Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 marca 2023 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny

Sekcja do spraw rozpoznawanych w postępowaniu uproszczonym

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 3 marca 2023 r. w Gdyni na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa S. D. (1)

przeciwko Komornikowi Sądowemu przy Sądzie Rejonowym w Gdyni J. D.

o zapłatę

1.  oddala powództwo;

2.  nie obciąża powoda kosztami procesu.

UZASADNIENIE

Powód S. D. (1) wystąpił z pozwem przeciwko J. D. - Komornikowi przy Sądzie Rejonowym w Gdyni o zapłatę kwoty 17 740,90 zł. (siedemnaście tysięcy siedemset czterdzieści złotych dziewięćdziesiąt groszy) wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wydania wyroku do dnia zapłaty, a także o obciążenie wszystkimi kosztami pozwanej.

W uzasadnieniu wskazał, że Komornik, prowadząc postępowanie alimentacyjne, umieściła w zajęciu wierzytelności siebie jako stronę postępowania, a także świadczenie z funduszu alimentacyjnego w kwocie 7009,10 zł. i odsetki zaległe z funduszu alimentacyjnego w kwocie 2429,39 zł. i ponadto zaległość dla likwidatora funduszu alimentacyjnego 25 570 zł. Komornik nie jest stroną postępowania, więc powód złożył wniosek przeciwegzekucyjny, w wyniku którego Komornik usunęła z wierzytelności siebie. Powód złożył też pozew przeciwegzekucyjny dotyczący odsetek, które były nienależne z uwagi na ciągłość pobierania przez komornika kwot na bieżąco z wynagrodzenia, co umożliwia naliczenie odsetek i Komornik usunęła te naliczenia. Złożył też wniosek przeciwegzekucyjny dotyczący likwidatora funduszu, jako strony z uwagi na fakt, że likwidator przejął wierzytelności tegoż funduszu. A więc kwota należna to kwota zadłużenia w funduszu alimentacyjnym, którą likwidator przejął czyli według wyliczenia komornika, powoda oraz jego byłej żony H. D. była to kwota z niepełnego roku to jest 7 009,10 zł. i taka kwota winna zostać pobrana dla likwidatora, lecz uległa przedawnieniu, uwzględniając fakt likwidacji funduszu alimentacyjnego i uruchomienie decyzji w urzędach, a następnie ustawowe powołanie likwidatorów. Powód wielokrotnie monitował, aby sprawdzono księgi rachunkowe Komornika, gdyż pozostając poza kontrolą pobierał kwoty nienależne i przekazywał prawdopodobnie sobie, bez echa. W 2019/2020 Komornik zabezpieczył z wynagrodzenia powoda kwotę ustawową dla siebie oraz kwotę 24 570 zł. dla likwidatora funduszu alimentacyjnego, który przejął wierzytelności w kwocie 7009,10 zł i dzieląc między siebie przekazał nienależną kwotę likwidatorowi, pomimo jego interwencji i wniosków o przedawnienie długu. Powód skierował pismo do Komornika o zwrot nienależnej kwoty. Komornik odmówił zwrotu. Tytułu wykonawczego likwidatora nigdy nie wydano, podstawą egzekucji był tytuł wykonawczy funduszu alimentacyjnego, a kwota to ta kwota dla Gminy M. G., co całkowicie przeczy zajęciom wierzytelności, w których Komornik sam wymienia odrębne kwoty dla Gminy M. G..

(pozew k. 3-5 akt)

W odpowiedzi na pozew pozwana Komornik J. D. wniosła o oddalenie powództwa, podniosła zarzut przedawnienia oraz wniosła o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanej zwrotu kosztów procesu.

