Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Powód M. B. (1) wniósł w pozwie skierowanym przeciwko pozwanym M. B. (2) i J. K. (1) o przywrócenie stanu poprzedniego i zaniechanie naruszeń w związku z wymianą przez pozwanych pod nieobecność powoda zamków w drzwiach wejściowych do lokalu mieszkalnego w B. przy ul. (...) i innych , czym dokonano jego bezpodstawnej eksmisji oraz o zasądzenie od pozwanych na rzecz powoda kosztów procesu. W uzasadnieniu wskazał, że zamieszkiwał w przedmiotowym lokalu na podstawie umowy najmu od grudnia 2013 r., a podczas jego delegacji służbowej od 14 czerwca 2023 r. do 4 lipca 2023 r. pozwana w porozumieniu z pozwanym wymienili zamki w drzwiach wejściowych do lokalu mieszkalnego, o czym został poinformowany przez córkę. Powód podniósł, że toczy się postępowanie o rozwód i pozwana pozbawiając powoda posiadania wykorzysta ten fakt wskazując w tamtym procesie, że strony razem nie zamieszkują.

Pozwany J. K. (1) w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda na jego rzecz kosztów procesu wskazując, że powództwo pozbawione jest podstawy prawnej i faktycznej, zaprzeczył, by dokona. Pozwany podniósł, że dokonał wypowiedzenia umowy najmu, które zostało przyjęte przez oboje najemców , a okres wypowiedzenia kończył się z ostatnim dniem maja 2023 r., lecz w związku z prośbą obojga małżonków w związku z końcem roku szkolnego termin wydania lokalu wydłużony został do końca czerwca. Pozwany wskazał także, że powód przez ponad rok w wynajmowanym lokalu i podniósł, że powód wiedział, że musi opuścić lokal, ponieważ pozwany miał inne plany i zobowiązania co do tego lokalu.

Pozwana M. B. (2) w odpowiedź na pozew podniosła te same okoliczności wskazując dodatkowo, że powód jeszcze przed wypowiedzeniem umowy najmu wynajął mieszkanie w K., a z lokalu w B. zabrał swoje rzeczy. Zdaniem pozwanej powództwo nie ma na celu przywrócenia naruszonego posiadania bo powód nie zamierz zamieszkiwać wspólnie z żoną i ma zabezpieczone potrzeby mieszkaniowe w lokalu w K.. Ponadto podała, że powód pozostawił lokal w złym stanie technicznym.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód M. B. (1) i pozwany J. K. (2) zawarli w dniu 1 grudnia 2013 r. umowę najmu lokalu mieszkalnego położonego w B. przy ul. (...)

Dowód: umowa najmu – k.7 – 9, aneks do umowy najmu – k.10

W przedmiotowym lokalu zamieszkiwał powód w żoną – pozwaną M. B. (2) i dziećmi. Syn następnie zamieszkał u babci we W., a ze stronami pozostała małoletnia córka.

Okoliczność bezsporna

Powód często wyjeżdżał z racji swojej pracy.

Dowód: zeznania świadka B. K. – k.113 verte, zeznania powoda – k.116 - 117

W dniu 19 czerwca 2022 r. na skutek zgłoszenia pozwanej interweniowała Policja, która podała, że jej mąż powód M. B. (1) awanturuje się i nie chce opuścić lokalu, w którym od pół roku nie zamieszkuje:

Dowód: notatka urzędowa – k.11

W dniu 16 grudnia 2022 r. policjanci na zgłoszenie pozwanej podającej, że powód grozi popełnieniem samobójstwa udali się na ul. (...) w B. i w rozmowie z nimi powód podał, że było między małżonkami nieprozumienia treść wiadomości pozwana niewłaściwie zinterpretowała.

Dowód: notatka urzędowa – k.12 – 13

Przez kilka dni powód przebywał poza domem.

Dowód: zeznania powoda – k.116

Powód nie miał zaległości w płatnościach czynszu najmu.

Dowód: przelew z rachunku – k.14 – 16

Pozwana wniosła pozew o rozwód przeciwko powodowi w lutym 2023 r.

Okoliczność bezsporna

Pozwany J. K. (1) wypowiedział umowę najmu lokalu mieszkalnego powodowi i pozwanej, przy czym wypowiedzenie podpisała pozwana twierdząc, że w lokalu ma zamieszkać jego córka.

