Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 października 2023 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny

Sekcja do spraw rozpoznawanych w postępowaniu uproszczonym

w składzie następującym:

Przewodnicząca SSR Małgorzata Nowicka-Midziak

po rozpoznaniu w dniu 19 października 2023 r. w Gdyni na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) Spółdzielni Mieszkaniowej w G.

przeciwko K. B., M. S.

o zapłatę

oddala powództwo co do pozwanej M. S.;

zasądza od pozwanego K. B. na rzecz powódki kwotę 8 528,68 zł. (osiem tysięcy pięćset dwadzieścia osiem złotych sześćdziesiąt osiem groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 30 czerwca 2020r do dnia zapłaty;

zasądza od pozwanego K. B. na rzecz powódki kwotę 2 961,35 zł. (dwa tysiące dziewięćset sześćdziesiąt jeden złotych trzydzieści pięć groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi od dnia uprawomocnienia orzeczenia do dnia zapłaty;

przyznaje kuratorowi nieznanych z miejsca pobytu pozwanych M. Ś. wynagrodzenie za sprawowanie funkcji w kwocie 1440 zł. (jeden tysiąc czterysta czterdzieści złotych złotych);

nakazuje ściągnięcie od pozwanego K. B. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Gdyni kwotę 240 zł. (dwieście czterdzieści złotych) tytułem brakujących kosztów wynagrodzenia ustanowionego dla niego kuratora;

nakazuje ściągnięcie od powoda na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Gdyni kwotę 720 zł. (siedemset dwadzieścia złotych) tytułem brakujących kosztów wynagrodzenia kuratora ustanowionego dla pozwanej M. S..

UZASADNIENIE

Powódka (...) Spółdzielnia Mieszkaniowa z siedzibą w G. wniosła pozew przeciwko pozwanym K. B., J. S. oraz M. S. o zapłatę solidarnie kwoty 8.528,68 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, a także o zasądzenie solidarnie na swoją rzecz kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazano, że pozwany K. B. jest członkiem powodowej Spółdzielni i przysługuje mu spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w G. przy ul. (...) klatka A. W lokalu tym zamieszkuje również konkubina pozwanego J. S. oraz pełnoletnia córka konkubiny pozwanego M. S..

Na dochodzone roszczenie składały się opłaty związane z pokryciem kosztów eksploatacji przedmiotowego lokalu w kwocie 8.185,70 zł obejmujące okres od dnia 1 września 2018 roku do dnia 30 listopada 2019 roku, a także ustawowe odsetki za opóźnienie wyliczone za okres od dnia 18 września 2018 roku do dnia 30 listopada 2019 roku w kwocie 342,98 zł.

(pozew – k. 3-7)

Postanowieniem z dnia 5 stycznia 2022r umorzono postępowanie w sprawie przeciwko pozwanej J. S.. Postanowienie uprawomocniło się w dniu 22 lutego 2022r.

(postanowienie – k. 109 akt; zarządzenie k. 155 akt)

W sprzeciwie od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym ustanowiony kurator procesowy dla pozwanych nieznanych z miejsca pobytu K. B. oraz M. S. wniosła o oddalenie powództwa w całości i nie obciążanie pozwanych kosztami procesu.

W odniesieniu do pozwanego podniesiono, że do pozwu nie dołączono jakichkolwiek potwierdzeń doręczenia mu pism z wymiarami opłat oraz wezwań do zapłaty i monitu przedsądowego.

Tożsamy zarzut podniesiono w stosunku do pozwanej, ale dodano, że powódka zdawała sobie sprawę, że pozwana tam nie mieszka i dlatego kierowała pisma do głównego lokatora – pozwanego. Powyższe potwierdzać miała rozmowa kuratora z pozwaną przez aplikację M., a także pismo Straży Granicznej zawierające informacje o przekroczeniach przez pozwaną granicy państwowej Rzeczypospolitej Polskiej.

(sprzeciw – k. 163)

Stan faktyczny:

Pozwany K. B. jest uprawnionym z tytułu spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego oznaczonego numerem (...) położonego w G. przy ul. (...), dla którego prowadzona jest księga wieczysta o numerze (...).

(dowód: wydruk z (...) k. 15-24)

Z tego tytułu zobowiązany był w okresie od dnia 1 września 2018 roku do dnia 30 listopada 2019 roku do zapłaty należności czynszowo-eksploatacyjnych w łącznej kwocie 8.185,70 zł. Wysokość odsetek ustawowych za opóźnienie w tym okresie wyniosła 342,98 zł. Ze statutu Spółdzielni wynikało, że opłaty winny być wnoszone co miesiąc z góry do 15 (piętnastego) dnia każdego miesiąca.

(dowód: zestawienie – k. 25, wyciąg ze statusu spółdzielni – k. 26-26v., wymiary opłat – k. 27-33)

Pozwana M. S. nie mieszka w lokalu objętym pozwem od 2016r, wraz z małoletnim dzieckiem zamieszkuje na terenie Wielkiej Brytanii, próby ustalenia jej adresu za granicą okazały się bezskuteczne. Pozwana wielokrotnie, również w spornym okresie przekraczała granice Polski.

(dowody: pismo kuratora z dnia 12.05.2022r k. 139 akt; informacja z Morskiego Oddziału Straży Granicznej z dnia 23.02.2022r k. 145-146 akt)

Sąd zważył, co następuje:

Ustalając stan faktyczny Sąd oparł się na dowodach z dokumentów przedłożonych przez stronę powodową w toku postępowania, a także dokumentach pozyskanych przez ustanowionego w sprawie kuratora procesowego. Uznane zostały za wiarygodne w całości, albowiem nie budziły one zastrzeżeń Sądu co do autentyczności i prawdziwości twierdzeń w nich zawartych, a także nie były kwestionowane przez żadną ze stron.

Sąd wziął pod uwagę, że podstawę odpowiedzialności pozwanego wyznaczał art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 roku o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. 2001 Nr 4 poz. 27 ze zm.), zgodnie z którym członkowie spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali, są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu.

Z kolei odpowiedzialność pozwanej M. S. wynikać miała z art. 4 ust. 6 tej ustawy, wedle którego za opłaty, o których mowa w ust. 1-2 i 4, odpowiadają solidarnie z członkami spółdzielni, właścicielami lokali niebędącymi członkami spółdzielni lub osobami niebędącymi członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali, osoby pełnoletnie stale z nimi zamieszkujące w lokalu, z wyjątkiem pełnoletnich zstępnych pozostających na ich utrzymaniu, a także osoby faktycznie korzystające z lokalu.

Zgodnie z art. 6 ² opłaty, o których mowa w ust. 1–2 i 4, wnosi się co miesiąc z góry do 10 dnia miesiąca. Statut spółdzielni może określić inny termin wnoszenia opłat, nie wcześniejszy jednak niż ustawowy. Ze statutu powodowej Spółdzielni wynikało, że termin ten wyznaczony został na 15. (piętnastego) każdego miesiąca.

Wątpliwości Sądu nie budziły uprawnienia pozwanego do spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego w okresie objętym pozwem oraz wysokość zaliczek. Wysokość poszczególnych składowych nie była kwestionowana. Zważyć także należało, że wezwanie pozwanego do zapłaty miało charakter fakultatywny. Obowiązek zapłaty zaliczek wynikał wprost z ustawy i to termin tam wskazany (względnie późniejszy wynikający ze statutu Spółdzielni) wyznacza termin wymagalności roszczenia. Nie było więc konieczne dodatkowe wzywanie pozwanego do zapłaty należności objętej pozwem.

Wobec powyższego zasadne było także roszczenie o zasądzenie skapitalizowanych odsetek do dnia 30 listopada 2019 roku, których wyliczenie zostało przedstawione na k. 25 akt, a jego poprawność nie budziła jakichkolwiek wątpliwości, tym bardziej, że poddawało się weryfikacji.

Zgodnie bowiem z art. 482 § k.c. od zaległych odsetek można żądać odsetek za opóźnienie dopiero od chwili wytoczenia o nie powództwa, chyba że po powstaniu zaległości strony zgodziły się na doliczenie zaległych odsetek do dłużnej sumy.

Mając na uwadze powyższe powództwo względem pozwanego K. B. w punkcie 2. wyroku na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, a także art. 481 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. 482 k.p.c. uwzględniono w całości z ograniczeniem odsetek do żądania pozwu (art. 321 k.p.c.).

Jeżeli zaś mowa o pozwanej M. S., to powódka, zgodnie z ciężarem dowodu, nie zdołała wykazać, aby osoba ta faktycznie zajmowała przedmiotowy lokal w okresie objętym pozwem. Jedynym argumentem za twierdzeniem powódki był fakt zameldowania pozwanej pod tym adresem. Nie mniej jest to kwestia administracyjna – może, lecz nie musi decydować o ześrodkowaniu interesów życiowych w konkretnym miejscu. Oczywistym jest, że aktualnie pozwana nie zamieszkuje w lokalu. Z tej przyczyny został dla niej ustanowiony kurator. Brak jest możliwości ustalenia na podstawie przedstawionego materiału dowodowego, w jakim okresie zajmowała sporny lokal. Dowód przeciwny do twierdzenia powódki przedstawił kurator procesowy. Z informacji Straży Granicznej wynikało bowiem, że na przestrzeni wielu lat (co najmniej od 2016 roku) pozwana przekraczała zewnętrzną granicę strefy S.. Poza tym z danych tych wynika, że większość czasu pozwana przebywała poza granicami kraju. Zgodnie z oświadczeniem kuratora (k. 139) pozwana skontaktowała się z nim przez komunikator M. i wskazała, że od 2016r z małoletnim dzieckiem zamieszkuje w Anglii. Niezależnie od tego dane te nie pozwalają na dokładne ustalenie, pod jakim adresem pozwana zamieszkuje na stałe i gdzie zatrzymywała się podczas pobytów w Polsce.

Całokształt powyższych rozważań doprowadził Sąd do przekonania, że powódka nie udowodniła swojego roszczenia względem pozwanej M. S., czego konsekwencją było oddalenie powództwa w stosunku do pozwanej w punkcie 1. wyroku na podstawie art. 4 ust. 6 tej ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych stosowanego a contrario.

O kosztach procesu Sąd orzekł w punkcie 3. wyroku na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z § 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U.2015.1800 ze zm.), obciążając pozwanego całością poniesionych przez powódkę kosztów procesu – zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu. Na koszty te składały się: opłata sądowa od pozwu (500,00 zł), opłata za czynności kwalifikowanego pełnomocnika w osobie adwokata w stawce minimalnej (1.800 zł), opłata skarbowa od pełnomocnictwa (17 zł), zaliczka na poczet wynagrodzenia kuratora (480 zł), a także koszty doręczeń komorniczych w stosunku do pozwanego (164,35 zł).

Ponadto w punktach 5. i 6. wyroku na mocy art. 98 k.p.c. w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 3, art. 8 ust. 1 i art. 83 i 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U.2014.1025 z późn. zm.) rozstrzygnięto o nieopłaconych kosztach sądowych:

pkt 5 – wynagrodzenie ustanowionego kuratora pozwanego niepokryte uiszczoną zaliczką 240,00 zł – nakazując ściągnąć od pozwanego całość tej kwoty, albowiem przegrał proces w całości,

pkt 6 – wynagrodzenie ustanowionego kuratora pozwanej niepokryte uiszczoną zaliczką 720,00 zł – nakazując ściągnąć od powoda całości tej kwoty, albowiem powódka przegrała proces w stosunku do pozwanej.

O wynagrodzeniu kuratora orzeczono w punkcie 4. wyroku na podstawie § 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 9 marca 2018 roku w sprawie określenia wysokości wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie cywilnej (Dz.U. 2018 poz. 536) w zw. z § 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U.2015.1800 ze zm.). Za przyznaniem wynagrodzenia kuratorowi w stawce 40 % przemawiał nakład pracy poniesionej przez kuratora, w tym poszukiwanie pozwanych, a także nienaganna aktywność procesowa polegająca na złożeniu sprzeciwu oraz dalszych pism w sprawie. Dlatego też kuratorowi należało się wynagrodzenie z tytułu sprawowanej funkcji dla każdego z pozwanych z osobna.