Pozwana zakwestionowała w całości zasadność żądania pozwu. Komornik wskazała, że prowadziła postępowanie egzekucyjne w sprawie Kmp 13/02, wszczęte na podstawie wniosku egzekucyjnego wierzycieli D. D. (1), K. D., S. D. (2), których reprezentowała H. D. oraz na podstawie tytułu wykonawczego wyroku zaocznego Sądu Rejonowego w Grudziądzu z dnia 1.04.2014r w sprawie o sygn. akt III RC 801/13 i ugody zawartej przed Sądem Rejonowym w Gdyni z dnia 29.08.2000r w sprawie o sygn. akt III RC 1038/00, zaopatrzonego w klauzulę wykonalności z dnia 11.09.2000r. Postępowanie egzekucyjne okazało się bezskuteczne, przedstawicielka ustawowa małoletnich złożyła wniosek o ustalenie prawa do świadczeń z Funduszu Alimentacyjnego, które zostały przyznane od marca 2002r, były wypłacane do kwietnia 2004r to jest do czasu zaprzestania wypłat z tego funduszu. W trakcie postępowania egzekucyjnego zmieniła się nazwa i siedziba urzędu zajmującego się odzyskaniem świadczeń z funduszu alimentacyjnego z ZUS w G. na Likwidator Funduszu Alimentacyjnego ZUS w G.. Wobec dalszej bezskuteczności postępowania egzekucyjnego wierzyciele K. D. i S. D. (2) uzyskali prawo do zaliczki alimentacyjnej począwszy od września 2005r, a w dalszej kolejności świadczeń z Funduszu Alimentacyjnego od października 2008r, wypłacanych na podstawie art. 2 pkt. 7 ustawy z dnia 7.09.2007r o pomocy osobom uprawnionym do alimentów. Świadczenia z Funduszu Alimentacyjnego były wypłacane do 30.09.2009r przez Urząd Miasta G., Wydział Spraw (...) w G.. Postępowanie egzekucyjne było prowadzone zgodnie z wnioskami i oświadczeniami wierzycieli odnośnie otrzymanych bezpośrednio od dłużnika kwot oraz uwzględniało postanowienie Sądu uchylające w części tytuł wykonawczy co do alimentów na rzecz D. D. (1) z dniem 7.11. (...), S. D. (2) z dniem 6.12.2009r, K. D. z dniem 23.06.2013r. Podstawą egzekucji były również decyzje administracyjne wydane przez wyżej wskazane organy. Zgodnie z treścią art. 804 kpc Komornik nie jest uprawniony do badania zasadności i wymagalności obowiązku objętego tytułem wykonawczym. Komornik wskazała również, że wszystkie wyegzekwowane kwoty zostały przekazane wierzycielom alimentacyjnym oraz organom wyżej wymienionym. Koszty postepowania egzekucyjnego zostały pobrane zgodnie z obowiązującymi przepisami. Z ostrożności procesowej Komornik podniosła zarzut przedawnienia, a także wskazała że powód wielokrotnie był informowany o podstawach prowadzonego postępowania egzekucyjnego.

(odpowiedź na pozew k. 23 i v akt)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W sprawie o sygn. akt Kmp 13/02 egzekucja była prowadzona przez Komornika J. D., działającą przy Sądzie Rejonowym w Gdyni, na wniosek przedstawiciela ustawowego małoletnich wierzycieli – H. D.. Tytułem wykonawczym była ugoda z dnia 29.08.2000r zawarta przed Sądem Rejonowym w Gdyni w sprawie o sygn. akt III RC1038/00, opatrzona sądową klauzulą wykonalności w dniu 11.09.2000r. Alimenty naliczano od 1.12.2001r po 300 zł. miesięcznie (łącznie 900 zł. miesięcznie) na rzecz małoletnich dzieci powoda : D. D. (1), S. D. (2) i K. D.. Wniosek egzekucyjny wpłynął w dniu 16 stycznia 2002r.

(dowód: akta Kmp 13/02 Komornika J. D. k. 1-2 akt)

W dniu 6.03.2002r przedstawicielka ustawowa małoletnich wierzycieli złożyła wniosek o ustalenie prawa do świadczeń z funduszu alimentacyjnego z uwagi na bezskuteczność egzekucji względem powoda. Komornik złożyła wniosek o przyznanie świadczeń z funduszu alimentacyjnego w dniu 2.03.2002r.

(dowód: akta Kmp 13/02 Komornika J. D. k.13-14 i k. 18 akt)

W dniu 21.03.2002r Zakład Ubezpieczeń Społecznych z uwagi na bezskuteczność egzekucji względem S. D. (1), wydał decyzję o przyznaniu dzieciom powoda świadczeń z funduszu alimentacyjnego w kwotach po 300 zł. miesięcznie na każde dziecko. Decyzja wpłynęła do Komornika w dniu 2.04.2004r. W decyzji przyznano dzieciom wyrównanie za marzec 2002r. Decyzja ta obligowała Komornika do przekazywania wyegzekwowanych od powoda świadczeń na rzecz ZUS. W dniu 21.01.2002r stan zaległości powoda względem ZUS to kwota 6 615 zł. Świadczenie alimentacyjne wypłacał ZUS w G., Wydział Alimentacyjny w okresie od 1.03.2002r do 30.04.2004r łącznie w kwocie 900 zł. miesięcznie. Zaległości z tego tytułu, wyegzekwowane od dłużnika przekazano do ZUS - Likwidatora do spraw Funduszu Alimentacyjnego w G., który przejął wszystkie sprawy dotyczące świadczeń alimentacyjnych wypłaconych przez ZUS w G..

(dowód: akta Kmp 13/02 Komornika J. D. k.20, k. 35 akt)

Kolejne świadczenia alimentacyjne przyznał Prezydent Miasta G. w formie zaliczki alimentacyjnej, na wniosek przedstawicielki ustawowej małoletnich z dnia 3.08.2005r, która w okresie od 1.09.2005r do 30.09.2008r była wypłacana na rzecz małoletniego S. D. (2) w wysokości 300 zł. miesięcznie i K. D. w wysokości 300 zł. miesięcznie. Podstawą wypłaty świadczeń była decyzja Prezydenta Miasta G. z dnia 13.12.2005r. Następnie na wniosek wierzycieli, Prezydent Miasta G. wypłacał świadczenia z funduszu alimentacyjnego w okresie od 1.10.2008r do 30.09.2009r na rzecz S. D. (2) w wysokości 300 zł. miesięcznie i K. D. w wysokości 300 zł. miesięcznie.

Zaległość alimentacyjna powoda na dzień 1.03.2006r w stosunku do Likwidatora funduszu alimentacyjnego wynosiła 24 570 zł. Kolejna decyzja Prezydenta Miasta G. o przyznaniu zaliczki alimentacyjnej, na wniosek wierzycieli, została wydana w dniu 13.09.2006r., kolejna przedłużająca świadczenia na rzecz K. i S. D. (2) do dnia 31.08.2008r, została wydana w dniu 16.10.2007r. W dniu 8.10.2008r przedłużono decyzją Prezydenta Miasta G. wypłatę świadczeń alimentacyjnych na rzecz K. D. i S. D. (2) do dnia 30.09.2009r. W dniu 24.09.2009r powód wystąpił o umorzenie długu alimentacyjnego z uwagi na trudną sytuację materialną. W dniu 18.12.2009r została wydana decyzja administracyjna Prezydenta Miasta G., ustalająca, że zadłużenie powoda w wyniku wypłaty świadczeń z funduszu alimentacyjnego w oparciu o wniosek MS- (...) wynosi 6925, 59 zł., zaś kwota odsetek ustawowych od zadłużenia to 616,17 zł. oraz dalsze odsetki naliczane są od dnia spłaty. Pouczono powoda o prawie odwołania od w/w decyzji. Na dzień 25.06.2010r zaległość powoda względem Funduszu Alimentacyjnego stanowiła kwotę 7 009,10 zł, względem wierzycieli 17 952,97 zł. W dniu 23.07.2010r Komornik wydał postanowienie o umorzeniu egzekucji w części dotyczącej alimentów bieżących na rzecz S. D. (2) i postanowił kontynuować postępowanie w pozostałym zakresie tj. w części dotyczącej alimentów zaległych na rzecz S. D. (2), D. D. (1), alimentów bieżących i zaległych na rzecz K. D., należności zaległych na rzecz Funduszu Alimentacyjnego, ZUS G., należności z tytułu wypłaconej zaliczki alimentacyjnej i funduszu alimentacyjnego UM G. oraz kosztów egzekucyjnych w sprawie. Na wniosek wierzyciela zawieszono egzekucję co do alimentów na rzecz K. D. w dniu 29.09.2010r. W dniu 30.01.2012r zaległość powoda na rzecz wierzycieli wynosiła 39 192,97 zł, na rzecz Funduszu Alimentacyjnego – 9 505,90 zł, z tytułu zaliczki alimentacyjnej 23 285,20 zł, dla likwidatora Funduszu 24 570 zł, a z tytułu opłat egzekucyjnych 14 483,11 zł. W dniu 1.04.2014r Sąd Rejonowy w Gdyni wyrokiem zaocznym uchylił obowiązek alimentacyjny powoda wobec D. D. (1) z dniem 7.11.2004r, wobec S. D. (2) z dniem 6.12.2009r, z dniem 23.06.2013r względem K. D.. Komornik umorzyła postępowanie w sprawie co do alimentów bieżących, kontynuując co do alimentów zaległych oraz należności organów alimentacyjnych. W dniu 30.10.2014r Komornik wydała zaświadczenie o dokonanych wpłatach, z którego wynika, że alimenty zaległe na rzecz wierzyciela stanowią kwotę 26 621,35 zł, na rzecz Funduszu Alimentacyjnego kwotę 7009,10 zł, odsetki na rzecz Funduszu to kwota 383,27 zł; zaliczka alimentacyjna to kwota 23 285,20 ZŁ, zaległość na rzecz Likwidatora funduszu alimentacyjnego to kwota 24 570 zł.

