Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 213/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 22 lutego 2022 r., w sprawie o sygn. akt XVIII K 33/21.

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia-tj. art. 7 k.p.k., art. 170 § 1 pkt 2 k.p.k.

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie jako wniosek alternatywny

☒

zmiana

Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

Zarzut obrazy prawa procesowego – tj. art. 7 k.p.k., art. 170 § 1 pkt 2 k.p.k., błędnych ustaleń faktycznych – niezasadny.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut zawarty w apelacji – obrazy art. 7 k.p.k. nie zasługiwał na uwzględnienie, bowiem skarżący nie wykazał jakich konkretnie uchybień w zakresie zasad wiedzy, doświadczenia życiowego, logicznego rozumowania dopuścił się Sąd I instancji w ocenie wyjaśnień oskarżonego R. R. (1), czy zeznań świadków M. B., P. K., N. K.. Skarżący ograniczył się jedynie do zestawienia dwóch przeciwstawnych grup dowodowych. Pomijając fakt, iż świadek B. i K. byli zainteresowanymi odzyskaniem samochodu, to za dużo byłoby powiedzieć, iż także mieli interes w przemilczaniu korzystnych dla oskarżonego okoliczności, by spowodować bezpodstawne jego ukaranie.

Ponadto autor apelacji nie wskazał wprost źródła dokonania błędnych ustaleń faktycznych mających wpływ na treść orzeczenia, niemniej analiza zarzutów wskazuje, że skarżący upatruje go nie tylko w wadliwej ocenie dowodów, ale też pominięciu istotnych dowodów, do czego doszło wskutek bezzasadnego oddalenia wniosków dowodowych i dokonanie ustaleń w oparciu o niepełny materiał dowodowy (art. 410 k.p.k.)

W przekonaniu Sądu odwoławczego, Sąd Okręgowy nie uchybił żadnym regułom dowodowym i poczynił trafne oraz zasługujące na akceptację ustalenia w zakresie sprawstwa i winy oskarżonego, co zostało wyczerpująco uargumentowane w pisemnych motywach wyroku.

Wbrew twierdzeniu skarżącego, korespondującym z wyjaśnieniami R. R. (1), zachowanie oskarżonego nie mieści się w kategorii niewywiązania z umowy cywilnoprawnej. Sąd I instancji przytoczył wszystkie okoliczności świadczące o przywłaszczeniu przez oskarżonego samochodu m-ki B. (...), a zatem o popełnieniu przestępstwa.

W realiach tej sprawy istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia miały zeznania M. B., P. K., zdjęcia, dokumentacja sms - owa i mailowa. Skarżący zresztą nie ujawnił faktów podważających wiarygodność tych dowodów, a jedynie wskazywał na istnienie przyczyn usprawiedliwiających zachowanie oskarżonego i jednocześnie mające w jego mniemaniu uwalniać go od winy.

Do wniosku, że oskarżony działał w zamiarze przywłaszczenia samochodu prowadzi całe spektrum okoliczności towarzyszących zawarciu umowy leasingowej, jak i następczych działań podjętych w celu odzyskania pojazdu. Przede wszystkim uwzględnić należy następujące okoliczności, dostrzeżone przez Sąd Okręgowy:

- do zawarcie umowy leasingowej przez oskarżonego w imieniu spółki (...) doszło w dniu 23.12.2019 r., zaś pojazd zatrzymano na granicy Ukraińsko - Polskiej w dniu 3.03.2021 r.,

- za samochód o wartości ponad 550 tyś. złotych R. R. (1) uiścił tylko opłatę wstępną w kwocie 22.561,30 zł. i nie przystąpił do spłaty kolejnych rat,

- niezależnie od tego, czy do rozwiązania umowy doszło skutecznie w rozumieniu prawa cywilnego, to oskarżony od przełomu marca i kwietnia 2020 r. wiedział o jej wypowiedzeniu,

- oskarżony będąc zobowiązanym do natychmiastowego zwrotu samochodu, podejmował zabiegi mające na celu opóźnienie tej czynności, oddając co prawda zgodnie z ustaleniami samochód M. (...), ale nie wpłacając przy tym przyrzeczonej kwoty 5 tyś. zł., co miało warunkować kontynuację umowy leasingu samochodu m-ki B.,

- w kwietniu złożył obietnicę uregulowania wszystkich zaległości do dnia 30.06.2020 r., która okazała się obietnicą bez pokrycia,

- poinformował o pozostawaniu pojazdu na terenie Ukrainy, jednakże nie informował pracowników firmy windykacyjnej i pokrzywdzonego o żadnej awarii, nie skorzystał też z propozycji firmy windykacyjnej, która zaoferowała przetransportowanie pojazdu do Polski we własnych zakresie.

Zestawiając materiał dowodowy w postaci zeznań obiektywnych świadków, zasadnie Sąd Okręgowy uznał wyjaśnienia oskarżonego za niewiarygodne zarówno co do tego, ze nie wiedział o wypowiedzeniu umowy, jak i przyczyn niezwrócenia samochodu. Porównując treść maili i daty ich wysłania sąd meritti wysnuł logiczny wniosek, że w okresie kwietnia i początek maja 2020r. samochód był sprawny i istniała możliwość przekazania go przedstawicielom kancelarii (...), lub pokrzywdzonemu na terenie Ukrainy, bądź przyjazdu nim na teren Polski. Nadto w okresie od 8 sierpnia 2020r. do 27 grudnia 2020r. przekroczenie granicy nie wiązało się z koniecznością odbycia kwarantanny i nie kolidowałoby to z obowiązkami zawodowymi R. R.. Pomimo, że wyjaśnienia oskarżonego były zgodne z zeznaniami z zeznaniami N. K. co do konieczności naprawy samochodu za granicą, to prawidłowo wskazał sąd a quo, że nie ma dowodu na to, iż w ogóle uległ on awarii, gdyż w przeciwnym wypadku oskarżony dysponowałby rachunkami, czy fakturami, wszak w każdym kraju znajdują się (...). Niezależnie od tego, że sąd w sposób nie budzący wątpliwości wykluczył jako motyw opóźniania zwrotu pojazdu uprzednią niekorzystną sprzedaż zwróconego samochodu m – ki M. (...), to fakt ten nie usprawiedliwiał w żaden sposób zatrzymania samochodu wbrew woli jego właściciela.

Ustaleniu prawdy obiektywnej nie stało na przeszkodzie oddalenie wniosków dowodowych wskazanych w apelacji. Niczego w osądzie sprawy nie zmieniłby fakt, gdyby nawet wykazano, że N. K. bezskutecznie i z przyczyn od siebie niezależnych nie mógł przekroczyć granicy ukraińsko – polskiej w sytuacji, gdy w imieniu pokrzywdzonego bez przeszkód samochód mogła wwieźć do Polski firma windykacyjna, a uniemożliwiając to R. R. postępował z cudzą własnością, jak właściciel. Pokrzywdzony odzyskał pojazd na skutek własnych działań – zgłoszenia go jako utracony. Oskarżony natomiast zdecydował się wjechać do kraju po upływie roku i dwóch miesięcy użytkowania, bez uiszczania rat leasingowych i dopiero wówczas, gdy przedstawiono mu zarzut przywłaszczenia. Jednocześnie zauważyć należy, że wyjaśnieniom oskarżonego złożonym na temat dobrej sytuacji ekonomicznej jego firmy w dniu zawarcia umowy leasingowej przeczy fakt, że nie zapłacił ani jednej raty. Powszechnie znana jest sytuacja przedsiębiorców w czasie pandemii, ale nie jest przecież możliwe, że uległa ona diametralnej zmianie z dnia na dzień.

Rację też należało przyznać Sądowi Okręgowemu, że nie było konieczności dopuszczenia dowodu z opinii biegłego w celu oszacowania wartości samochodu na dzień czynu, bowiem w świetle doświadczenia życiowego, niemożliwym jest przyjęcie, że przez niespełna cztery miesiące stracił na wartości ponad 300 tyś złotych i w dacie przywłaszczenia doszło do popełnienia czynu w typie podstawowym. Pokrzywdzony odzyskał samochód, a zatem nie doszło do orzeczenia obowiązku naprawienia szkody i również z tego powodu wniosek dowodowy nie miał znaczenia w sprawie.

Wniosek

Wniosek o zmianę wyroku i uniewinnienie – niezasadny.

Wniosek o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji – niezasadny.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Sąd Okręgowy wydał orzeczenie w oparciu o całokształt ujawnionych w toku rozprawy okoliczności i to w sposób podyktowany obowiązkiem dochodzenia prawdy, wyczerpująco i logicznie uzasadnił, uwzględniając wskazania wiedzy i doświadczenia życiowego. W związku z powyższym nietrafny był zarzut naruszenia prawa procesowego – art. 7 k.p.k. Ponadto ustalenia faktyczne oparł na całokształcie ujawnionego w toku rozprawy głównej materiału dowodowego, dokonując prawidłowych ustaleń faktycznych.

Wniosek alternatywny o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania nie zasługiwał na uwzględnienie, albowiem nie zachodziły przesłanki z art. 437§ 2 k.p.k., a mianowicie nie zaistniały wypadki wskazane w art. 439 § 1 k.p.k., art. 454 k.p.k. i nie było konieczne przeprowadzenie przewodu sądowego w całości.

OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 22 lutego 2022 r., w sprawie XVIII K 33/21 w zakresie winy i kary.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Powody utrzymania w mocy wskazano w rubryce nr 3. Ponieważ wyrok zaskarżono w całości, to stwierdzić należy, że wymierzono karę zgodnie z sądowymi dyrektywami wymiaru kary, określonymi w art. 53 k.k. Oskarżony nie był karany sądownie, więc istniała pozytywna prognoza kryminologiczna na przyszłość, że pomimo warunkowego zawieszenia wykonania kary, nie popełni w przyszłości ponownie przestępstwa, szczególnie iż nałożono na niego obowiązek informowania o przebiegu próby.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

O kosztach procesu orzeczono na podst. art. 626 § 1 k.p.k., art. 634 k.p.k., zaś o opłacie na podst. art. 2 ust 1 pkt 3 i art. 3 ust. 1 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych.

PODPIS

Anna Nowakowska Anna Zdziarska Piotr Bojarczuk

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok skazujący Sądu Okręgowego w Warszawie z dna 22 lutego 2022r., w sprawie o sygn. akt. XVIII K 33/21

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana