Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Powód R. Ł. wniósł o zasądzenie od pozwanego D. Ś. kwoty 18 219,62 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 16 marca 2021 r. oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu wskazał, że 27 września 2018 r. zawarli z pozwanym umowę zamiany, na mocy której powód przeniósł własność lokalu położonego w B. przy ul. (...) na pozwanego i córkę, a w zamian otrzymał udział ½ części w nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym przy ul. (...) w B.. Powód podał, iż strony zobowiązały się do wydania przedmiotu umowy w takim stanie, jak w dniu podpisania aktu, lecz pozwany dokonał umyślnie uszkodzenia i zniszczenia lokalu mieszkalnego przy ul. (...) tak, że przestał spełniać charakter lokalu mieszkalnego, uszkodził ściany, podłogi, wymontował elementy instalacji elektrycznej, zniszczył kabiny, łazienkę na dole, w tym zdewastował pokój, który był zabezpieczony przez komornika. Powód zlecił rzeczoznawcy wyliczenie szkody, którą wyliczono w kosztorysie. Powód podał, że postępowanie karne zostało umorzone.

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powodowa na jego rzecz kosztów procesu. Pozwany podniósł, że zajmował lokal w budynku przy ul. (...) w B., w którym rzekomo miały powstać szkody, na podstawie umowy użyczenia z dnia 10 stycznia 2007 r. Pozwany wskazał, że to powód wywoływał konflikty, żądał od córki, a żony pozwanego spowodowania powrotu byłej żony powoda do ponownego zamieszkania z nim, a w liście z dnia 20 maja 2015 r. wezwał pozwanego i swoją córkę do opuszczenia zajmowanych pomieszczeń i posesji, w związku z czym pozwany z żoną zaprzestali prowadzenia remontów. Następnie podał, że powód skierował do Sądu Rejonowego w Kłodzku wniosek o zniesienie współwłasności nieruchomości, po tym jak pozwany z żoną nabyli udziały w lokalu położonym na górnej kondygnacji nieruchomości przy ul. (...) w B. Kł. Pozwany podniósł, że powód nie dołączył do pozwu załącznika opisanego w § 2 umowy zamiany dotyczącego opisu ruchomości, które zostaną zabrane oraz wzajemnych ustaleń stron. Pozwany wskazał, że lokal został powodowi zwrócony w stanie uzgodnionym przez strony z udziałem M. Ś., a zatem powód nie poniósł żadnej szkody, a nadto, powód często przychodził do mieszkania zajmowanego przez pozwanego z rodziną, przez pewien czas mieszkał w jednym z pokoi objętych umową użyczenia i znał stan mieszkania i zakres prac remontowych, ponieważ pozwany z żoną wykonali szereg prac remontowych, które podniosły wartość lokalu, a które nie zostały rozliczone z powodem. Pozwany podniósł również zarzut przedawnienia roszczenia powoda oraz zarzut nadużycia prawa podmiotowego wobec żądania odszkodowania pry braku rozliczenia nakładów.

W odniesieniu do odpowiedzi na pozew powód podniósł, że umowa użyczenia została podpisana dla pozoru, a nadto, że przedmiotowa nieruchomość nie wymagała żądnych remontów ponieważ powód wymienił okna, przedłużył dach, uzupełnił dachówki, zainstalował nowe ogrzewanie, wymienił co, pokrył dwa garaże papą, zrobił przybudówkę na opał, suszarnię pod dachem., natomiast remonty wykonywane przez pozwanego były nakładami zbytkownymi, a pozwany zwracał się do całej rodziny o rachunki na zakup materiałów budowlanych, ponieważ potrzebował ich do skorzystania z ulgi budowalnej. Wskazał, że pokój zabezpieczonych przez komornika został zdewastowany między 27 września a 15 grudnia 2018 r. Zdaniem pozwanego zarzut przedawnienia jest chybiony, ponieważ domaga się rozliczenia na podstawie umowy z 27 września 2018 r.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwany D. Ś. i interwenientka uboczna M. Ś. sprzedali swoje mieszkanie i mieli remontować dom przy ul. (...) (Miodowa 19) w B.. Nieruchomość miała zostać na nich przepisana przez rodziców interwenientki, tj. powoda i M. Ł..

