Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 listopada 2013 roku

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Jarosław Staszkiewicz

Protokolant: Anna Walter

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Jeleniej Górze Krzysztofa Świątka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 14 V i 5 XI 2013 roku sprawy

J. K.,

syna H. i G. z d. S.,

urodzonego w dniu (...) w J.,

oskarżonego o to, że:

w dniu 27 lutego 2013 roku w J. w mieszkaniu przy ulicy (...), wbrew przepisom ustawy, posiadał środki odurzające w postaci ziela konopi innych niż włókniste w ilości 12,4 grama,

tj. o czyn z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 VII 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii

I.  uznaje oskarżonego J. K. za winnego tego, iż w okresie od 20 do 27 lutego 2013r. w J., posiadał wbrew przepisom ustawy środek odurzający w postaci ziela konopi innych niż włókniste w ilości 15,4 grama, tj. występku z art. 62 ust. 1 Ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii i za to, na podstawie art. 62 ust. 1 tej ustawy, wymierza mu karę roku pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. oraz art. 70 § 1 pkt 1 k.k., wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby wynoszący 5 ( pięć ) lat;

III.  na podstawie art. 73 § 1 k.k. oddaje oskarżonego w okresie próby pod dozór kuratora;

IV.  na podstawie art. 72 § 1 pkt 5 k.k. zobowiązuje oskarżonego w okresie próby do powstrzymania się od używania środków odurzających;

V.  na podstawie art. 71 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego karę 100 ( stu ) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na 30 ( trzydzieści ) złotych;

VI.  na podstawie art. 70 ust. 2 ustawy z dnia 29 VII 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii, orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa środka odurzającego – marihuany – opisanego w wykazie dowodów rzeczowych Drz 100/13 Prokuratury Rejonowej w Jeleniej Górze pod pozycją 1 i zarządza jego zniszczenie;

VII.  na podstawie art. 44 § 2 k.k. orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa dwóch urządzeń i wagi, opisanych w wykazie dowodów rzeczowych Drz 100/13 Prokuratury Rejonowej w Jeleniej Górze pod pozycjami 2-4;

VIII.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej wobec oskarżonego kary grzywny zalicza jego zatrzymanie w dniu 27 lutego 2013r. jako równoważne 2 ( dwóm ) stawkom dziennym grzywny;

IX.  na podstawie art. 627 k.p.k. zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie 1040,42 złotych, w tym, na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 i art. 3 ust. 2 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych, wymierza mu 480 złotych opłaty.

UZASADNIENIE

W dniu 20 lutego 2013 roku J. K., mieszkający w J., nabył od innej osoby 15,4 grama ziela konopi innych niż włókniste. Substancję przechowywał w swoim mieszkaniu, chciał ją zużyć na własne potrzeby. Do 27 lutego 2013 roku wykorzystał w ten sposób 3 gramy środka. Wówczas to pozostała część ziela została odnaleziona przez funkcjonariuszy Policji. J. K. nie miał uprawnienia do jego przechowywania i używania.

( dowód: wyjaśnienia J. K. k. 32-34, 48-50 i 84,

opinia k. 56-57,

notatki urzędowe k. 6-7,

protokół przeszukania k. 10-12,

protokół zatrzymania k. 23,

protokół ważenia k. 24-25,

protokół użycia testera k. 26-27 )

J. K. był wcześniej raz skazany za przestępstwo. Nadużywa on narkotyków.

( dowód: dane o karalności k. 117,

informacje o używaniu substancji psychoaktywnych k. 102-113 )

W toku postępowania przygotowawczego oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego czynu. Wyjaśnił, iż znaleziona u niego w mieszkaniu marihuana miała służyć do jego własnego użytku. Kupił ją od innej osoby. J. K. stwierdził, iż substancję tę zażywa okazjonalnie. Przed Sądem podtrzymał wcześniejsze wyjaśnienia. Dodał, że marihuanę nabył tydzień przed przeszukaniem, zdążył od tego czasu zużyć z niej około 3 gramów.

Sąd wyjaśnienia oskarżonego uznał za wiarygodne.