Decyzją administracyjna z dnia 27.10.2015r MOPS w G. odmówił powodowi umorzenia należności z tytułu wypłaconych zaliczek alimentacyjnych na rzecz D. , K. i S. D. (2) w latach 2005-2007r w łącznej kwocie 17 640 zł.

Na dzień 6.11.2017r powód posiadał zadłużenie alimentacyjne na rzecz wierzycieli w kwocie 13 441,05 zł, na rzecz likwidatora Funduszu Alimentacyjnego w kwocie 24 570 zł, z tytułu opłaty egzekucyjnej w kwocie 3040,88 zł.

(dowód: oświadczenie Komornika J. C., która przejęła kancelarię (...) k. 39 i V oraz karta rozliczeniowa k. 40 do 44 akt, dokumenty zgromadzone w aktach egzekucyjnych Kmp 13/02 Komornika J. D. k. 52 akt – wniosek, decyzja z 13.12.2005r k. 55 akt, zaświadczenie k. 59 akt, decyzja z dnia 13.09.2006r k. 71 akt, decyzja z dnia 16.10.2007r k. 99 akt, decyzja z dnia 8.10.2008r k. 138 – 139 akt; wniosek o umorzenie k. 157 akt, decyzja z dnia 18.12.2009r k. 173; k. 188 akt informacja z dnia 25.06.2010r, postanowienie z dnia 23.07.2010r k. 198, postanowienie z dnia 29.09.2010r k. 207; zajęcie wierzytelności z dnia 30.01.2012r k. 253 akt; k. 465 wyrok zaoczny uchylający alimenty; k. 471 akt postanowienie Komornika z dnia 13.05.2014r, zaświadczenie z dnia 30.10.2014r k. 495-496 akt; decyzja administracyjna z dnia 27.10.2015r k. 571- 572 akt ; zaświadczenie k. 670 akt)

Powód wystąpił do Sądu z pozwami o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności przeciwko ZUS – (...) Centrum (...), a także przeciwko Komornikowi J. D. - co do opłaty egzekucyjnej. Powód, zgodnie ze swoimi twierdzeniami podejmował interwencje u Komornika, Prezesa Sądu i w Izbie Komorniczej. Zarzucał Komornikowi J. D., że jego żona nie otrzymała nigdy od Komornika żadnych pieniędzy na dzieci, że zaległość na rzecz Funduszu Alimentacyjnego wskazywana przez Komornika wielokrotnie ulegała zmianie, że Komornik manipulowała liczbami, że jej działalność nie została nigdy zweryfikowana w wyniku kontroli finansowej, a także że dług był przedawniony. Powód składał również liczne skargi na czynności komornika oraz wniosek o wyłączenie Komornika, który został oddalony. Postanowieniem z dnia 18.06.2018r Sąd Rejonowy w Gdyni w sprawie o sygn. akt VII Co 563/18 stwierdził brak podstaw do podjęcia czynności w trybie art. 759§2 kpc, analizując przebieg postępowania egzekucyjnego oraz wyjaśniając powodowi podstawy jego prowadzenia. Toczyło się również przed Prokuraturą Rejonową w Starogardzie Gdańskim postępowanie w sprawie (...).2018r dotyczące m.in. zaistniałego w okresie od 1.10.2000r do 5.06.2018r w G. przekroczenia uprawnień i niedopełnienia obowiązków przez Komornika J. D. na szkodę S. D. (1) tj. o przestępstwo z art. 231§1 kk w zw. z art. 12 kk. Wyniki wyżej wskazanych postępowań nie są Sądowi znane.