Dowód: zeznania pozwanego – k.146, zeznania interwenientki ubocznej – k.149 - 150

Powód R. Ł. i pozwany D. Ś. (zięć powoda) wraz z żoną M. Ś. (córka powoda) zawarli w dniu 10 stycznia 2007 r. umowę użyczenia, ma podstawie której powód użyczył zięciowi i córce ½ budynku mieszkalnego położonego w B. przy ul. (...) (obecnie Miodowej 19) na czas nieokreślony w zamian za wykonanie remontu w tej nieruchomości.

Dowód: umowa użyczenia – k.49

Drugim współwłaścicielem tej nieruchomości wówczas była matka M. Ś. i była żona powoda M. Ł., obecnie T..

Okoliczność bezsporna

Pozwany z żoną i dwójką dzieci oraz wujkiem pozwanego zajęli pomieszczenia na parterze budynku przy ul. (...): kuchnię, jeden pokój, łazienkę i korytarz. W drugim pokoju na dole zamieszkiwał powód. Matka interwenientki ubocznej wraz z synem J. Ł. (1) zajęli pomieszczenia na górze B. nie był świeżo po remoncie. W rok po zawarciu umowy użyczenia pozwany z żoną rozpoczęli remont. budynku. Pozwany z żoną, teściową i szwagrem wymienili centralne ogrzewanie i wykonali elewację budynku. Pozwany z żoną wymienili okna na plastikowe w zajmowanych pomieszczeniach. Interwenientka zakupiła okna dachowe do pomieszczeń zajmowanych przez matkę i brata. Łazienka na dole była wyremontowana przez powoda i jego żonę przed zawarciem umowy użyczenia. Pozwany zmienił instalację elektryczną ze starej na nową, przy czym jest ona niedokończona, wymienili kafelki w kuchni na posadzce i położyli płytki między meblami, wymienili drzwi wewnętrzne na nowoczesne. W pokoju na wprost drzwi ściany były pomalowane i na podłodze położono panele, ponieważ gumoleum na podłodze było stare. Drugi pokój został przedzielony ścianką działową z regipsów z przesuwanymi drzwiami. Pomieszczenie wc, oddzielne od łazienki, zostało wyremontowane, położone zostały płytki i kafelki. Drzwi od werandy były oczyszczane i poddawane renowacji. W kuchni został obniżony sufit. Drzwi wejściowe do budynku pozwany wymienił z żoną i teściową. Remont był prowadzony sukcesywnie i do dnia wydania lokalu nie został zakończony.

Dowód: zeznania świadka J. Ł. (1) – k.105 – 107, zeznania świadka D. K. – k.107 verte, zeznania świadka B. L. – k.108, zdjęcia – k.63, 132, zeznania powoda – k.133 verte – 134, zeznania świadka E. R. – k.129 verte, zeznania pozwanego – k.146 - 148, zeznania interwenientki ubocznej – k.149

Pozwany z interwenientką uboczną przedzielili duży pokój, by wydzielić pokoje dla dzieci.

Dowód: zeznania powoda – k.133 verte – 134

Na ogrodzie została zamontowana suszarka zewnętrzna na bieliznę, która należała do wujka pozwanego A. Ś..

Okoliczność bezsporna (vide: pismo powoda k.252)

Podłogi były na podbiciu paździerzowym i był proces gnilny, w kuchni była poniemiecka podłoga, miejscami się zapadała. Powód wiedział, co było remontowane, ponieważ przez kilka lat zamieszkiwał z córką i pozwanym i następnie wyprowadził się w 2011 r. na ul. (...) w B., którą to nieruchomość nabył na podstawie umów sprzedaży z 22 lipca 2010 r., 23 sierpnia 2010 r. i 8 stycznia 2013 r.

Dowód: zeznania pozwanego – k.146, zeznania interwenientki ubocznej – k.149, akt notarialny z dnia 27.09.2018 r. – k.52, zeznania powoda – k.134

W maju 2015 r. powód napisał list do córki M. Ś., w którym wskazał, że zanim wystąpi do sądu jeszcze raz kieruje do niej prośbę o scalenie rodziny, a jeśli tego nie spełni będą tego żałować. W liście powód poinformował, że jeśli nie pójdą na ustępstwa to wydziedziczy córkę, a ponadto wystąpi o eksmisję jej i byłej żony.

Dowód: list powoda do córki – k.50

W 2015 r. pozwany uległ wypadkowi w pracy w Niemczech i doznał złamania kości udowej i przez prawie cały rok nie poruszał się. Wówczas remonty w nieruchomości nie były prowadzone

Dowód: zeznania interwenientki ubocznej – k.149

Powód pismem z dnia 11 maja 2015 r. wezwał pozwanego i córkę do opuszczenia, opróżnienia i wydania małego pokoju na parterze przedmiotowego budynku wypowiadając umowę użyczenia w tym zakresie. W tym zakresie strony zawarły ugodę sądową co do wydania powodowi tego pomieszczenia oraz udostępnienia mu wspólnych pomieszczeń: kuchni, łazienki, ubikacji oraz przedpokoju, a także piwnicy. Powód wówczas zobowiązał się do podjęcia niezwłocznie czynności w celu sprzedaży nieruchomości przy ul. (...) ( (...)) w B. oraz uregulowania stanu prawnego nieruchomości położonej w K. przy ul. (...)poprzez przejęcie własności tego lokalu i spłatę obecnego współwłaściciela w celu uregulowania rozliczeń pomiędzy stronami w związku z nakładami poniesionymi przez pozwanych na remont budynku w B. przy ul. (...).

Dowód: pismo powoda z 11.05.2015 r. – k.223, ugoda z dnia 16.02.2016 r. – k.224

Powód zabronił prowadzenia remontu, bo nie był zadowolony.

Dowód: zeznania powoda – k.134

W związku ze sprawą o eksmisję pozwanego i interwenientki ubocznej, jego była żona M. Ł. w dniu 13 września 2016 r. zawarła z pozwanym i córką M. Ś. umowę dożywocia i pozwany z żoną stali się współwłaścicielami nieruchomości przy ul. (...) w B..

Dowód: wydruk z księgi wieczystej (...) – k.291 – 30, zeznania powoda – k.133 verte

W dniu 21 września 2018 r. powód, pozwany i interwenientka uboczna podpisali oświadczenia, iż powód ma prawo zabrać z domu przy ul. (...) w B. piec co, wymiennik wody czerwony marki GREGOR, umywalkę wraz ze stopką, lustra z łazienki, szyny sufitowe na firanki, firanki, złom, betony i krawężniki, orzecha włoskiego 2 sztuki i meble. Co do domu przy ul. (...) dom miał być niezdemolowany, ściany nie zniszczone, podłogi niezniszczone z panelami, przełączniki oświetleniowe mają być w ścianach, kabiny na górze i na dole mają być w dobrym stanie, w takim jak są obecnie.

