Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 marca 2014r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Joanna Polikowska

Protokolant: Joanna Szmel

W obecności Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Jeleniej Górze – Urszuli Ziembickiej

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu: 28 marca 2014r.

s p r a w y : T. K.

syna E.i U.zd. D.

urodzonego w dniu (...) w J.

oskarżonego o to, że:

1.  w dniu 11 czerwca 2013 roku w J. na ul. (...) zabrał w celu przywłaszczenia zaparkowany, nie zamknięty samochód marki „A. (...)” numer rejestracyjny (...) o wartości 7000 zł, działając na szkodę G. S. i M. S.,

tj. o czyn z art. 278 § 1 k.k.

2.  w dniu 11 czerwca 2013 roku w J. znajdując się w stanie nietrzeźwości – posiadając w czasie I badania – 0,80 mg/dm3, w czasie II badania – 0,74 mg/dm3 alkoholu w wydychanym powietrzu prowadził pojazd mechaniczny w ruchu lądowym – samochód osobowy marki (...) A (...) o numerze rejestracyjnym (...) będąc wcześniej prawomocnie skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Złotoryi z dnia 14.10.2010 roku sygn. akt II K 567/10 za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości – czyn z art. 178a § 1 k.k. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania na okres próby wynoszący 3 lata, której wykonanie zarządzono postanowieniem Sądu Rejonowego w Złotoryi z dnia 18.12.2012 roku,

tj. o czyn z art. 178a § 4 k.k.

I.  uznaje oskarżonego T. K. winnym tego, że w dniu 11 czerwca 2013 r. w J. woj. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia samochodu marki A. (...) o nr rej. (...) o wartości 7.000 zł, czym działał na szkodę G. S. i M. S., tj. występku z art. 278 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 278 § 1 k.k. wymierza mu karę 4 /czterech/ miesięcy pozbawienia wolności;

II.  uznaje oskarżonego T. K. winnym tego, że w dniu 11 czerwca 2013 r. w J. woj. (...) kierował samochodem marki A. (...) o nr rej. (...) w ruchu lądowym, znajdując się w stanie nietrzeźwości wynoszącym 0,80 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio karanym za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Złotoryi z dnia 14 października 2010 r. w sprawie sygn. akt II K 567/10, tj. występku z art. 178a § 4 k.k. i za to na podstawie art. 178a § 4 k.k. wymierza mu karę 4 /czterech/ miesięcy pozbawienia wolności;

III.  na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. łączy orzeczone wobec oskarżonego T. K. kary pozbawienia wolności i wymierza mu karę łączną 6 /sześciu/ miesięcy pozbawienia wolności;

IV.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności zalicza oskarżonemu T. K. okres zatrzymania w dniu 11 czerwca 2013 r. przyjmując jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności jako równoważny jednemu dniowi kary pozbawienia wolności;

V.  na podstawie art. 42 § 2 k.k. orzeka wobec oskarżonego T. K. środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 4 /czterech/ lat;

VI.  na podstawie art. 29 ust 1 ustawy prawo o adwokaturze zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. Ł. K. kwotę 432 zł plus 99,36 zł VAT tytułem zwrotu kosztów udzielonej obrony z urzędu;

VII.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia oskarżonego T. K. od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

Sygn. akt II K 1844/13

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 11 czerwca 2013 r. G. S.wraz z I. K.przyjechał samochodem marki „A. (...)” o numerze rejestracyjnym (...)o wartości 7.000 zł, należącym do niego i jego ojca M. S., do Stadniny Koni (...) w J.przy ul. (...). Wysiadł z samochodu pozostawiając w stacyjce kluczyki. Poprosił I. K., aby wyjęła kluczyki ze stacyjki. I. K.wsiadła do samochodu, wyjęła kluczyki ze stacyjki, po czym wysiadła pozostawiając kluczyki w samochodzie na przednim siedzeniu pasażera. G. S.i I. K.oddalili się z miejsca, gdzie zaparkowany był samochód.

Dowód:

- zeznania świadka G. S. k. 4-8, 28-30, 69-70, 112-113,

- zeznania świadka I. K. k. 31-33, 113,

- wyjaśnienia oskarżonego T. K. k. 39-40, 45-47, 112,

Na terenie Stadniny Koni (...) w J.przy ul. (...)przebywał oskarżony T. K.. Spożywał on alkohol w postaci piwa i wódki. Oskarżony T. K.dokonał zaboru samochodu marki „A. (...)” o numerze rejestracyjnym (...). Samochodem tym z terenu stadniny udał się do swojego miejsca zamieszkania w J.przy ul. (...). Po drodze zatankował samochód i zrobił zakupy w sklepie (...).

Dowód:

- zeznania świadka G. S. k. 4-8, 28-30, 69-70, 112-113,

- zeznania świadka I. K. k. k. 31-33, 113,

- wyjaśnienia oskarżonego T. K. k. 39-40, 45-47, 112,

W dniu 11 czerwca 2013 r. w J. oskarżony T. K. kierował samochodem marki A. (...) o nr rej. (...) w ruchu lądowym, znajdując się w stanie nietrzeźwości wynoszącym 0,80 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

Dowód:

- wyjaśnienia oskarżonego T. K. k. 39-40, 45-47, 112,

- protokół z przebiegu badania stanu trzeźwości urządzeniem elektronicznym k. 23,

Oskarżony T. K. ma 27 lat, nie posiada wyuczonego zawodu, obecnie odbywa karę pozbawienia wolności, nie posiada wartościowego majątku, na jego utrzymaniu pozostaje konkubina oraz dwoje dzieci, w tym jedno niepełnosprawne.

Dowód:

- dane osobo – poznawcze oskarżonego T. K. k. 39-40, 101,

Oskarżony T. K. był uprzednio karany. W szczególności był on karany za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Złotoryi z dnia 14 października 2010 r. w sprawie sygn. akt II K 567/10,

Dowód:

- dane o karalności oskarżonego T. K. k. 34-36,

- odpisy wyroków k. 56-68,

Oskarżony T. K.przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów. W złożonych wyjaśnieniach przyznał, że w dniu 11 czerwca 2013 r. dokonał zaboru samochodu marki A. (...)o numerze rejestracyjnym (...)z terenu Stadniny Koni (...)w J.przy ul. (...)oraz iż samochodem tym kierował w stanie nietrzeźwości bowiem wcześniej spożywał alkohol w postaci piwa i wódki. Wskazał, że samochodem tym ze Stadniny Koni udał się do swojego miejsca zamieszkania, po drodze zatankował samochód oraz zrobił zakupy w sklepie (...). Oskarżony przeprosił pokrzywdzonego G. S.za swój czyn. Podał, że zrobił to z głupoty.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego T. K.w zakresie obu zarzucanych mu czynów. Złożone przez oskarżonego wyjaśnienia zarówno w zakresie kradzieży samochodu marki A. (...)o numerze rejestracyjnym (...)jak i kierowania tym samochodem w stanie nietrzeźwości korespondowały z pozostałymi dowodami zgromadzonym w przedmiotowej sprawie, którym Sąd przydał walor wiarygodności. Wprawdzie, jak wynika z zeznań świadków G. S.i I. K.nie widzieli oni momentu, kiedy oskarżony dokonywał zaboru samochodu marki A. (...), to ustalili w rozmowie z pracownikami Stadniny Koni (...) - S. M.oraz mężczyzną o imieniu J., że widzieli oni oskarżonego odjeżdżającego tym samochodem w kierunku J.. Samochód marki A. (...)po zgłoszeniu przez G. S.jego kradzieży został ujawniony przez funkcjonariuszy Policji w miejscu zamieszkania oskarżonego – w J.przy ul. (...). Oskarżony został zatrzymany, gdy przyjechał tym samochodem pod swój dom.

Wyjaśnienia oskarżonego w zakresie kierowania samochodem marki A. (...) o numerze rejestracyjnym (...) w stanie nietrzeźwości korespondują z protokołem z przebiegu badania stanu trzeźwości urządzeniem elektronicznym, któremu Sąd przydał walor wiarygodności. Z protokołu tego wynika, iż oskarżony został dwukrotnie poddany, przez funkcjonariuszy Policji, badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu. Wynik pierwszego badania urządzeniem kontrolno – pomiarowym przeprowadzonego o godz. 15.27 wynosił 0,80 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, następnego przeprowadzonego o godz. 15.50 wynosił 0,74 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

Walor wiarygodności Sąd przydał pozostałym dowodom z dokumentów. Nie znalazł bowiem Sąd jakichkolwiek obiektywnych okoliczności, które nakazywałby kwestionować ich wiarygodność.

Zachowaniem swoim oskarżony T. K. zrealizował znamiona występku z art. 278 § 1 k.k. bowiem w dniu 11 czerwca 2013 r. w J. dokonał zaboru w celu przywłaszczenia samochodu marki A. (...) o nr rej. (...) o wartości 7.000 zł, czym działał na szkodę G. S. i M. S. oraz występku z art. 178 a § 4 k.k. bowiem w dniu 11 czerwca 2013 r. w J. woj. (...) kierował samochodem marki A. (...) o nr rej. (...) w ruchu lądowym, znajdując się w stanie nietrzeźwości wynoszącym 0,80 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio karanym za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Złotoryi z dnia 14 października 2010 r. w sprawie sygn. akt II K 567/10. Uprzednie spożywanie przez oskarżonego alkoholu świadczy, iż kierując pojazdem miał on świadomość, że jego zachowanie wyczerpuje znamiona przestępstwa.