Posiadanie przez niego ziela konopi w dniu 27 lutego 2013 roku zostało potwierdzone przez wyniki przeszukania jego mieszkania, a następnie efekty badania znalezionych substancji testerem oraz metodami laboratoryjnymi przez biegłego. Twierdzenie, iż używa on tego środka jest zgodne z wnioskami zawartymi w informacjach zebranych przez specjalistę do spraw uzależnień. Brak dowodów, które sprzeciwiałyby się wyjaśnieniom oskarżonego, co do czasu, kiedy nabył substancję oraz w odniesieniu do jej ilości zużytej do 27 lutego 2013 roku. Również w tym zakresie należało zatem uznać je za wiarygodne.

Wnioski płynące z innych dowodów, co do charakteru substancji odnalezionej w mieszkaniu oskarżonego znajdują potwierdzenie w opinii z jej badań fizykochemicznych. Przeprowadzono je na próbce tego środka. Dokonały tego osoby wykwalifikowane w tego typu czynnościach. Opinia nie jest niejasna, niepełna, czy wewnętrznie sprzeczna.

Podstawą ustaleń faktycznych uczyniono również dokumenty w postaci: notatek urzędowych, protokołu przeszukania, zatrzymania, ważenia i użycia testera, danych o karalności oskarżonego oraz informacji na temat używania przez niego substancji psychoaktywnych. Zostały one sporządzone przez uprawnione podmioty, w stosownej formie. Ich rzetelność nie była kwestionowana w czasie postępowania.

Oskarżony przyznał, iż to on przechowywał w swoim mieszkaniu w okresie od 20 do 27 lutego 2013 roku ziele konopi. Potwierdziły to inne dowody zebrane w sprawie. Stąd sprawstwo J. K. w tym zakresie nie budziło wątpliwości.

Z ustaleń Sądu wynika, iż w opisanym okresie oskarżony przechowywał w swoim mieszkaniu i wykorzystywał substancję w postaci ziela konopi innych, niż włókniste. Jest to środek odurzający w rozumieniu ustawy z dnia 29 VII 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii. J. K. nie miał uprawnienia do władania nią. Przechowywanie i wykorzystywanie środka stanowiło jego posiadanie. Stąd czyn oskarżonego uznano za wypełniający znamiona z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 VII 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii. Na podstawie jego wyjaśnień ustalono początkową datę tego zachowania oraz wyjściową ilość posiadanej substancji.

Oskarżony w tym czasie nie znajdował się w sytuacji lub stanie, które wyłączałyby jego swobodę działania lub podejmowania decyzji. Stąd jego zawinienie w tym zakresie nie budziło wątpliwości.

Z podanych powodów uznano oskarżonego za winnego tego, iż w okresie od 20 do 27 lutego 2013 roku w J., posiadał wbrew przepisom ustawy środek odurzający w postaci ziela konopi innych niż włókniste w ilości 15,4 grama, to jest występku z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 VII 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii.

Społeczną szkodliwość czynu oskarżonego uznano za ponadprzeciętną. Decydujące znaczenie w tym zakresie ma ilość posiadanego środka odurzającego, pozwalająca na kilkadziesiąt odurzeń jednej osoby. Zagrożenie dla zdrowia ludzkiego wywołane przez czyn było więc istotne. Zmniejsza wagę czynu rodzaj posiadanego przez oskarżonego narkotyku, którego moc odurzania i uzależniania jest stosunkowo niewielka. Podobnie oceniono fakt, iż sprawca władał substancją na własne potrzeby, nie zamierzał zatem stwarzać swoim czynem zagrożenia dla zdrowia innych osób.

Istotną okolicznością obciążającą dla oskarżonego był jego wcześniejszy tryb życia. Był on dotąd raz karany za przestępstwo, lecz był to czyn tak poważny, że wymierzono za niego J. K. karę 6 lat pozbawienia wolności. Sprawca wykazał zatem wówczas skrajną demoralizację, skoro zastosowano tak dolegliwą sankcję. Aby dowieść swojej resocjalizacji, oskarżony powinien następnie stronić od jakichkolwiek, nawet mniej poważnych, naruszeń prawa. Mimo to dopuścił się on poważnego czynu, ocenianego w niniejszym postępowaniu. Ustalenia powyższego nie zmienia, ani upływ dłuższego czasu od odbycia przez oskarżonego wspomnianej kary, ani fakt jego prawidłowego zachowania w okresie próby związanym z warunkowym, przedterminowym zwolnieniem, które wówczas zastosowano. Dowodzą one jedynie, iż sprawca przez pewien czas był w stanie powstrzymać się od naruszania prawa, lecz ostatecznie swoim kolejnym czynem dowiódł, że proces jego resocjalizacji jest daleki od ukończenia. Należało w tej sytuacji zastosować wobec niego stosunkowo surowe środki oddziaływania, gdyż łagodniejsze sposoby wpływania na niego byłyby nieskuteczne, skoro nie zmieniła jego postawy nawet wcześniej wykonywana, surowa i bezwzględna kara pozbawienia wolności.