Dowód: oświadczenie z 21.09.2018 r. – k.25

W dniu 27 września 2018 r. powód R. Ł. przeniósł tytułem zamiany na rzecz córki M. Ś. i jej męża D. Ś. do ich wspólnego prawo własności nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym stanowiącym działkę nr (...) położonej w B. przy ul. (...) (księga wieczysta (...)), a M. i D. Ś. w zamian za to przenieśli na rzecz powoda udział wynoszący ½ części w nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym stanowiącej działkę nr (...) położonej w B. przy ul. (...) (księga wieczysta (...)) za dopłatą na rzecz powoda kwoty 130 000 zł pomniejszoną o 2 000 zł z tytułu kosztów poniesionych na wykonanie schodów zewnętrznych, drzwi i daszku oraz mebli kuchennych pod zabudowę. Strony zobowiązały się wydać przedmioty zamiany do dnia 15 grudnia 2018 r. Strony zgodnie oświadczyły, że zobowiązują się wydać wzajemnie przedmioty umowy w takim stanie, jaki jest na dzień podpisania aktu notarialnego. Strony podpisały też oświadczenie jako załącznik do aktu notarialnego, w którym wskazały, że powód ma prawo zabrać z nieruchomości przy ul. (...) w B. Kł. Piec co i wymiennik, umywalkę ze stopką, lustra, szyny wraz z firankami, złom i betony, dwie sztuki orzecha włoskiego, meble i dywany, a pozwany z żoną mają prawo zabrać z nieruchomości przy ul. (...) w B. Kł. piec co i wymiennik, gniazdka i włączniki w kuchni, oświetlenie w każdym pokoju. Demontaż ścianki i paneli podłogowych, mebli kuchennych pod zabudowę z parteru. Ponadto powód zobowiązał się, że nie będzie korzystał z pokoju wydanego przez komornika położonego na parterze nieruchomości i nie będzie domagał się jego wydania do 15 grudnia 2018 r.

Dowód: akt notarialny z dnia 27.09.2018 r. – k.26 – 30, 50 – 60, 61 – 62

Pozwany i interwenientka uboczna w dniu 15 grudnia 2018 r. wydali powodowi nieruchomość.

Okoliczność bezsporna

Pozwany i interwenientka uboczna zabrali rzeczy zgodnie z oświadczeniem z dnia 27 września 2018 r. Nie zdemontowali ścianki działowej w pokoju.

Dowód: oględziny nieruchomości z dnia 2.02.2022 r. – k.152 – 155, zeznania pozwanego – k.146 – 149, zeznania interwenientki ubocznej – k.149

Powód nie zgodził się na sporządzenie protokołu dotyczącego stanu nieruchomości w dniu wydania.

Dowód: zeznania świadka J. Ł. (1) – k.105 verte – 107, zeznania pozwanego – k.146 – 149

Powód wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 18 219,62 zł w terminie dwóch tygodni od daty doręczenia pisma i podał w piśmie, że nieruchomość objęta w posiadanie w dniu 15 września 2019 r. znajdowała się w tragicznym stanie, ponieważ ściany i podłogi były zniszczone, nie było przełączników oświetleniowych, a kabiny w łazienkach były uszkodzone. Powód powołał kosztorys jako podstawę swego żądania. Wezwanie doręczono pozwanemu 17 marca 2021 r.

Dowód: wezwanie do zapłaty z potwierdzeniem odbioru – k.23 - 24, kosztorys – k.5 – 22

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało oddaleniu.

