Pełny tekst orzeczenia

Przewodniczący

SSA Marek Charuza (spr.)

Sędziowie

SA Aleksander Sikora

SA Piotr Filipiak

SA Piotr Pośpiech

SA Wojciech Paluch

Protokolant Jolanta

Stańczak

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 376/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego w Katowicach z dnia 17 maja 2021 r. sygn. akt XVI K 72/20

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

R. S.

Czyn z pkt 1 wyroku:

- pewne wskazanie przez oskarżonego miejsca ukrycia zwłok pokrzywdzonego

-brak gróźb wobec oskarżonego ze strony funkcjonariuszy Policji

Zeznania świadka D. W.

k.2254-2255 t. XII

zeznania świadka

R. O.

k.2288-2289 t. XII

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

R. S.

Czyn z pkt 1 wyroku -

- kierowanie przez funkcjonariuszy Policji gróźb wobec oskarżonego

- nieprzebywanie świadka M. K. w schronisku (...) w nocy z 3/4 kwietnia 2019 r.

zeznania świadka D. W.

k.2255 t. XII

zeznania świadka R. O.

k.2289 t.XII

wyjaśnienia oskarżonego złożone na rozprawie odwoławczej

k.2289v t. XII

informacja kierownika schroniska (...)

k.2326 t. XII

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1

zeznania świadka D. W.

Świadek w sposób konsekwentny i rzeczowy wskazał okoliczności wskazania przez oskarżonego miejsca ukrycia zwłok pokrzywdzonego, a także okoliczności przesłuchania oskarżonego przez funkcjonariuszy Policji, w szczególności poprzedzające decyzję oskarżonego o podaniu miejsca ukrycia zwłok. Brak przesłanek mogących przemawiać za niewiarygodnością relacji świadka D. W..

zeznania świadka R. O.

Świadek niezmiennie i konkretnie podał okoliczności związane z decyzją oskarżonego o ujawnieniu miejsca ukrycia zwłok, sposób jego przesłuchania, a także warunki w jakich R. S. wskazał miejsce ukrycia zwłok pokrzywdzonego. Brak przy tym przesłanek mogących przemawiać za niewiarygodnością relacji świadka R. O..

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

2.1.2.1

informacja kierownika schroniska (...)

Kierownik schroniska (...) nie posiada obecnie wiedzy odnośnie okoliczności pobytu świadka M. K. w noclegowni w nocy z 3/4 kwietnia 2019 r.

wyjaśnienia oskarżonego złożone na rozprawie odwoławczej

Oskarżony, poza krótkim oświadczeniem , że świadek R. O. kłamał, nie podał jakichkolwiek okoliczności wspierających to twierdzenie. Brak więc realnych podstaw do przyjęcia, aby wobec oskarżonego R. S. kierowane były groźby ze strony funkcjonariuszy Policji.

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Apelacja obrońcy - zarzuty obrazy przepisów postępowania (art. 2 § 2 pkt k.p.k., art. 4, art. 5 § 1 i 2 k.p.k., art. 7 k.p.k., art. 410 k.p.k., art. 366 k.p.k., art. 424 § 1 i 2 k.p.k.).

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Wbrew zdaniu skarżącego, w toki rozpatrywanego postępowania nie doszło do obrazy powołanych w apelacji norm procedury karnej, mogącej mieć wpływ na treść wyroku Sądu I instancji.

Zebrany materiał dowodowy, uzupełniony w toku postępowania odwoławczego zgodnie z wnioskami obrońcy, nie wykazuje żadnych braków, wymagających ewentualnego uzupełnienia w toku kolejnego postępowania sądowego.

Odnośnie zeznań świadków R. O. i D. W., ich wiarygodność nie budzi wątpliwości wskazanych przez apelującego. Świadkowie ci, o czym sąd odwoławczy mógł przekonać się w toku przesłuchania świadków na rozprawie, złożyli rzeczowe i konsekwentne relacje. Dotyczyło to tak okoliczności w jakich oskarżony zdecydował się ujawnić miejsce ukrycia zwłok, jaki i warunków w jakich R. S. wskazał to miejsce.

To, że wezwani na miejsce strażacy (świadkowie A. B., T. J. i D. P.), nie byli w stanie zauważyć miejsca ukrycia zwłok bez pomocy funkcjonariuszy Policji, nie może podważać wiarygodności zeznań R. O. i D. W.. Wszakże oskarżony najpierw pokazał to miejsce policjantom, a dopiero później przybyli tam strażacy. Z tego względu odnoszące się do tej kwestii obszerne uwagi skarżącego są bezzasadne.