Nie stanowiło w oczach Sądu okoliczności łagodzącej postępowanie J. K. w czasie procesu. Wobec oczywistości jego czynu – odnalezienia w jego mieszkaniu środka odurzającego – przyznanie się do winy było jedynie potwierdzeniem wcześniej znanych faktów. Nie miało wartości, ani jako przyczynienie się do szybkiego zakończenia postępowania, ani jako dowód skruchy sprawcy, który w ten sposób chciałby naprawić skutki swojego występku i jak najszybciej ponieść za niego odpowiednią karę. Oskarżony nie pojmował wagi tego czynu, skoro deklarował, że proponowana mu kara jest zbyt surowa do popełnionego przestępstwa.

Z powyższych powodów, za przypisany czyn wymierzono oskarżonemu karę roku pozbawienia wolności. Znacznie przekracza ona dolny próg ustawowego zagrożenia, jednak nie sięga nawet połowy górnego progu tego zagrożenia. Oddaje w ten sposób wagę czynu, w takim wymiarze będzie ona w stanie wpłynąć na postawę sprawcy. Ze względu na to, iż przebywając na wolności przez dłuższy czas J. K. zdołał powstrzymać się od naruszania prawa, również w warunkach stosowania poprzedniego środka probacyjnego, można było przyjąć, że nawet poddany próbie, bez umieszczenia w zakładzie karnym, będzie w stanie poprawić swoje postępowanie. Konieczne było do tego jednak zastosowanie dolegliwych warunków kolejnego okresu próby, by sprawca odczuł niewłaściwość wcześniejszego zachowania i chciał w przyszłości powstrzymać się od kolejnych wystąpień przeciwko prawnym regułom zachowania. Z tego powodu warunkowo zawieszając wykonanie orzeczonej wobec niego kary pozbawienia wolności okres próby określono na najdłuższy możliwy czas – 5 lat. Dopiero po upływie takiego okresu będzie można ostatecznie ocenić, czy zmienił on swoją postawę wobec zasad prawa. By dokładniej kontrolować jego postępowanie, oddano go w okresie próby pod dozór kuratora.

Dążąc do tego, aby odsunąć oskarżonego od sytuacji, w których mógłby powrócić do przestępstwa, na podstawie art. 72 § 1 pkt 5 k.k. zobowiązano go do powstrzymania się w okresie próby od używania środków odurzających.

Sąd uznał, iż konieczne będzie, oprócz obciążenia oskarżonego zagrożeniem wykonania kary pozbawienia wolności w razie powtórnego naruszenia prawa, wymierzenie mu doraźnie dolegliwej kary – grzywny, orzeczonej na podstawie art. 71 § 1 k.k. Będzie to dla niego bezpośredni sygnał, iż musi zmienić swoje postępowanie, odczuwalny natychmiast, dotykający przy tym innej sfery jego interesów – materialnej. Wysokość kary grzywny określono na 100 stawek dziennych. J. K. zarabia miesięcznie 3.000-5.000 złotych, nie ma nikogo na utrzymaniu. Kwotę jednej stawki ustalono z tych powodów na 30 złotych.

Sąd orzekł, na podstawie art. 70 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, przepadek odnalezionego w mieszkaniu oskarżonego środka odurzającego, zarządzając jego zniszczenie. Zdecydowano również o przepadku przedmiotów służących sprawcy do popełnienia przestępstwa – dwóch urządzeń do mielenia konopi i wagi do odmierzania ich kolejnych porcji – na podstawie art. 44 § 2 k.k.

Na poczet orzeczonej wobec oskarżonego kary grzywny zaliczono jego zatrzymanie w sprawie w dniu 27 lutego 2013 roku, jako równoważne 2 stawkom dziennym grzywny.

Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie 1.040,42 złotych, w tym, na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 i art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 23 VI 1973 roku o opłatach w sprawach karnych, wymierzył mu 480 złotych opłaty.