Powód wystąpił z żądaniem zapłaty odszkodowania w kwocie 18 219,62 zł za dokonane zniszczenia w pomieszczeniach budynku przy ul. (...) w B. wskazując, że przestał on spełniać funkcję lokalu mieszkalnego. Z ustalonego stanu faktycznego wynika jednoznacznie, że powód i pozwany i interwenientka uboczna M. Ś. zawarli umowę użyczenia. Stanowi o tym dokument jak na k.48 akt sprawy, a dodatkowo potwierdził ten fakt świadek J. Ł. (1) – syn powoda i brat interwenientki ubocznej. Powód powołał w piśmie stanowiącym ustosunkowanie do odpowiedzi na pozew, że umowa była zawarta dla pozoru, lecz nie przedstawił żadnego dowodu na tę okoliczność i w istocie poprzestał na tym twierdzeniu. W zeznaniach powód nie podnosił okoliczności związanych z pozornością umowy użyczenia. Zwrócić należy uwagę, że pozwany D. Ś. z żoną byli w dniu 27 września 2018 r. współwłaścicielami w ½ części tej nieruchomości w miejsce M. Ł., a pozostałą część przysługującą powodowi posiadali na podstawie umowy użyczenia. Wskazać należy, że zgodnie z przepisem art.719 k.c . roszczenie użyczającego przeciwko biorącemu do używania o naprawienie szkody za uszkodzenie lub pogorszenie rzeczy, jak również roszczenia biorącego do używania przeciwko użyczającemu o zwrot nakładów na rzecz oraz o naprawienie szkody poniesionej wskutek wad rzeczy przedawniają się z upływem roku od dnia zwrotu rzeczy. Niewątpliwie powód wystąpił przeciwko pozwanemu z roszczeniem o naprawienie szkody nie określając z jakiego tytułu, czy z umowy użyczenia, czy współwłasności. Nie ma to większego znaczenia, bowiem w myśl art. 229 § 1zd. 1 k.c. roszczenia właściciela przeciwko samoistnemu posiadaczowi o wynagrodzenie za korzystanie z rzeczy, o zwrot pożytków lub o zapłatę ich wartości, jak również roszczenia o naprawienie szkody z powodu pogorszenia rzeczy przedawniają się z upływem roku od dnia zwrotu rzeczy. Skoro zatem zwrot lokalu nastąpił 18 grudnia 2018 r., a powód wystąpił z pozwem w dniu 10 czerwca 2021 r., to termin roczny upłynął 18 grudnia 2019 r., a więc roszczenie o naprawienie szkody uległo przedawnieniu w dacie wyniesienia pozwu. Z tego względu powództwo należało oddalić.

Ponadto wskazać należy, że powód nie był wyłącznym właścicielem nieruchomości w chwili użyczenia, a stał się nim dopiero wskutek umowy zamiany, a pozwany nie scedował na niego swoich roszczeń z tytułu posiadania rzeczy jako współwłaściciel, ponadto w dacie wniesienia pozwu pozwany i córka powoda – interwenientka uboczna nie byli małżeństwem, zatem domaganie się w całości tylko od pozwanego kwoty 18 219,62 zł było nieuprawnione.

Niezależnie od tego, że przedawnienie roszczeń stanowiło wystraczającą podstawę nieuwzględnienia powództwa, to zwrócić należy uwagę, że powód nie udowodnił, by doszło do umyślnego dokonania uszkodzeń i zniszczeń w pomieszczeniach na parterze budynku przy ul. (...) w B.. Wbrew obowiązkowi wynikającemu z przepisu art.6 k.c. i art.232 zd. 1 k.p.c. nie przedstawił żadnych dowodów, na podstawie których sąd mógłby porównać stan zajmowanych przez pozwanego i jego rodzinę pomieszczeń na parterze nieruchomości przy ul. (...) w B. na dzień 10 stycznia 2007 r., na dzień 27 września 2018 r. ze stanem w dacie ich wydania w dniu 15 grudnia 2018 r. Strony nie sporządziły protokołów dotyczących stanu nieruchomości ani 10 stycznia 2007 r., ani 27 września 2018 r., ani w dniu wydania 15 grudnia 2018 r. Niemniej jednak, to na powodzie spoczywał obowiązek dowodowy, skoro twierdził, że pomieszczenia zostały zdemolowane. Z zeznań świadka J. Ł. (1) i pozwanego wynikało, że pozwany z interwenientką uboczną chcieli przy zamianie i wydaniu lokalu spisać protokołów, lecz powód się na to nie zgodził. Powód natomiast podnosił, że pozwany nie zgodził się na wykonanie zdjęć, jednak nie potwierdził tego żaden dowód.

Wskazać należy nader istotną okoliczność, że z umowy użyczenia nie wynika w żaden sposób ani zakres remontu, ani termin jego przeprowadzenia, ani też, w jaki sposób miał być przeprowadzony (czy w sposób gospodarczy we własnym zakresie, czy za pośrednictwem firmy budowlanej). Z zeznań samego powoda wynika też, że zabronił w pewnym momencie remontów, przy czym nie określił kiedy to było. Powód w pozwie podał, że pozwany miał wydać przedmiot umowy w takim stanie, jaki był na dzień podpisania aktu, a więc 27 września 2018 r., lecz brak jest dokumentu, na podstawie którego można ustalić, w jakim stanie znajdowały się pomieszczenia zajmowane przez pozwanego z rodziną w dacie zamiany i w dacie wydania.

Zauważyć wypada, że powód w wezwaniu do zapłaty z dnia 16 marca 2021 r. wskazał, że w pokoju na wprost wejścia nie było paneli podłogowych i oświetlenia, a nie zwrócił uwagi, że w dniu 27 września 2018 r. strony podpisały oświadczenie, z którego jednoznacznie wynika, że pozwany z żoną zabiorą gniazdka i wyłączniki w kuchni, oświetlenie w każdym pomieszczeniu, zdemontują ściankę i panele podłogowe oraz meble kuchenne. Zatem powód nie może obecnie z tego tytułu domagać się należności za brak oświetlenia, gniazdek i włączników światła, paneli podłogowych, skoro strony dokonały ustaleń w tym zakresie. Powód na podstawie oświadczenia z tej samej daty zabierał określone w oświadczeniu rzeczy z nieruchomości przy ul. (...). Nie ma znaczenia dla sprawy oświadczenie z dnia 21 września 2018 r., ponieważ jest ono wcześniejsze i po nim po zawarciu aktu notarialnego strony podpisały oświadczenie 27 września 2018 r. Zostało ono podpisane i opieczętowane przez notariusza i jako późniejsze jest wiążące dla stron. Nie może być mowy o tym, by oświadczenie z dnia 21 i 27 września 2018 r. się uzupełniały, ponieważ są one są ze sobą sprzeczne. Skoro strony zawarły porozumienie co do rzeczy które mają zabrać po akcie notarialnym, to nim należało się kierować przy rozstrzyganiu sprawy jako, że stanowiło ono dokument późniejszy w stosunku do pierwszego.

By ustalić określone okoliczności, sąd posiłkował się udziałem biegłego w oględzinach, a następnie opinią. Z dowodu z oględzin nieruchomości i z opinii biegłego wynika, że brama wjazdowa na posesję jest uszkodzona, pęknięta jest podmurówka ogrodzenia, a słupek skrzydła bramy jest ruchomy wskutek uszkodzenia przez syna powoda podczas wjazdu i okoliczność przyznał powód, a jednak wskazywał na te uszkodzenia podczas oględzin. Odnośnie suszarki na bieliznę zwrócić należy uwagę, że skoro suszarka była od wujka pozwanego, to jako współwłaściciele ją zabrali. Dodatkowo podnieść wypada, że z tego tytułu powód nie żądał żadnej należności i jest to bez znaczenia dla sprawy.