Dowód: zeznania świadka B. K. – k.113 verte, zeznania pozwanego – k.117

W dniu 31 marca 2023 r. pozwana przesłała powodowi wypowiedzenie umowy najmu mms-em.

Dowód: wydruk wiadomości mms – k.30

Powód i pozwana wystąpili z prośbą do pozwanego o umożliwienie zamieszkiwania do końca roku szkolnego ze względu na małoletnią córkę.

Dowód: zeznania świadka B. K. – k.113 verte, zeznania powoda – k.117

Powód w połowie czerwca 2023 r. pojechał do K. do pracy w kuchni w czasie igrzysk, które tam się odbywały. W dniu 23 czerwca 2023 r. przejechał do domu na zakończenie roku szkolnego. Między nim a pozwaną doszło do kłótni. Powód pojechał z powrotem do K. do pracy. Powód otrzymał od pozwanej sms o tym, że ma oddać klucze od mieszkania.

Dowód: zeznania powoda – k.116, zeznania pozwanej – k.118

Pozwany J. K. (1) i jego małżonka chcieli, by powód się wyprowadził z lokalu. Pozwany usiłował skontaktować się z powodem końcem czerwca 2023 r. celem ustalenia daty opuszczenia lokalu, lecz powód poinformował go, że jest poza domem. Pozwany 30 czerwca 2023 r. wysłał powodowi wiadomość sms o zwrot kluczy. W dniu 1 lipca 2023 r. pozwany dokonał zmiany zamków w drzwiach do przedmiotowego lokalu.

Dowód: zeznania świadka B. K. – k.113 verte, zeznania pozwanego – k.117

Gdy powód wrócił z K. do domu zamki w drzwiach były wymienione i nie mógł wejść do mieszkania. Zwrócił się do Policji z prośbą o umożliwienie wejścia do mieszkania. W mieszkaniu jego rzeczy były spakowane. Pozwana nie chciała dać mu kluczy od nowych zamków. Powód opuścił mieszkanie wraz z córką.

Dowód: zeznania powoda – k.116, zeznania pozwanej – k.118 verte

Pozwany podpisał z pozwaną nową umowę najmu. Pozwana cały czas zamieszkuje w lokalu.

Dowód: zeznania pozwanego – k.117, zeznania pozwanej – k.118, zeznania powoda – k.116 - 117

Powód po tym pojechał z córką i koleżanką nad morze. Po powrocie powód wynajął mieszkanie w K..

Dowód: zeznania powoda – k.114

Powód od 15 lipca 2023 r. zamieszkuje z córką w K. przy ul. (...)

Dowód: pismo Dyrektora (...) z 28.08.2023 r. – k.78

Pozwana spakowała rzeczy powoda. Córka stron przesłała ojcu zdjęcie matki pakującej jego rzeczy. W dniu 26 lica 2023 r. pozwana przygotowała drukarkę, telewizor i odkurzacz oraz rzeczy osobiste i dokumentację w pudłach, lecz powód odebrał tylko sprzęt. Rzeczy w pudłach wystawione zostały na korytarz, a w drzwiach wejściowych na klatkę pozwany zmienił wkładkę i obecnie powód nie posiada klucza pasującego do tych drzwi.

Dowód: wydruk zdjęcia w wiadomości – k.58 - 59 wydruk zdjęcia spakowanych rzeczy – k.56, potwierdzenie wydania rzeczy – k.40, zeznania świadka S. I. – k.114,

zeznania świadka M. S. – k.114 verte, zeznania świadka M. B. (3) – k.115, zeznania powoda – k.118, zeznania pozwanego – k.117, zeznania pozwanej – k.118

Powód wniósł sprawę zobowiązanie sprawcy przemocy w rodzinie do opuszczenia mieszkania i jego bezpośredniego otoczenia zajmowanego wspólnie z innym członkiem rodziny dotkniętym przemocą lub zakazanie zbliżania się do mieszkania i jego bezpośredniego otoczenia (art. 11a ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie) wskazując jako sprawcę pozwaną.

Okoliczność bezsporna

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art.344 § 1 k.c. przeciwko temu, kto samowolnie naruszył posiadanie, jak również przeciwko temu, na czyją korzyść naruszenie nastąpiło, przysługuje posiadaczowi roszczenie o przywrócenie stanu poprzedniego i o zaniechanie naruszeń. Roszczenie to nie jest zależne od dobrej wiary posiadacza ani od zgodności posiadania ze stanem prawnym, chyba że prawomocne orzeczenie sądu lub innego powołanego do rozpoznawania spraw tego rodzaju organu państwowego stwierdziło, że stan posiadania powstały na skutek naruszenia jest zgodny z prawem.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że z przeprowadzonego postępowania dowodowego nie wynika w żaden sposób, że powód nie zamieszkiwał w przedmiotowym lokalu w czasie wymiany zamków. Nie sposób uznać wyjazdu do pracy świadczonej w ramach umowy zlecania za wydanie lokalu mieszkalnego. Nie wynika to z żadnego dowodu. Okoliczności związane z opuszczaniem lokalu przez powoda w 2002 r. są bez znaczenia dla sprawy, ponieważ wynika z nich, że związane były z nieprozumieniami małżeńskimi i od grudnia powód cały czas zamieszkiwała w lokalu

Zwrócić należy uwagę, że obecnie miedzy powodem a pozwaną M. B. (2) jest konflikt małżeński, toczy się sprawa o rozwód i zdaniem sądu, pozwany wraz z żoną zaangażowali się w niego opowiadając się po stronie pozwanej, o czym świadczy umożliwienie zamieszkiwania pozwanej w przedmiotowym lokalu na podstawie nowej umowy i wydanie je nowych kluczy od wymienionych zamków.

Sąd nie uwzględnił w stanie faktycznym zeznań świadka M. B. (3) dotyczących daty wyprowadzenia z lokalu powoda już w kwietniu 2023 r., ponieważ pozostają one w sprzeczności z pozostałymi zeznaniami, również samych stron. Natomiast w pozostałym zakresie zeznania świadka są zgodne z pozostałymi dowodami. Zeznania świadka S. I. nie potwierdziły, by powód dobrowolnie wyprowadził się z lokalu. Okoliczność, że ktoś nie widzi kogoś dłuższy czas nie świadczy o tym, że się wyprowadził. Zeznania świadka M. S. w istocie były zeznaniami świadka ze słyszenia, choć w dużej mierze zbyły spójne z pozostałymi zeznaniami stron i świadków.

Z zeznań pozwanych i powoda jednoznacznie wynika, że powód od grudnia 2022 r. zamieszkiwał w lokalu, a w czerwcu 2023 r. wyjechał do pracy do K., natomiast po powrocie w dniu 5 lipca 2023 r. nie mógł wejść do mieszkania ze względu na wymienione zamki.

Zupełnie błędnie uważa pozwany J. K. (1) powołując się na prawo własności, że mógł w taki sposób spowodować, by powód opuścił najmowany lokal mieszkalny, ponieważ jak zeznała „klucze nie były zdane przez resztę najemców”.

Bez znaczenia dla sprawy jest, czy doszło do skutecznego wypowiedzenia, czy nie, bowiem nawet gdy wypowiedzenie jest skuteczne, a osoba, która wynajmowała lokal nie wydaje go wynajmującemu po upływie terminu wypowiedzenia, nie może być samodzielnie przez wynajmującego zmuszona do opuszczenia mieszkania. W tym celu powinna skierować pozew o nakazanie opuszczenia, opróżnienia i wydania lokalu mieszkalnego, a w razie braku dobrowolnego wykonania po wydaniu wyroku, może skierować sprawę do wykonania w ramach egzekucji sądowej. Jeżeli pozwany J. K. (1) uznał, że wypowiedział skutecznie najem powodowi, a ten nie opuścił dobrowolnie lokalu, to powinien skierować pozew o eksmisję.

W niniejszej sprawie jednoznacznie wynika, że pozwany jako wynajmujący nie godząc się na dalsze zamieszkiwanie powoda w przedmiotowym lokalu, korzystając z okazji, że powód nie przebywa w mieszkaniu, wymienił przy udziale pozwanej zamki w drzwiach wejściowych do mieszkania, a następnie pozwana nie udostępniła powodowi kluczy do mieszkania.

Zgodnie z przepisem art.478 k.p.c. w sprawach o naruszenie posiadania sąd bada jedynie ostatni stan posiadania i fakt jego naruszenia, nie rozpoznając samego prawa ani dobrej wiary pozwanego.

