Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 lipca 2024 r.

Sąd Rejonowy w Radomiu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia SR Dariusz Wieński

Protokolant: sekretarz sądowy Arkadiusz Włoskowicz

po rozpoznaniu w dniu 26 czerwca 2024 r. w Radomiu

na rozprawie sprawy

z powództwa (...) Spółka z o.o. Sp. k. z siedzibą w B.

przeciwko I. H. (1), T. K.

o uznanie czynności prawnej za bezskuteczną

I. uznaje za bezskuteczną w stosunku do (...) Spółka z o.o. Sp. k. z siedzibą w B. czynność prawną w postaci umowy darowizny ½ części we współwłasności nieruchomości położonej w R., obręb 0130 J., przy ul. (...), oznaczonej jako działka ewidencyjna nr (...) powierzchni 0,0231 ha, dla której Sąd Rejonowy w Radomiu VI Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą Kw Nr (...), zawartej w dniu 11 września 2015 roku przed notariuszem A. K. (1) w Kancelarii Notarialnej w K., zarejestrowanej za Nr. Rep. A 10545/2015 pomiędzy R. K. a T. K. w zakresie wierzytelności stwierdzonej prawomocnym wyrokiem wydanym przez Sąd Rejonowy Lublin – Wschód w Lublinie z siedzibą w Świdniku w dniu 22 stycznia 2018 roku w sprawie VIII GC 4025/16;

II. oddala powództwo w stosunku do I. H. (1);

III. zasądza od T. K. na rzecz (...) Spółka z o.o. Sp. k. z siedzibą w B. kwotę 3.882,50 zł (trzy tysiące osiemset osiemdziesiąt dwa złote 50/100) tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty;

IV. zasądza od (...) Spółka z o.o. Sp. k. z siedzibą w B. na rzecz I. H. (1) kwotę 5.117,00 zł (pięć sto siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty;

V. nakazuje ściągnąć od (...) Spółka z o.o. Sp. k. z siedzibą w B. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Radomiu kwoty po 415,10 zł (czterysta piętnaście złotych 10/100) tytułem zwrotu poniesionych tymczasowo wydatków na opinię biegłego.

Sędzia SR Dariusz Wieński

Sygn. akt I C 680/19

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 18 lutego 2019 roku (data prezentaty) (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B., reprezentowana przez pełnomocnika w osobie radcy prawnego, wniosła o:



uznanie za bezskuteczną w stosunku do niej umowy sprzedaży ½ części nieruchomości stanowiącej działkę gruntu położoną w R. przy ul. (...), oznaczonej na mapie jako działka nr (...) o obszarze 0,0231 ha, dla której Sąd Rejonowy w Radomiu VI Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o nr (...), zawartej w dniu 25 stycznia 2017 roku, pomiędzy T. K. a I. H. (1), do wartości sumy wierzytelności stwierdzonych wyrokiem Sądu Rejonowego Lublin-Wschód w Lublinie z siedzibą w Świdniku z dnia 22 stycznia 2018 roku wydanym w sprawie sygn. VIII GC 4025/16,



uznanie za bezskuteczną w stosunku do niej umowy darowizny ½ części nieruchomości stanowiącej działkę gruntu położoną w R. przy ul. (...), oznaczonej na mapie jako działka nr (...) o obszarze 0,0231 ha, dla której Sąd Rejonowy w Radomiu VI Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o nr (...), zawartej w dniu 11 września 2015 roku, pomiędzy R. K. a T. K., do wartości sumy wierzytelności stwierdzonych wyrokiem Sądu Rejonowego Lublin-Wschód w Lublinie z siedzibą w Świdniku z dnia 22 stycznia 2018 roku wydanym w sprawie sygn. VIII GC 4025/16.

Powódka wniosła ponadto o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazała, że pozwem z dnia 30 sierpnia 2016 roku wystąpiła do Sądu Rejonowego Lublin-Wschód w Lublinie z siedzibą w Świdniku o zapłatę przez R. K. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą (...) Firma Handlowo-Usługowa kwoty 14.597,17 zł wraz z odsetkami i kosztami procesu. W dniu 20 września 2016 roku Sąd Rejonowy Lublin-Wschód w Lublinie z siedzibą w Świdniku, uznając powództwo strony powodowej, wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym w sprawie sygn. VIII GNc 3193/16, w którym zobowiązał R. K. do zapłaty na rzecz powódki kwoty objętej żądaniem pozwu. Od powyższego nakazu R. K. wniósł sprzeciw. W rezultacie postępowania sądowego toczącego się pod sygn. VIII GC 4025/16 Sąd Rejonowy Lublin-Wschód w Lublinie wyrokiem z dnia 22 stycznia 2018 roku uwzględnił żądanie powódki w całości. Następnie, w oparciu o tytuł wykonawczy, powódka wystąpiła do komornika z wnioskiem o wszczęcie egzekucji wobec R. K.. W toku postępowania egzekucyjnego komornik nie wyegzekwował żądanej kwoty. Na skutek podjętych czynności, powódka ustaliła, że R. K. umową z dnia 11 września 2015 roku darował na rzecz swojego ojca T. K. ½ części nieruchomości położonej w R. przy ul. (...), oznaczonej na mapie jako działka nr (...) o obszarze 0,0231 ha, dla której Sąd Rejonowy w Radomiu VI Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o nr (...) o wartości 150.000 zł. Następnie, T. K. w dniu 25 stycznia 2017 roku dokonał sprzedaży na rzecz córki I. H. (1) udziału wynoszącego ½ we współwłasności ww. nieruchomości za kwotę 60.000 zł. Wskutek dokonania tej czynności dłużnik powiększył swoją niewypłacalność, wyzbył się składnika majątku, z którego mogła być prowadzona egzekucja. Powódka podała, że pozwana jest siostrą R. K., zatem osobą bliską dla dłużnika (pozew – k. 2 - 7v).