W odniesieniu do opinii biegłego stwierdzić należy, że biegły sporządził opinię odnosząc swoje ustalenia do definicji remontu określonej w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowalne, jednak nie sposób podzielić w całości opinii biegłego, ponieważ biegły w istocie uznał, że w chwili wydania pomieszczenia powinny być wyremontowane zgodnie z umową użyczenia. Podkreślić jednak należy, że w umowie użyczenia brak jest mowy o zakresie i terminie remontu, a umowa została zawarta na czas nieokreślony. Powód nie wypowiedział umowy użyczenia w całości, nie wzywał do zakończenia remontu, wiedział o konieczności rozliczenia nakładów w dacie zawarcia ugody 16 września 2016 r., a po ponad dwóch latach od wydania mu nieruchomości uznał, że lokal został umyślnie uszkodzony i zniszczony. Biegły sądowy wskazał, że remont był wykonany niewłaściwie, niezgodnie z technicznymi warunkami wykonania i odbioru prac, część prac wykonano wadliwie, części prac nie dokończono, część pomieszczeń była użytkowana ponadnormatywnie. Zdaniem sądu, biegły znacznie przekroczył zakres opinii uznając, wbrew ustaleniom stron oraz ponad żądanie powoda, że pozwany winien dokończyć prace remontowe, naprawić częściowo zdemontowaną instalację elektryczną, zamontować panele i wyremontować pokój, dokończyć remont korytarza i instalacji elektrycznej wraz z odbiorem, wyremontować ściany kuchni i zdemontować niepotrzebne okładziny, uzupełnić gładzie, wyremontować pomieszczenie werandy, zamontować cokoły. Jednocześnie biegły sposób lakoniczny odniósł się do tezy, czy w nieruchomości występują ślady umyślnych zniszczeń i uszkodzeń w zasadzie wskazując tylko na usunięcie suszarki na bieliznę. Z żadnego z dowodów nie wynika, że pozwany dokonał umyślnych zniszczeń pomieszczeń, które zajmował na parterze wraz z rodziną. Powód w pozwie wskazał, że pozwany umyślnie uszkodził ściany, podłogi, wymontował elementy instalacji elektrycznej, zniszczył kabiny i łazienkę na dole. Zwrócić ponownie należy uwagę, że strony w dacie sporządzenia umowy zamiany 27 września 2018 r. umówiły się, że pozwany i interwenientka uboczna zabiorą z nieruchomości przy ul. (...) gniazdka i wyłączniki w kuchni, oświetlenie w każdym pomieszczeniu i panele podłogowe. Mimo to powód uważa, choć podpisał oświadczenie, że pozwany nie miał prawa ich zabrać. Z nieznanych względów biegły pozwolił sobie na ocenę dokonanego porozumienia i wypowiedział się stanowczo, iż panele powinny być położone z powrotem na podłodze małego pokoju. Ponadto biegły, choć nie dysponował materiałem porównawczym co do wyglądu podłogi w dacie zamieszkania pozwanego z interwenientką w nieruchomości w 2007 r. uznał, że podłoga została przekazana w stanie gorszym i w tym zakresie strony powinny się porozumieć. Sad nie podziela poglądu biegłego, że zdemontowanie gniazdek było niedopuszczalne, co jest elementem dewastacji, skoro strony i M. Ś. w oświadczeniu z dnia 27 września 2018 r. zgodziły się na to. Zdaniem sądu, biegły niejako wszedł w rolę sądu, a jednocześnie podawał w opinii i pisemnych wyjaśnieniach, że strony nie określiły ani terminu, ani zakresu remontu, podnosił też, że oświadczenia są lakoniczne.

Zwrócić należy uwagę, że opinia biegłego to jeden z dowodów w sprawie i jako taka podlega ocenie sądu. Zdaniem sądu, jak wskazano wyżej ze względu na przekroczenie zakresu na jaki powinna być sporządzona, dokonywanie oceny innych dowodów oraz wyjście nawet ponad żądanie powoda, nie stanowi ona przydatnego dowodu w sprawie. Jednocześnie z opinii nie wynika, co już wskazano, by dokonano umyślnych zniszczeń i uszkodzeń. Sąd przeprowadził oględziny przedmiotowej nieruchomości i w ocenie sądu, nieruchomość w parterze wygląda częściowo jak po niedokończonym remoncie, a częściowo po wyprowadzce rodziny i o zabraniu swoich mebli, w tym kuchennych, o czym świadczy wygląd ścian jak na zdjęciach. Nie mogło ujść uwadze sądu również to, że od daty wydania do oględzin upłynęło ponad trzy lata. Okoliczności sposobu prowadzenia remontu przez pozwanego we własnym zakresie, z pomocą znajomych, przy braku fachowej wiedzy nie stanowi o umyślnym uszkodzeniu mienia, czy jego zniszczeniu. W swoich zeznaniach powód podał, że myślał, że przyjdzie firma i zrobi remont, lecz jest to bez znaczenie, skoro takiego zastrzeżenia nie zawarto w umowie użyczenia.