Również okoliczność, że nie zachowała się kartka ze szkicem sporządzonym przez oskarżonego podczas rozmowy ze świadkiem R. O., nie może podważać wiarygodności zeznań tego świadka. Przecież gdyby nie wskazówki oskarżonego, zwłoki pokrzywdzonego zapewne nie zostałyby odkryte.

Nie można też podzielić opinii skarżącego, że zeznania świadków R. O. i D. W. są sprzeczne w odniesieniu do momentu ujawnienia miejsca ukrycia zwłok przez oskarżonego. Różnice sformułowań użytych przez tych świadków nie zmieniają ich jednobrzmiącego przekazu o tym, że oskarżony bez obecności innych osób chciał ujawnić swą decyzję tylko R. O.. Brak przy tym jakichkolwiek okoliczności mogących świadczyć o tym, że decyzja oskarżonego została na nim wymuszona przez świadka R. O., jak i że świadek ten został dyscyplinarnie zwolniony ze służby w Policji.

Z tych zatem względów, uwagi skarżącego odnośnie dokonanej przez sąd orzekający oceny najbardziej istotnych w przedmiotowej sprawie zeznań świadków R. O. i D. W. nie są zasadne.

Relacje pozostałych świadków wskazanych w apelacji, również zostały poprawnie ocenione przez Sąd I instancji, przy czym nie zawierają one takich treści, które nakazywałyby odrzucić racje powołane w motywach zaskarżonego wyroku.

To, że świadek I. Z. (konkubina oskarżonego) podała, że oskarżony został zabrany z domu na eksperyment procesowy, nie zmienia podstawowego faktu ujawnienia przez oskarżonego miejsca ukrycia zwłok.

Opinia o oskarżonym wyrażona przez świadka M. R. dotyczy jedynie jej osobistych spostrzeżeń, zatem nie wyklucza ona ustaleń sądu orzekającego o trybie życia oskarżonego.

Zeznania świadka T. L. przynoszą jasne informacje o posiadaniu przez oskarżonego drewnianej pałki którą woził on w bagażniku samochodu, a to z obawy przed pokrzywdzonym. Przypomniane w apelacji nieco odmienne zdania wypowiedziane przez świadka w toku śledztwa i na rozprawie, nie zmieniają istoty wypowiedzi tego świadka.

Kwestia zajścia przed domem pokrzywdzonego w dniu 3 kwietnia 2019 r., do czego miało dojść pomiędzy oskarżonym a świadkiem M. K., została poprawnie ustalona tak na podstawie wyjaśnień samego oskarżonego, jak i zeznań M. K. i S. D.. Brak przy tym w relacjach tych osób zasadniczych sprzeczności, które świadczyłyby o nietrafności oceny sądu orzekającego. Drugorzędne różnice w tych relacjach, eksponowane przez skarżącego, dotyczą jedynie pobocznych okoliczności, i są one zrozumiałe z uwagi na spożywanie alkoholu przez M. K. i oskarżonego.

Zaznaczyć trzeba, że zajście to poprzedzało wspólny wyjazd oskarżonego z pokrzywdzonym do sklepu po alkohol, nie ma ono zatem bezpośredniego związku z przedmiotowym zdarzeniem.

W tym kontekście podnieść trzeba, że świadek M. K. konsekwentnie twierdził, że do noclegowni odwiózł go S. D., co ten potwierdził w swych zeznaniach.

Wynikające z jednej z wersji zdarzeń przedstawionych przez oskarżonego wskazanie na M. K. jako na osobę powiązaną z zabójstwem pokrzywdzonego, nie znalazło potwierdzenia w zebranym w sprawie materiale dowodowym, w tym i w treści informacji z noclegowni (...). Zasady pobyty w tej noclegowni, a także treść zeznań świadków A. G. i J. L., nie stoją na przeszkodzie ustaleniom, że świadek M. K. krytyczną noc spędził w noclegowni.

Również ta wersja oskarżonego, która wskazuje na M. Z. (konkubinę pokrzywdzonego), jako na osobą powiązaną z zabójstwem pokrzywdzonego M. S., nie została wsparta żadnymi realnymi dowodami. Zdarzające się konflikty w związku (...) z pokrzywdzonym, czy też informacje o ubezpieczeniu na życie jakich zasięgała ona po zaginięciu pokrzywdzonego, nie mogą realnie potwierdzać jednych z wielu twierdzeń oskarżonego, który zarzucał jej, także gołosłownie, próby otrucia pokrzywdzonego.

Nie są też trafne uwagi skarżącego skierowane odnośnie treści opinii analityka ds. połączeń telefonicznych. To, że oskarżony krytycznej nocy mógł przebywać nie tylko w rejonie ulicy (...) gdzie znaleziono zwłoki pokrzywdzonego, nie wyklucza wniosków przedmiotowej opinii.

Co do wyjaśnień oskarżonego, zasadnie sąd orzekający ocenił je jako niewiarygodne w tej części, w której oskarżony zaprzeczał popełnieniu czynu z pkt 1 aktu oskarżenia.

Słusznie zwrócono uwagę na labilność wyjaśnień oskarżonego, prezentującego szereg sprzecznych ze sobą wersji zdarzeń w nocy z ¾ kwietnia 2019r.

I tak początkowo oskarżony podał, że obserwował jak nieznani mu mężczyźni odjechali z pokrzywdzonym którego wrzucili do busa, po czym wywieźli pokrzywdzonego w okolice nieużytków w rejonie B.-Ł. i tam wrzucili go do rowu (k.234-238 t. II). Do tych wyjaśnień oskarżony dołączył sporządzony ręcznie szkic.

W kolejnych wyjaśnieniach oskarżony stwierdził, że powyższą wersję wymyślił. Dodał, że to M. Z. zleciła zabójstwo pokrzywdzonego, którego wcześniej podtruwała Podał, że po wyjściu ze sklepu razem z pokrzywdzonym podjechał w okolice garaży, tam czekał na nich M. K. z nieznanym mężczyzną widzianym kiedyś u M. Z.. Oskarżony pozostawił z nimi pokrzywdzonego (k. 616-619 t. IV).

Konfrontowany z M. K. częściowo wycofał się z tych twierdzeń oświadczając, że nie jest ich pewien bo w okolicy garaży było ciemno (k.1228-1231 t. VII).

Wcześniej w trakcie eksperymentu procesowego podał, że o miejscu ukrycia zwłok dowiedział się od sąsiadki M. M. R. (k.842-847 t. V), czemu ta zaprzeczyła.

Na rozprawie oskarżony oświadczył, że po wyjściu ze sklepu wypił z pokrzywdzonym wódkę na ławeczce, i tam go zostawił. Wcześniej „opowiadał różne bzdury żeby mu dali spokój” (k.1909-1912 t. X).

Powyższe przypomnienie relacji oskarżonego świadczy nie tylko o ich niezwykłej zmienności, ale i niewiarygodności. Ocenę tą potwierdzają wnioski wynikające z badań przy użyciu poligrafu (k.699-712).

Zatem i pozostałe uwagi skarżącego dotyczące obrazy przepisów postępowania ocenić należało jako bezzasadne.

Odnośnie czynu przypisanego oskarżonemu w pkt 4 zaskarżonego wyroku, skarżący poza stwierdzeniem, że nie zostało wykazane aby oskarżony podszywając się pod swego brata chciał lub wyrządził mu szkodę osobistą lub majątkową, nie wskazał żadnych konkretnych uwag które mogłyby świadczyć o zaistniałej w tym zakresie obrazie art. 7 i 410 k.p.k.

Zachowanie oskarżonego, niezmiennie podającego się za mieszkającego stale we Francji brata P. S. (z którym od szeregu lat nie utrzymywał żadnych stosunków), zważywszy na kilkuletnie ukrywanie się oskarżonego przed wymiarem sprawiedliwości, ujawnia zamiar wyrządzenia szkody pokrzywdzonemu. Dobitnie świadczy o tym wielokrotne podawanie przez oskarżonego danych personalnych brata. Dodać wypada, że oskarżony przyznał się do popełnienia tego czynu (k.616-619 t. IV).

Na koniec odnosząc się do zarzutu obrazy art. 424 § 1 i 2 k.p.k. stwierdzić trzeba, że uzasadnienie zaskarżonego wyroku, po jego uzupełnieniu w toku postępowania odwoławczego, zawiera wystarczające motywy sądu orzekającego.

Wniosek

Wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od popełnienia czynów z pkt I i IV aktu oskarżenia, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Nietrafność zarzutów uczyniła bezzasadnymi wnioski apelacji obrońcy

3.2.

Apelacja obrońcy - zarzut błędu w ustaleniach faktycznych.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Poprawna ocena dowodów przeprowadzona przez sąd orzekający, dała odpowiednią podstawę do poczynienia trafnych ustaleń faktycznych odnośnie sprawstwa oskarżonego co do wszystkich zarzuconych mu czynów.

Odnośnie czynu z pkt 1 zaskarżonego wyroku o sprawstwie oskarżonego świadczy pewne wskazanie przez niego miejsca ukrycia zwłok pokrzywdzonego. Miejsce to było nie do odkrycia przez przygodną osobę, o czym świadczy treść zeznań szeregu świadków – funkcjonariuszy Policji i Straży Pożarnej.

Oskarżony – wbrew temu co próbował przekazać – dobrze znał okolicę w której ukryte były zwłoki pokrzywdzonego, albowiem przez szereg lat mieszał w pobliżu (zeznania świadka R. O. k.2289 t. XII).

Z kolei sposób działania oskarżonego, świadczący o zamiarze pozbawienia życia pokrzywdzonego, uwidoczniły liczne i ciężkie obrażenia ciała stwierdzone u pokrzywdzonego (protokół sekcji zwłok k.358-364 t. II).

Oskarżony dysponował drewnianą pałką, którą stale przewoził w bagażniku swego auta. Narzędzie to z powodzeniem mogło zostać użyte do zadania śmiertelnych ciosów pokrzywdzonemu. Istotne jest, że wkrótce po zdarzeniu oskarżony sprzedał auto, a nabywcy powiedział, aby szybko pozbył się samochodu, bo może mieć kłopoty (zeznania świadka J. P. – k.331-332 t. II,, k. 1318-1321 t. VII)).

Na bazie trafnych ustaleń faktycznych, poprawna jest i kwalifikacja prawna czynu oskarżonego jako zbrodni z art. 148 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

Wniosek

Wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od popełnienia czynów z pkt I i aktu oskarżenia, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Nietrafność zarzutów uczyniła bezzasadnymi wnioski apelacji obrońcy

3.3.

Apelacja prokuratora - zarzut rażącej niewspółmierności kary 25 lat pozbawienia wolności wymierzonej oskarżonemu za czyn z pkt 1 zaskarżonego wyroku.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Wymierzona oskarżonemu za czyn z pkt 1 zaskarżonego wyroku szczególna kara 25 lat pozbawienia wolności, oceniana w kontekście wszystkich dyrektyw wymiaru kary ujętych w art. 53 § 1 k.k., nie cechuje się taką niewspółmiernością (łagodnością), która nakazywałaby podwyższenie jej do najwyższego wymiaru dożywotniego pozbawienia wolności.

Ustalone okoliczności czynu oskarżonego, przy niewątpliwie wysokim stopniu jego społecznej szkodliwości, nie są na tyle nadzwyczajne, aby wymagały najsurowszej możliwej represji karnej.

Co prawda oskarżony zbrodni z art. 148 § 1 k.k. dopuścił się w warunkach recydywy z art. 64 § 1 k.k., jednakże okoliczność ta znalazła stosowne odzwierciedlenie w szczególnej karze 25 lat pozbawienia wolności. Również zachowanie oskarżonego po popełnieniu przestępstwa, polegające na podawaniu poszukującej pokrzywdzonego M. Z. sprzecznych informacji, podobnie jak i popełnienie czynu w czasie tzw. niepowrotu z przepustki, mają odpowiedni wyraz w wymiarze kary,.

Wymierzona kara 25 lat pozbawienia wolności ma w przeważającej mierze charakter eliminacyjny, zatem winna być wystarczająca dla osiągnięcia celu jej społecznego oddziaływania. Zaznaczyć też trzeba, że gdyby oskarżony nie ujawnił miejsca w którym ukrył zwłoki pokrzywdzonego, utrudnione byłoby ustalenie okoliczności popełnionej zbrodni.

Wniosek

Wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku w pkt 1 i wymierzenie oskarżonemu kary dożywotniego pozbawienia wolności.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Nietrafność zarzutów uczyniła bezzasadnym wniosek prokuratora

3.4.

Apelacja prokuratora - zarzut obrazy prawa materialnego (art. 4 § 1 k.k.) odnośnie czynu z pkt 4 zaskarżonego wyroku.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Słusznie skarżący przypomniał że przepis art. 190a § 2 k.k. uległ zmianie w dniu 31 marca 2020 r., a to poprzez zaostrzenie przewidzianej w nim sankcji.