W piśmie z dnia 24 kwietnia 2019 roku (data prezentaty) pozwana I. H. (1), reprezentowana przez pełnomocnika w osobie adwokata, wskazała, że nie wiedziała i przy zachowaniu należytej staranności nie mogła się dowiedzieć o problemach finansowych R. K., jak również o zawartej między nim a T. K. umowie darowizny. Podała, że brak wiedzy wynikał z istniejącego między rodzeństwem konfliktu i zerwania relacji. Przyznała, że wspólnie z bratem nabyła nieruchomość położoną w R. przy ul. (...) oraz że na sfinansowanie zakupu ww. nieruchomości wspólnie zaciągnęli kredyt w Banku (...) S.A. Podkreśliła, że cały ciężar spłaty kredytu mieszkaniowego spoczął na pozwanej. Istniejące między pozwaną a R. K. na tym tle nieporozumienia doprowadziły do zerwania wzajemnych relacji. Z uwagi na istniejący konflikt między rodzeństwem, ojciec pozwanej T. K. podjął decyzję o sprzedaży udziału we współwłasności ww. nieruchomości na rzecz pozwanej, zaś cena nabycia uwzględniała wysokość pozostałego do spłaty kredytu. Dodała, że po dokonaniu zakupu, dokonała licznych nakładów na przedmiotowy dom (pismo – k. 102 - 106).

Postanowieniem z dnia 23 maja 2023 roku Sąd Rejonowy w Radomiu na podstawie art. 194 § 3 k.p.c. wezwał do udziału w sprawie T. K. w charakterze pozwanego (k.162).

W odpowiedzi na pozew z dnia 16 grudnia 2019 roku pozwany T. K. wniósł o oddalenie powództwa w całości. Podał, że I. H. (1) oraz R. K. nabyli nieruchomość znajdującą się w R. przy ul. (...) i wspólnie wzięli kredyt na jej zakup. Dodał, że jedynie córka spłacała powyższy kredyt. Podkreślił, że pomiędzy rodzeństwem istnieje konflikt na tym tle i nie utrzymują ze sobą kontaktów (k.189 - 189v).

W dalszym toku postępowania stanowiska stron nie uległy zmianie.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

R. K. prowadził działalność gospodarczą pod firmą (...) Firma Handlowo-Usługowa. Na podstawie umowy z dnia 9 października 2014r. o współpracy handlowej z firmą (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa w B. zakupił paliwa silnikowe, za które nie zapłacił. Terminy płatności upływały w dnia 13 i 14 grudnia 2014r. (odpowiedź na sprzeciw od nakazu zapłaty k. 28 – 33, wyrok Sądu Rejonowego Lublin – Wschód w Lublinie z siedzibą w Świdniku z dnia 22 stycznia 2018r. w sprawie VIII GC 4025/16).

Nakazem zapłaty z dnia 20 września 2016 roku wydanym w postępowaniu upominawczym w sprawie sygn. akt VIII GNc 3193/16 referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym Lublin-Wschód w Lublinie z siedzibą w Świdniku orzekł, aby pozwany R. K. zapłacił (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością spółce komandytowej w B. kwotę 14.597,17 zł wraz z odsetkami ustawowymi oraz kwotę 3.799,50 zł tytułem zwrotu kosztów procesu (nakaz zapłaty k. 25).

R. K. w dniu 31 października 2016 roku skutecznie złożył sprzeciw od powyższego nakazu zapłaty, wnosząc o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie na swoją rzecz kosztów procesu, wskazując m.in. iż podpisy złożone pod dokumentami potwierdzającymi odbiór towaru nie należą do niego (sprzeciw od nakazu zapłaty k. 26 - 27).

Na Nadzwyczajnym Zgromadzeniu Wspólników (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B. w dniu 30 czerwca 2017 roku, wspólnicy (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B. postanowili podnieść kapitał zakładowy spółki o kwotę 5.100.000 zł, poprzez utworzenie 51.000 nowych udziałów o wartości nominalnej 100 zł każdy udział. Jednym z nowych wspólników (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B. stała się spółka (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa z siedzibą w B., która objęta 5.000 udziałów po 100 zł każdy i łącznej wartości nominalnej 500.000 zł, pokrywając je aportem przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55 (1) k.c. prowadzonego pod firmą (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa z siedzibą w B. o łącznej wartości 500.000 zł. Na Nadzwyczajnym Zgromadzeniu Wspólników z dnia 30 czerwca 2017 roku zmianie uległa firma spółki z (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B. na aktualnie obowiązującą tj. (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B. (akt notarialny k. 16 - 24).

Wyrokiem z dnia 22 stycznia 2018 roku wydanym w sprawie sygn. VIII GC 4025/16 Sąd Rejonowy Lublin-Wschód w Lublinie z siedzibą w Świdniku zasądził od R. K. na rzecz (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B. kwotę 14.597,17 zł wraz z odsetkami i kosztami procesu, który następnie w dniu 14 marca 2018 roku został zaopatrzony w klauzulę wykonalności (wyrok k. 34, 35 - 35v).

Na podstawie w/w wyroku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B. złożyła wniosek o wszczęcie egzekucji przeciwko R. K. (wniosek o wszczęcie egzekucji k. 36 - 39).

Postępowanie egzekucyjne nie doprowadziło nawet do częściowego zaspokojenia roszczenia wierzyciela. Dokonane przez Komornika zajęcia wierzytelności, rachunków bankowych i wynagrodzenia za pracę okazały się bezskuteczne. Komornik ustalił, że R. K. był w ½ współwłaścicielem nieruchomości położonej w R., obręb J., oznaczonej jako działka nr (...), objętej księgą wieczystą (...) prowadzoną przez Sąd Rejonowy w Radomiu (pisma Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Legionowie k. 40 - 56).

R. K. jest synem T. K. a bratem I. H. (1) (okoliczności bezsporne).

W dniu 20 maja 2011 roku I. H. (1) nabyła wraz z R. K. udziały po ½ części każde z nich do nieruchomości położonej w R. przy ul. (...), oznaczonej na mapie jako działka nr (...) o obszarze 0,0231 ha, dla której Sąd Rejonowy w Radomiu VI Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o nr (...) za kwotę 210.000 zł, z czego 60.000 zł pochodziło ze środków własnych I. H. (1), a pozostała kwota 150.000 zł – ze środków uzyskanych z umowy kredytowej zawartej w dniu 12 maja 2011 roku z Bankiem (...) S.A. Na zabezpieczenie ww. kredytu została ustanowiona hipoteka umowna do wysokości 346.800 zł (umowa kredytu k. 110 - 119; akt notarialny – k. 120 - 129).

Spłata kredytu miała następować za pośrednictwem rachunku bankowego I. H. (1) (§ 8 ust. 1 umowy). Środki na tym rachunku mieli zapewnić oboje kredytobiorcy I. H. (1) i R. K. do godz. 15:00 w dniu określonym w umowie tj. w pierwszym dniu miesiąca, pod rygorem wypowiedzenia umowy kredytu i postawienia w stan natychmiastowej wymagalności (§ 8 ust. 3 i 4 i § 21 ust. 1 pkt. 1 umowy).