Stopień społecznej szkodliwości czynów oskarżonego ocenić należy jako znaczny. Zgodnie z art. 115 § 2 k.k. przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości bierze się pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiar wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków jak również postać zamiaru, motywację sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia. Na ocenę stopnia społecznej szkodliwości czynu oskarżonego wpływa przede wszystkim sposób i okoliczności popełnienia czynów przez oskarżonego. W zakresie czynu z art. 278 § 1 k.k. T. K.bowiem godził w jedno z podstawowych dóbr chronionych prawem jakim jest własność. Nie bez znaczenia dla oceny stopnia społecznej szkodliwości tego czynu oskarżonego pozostaje wartość samochodu, którego zaboru w celu przywłaszczenia się dopuścił oraz fakt, iż pokrzywdzony G. S.odzyskał skradziony mu samochód w stanie nieuszkodzonym. Wymierzając oskarżonemu karę Sąd za czyn z art. 178a § 4 k.k. wziął natomiast pod uwagę, iż T. K.dopuścił się tego czynu w godzinach południowych na drodze publicznej. Przemieszczając się samochodem ze Stadniny Koni (...) przy ul. (...)na ul. (...)w J.musiał on poruszać się drogami o dużym natężeniu ruchu komunikacyjnego. Oskarżony musiał bowiem poruszać się po drogach głównych miasta. Społeczną szkodliwość czynu T. K.należałoby bowiem odmiennie oceniać w przypadku, kiedy poruszałby się on drogami o niewielkim natężeniu ruchu komunikacyjnego, w godzinach nocnych, będąc pod wpływem alkoholu. Prowadząc samochód po spożyciu alkoholu oskarżony stwarzał realne niebezpieczeństwo dla siebie jak i innych potencjalnych uczestników ruchu drogowego. Kierując samochodem marki A. (...)o nr rej. (...)oskarżony znajdował się w stanie nietrzeźwości przeszło trzykrotnie przekraczającym granicę wynikającą z art. 115 § 16 pkt 2 k.k.

Wina oskarżonego T. K. w zakresie zarzucanych mu czynów nie budzi wątpliwości. Wobec oskarżonego nie zachodziły jakiekolwiek okoliczności, które mogłyby wpływać na umniejszenie jego winy.

Jako okoliczność obciążającą Sąd nadto wziął pod rozwagę uprzednią karalność oskarżonego, za przestępstwa które nie weszły w skład opisu zarzucanego oskarżonemu w niniejszej sprawie czynu z art. 178a § 4 k.k.

Jako okoliczność łagodzącą Sąd zaliczył oskarżonemu T. K. przyznanie się do popełniania zarzucanych mu czynów oraz przeproszenie pokrzywdzonego G. S..

W tych warunkach jako współmierną do stopnia zawinienia oraz społecznej szkodliwości czynów oskarżonego Sąd wymierzył T. K. za występek z art. 278 § 1 k.k. karę 4 miesięcy pozbawienia wolności oraz za występek z art. 178a § 4 k.k. karę 4 miesięcy pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. Sąd połączył orzeczone wobec oskarżonego T. K. za przypisane mu występki kary pozbawienia wolności i wymierzył mu karę łączną 6 miesięcy pozbawienia wolności. Z uwagi na charakter występków, których dopuścił się oskarżony T. K. Sąd nie znalazł podstaw, aby wymierzając karę łączną zastosować wobec niego zasadę absorpcji. Mając na uwadze, iż występki oskarżonego godziły w różne dobra chronione prawem - mienie oraz bezpieczeństwo w komunikacji, Sąd wymierzając karę łączną zastosował wobec T. K. zasadę asperacji.

Sąd nie dopatrzył się możliwości postawienia wobec oskarżonego T. K. pozytywnej prognozy kryminologicznej i warunkowego zawieszenia orzeczonej wobec oskarżonego kary łącznej pozbawienia wolności. Sąd miał na uwadze, iż stosownie do art. 69 § 4 k.k. możliwość warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności wobec sprawcy przestępstwa określonego w art. 178a § 4 k.k. istnieje jedynie w szczególnie uzasadnionych wypadkach. W przedmiotowej sprawie wobec oskarżonego T. K. Sąd nie dopatrzył się jakichkolwiek szczególnych okoliczności, które pozwoliłyby na warunkowe zawieszenie orzeczonej kary pozbawienia wolności. Sam oskarżony przyznał, iż zarzucanych mu w niniejszej sprawie czynów dopuścił się z głupoty.

Sąd tu miał na uwadze także, iż oskarżony był już wielokrotnie karany za przestępstwa. Wykonane wobec niego kary nie odniosły żadnego skutku resocjalizacyjnego. Oskarżony powrócił do przestępstwa. Czyny będące przedmiotem niniejszego postępowania T. K. popełnił w okresie odbywania kary pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego. T. K. jest sprawcą niepoprawnym, wobec którego cele kary może osiągnąć jedynie kara pozbawienia wolności bez warunkowego zwieszenia jej wykonania.

Z uwagi na fakt, że w czasie popełnienia przypisanego oskarżonemu występku z art. 178a § 4 k.k. był on w stanie nietrzeźwości Sąd był zobligowany, na podstawie art. 42 § 2 k.k., orzec wobec T. K.środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych. Przesłanką stosowania tego środka karnego jest zagrożenie, które mógłby w przyszłości spowodować oskarżony. Zakres, a także czas trwania tego środka zależny jest od stopnia zagrożenia jakie może stwarzać powrót sprawcy do uczestnictwa w ruchu. Ten zaś oceniać należy na podstawie okoliczności konkretnego wypadku, okoliczności wskazujących na stosunek sprawcy do obwiązujących zasad bezpieczeństwa, na stopień jego poczucia odpowiedzialności. Decydującym jest tu także stopień zagrożenia dla ruchu ze strony sprawcy – im większe to spodziewane zagrożenie, tym dłuższy powinien być okres obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych. Ratio legis środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych polega bowiem na tym, aby osoby nie przestrzegające zasad bezpieczeństwa w ruchu, czy to z braku wyobraźni, czy z braku poczucia odpowiedzialności z tego ruchu wyłączyć. Jest to najskuteczniejszy sposób wzmożenia bezpieczeństwa na drogach, zmuszenia naruszających zasady bezpieczeństwa do ich przestrzegania w przyszłości, przekonania wszystkich uczestników ruchu o potrzebie bezwzględnego podporządkowania się ustanowionym zasadom ruchu (vide wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24.04.2982 r. VKRIV 106/82, OSNPG 1982/8/108). Wobec powyższego uwzględniając stan nietrzeźwości T. K., a jednocześnie iż oskarżony spowodował realnie zagrożenie dla siebie i innych potencjalnych użytkowników dróg, którymi się poruszał kierując samochodem, Sąd uznał iż odpowiednio wychowawczym będzie orzeczenie wobec oskarżonego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 4 lat. Oskarżony, powinien przewidywać następstwa jazdy po spożyciu alkoholu, a przede wszystkim nie powinien nigdy dopuścić do takiej sytuacji, że kierował samochodem po spożyciu alkoholu. Oskarżony poruszając się samochodem marki A. (...)o numerze rejestracyjnym (...)w stanie nietrzeźwości okazał rażące lekceważenie zasad bezpieczeństwa ruchu drogowego.

W ocenie Sądu takie rozstrzygnięcie tak o karach jednostkowych jak i o karze łącznej oraz o środku karnym uświadomi oskarżonemu naganność jego czynów oraz wdroży go do przestrzegania norm społecznych. Natomiast w zakresie prewencji generalnej, rozstrzygnięcia te zaspokoją społeczne poczucie sprawiedliwości i będą pozytywnie kształtować świadomość prawną społeczeństwa.

Na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności, Sąd na podstawie art. 63 § 1 k.k., zaliczył oskarżonemu T. K. okres zatrzymania w niniejszej sprawie w dniu 11 czerwca 2013 r. przyjmując jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności jako równoważny jednemu dniowi kary pozbawienia wolności.

W toku postępowania oskarżonemu T. K. Sąd wyznaczył z urzędu obrońcę w osobie adw. Ł. K.. Obrońca oskarżonego na rozprawie wniósł o zasądzenie na jego rzecz kosztów obrony udzielonej oskarżonemu z urzędu według norm wynikających z przepisów w stawkach minimalnych i oświadczył, iż koszty te nie zostały uiszczone. Z tego względu Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. Ł. K. kwotę 432 zł plus 99,36 zł VAT tytułem zwrotu kosztów udzielonej oskarżonemu obrony z urzędu. Zasądzona kwota mieści się w granicach stawek minimalnych określonych w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U Nr 163 poz. 1348 z późn. zm.).

Podstawę rozstrzygnięcia o kosztach postępowania stanowił art. 624 § 1 k.p.k. Oskarżony T. K. odbywa obecnie karę pozbawienia wolności, nie posiada wartościowego majątku. Została wobec niego orzeczona w przedmiotowej sprawie kara pozbawienia wolności. Z tego względu Sąd zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych, gdyż w ocenie Sądu, nie byłby on w stanie uiścić tych kosztów.