Ani zeznania powoda, ani pozwanych oraz świadków nie wykazały, by powód dobrowolnie wcześniej wyprowadził się z przedmiotowego lokalu i zabrał swoje rzeczy. Z dowodów tych oraz wydruków zdjęć z wiadomości sms wynika wprost, że powoda w istocie wyeksmitowano, a więc naruszono jego ostatnie posiadanie (przebywał przed wyjazdem do pracy w tym lokalu i zostały nim jego rzeczy, nie podpisywał żadnego protokołu zdawczo – odbiorczego), a naruszenie nastąpiło poprzez wymianę zamków i brak wydania mu nowych kluczy do lokalu, rzeczy spadkowano i wystawiono na korytarz. Z zeznań pozwanej wynika, że nie chciała mieszkać z powodem i ta okoliczność doprowadziła do pozbawienia powoda posiadania lokalu mieszkalnego.

Twierdzenia pozwanego o dewastacji lokalu, kwestii płatności czynszu przez syna są bez znaczenia dla sprawy.

W odniesieniu do narzutów pozwanych nadużycia prawa przez powoda, czy też dopuszczalności badania roszczenia o przywrócenie posiadania z punktu widzenia zgodności z zasadami współżycia społecznego, stwierdzić należy, że zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego taka możliwość została dopuszczona, jednak ocena, że roszczenie o przywrócenie stanu poprzedniego pozostaje w sprzeczności z zasadami współżycia społecznego może znajdować usprawiedliwienie w okolicznościach wyjątkowych. (vide: III CRN 172/70, III CRN 79/74). Zdaniem sądu, w okolicznościach niniejszej sprawy, brak było podstaw do zastosowania art. 5 k.c. Pozwani powołując się na zasady współżycia społecznego wskazali na toczące się pomiędzy powodem a pozwaną postępowania – o rozwód z powództwa pozwanej i o zobowiązanie sprawcy przemocy domowej o nakazanie opuszczenia lokalu mieszkalnego z wniosku powoda. Tymczasem Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z dnia 28 listopada 1967 r. I PR 415/67 (OSP 1968/10 poz. 210) wskazał: "Zasady współżycia społecznego" w rozumieniu art. 5 k.c. są pojęciem pozostającym w nierozłącznym związku z całokształtem okoliczności danej sprawy i w takim całościowym ujęciu wyznaczają podstawy, granice i kierunki jej rozstrzygnięcia w wyjątkowych sytuacjach, które przepis ten ma na względzie. Dlatego dla zastosowania tego przepisu konieczna jest ocena całokształtu szczególnych okoliczności danego rozpatrywanego wypadku w ścisłym powiązaniu nadużycia prawa z konkretnym stanem faktycznym. Z tej też przyczyny w świetle art. 5 k.c. na podstawie zasad współżycia społecznego nie można formułować dyrektyw o charakterze ogólnym. Zasady współżycia społecznego mogą stanowić podstawę dokonania korektury w ocenie nietypowego przypadku, nie służą jednak do uogólnień w sytuacjach uznawanych za typowe."

Pozwani powołując się na powyższe, nie zauważyli, że nie podjęli czynności zgodnych z prawem, a swoim zachowaniem weszli jednocześnie w rolę „sądu i komornika sądowego”.

Ze względu na powyższe sąd nakazał pozwanym przywrócenie powodowi posiadania lokalu mieszkalnego w B. przy ul. (...) poprzez wydanie powodowi kluczy od mieszkania i klatki schodowej , udostępnienia mu lokalu do korzystania i zaniechania naruszeń

O kosztach procesu orzeczono zgodnie z przepisem art. 98 k.p.c. uwzględniając również koszty postepowania zabezpieczającego. Koszty te wyniosły łącznie 2 636,60 zł (opłata sądowa 200 zł, koszty postępowania zabezpieczającego 2 099,60 zł, opłata skarbowa 17 zł i koszty zastępstwa procesowego 320 zł § 5 pkt 4 rozporządzenia MS w sprawie opłat). Pozwani obowiązani są je ponieść po połowie, tj. po 1 318,30 zł.

14.11.2023 r.

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikom stron (wnioski pełnomocnika pozwanej wniesione w terminie 6.11.2023 r., a nie 9.11.2023 r. vide stempel pocztowy);

K.. 14 dni.