W dniu 18 lipca 2011 roku w wykonaniu umowy kredytu, Bank (...) S.A. przelał na rachunek bankowy pierwszą transzę kredytu mieszkaniowego w wysokości 20.000 zł. R. K. zwrócił się do I. H. (1) o udzielenie mu krótkoterminowej pożyczki w ww. kwocie, spłata pożyczki miała nastąpić po upływie miesiąca. R. K. nie przekazywał środków pieniężnych na spłatę kredytu mieszkaniowego, zaś ww. pożyczkę zwrócił z opóźnieniem. Cały ciężar spłaty kredytu spoczął na I. H. (1), która zamieszkała w tym domu w 2012r. na parterze. Poza sporem dotyczącym spłaty kredytu pomiędzy rodzeństwem doszło do kłótni na temat życia osobistego R. K., albowiem związał się z zamężna kobietą, czego siostra nie akceptowała. Na tym tle doszło do zerwania wzajemnych relacji. Rodzeństwo przestało ze sobą spotykać się i rozmawiać. Konflikt ten był na tyle silny, że unikali się wzajemnie nawet podczas odwiedzin u rodziców nawet podczas świąt. (lista operacji k.130 - 132; potwierdzenie przelewu k. 133 - 134, zeznania I. H. (1) k. 161v – 162, 478v, zeznania T. K. k. 478).

Po zakupie nieruchomości I. H. (1) dokonywała następujących na nią nakładów:

a)  nakłady poczynione na dzień 11 września 2015 roku (umowa darowizny):

piwnica o powierzchni 58,11 m ²:



instalacja wodno-kanalizacyjna (materiał i robocizna) pralnia/kotłowania,



instalacja centralnego ogrzewania: piec, ogrzewanie podłogowe, grzejniki pralnio/kotłowania, pokój pomocniczy i korytarz, garaż,



instalacja elektryczna (materiał i robocizna) pralnio/kotłowania, pokój pomocniczy, korytarz, garaż,



wylewka posadzki (materiał i robocizna) pralnio/kotłowania, pokój pomocniczy, korytarz, garaż,



tynki cementowo-wapienne (materiał i robocizna) pralnio/kotłowania, pokój pomocniczy, korytarz, garaż,



malowanie (materiał i robocizna) pralnio/kotłowania, pokój pomocniczy, korytarz, garaż,



instalacja alarmowa (materiał i robocizna) - dla całego domu,



drzwi wewnętrzne 2szt. (materiał i robocizna) garaż, pralnio/kotłownia,



płytki (materiał i robocizna) na podłogach i ścianach: garaż, pralnio/kotłowania,



wyposażenie pralnio/kotłowni, (materiał z montażem): wanna, bateria wannowa, sedes, szafy, oświetlenie a w pomieszczeniu pomocniczym szafy,



osprzęt elektryczny (materiał i robocizna) przełączniki, gniazda: pralnio/kotłowania, pokój pomocniczy, korytarz, garaż,

parter o powierzchni 57,7 m ² (pomieszczenia: kuchnia, hol, wc, salon, garderoba, klatka schodowa):



instalacja wodno-kanalizacyjna (materiał i robocizna) kuchnia i wc,



instalacja centralnego ogrzewania (materiał i robocizna): ogrzewanie podłogowe: kuchnia, hol, wc, garderoba, grzejniki w salonie,



instalacja elektryczna (materiał i robocizna) kuchnia, garderoba, hol, wc, salon, klatka schodowa,



wylewka posadzki (materiał i robocizna) kuchnia, garderoba hol, wc, salon,



tynki cementowo-wapienne (materiał i robocizna) kuchnia, garderoba hol, wc, salon, klatka schodowa,



malowanie (materiał i robocizna) kuchnia, hol, salon, garderoba, klatka schodowa,



instalacja alarmowa (materiał i robocizna) - dla całego domu,



podciągi - konstrukcja stalowa (materiał i robocizna) salon, kuchnia,



kominek (materiał i robocizna) salon,



wykładzina podłogowa (materiał i robocizna): kuchnia, salon i hol,



osprzęt elektryczny (materiał i robocizna) przełączniki, gniazda: kuchnia, garderoba, hol, wc, salon, klatka schodowa,

poddasze użytkowe o powierzchni 54,2 m ² (pomieszczenia: pokój, pokój, łazienka, garderoba, garderoba, klatka schodowa):



instalacja wodno-kanalizacyjna (materiał i robocizna) łazienka,



instalacja centralnego ogrzewania: ogrzewanie podłogowe (materiał i robocizna) łazienka,



wylewka posadzki (materiał i robocizna) pokój, pokój, łazienka, garderoba, garderoba,



instalacja alarmowa (materiał i robocizna) - dla całego domu,

b)  nakłady poczynione po dniu 11 września 2015 roku do dnia 25 stycznia 2017 roku (umowa sprzedaży):

parter o powierzchni 57,7 m ² (pomieszczenie: kuchnia, hol, wc, salon, garderoba, klatka schodowa):



tynki gipsowe - ściany (materiał i robocizna) kuchnia, garderoba, salon, malowanie (materiał i robocizna) kuchnia, hol, salon, garderoba, klatka schodowa,



zabudowa kartonowo gipsowa (materiał i robocizna) kuchnia i salon,



balustrada wewnętrzna między parterem a poddaszem użytkowym (materiał i robocizna),

c)  nakłady poczynione po dniu 25 stycznia 2017 roku:

parter o powierzchni 57,7 m ² (pomieszczenie: kuchnia, hol, wc, salon, garderoba, klatka schodowa):



obudowa kominka (materiał i robocizna) salon,



płytki podłoga (materiał i robocizna) - kuchnia, salon, hol, garderoba, klatka schodowa, w salonie i kuchni również na ścianie,



płytki na podłodze i ścianie w łazience (materiał i robocizna),



wyposażenie łazienki (materiał i robocizna) umywalka, sedes, bateria,



parkiet (materiał i robocizna) w salonie,



parapety (materiał i robocizna) garderoba i salon,



wyposażenie - zabudowa kuchenna (materiał i robocizna),



drzwi wewnętrzne 2 szt. (materiał i robocizna) garderoba i łazienka,



oświetlenie (materiał i robocizna) kuchnia, salon, wc, garderoba,

poddasze użytkowe o powierzchni 54,2 m ² (pomieszczenia: pokój, pokój, łazienka, garderoba, garderoba, klatka schodowa):



ocieplenie po skosach poddasza użytkowego (materiał i robocizna),



sufit podwieszany na ruszcie po skosach poddasza użytkowego (materiał i robocizna),



tynki cementowo - wapienne (materiał i robocizna) pokój, pokój, łazienka, garderoba, garderoba, klatka schodowa,



tynki gipsowe (materiał i robocizna) pokój, pokój, łazienka, garderoba, garderoba, klatka schodowa,



instalacja centralnego ogrzewania (materiał i robocizna) grzejniki: pokój, pokój, łazienka i garderoba,



instalacja elektryczna (materiał i robocizna) pokój, pokój, łazienka, garderoba, klatka schodowa,



malowanie (materiał i robocizna) pokój, pokój, łazienka, garderoba, garderoba, klatka schodowa,



drzwi wewnętrzne 4 szt. (materiał i robocizna) pokój, pokój, garderoba, garderoba,



płytki na podłodze i ścianach (materiał i robocizna) łazienka,



wyposażenie łazienki (materiał i robocizna): wanna, bateria: wannowa, umywalkowa, bidetowa, prysznicowa, umywalka, sedes, bidet, brodzik, kabina prysznicowa, blat kamienny, oświetlenie,



osprzęt elektryczny (materiał i robocizna) przełączniki, gniazda: pokój, pokój, łazienka, garderoba, garderoba, klatka schodowa,



wybicie otworów w ścianie między pokojem a łazienką, zamurowanie ściany pomiędzy łazienką a korytarzem, wybudowanie nowej ściany między łazienką a garderobą (materiał i robocizna),



parkiet (materiał i robocizna) pokój, pokój, garderoba, garderoba, korytarz,



schody (materiał i robocizna) między parterem a poddaszem,



obudowa belek konstrukcyjnych dachu (materiał i robocizna),



zabudowa meblowa (materiał i robocizna) sypialnia, garderoba, łazienka,



parapet (materiał i robocizna) pokój,



oświetlenie (materiał i robocizna) pokój, pokój, garderoba, garderoba, hol,

zagospodarowanie terenu:



ogródek (przód i tył),



schody zewnętrzne,



balustrada zewnętrzna (materiał i robocizna).

(pismo k. 201 - 204; zeznania świadków: S. B. k. 195 - 195v; Ł. R. k. 477v, zeznania I. H. (1) k. 161v – 162, 478v).

W 2015r., daty bliżej nieustalonej, R. K. poinformował ojca, że ma problemy finansowe, że nie ma pieniędzy i nie może spłacać siostry. T. K. postanowił pomóc synowi i jednocześnie przejąć jego obowiązki w stosunku do siostry. W efekcie tej rozmowy w dniu 11 września 2015 roku R. K. zawarł z T. K. umowę darowizny sporządzoną w formie aktu notarialnego, Rep. A nr 10545/2015, na mocy której darował ojcu własność dwóch nieruchomości gruntowych położonych w G. i S. oraz swoje udziały w dwóch nieruchomościach gruntowych położonych w S. i w R., w tym właśnie udział do 1/2 części we współwłasności nieruchomości położonej w R. przy ul. (...), oznaczonej na mapie jako działka nr (...) o obszarze 0,0231 ha, dla której Sąd Rejonowy w Radomiu VI Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o nr (...). Wartość tej ostatniej darowizny strony określiły na 150.000 zł. (akt notarialny k. 57 - 66).

I. H. (1) nie miała wiedzy o problemach finansowych brata, jego długach oraz o zawarciu umowy darowizny z ojcem. (zeznania I. H. (1) k. 161v – 162, 478v)

W 2016r., daty bliżej nieustalonej, I. H. (1) przekazała bratu przez rodziców, że chce przejąć kredyt na siebie i odkupić jego udział. Wówczas dowiedziała się od ojca o zawarciu umowy darowizny. Doszło do spotkania z bratem, który wyraził na to zgodę. Ustalono wtedy też, że cena ma uwzględniać wysokość spłaconego dotychczas przez I. H. (1) kredytu oraz nakłady na nieruchomość. W wykonaniu tego porozumienia w dniu 25 stycznia 2017 roku doszło do zawarcia pomiędzy T. K. a I. H. (1) umowy sprzedaży sporządzonej w formie aktu notarialnego Rep. A nr (...), na mocy której T. K. sprzedał I. H. (1) udział wynoszący 1/2 części we współwłasności nieruchomości położonej w R. przy ul. (...), oznaczonej na mapie jako działka nr (...) o obszarze 0,0231 ha, dla której Sąd Rejonowy w Radomiu VI Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o nr (...) za cenę 60.000 zł (akt notarialny k. 79 - 86, zeznania I. H. (1) k. 161v – 162, 478v).

Tego samego dnia I. H. (1) zobowiązała się względem T. K. i R. K., że w związku z ustaloną ceną zakupu ww. nieruchomości, przejmuje na siebie spłatę niespłaconej części kredytu. W wykonaniu tego zobowiązania, I. H. (1) aneksem do umowy z dnia 6 listopada 2018 roku zawartym z Bankiem (...) S.A. wyraziła zgodę na odłączenie R. K. od przedmiotowego kredytu. (aneks do umowy k. 150 - 150v, zeznania I. H. (1) k. 161v – 162, 478v)

Na wniosek I. H. (1), decyzją Prezydenta Miasta R. z dnia 15 marca 2017 roku zmieniona została również decyzja nr (...) z dnia 22 czerwca 2011 roku poprzez wyłączenie R. K. z pełnienia funkcji inwestora nieruchomości (decyzja – k. 151-151v, zeznania I. H. (1) k. 478v).

Na dzień 25 stycznia 2017 roku zadłużenie kredytu mieszkaniowego z dnia 12 maja 2011 roku udzielonego I. H. (1) i R. K. wynosiło 153.738,07 zł, w tym kapitał w wysokości 153.403,65 zł oraz odsetki w wysokości 334,42 zł. Spłaty kredytu począwszy od dnia 1 czerwca 2011 roku dokonywane są z rachunku bankowego należącego do I. H. (1). Na dzień 25 stycznia 2017 roku I. H. (1) wpłaciła samodzielnie na poczet kredytu kwotę 54.617,78 zł. (zaświadczenie k. 160, historia rachunku za okres od 01.05.2011r. do 15.03.2019r. k. 130 - 132).