Postanowieniem z dnia 22.11.2018r na wniosek wierzycieli Komornik umorzyła postępowanie egzekucyjne prowadzone na rzecz D., K. i M. D. na podstawie art. 825 pkt. 1 kpc. Z zaświadczenia Prezesa ZUS jako Likwidatora Funduszu Alimentacyjnego działającego przez Dyrektora Oddziału ZUS w G. na dzień 27.11.2018r wynika, że zadłużenie powoda stanowi kwotę 24 570 zł. Postanowieniem z dnia 17.05.2019r Komornik rozliczyła koszty egzekucji. Z informacji z dnia 20.05.2019r wynika, że Likwidator Funduszu Alimentacyjnego zakończył egzekucję wobec uregulowania należności w całości.

(dowód: oświadczenie powoda k. 26 i 31 akt; pozwy k. 27-28 akt; akt Kmp 13/02 Komornika J. D. skargi k. 266k; 358; 476 akt , k. 484 akt, k. 539- 540 akt, k. 576 akt, k. 605-607 akt wniosek o wyłączenie Komornika k. 375-384 akt, k. 412 akt; k. 574 akt; postanowienie Sądu z dnia 18.06.2018r k. 705- 706 akt; postanowienie Prokuratora k. 722; postanowienie o umorzeniu k. 752 akt; informacja ZUS k. 756 akt; postanowienie z dnia 17.05.2019r k. 768 akt; informacja ZUS k. 777 akt)

Powód przedłożył do akt sprawy oświadczenie H. D. z dnia 5.02.2022r, z którego wynika, że z Funduszu Alimentacyjnego ZUS w G. otrzymywała na utrzymanie dzieci kwotę 900 zł. miesięcznie przez okres niecałego roku 2003r i mogła pobrać z tego tytułu ok. 7000 zł. lub nieco więcej. Potem dostawała dofinansowanie z Urzędu Miejskiego w G..

(dowód: oświadczenie H. D. z dnia 5.02.2022r k. 33 akt)

Powód utrzymuje się z wynagrodzenia za pracę w wymiarze pół etatu w wysokości 1074 zł, gospodarstwo domowe prowadzi z matką, która otrzymuje emeryturę w wysokości 1500 zł. Powód spłaca kredyt w banku (...) w wysokości 920 zł. miesięcznie, a koszty opłat eksploatacyjnych za mieszkanie wynoszą łącznie miesięcznie ok. 1200 zł., matka powoda płaci za leki miesięcznie między 200 – 300 zł., kwotę 350 zł. powód wydatkuje na wyżywienie, środki czystości i środki piorące.

(dowód: oświadczenie o stanie rodzinnym, majątku, dochodach i źródłach utrzymania k. 6 akt)

Sąd zważył, co następuje:

Sąd orzekał w niniejszej sprawie na podstawie dokumentów złożonych do akt sprawy oraz znajdujących się w aktach egzekucyjnych Kmp 13/02 Komornika J. D., z których dowód przeprowadzono, a których istnienia nie kwestionowała żadna ze stron. Prawidłowości zawartych w części z nich wyliczeń Komornika powodowi nie udało się skutecznie zakwestionować.

Powództwo można zakwalifikować jako odszkodowawcze ewentualnie jako oparte o przepisy o bezpodstawnym wzbogaceniu.

Art. 415 kc stanowi, że kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia. Art. 36 ustawy o komornikach sądowych z dnia 22 marca 2018 r. (Dz.U. z 2018 r. poz. 771 z późn. zm.) stanowi, że Komornik jest obowiązany do naprawienia szkody wyrządzonej przez niezgodne z prawem działanie lub zaniechanie przy wykonywaniu czynności. Art. 410 § 2 kc wskazuje, że świadczenie jest nienależne, jeżeli ten, kto je spełnił, nie był w ogóle zobowiązany lub nie był zobowiązany względem osoby, której świadczył, albo jeżeli podstawa świadczenia odpadła lub zamierzony cel świadczenia nie został osiągnięty, albo jeżeli czynność prawna zobowiązująca do świadczenia była nieważna i nie stała się ważna po spełnieniu świadczenia. Art. 411 kc stanowi, że nie można żądać zwrotu świadczenia:

1) jeżeli spełniający świadczenie wiedział, że nie był do świadczenia zobowiązany, chyba że spełnienie świadczenia nastąpiło z zastrzeżeniem zwrotu albo w celu uniknięcia przymusu lub w wykonaniu nieważnej czynności prawnej;

2) jeżeli spełnienie świadczenia czyni zadość zasadom współżycia społecznego;

3) jeżeli świadczenie zostało spełnione w celu zadośćuczynienia przedawnionemu roszczeniu;

4) jeżeli świadczenie zostało spełnione, zanim wierzytelność stała się wymagalna.

Art. 6 kc wskazuje, że ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne.

Zgodnie z treścią art. 27 ust. 1 ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów z dnia 7 września 2007 r. (Dz.U. Nr 192, poz. 1378 z późn. zm.) dłużnik alimentacyjny jest obowiązany do zwrotu organowi właściwemu wierzyciela należności w wysokości świadczeń wypłaconych z funduszu alimentacyjnego osobie uprawnionej, łącznie z odsetkami ustawowymi za opóźnienie. Punkt 3 stanowi, że należności przypadające od dłużnika alimentacyjnego z tytułu świadczeń wypłaconych z funduszu alimentacyjnego podlegają ściągnięciu wraz z odsetkami w drodze egzekucji sądowej na podstawie przepisów o egzekucji świadczeń alimentacyjnych, z uwzględnieniem przepisów niniejszej ustawy. Pkt 3a wskazuje, że jeżeli jest prowadzone postępowanie egzekucyjne w celu zaspokojenia roszczeń osoby uprawnionej z tytułu alimentów, organ właściwy wierzyciela, który wypłacał świadczenia z funduszu alimentacyjnego, będący wierzycielem należności, o których mowa w ust. 3, przyłącza się do tego postępowania. Organ, który przyłącza się do postępowania egzekucyjnego, ma te same prawa co wierzyciel uprawniony z tytułu alimentów. Pkt 8 podaje, że do wniosku o wszczęcie postępowania egzekucyjnego, o którym mowa w ust. 3, lub o przyłączenie się do postępowania egzekucyjnego, o którym mowa w ust. 3a, organ właściwy wierzyciela, o którym mowa w ust. 3a, dołącza:

1) ostateczną decyzję przyznającą świadczenia z funduszu alimentacyjnego osobie uprawnionej;

2) informacje o rozpoczęciu realizacji decyzji, o której mowa w pkt 1, i terminie wypłat świadczeń z funduszu alimentacyjnego w poszczególnych miesiącach określonych w decyzji.

8a. Egzekucja należności, o których mowa w ust. 3, jest prowadzona na podstawie decyzji, o której mowa w ust. 8 pkt 1, bez konieczności zaopatrywania jej w klauzulę wykonalności.

9. Organ prowadzący postępowanie egzekucyjne przekazuje wyegzekwowane od dłużnika alimentacyjnego kwoty organowi właściwemu wierzyciela, o którym mowa w ust. 3a, do wysokości wypłaconych przez ten organ świadczeń z funduszu alimentacyjnego wraz z odsetkami, zgodnie z kolejnością określoną odpowiednio w art. 28 ust. 1 i 2.

Decyzja o umorzeniu świadczeń wypłaconych z funduszu alimentacyjnego możliwa jest jedynie po złożeniu wniosku dłużnika alimentacyjnego do organu właściwego wierzyciela. Organ rozpoznaje każdy złożony wniosek w sposób indywidualny. Dług powstały w Funduszu Alimentacyjnym nie przedawnia się po upływie 3 lat. Egzekucję tych należności prowadzi się aż do zaspokojenia zadłużenia.

Fundusz Alimentacyjny został zlikwidowany ustawą o świadczeniach rodzinnych przyjętą przez sejm w dniu 28 listopada 2008 roku. Fundusz Alimentacyjny przestał istnieć z dniem 1 maja 2004 roku. Zgodnie z zapisem art. 67 ustawy o świadczeniach rodzinnych egzekucję należności z tytułu wypłaconych świadczeń z funduszu prowadzi się w dalszym ciągu, aż do ich zaspokojenia. Organ egzekucyjny przekazuje likwidatorowi kwoty ściągnięte od osoby zobowiązanej do alimentacji, pozostałe po zaspokojeniu alimentów i należności z tytułu wypłaconej zaliczki co oznacza, że wierzytelności Funduszu Alimentacyjnego egzekwuje się do czasu ich całkowitego zaspokojenia. W tym przypadku nie ma więc mowy o przedawnieniu długu alimentacyjnego.

Co do ewentualnego przedawnienia roszczeń alimentacyjnych względem powoda, Komornik nie był uprawniony ani zobowiązany do badania przedawnienia w toku egzekucji prowadzonej przeciwko powodowi. Służyły do tego powodowi inne środki prawne m.in. powództwo o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności, z których zresztą powód korzystał.

Oceniając zgromadzony w sprawie materiał dowodowy należało uznać, że powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie. Powód, wbrew spoczywającemu na nim ciężarowi dowodu, nie udowodnił żadnego ze swoich twierdzeń. Nie udowodnił roszczenia ani co do zasady ani co do wysokości. Nie wskazał, mimo zobowiązania takiej treści, sposobu wyliczenia należności żądanej pozwem. Nie udowodnił, że jakiekolwiek wyliczenia czynione przez Komornika, w toku prowadzonej egzekucji, w oparciu o zgromadzone w aktach egzekucyjnych tytuły wykonawcze, były nieprawidłowe. Nie udowodnił w żaden sposób, że Komornik przywłaszczyła sobie jakiekolwiek środki powoda wpłacane na poczet długów alimentacyjnych. Ponad wszelką wątpliwość powód, w oparciu o tytuły wykonawcze, miał obowiązek alimentacyjny względem swoich dzieci. W momencie kiedy zaniechał wpłat alimentacyjnych obowiązek to przejęło Państwo, czyli inni podatnicy. Świadczenia wypłacane przez Fundusz Alimentacyjny, niezależnie od jego aktualnej nazwy i formy organizacyjnoprawnej, były przekazywane dzieciom powoda. Fundusz wydał decyzje administracyjne opisane w dokumentach stanowiących podstawę ustalenia stanu faktycznego i stanowiące podstawę wypłat świadczeń dla dzieci powoda oraz tytuł wykonawczy przeciwko powodowi, dotyczący zwrotu świadczeń wypłaconych dzieciom powoda. Powód nie zapłacił ich dobrowolnie, więc Komornik prowadziła przeciwko niemu egzekucję. Świadczenia te nie przedawniają się. Jest oczywistym, że zadłużenie powoda zmieniało się w toku postępowania egzekucyjnego, z uwagi na dokonywane przez Komornika zajęcia egzekucyjne i Komornik w kolejnych etapach jego prowadzenia wskazywała powodowi (dłużnikowi alimentacyjnemu) jego aktualne zadłużenie.

Wszystkie czynności Komornika podlegały zaskarżeniu skargą na czynności Komornika do Sądu Rejonowego w Gdyni, o czym przy każdej czynności dłużnik (powód) był informowany. Powód wielokrotnie składał skargi na czynności Komornika podnosząc również argumentację opisana w niniejszym pozwie. Skargi nie zostały uwzględnione przez Sąd, Sąd również nie znalazł podstaw do podjęcia czynności nadzorczych względem Komornika z urzędu w trybie art. 359§2 kpc (vide postanowienie z dnia 18.06.2018r wydane przez Sąd Rejonowy w Gdyni w sprawie o sygn. akt VII Co 563/18 k. 705-706 akt egzekucyjnych Kmp 13/02). Powód nie udowodnił, że działania Komornika naraziły go na szkodę, ani że Komornik pobrała od niego jakiekolwiek świadczenia w sposób nieuprawniony.

Wobec powyższego powództwo zostało oddalone na podstawie art. 415 kc, akt 410 kc a contrario.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 102 kpc, nie obciążając nimi powoda, mimo przegrania sprawy w całości, z uwagi na jego sytuację materialną, rodzinną i zdrowotną, która została przedstawiona przy wniosku o zwolnienie od kosztów sadowych i skutkowała zwolnieniem powoda od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych w całości.