Przypisany oskarżonemu w pkt 4 zaskarżonego wyroku czyn został popełniony w okresie od 3 stycznia 2018 r. do 9 sierpnia 2019 r. Zatem skoro w czasie orzekania obowiązywał inny przepis niż w czasie popełnienia przestępstwa, a zastosowanie art. 190a § 1 k.k. w starym brzmieniu jest niewątpliwie korzystniejsze dla oskarżonego, kwalifikacja prawna powinna zawierać odwołanie do normy art. 4 § 1 k.k.

Wniosek

Wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku w pkt 4 poprzez powołanie normy art. 4 § 1 k.k.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Trafność zarzutu spowodowała zasadność wniosku prokuratora.

3.5.

Apelacja obrońcy - zarzut rażącej niewspółmierności wymierzonych oskarżonemu kar za czyny z pkt 2, 3 i 5 zaskarżonego wyroku.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Wymierzone oskarżonemu jednostkowe kary pozbawienia wolności:

- roku pozbawienia wolności za czyn z art. 242 § 2 k.k. (pkt 2 wyroku),

- 5 lat pozbawienia wolności za czyn z art. 233 § 1 k.k. w zw. z art. 233 § 6 k.k. , art. 270 § 1 k.k. i art. 64 § 1 k.k. (pkt 3 wyroku),

- 2 lat pozbawienia wolności za czyn z art. 275 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i art. 12 § 1 k.k. (pkt 5 wyroku)

nie cechują się taką rażącą surowością, która wymagałaby złagodzenia ich wymiaru.

Czynów z pkt 3 i 5 wyroku oskarżony dopuścił się w warunkach recydywy z art. 64 § 1 k.k., a czyn z pkt 2 wyroku popełniony został w długim okresie bez mała dwóch lat. Musiało to znacząco wpłynąć na zaostrzenie wymiaru orzeczonych kar.

Jednocześnie oczywistość sprawstwa oskarżonego odnośnie wymienionych wyżej czynów sprawia, że przyznaniu się oskarżonego nie można nadawać przesadnego znaczenia.

Z kolei eksponowana w apelacji skrucha jaką miał wyrazić oskarżony, znalazła odpowiednie odzwierciedlenie przy określaniu kar jednostkowych, z reguły orzeczonych w wymiarach ich średniego ustawowego zagrożenia przewidzianego za odpowiednie przestępstwa.

Natomiast odnośnie czynu z art. 275 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i art. 12 § 1 k.k., okoliczności w jakich został on popełniony (związane z wagą prowadzonego postępowania przygotowawczego w sprawie o zbrodnię z art. 148 § 1 k.k. i poważnymi negatywnymi konsekwencjami czynu oskarżonego), uzasadniały wymierzenie surowej kary 2 lat pozbawienia wolności.

Wniosek

Wniosek o zmianę wyroku poprzez wymierzenie oskarżonemu za czyny

z pkt 2, 3 i 5 zaskarżonego wyroku kar w granicach najniższego ustawowego zagrożenia i w konsekwencji wymierzenie kary łącznej z uwzględnieniem zasady absorpcji

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Bezzasadność zastrzeżeń skarżącego przemawia za nietrafnością wniosku o złagodzenie kar jednostkowych, a wymierzenie oskarżonemu kary 25 lat pozbawienia wolności za czyn z pkt 1 wyroku uczyniło bezprzedmiotowym wniosek apelacji odnoszący się do kary łącznej (art. 88 k.k.).

4.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Za wyjątkiem zmiany pkt 4 wyroku, pozostała cześć orzeczenia Sądu I instancji.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Trafność rozstrzygnięcia sądu orzekającego odnośnie sprawstwa oskarżonego, kwalifikacji prawnej przypisanych mu czynów oraz wymierzonej kary 25 lat pozbawienia wolności.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Uzupełnienie kwalifikacji prawnej czynu z pkt 4 wyroku o przepis art. 4 § 1 k.k.

Zwięźle o powodach zmiany

Konieczność wskazania, że z uwagi na zmianę art. 190a § 1 k.k., zastosowano ustawę względniejszą dla oskarżonego.

5.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

pkt III

Trudna sytuacja materialna oskarżonego, skazanego na wieloletnią karę pozbawienia wolności, zadecydowała o zwolnieniu go od ponoszenia kosztów sądowych postępowania odwoławczego (art 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k.).

6.  PODPIS

SSA Piotr Filipiak SSA Marek Charuza SSA Aleksander Sikora

SSA Piotr Pośpiech SSA Wojciech Paluch

1.9.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

1.10.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

Prokuratora

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Okręgowego w Katowicach z dnia 17 maja 2021 r. sygn. akt XVI K 72/20

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana