Z treści wiadomości e-mail wskazującej na propozycję najmu pojazdu zastępczego nie wynikają żadne konkretne warunki najmu, a jedynie stawka dobowa za najem pojazdów z określonych segmentów. Zdaniem Sądu, nadesłanych przez pozwanego informacji nie można traktować jako przedstawienia szczegółowych warunków oferty najmu pojazdu zastępczego. A. B. prowadzący działalność gospodarczą pod firmą (...) w L. zaś złożył powodowi konkretną ofertę wynajęcia pojazdu zastępczego, na podstawie której obie strony zawarły umowę najmu pojazdu zastępczego z dnia 28 czerwca 2023 r. obejmującą cały okres likwidacji szkody.

Z tego względu, w ocenie Sądu, nie ma podstaw do stawiania powodowi czy też poszkodowanemu zarzutu nielojalnego zachowania, czy przyczynienia się do zwiększenia szkody poprzez nieskorzystanie z propozycji najmu pojazdu zastępczego zorganizowanego za pośrednictwem pozwanego. Poszkodowany nie znając warunków najmu pojazdu oferowanych przez pozwanego nie mógł porównać tych warunków, z warunkami najmu oferowanego przez firmę (...) w L. i nie mógł mieć pewności, że najem ten będzie równie korzystny jak w przypadku oferty A. B.. Nadto, A. B. oferował najem pojazdu zastępczego po jednolitej stawce za cały potrzebny do likwidacji szkody okres, natomiast podmioty współpracujące z pozwanym nie gwarantowały najmu pojazdu zastępczego po tej samej stawce uznanej przez pozwanego przez cały niezbędny okres. Ponieważ okres najmu bezpośrednio po zaistnieniu kolizji oraz w momencie udostępnienia poszkodowanemu pojazdu zastępczego przez firmę (...), jak i kwalifikacja szkody pozostawały w tamtym momencie niesprecyzowane, mogłoby się okazać, że po upływie okresu najmu uznanego przez pozwanego poszkodowany pozostałby bez pojazdu zastępczego lub byłby obciążony kosztami najmu. Tymczasem firma (...) w L. oferowała poszkodowanemu rozliczenie najmu pojazdu zastępczego w długim terminie, co było dla poszkodowanego korzystne i bezpieczne pod względem finansowym, ponieważ zyskał czas na wyegzekwowanie kwoty odszkodowania od pozwanego.

Nadto, Sąd zważył, że w toku niniejszego postępowania pozwany nie wykazał żadnym dowodem, że organizacja najmu pojazdu zastępczego dla poszkodowanego w okresie po zdarzeniu z dnia 28 czerwca 2023 roku była realnie możliwa do wykonania, tj. że podmioty współpracujące z nim dysponowały samochodami o klasie zbliżonej do pojazdu uszkodzonego i były w stanie wynająć go na warunkach nierodzących po stronie poszkodowanego ograniczeń czy obciążeń.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności, w ocenie Sądu, pozwany nie wykazał, by na etapie likwidacji szkody złożył powodowi skonkretyzowaną propozycję najmu pojazdu zastępczego, jak i nie wykazał, by w dacie zainicjowania postępowania likwidacyjnego miał realną możliwość zorganizowania takiego najmu pojazdu. To z kolei prowadziło do konstatacji – wbrew twierdzeniom pozwanego – że poszkodowany, wynajmując pojazd zastępczy za pośrednictwem firmy (...) w L., nie działał wbrew obowiązkowi lojalności ani nie przyczynił się do zwiększenia rozmiaru szkody.

Z tych powodów Sąd uwzględnił żądanie pozwu w całości, w tym koszty najmu pojazdu zastępczego za okres 22 dni, przy zastosowaniu stawki dobowej w wysokości 147,60 zł brutto, uwzględniając dotychczas wypłacone na rzecz powoda odszkodowanie tytułem najmu pojazdu zastępczego. Sąd uznał za zasadne domaganie się od pozwanego kwoty 1.223,20 zł tytułem najmu pojazdu zastępczego (22 x 147,60 zł = 3247,20 zł, które należało pomniejszyć o kwotę 2024,00 zł już przyznanego odszkodowania).

Sąd uwzględnił także w całości roszczenie o uzupełniające odszkodowanie z tytułu zwrotu kosztów zabezpieczenia pojazdu na strzeżonym parkingu w kwocie 441,57 zł (koszt parkingu 933,57 zł – 492 zł tytułem wypłaconego odszkodowania w tym zakresie).

W ocenie Sądu powyższe koszty stanowią element szkody poniesionej przez poszkodowanego. Koszty te pozostają bowiem w adekwatnym związku przyczynowym ze zdarzeniem drogowym, podczas którego uszkodzony został samochód poszkodowanego. Co więcej, zeznania powoda oraz świadka A. B. jak i dokumenty znajdujące się w aktach sprawy potwierdziły, że usługa zabezpieczenia uszkodzonego pojazdu na strzeżonym parkingu została wykonana. Za usługę została wystawiona faktura VAT. Usunięcie pojazdu z miejsca zdarzenia i zabezpieczenia uszkodzonego pojazdu na parkingu jest bezpośrednim skutkiem zdarzenia szkodzącego. Pojazd uszkodzony, który nie może być bez naprawy dopuszczony do ruchu drogowego musi być usunięty z drogi publicznej i celowe jest jego odpowiednie zabezpieczenie przed kradzieżą (np. części z pojazdu). Zatem wydatki związane z parkowaniem takiego pojazdu pozostają w adekwatnym związku przyczynowo-skutkowym ze zdarzeniem drogowym, będącym źródłem odpowiedzialności pozwanego.

Dodatkowo Sąd zważył, że materiał dowodowy zgromadzony w sprawie nie dał podstaw do przyjęcia, że poszkodowany w miejscu zdarzenia mógł skorzystać z innej tańszej oferty przechowywania pojazdu na parkingu. Okolicznością bezsporną było to, że tuż po zdarzeniu pojazd poszkodowanego nie był zdatny do jazdy. W związku z tym został zabezpieczony na parkingu strzeżonym prowadzonym przez firmę świadka A. B. i pozostawał tam aż do momentu odbioru wraku pojazdu przez oferenta tj. do dnia 20 lipca 2023 r. A zatem pozostawienie pojazdu na parkingu strzeżonym w okresie od 28 czerwca 2023 r. do 20 lipca 2023 r. uznać należy za zasadny. Odnosząc się do stawek wykonanych na rzecz poszkodowanego usług, a wyszczególnionych w załączonych do akt sprawy dokumentach, w ocenie Sądu, nie sposób uznać, by były one zawyżone. Na podstawie wiedzy i zasad doświadczenia życiowego należy stwierdzić, że zastosowane stawki pozostają zbliżone do stawek stosowanych na rynku przez inne podmioty świadczące podobne usługi. Tym samym przyjąć należało, iż strona pozwana w sposób dowolny dokonała korekty kosztów parkowania. Niezasadne jest odnoszenie kosztów parkowania pojazdu do wysokości opłat abonamentowych za parkowanie. Powód w momencie rozpoczęcia parkowania pojazdu nie był w stanie z góry przewidzieć, jaki będzie czas oczekiwania na naprawę pojazdu, a tym samym uzasadniony okres parkowania.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania, na podstawie art. 822 § 1 k.c. w zw. z art. 436 § 1 k.c. w zw. z art. 435 § 1 k.c. w zw. z art. 361 k.c. Sąd uwzględnił powództwo w zakresie kwoty 441,57 zł z tytułu niezrefundowanych kosztów parkowania uszkodzonego pojazdu na parkingu strzeżonym.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania, Sąd w pkt. I sentencji wyroku zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę łączną 1664,77 zł (441,57 zł tytułem dopłaty do odszkodowania za usługi przechowywania pojazdu na parkingu strzeżonym oraz 1.223,20 zł tytułem dopłaty do odszkodowania za usługi najmu pojazdu zastępczego) na podstawie art. 822 § 1 k.c. w zw. z art. 361 § 1 k.c. i art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych w zw. z art. 817 § 1 k.c.

Odnośnie żądania przez powoda zasądzenia na jego rzecz odsetek należy wskazać, iż stosownie do treści art. 481 §§ 1 i 2 k.c. jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe.

W przedmiotowej sprawie pozwany opóźnił się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego w postaci zapłaty odszkodowania na rzecz powoda. Stosownie bowiem do treści art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni, licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o wypadku. Nadto, stosownie do treści ust. 2 tego przepisu, w przypadku gdyby wyjaśnienie w terminie, o którym mowa w ust. 1, okoliczności niezbędnych do ustalenia odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania okazało się niemożliwe, odszkodowanie wypłaca się w terminie 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe, nie później jednak niż w terminie 90 dni od dnia złożenia zawiadomienia o szkodzie, chyba że ustalenie odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania zależy od toczącego się postępowania karnego lub cywilnego.

Na podstawie dokumentów zawartych w aktach sprawy Sąd ustalił, iż pozwany potwierdził przyjęcie szkody w dniu 30 czerwca 2023 r. Natomiast szkoda w postaci kosztów parkowania i najmu pojazdu zastępczego była zgłaszana sukcesywnie wraz z powstawaniem kosztów po stronie powoda z tego tytułu na podstawie wystawionej faktury. Ostateczna decyzja ubezpieczyciela w tym przedmiocie została wydana w dniu 25 lipca 2023 r. Żądanie powoda dotyczyło odsetek ustawowych za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu tj. 07 września 2023 r. We wskazanym okresie strona pozwana pozostawała w opóźnieniu w spełnieniu świadczenia pieniężnego.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 108 § 1 k.p.c. w zw. z 98 k.p.c. przy uwzględnieniu zasady odpowiedzialności za wynik postępowania. Powództwo zostało uwzględnione w całości, zatem to pozwany powinien ponieść całość kosztów. Na koszty procesu poniesione przez powoda składały się: kwota 200 zł tytułem opłaty od pozwu, kwota 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa oraz ustalona na podstawie § 2 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych kwota w wysokości 900 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego. Łącznie suma kosztów procesu poniesionych przez powoda wyniosła 1117 zł. Taką kwotę Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda z tytułu zwrotu kosztów procesu, zasądzając również na podstawie art. 98 § 1 ¹ k.p.c. od tej kwoty odsetki ustawowe za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

W pkt. III wyroku Sąd na zasadzie art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych nakazał ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Sopocie kwotę 228,36 zł tytułem kosztów sądowych tymczasowo poniesionych przez Skarb Państwa w postaci zwrotu kosztów podróży i utraconego zarobku świadka A. B. w kwocie łącznej 228,36 zł.