W toku niniejszego postępowania biegła A. K. (2) oszacowała:



wartość rynkową przedmiotowej nieruchomości na dzień 11 września 2015 roku tj. zawarcia umowy darowizny pomiędzy R. K. a T. K. – na kwotę 292.000 zł, zaś uwzględniając zadłużenie z tytułu kredytu hipotecznego, wartość nieruchomości wynosiła 133.066,43 zł (292.000 zł – 158.933,57 zł),



wartość rynkową przedmiotowej nieruchomości na dzień 25 stycznia 2017 roku tj. zawarcia umowy sprzedaży pomiędzy T. K. a I. H. (1) – na kwotę 303.000 zł, zaś uwzględniając zadłużenie z tytułu kredytu hipotecznego, wartość nieruchomości wynosiła 149.261,93 zł (303.000 zł – 153.738,07 zł),



wartość rynkową przedmiotowej nieruchomości na dzień wyceny tj. 4 marca 2024 roku – 734.000 zł,



wartość nakładów według stanu na dzień 11 września 2015 roku tj. zawarcia umowy darowizny pomiędzy R. K. a T. K. – 81.000 zł,



wartość nakładów według stanu na dzień 25 stycznia 2017 roku tj. zawarcia umowy sprzedaży pomiędzy T. K. a I. H. (1) – 92.000 zł,



wartość nakładów według stanu na dzień 10 grudnia 2021 roku – 403.000 zł.

(operat szacunkowy aktualizacyjny wraz z załącznikami k. 490 - 575; aktualizacja aneksu z dnia 03.10.2022r. do operatu szacunkowego z dnia 10.12.2021r. k. 576 - 583).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o powołane wyżej dokumenty urzędowe, które zarówno od strony formalnej jak i materialnej nie wzbudziły podejrzeń sądu.

Ponadto podstawę ustaleń stanowiły zeznania świadków: S. B. (k. 195 - 195v) i Ł. R. (k. 477v) oraz pozwanych: T. K. (k.478 - 478v) i I. H. (1) (k.478v w zw. z k. 161v - 162). Wiarygodność i moc powołanych dokumentów nie budziła wątpliwości Sądu, nie była również kwestionowana przez strony. Zeznania świadków nie miały istotnego znaczenia, niemniej potwierdziły zeznania pozwanej na temat jej zamieszkiwania na nieruchomości, poczynionych nakładów i braku wiedzy o długach brata. Z kolei zeznania pozwanych uznano za wiarygodne, gdyż znalazły potwierdzenie w pozostałych dowodach, w szczególności z dokumentów oraz były wzajemnie zbieżne, a także zgodne z logiką i doświadczeniem życiowym.

Biegły rzeczoznawca majątkowy A. K. (2) dokonała wyceny wartości nieruchomości położonej w R. przy ul. (...), oznaczonej jako działka nr (...). Opinia ta była rzetelna, jasna i pełna, Sąd uznał ją za wiarygodną. Sporządzona została przez biegłą z długoletnim doświadczeniem zawodowym. W stosunku do opinii pozwani wnieśli zastrzeżenia, a następnie biegła szczegółowo ustosunkowała się do ich uwag do opinii.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Podstawę powództwa stanowi art. 527 kpc, który reguluje instytucję tzw. skargi paulińskiej, zwanej również jako: ochrona pauliańska, akcja paulińska albo roszczenie pauliańskie. Nazwa tej instytucji pochodzi od ukształtowanej w prawie rzymskim – actio P.. Jej celem jest ochrona interesów wierzyciela na wypadek nielojalnego (czy wręcz nieuczciwego) postępowania dłużnika, który z pokrzywdzeniem wierzyciela wyzbywa się składników swego majątku na rzecz osób trzecich lub majątek ten obciąża, zaciągając kolejne zobowiązania i w ten sposób stwarza lub pogłębia stan swojej niewypłacalności (M. Pyziak-Szafnicka (w:) System prawa prywatnego, t. 6, s. 1226 i n.).

Osobista odpowiedzialność dłużnika oznacza, że odpowiada on za zobowiązanie zasadniczo całym swoim majątkiem - zarówno obecnym, jak i przyszłym, z tym że w praktyce wierzyciel może liczyć na zaspokojenie swojej należności tylko z majątku dłużnika istniejącego w chwili realizacji roszczenia. Pomimo zaciągnięcia zobowiązania dłużnik może swobodnie rozporządzać swoim majątkiem, czyli prawami majątkowymi, jak również zaciągać nowe zobowiązania. Wskutek takich działań majątek dłużnika może jednak zostać doprowadzony do stanu uniemożliwiającego lub zagrażającego zaspokojeniu wierzyciela. Zasadą jest więc, że ryzyko niewypłacalności dłużnika ponosi wierzyciel. Istotny wyjątek od tej reguły stanowi między innymi właśnie instytucja skargi pauliańskiej, unormowana w art. 527 i n. k.c. – czyli gdy zmiany w majątku dłużnika są wynikiem jego świadomego działania na niekorzyść wierzycieli.

Konstrukcja ochrony pauliańskiej oparta jest na instytucji względnej bezskuteczności czynności prawnej dokonanej przez dłużnika z pokrzywdzeniem wierzyciela (wyrok SN z 5 czerwca 2002 r., II CKN 1336/00, LEX nr 55083). Ochrona ta polega na możliwości zaskarżenia przez wierzyciela krzywdzącej go czynności prawnej celem uznania tej czynności za bezskuteczną względem niego. W razie uwzględnienia tego żądania przez sąd wierzyciel uzyskuje możliwość dochodzenia zaspokojenia od osoby trzeciej, będącej stroną czynności prawnej uznanej za bezskuteczną wobec skarżącego, z ograniczeniem do przedmiotów majątkowych, które wskutek zaskarżonej czynności wyszły z majątku dłużnika lub do niego nie weszły (B. Łubkowski (w:) Komentarz, t. II, 1972, s. 1244; Z. Radwański (w:) System prawa prywatnego, t. 2, s. 444 i n.; Z. Radwański, A. Olejniczak, Zobowiązania, 2008, s. 29 i n.; W. Czachórski, Zobowiązania, 2009, s. 905 i n. – podaje za Agnieszką Rzetecką – Gil Komentarz do art. 527 KC Lex/el 2011)

W sprawie niniejszej pozwanymi są osoby bliskie dla dłużnika, a mianowicie ojciec i siostra, przy czym ta ostatnia nie nabyła składnika majątkowego bezpośrednio od dłużnika tylko na skutek umowy sprzedaży zawartej z ojcem, czyli nabyła je z tzw. drugiej ręki. Nie czyni to jednak powództwa wobec niej pozbawionego legitymacji, jako wniesionego przeciwko niewłaściwej osobie, albowiem w myśl art. 531§2 kc w wypadku gdy osoba trzecia rozporządziła uzyskaną korzyścią, wierzyciel może wystąpić bezpośrednio przeciwko osobie, na której rzecz rozporządzenie nastąpiło, jeżeli osoba ta wiedziała o okolicznościach uzasadniających uznanie czynności dłużnika za bezskuteczną albo jeżeli rozporządzenie było nieodpłatne.

Stosownie art. 527§1 kpc, gdy wskutek czynności prawnej dłużnika dokonanej z pokrzywdzeniem wierzycieli osoba trzecia uzyskała korzyść majątkową, każdy z wierzycieli może żądać uznania tej czynności za bezskuteczną w stosunku do niego, jeżeli dłużnik działał ze świadomością pokrzywdzenia wierzycieli, a osoba trzecia o tym wiedziała lub przy zachowaniu należytej staranności mogła się dowiedzieć.

Jednakże w wypadku, gdy dłużnik działał w zamiarze pokrzywdzenia przyszłych wierzycieli, a osoba trzecia uzyskała korzyść majątkową odpłatnie, to wierzyciel może żądać uznania czynności za bezskuteczną tylko wtedy, gdy osoba trzecia o zamiarze dłużnika wiedziała (art. 530 kc)

W świetle powyższego przesłankami skargi pauliańskiej są :

- dokonanie przez dłużnika z osobą trzecią czynności prawnej, najczęściej umowy;

- uzyskanie przez osobę trzecią korzyści majątkowej w następstwie tej czynności;

- pokrzywdzenie wierzycieli;

- działanie dłużnika ze świadomością pokrzywdzenia wierzycieli;

- wiedza lub możliwość (przy zachowaniu należytej staranności) dowiedzenia się o tym przez osobę trzecią;

- działanie dłużnika w zamiarze pokrzywdzenia wierzycieli przyszłych;

- świadomość osoby trzeciej o takim zamiarze działania dłużnika wobec wierzycieli przyszłych.

W piśmiennictwie słusznie wskazano dodatkową przesłankę, a mianowicie istnienie godnego ochrony interesu wierzyciela w postaci wierzytelności.

Czynność prawna dłużnika jest dokonana z pokrzywdzeniem wierzycieli, jeżeli wskutek tej czynności dłużnik stał się niewypłacalny albo stał się niewypłacalny w wyższym stopniu, niż był przed dokonaniem czynności (art. 527§2 kc).

Ciężar udowodnienia wszystkich wskazanych przesłanek, które muszą wystąpić łącznie, zgodnie z art. 6 kc spoczywa na wierzycielu, czyli w sprawie niniejszej na powodzie, jednakże ustawa w pewnych przypadkach łagodzi przesłanki, które wierzyciel zobowiązany jest wykazać, przyjmując domniemania określonych faktów, jak np. w art. 527§3 i 4 kc, czy 529 kc i wówczas ciężar obalenia domniemania przechodzi na pozwanego.

I tak w my myśl § 3 art. 527 kc jeżeli wskutek czynności prawnej dłużnika dokonanej z pokrzywdzeniem wierzycieli uzyskała korzyść majątkową osoba będąca w bliskim z nim stosunku, domniemywa się, że osoba ta wiedziała, iż dłużnik działał ze świadomością pokrzywdzenia wierzycieli.

Z kolei jeżeli wskutek czynności prawnej dłużnika dokonanej z pokrzywdzeniem wierzycieli korzyść majątkową uzyskał przedsiębiorca pozostający z dłużnikiem w stałych stosunkach gospodarczych, domniemywa się, że było mu wiadome, iż dłużnik działał ze świadomością pokrzywdzenia wierzycieli. § 4.

Według zaś art. 529 kc jeżeli w chwili darowizny dłużnik był niewypłacalny, domniemywa się, iż działał ze świadomością pokrzywdzenia wierzycieli.

W sprawie niniejszej nie ulega wątpliwości, że przesłanka naruszenia godnego ochrony interesu wierzyciela jest spełniona, albowiem powód legitymuje się posiadaniem legalnej i wymagalnej wierzytelności wobec dłużnika udokumentowanej prawomocnym wyrokiem. Spełniona też jest pierwsza przesłanka szczególna albowiem w obu przypadkach rozporządzenie mieniem dłużnika nastąpiło na skutek dokonania czynności prawnej w postaci zawarcia umów darowizny i sprzedaży

Nie sposób również zaprzeczyć, że na skutek dokonania tych czynności osoby trzecie, w tym wypadku pozwani, uzyskali wymierną korzyść majątkową, albowiem nabyli majątek nieruchomy dłużnika.

W ocenie Sądu zostało również udowodnione, że na skutek zawartych czynności prawnych doszło do pokrzywdzenia wierzyciela, albowiem doprowadziły one do jego niewypłacalności, a tym samym bezskuteczności egzekucji.

W ocenie Sąd zawierając umowę darowizny z ojcem w dniu 11 września 2015 roku dłużnik miał pełną świadomość charakteru swojego działania i wynikających z tego dla wierzycieli skutków. Wiedział już wówczas, że ma niezapłacone faktury za dostarczone paliwa, których termin płatności upłynął w dniach 13 i 14 grudnia 2014r. Przyznał się ojcu, że ma problemy finansowe, nie ma pieniędzy i że ma długi (zeznania T. K. k. 478 i 478v). Choć jedocześnie T. K. zeznał, że syn mu się nie zwierza, że nic nie widział o jego sytuacji finansowej oraz że mówił, iż z jego stacją paliw jest wszystko w porządku, jednakże są one niewiarygodne, gdyż sprzeczne z innymi jego zeznaniami, innymi dowodami oraz z logiką i doświadczeniem życiowym. Nie można też dać wiary T. K., że zawierając umowę z synem, chciał tylko pogodzić rodzeństwo, uspokoić sytuację w rodzinie etc. Za tym, że R. K. nie tylko powiedział ojcu, że nie ma środków na spłacanie kredytu wraz z siostrą ale że w pełni wtajemniczył go w swoje problemy finansowe i uzgodnił z nim sposób ich uniknięcia dla swojego majątku nieruchomego, przemawia to, że darował mu nie tylko udział w nieruchomości nabytej z pozwaną ale także trzy inne nieruchomości gruntowe, których był właścicielem lub współwłaścicielem. Darując zatem swe nieruchomości działał z zamiarem pokrzywdzenia powoda oraz przyszłych wierzycieli, z którymi współpracował, gdyż wiedział, że w przypadku niezapłacenia ceny, wierzyciel nie będzie miał z czego egzekwować swojej należności. Reasumując, T. K. nie obalił domniemania wynikającego zarówno z art. 527 § 3 kc jak i z art. 529 kc.

