Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 stycznia 2022 roku

Sąd Okręgowy w Gliwicach I Wydział Cywilny

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 13 stycznia 2022 roku w Gliwicach

sprawy z powództwa (...) z siedzibą w W.

przeciwko W. K.

o zapłatę

1)  zasądza od pozwanego W. K. na rzecz powoda (...) z siedzibą w W. kwotę 104.204,01 (sto cztery tysiące dwieście cztery01/100) złote z odsetkami umownymi w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od dnia 26 listopada 2020 roku;

2)  tytułem kosztów procesu zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 13.479,20 (trzynaście tysięcy czterysta siedemdziesiąt dziewięć 20/100) złotych z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia prawomocności wyroku;

3)  przyznaje r. pr. M. S. wynagrodzenie z tytułu pełnienia funkcji kuratora dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego w kwocie 2.851,20 (dwa tysiące osiemset pięćdziesiąt jeden 20/100) złotych, w tym należny podatek VAT.

SSO Łucja Oleksy-Miszczyk

I C 724/20

UZASADNIENIE

Powód (...) z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie od pozwanego W. K. kwoty 104.204,01 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie liczonymi od kwoty 104.204,01 zł od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz zasądzenie kosztów procesu. W uzasadnieniu wskazał, że pozwany nienależycie wykonywał zobowiązanie – nie spłacał terminowo rat umowy pożyczki ekspresowej nr (...) z 21 lipca 2017 roku– co spowodowało postawienie zadłużenia w stan wymagalności i skutkowało wytoczeniem powództwa.

Pozwany reprezentowany w sprawie przez kuratora dla nieznanego z miejsca pobytu wniósł o oddalenie powództwa, kwestionując roszczenie objęte żądaniem pozwu co do wysokości, a także co do zasady zarzucając stronie powodowej, że nie wykazała, by osoby podpisujące w imieniu banku wypowiedzenie umowy pożyczki były należycie umocowane , co nie mogło odnieść skutków prawnych (k.110 i nast.).

Sąd ustalił:

W dniu 21 lipca 2017 roku powód (...) z siedzibą w W. zawarł z pozwanym W. K. umowę pożyczki ekspresowej o numerze (...) na mocy której udzielił pozwanemu kredytu w wysokości 106.382,98 zł na cele konsumpcyjne (k.38 i nast.). Kredytobiorca zobowiązał się dokonywać spłaty rat w terminach, kwotach i na rachunek wskazany w umowie. Z treści umowy wynika, że prowizja bankowa za udzielenie kredytu jest płatna jednorazowo i wynosi 6.382,98 zł i kwota ta objęta jest kredytowaniem. Całkowita kwota do zapłaty przez powoda na dzień zawarcia umowy wynosiła 143.840,64 zł. Na całkowitą kwotę do zapłaty składa się suma całkowitej kwoty pożyczki, o której mowa w § 7 ust.. 1 oraz całkowitego kosztu pożyczki, o którym mowa w ust.1 (§ 5 umowy, k.39).

W § 23 ust. 1 umowy zastrzeżono, iż powód jest uprawniony do wypowiedzenia umowy za 30 dniowym okresem wypowiedzenia w przypadku opóźnienia kredytobiorcy w płatności rat pożyczki za co najmniej dwa okresy płatności, po uprzednim poinformowaniu pożyczkobiorcy o konieczności spłaty zaległych rat w terminie 7 dni od otrzymania informacji o braku spłaty wymagalnej części zadłużenia i pomimo wezwania Banku (k.41).

W dniu 11 czerwca 2018 roku pomiędzy stronami zostało podpisane Porozumienie w sprawie spłaty zadłużenia nr (...). Na mocy Porozumienia strony postanowiły, że z dniem zawarcia Porozumienia rozwiązując Umowę za porozumieniem stron, a zadłużenie pozwanego z tytułu Umowy na dzień zawarcia Porozumienia wynosi: 104.003,29 zł; w tym kapitał – 102.405,39 zł, odsetki umowne – 1.591,21 zł oraz odsetki od zadłużenia przeterminowanego – 6,69 zł (k.43 i nast.).

Porozumienie zostało zawarte w celu restrukturyzacji zadłużenia pozwanego.