Ponadto biegły podał, co sąd podziela, że pomieszczenia na parterze budynku oraz piwnica nie utraciły swojej funkcji. Dodatkowo zwrócić należy uwagę, że pozwany z żoną prowadzi remonty z założeniem, że nieruchomość zgodnie z ustaleniami w rodzinie, zostanie w przyszłości na nich przepisana.

Pismo powoda z dnia 14 lipca 2022 r. nie zasługiwało na uwzględnienie, ponieważ w istocie powód zmienił okoliczności, na podstawie których dochodził roszczenia, wskazując w tym piśmie, że prace opisane w opinii stanowią niezrealizowany remont, który obciążał pozwanego, a pozwie żądał odszkodowania za uszkodzenia i zniszczenia. Sąd oddalił wniosek dowodowy o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego na okoliczność szacowania wartości remontu, ponieważ w kontekście ustaleń stanu faktycznego oraz przedawnienia roszczenia był on bezzasadny.

Zwrócić należy uwagę na zeznania świadka J. Ł. (1), który podał, że odniósł wrażenie, że prócz gniazdek nic nie zostało specjalnie zniszczone. Świadek zeznał, iż pozwany z żoną zajmowali dolną część budynku: dwa pokoje, kuchnię i łazienkę, a budynek nie był świeżo po remoncie. Świadek zeznał, że po roku od wprowadzenia się siostra ze szwagrem zaczęli remont. Wskazać wypada, że to wynikało z umowy użyczenia. Świadek J. Ł. (1) wskazał, że pozwany wspólnie z żoną, teściową i szwagrem (świadkiem J. Ł.) wymieni centralne ogrzewanie i wykonali elewację budynku, a powód dał pieniądze na rury miedziane, pozwany z żoną podnieśli standard, bo wymienili okna w pomieszczeniach, w których mieszkali, zmienili instalację elektryczną, wymienili drzwi wewnętrzne na nowoczesne, wymienili kafelki, na ścianach zostały wykonane gładzie. Zeznania pozostałych świadków niewiele wniosły do sprawy. Zeznania świadka D. K., B. L. i E. R. potwierdziły sukcesywnie prowadzony i nieskończony remont, przy czym świadkowie nie mieli wiedzy o ewentualnych uszkodzeniach i zniszczeniach lokalu.

Sąd pominął spóźnione wnioski dowodowe zawnioskowane przez pozwanego. Jego rzeczą było ich złożenie w odpowiedzi na pozew. Wnioski dowodowe o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego lub konfrontacji oraz o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego z zakresu szacowania nieruchomości ze względu na przedawnienie roszczeń podlegało oddaleniu, a nadto brak dostatecznych dowodów pozwalających ustalić stan lokali w dacie aktu notarialnego z 27 września 2018 r. i 15 grudnia 2018 r. Zauważyć wypada, że dowody osobowe w postaci zeznań świadków są nieprecyzyjne, świadkowie nie mieli dokładnej wiedzy lub pamięci, natomiast dowód z przesłuchania stron jest w tym zakresie nie poddający się weryfikacji wobec braku jakiegokolwiek dowodu potwierdzającego okoliczności związane ze stanem pomieszczeń z daty umowy zamiany i daty wydania.

O kosztach procesu orzeczono na mocy art.98 § 1 i 3 k.p.c. zasądzając je od powoda jako przegrywającego proces zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie, tj. w kwocie 3 600 zł (§ 2 pkt 5) oraz kwocie 17 zł z tytułu opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

Na mocy ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych nakazano uiścić powodowi na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kłodzku kwotę 3 008,31 zł tytułem brakujących kosztów sądowych wyłożonych tymczasowo z wydatków Sądu Rejonowego w Kłodzku