Z tych też względów w pkt. I wyroku na podstawie art. 527§1, 2 i 3 kc oraz art. 529 i Sąd uznał za bezskuteczną w stosunku do (...) Spółka z o.o. Sp. k. z siedzibą w B. czynność prawną w postaci umowy darowizny ½ części we współwłasności nieruchomości położonej w R., obręb 0130 J., przy ul. (...), oznaczonej jako działka ewidencyjna nr (...) powierzchni 0,0231 ha, dla której Sąd Rejonowy w Radomiu VI Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą Kw Nr (...), zawartej w dniu 11 września 2015 roku przed notariuszem A. K. (1) w Kancelarii Notarialnej w K., zarejestrowanej za Nr. Rep. A 10545/2015 pomiędzy R. K. a T. K. w zakresie wierzytelności stwierdzonej prawomocnym wyrokiem wydanym przez Sąd Rejonowy Lublin – Wschód w Lublinie z siedzibą w Świdniku w dniu 22 stycznia 2018 roku w sprawie VIII GC 4025/16.

W ocenie Sądu przesłanki zasadności omawianego powództwa nie zostały natomiast spełnione w stosunku do pozwanej I. H. (1). Pozwana obaliła bowiem domniemanie wiedzy o zamiarze dłużnika wynikające więzów krwi łączących pozwana z dłużnikiem. W świetle zebranego materiału dowodowego, a mianowicie z dokumentów bankowych wynika jednoznacznie, że tylko pozwana spłacała wspólny kredyt bankowy zaciągnięty na zakup i wykończenie nieruchomości. Z zeznań zaś pozwanych wynika, że pomiędzy rodzeństwem doszło do konfliktu na tle finansowym oraz osobistym, a w konsekwencji zupełnego zerwania relacji. Pozwana nie kontaktowała i nie spotykała się z dłużnikiem, nawet podczas wizyt u rodziców. Nie miała zatem żadnej wiedzy o jego problemach finansowych. Nie ma dowodów, że pozwana wiedziała o zawarciu umowy darowizny, skutkującej ukryciem majątku, czyli pokrzywdzeniem wierzycieli. Podnoszone na tę okoliczność przez powódkę argumenty, jak chronologia wydarzeń czy adres zamieszkania pozwanej u rodziców są niewystarczające, skoro pozwana wykazała, że faktycznie już od 2012r. zamieszkiwał na przedmiotowej nieruchomości oraz że doszło między nią a bratem do kłótni i zerwania kontaktów. Gdyby faktycznie pozwana posiadała wiedzę o zamiarach brata i działała z nim wspólnie i w porozumieniu to nic nie stało na przeszkodzie, by już w dniu 11 września 2015r. darował on siostrze udział w nieruchomości a ojcu pozostałe nieruchomości. Co więcej, między nimi od oczątku istniało takie porozumienie, to w 2017r. ojciec darowałby udział w nieruchomości, a nie zawierał umowę sprzedaży. Według zgodnych zeznań pozwanych, gdy pozwana dowiedziała się o darowiźnie i, że obecnie to ojciec przejął dług brata, to ona zaproponowała przeniesienie na nią własności udziału, ale nie w formie darowizny tylko odpłatnie, aczkolwiek z uwzględnieniem jej wymagalnych roszczeń. Ponadto zaproponowała przejęcie długu kredytowego. Powódka, mając świadomość podnoszonych przez pozwana zarzutów i treści przeprowadzonych na jej wniosek dowodów, nie przedstawiła żadnych dowodów przeciwnych, w celu obalenia wersji pozwanych.