Wobec dalszego nieregulowania zobowiązań przez pożyczkobiorcę pismem z 11 czerwca 2019 roku powodowy Bank wezwał pozwanego do niezwłocznego uregulowania istniejących zaległości pod rygorem wypowiedzenia porozumienia w sprawie spłaty zadłużenia (k.49 i nast.). Następnie w piśmie z 30 września 2019 roku powód wezwał pozwanego do niezwłocznej spłaty utrzymującego się zadłużenia pod rygorem wypowiedzenia obowiązującej umowy (k.51 i nast.). Z uwagi na niewywiązanie się pozwanego z zobowiązania powód pismem z 27 stycznia 2020 roku wypowiedział pozwanemu umowę wskazując 30 dniowy okres wypowiedzenia liczony od daty otrzymania pisma (k.53 i nast.). Powód 27 marca 2020 roku skierował do pozwanego ostateczne wezwanie przesądowe (k.56 i nast.).

Pozwany nie spłacił wymaganych należności.

Na dzień 23 listopada 2020 roku zadłużenie pozwanego wynosiło 104.204,01 zł, w tym 96.709,59 zł niespłaconego kapitału oraz 1.055,19 zł odsetek naliczonych od kwoty kapitału w wysokości odsetek ustawowych należne za okres od 3 grudnia 2019 roku do 3 marca 2020 roku oraz 6.439,23 zł odsetek umownych naliczonych od przeterminowanego kapitału w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie należne za okres od 21 kwietnia 2020 roku do 22 listopada 2020 roku (wyciąg z ksiąg banku k.59).

Ustaleń w zakresie stanu faktycznego przyjętego za podstawę do przeprowadzenia rozważań sąd dokonał w oparciu o wszechstronną analizę całokształtu zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego - w zakresie odpowiadającym inicjatywie dowodowej stron, uznając przedstawione przez stronę powodowa dokumenty za wiarygodne.

Sąd zważył co następuje:

Zgodnie z art. 69 ust. 1 Prawa bankowego przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty. Niedotrzymanie warunków umowy zgodnie z jej § 9 umożliwiało bankowi wypowiedzenie umowy - po wcześniejszym wezwaniu do zapłaty, co zostało przez stronę powodową dopełnione.

W ocenie Sądu powodowy Bank wykazał istnienie oraz zasadność dochodzonego w niniejszym postępowaniu roszczenia zarówno co do zasady jak i co do wysokości. Z kolei pozwany nie przedstawił dowodów przemawiających za oddaleniem powództwa w jakimkolwiek zakresie. Argumenty przytoczone w odpowiedzi na pozew mające przemawiać za oddaleniem wobec niego powództwa nie zostały niczym poparte i jako nieudowodnione, nie mogły zostać uwzględnione.

Dla skutecznego podniesienia zarzutu braku umocowania osób podpisujących oświadczenie o wypowiedzeniu w imieniu banku umowy, w sytuacji kiedy powód tego umocowania nie kwestionuje, pozwany musi sprostać obowiązkowi z art. 6 k.c. Również wobec wykazania przez powoda wysokości roszczenia dokumentami bankowymi, pozwany zgodnie z regułami przewidzianymi w art. 3 i 6 k.c. kwestionując przedstawiony przez powoda materiał dowodowy obowiązany jest zgłosić skonkretyzowane zarzuty dotyczące dokonanego przez powoda wyliczeniami oraz zgłosić wnioski dowodowe na poparcie tych zarzutów. Jako, że pozwany nie dowiódł swoich twierdzeń nie mogły one zaważyć na wyniku procesu.

Reasumując powód wykazał – zgodnie z art. 6 k.c. - roszczenie zarówno co do zasady, jak i wysokości. Z kolei strona pozwana nie przedłożyła żadnych dowodów mogących zaprzeczyć prawdziwości podnoszonych przez powoda twierdzeń.

O kosztach procesu orzeczono na zasadzie art. 98 k.p.c. Na zasądzone koszty złożyły się opłata od pozwu oraz zaliczkowane przez powoda koszty ustanowienia kurateli dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego.

O wynagrodzeniu kuratora orzeczono w oparciu o przepisy rozporządzenia Ministra sprawiedliwości z dnia 9 marca 2018 roku w sprawie określenia wysokości wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie cywilnej.

SSO Łucja Oleksy-Miszczyk

.