Chybiony jest też zarzut powódki, że biorąc pod uwagę treść opinii biegłej rzeczoznawcy majątkowej, która wyceniła wartość nieruchomości uznać należy, że cena wskazana w umowie z dnia 25 stycznia 2017 roku zakupu udziału tj. 60.000 zł dowodzi, iż w rzeczywistości była to transakcja pozorna, a umowa została zawarta nieodpłatnie, czyli stanowiła darowiznę. Jest to zarzut gołosłowny, czyli zupełnie pozbawiony oparcia w materiale dowodowym. Pozwana wykazała, że tylko ona czyniła na przedmiotowej nieruchomości nakłady, wykazała ich rodzaj i wysokość oraz czas powstania. Ponadto wykazała, że tylko ona spłacała kredyt hipoteczny. W ocenie Sądu miała więc wobec drugiego współwłaściciel uzasadnione, realne i wymagalne roszczenia z tytułu poniesionych nakładów i wydatków, a tym samym mogła domagać się ich rozliczenia, a w konsekwencji potrącenia przy ustaleniu ceny za jego udział. Według wyliczeń biegłej wysokość nakładów poniesionych przez pozwaną na dzień 25 stycznia 2017 roku to 92.000 zł, a zatem pozwana miała prawo domagać się od brata, a potem od ojca kwoty 40.500 zł. Z kolei w przypadku spłaty kredytu na tą datę poniosła wydatek w wysokości 54.617,78 zł, czyli mogła żądać zwrotu połowy tej kwoty tj. 27.308,89 zł. Sąd nie podzielił jej stanowiska z pisma z dnia 14 grudnia 2022r. (k. 444), że spłaciła kredyt w wysokości 81.441,01 zł, gdyż kwota ta w żadnym razie nie wynika z listy operacji (k. 130 – 132). Łączna suma wpłat z tego dokumentu to 80.542,10 zł, natomiast na dzień 25 styczni 2017r. to tylko 54.617,78 zł. Pozwana nie przedstawiła też rzekomego zaświadczenia banku z dnia 26 marca 2019 roku, z którego miałoby wynikać, że na 25 stycznia 2017 roku spłaciła łącznie 84.527,98 zł. W aktach sprawy znajduje się zaświadczenie banku ale z 30 kwietnia 2019 roku (k. 160) , i nie wynika z niego jaką kwotę dotychczas spłacono. Nie znaleziono również podstaw do przyjęcia, że pozwana posiadała wobec T. K. własne roszczenie o zwrot 50% poniesionych przez nią nakładów na nieruchomość w okresie od 11 września 2015 roku do 25 stycznia 2017r. w wysokości 5.500 zł. Pozwana nie wykazała tych nakładów ani ich wysokości na kwotę 11.000 zł, gdyż nie wynika ona z opinii biegłej. W świetle powyższego na dzień 25 stycznia 2017 roku pozwana miała prawo domagać się od współwłaściciela kwoty 67.808,89 zł (45.500 + 27.308,89). W ocenie Sąd, wbrew twierdzeniom powódki, do dalszych wyliczeń należy przyjąć cenę rynkową nieruchomości ustaloną przez biegłą po odliczeniu wysokości niespłaconego jeszcze na dzień 25 stycznia 2017 roku kredytu hipotecznego, czyli kwotę 149.261,93 zł (303.000 – 153.738,07), gdyż jest to obciążenie nieruchomości, które zobowiązała się dalej spłacać pozwana. W tej sytuacji wartość jednego udziału wynosiła 74.630,96 zł, a zapłaciła 60.000 zł, to znaczy, że zapłaciła cenę adekwatną a nie zaniżoną, tym bardziej, że nie dokonali na dzień zawarcia umowy żadnej profesjonalnej wyceny. Jeśli doda się do tego, że mogła potrącić kwotę 67.808,89 zł, to znaczy że nawet nadpłaciła. Gdyby jednak nawet przyjąć wersję powódki, czyli nie uwzględnić niespłaconego kredytu, to wartość udziału wynosiła 151.000 zł. Po odliczeniu kwoty 67.808,89 zł cena sprzedaży powinna wynieść 83.808,11 zł. Oznaczałoby to, że cena uiszczona faktycznie była niższa od ceny rynkowej, jednakże nie w sposób czyniący umowę fikcyjną, gdyż jak wspomniano strony nie miały pełnej wiedzy na temat wartości rynkowej nieruchomości, a tym samym udziału. Poza tym należy wskazać, że skoro przy zakupie nieruchomości 60.000 zł pochodziło ze środków własnych pozwanej, to ona tam zamieszkała i czyniła nakłady oraz spłacała zadłużenie kredytowe, zaś R. K. miał zostać zwolniony ze spłaty reszty kredytu w wysokości 76.869 zł ( (...),07 : 2), to cena 60.000 zł wydaje się także adekwatna. W tym miejscu podzielić należy stanowisko pozwanej, że w świetle ugruntowanego poglądu orzecznictwa czynność dłużnika stanowiąca wykonanie wymagalnego zobowiązania w stosunku do jednego z wierzycieli nie stanowi pokrzywdzenia innych wierzycieli uprawniającego ich do zaskarżenia skargą paulińską (por. wyrok SN z 21.03.2014r. sygn.. IV CSK 393/13)

Niezależnie od powyższego wskazać należy, że roszczenie powódki jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Jak wspomniano tylko pozwana zamieszkuje od początku i korzysta z przedmiotowej nieruchomości. Tylko ona poniosła wkład własny przy jej zakupie (60.000 zł). Dłużnik jedynie zaryzykował obciążenie kredytowe. Tylko pozwana ponosiła koszty spłaty kredytu i tylko ona ponosiła na nieruchomość nakłady, których obecna wysokość wynosi 523.000 zł, czyli ponad 2 krotnie przewyższa początkową wartość nieruchomości (210.000 zł.). Rację ma pozwana, że gdyby wiedziała o problemach finansowych brata nie czyniłaby na nieruchomość nakładów (patrz wyrok SN z dnia 22.07.2020r. sygn. akt I NSNc 43/19)

Z tych wszystkich względów Sąd w pkt. II wyroku oddalił powództwo w stosunku do I. H. (1)

Orzeczenie kosztach z pkt. III - IV wyroku oparto na art. 98 kpc, stosując zasadę obciążenia obowiązkiem zwrotu kosztów procesu stronę przegrywającą. Koszty procesu poniesione przez powódkę to 7.765,00 zł, na które składają się: opłata sądowa od pozwu w wysokości 1.131,00 zł, minimalne wynagrodzenie fachowego pełnomocnika według norm przepisanych w kwocie 3.600,00 zł, dwukrotna opłata skarbowa od pełnomocnictwa 34,00 zł (2 x 17) oraz zaliczka na poczet kosztów opinii biegłego wykorzystana w całości 3.000 zł. Z kolei koszty procesu poniesione przez pozwaną I. H. (1) wyniosły łączne 5.117,00 zł, i składają się na nie: minimalne wynagrodzenie fachowego pełnomocnika według norm przepisanych w kwocie 3.600,00 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa 17,00 zł oraz zaliczka na poczet kosztów opinii biegłego wykorzystana w całości 1.500,00 zł.

Z uwagi na to, że powództwo w stosunku do T. K. okazało się zasadne, czyli to powódka wygrała proces, Sąd w pkt. III zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 3.882,50 zł, czyli odpowiadającej połowie poniesionych kosztów procesu.

Z uwagi natomiast na to, że powództwo w stosunku do pozwanej I. H. (2) okazało się bezzasadne, czyli to pozwana wygrała proces, Sąd w pkt. IV wyroku zasądził od powódki na rzecz pozwanej kwotę 5.115,00 zł.

W obydwu przypadkach zasądzono odsetki ustawowe za opóźnienie od dnia uprawomocnia się wyroku do dnia zapłaty.

W punkcie V wyroku rozstrzygnięto natomiast o poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa – Sąd Rejonowy w Radomiu wydatkach związanych z opiniami biegłej sądowej, które wyniosły 830,20 zł w ten sposób, że nakazano ściągnąć od stron przegrywających, czyli pozwanego T. K. i powódki kwoty po 415,10 zł, czyli po połowie.

Sędzia SR Dariusz Wieński

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi powódki.

02.09.2024r.

Sędzia SR Dariusz Wieński